Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska,, Sędzia WSA Andrzej Jagiełło, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 lipca 2009r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 20 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2007r. oddala skargę.

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2009r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta S. K. z dnia 13 listopada 2008r. nr [...] w sprawie zmiany decyzji ostatecznej ustalającej A. S. podatek od nieruchomości na rok 2007 i ustalenia nowego wymiaru podatku od nieruchomości w kwocie 18 614,00 zł.

W motywach rozstrzygnięcia Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wskazało, iż nową decyzją wydaną przez organ pierwszej instancji opodatkowano podatkiem od nieruchomości na 2007 rok związaną z prowadzeniem przez A. S. działalności gospodarczej: powierzchnię 12 777.00 m2 gruntu (za okres od stycznia do października 2007r.), powierzchnię 3 068,00 m2 gruntu (za okres od listopada do grudnia 2007r.) oraz powierzchnię 681,78 m2 budynku.

Od decyzji tej A. S. złożyła odwołanie.

Organ drugiej instancji, rozpatrując odwołanie, stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie organ pierwszej instancji dokonał zmiany decyzji ostatecznej na podstawie przepisu art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej. Przyczyną zmiany decyzji ostatecznej była informacja podatniczki o sprzedaży w dniu 5 października 2007r. części nieruchomości - gruntu o pow. 0,9709 ha przy ulicy E. w S. K. spółce "M." Sp. z.o.o.

Następnie, powołując się na treść przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006r. nr 121 poz. 884 ze zm., dalej powoływanej jako u.p.o.l.) i art. 1a ust. 1 pkt 3 w/w ustawy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. zważyło, iż sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę skutkuje tym, że budynek, budowla, grunt są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zatem, zdaniem organu, różnego rodzaju obiekty niewykorzystywane w danym momencie lub gdzie prowadzona jest innego rodzaju działalność niż gospodarcza, np. socjalna, należy uznać za związane z działalnością gospodarczą. Organ powołał się przy tym na wyroki WSA w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2006r. (sygn. akt I SA/Gd 481/05, niepubl.) i z dnia 4 marca 2006r. (sygn. akt I SA/Gd 49/04, niepubl.) i stwierdził, że na podstawie powołanego przepisu art. 2 ust. 1 u.o.p.l. nie ma warunku wykorzystywania tego rodzaju nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę. Zdaniem organu odwoławczego, powyższe potwierdza również teza wyroku WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2008r. (sygn. akt III SA/Wa 1746/07, LEX nr 451807).

Organ drugiej instancji wyjaśnił, iż z akt sprawy, a konkretnie z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 1 lutego 2007r., wynika, że A. S. (błędnie powołana przez organ jako A. S.) jest przedsiębiorcą. Prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U "A.". Z aktu notarialnego z dnia 27 stycznia 2006r. nr Rep. A 385/2006 A. S. oświadczyła, że kupna nieruchomości położonej m.in. przy ulicy L. 122 w S. – K. dokonuje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pod firmą P.P.U.H "A." z siedzibą w W. K. nr [...] gmina M.. Ponadto, jak zauważył organ, o związku przedmiotowej nieruchomości (budynku i gruntu) z działalnością gospodarczą świadczy jej wpis do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym, w ocenie Kolegium, słusznie organ pierwszej instancji uznał, iż, znajdujący się w posiadaniu A. S., budynek położony przy ulicy L. w S.-K. podlega opodatkowaniu stawką podatku od nieruchomości na rok 2007 w wysokości odpowiednio 16,50 zł za m2 oraz 0,66 zł za m2, wynikającą z Uchwały nr [...] Rady Miejskiej w S.-K. z dnia 13 grudnia 2006r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości i zwolnień na 2007r. (Dz. Urz. Woj. Świętokrzyskiego z dnia 15 grudnia 2006r. Nr 306, poz. 3622).

Skargę na powyższą decyzję A. S. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. Zarzuciła błędną wykładnię art. art. la ust. 1 pkt 3 stawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz naruszenie art. 122 Ordynacji podatkowej w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podatniczka podniosła, że zaskarżona decyzja dotyczy podatku od nieruchomości położonej w miejscowości S. – K., która nie jest obecnie użytkowana. Organy obu instancji doszły do wniosku, na podstawie oświadczenia podatniczki zawartego w akcie notarialnym zakupu nieruchomości, iż należy ona do przedsiębiorcy, z czego wywiodły obowiązek opłacania podatku od całej nieruchomości jako od zajętej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Organy nie wzięły jednak pod uwagę, iż w przypadku gdy właścicielem jest osoba fizyczna będąca przedsiębiorcą, to nie można automatycznie wywodzić wykorzystywania jej majątku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, ani nie można wykluczyć jego zmiany w późniejszym czasie, jeśli nawet pierwotnie tak było. Nie będzie się to wiązało z jakąkolwiek zmianą podmiotu prawa własności, bowiem właścicielem będzie nadal ta sama osoba fizyczna. Organy obu instancji błędnie zatem zinterpretowały stan faktyczny.

Jak wskazała podatniczka, nabyła nieruchomość z zamiarem użytkowania jej w przedsiębiorstwie, ale od zamiaru tego odstąpiła, a składając informację o posiadanych nieruchomościach, stanowiącą podstawę naliczenia podatku, zamanifestowała zmianę swojego zamiaru. Nie mogła tego zrobić w inny sposób. Potwierdziła to też w pismach składanych następnie w toku postępowań.

Zdaniem skarżącej, problematyka opodatkowania nieruchomości należących do osób fizycznych jest bardziej skomplikowana, niż widzą to organy podatkowe obu instancji, w przypadku, gdy chodzi o osobę będącą przedsiębiorcą. Albowiem w odróżnieniu od przedsiębiorców będących podmiotami "skorporowanymi" (t.j. spółki, spółdzielnie), nie całkowicie ich aktywność dotyczy prowadzonej działalności gospodarczej. Strona wskazała, iż osoba fizyczna jest przedsiębiorcą w aspekcie części swojej aktywności i nieprzedsiębiorcą w pozostałym "zakresie". Istnieje czasem trudność w wyznaczeniu granicy pomiędzy tymi aspektami, co powoduje, iż niepewna jest granica pomiędzy sposobem użytkowana należących do danej osoby nieruchomości. Ponadto przedsiębiorca może jedynie okresowo korzystać z nieruchomości w związku z działalnością, a przez dłuższy czas może z niej nie korzystać w ogóle, jak w przypadku podatniczki.

W odpowiedzi na powyższą skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując w całości argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji.

Organ odwoławczy podkreślił, w odpowiedzi na zarzuty skargi, iż A. S. dokonała zakupu przedmiotowej nieruchomości oznaczonej jako Ba - tereny przemysłowe, jak z §3 aktu notarialnego Rep A 385/2006 z dnia 27 stycznia 2006r. wynika: "w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pod firmą A. S. P.P.H.U "A." z siedzibą w W. K. [...], gmina M. wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej przez Wójta Gminy M. pod numerem [...].

Natomiast zdaniem organu, fakt, iż na nieruchomości działalność gospodarcza nie jest aktualnie prowadzona oraz wykreślenie z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej miejsca jej wykonywania i jednocześnie miejsca położenia spornej nieruchomości, nie powoduje, iż nieruchomość przestaje być związana z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Kolegium dodało, że czasowe niewykorzystanie nieruchomości, w świetle przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie daje podstawy do uznania, iż nieruchomość przestaje być związana z działalnością gospodarczą, co znajduje również potwierdzenie w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2008r. (sygn. akt I SA/Po 33/08).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Kognicję sądu administracyjnego wyznaczają przepisy art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 – Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz. 1269), stanowiąc, że sądy te sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Ocenie Sądu podlega zatem zgodność aktów administracyjnych z przepisami prawa materialnego i procesowego. Kontrola ta ogranicza się, więc do badania, czy rozpoznając sprawę organy administracji publicznej nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Sąd, orzekając w granicach danej sprawy, nie jest przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), określanej jako ustawa p.p.s.a.). Ocena dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu.

Kontrola Sądu dokonana zgodnie z powyższymi przepisami prawa wskazuje, iż skarga A. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

Istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadzała się w zasadzie do ustalenia, według których stawek winny być opodatkowane na 2007r. wieczyście użytkowane przez skarżącą grunty przy ul. E. i L. w S.-K. oraz znajdujące się na nich budynki będące jej własnością, mianowicie czy według stawek dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, czy też według stawek dla gruntów i budynków pozostałych.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jak właściwe organy podatkowe orzekające w sprawie wskazały w podstawie prawnej decyzji, przepis art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. stanowi, iż gruntami, budynkami i budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Z kolei, mocą art. 3 ust. 1 u.p.o.l., podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, w szczególności: właściciele nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3, posiadacze samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, a także użytkownicy wieczyści gruntów.

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, stwierdzić należy, iż dla opodatkowania podatkiem od nieruchomości na 2007 rok przedmiotowych gruntów i budynków wymagane jest, by istniał związek tychże nieruchomości z prowadzoną w tym okresie przez podatniczkę działalnością gospodarczą. Wykazanie tego związku uzależnione jest od stwierdzenia faktu posiadania przez skarżącą opodatkowanych gruntów i budynków w 2007 roku. Również w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2008r., III SA/Wa 1746/07, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 czerwca 2007r., sygn. akt I SA/Ol 448/06), wskazuje się, że fakt posiadania przedmiotu opodatkowania przez przedsiębiorcę skutkuje tym, iż jest on związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, chyba, że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych, co w sprawie niniejszej nie miało miejsca. Jak nawet wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 2 kwietnia 2001r. (sygn. akt FPK 3/00), grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy, podlegające podatkowi od nieruchomości są z mocy prawa związane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu stawkami podatkowymi przewidzianymi dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Poza sporem pozostawał w sprawie fakt, iż A. S. jest przedsiębiorcą. Od dnia 15 grudnia 2000r. bezustannie jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P.P.U.H "A.", obecnie z siedzibą w W. K. nr [..] gmina M.. Nie było również przedmiotem sporu w sprawie to, że w 2007 roku A. S. była posiadaczem nabytych w drodze umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntów i prawa własności znajdujących się na nich budynków, a położonych w S.-K. przy ul. L. i E.. Okoliczności te, w świetle powołanych regulacji ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, powodują zatem zasadność opodatkowania przez organy podatkowe wskazanych nieruchomości podatkiem od nieruchomości na 2007 rok.

Przy czym odnośnie działek przy ul. E. o nr 1/66 i 1/69 zgodzić należy się z organami, iż obowiązek podatkowy istniał po stronie podatniczki tylko do października 2007r. W zakresie bowiem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej przy ul. E. składającej się z wymienionych działek, sprzedanego w dniu 5 października 2007r. przez A. S. Spółce M. Sp. z o.o. w Katowicach, organ podatkowy pierwszej instancji, co utrzymał w mocy organ drugiej instancji, ustalił skarżącej podatek za okres od stycznia do października 2007r. Na uwagę zasługuje ponadto okoliczność, że budynek o powierzchni 11,26 m2 znajdujący się na wskazanym gruncie przy ul. E. podatniczka wykazała w złożonej do Urzędu Miasta w S.-K. w dniu 3 marca 2008r. "Informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych" jako "Budynki pozostałe". Uznać należy zatem, że nieruchomość ta pozostawała w posiadaniu skarżącej również po sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajdował się omawiany budynek, stąd słusznie organy podatkowe ustaliły również podatek od nieruchomości od powierzchni tego budynku na cały rok 2007.

Zauważyć należy, iż za zasadnością ustalenia podatniczce podatku od nieruchomości od powierzchni wymienionych wyżej nieruchomości przemawia także argumentacja organu przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Zgodzić należy się bowiem z organem odwoławczym, że działki gruntu przy ul. L. 122 i E. 1 w S.-K., zabudowane budynkami o łącznej powierzchni 681,76 m2 A. S. nabyła w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, o czym oczywiście świadczy jej oświadczenie złożone przed notariuszem sporządzającym umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania wskazanych nieruchomości gruntowych w dniu 27 stycznia 2006r. (nr aktu notarialnego Rep. A 385/2006). Ponadto przedmiotowe grunty wraz z budynkami podatniczka wykazała w Ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej w związku z działalnością gospodarczą, z tytułu których dokonywała odpisów amortyzacyjnych.

Nadto, jak słusznie podniósł organ drugiej instancji, w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez Starostę S. grunty pozostające w posiadaniu skarżącej, oznaczono jako tereny przemysłowe. Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005r. Nr 240 poz. 2027 ze zm., zwanej dalej Prawo geodezyjne i kartograficzne), dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków są podstawą wymiaru podatków, w tym podatku od nieruchomości. Dane te mają walor dokumentu urzędowego, o jakim mowa w art. 194 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), a zatem stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Jeśli zatem z akt sprawy wynika, że w ewidencji gruntów i budynków, grunty pozostające w posiadaniu skarżącej zostały wykazane ze względu na sposób ich użytkowania jako tereny przemysłowe (Ba), to oznacza to dla organów podatkowych, związanych tymi danymi, że w takim celu nieruchomości te są wykorzystywane i nie pojawiły się żadne okoliczności faktyczne powodujące zmianę tych danych w ewidencji.

Nie można zgodzić się zatem z twierdzeniami skargi, iż jakkolwiek podatniczka nabyła przedmiotowe nieruchomości (w rzeczywistości prawo użytkowania wieczystego tych nieruchomości) z zamiarem ich użytkowania w przedsiębiorstwie, to od zamiaru tego odstąpiła, zaś zmianę swojego zamiaru zamanifestowała, składając informację o posiadanych nieruchomościach. Oświadczenie skarżącej dotyczące zmiany sposobu użytkowania przedmiotowych nieruchomości gruntowych i budynkowych nie stanowi bowiem wystarczającej podstawy do zakwestionowania prawidłowości ustaleń dokonanych przez organy podatkowe w tym zakresie. Podatniczka nie poparła złożonych informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych dowodami, w tym ze stosownych dokumentów, wykazującymi zmianę przeznaczenia tych gruntów i budynków z przemysłowego na np. mieszkalny czy socjalny. Skoro zaś ewidencja gruntów i budynków ma moc dokumentu urzędowego, którego moc dowodowa wymaga zgodnie z art. 194 §3 Ordynacji podatkowej przeciwdowodu, to brak takowego czyni zarzut skargi w tym zakresie za bezzasadny.

W skardze strona podniosła, że przedsiębiorca może jedynie okresowo korzystać z nieruchomości w związku z działalnością, a przez dłuższy czas może z niej nie korzystać w ogóle, jak w przypadku podatniczki. Ustosunkowując się do tego zarzutu należy stwierdzić, że przejściowe niewykorzystywanie nieruchomości lub jej części służącej do wykonywania działalności gospodarczej, nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2007r., sygn. akt III SA/Wa 966/07). Istotą definicji pojęcia "grunty, budynki i budowle związane z działalnością gospodarczą", jest bowiem zaakcentowanie, że niewykorzystywanie gruntów, budynków czy budowli będących w posiadaniu przedsiębiorcy na potrzeby prowadzonej działalności nie uzasadnia stosowania niższych stawek opodatkowania niż przewidziane w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a, za wyjątkiem sytuacji, gdy ze względu na stan techniczny tych przedmiotów opodatkowania, nie są one i nie mogą być wykorzystane do tej działalności, czego w sprawie podatniczka nie wykazała (tak też WSA w Olsztynie w powołanym wyżej wyroku sygn. akt I SA/Ol 448/06).

Jeżeli zatem przedmiotowe nieruchomości, jak twierdzi skarżąca, czasowo były przez nią niewykorzystwane, to jednak, czemu nie przeczy, znajdowały się w jej posiadaniu, a zatem nie można przy braku innych dowodów stwierdzić, że nie pozostawały w związku z prowadzeniem przez nią działalności gospodarczej i nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowi powierzchnia gruntów i budynków. Zatem obowiązek podatkowy powstaje przez sam fakt posiadania nieruchomości, bez względu na to, czy posiadanie to przynosi przedsiębiorcy efekty gospodarcze. Z uwagi natomiast na możliwość osiągania efektów ekonomicznych w związku z posiadaniem takich nieruchomości, ustawodawca określił dla nich wyższe stawki podatkowe.

Z powyższych względów, stwierdzić należy, iż zaskarżona decyzja, podobnie jak poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji, nie naruszają prawa, dlatego na podstawie art. 151 ustawy p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak w sentencji.