Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Protokolant Starszy sekretarz sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Redaktora naczelnego tygodnika na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza z dnia 30 stycznia 2017 r., nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego Redaktora naczelnego tygodnika kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Będąca przedmiotem niniejszej sprawy skarga Redaktora naczelnego tygodnika [..]" na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 marca 2017 r., nr [..] wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

W dniu 29 września 2016 r. do Urzędu Miejskiego wpłynął wniosek M. R. - Redaktora naczelnego tygodnika "[.]" o udostępnienie, w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 ze zm.; w skrócie jako "ustawa"), wyciągu z listy obecności dotyczącej Doradcy Burmistrza – A. D. za okres od początku jego pracy.

Burmistrz - decyzją z 13 października 2016 r., wydaną na podstawie art. 5 ust. 2 oraz art. 16 ust. 1 i 2 ustawy, odmówił wnioskującemu udzielenia żądanej informacji publicznej a Samorządowe Kolegium Odwoławcze - decyzją z dnia 23 listopada 2016 r., nr [..], uchyliło tę decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji, ze wskazaniem, że organ I instancji powinien zwrócić się do Doradcy Burmistrza z zapytaniem, czy wyraża on zgodę na udostępnienie żądanych list obecności i dopiero po udzieleniu odpowiedzi podjąć rozstrzygnięcie w sprawie.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia 12 grudnia 2016 r., Burmistrz także odmówił udzielenia wnioskującemu żądanej informacji publicznej wskazując, że A. D., w piśmie z 5 grudnia 2016 r., oświadczył, że nie wyraża zgody na jej udostępnienie. Decyzja ta została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 3 stycznia 2017 r., nr [..]. Kolegium uznało bowiem, że zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczne określenie, czy A. D. jako Doradca Burmistrza może zostać uznany za osobę mającą związek z pełnieniem funkcji publicznych.

W toku ponownego rozpoznawania sprawy organ I instancji zgromadził następujący materiał dowodowy: pismo Burmistrza z 18 sierpnia 2015 r. określające zakres czynności Doradcy Burmistrza – A. D.; Kodeks etyki pracowników Urzędu Miejskiego z dnia 15 stycznia 2016 r.; zarządzenie Burmistrza nr [..] z dnia 11 października 2016 r. w sprawie Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Miejskiego.

W rezultacie dokonanych ustaleń Burmistrz - decyzją z dnia 30 stycznia 2017 r., nr [..], wydaną na podstawie art. 5 ust. 2 oraz art. 16 ust. 1 i 2 ustawy, odmówił udzielenia informacji publicznej we wnioskowanym zakresie.

Uzasadniając wydaną decyzję Burmistrz wskazał, że A. D., zatrudniony na stanowisku doradcy, nie pełni funkcji publicznej a także nie jest osobą mającą związek z pełnieniem tych funkcji. Wykonywanie jego zadań nie wiąże się bowiem z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuację prawną innych osób ani nie łączy się z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Jego zadania nie są związane z dysponowaniem majątkiem samorządowym. Z zakresu jego zadań nie wynika również jakiekolwiek władztwo publiczne, które mogłoby świadczyć, że jest osobą związaną z pełnieniem funkcji publicznej. Z dokumentów dotyczących zakresu obowiązków służbowych Doradcy Burmistrza, zgromadzonych w toku postępowania wyjaśniającego, wynika, że A. D. jako Doradca Burmistrza pełni jedynie zadania doradcze w sprawach ekonomii społecznej i promocji gminy, w szczególności: przygotowuje analizy na temat możliwości utworzenia podmiotów ekonomii społecznej na terenie gminy, koordynuje współpracę z istotnymi dla rozwoju ekonomii społecznej instytucjami publicznymi i lokalnymi grupami działania, współpracuje z MGOPS, koordynuje i bierze udział w pracach promujących gminę, pomaga merytorycznie i technicznie Burmistrzowi w trakcie spotkań służbowych i konferencji dotyczących spraw społecznych oraz pomaga w przygotowywaniu biuletynu Urzędu Miejskiego. Dodatkowo nałożono nań obowiązki w zakresie zadań wewnętrznych wynikających z Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Miejskiego. Mając powyższe na uwadze organ uznał, że - zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, zasadnym jest odmówienie udzielenia informacji w żądnym zakresie, ponieważ ich uzyskanie może spowodować naruszenie prywatności A. D. w pełnieniu funkcji doradczych.

W odwołaniu od powyższej decyzji M. R. - Redaktor naczelny tygodnika "[..]" domagał się jej uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozparzenia organowi I instancji. Odwołujący się stwierdził, że decyzja organu I instancji wydana została z naruszeniem art. 61 Konstytucji RP i art. 5 ust. 2 ustawy przez nieudzielenie informacji publicznej, a także art. 7 i art. 8 k.p.a. W ocenie odwołującego się A.D. jest bowiem osobą pełniącą funkcje publiczne, gdyż ma on wpływ na podejmowanie decyzji w zakresie wykonywania zadań publicznych i gospodarowania środkami publicznymi. Jak wskazał, stanowisko Doradcy Burmistrza nie jest stanowiskiem o charakterze usługowym, czy też technicznym. Jest to stanowisko w pełni merytoryczne, do sprawowania którego niezbędna jest określona wiedza i doświadczenie.

Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z dnia 13 marca 2017 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza z 30 stycznia 2017 r. wskazując, że rozstrzygnięcie to nie narusza obowiązujących przepisów prawa w stopniu uzasadniającym jego zmianę bądź uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Kolegium uznało, że zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy potwierdza, iż Doradca Burmistrza A. D. nie jest osobą pełniącą funkcje publiczne jak również osobą mającą związek z pełnieniem funkcji publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy. Jego kompetencje, określone w piśmie z dnia 18 sierpnia 2015 r., stanowiącym szczegółowy zakres obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku, pozawalają na stwierdzenie, że jako doradca Burmistrza nie ma on bezpośredniego wpływu na sytuację prawną innych osób a wykonywane przez niego obowiązki nie łączą się z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Nie dysponuje on również majątkiem państwowym ani samorządowym. Zakres przydzielonych A. D. obowiązków służbowych został określony jako "Doradztwo w sprawach ekonomii społecznej i promocji gminy", które polega w szczególności na sporządzaniu różnego rodzaju analiz, koordynacji działań oraz promowaniu Gminy. Jednocześnie, argumentacja zawarta w odwołaniu nie podważa prawidłowości podjętego przez organ I instancji rozstrzygnięcia i nie daje podstaw do przyjęcia, że A. D. jest osobą pełniącą funkcje publiczne lub mającą związek z pełnieniem funkcji publicznych, co uzasadniałoby odstąpienie od ograniczenia w dostępie do informacji publicznej wyrażonego w art. 5 ust. 2 ustawy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku M. R.- Redaktor naczelny tygodnika "[..]" domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza z dnia 30 stycznia 2017 r., podnosząc takie same zarzuty jak w odwołaniu. Dodatkowo skarżący zwrócił uwagę na treść wydanego w tej sprawie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. II SA/Gd 7/17, którym Sąd uchylił decyzje wydane przez organy w tej sprawie na poprzednim etapie postępowania.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i podkreślając, że spod zakresu funkcji publicznej wyłączone są takie stanowiska, choćby pełnione w ramach organów władzy publicznej, które mają charakter usługowy lub techniczny.

Rozpoznając wniesioną skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 5 kwietnia 2017 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt II SA/Gd 7/17, uchylił decyzję kasacyjną Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 23 listopada 2016 r., nr [..] jak i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza z dnia 13 października 2016 r., nr [..]. Decyzje te wydane zostały po rozpatrzeniu wniosku skarżącego z dnia 29 września 2016 r. o udostępnienie, w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, wyciągu z listy obecności dotyczącej Doradcy Burmistrza A. D. za okres od początku jego pracy, a tym samym dotyczyły sprawy objętej rozpoznawaną skargą.

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; w skrócie jako "p.p.s.a.") ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Przepis art. 153 p.p.s.a. ma charakter bezwzględnie obowiązujący, wobec czego ani organ administracji publicznej, ani sąd administracyjny orzekając ponownie w tej samej sprawie, nie może pominąć oceny prawnej wyrażonej wcześniej w orzeczeniu, gdyż ocena ta wiąże go w sprawie. Uregulowanie zawarte w art. 153 p.p.s.a. oznacza, że orzeczenie sądu administracyjnego wywiera skutki wykraczające poza zakres postępowania sądowoadministracyjnego, bo jego oddziaływaniem objęte jest także przyszłe postępowanie administracyjne w danej sprawie. Z kolei, związanie samego sądu administracyjnego, w rozumieniu art. 153 p.p.s.a., oznacza, że nie może on formułować nowych ocen prawnych, które są sprzeczne z wyrażonym wcześniej poglądem, lecz zobowiązany jest do podporządkowania się mu w pełnym zakresie oraz konsekwentnego reagowania w razie stwierdzenia braku zastosowania się organu administracji publicznej do wskazań w zakresie dalszego postępowania (zob. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 marca 2014 r., sygn. akt I GSK 534/12, LEX nr 1488128; z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2506/12, LEX nr 1598312).

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd uwzględnił więc, że w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 7/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazał, że Burmistrz jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy a informacja obejmująca zestawienie obecności Doradcy Burmistrza A. D. od początku jego pracy w organie administracji stanowi informację publiczną w świetle art. 1 ust. 1 tej ustawy. Analizując zaś zasadność odmowy udostępnienia żądanych informacji ze względu na prywatność osoby fizycznej w świetle art. 5 ust. 2 ustawy, Sąd stwierdził, że orzekające w sprawie organy nie zweryfikowały zakresu uprawnień przysługujących A. D. jako Doradcy Burmistrza, co było niezbędne do ustalenia, czy żądana informacja dotyczy osoby pełniącej funkcję publiczną i ma związek z pełnieniem tej funkcji. Jak bowiem wyjaśnił Sąd, ograniczenie z art. 5 ust. 2 ustawy nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Sąd wyjaśnił też, że w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej osobą pełniącą funkcję publiczną będzie każdy, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jeżeli funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym, lub majątkiem Skarbu Państwa. Funkcję publiczną pełnią osoby, które wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samorządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze ogólnospołecznym. Cechą wyróżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej, dlatego też podmiotem pełniącym funkcję publiczną jest także osoba, której przysługuje co najmniej wąski zakres kompetencji decyzyjnej w ramach instytucji publicznej. Chodzi tu o takie stanowiska i funkcje, których sprawowanie jest równoznaczne z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuację prawną innych osób lub łączy się co najmniej z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Spod zakresu funkcji publicznej wyłączone są zaś takie stanowiska, choćby pełnione w ramach organów władzy publicznej, które mają jedynie charakter usługowy lub techniczny.

Przed wydaniem kontrolowanych w niniejszej sprawie decyzji organy dokonały ustaleń w zakresie posiadanych przez A. D. kompetencji na zajmowanym stanowisku. W tym celu organy zgromadziły materiał dowodowy w postaci dokumentów, tj. pisma Burmistrza z 18 sierpnia 2015 r., w którym określono szczegółowo zakres czynności Doradcy Burmistrza A. D., Kodeksu etyki pracowników Urzędu Miejskiego z 15 stycznia 2016 r. oraz zarządzenia Burmistrza nr [..] z 11 października 2016 r. w sprawie Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Miejskiego.

Sąd nie podziela stanowiska orzekających w sprawie organów, które na podstawie tak zgromadzonego materiału dowodowego uznały, że A. D.nie jest osobą pełniącą funkcje publiczne, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy.

Z pisma z dnia 18 sierpnia 2015 r., stanowiącego zakres czynności A. D. jako Doradcy Burmistrza wynika, że do jego obowiązków należy przede wszystkim doradztwo w sprawach ekonomii społecznej i promocji gminy, w tym w szczególności: przygotowywanie analiz na temat możliwości utworzenia podmiotów ekonomii społecznej na terenie gminy; inicjowanie tworzenia nowych przedsiębiorstw społecznych i przygotowanie grup założycielskich; analiza nisz rynkowych, zasobów gminy i możliwości stworzenia produktu lokalnego; aktywne poszukiwanie inwestorów, w tym przygotowanie materiałów promocyjnych, udział w targach, organizowanie kampanii informacyjnych i konferencji; koordynowanie współpracy z istotnymi dla rozwoju ekonomii społecznej instytucjami publicznymi i lokalnymi grupami działania; analiza możliwości dofinansowania nowych podmiotów ekonomii społecznej z funduszy krajowych i europejskich oraz koordynacja działań mających na celu pozyskanie tych środków finansowych; promowanie wśród lokalnych przedsiębiorców zasad społecznej odpowiedzialności w biznesie; przygotowanie projektu utworzenia inkubatora przedsiębiorczości; inicjowanie współpracy międzysektorowej i tworzenie partnerstw lokalnych z udziałem instytucji publicznych, przedsiębiorstw społecznych, organizacji pozarządowych, sektora biznesu i nauki oraz liderów społeczności lokalnej; współpraca z MGOPS w zakresie aktywizacji zawodowej i aktywnej integracji osób korzystających z zasiłków; analiza strategii rozwiązywania problemów społecznych gminy C. na lata 2014 – 2020 i koordynacja realizacji wyznaczonych działań; prowadzenie konsultacji dla bezrobotnych mieszkańców C.; koordynowanie i udział w pracach promujących gminę; merytoryczna i techniczna pomoc Burmistrzowi w trakcie spotkań służbowych i konferencji dotyczących spraw społecznych; bieżące monitorowanie wyników i statystyk gminy w zakresie przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu i ubóstwu a także wykonywanie innych poleceń służbowych.

W ocenie Sądu tak określone - szerokie kompetencje Doradcy Burmistrza świadczą o tym, że A. D. jest osobą pełniącą funkcje publiczne w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy przedstawionym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 7/17. Z zakresu jego kompetencji wynika bowiem, że nie wykonuje on jedynie czynności o charakterze usługowym, ponieważ pełniona przez niego funkcja ma niewątpliwie bezpośredni związek z wykonywaniem zadań publicznych przez Burmistrza i pozwala mu wpływać na sposób ich wykonywania przez ten organ gminy. W szczególności z opisanego powyżej zakresu czynności Doradcy wynika, że A. D. ma wpływ na treść wydawanych przez Burmistrza decyzji z zakresu zadań publicznych oraz na kształtowanie sposobu wykonywanych przez ten organ administracji zadań w sferze publicznej. Przeprowadzane przez niego analizy oraz pomoc merytoryczna świadczona Burmistrzowi podczas spotkań służbowych niewątpliwie stanowią bowiem podstawę podejmowanych przez Burmistrza decyzji. Podobnie koordynowanie przez Doradcę współpracy z istotnymi dla rozwoju ekonomii społecznej instytucjami publicznymi i lokalnymi grupami działania, czy też inicjowanie współpracy międzysektorowej i tworzenie partnerstw lokalnych z udziałem instytucji publicznych, przedsiębiorstw społecznych, organizacji pozarządowych, sektora biznesu i nauki oraz liderów społeczności lokalnej, wpływa – w ocenie Sądu, na sposób wykonywania przez Burmistrza (będącego organem gminy) zadań publicznych. Ponadto, na co słusznie wskazał skarżący na rozprawie w dniu 27 września 2017 roku, z zakresu zadań Doradcy Burmistrza wynika, że osoba ta samodzielnie podejmuje decyzje bezpośrednio związane z wydatkowaniem środków publicznych, skoro np. organizuje kampanie informacyjne i konferencje.

Sąd uwzględnił ponadto, że zgodnie z art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 902 ze zm.), wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta i marszałek województwa mogą zatrudniać osoby na stanowisku doradców i asystentów odpowiednio w urzędzie gminy, starostwie powiatowym i urzędzie marszałkowskim, na czas pełnienia funkcji przez odpowiednio wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starostę lub marszałka. W piśmiennictwie wskazuje się, że stanowiska doradców są stanowiskami szczególnego rodzaju. Doradcy należą do odrębnej kategorii pracowników samorządowych w stosunku do urzędników, jak i stanowisk pomocniczych oraz technicznych (zob. J. Stelina, Komentarz do art. 17 ustawy o pracownikach samorządowych, LEX Omega 2013.09.01; M. Tomaszewska, Komentarz do art. 17 ustawy o pracownikach samorządowych, LEX Omega 2014.06.30). Ustawa nie określa zadań, jakie wykonywać mają osoby zatrudnione na wymienionych stanowiskach, stąd - kierując się znaczeniem leksykalnym, przyjmuje się, że doradcy to osoby służące swą wiedzą i doświadczeniem osobie pełniącej funkcję organu (zob. J. Stelina, ibidem). Dlatego też czynności doradztwa należy uznać za branie udziału w przygotowywaniu decyzji. Z samej swej istoty doradztwo nie ogranicza się bowiem jedynie do czynności technicznych, służebnych, ale wskazuje na aktywną i kształtującą rolę podmiotu doradzającego. Funkcja doradcy nie polega więc na wykonywaniu poleceń innej osoby, ale na proponowaniu sposobu postępowania w danej sprawie. Doradca sam nie podejmuje decyzji, ale – z natury swojej funkcji – ma możliwość wpływania na to, jaką decyzję podejmie inny podmiot, w tym przypadku organ gminy jakim jest Burmistrz (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 1002/15, dostępny na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Doradca Burmistrza - z tak szeroko określonymi kompetencjami jak w tej sprawie - niewątpliwie pełni zatem funkcję publiczną skoro jego działania łączą się z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów, a także wpływają na sposób gospodarowania majątkiem gminy. Nie budzi także wątpliwości Sądu, że informacja o obecności Doradcy w miejscu jego pracy, w postaci wyciągu z listy obecności, stanowi informację mającą związek z pełnieniem przez Doradcę tej funkcji publicznej.

Sąd dodatkowo wyjaśnia, że osoba pełniąca w sposób stały funkcje doradcze organu i otrzymująca z tego tytułu wynagrodzenie powinna mieć świadomość, iż właśnie w związku ze stałym wpływem tej osoby na sprawy publiczne, w tym zapadające rozstrzygnięcia administracyjne, prawo do informacji będzie przeważać nad prawem do prywatności. Dostęp do informacji o działaniach podejmowanych przez organy administracji publicznej oraz wynikach tych działań winien być bowiem interpretowany szeroko. W ramach demokratycznego państwa prawa zasadą winna być zatem jawność i transparentność życia publicznego, a wyjątkiem ograniczenie dostępu do informacji, które powinno mieć swoje racjonalne uzasadnienie. Odmowa dostępu do informacji o osobach pełniących funkcje doradcze w organach administracji w szerokim zakresie i w sposób stały, tak jak w tej sprawie, byłaby – w ocenie Sądu - nie do pogodzenia z zasadą przejrzystości działań tych organów oraz zasadą demokratycznego państwa prawnego. Taka sytuacja mogłaby podważać zaufanie do organów administracji i prowadzić do szkodliwych spekulacji na temat rzeczywistych powodów, dla których odmawia się udzielenia informacji dotyczących osób mających stały i rzeczywisty wpływ na działania podejmowane przez jeden z organów samorządu terytorialnego (tj. burmistrza). O ile bowiem można bronić tezy, że w przypadku doradztwa incydentalnego dana osoba nie pełni jeszcze funkcji publicznej, ponieważ danej osobie nie przypisano stałego zakresu obowiązków, występujących w pewnym okresie czasowym, to w przypadku stałego doradcy o tak szerokich uprawnieniach doradczych, jak w przypadku Doradcy Burmistrza, teza ta nie da się obronić.

W konsekwencji należało stwierdzić, że zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja Burmistrza z dnia 30 stycznia 2017 r. o odmowie udostępnienia żądanej przez skarżącego we wniosku z dnia 29 września 2016 r. informacji na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej były nieprawidłowe, ponieważ wydane zostały z istotnym naruszaniem tego przepisu, które miało wpływ na wynik sprawy. W sprawie organy nie miały bowiem podstaw aby odmówić udzielania żądanej informacji publicznej ze względu na ochronę prywatności osoby fizycznej

- A. D., ponieważ ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji.

Z uwagi na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku - na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 135 p.p.s.a., uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 marca 2017 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza z dnia 30 stycznia 2017 r.

Działając na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 1 p.p.s.a. Sąd zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w postaci uiszczonego wpisu sądowego od skargi.