Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu – Barbara Koźlik po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [---] nr [---] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2007 r. postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w całości.

Skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata uzasadniając, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku i nie uzyskuje żadnych dochodów. W związku z tym nie stać go na opłacenie kosztów sądowych oraz wynajęcie adwokata.

Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że wnioskodawca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z rodzicami, nie posiada żadnych nieruchomości, żadnych oszczędności ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro. Skarżący wskazał, że również jego rodzice nie posiadają żadnych przedmiotów wartościowych, a ich jedynym dochodem są emerytury w kwotach netto 1.751,46 zł i 1.134,10 zł (zgodnie z przedłożonymi odcinkami z emerytur z grudnia 2006r. i ze stycznia 2008 r.).

Do formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący załączył dwie kserokopie zaświadczeń z Urzędu Pracy – pierwsze o zarejestrowaniu skarżącego jako bezrobotnego bez prawa do zasiłku od dnia 5 listopada 2004 r., drugie – poświadczające powyższą okoliczność od dnia 27 kwietnia 2007 r. Ponadto załączone zostały zeznania podatkowe, z których wynika, że z działalności wykonywanej osobiście wnioskodawca uzyskał 2006 r. przychód w wysokości 11.488 zł i stratę w kwocie 1.540 zł, a w 2007 r. przychód ten wyniósł 11.146 zł, a strata – 3.117 zł.

Na wezwanie Sądu skarżący poinformował, ze nie ponosi żadnych wydatków i opłat miesięcznych, bo jest na utrzymaniu rodziców emerytów, a jako bezrobotny nie posiada żadnych dochodów, w związku z czym nie stać go na ponoszenie wydatków. Nie posiada też żadnych oszczędności na rachunkach bankowych, czy dewizowych i nie dysponuje żadnym środkiem transportu. Nie korzysta z żadnych form pomocy społecznej, gdyż jest na utrzymaniu rodziny. Poza tym zarejestrowany jest jako bezrobotny, dzięki czemu korzysta ze służby zdrowia.

Zgodnie z art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata, czyli w zakresie całkowitym, może być przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Podkreślić należy, że z brzmienia powyższej regulacji wynika, iż to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wskazania okoliczności uzasadniających żądanie wniosku, z tym że okoliczności te winne być wiarygodne i w miarę możliwości poparte stosownymi dokumentami. Dodać też trzeba, że rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, Sąd bierze pod uwagę nie tylko oświadczenia i dokumenty przedłożone w związku ze złożeniem wniosku o przyznanie prawa pomocy, ale również wszelkie informacje zawarte w aktach sprawy, w której wniosek został złożony i znane Sądowi z urzędu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skarżący nie wykazał w sposób wiarygodny, że nie ma środków na poniesienie kosztów procesu, gdyż informacje wynikające z akt sprawy i jego oświadczenia są sprzeczne. Wskazać przede wszystkim należy, że podstawowym argumentem strony uzasadniającym żądanie wniosku jest pozostawanie osobą bezrobotną od kwietnia 2007 r., co zresztą zostało potwierdzone kserokopią zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy. Jednakże z akt sprawy, a dokładnie z przedmiotu skargi, którym jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w zakresie podatku od towarów i usług za sierpień 2007 r., wynika, że w 2007 r., w czasie objętym okresem pozostawania bezrobotnym, skarżący de facto prowadził działalność gospodarczą. Powyższe natomiast ma przede wszystkim znaczenie dla oceny wiarygodności pozostałych oświadczeń i dokumentów przedłożonych przez wnioskodawcę. Biorąc pod uwagę wiek skarżącego (ur. w 1974 r.), trudno również dać wiarę o pozostawaniu od ponad roku tylko i wyłącznie na utrzymaniu rodziców emerytów. Należy zwrócić uwagę, że zajmowanie mieszkania zawsze wiąże się ze stałymi wydatkami. Skoro zatem strona nie ponosi sama żadnych wydatków, winna przynajmniej przedstawić wydatki ponoszone przez rodziców w związku z jej utrzymywaniem.

Tak przedstawione okoliczności budzą wątpliwości co do faktycznego stanu finansowego i majątkowego strony skarżącej, co uzasadnia odmowę przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. Dodać tylko należy, że skarżący wniósł skargę w marcu 2008 r., a na obecnym etapie postępowania zobligowany jest do uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 100 zł – miał zatem możliwość i czas na podjęcie kroków zmierzających na zgromadzenie tej kwoty.

W związku z powyższym, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.