Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak / spr. / Sędziowie WSA Jacek Bursa Krystyna Daniel Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi M. P. i R. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia 25 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie:

W dniu 07.09.2009 r. Starosta T. , decyzją nr [...], znak: [...] zatwierdził projekt budowlany oraz udzielił J.F. i M.K., pozwolenia na budowę przepustu przez potok [...] w Z. - w km 0 + 400, na działkach nr ewid. [...] ,[...] ,[...] ,[...] obręb [...] w Z . Decyzja ta stała się ostateczna z dniem 29.09.2009 r.

W dniu 17.05.2011 r. M.P. i R.P. , właściciele działki nr [...] obr. [...] w Z. wnieśli do Starosty T. wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ww. decyzją. Jako podstawę wznowienia wskazali art. 145 § 1 pkt. 4 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego( tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 98 poz. 1071, z późn. zm. dalej zwany k.p.a.) - brak ich udziału w postępowaniu dotyczącym wydania ww. decyzji. Starosta, rozpatrując przedmiotowy wniosek dwukrotnie odmawiał wznowienia postępowania, jednakże jego postanowienia zostały uchylone postanowieniami Wojewody z dnia 11. 08.2011 r., znak: [...] i z dnia 31.05.2012r., znak: [...] W uzasadnieniu swych rozstrzygnięć, organ II instancji zwracał uwagę na zasadność wznowienia postępowania i konieczność zbadania we wznowionym postępowaniu występowania wskazanej przesłanki wznowienia.

Przy ponownym (trzecim) rozpatrywaniu wniosku o wznowienie, postanowieniem z dnia 24.07.2012 r. Starosta T. wznowił na wniosek M.P. i R. P. postępowanie administracyjne w sprawie zakończonej ww. ostateczną decyzją. W toku wznowionego postępowania przeprowadzone zostały oględziny w terenie, co wynika z akt sprawy i dołączonej dokumentacji fotograficznej. Postanowieniem z dnia 24.09.2012 r., Starosta T. odmówił wstrzymania wykonania decyzji Nr [...] z dnia 07.09.2009 r., natomiast decyzją z dnia 25.09.2012 r., znak: [...] odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia 07.09.2009 r. Nr [...] o pozwoleniu na budowę inwestycji jw.

W uzasadnieniu decyzji z 25.09. 2012 r. organ I instancji stwierdził, iż przesłanka, na podstawie której nastąpiło wznowienie postępowania tj. brak udziału stron w postępowaniu na skutek niewłaściwie ustalonego obszaru oddziaływania nie potwierdziła się. Wniosek o pozwolenie na budowę, projekt budowlany zatwierdzony decyzją i decyzja o pozwoleniu na budowę dotyczą wyłącznie budowy przepustu. Parametry tego przepustu ustalone zostały w pozwoleniu wodno-prawnym. Budowa drogi nie stanowiła przedmiotu sprawy. Organ podniósł, że wnioskujący o wznowienie swój przymiot strony wywodzą z okoliczności zaburzenia stosunków wodnych (utrudnienia odpływu wód z ich działki) na skutek realizacji inwestycji - budowy przepustu o zbyt małej przepustowości i podniesienia istniejącej drogi, w ciągu której znajduje się przepust. Organ nie znalazł jednak przesłanek, biorąc pod uwagę zakres inwestycji której dotyczy kwestionowana decyzja o pozwoleniu na budowę, aby weryfikować ustalony obszar oddziaływania inwestycji. Obszar oddziaływania obiektu, jakim jest - przepust, a decyzja Starosty o pozwoleniu na budowę z dnia 07.09.2009 r. dotyczy wyłącznie tego obiektu, nie wykracza poza obszar inwestycji (obszar objęty wnioskiem inwestora). Budowa przepustu nie wprowadza ograniczeń wynikających z przepisów w zagospodarowaniu działki nr ewid. [...] obr. [...] w Z. , będącej własnością wnioskujących o wznowienie. Tym samym w świetle wywodu organu I instancji, zamieszczonego w uzasadnieniu decyzji z dnia 25.09.2012 r., brak jest przesłanek do uznania wnioskujących o wznowienie, jako stron postępowania. Toteż wobec niepotwierdzenia się przesłanki z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., na podstawie której nastąpiło wznowienie postępowania, należało, zdaniem organu I instancji, odmówić uchylenia decyzji pozwoleniu na budowę we wznowionym postępowaniu.

Od powyższej decyzji w ustawowym terminie wpłynęło odwołanie podpisane przez M.P. . Postępowanie wyjaśniające wykazało, że odwołanie uznać należy jako wniesione zarówno przez M.P, jak i R.P. . W odwołaniu zwrócono się o uchylenie decyzji i wyznaczenie innego niż Starosta T. organu do załatwienia sprawy i przekazanie temu organowi sprawy do ponownego rozpatrzenia. Zauważyć należy, że wniosek o wyznaczenie innego, niż Starosta T. organu do prowadzenia wznowionego postępowania, złożony został do Wojewody za pośrednictwem Starosty jeszcze przed wydaniem decyzji - w dniu 03.09.2012 r., jak również skarżący także wcześniej, w poprzednich postępowaniach, podnosili aby wyznaczyć inny organ do załatwienia wznowienia niż Starosta T. , który nie może być obiektywny przy rozpatrywaniu sprawy i zdaniem skarżących nie oceni w inny sposób niż poprzednio materiału dowodowego, popełni te same błędy, nie przyzna się do pomyłki i powinien zostać wyłączny na zasadzie art. 150 § 2 k.p.a. W odwołaniu zakwestionowane zostały ustalenia Starosty, co do braku przesłanek do ewentualnego rozszerzenia obszaru oddziaływania inwestycji zatwierdzonej decyzją o pozwoleniu na budowę i uznania, iż działka skarżących znajduje się w tym obszarze. Zdaniem odwołujących błędne jest twierdzenie, że przedmiotem pozwolenia na budowę jest wyłącznie przepust, ponieważ organ, wydając pozwolenie na budowę przepustu musiał zdawać sobie sprawę, iż konieczne jest podniesienie (nasypanie) poziomu drogi dojazdowej w stosunku do istniejącego poziomu w stosunku do działek skarżących, uniemożliwiając tym samym swobodny, dotychczasowy spływ wód i naruszając stosunki wodne na gruncie, co stoi w sprzeczności z art. 29 ustawy Prawo wodne (Dz.U. 2001 Nr 115 poz. 1229 z późn. zm.). Niezbadanie powyższego aspektu przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę stanowi błąd postępowania, który godzi w interes skarżących.

W postępowaniu odwoławczym organ II instancji stwierdził, iż brak jest przesłanek aby uznać, że budowa samego przepustu oddziałuje na nieruchomość skarżących, a także, że projekt budowlany zatwierdzony decyzją z dnia 07.09.2009 r. spełnia warunki udzielonego pozwolenia wodnoprawnego, został sporządzony przez uprawnionego projektanta i posiada wymagane uzgodnienia. W związku z tym Wojewoda wydał w dniu 25.02.2013 r. decyzje znak [...], o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji Starosty T. z dnia 25 .09.2012 r.

Od ww. decyzji została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przez M.P. i R.P, . Skarżący wnieśli o uchylenie decyzji w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania od Wojewody, a ponadto o uchylenie poprzedzającej ją decyzji Starosty T. z dnia [...].09.2012 r. znak [...] (co wynika przede wszystkim z uzasadnienia skargi, w żądaniu wskazano nieprawidłową datę decyzji ). Jako podstawę podali naruszenie art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. Nr 243 poz. 1623, z późn. zm.) oraz art. 7 i 77 k.p.a. poprzez niewłaściwe określenie obszaru oddziaływania, wydanie decyzji w I instancji przez Starostę T. , który zdaniem skarżących, jest organem niewłaściwym oraz zawężenie przedmiotu postępowania do budowy przepustu, podczas gdy powinna być nią również droga prowadząca do przepustu.

W odpowiedzi na ww. skargę organ odwoławczy w całości podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko w niniejszej sprawie i wniósł o uchylenie decyzji w całości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), sądy administracyjne powołane są do kontroli zgodności z prawem działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a., a orzekanie – w myśl art. 135 p.p.s.a. - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt.

Zgodnie z art. 145 p.p.s.a. kontrola ta sprawowana jest w zakresie oceny zgodności zaskarżonych do sądu decyzji z obowiązującymi przepisami prawa materialnego jak i przepisów proceduralnych – o ile ich naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. treść wydanej decyzji lub postanowienia. Przepis art. 134 § 1 p.p.s.a. stanowi, iż sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Z kolei przepis art. 151 mówi, że w razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala.

W wyniku dokonanej przez Sąd oceny postanowienia stwierdzić należy, że skarga jest uzasadniona, choć nie wszystkie jej zarzuty są zasadne. W przedmiotowej sprawie stwierdzono naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Meritum przedmiotowej sprawy sprowadzało się do zbadania czy skarżący, wg przepisów ustawy Prawo budowane, powinni być stronami postępowania w wyniku którego wydana została decyzja nr [...] z dnia 07.09.2009 r. Starosty T o zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz udzieleniu J.F i M.K. pozwolenia na budowę przepustu przez potok [... w Z. na działce bezpośrednio graniczącej z działką M.P. i R.P. . Na wstępie rozważań prawnych podkreślić należy, że w postępowaniu o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, o statusie strony tego postępowania nie decyduje art. 28 k.p.a., lecz art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, który w stosunku do tego pierwszego ma charakter szczególny. Zgodnie z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego stanowi, że przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Zgodnie z ugruntowanych stanowiskiem sądów administracyjnych aby uzyskać status strony w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę musi istnieć przepis prawa materialnego przewidujący ograniczenie w swobodnym korzystaniu z danej nieruchomości. Organ I instancji stwierdził, że projekt budowlany zatwierdzony decyzją posiada parametry ustalone w pozwoleniu wodno-prawnym i ponieważ ustalenia zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12.04. 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie a także w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30.05.2000r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie nie określają strefy ograniczonego zagospodarowania wokół obiektu takiego jak przepust, uznał, że w stosunku do działek należących do skarżących nie zachodzi okoliczność, o której mowa w artykule 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane. W konsekwencji uznał, że właścicielom ww. działek nie przysługuje przymiot strony postępowania prowadzonego w sprawie przedmiotowego pozwolenia na budowę. Starosta T. nie poczynił natomiast żadnych ustaleń na okoliczność możliwości utrudnienia, czy zmiany odpływu wód z działki skarżących wskutek budowy przepustu wg zatwierdzonego projektu budowlanego, którego też, pod tym kątem, nie przeanalizował. Podkreślić należy, że obowiązkiem Starosty było nie ustalenie, czy już doszło do naruszenia stosunków wodnych na gruncie, ale czy budowa większego (od poprzednio istniejącego przepustu), a nadto inaczej zlokalizowanego (wyżej o ok.1 m) przepustu na nieruchomości bezpośrednio graniczącej z nieruchomością skarżących nie będzie oddziaływać na ich nieruchomość. Nie dokonując powyższych ustaleń organ nie mógł i nie ustosunkował się do konkretnych zarzutów i twierdzeń skarżących, że- inwestycja, na którą wydano pozwolenie - przepust na potoku, którego poziom, jego górnej części został zaprojektowany znacznie wyżej od poziomu drogi przebiegającej wzdłuż ich nieruchomości (dlatego ją nadsypano) oraz powyżej poziomu ich nieruchomości powoduje utrudnienie w naturalnym, swobodnym spływie wód opadowych i w efekcie prowadzi do zmiany stosunków wodnych na gruncie, niemożliwości zagospodarowania podmokłej części działki oraz wpływa na konieczność budowy urządzeń, które chroniłyby ją przed zalewaniem (rowy odwadniające, drenaże podziemne z pompami).

Sąd administracyjny nie może zastąpić organu w tych ustaleniach, ale zwrócić należy uwagę, że już w decyzji z dnia 11.08.2011 r. Wojewoda stwierdził, że "analiza projektu budowlanego potwierdza argumenty zażalenia i wskazuje, że nie można stwierdzić ponad wszelką wątpliwość, iż skarżącym przymiot strony nie przysługuje", a następnie zwrócił uwagę organowi I instancji, że "organ l instancji winien wznowić postępowanie administracyjne w sprawie zakończonej ww. ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę i w toku wznowionego postępowania poddać szczegółowej analizie projekt budowlany w aspekcie podnoszonego przez wnioskujących o wznowienie, utrudnienia i zburzenia naturalnego dotychczasowego spływu wód opadowych z ich działki. Sprawdzenie projektu budowlanego dokonane przez organ stopnia wojewódzkiego potwierdza, że rzędne projektowanego przepustu wskazują na konieczność podniesienia rzędnych terenu o ok. 100 cm w bezpośrednim sąsiedztwie z działką nr ewid. [...] obr [...] . Rzędne terenu istniejące w tym rejonie to: 866.96 m n.p.m. i 867.11 m n.p.m. zaś zaprojektowana rzędna przejazdu (kładki integralnie związanej z przepustem) wynosi 868.08 m n.p.m. i 868.15 m n.p.m. projektowany poziom wierzchu belek, do których mocowana jest balustrada kładki. Powyżej wskazane dane wynikają z odczytu mapy do celów projektowych tzw. podkładu geodezyjnego i rysunku projektu budowlanego pn.: Przekrój podłużny. Podkreślić należy, że poszczególne rysunki zamieszczone w projekcie budowlanym (którego karty nie zostały ponumerowane), nie są spójne i kompletne. Z projektu nie wynika jednoznacznie zakres udzielonego pozwolenia na budowę. W projekcie nie wskazano jednoznacznie wymiarów projektowanego obiektu. Projekt zagospodarowania zdaje się sugerować, że projektowany przepust skrzynkowy wykracza znacznie poza szerokość koryta potoku. Niezależnie jednak od tego czy poza korytem potoku zaprojektowano element przepustu skrzynkowego, czy tylko podniesienie i utwardzenie poziomu drogi, bezsprzeczne jest podniesienie rzędnych w stosunku do rzędnych terenu istniejącego. Ani projekt zagospodarowania terenu ani rysunek pn. Widok z góry nie pokazują rozwiązań projektowych nawiązujących do istniejących rzędnych i warunków terenowych - powiązania przepust (wraz z kładką) z terenem istniejącym. Projekt budowlany nie określa jakie projektowane są zmiany w ukształtowaniu terenu. Projekt budowlany nie przedstawia żadnego rozwiązania projektowego w zakresie odprowadzenia zastępczego spływu wód z terenu położnego w rejonie projektowanego obiektu, który to obiekt może stanowić przeszkodę w naturalnym, dotychczasowym spływie wód opadowych. Tym samym stwierdzić należy, że projektowana inwestycja, wobec braku stosownych rozwiązań projektowych może oddziaływać na nieruchomość wnioskodawców z uwagi na utrudnienie odpływu wód opadowych i miejscową zmianę kierunku jej odpływu w stosunku do dotychczasowego, co może zostać zakwalifikowane jako potencjalne naruszenie ar. 29 ustawy Prawo wodne, na co wskazują skarżący".

Brak analizy indywidualnych cech projektowanego przepustu oraz jego usytuowania powyżej poziomu nieruchomości skarżących (powyżej istniejącego przepustu wykonanego z betonowych kręgów Ø60 ) nie pozwoliły na wykluczenie ograniczenia, czy też utrudnienia w jej zagospodarowaniu, czy nawet dotychczasowego korzystania z tego terenu, wskutek możliwości zmniejszonego odpływu wody z gór i nieruchomości skarżących do potoku. Dlatego jedynie jednoznaczne ustalenie, w ponownie przeprowadzonym postępowaniu, że budowa przedmiotowego przepustu nie wpływa w żaden sposób na utrudnienie w dotychczasowym odpływie wody z nieruchomości skarżących pozwoli na stwierdzenie, że nieruchomość skarżących nie znajduje się w obszarze oddziaływania tego obiektu. W pozwoleniu wodnoprawnym (decyzja z dnia 20.02.2009 r.) zastrzeżono przecież w pkt 6, że pozwolenie te zostało wydane pod warunkiem m.in., że "realizacja inwestycji nie może stanowić utrudnienia dla spływu wód opadowych i roztopowych z wyżej położonych terenów". W uzasadnieniu natomiast stwierdzono, że "Inwestycja wykonana zgodnie z projektem oraz zapisami niniejszej decyzji i przepisami prawa nie powinna mieć negatywnego oddziaływania na środowisko i przepływ wody w cieku ".

Wbrew zaleceniom Wojewody i treści decyzji z dnia 20.02.2009 r., jak już wyżej podniesiono, Starosta nie dokonał analizy projektu budowlanego i nie dokonał żadnych ustaleń i ocen co do wpływu nowego przepustu na odpływ wody z terenu działki skarżących i związaną z tym możliwość jej zagospodarowania. Organ nie odniósł się w ogóle do głównego ww. zarzutu skarżących związanego z oddziaływaniem przepustu na działkę [...].poprzez ograniczenie swobodnego spływu wody z północnych stoków gór i działki skarżących do potoku, czym naruszył art. 7, 77 § 1 kpa w zw. z art. 28 ust. 2, art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane w zw. z art.29 ustawy Prawo wodne

Z tych samych względów za niezgodną z prawem należy uznać decyzję Wojewody z dnia 25.02.2013 r., który podzielając argumentację organu I instancji, nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania skarżących i utrzymał w mocy decyzję Starosty T. . Organ odwoławczy stwierdził, że podziela ustalenia organu I instancji pomimo, że jak wyżej wskazano, organ ten nie poczynił żadnych ustaleń, czy przepust objęty przedmiotowym pozwoleniem na budowę może oddziaływać w jakikolwiek sposób na nieruchomość skarżących. Zaprojektowanie przepustu zgodnie z przepisami prawa i pozwoleniem wodnoprawnym nie jest równoznaczne z tym, że, że jego wybudowanie nie może oddziaływać na działki sąsiednie.

Nie zasługuje natomiast na uwzględnienie zarzut, iż przy badaniu statusu strony w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę przepustu, organy winny rozważyć wpływ innego obiektu (drogi), nie objętej tym pozwoleniem. O ile ze względu na wysokość usytuowania budowanego przepustu doszło do podwyższenia prowadzącej do niego drogi, co spowodowało zalewanie nieruchomości skarżących to mają oni inne środki prawne, z których mogą skorzystać. Budowa tej drogi nie stanowiła bowiem przedmiotu ww. decyzji. Badanie prawidłowości postępowania w sprawie wydania decyzji nie może obejmować obiektów i robót budowlanych, które nie były jej przedmiotem. Wskazane przez skarżących podniesienie poziomu gruntu na działce nr [...] stanowiło czynność nie mieszczącą się w ramach udzielonego pozwolenia na budowę i nie może mieć przełożenia na ocenę zgodności projektowanej inwestycji z przepisami.

Z kolei, odnoszenie się do kwestii ograniczonego prześwitu pod projektowanym przepustem, mającym zdaniem skarżących utrudniać spływ wód potoku [...] , a co do którego organ podniósł, że obiekt ten zaprojektowany został z zachowaniem warunków zawartych w decyzji Starosty T. z dnia 20.02.2009r. znak [...] udzielającej inwestorowi pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie przedmiotowego przepustu jest - na obecnym etapie postępowania - przedwczesne skoro istotą sprawy jest zbadanie statusu skarżących jako stron postępowania. Podobnie poza przedmiotem nin. sprawy leży kwestia oceny, czy zachowanie parametrów przepustu zapewnia swobodny przepływ wód potoku [...] . Istotne jest i było jedynie to, o czym wyżej, czy w postępowaniu o zatwierdzanie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę przepustu można było wykluczyć możliwość jego oddziaływania na nieruchomość skarżących przy uwzględnieniu zmiany jego parametrów w stosunku do przepustu wcześniej istniejącego.

Co do zarzutu odnoszącego się do naruszenia przepisów o właściwości – art. 150 § 2 k.p.a. przez Starostę T. należy wskazać, że uprawnionym do wznowienia postępowania jest organ, który wydał decyzje objętą wnioskiem w ostatniej instancji (art. 150 § 1 k.p.a.). Jedynie gdy przyczyną wznowienia postępowania jest działalność ww. organu , o wznowieniu postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia, który równocześnie wyznacza organ właściwy do przeprowadzenia postępowania w sprawach wymienionych w art. 149 § 2 k.p.a. Ta dewolucja kompetencji ma na celu zapewnienie obiektywizmu i rzetelności postępowania. Kluczem do jej prawidłowego stosowania jest wykładnia działalności organu, będącą przyczyną wznowienia. Taki wypadek zajdzie, gdy na skutek działania lub zaniechania organu nastąpiła wadliwość postępowania wyliczona w art. 145 § 1 k.p.a. Prowadzi to do wniosku, że przez działalność organu, o której mowa w art. 150 § 2 k.p.a., należy rozumieć takie właściwości i zachowanie się tego organu w toku prowadzonego postępowania administracyjnego w danej sprawie, które mogłyby godzić w zasadę obiektywizmu i być wyrazem stronniczego stanowiska tego organu przy wydaniu decyzji ostatecznej. Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 20 października 2010 r. II OSK 1648/09 (LEX nr 746708) przypadki przejmowania kompetencji przez jeden organ administracyjny od drugiego nie mogą być dorozumiane bądź interpretowane rozszerzająco. Jeśli w art. 150 § 1 k.p.a. ustanowiono organ właściwy do wydania postanowienia o wznowieniu postępowania, a w § 2 tego artykułu ustanowiono wyjątki, to nie można przenosić tych kompetencji na inne organy przez zastosowanie przepisów dotyczących właściwości organu odwoławczego. Przeciwko takiej wykładni przemawia odrębność celu i przedmiotu postępowania prowadzonego w trybie nadzwyczajnym, od celu i przedmiotu realizowanych w trybie postępowania głównego. Dlatego zarzuty skarżących w tym względzie nie zasługują na uwzględnienie.

Z tych względów orzeczono jak sentencji na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w zw. z art.135 ustawy Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi.