drukuj    zapisz    Powrót do listy

6329 Inne o symbolu podstawowym 632, Administracyjne postępowanie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 394/09 - Wyrok NSA z 2009-11-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 394/09 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2009-11-06 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-03-25
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Arkadiusz Despot - Mładanowicz
Irena Kamińska /przewodniczący sprawozdawca/
Janina Antosiewicz
Symbol z opisem
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Sygn. powiązane
I SA/Wa 1648/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2007-12-12
I OZ 378/08 - Postanowienie NSA z 2008-06-17
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2005 nr 86 poz 732 art. 7 ust. 1 i 2
Ustawa z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej.
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 174 pkt 1 i 2 , 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Janina Antosiewicz sędzia del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Protokolant Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1648/07 w sprawie ze skargi A. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia (...) grudnia 2005 r. nr (...) w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1648/07 oddalił skargę A. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia (...) grudnia 2005 r. nr (...) w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ostrołęce, po rozpatrzeniu odwołania A. Ż. , decyzją z dnia (...) grudnia 2005 r., nr (...) utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Ostrołęce z dnia (...) października 2005 r., nr (...) o przyznaniu E. Ż. zaliczki alimentacyjnej w kwocie 300 zł miesięcznie na okres od dnia 1 września 2005 r. do dnia 31 sierpnia 2006 r. oraz o odmowie przyznania tego świadczenia A. Ż.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Ostrołęce decyzją z dnia 31 października 2005 r. przyznał E. Ż. zaliczkę alimentacyjną w kwocie 300 zł miesięcznie na okres od dnia 1 września 2005 r. do dnia 31 sierpnia 2006 r. oraz odmówił przyznania tego świadczenia jej matce A. Ż.

Od powyższej decyzji A. Ż. wniosła odwołanie. W uzasadnieniu podniosła, że rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji jest dla niej i jej dziecka krzywdzące. Powołując się na postanowienie Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 25 kwietnia 2003 r., sygn. akt IC-33/03 wskazała, iż zaliczka alimentacyjna przysługująca jej córce winna wynosić nie mniej niż 350 zł, natomiast jej jako osobie uprawnionej przysługuje w wysokości nie mniejszej niż 150 zł.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ostrołęce decyzją z dnia (...) grudnia 2005 r. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Ostrołęce z dnia 31 października 2005 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że A. Ż. nie jest osobą uprawnioną do zaliczki alimentacyjnej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 ze zm.) w związku z art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 ze zm.). Organ ustalił bowiem, że A. Ż. nie jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Zdaniem Kolegium mimo, że postępowanie w sprawie rozwiązania związku małżeńskiego z Leszkiem Żebrowskim jest w toku, nie można uznać A. Ż. za osobę rozwiedzioną. Sama zainteresowana, we wniosku o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej wskazuje na swój stan cywilny jako osoby zamężnej. Odnosząc się do uprawnień A. Ż. do zaliczki alimentacyjnej Kolegium uznało, iż nie jest ona osobą uprawnioną do zaliczki w rozumieniu art. 2 pkt 5 powoływanej ustawy. Zaliczka alimentacyjna przysługuje ponadto osobie uprawnionej do ukończenia przez tę osobę 24 roku życia. W ocenie organu zasadnie postąpił więc organ pierwszej instancji odmawiając A. Ż. przyznania wnioskowanego świadczenia, skoro przepisy ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej są jednoznaczne, a przyznanie zaliczki alimentacyjnej nie ma charakteru uznaniowego.. Organ ponadto zauważył, że art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy stanowi podstawę prawną do przyznania przedmiotowego świadczenia jedynie małoletniej córce skarżącej E. Ż. . Kolegium podkreśliło, że - zgodnie z art. 8 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy - w przypadku gdy - tak jak w niniejszej sprawie - dochód rodziny nie przekracza 50 % kwoty ustalonego w ustawie kryterium dochodowego, uprawniającego do przyznania zaliczki, tj. 583 zł, kwotę tej zaliczki zwiększa się do 300 zł dla osoby uprawnionej albo 380 zł, jeżeli osoba ta legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Zdaniem organu, biorąc pod uwagę, że w przedmiotowej sprawie dochód rodziny wynosi 111,56 zł (55,78 zł na osobę w rodzinie), organ pierwszej instancji prawidłowo wyliczył i przyznał zaliczkę E. Ż. w wysokości 300 zł.

Od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia (...) grudnia 2005 r. A. Ż. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W uzasadnieniu skarżąca podtrzymała zarzuty zawarte w odwołaniu. Powołując się na postanowienie Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 25 kwietnia 2003 r., sygn. akt IC-33/03 domagała się przyznania zaliczek alimentacyjnych w kwotach 350 zł na małoletnią córkę i 150 zł na jej rzecz. Podkreśliła, że nie osiąga żadnego dochodu, a ojciec dziecka nie wywiązuje się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Ponadto wskazała na swój zły stan zdrowia, za który wini męża.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ostrołęce wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko prezentowane w zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do podniesionej w skardze kwestii braku dochodu organ wskazał, że wyliczenie dochodu w przedmiotowej sprawie było błędne, ponieważ przepis art. 29 ust. 2 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej wprost wskazuje, że do składu rodziny nie wlicza się małżonka zobowiązanego przez sąd do alimentacji. Zdaniem organu uchybienie to nie świadczy jednak o wadliwości wydanego rozstrzygnięcia. Okoliczność powyższa nie ma wpływu ani na przyznanie świadczenia skarżącej, ani też na wysokość czy okres przyznanej E. Ż. zaliczki alimentacyjnej.

W piśmie z dnia 19 kwietnia 2006 r. A. Ż. nie zgodziła się z argumentacją organu zawartą w odpowiedzi na skargę, podtrzymując stanowisko i wnioski zawarte w skardze.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji wskazał, iż postępowanie o przyznanie zaliczki alimentacyjnej A. Ż. i E. Ż. zostało wszczęte po dniu 1 września 2005 r., co dokumentuje prezentata Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Ostrołęce umieszczona na wniosku o przyznanie zaliczki alimentacyjnej, z której wynika, że ów wniosek złożono organowi pierwszej instancji w dniu 26 września 2005 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ostrołęce prawidłowo przyjęło więc, że w sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 2 pkt 5 i 8 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 ze zm.), w brzmieniu nadanym przez przepisy art. 11 pkt 1 i 3 w związku z art. 22 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 164, poz. 1366).

W ocenie Sądu pierwszej instancji, w tej sytuacji A. Ż. nie mogła być uznana za osobę uprawnioną do przyznania zaliczki alimentacyjnej. Sąd pierwszej instancji wskazał, iż skarżąca nie spełnia żadnego z warunków, wynikających z art. 2 pkt 5 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej, skoro zarówno w dniu wydania zaskarżonej decyzji jak i decyzji organu pierwszej instancji była osobą pełnoletnią, a więc nie pozostającą na wychowaniu innej osoby (lit. a i b pkt 5 art. 2 ustawy), w wieku powyżej 24 lat, nie pobierającą nauki w szkole (lit. c pkt 5 art. 2 i art. 7 ust. 1 ustawy).

Sąd pierwszej instancji zauważył, że - wedle powołanych wyżej przepisów - do otrzymania zaliczki alimentacyjnej nie wystarczy samo legitymowanie się przez skarżącą tytułem wykonawczym zasądzającym na jej rzecz alimenty (co zostało podniesione w skardze) i udokumentowany fakt bezskuteczności prowadzonej w stosunku do dłużnika alimentacyjnego egzekucji. Ustawa o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej, w stosunku do osoby pełnoletniej, sformułowała dodatkowe warunki, dotyczące: górnej granicy wieku tej osoby i jednocześnie pobierania nauki w szkole bądź w szkole wyższej.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, prawidłowe jest również stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce, że E. Ż. jest osobą uprawnioną do przyznania zaliczki alimentacyjnej, na mocy art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej, jak również dotyczące wysokości przyznanego jej świadczenia, w oparciu o art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy.

Z akt sprawy wynika bowiem, że E. Ż. , jest uprawniona do alimentów na podstawie tytułu wykonawczego (postanowienie Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 25 kwietnia 2003 r., sygn. akt IC-33/03 zaopatrzone w klauzulę wykonalności), których egzekucja okazała się bezskuteczna (zaświadczenia Komornika Sądowego Rewiru II z dnia 25 sierpnia 2005 r. i 20 września 2005 r.), a A. Ż. jako osoba pozostająca w związku małżeńskim (oświadczenie skarżącej zawarte we wniosku o przyznanie zaliczki alimentacyjnej z dnia 30 sierpnia 2006 r.) złożyła do sądu pozew o rozwód (postanowienie Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 25 kwietnia 2003 r., sygn. akt IC-33/03). Spełnione są również pozostałe przesłanki ustawowe w zakresie wieku uprawnionej (art. 7 ust. 1 ustawy) i kryterium dochodowego (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy), ponieważ E. Ż. jest osobą niepełnoletnią, a rodzina skarżącej, co słusznie zauważyło Kolegium w odpowiedzi na skargę, nie osiąga żadnego dochodu (wniosek o przyznanie świadczenia z dnia 30 sierpnia 2005 r., oświadczenie A. Ż. z dnia 26 sierpnia 2005 r. i zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrołęce z dnia 19 sierpnia 2005 r.).

Sąd pierwszej instancji podniósł ponadto, iż wbrew jednak temu co podniesiono w skardze, Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Ostrołęce nie miał prawnej możliwości przyznania córce skarżącej zaliczki alimentacyjnej w pełnej wysokości alimentów zasądzonych w postanowieniu Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 25 kwietnia 2003 r. (350 zł), ponieważ zgodnie z art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r., w przypadku, gdy dochód rodziny nie przekracza połowy kwoty 583,00 zł zaliczka przysługuje do wysokości świadczenia alimentacyjnego, nie więcej jednak niż, w przypadku gdy w rodzinie jest jedna osoba uprawniona do zaliczki - 300,00 zł dla osoby uprawnionej albo 380,00 zł, jeżeli osoba ta legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Skoro więc A. Ż. składając wniosek o przyznanie zaliczki alimentacyjnej, jako przedstawiciel ustawowy córki, nie wykazała, że E. Ż. legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, to przedmiotowe świadczenie przysługiwało córce skarżącej w wysokości 300 zł.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła A. Ż. w części dotyczącej rozstrzygnięcia w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej na jej rzecz i na podstawie art. 174 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyrokowi Sądu pierwszej instancji zarzuciła naruszenie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez niedostrzeżenie naruszenia przepisów przez organ administracji w toku postępowania administracyjnego i nieuwzględnienie skargi, pomimo takiego naruszenia przepisów przez organ administracji.

Powołując się na wymienione podstawy skargi kasacyjnej skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w części, dotyczącej rozstrzygnięcia w przedmiocie

zaliczki alimentacyjnej na jej rzecz, rozpoznanie skargi oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W motywach skargi kasacyjnej skarżąca wskazała, iż orzeczenie Sądu I instancji jest dotknięte wadą nie rozpoznania i nie uwzględnienia w sprawie naruszenia przez organy administracji przepisów postępowania administracyjnego, mające wpływ na wynik sprawy. Skarżąca podniosła, iż Sąd pierwszej instancji nie zbadał ani nie uwzględnił kwestii naruszenia przez organy administracji przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, 8, 9 i 63 Kodeksu postępowania administracyjnego, ponieważ jest ona osobą, która nie zna prawa, a żaden z organów administracji nie porozumiał się z nią w celu wyjaśnienia, że jej żądanie pozbawione podstawy prawnej.

Skarżącą podniosła, iż nie musiała wiedzieć, że zasądzone jednym postanowieniem Sądu alimenty dla niej i dla córki podlegają innym zasadom w odniesieniu do przyznawania zaliczki alimentacyjnej. Zamiast informacji w tym zakresie, organy administracji poprzestały na formalistycznym wydaniu decyzji odmownej. Nastąpiło to w sytuacji, gdzie organ administracji miał jasno przekazaną informację, że skarżąca uzyskuje miesięcznie dochód w wysokości ok. 100 złotych i w pełni przysługuje jej świadczenie z pomocy społecznej.

Zdaniem skarżącej organ administracji nie wypełnił więc swojego obowiązku i nie poinformował skarżącej, że jej wniosek nie ma żadnej podstawy prawnej i jako taki nie może zostać uwzględniony. Po takiej informacji skarżąca miałaby możliwość zmiany podania i wnosiłaby o przyznanie pomocy społecznej, nie zaś zaliczki alimentacyjnej.

W ocenie skarżącej gdyby organy odpowiednio poinformowały ją o przysługujących jej prawach, to zmieniłaby wniosek i dochodziłaby udzielenia świadczenia z pomocy społecznej. Z materiału zgromadzonego w sprawie wynika, że świadczenie takie zapewne by uzyskała. Oznacza to, że naruszenie przepisów postępowania przez organy administracji miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej zwane jako Ppsa), zatem Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Stosownie do art. 174 pkt. 1 i 2 Ppsa, skarga kasacyjna może być oparta na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Złożona w niniejszej sprawie skarga kasacyjna zawiera wyłącznie zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów postępowania (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c Ppsa) poprzez nieuwzględnienie jej skargi w sytuacji naruszenia prawa przez organ administracji. Zarzut ten nie mógł zostać uwzględniony z następujących powodów.

Warunki nabywania prawa do zaliczki alimentacyjnej, obowiązujące w dniu wydania zaskarżonej decyzji, określone zostały w ustawie z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie ustawą o zaliczce alimentacyjnej. Stosownie do treści jej art. 7 ust. 1 i 2 prawo do zaliczki alimentacyjnej przysługiwało osobie uprawnionej do ukończenia 18 roku życia albo w przypadku, gdy uczy się w szkole lub szkole wyższej, do ukończenia 24 roku życia, jeżeli dochód jej rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekraczał kwoty 583,00- zł. Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o zaliczce alimentacyjnej, pod pojęciem osoby uprawnionej, o której mowa wyżej, należy rozumieć uprawnionego do świadczenia alimentacyjnego na podstawie tytułu wykonawczego, którego egzekucja jest bezskuteczna, jeżeli między innymi jest wychowywany przez osobę samotnie wychowującą dziecko, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992 z późn. zm.).

Ponadto w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o zaliczce alimentacyjnej zaliczka przysługuje do wysokości świadczenia alimentacyjnego, nie więcej jednak niż- w przypadku gdy w rodzinie jest jedna lub dwie osoby uprawnione do zaliczki- 170 zł dla osoby uprawnionej. Jednocześnie na mocy ust. 2 tego artykułu, w przypadku gdy dochód rodziny nie przekracza 50 % kwoty, o której mowa w art. 7 ust. 2 (tj. kwoty 583 zł, której 50 % stanowi kwota 291,50 zł), kwotę zaliczki alimentacyjnej zwiększa się do 300 zł dla osoby uprawnionej w przypadku gdy w rodzinie jest jedna lub dwie osoby uprawnione do zaliczki.

Z powołanych wyżej przepisów prawa wynika, że dla uzyskania prawa do zaliczki alimentacyjnej muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:

1. osoba musi być uprawniona do świadczenia alimentacyjnego na podstawie tytułu wykonawczego, którego egzekucja jest bezskuteczna;

2. osoba ta musi być wychowywana przez osobę posiadającą przymiot osoby samotnie wychowującej dziecko w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych;

3. musi zostać spełnione kryterium dochodowe określone w art. 7 ust. 2 ustawy.

Z akt sprawy wynika natomiast bezspornie, że A. Ż. nie jest osobą uprawnioną do uzyskania zaliczki alimentacyjnej, ponieważ zarówno w dniu wydania zaskarżonej decyzji jak i decyzji organu pierwszej instancji była osobą pełnoletnią, a więc nie pozostającą na wychowaniu innej osoby (art. 2 pkt 5 lit. a i b ustawy), w wieku powyżej 24 lat, nie pobierającą nauki w szkole (art. 2 pkt 5 lit. c i art. 7 ust. 1 ustawy). Należy zatem uznać, iż Sąd pierwszej instancji zasadnie uznał, iż skarżąca nie może być uznana za osobę uprawnioną do zaliczki alimentacyjnej, gdyż przepisy ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej są w tej kwestii jednoznaczne, a przyznanie zaliczki alimentacyjnej nie ma charakteru uznaniowego.

W związku z powyższym za błędny należy uznać postawiony Sądowi pierwszej instancji zarzut, iż nie zastosował w niniejszej sprawie art. 145 §1 pkt 1 lit. c Ppsa wobec naruszenia przez organy administracyjne art. 7, 8, 9 i 63 Kodeksu postępowania administracyjnego. Co prawda, z przepisów tych wypływa spoczywający na organie prowadzącym postępowanie obowiązek należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego i czuwania nad tym, aby strony nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa oraz udzielania im w tym celu niezbędnych wyjaśnień i wskazówek, niemniej jednak obowiązek ten istnieje jedynie w granicach sprawy będącej przedmiotem postępowania administracyjnego. Tak więc nie można od organów administracyjnych wymagać, aby w stosunku do stron pełniły rolę przewidzianą dla adwokatów lub radców prawnych. Zatem informowanie skarżącej, że służy jej uprawnienie do wystąpienia z żądaniem przyznania na jej rzecz świadczeń z pomocy społecznej nie należało do organów prowadzących postępowanie w sprawie przyznania zaliczki alimentacyjnej, ponieważ sprawa ta wykraczała poza przedmiot prowadzonego przez nie postępowania.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 Ppsa orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt