Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Łapieś-Rosińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz Sędzia WSA Jakub Linkowski Pr, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 19 maja 2017 r. sprawy ze skargi O. D. na bezczynność Ministra Sportu i Turystyki w przedmiocie wydania decyzji w zakresie wniosku o przyznanie stypendium sportowego oddala skargę

Wnioskiem z dnia 25 listopada 2015 r. O. D. zwrócił się do Ministra Sportu i Turystyki, o przyznanie stypendium sportowego za zajęcie II miejsca na Mistrzostwach Świata w kombinacji 10 tańców w kategorii wiekowej [...], które odbyły się w dniu [...] października 2015 roku w R. (Łotwa).

W odpowiedzi na wniosek Minister Sportu i Turystyki pismem z dnia 4 grudnia 2015 r. poinformował skarżącego, że zgodnie z obowiązującymi przepisami właściwym podmiotem do złożenia wniosku w przedmiotowej sprawie jest polski związek sportowy reprezentujący dany sport, w tym przypadku Polski Związek Tańca Sportowego.

Skarżący w związku z otrzymaną odpowiedzią pismem z dnia 28 grudnia 2015r. wniósł do Ministra Sportu i Turystyki skargę uznając argumentację organu za niezasadną. Zdaniem skarżącego organ powinien wydać w sprawie decyzję.

Pismem z dnia 27 stycznia 2016 r. Minister Sportu i Turystyki ponownie poinformował skarżącego, że zgodnie z obowiązującymi przepisami właściwym podmiotem do złożenia wniosku w przedmiotowej sprawie jest polski związek sportowy reprezentujący dany sport.

Pismem z dnia 18 sierpnia 2016r. O. D. wezwał Ministra Sportu

i Turystyki do usunięcia naruszenia prawa poprzez brak wydania w sprawie decyzji administracyjnej w przedmiocie stypendium.

Postanowieniem z dnia [...] września 2016 r. Minister Sportu i Turystyki działając na podstawie art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) w związku z art. 32 ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 roku o sporcie (Dz. U. z 2016 r. poz. 176 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z dnia 15 października 2012 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej (Dz. U. poz. 1130), po rozpatrzeniu wniosku O. D. o stypendium sportowe Ministra Sportu i Turystyki odmówił wszczęcia postępowania w sprawie przyznania stypendium sportowego O. D.

Wskazał, że zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o sporcie minister właściwy do spraw kultury fizycznej może przyznać członkowi kadry narodowej okresowe stypendium sportowe za osiągnięte wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym. Stypendium może otrzymać członek kadry narodowej, który zobowiąże się w formie pisemnej do realizacji programu przygotowań do igrzysk olimpijskich, igrzysk paraolimpijskich lub igrzysk głuchych albo programu przygotowań do mistrzostw świata lub mistrzostw Europy, opracowanego przez właściwy polski związek sportowy, oraz do udziału w tych zawodach. Jednocześnie w art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie ustawodawca postanowił, że minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przyznawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej, podstawę i wysokość stypendium, czas, na jaki może zostać ono przyznane, uwzględniając sposób i terminy ich wypłacania, a także zajęte przez członka kadry narodowej miejsce we współzawodnictwie międzynarodowym. Rozporządzeniem z dnia 15 października 2012 roku w sprawie stypendiów sportowych, dla członków kadry narodowej minister właściwy do spraw kultury fizycznej określił szczegółowy tryb przyznawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej, podstawę i wysokość stypendium, czas, na jaki może zostać ono przyznane, uwzględniając sposób

i terminy ich wypłacania, a także zajęte przez członka kadry narodowej miejsce we współzawodnictwie międzynarodowym. Zgodnie z §2 ust. 1 tegoż rozporządzenia minister właściwy do spraw kultury fizycznej, przyznaje stypendium na pisemny wniosek właściwego polskiego związku sportowego.

Minister stwierdził, że mając na względzie powyższe jedynym uprawnionym podmiotem do wniesienia wniosku o przyznanie stypendium sportowego jest właściwy polski związek sportowy. Zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Natomiast zgodnie

z art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W przedmiotowej sprawie przepisami materialnymi dającymi podstawę do wszczęcia postępowania administracyjnego są przepisy art. 32 ust. 1 i 7 ustawy o sporcie oraz przepisy wskazanego powyżej rozporządzenia

w szczególności § 2 ust. 1.

Minister podkreślił, że na podstawie powyżej wskazanych przepisów właściwe postępowanie mogłoby być wszczęte na podstawie wniosku właściwego polskiego związku sportowego, a nie O. D. Zgodnie z art. 61 a § 1 k.p.a. gdy żądanie, o którym mowa w art. 61 k.p.a., zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

W świetle powyższego należało stwierdzić, iż O. D. nie posiada przymiotu strony, albowiem jak to wskazano powyżej wniosek o przyznanie stypendium zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia może wnieść właściwy polski związek sportowy, a nie osoba, która uzyskała wynik sportowy uprawniający ewentualnie do przyznania stypendium sportowego na podstawie rozporządzenia.

Pismem z dnia 3 października 2016 r. O. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Sportu i Turystyki. Skarżący wyjaśnił, że był członkiem kadry Polski, reprezentował Polskę na Mistrzostwach Świata. Zdobył w Moskwie [...] października 2015 r., srebrny medal. Zdaniem skarżącego jego wniosek o przyznanie stypendium ministerialnego, powinien być rozpoznany pozytywnie w drodze decyzji administracyjnej. W jego ocenie nie jest ważne, że w rozporządzeniu z 2012 roku, wymagane było złożenie wniosku przez odpowiedni polski związek sportowy, gdyż jest to nie jest to warunek ustawowy.

Pismem z dnia 15 maja 2017r. stanowisko w sprawie zajęła również adwokat A. K. Działając jako pełnomocnik z urzędu O. D. podtrzymała skargę na bezczynność Ministra Sportu i Turystyki polegającą na niewydaniu decyzji administracyjnej oraz na przewlekłe prowadzenie postępowania

w sprawie z wniosku o przyznanie stypendium sportowego. W związku z powyższym wniosła o uwzględnienie skargi w całości i:

- zobowiązanie organu do wydania w określonym terminie decyzji,

- zobowiązanie organu do stwierdzenia albo uznania uprawnienia wynikającego

z przepisów prawa, tj. uprawnienia skarżącego do wystąpienia z wnioskiem

o stypendium sportowe albowiem pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego,

- stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, a ponadto w oparciu o art. 149 § 1 a p.p.s.a. stwierdzenie, że bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Ponadto wniosła o przyznanie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

tj. w wysokości połowy dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w4roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Jednocześnie, wniosła o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, a z ostrożności procesowej przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącemu

i oświadczyła, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.

Zdaniem pełnomocnika wbrew twierdzeniom organu, skarżący jest stroną postępowania. Z treści art. 32 ust. 1 ustawy o sporcie wynika, że to członek kadry narodowej - osoba indywidualna - jest potencjalnym beneficjentem stypendium sportowego, a tym samym podmiotem uprawnionym na mocy ustawy do tego, aby starać się o stypendium sportowe. Ustawodawca wyraźnie i jednoznacznie wskazał w tym przepisie podmiot uprawniony do stypendium sportowego. I chociaż zgodnie

z art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przyznawania, wstrzymywania

i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej, podstawę

i wysokość stypendium, czas, na jaki może zostać ono przyznane, uwzględniając sposób i terminy ich wypłacania, a także zajęte przez członka kadry narodowej miejsce we współzawodnictwie międzynarodowym, to przecież w tym przepisie ustawy nie została przyznana ww. Ministrowi delegacja do wskazywania podmiotów uprawnionych do występowania z wnioskiem o stypendium sportowe, bo takie podmioty zostały już ustalone w przepisach ustawy o sporcie, a konkretnie; w art. 32 ust. 1 ustawy o sporcie.

Zdaniem pełnomocnika przepis § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sportu

i Turystyki z dnia 15.10.2012 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej wykracza poza upoważnienie z art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie w zw. z art. 32 ust. 1 ustawy o sporcie, albowiem w szczegółowym trybie przyznawania nie mieści się delegacja do wskazania podmiotów, które mogą wystąpić z wnioskiem

o stypendium sportowe. Wskutek zastosowania błędnej wykładni upoważnienia

i wadliwej interpretacji zasad wydawania aktu wykonawczej do ustawy o sporcie, nastąpiło bezprawne ograniczenie kręgu ustawowo określonych potencjalnych beneficjentów świadczenia w postaci stypendium ministerialnego.

Pełnomocnik na poparcie swojego stanowiska powołał wyroki sądów administracyjnych. Reasumując, stwierdziła, że Minister Sportu i Turystyki nie jest władny wskazywać, kto może wystąpić z wnioskiem o stypendium sportowe.

Organ pozostaje w bezczynności, albowiem do chwili obecnej nie wydał decyzji administracyjnej w sprawie o stypendium sportowe. Zgodnie z art. 32 ust. 5 ustawy o sporcie, przyznanie, wstrzymanie, pozbawienie stypendium sportowego następuje w drodze decyzji. Tymczasem przedmiotowa sprawa, chociaż została zainicjowana wnioskiem skarżącego uprawnionego z mocy ustawy o sporcie do starania się o stypendium sportowe, to wbrew przepisom ustawy o sporcie nie została zakończona decyzją administracyjną, której ustawowy obowiązek wydania ciąży na organie. W szczególności pisma organu z dnia 04.12.2015 r. oraz z dnia 27.01.2016 r., w których organ przedstawiał swoje stanowisko nie stanowią decyzji administracyjnej. Jeżeli zaś chodzi o postanowienie organu z dnia [...].09.2016 r. o odmowie wszczęcia postępowania, doręczone skarżącemu w dniu 28.09.2016 r., to skarżący wniósł na nie w terminie środek odwoławczy w postaci niniejszej skargi, doręczonej do organu w dniu 05.10.2016 r., z której treści wynika w sposób jednoznaczny, że stanowi ona nie tylko skargę na bezczynność organu i przewlekłe prowadzenie sprawy, ale również stanowi ona zażalenie na ww. postanowienie organu z [...].09.2016 r., któremu skarżący zarzuca bezprawność, domagając się wydania decyzji administracyjnej. W tym zakresie należy uznać, że skarżący wniósł jednocześnie zażalenie na powyższe postanowienie.

Organ pozostaje w bezczynności albowiem w terminach określonych w art. 35 § 1-3 kpa nie zakończył postępowania wydaniem decyzji administracyjnej w sprawie wniosku o stypendium sportowe, pomimo istnienia ustawowego obowiązku.

Z ostrożności procesowej pełnomocnik podniósł, że nawet gdyby przyjąć, że organ zakończył sprawę zakwestionowanym przez skarżącego postanowieniem z dnia 14.09.2016 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie przyznania stypendium sportowego to i tak należy stwierdzić, że nastąpiła przewlekłość postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie podkreślić należy, że bezczynność organu zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zw. dalej "p.p.s.a." - Dz. U. z 2016 poz.718 ze zm.).

Nakazanie organowi określonego działania jest zatem możliwe jedynie wówczas, gdy w ustalonym w przepisach prawa terminie organ administracji, będąc do tego właściwym, nie załatwił toczącej się przed nim sprawy. Celem zaś skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu jest doprowadzenie do podjęcia przez właściwy organ określonego w przepisach prawa działania w sprawie wszczętej żądaniem strony. O bezczynności organu administracji publicznej można mówić wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ bądź nie podjął żadnych czynności w sprawie, bądź wprawdzie rozpoczął i prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie odpowiednim aktem administracyjnym lub nie podjął stosownej czynności prawem przewidzianej.

Podstawową zasadą instytucji skargi na bezczynność jest ochrona strony poprzez doprowadzenie do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Jeżeli natomiast

w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wydał decyzję lub inny akt, choćby z przekroczeniem ustawowych terminów, oznacza to, że organ ten nie pozostaje w stanie bezczynności i sąd nie może uwzględnić skargi, stosownie do uprawnień, jakie ma na podstawie art. 149 p.p.s.a. Nie może bowiem zobowiązać organu do wydania określonego aktu lub podjęcia czynności, które przed dniem orzekania zostały wydane lub podjęte.

Rolą sądu administracyjnego rozpoznającego skargę na bezczynność organu administracji publicznej, jest dokonanie kontroli czy organ ten pozostaje w zwłoce

w prowadzonym postępowaniu. Rozpoznając zatem skargę na bezczynność Sąd kontroluje, analizując okoliczności faktyczne sprawy, czy w sprawie zaistniał stan bezczynności, tzn. czy organ podjął określone czynności i załatwił sprawę na danym etapie postępowania, czyli czy zrealizował swoje obowiązki, wynikające z przepisów prawa.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy i rozpoznając

w przedstawionej sytuacji faktycznej skargę na bezczynność organu, w świetle powołanych powyżej wywodów, należy stwierdzić, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości Sądu, że organ nie pozostawał w bezczynności, a przewlekłość postępowania nie miała miejsca, bowiem organ nie był zgodnie z obowiązującymi przepisami zobowiązany do wydania względem skarżącego jakiegokolwiek aktu prawnego.

W niniejszej sprawie skarżący O. D. zwrócił się do Ministra Sportu

i Turystyki, o przyznanie stypendium sportowego za zajęcie II miejsca na Mistrzostwach Świata w kombinacji 10 tańców w kategorii wiekowej U-21, które odbyły się w dniu [...] października 2015 roku w R. (Łotwa).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dni25 czerwca 2010r. o sporcie (Dz.U. 2016, poz.176 ze zm.) minister właściwy do spraw kultury fizycznej może przyznać członkowi kadry narodowej okresowe stypendium sportowe za osiągnięte wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym. Stypendium może otrzymać członek kadry narodowej, który zobowiąże się w formie pisemnej do realizacji programu przygotowań do igrzysk olimpijskich, igrzysk paraolimpijskich lub igrzysk głuchych albo programu przygotowań do mistrzostw świata lub mistrzostw Europy, opracowanego przez właściwy polski związek sportowy, oraz do udziału w tych zawodach.

W art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie ustawodawca postanowił, że minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przyznawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej, podstawę i wysokość stypendium, czas, na jaki może zostać ono przyznane, uwzględniając sposób i terminy ich wypłacania, a także zajęte przez członka kadry narodowej miejsce we współzawodnictwie międzynarodowym.

Rozporządzeniem z dnia 15 października 2012 roku w sprawie stypendiów sportowych, dla członków kadry narodowej (Dz.U. 2012r. poz.1130) minister właściwy do spraw kultury fizycznej określił szczegółowy tryb przyznawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej, podstawę i wysokość stypendium, czas, na jaki może zostać ono przyznane, uwzględniając sposób i terminy ich wypłacania, a także zajęte przez członka kadry narodowej miejsce we współzawodnictwie międzynarodowym.

Zgodnie z § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia minister właściwy do spraw kultury fizycznej, przyznaje stypendium na pisemny wniosek właściwego polskiego związku sportowego. Wobec powyższych regulacji jedynym uprawnionym podmiotem do wniesienia wniosku o przyznanie stypendium sportowego jest właściwy polski związek sportowy.

Zdaniem skarżącego, powołane rozporządzenie w zakresie w jakim prawo do składania wniosków o stypendium przyznaje właściwemu polskiemu związkowi sportowemu wydane zostało z naruszeniem art. 92 ust. 1 Konstytucji RP

i w konsekwencji także z naruszeniem art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie.

Zgodnie z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Nie budzi wątpliwości, że zgodnie z art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie rozporządzenie zostało wydane przez właściwy organ administracji publicznej.

Jak stanowi art. 92 ust. 1 Konstytucji RP - upoważnienie powinno określać także zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Zgodnie z art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie - minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przyznawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej, podstawę i wysokość stypendium, czas, na jaki może zostać ono przyznane, uwzględniając sposób i terminy ich wypłacania, a także zajęte przez członka kadry narodowej miejsce we współzawodnictwie międzynarodowym.

Rozporządzenie z dnia 15 października 2012 r. spełniając warunki delegacji ustawowej określa: podstawę i wysokość stypendium oraz miejsce zajęte przez członka kadry narodowej we współzawodnictwie międzynarodowym (§ 4); czas przyznania stypendium (§ 3); sposób i termin jego wypłacania (§ 6 i § 7).

Zasadnicze jednak wątpliwości skarżącego budzą regulacje rozporządzenia co do upoważnienia ustawowego odnoszące się do szczegółowego trybu przyznawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej. W ocenie skarżącego delegacja z art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie nie pozwalała organowi administracji państwowej wprowadzenia do rozporządzenia przepisów § 2 ust. 1 zgodnie z którym Minister właściwy do spraw kultury fizycznej, zwany dalej "ministrem", przyznaje stypendium na pisemny wniosek właściwego polskiego związku sportowego.

W ocenie Sądu zarzut ten jest bezzasadny, albowiem w pojęciu - tryb przyznawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej - zawiera się także tryb dotyczący złożenia wniosku o przyznanie stypendium oraz podmiotu upoważnionego do złożenia takiego wniosku. Z woli ustawodawcy podmiotem uprawnionym do złożenia wniosku jest właściwy polski związek sportowy, który jest niewątpliwie najlepiej zorientowaną jednostką co do osiągnięć sportowych danego zawodnika. Ponadto zgodnie z treścią § 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia wypłaty stypendium dokonuje również właściwy polski związek sportowy ze środków przekazywanych na ten cel przez ministra.

Zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. W przedmiotowej sprawie przepisami materialnymi dającymi podstawę do wszczęcia postępowania administracyjnego są przepisy

art. 32 ust. 1 i 7 ustawy o sporcie oraz przepisy wskazanego powyżej rozporządzenia w szczególności § 2 ust. 1. Zatem podkreślić należy, iż na podstawie powyżej wskazanych przepisów właściwe postępowanie mogłoby być wszczęte na podstawie wniosku właściwego polskiego związku sportowego a nie O. D.

Minister nie wydając decyzji o przyznaniu stypendium skarżącemu nie pozostawał więc w bezczynności, albowiem postępowanie nie mogło wszczęte na wniosek O. D.

Zgodnie z art. 61 a § 1 k.p.a. gdy żądanie, o którym mowa w art. 61 K.p.a., zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż O. D. nie posiada przymiotu strony, albowiem jak to wskazano powyżej wniosek o przyznanie stypendium zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia może wnieść właściwy polski związek sportowy, a nie osoba, która uzyskała wynik sportowy uprawniający ewentualnie do przyznania stypendium sportowego na podstawie rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art.151 p.p.s.a. skargę oddalił.