Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.), Sędzia WSA Ewa Pisula – Dąbrowska, Protokolant Katarzyna Ciacharowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi E. P. na bezczynność Naczelnej Rady Adwokackiej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej kompletnej listy aplikantów adwokackich oddala skargę

UZASDANIENIE

Pismem z dnia [...] października 2008 r. E. P. zwróciła się do Okręgowej Rady Adwokackiej w P. o wyjaśnienie statusu aplikanta, w związku z powiadomieniem jej, iż została ona skreślona z listy aplikantów adwokackich. Z uwagi na brak odpowiedzi na powyższe żądanie wnioskodawczyni pismem z dnia [...] października 2008 r. zwróciła się do Okręgowej Rady Adwokackiej w P., powołując się na art. 2 i art. 13 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w formie pisemnej, aktualnej i kompletnej listy aplikantów adwokackich [...] Izby Adwokackiej. W odpowiedzi na powyższe Okręgowa Rada Adwokacka w P. pismem z dnia [...] listopada 2008 r. wyjaśniła, iż nie jest ona już aplikantem adwokackim i nie ma podstaw do udostępniania jej powyższych informacji. Z uwagi na powyższe E. P. wystąpiła w dniu [...] grudnia 2008 r. do Naczelnej Rady Adwokackiej z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w formie pisemnej aktualnej i kompletnej listy aplikantów adwokackich [...] Izby Adwokackiej.

Następnie w dniu [...] stycznia 2009 r. E. P. za pośrednictwem organu skierowała do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Naczelnej Rady Adwokackiej w przedmiocie rozpoznania jej wniosku o udostępnienie listy aplikantów adwokackich. W uzasadnieniu skargi, sprecyzowanej pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. skarżąca wniosła o udostępnienie jej żądanych informacji. Ponadto wskazała, iż milczenie organu wpływa na jej status prawny i sposób wykonywania powierzonych jej obowiązków.

W odpowiedzi na skargę Naczelna Rada Adwokacka wniosła o jej oddalenie z uwagi na jej bezzasadność. W uzasadnieniu organ wskazał, iż żądana lista aplikantów adwokackich znajduje się na ogólnodostępnej stronie internetowej Okręgowej Rady Adwokackiej w P. o adresie [...] Oznacza to, iż organ nie miał obowiązku udzielenia skarżącej żądanej informacji. Ponadto powołał się na treść art. 11 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym informacja publiczna może być udostępniana w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych. Organ wyjaśnił, iż strona internetowa Okręgowej Rady Adwokackiej w P. jest niewątpliwie miejscem ogólnodostępnym w rozumieniu cytowanej ustawy.

Skarżąca pismem z dnia 24 sierpnia 2009 r. podniosła, iż wskazana przez organ strona internetowa Okręgowej Rady Adwokackiej w P. nie jest Biuletynem Informacji Publicznej co oznacza, iż nie zawiera pełnej i kompletnej listy aplikantów adwokackich, ponadto nie zabezpiecza przed zmianą danych w transmisji.

Na rozprawie 26 sierpnia 2009 r., pełnomocnik organu Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie podniósł okoliczność, że nie on ale Okręgowa Rada Adwokacka w P. jest dysponentem wnioskowanej informacji i również z tego powodu skarga powinna być oddalona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do § 2 art. 1 powołanej ustawy, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga analizowana w aspekcie tych podstaw nie jest zasadna.

Przedmiotem skargi jest bezczynność organu w przedmiocie prawa do informacji publicznej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.). Na podstawie art. 13 ust.1 powołanej ustawy, udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku w zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie w jakim udostępni informację nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 2).

Zgodnie z art. 16 powołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej "odmowa udostępnienia informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji (ust. 1). Do decyzji o której mowa w ust 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (ust 2)".

Rozpoznanie wniosku o udzielenie informacji publicznej, zgodnie z rozwiązaniami przyjętymi w powołanej ustawie o dostępie do informacji publicznej, następuje w formie czynności materialno-technicznej w razie udzielenia informacji publicznej, zaś w razie odmowy udzielenia informacji publicznej – w formie decyzji.

Bezczynność organu w sytuacji określonej przepisami powołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej, polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej takiej czynności nie podejmuje.

Nie można natomiast mówić o bezczynności organu, gdy organ nie może podać żądanych informacji, bo ich po prostu nie posiada.

W sytuacji gdy organ nie ma żądanej informacji, ewentualne orzeczenie sądu zobowiązujące do udzielenia informacji byłoby w ogóle nie wykonalne. Nie można zmusić do udzielenia informacji, której się nie posiada.

W przedmiotowej sprawie dysponentem żądanej informacji, jest Okręgowa Rada Adwokacka w P.

W tej sytuacji nie można uznać, by wskazany organ zobowiązany do udzielenia informacji był bezczynny, co oznacza, że skarga na bezczynność nie mogła być uwzględniona.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji.