Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący ‒ sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Łd 778/17 w sprawie ze skargi M. C. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 14 czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 14 czerwca 2017 r. nr [...]; 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz M. C. kwotę 677 (słownie: sześćset siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

| Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 19 grudnia 2017 roku, sygn. akt III SA/Łd 778/17 po rozpoznaniu skargi M. C. |

|(skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 14 czerwca 2017 r. w przedmiocie skargi na czynność |

|egzekucyjną, oddalił skargę. |

|W uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji przedstawiono następujący stan faktyczny: |

|Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radomsku postanowieniem z 12 kwietnia 2017 r., oddalił skargę M. C. na czynność egzekucyjną polegającą |

|na zajęciu wierzytelności z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego i postępowania kasacyjnego. W uzasadnieniu postanowienia |

|organu pierwszej instancji wskazano, że przeciwko skarżącemu prowadzona była egzekucja administracyjna zobowiązań w podatku od towarów|

|i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2007 i 2008 r. W toku egzekucji, na podstawie zawiadomienia z 19 stycznia 2017 r. została|

|zajęta wierzytelność przysługująca skarżącemu od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z tytułu zwrotu kosztów postępowania |

|sądowego i kosztów postępowania kasacyjnego, zasądzonych wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 czerwca |

|2016r., sygn. akt III SA/Łd 291/14 i wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2016r., sygn. akt II FSK 3127/14. |

|17 lutego 2017 r. do organu egzekucyjnego wpłynęło pismo z dnia 16 lutego 2017 r. stanowiące skargę na czynność egzekucyjną dokonaną |

|przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. polegającą na skierowaniu do Izby Administracji Skarbowej w Łodzi zawiadomienia o zajęciu ww.|

|wierzytelności z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego i kasacyjnego. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że zgodnie z art. 26 § |

|5 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 599 ze|

|zm.) dalej powoływanej jako u.p.e.a., wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu |

|wykonawczego lub doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, |

|jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Skuteczność wszczęcia egzekucji |

|administracyjnej wymaga doręczenia odpisu tytułu wykonawczego. Skarżący podniósł, że 2 lutego 2017 r. doręczono mu zawiadomienie z 19 |

|stycznia 2017 r. o zajęciu ww. wierzytelności. W zawiadomieniu tym wskazano, że załącznik do niego stanowią odpisy tytułów |

|wykonawczych. Skarżący podniósł, że do zawiadomienia nie zostały dołączone tytuły wykonawcze. W skardze podniesiono też, że ww. |

|wierzytelność została zbyta przez skarżącego na rzecz jego pełnomocnika przed dokonaniem zajęcia tej wierzytelności w postępowaniu |

|egzekucyjnym. |

|W uzasadnieniu postanowienia z 12 kwietnia 2017r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. stwierdził, że w dniu 14 lutego 2017 r. wysłał do |

|skarżącego odpisy tytułów wykonawczych, na podstawie których w sprawie prowadzona jest egzekucja administracyjna. Tytuły te doręczone |

|zostały skarżącemu 3 marca 2017 r. W tej sytuacji na dzień rozpoznania skargi, skarżący dysponował zawiadomieniem o zajęciu |

|wierzytelności z 19 stycznia 2017 r. oraz tytułami wykonawczymi, na podstawie których prowadzona jest egzekucja, co oznacza, że |

|zostały spełnione wymogi wynikające z art. 26 § 5 pkt 2 u.p.e.a. Organ stwierdził, że zaskarżone przez M. C. zawiadomienie o zajęciu |

|wierzytelności z tytułu kosztów sądowych było zgodne z art. 67 § 2 u.p.e.a. Odnosząc się do zbycia przez skarżącego zajętej |

|wierzytelności, organ wskazał, że kwestia ta nie może być przedmiotem postanowienia wydanego w sprawie skargi na czynność egzekucyjną,|

|gdyż w sprawie wyłączenia tej wierzytelności spod egzekucji wydane zostało postanowienie z 9 marca 2017 r. |

|Na postanowienie organu pierwszej instancji skarżący wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, który |

|postanowieniem z 14 czerwca 2017 r. uchylił zaskarżone postanowienie i uznał za uzasadnioną skargę na zajęcie wierzytelności dokonane|

|zawiadomieniem z 19 stycznia 2017 r. Organ drugiej instancji wskazał, że zawiadomienie o zajęciu wierzytelności z 19 stycznia 2017 |

|r. zwierało wszystkie elementy wskazane w art. 67 § 2 pkt 1-9 u.p.e.a. Zdaniem organu z art. 26 § 5 u.p.e.a. wynika, że doręczenie |

|zobowiązanemu tytułu wykonawczego może nastąpić po doręczeniu dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu |

|wierzytelności. Organ wskazał, że stosownie do art. 64 § 2 u.p.e.a. organ egzekucyjny pobiera opłaty za czynności egzekucyjne, jeżeli |

|nie później niż po upływie 14 dni od dnia dokonania pierwszego zajęcia nieruchomości, rzeczy lub prawa majątkowego nadał w placówce |

|pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe za pokwitowaniem lub doręczył zobowiązanemu odpis tytułu |

|wykonawczego lub zawiadomienie o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego. Organ stwierdził, że przepis ten ma na celu |

|dyscyplinowanie organów egzekucyjnych przy prowadzeniu egzekucji. W ocenie organu z przepisu tego wynika, że przekroczenie przy |

|wysłaniu do zobowiązanego odpisu tytułu wykonawczego lub zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, terminu |

|wskazanego w tym przepisie nie skutkuje nieważności czynności egzekucyjnej lub brakiem wszczęcia egzekucji. Zdaniem organu w sprawie |

|doszło do naruszenie prawa przez brak wysłania do skarżącego odpisów tytułów wykonawczych razem z zawiadomieniem z 19 stycznia 2017 r.|

|o zajęciu wierzytelności. Uchybienie to powodowało konieczność uznania skargi na zajęcie wierzytelności za zasadną. W ocenie organu |

|wada ta nie miała wpływu na zasadność i prawidłowość zaskarżonego zajęcia wierzytelności i nie mogła uzasadniać wyeliminowania tej |

|czynności z obrotu prawnego. |

|Na postanowienie organu drugiej instancji M. C. reprezentowany przez doradcę podatkowego, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu |

|Administracyjnego w Łodzi. W skardze postanowieniu organu drugiej instancji zarzucono jego wydanie z naruszeniem: |

|- art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 144 k.p.a. w zw. z art. 18 u.p.e.a. przez wydanie rozstrzygnięcia reformatoryjnego z pominięciem |

|obowiązku zastosowania regulacji wynikającej z art. 54 § 5a u.p.e.a., na podstawie której w przypadku uwzględnienia skargi na czynność|

|egzekucyjną obowiązkiem organu jest uchylenie zakwestionowanej czynność egzekucyjną; |

|- art. 89 § 3 pkt 3 u.p.e.a., przez niedołączenie do zawiadomienia o zajęciu z dnia 19 stycznia 2017 r. odpisów tytułów wykonawczych, |

|których zobowiązany wcześniej nie otrzymał; |

|- art. 107 § 1 i 3 w zw. z art. 144 k.p.a. i w zw. art. 18 u.p.e.a. przez sprzeczność sentencji zaskarżonego postanowienia z jego |

|uzasadnieniem, w którym przyjęto, że uchybienia organu egzekucyjnego stanowiące podstawę uznania skargi na czynność egzekucyjna za |

|uzasadnioną nie mają wpływu na zasadność i prawidłowość dokonanej czynności egzekucyjnej i nie skutkują jej wyeliminowaniem z obrotu |

|prawnego; |

|- art. 139 k.p.a. przez pozostawienie w obrocie prawnym skutków materialnych ocenianej czynności egzekucyjnej, jako dokonanej z |

|naruszeniem prawa, co stanowiło podstawę do uznania zasadności skargi na czynność egzekucyjną. |

|W uzasadnieniu skargi podniesiono, że pełnomocnik skarżącego 20 grudnia 2012 r. złożył do organu pełnomocnictwo do reprezentowania |

|skarżącego w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe 2007 r. Pełnomocnictwo to nie |

|zostało odwołane i w związku z tym pełnomocnik skarżącego na podstawie tego pełnomocnictwa był uprawniony do występowania w sprawie w|

|imieniu skarżącego. Nie miała przy tym znaczenia okoliczność, że w późniejszym czasie decyzja wymiarowa została uchylona a prowadzone |

|na jej podstawie postępowanie egzekucyjne umorzone. |

|W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko |

|prezentowane w sprawie. |

|Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdził, że niezasadne są zawarte w skardze twierdzenia |

|odnoszące się do pominięcia przez organ pełnomocnika skarżącego przy wszczęciu egzekucji. Sąd wskazał, że wobec braku w ustawie o |

|postępowaniu egzekucyjnym w administracji regulacji odnoszących się do działania w tym postępowaniu przez pełnomocnika, na podstawie |

|odesłania zawartego w art. 18 u.p.e.a., w tym zakresie pełne zastosowanie mają przepisy art. 32 i art. 33 § 1 – 4 k.p.a. Obowiązki w |

|zakresie doręczeń zostały uregulowane w art. 39-49 k.p.a. Zgodnie z tymi regulacjami obowiązek doręczania pism pełnomocnikowi |

|zobowiązanego dotyczy pełnomocnika ustanowionego w sprawie (art. 40 § 2 k.p.a.). Pełnomocnictwo winno być udzielone na piśmie, bądź |

|zgłoszone do protokołu, zaś pełnomocnik zobowiązany jest dołączyć do akt oryginał lub urzędowy poświadczony odpis pełnomocnictwa (art.|

|33 § 2 i 3 k.p.a.). Z powołanych przepisów wynika, że organ egzekucyjny musi zostać zawiadomiony o fakcie ustanowienia pełnomocnika w |

|danej, konkretnej sprawie (pełnomocnictwo ma być złożone do akt). Faktu istnienia pełnomocnictwa organ administracji nie może |

|domniemywać. Dopiero od momentu zawiadomienia o ustanowieniu pełnomocnika w konkretnej sprawie organ administracyjny jest zobligowany |

|doręczać pisma ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi i zapewnić mu taki udział w postępowaniu, jak stronie tego postępowania. |

|Zdaniem sądu pierwszej instancji wnioski te uzasadniają twierdzenie, że dopiero po skutecznym wszczęciu egzekucji administracyjnej, |

|zobowiązany może ustanowić pełnomocnika w tym postępowaniu. Wcześniejsze czynności podejmowane przez wierzyciela oraz organ |

|egzekucyjny (art. 15 ust. 1, art. 26 § 1 i art. 29 § 1 u.p.e.a.), poprzedzają wszczęcie egzekucji administracyjnej. Na tym etapie |

|ustanowienie pełnomocnika przez zobowiązanego nie jest możliwe, gdyż nie dochodzi do wszczęcia egzekucji administracyjnej, do której |

|wszczęcia w sposób przewidziany w art. 26 § 5 pkt 1 lub 2 u.p.e.a. w ogóle nie musi dojść, gdyż może nastąpić wcześniejsza zapłata |

|należności pieniężnej na skutek doręczenia upomnienia. Sąd podkreślił, że zgodnie z brzmieniem art. 26 § 5 pkt 1 u.p.e.a. odpis tytułu|

|wykonawczego musi być doręczony zobowiązanemu wskazanemu przez wierzyciela w tytule wykonawczym (art. 27 pkt 2 u.p.e.a. oraz art. 40 §|

|1 k.p.a. w związku z art. 18 u.p.e.a.). Decyduje o tym charakter i cel postępowania egzekucyjnego, którym jest uzyskanie zapłaty od |

|dłużnika. Prawidłowo zatem w sprawie organ egzekucyjny przesłał odpisy tytułów wykonawczych w dniu 14 lutego 2017 r. do zobowiązanego |

|a nie do jego pełnomocnika. |

|W wyroku sądu pierwszej instancji wskazano, że szerokie określenie zakresu pełnomocnictwa obejmującego umocowanie do postępowania w |

|zakresie wymiaru podatku i egzekucji administracyjnej nie zmieniało oceny, iż było ono skuteczne wyłącznie dla sprawy, do której akt |

|zostało złożone. W każdym innym postępowaniu zgodnie z regułami w nim obowiązującymi strona powinna wskazać pełnomocnika, jeżeli chce |

|działać za jego pośrednictwem. Ustanowienie pełnomocnika w postępowaniu podatkowym (art. 136 i art. 137 Ordynacji podatkowej) nie |

|rozciąga się więc na wszystkie kolejne postępowania i czynności, w których strona bierze udział. Pełnomocnictwo udzielone doradcy |

|podatkowemu w postępowaniu podatkowym uprawniało go do zgłoszenia udziału w postępowaniu egzekucyjnym, ale dopiero od chwili |

|doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego, mimo iż należało uznać, że wszczęcie egzekucji administracyjnej nastąpiło w dacie|

|doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu innej wierzytelności pieniężnej, bowiem art. 26 § 5 u.p.e.a. |

|przewiduje dwa momenty wszczęcia egzekucji administracyjnej, tj. |

|1) doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego lub |

|2) doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego |

|Oba warunki wszczęcia egzekucji administracyjnej wymienione zostały na zasadzie alternatywy, w zależności od tego, które z tych |

|zdarzeń nastąpi wcześniej. Tezę o rozłącznym traktowaniu obu momentów wszczęcia egzekucji administracyjnej potwierdził NSA w wyroku z |

|dnia 16 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1043/11 (Lex nr 1341486) przyjmując expressis verbis, że art. 26 § 5 u.p.e.a., stwarza |

|alternatywę rozłączną i oznacza, że spełnienie jednego warunku prowadzi do wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Podobne stanowisko |

|zostało również zaprezentowane w wyroku SN z dnia 3 marca 2011r., sygn. akt II UK 307/10. W rozpoznanej sprawie oznacza to, że |

|wszczęcie egzekucji administracyjnej na podstawie wskazanych wyżej tytułów wykonawczych nastąpiło z chwilą doręczenia Dyrektorowi Izby|

|Administracji Skarbowej zawiadomienia o zajęciu innej wierzytelności pieniężnej tj. 24 stycznia 2017 r. |

|Odnosząc się do kwestii zasadności wydanego przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej rozstrzygnięcia Sąd stwierdził, że obecna |

|redakcja art. 54 u.p.e.a. wynika ze zmiany wprowadzonej ustawą z dnia 10 lipca 2015 r. o administracji podatkowej (Dz.U. z 2015r., |

|poz. 1269). Z dniem 1 stycznia 2016 r. zmieniono właściwość do orzekania w sprawach skarg na czynności egzekucyjne i skarg na |

|przewlekłość postępowania. Zgodnie ze zmienionym art. 54 u.p.e.a., organem właściwym do wydania postanowienia w sprawie skargi na |

|czynności egzekucyjne lub przewlekłość postępowania w pierwszej instancji stał się organ egzekucyjny. Poprzednio przepis ten |

|przewidywał, że skargę na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego lub egzekutora oraz na przewlekłość postępowania egzekucyjnego |

|wnosiło się za pośrednictwem organu egzekucyjnego (§ 3) a postanowienie w sprawie skargi wydawał organ nadzoru. Wniesienie skargi, nie|

|wstrzymywało postępowania egzekucyjnego, a organ egzekucyjny lub organ nadzoru mógł, w drodze postanowienia, wstrzymać w uzasadnionych|

|przypadkach prowadzenie postępowania egzekucyjnego (§ 6). |

|Zarówno w aktualnie obowiązującej, jak i w poprzedniej wersji art. 54 u.p.e.a. ustawodawca wyraźnie rozróżnił dwa organy - organ |

|nadzoru oraz organ egzekucyjny. W poprzednio obowiązującym stanie prawnym skargę na czynność egzekucyjną rozpoznawał organ nadzoru. |

|Wówczas w orzecznictwie przyjmowano, że organ ten działał jako organ egzekucyjny i mógł dokonać uchylenia zakwestionowanej czynności |

|egzekucyjnej i ponownego merytorycznego jej podjęcia. W stanie aktualnie obowiązującym, skargę rozpoznaje organ egzekucyjny jako organ|

|pierwszej instancji, a organ nadzoru jest organem rozpatrującym zażalenie od postanowienia organu pierwszej instancji. Z treści art. |

|54 ust. 5a u.p.e.a. wynika, że w przypadku uwzględnienia skargi na czynności egzekucyjne, uchylenia zakwestionowanej czynności |

|egzekucyjnej lub usunięcia stwierdzonych wad czynności dokonuje organ egzekucyjny. |

|Wobec takiego określenia uprawnień organów w zakresie rozpoznania skargi na czynność egzekucyjną, zdaniem sądu, konieczna było |

|dokonanie oceny, czy w stosunku do organu nadzoru, zgodnie z art. 18 u.p.e.a., znajduje odpowiednie zastosowanie przepis art. 138 § 1 |

|pkt 2 k.p.a. W ocenie sądu pierwszej instancji, na przeszkodzie takiej interpretacji stoi wyraźnie określenie przez ustawodawcę w art.|

|54 § 5a u.p.e.a. kompetencji w tym zakresie. W przypadku zasadności skargi, uchylenie czynności lub usunięcie stwierdzonych wad winno |

|być, zgodnie z art. 54 § 5a u.p.e.a., dokonane przez organ egzekucyjny czyli organ pierwszej instancji. Z unormowania tego wynika, że |

|kompetencja do uchylenia czynności egzekucyjnej lub usunięcia jej wad została powierzona wyłącznie organowi egzekucyjnemu, a nie |

|organowi nadzoru. W przeciwnym razie przepis art. 54a § 5a u.p.e.a. winien mieć brzmienie "w przypadku uwzględnienia skargi na |

|czynności egzekucyjne organ uchyla zakwestionowaną czynność egzekucyjną lub usuwa stwierdzone wady czynności". Takie sformułowanie nie|

|zostało zawarte w art. 54 § 5a u.p.e.a., co oznacza, że organ nadzoru nie jest uprawniony do uchylenia czynności egzekucyjnej, a może |

|to uczynić jedynie organ egzekucyjny. Dopuszczalne jest zatem orzeczenie przez organ odwoławczy, po uchyleniu postanowienia organu |

|pierwszej instancji, o uznaniu skargi za uzasadnioną. Pogląd taki wyraził m.in. WSA w Gdańsku w wyrokach z 19 lipca 2017r., sygn. akt|

|I SA/Gd 229/17 i I SA/Gd 231/17 oraz WSA w Łodzi wyroku z dnia 4 października 2017r., sygn. akt III SA/Łd 697/17 (wszystkie powoływane|

|w niniejszym wyroku orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne w bazie internetowej CBOSA na stronie orzeczenia.nsa. gov.pl). |

|Zdaniem sądu pierwszej instancji w sprawie skarżącego dopuszczalne było zatem rozstrzygnięcie określone w zaskarżonym postanowieniu. W|

|sytuacji gdy organ nadzoru nie jest kompetentny do uchylenia czynności egzekucyjnej to dopuszczalne było wydanie przez organ |

|odwoławczy rozstrzygnięcia polegającego na uchyleniu postanowienia organu pierwszej instancji i uznaniu skargi za uzasadnioną. Skoro |

|bowiem organ odwoławczy stwierdził, że organ egzekucyjny dopuścił się pewnych uchybień proceduralnych i nie był przy tym uprawniony do|

|uchylenia czynności egzekucyjnej to możliwe było orzeczenie o uznaniu skargi za uzasadnioną. Takie stanowisko prezentowane jest także |

|w doktrynie ( patrz: P. M. Przybysz. "Komentarz do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji" do art. 54 pkt 8, C. Kulesza |

|"Komentarz do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji" do art. 54 pkt 5.4 i 5.5 |

|Zdaniem sądu uchybienie organu egzekucyjnego polegające na skierowaniu do zobowiązanego zawiadomienia o zajęciu innej wierzytelności |

|pieniężnej bez załączonych tytułów wykonawczych było niewątpliwe i uzasadniało uznanie skargi na tę czynność egzekucyjną za |

|uzasadnioną. Należało jednak podkreślić, że błąd ten został przez organ egzekucyjny naprawiony przez późniejsze przesłanie odpisów |

|tytułów wykonawczych zobowiązanemu. W związku z tym nie zachodziły podstawy do uchylenia tej czynności egzekucyjnej. Późniejsze |

|doręczenie zobowiązanemu tytułów wykonawczych nie było uchybieniem na tyle istotnym aby miało wpływ na skuteczność dokonanej czynności|

|egzekucyjnej, a wszystkie terminy procesowe biegły dla zobowiązanego dopiero od daty doręczenia tytułów wykonawczych tj. 3 marca 2017 |

|r. Uchybienie to nie przeszkodziło skarżącemu we wniesieniu w terminie skargi na czynność egzekucyjną oraz zarzutów w sprawie |

|prowadzenia egzekucji administracyjnej, a więc występująca w sprawie wadliwość czynności egzekucyjnej nie wywołała niekorzystnych dla |

|skarżącego skutków procesowych. Powyższe uchybienie nie mogło zatem skutkować uchyleniem zaskarżonej czynności egzekucyjnej. |

|Mając na względzie powyższe wnioski Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi za niezasadny uznał zarzut skarżącego, według którego |

|organ wydając zaskarżone postanowienie naruszył art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 144 k.p.a. i art. 18 u.p.e.a. przez wydanie |

|postanowienia reformatoryjnego z pominięciem obowiązku zastosowania regulacji wynikającej z art. 54 § 5 u.p.e.a. |

|W skardze kasacyjnej wyrokowi sądu pierwszej instancji na podstawie art. 174 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o |

|postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) dalej powoływanej jako P.p.s.a. zarzucono |

|naruszenie: |

|art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. przez oddalenie skargi co nastąpiła w wyniku nieprawidłowej realizacji ustawowego|

|obowiązku kontroli legalności zaskarżonego postanowienia i niedostrzeżenia naruszenia przez organy następujących przepisów: |

|art. 138 § 1 pkt 2 , art. 107 § 1 i § 3 w zw. z art. 144 k.p.a. w zw. z art. 18 u.p.e.a. przez wydanie zaskarżonego postanowienia z |

|naruszeniem art. 6 i 8 k.p.a. wynikiem czego było zawarcie w postanowieniu niezgodnego z prawem i niespójnego rozstrzygnięcia; autor |

|skargi kasacyjnej zarzucił, że skoro organ drugiej instancji uznał skargę na czynność egzekucyjną za uzasadnioną i uchylił |

|postanowienie organu pierwszej instancji, którym oddalono skargę na czynność egzekucyjną to obowiązany był też uchylić zaskarżoną |

|czynność egzekucyjną; |

|art. 89 § 3 pkt 3 u.p.e.a. przez uznanie przez organy obydwu instancji, że niedołączenie do zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z |

|dnia 19 stycznia 2017 r. odpisów tytułów wykonawczych jest uchybieniem, które nie miało wpływu na wynik sprawy; |

|art. 32 w zw. z art. 40 k.p.a. przez doręczenie tytułów wykonawczych zobowiązanemu z pominięciem pełnomocnika i uznanie, że |

|reprezentowanie zobowiązanego w postępowaniu egzekucyjnym wymagać może wielokrotnego składania pełnomocnictw, co ma miejsce tak jak w |

|sprawie skarżącego, gdy postępowanie egzekucyjne zostanie umorzone oraz nastąpi ponowne jego wszczęcie; |

|art. 139 w zw. z art. 140 k.p.a. i art. 54 § 5a u.p.e.a. przez nieuchylenie zaskarżonej czynności egzekucyjnej pomimo uznania skargi |

|na tę czynność za zasadną; |

|2) art. 141 § 4 P.p.s.a. w związku z naruszeniem przepisów wymienionych w pkt 1 skargi kasacyjnej przez jedynie ogólne omówienie przez|

|sąd w zaskarżonym wyroku przepisów u.p.e.a. i niewskazanie w wyroku podstawy prawnej rozstrzygnięcia polegającego na akceptacji |

|zaskarżonego postanowienia; w skardze kasacyjnej zarzucono, że w uzasadnieniu wyroku nie wskazano na podstawie jakich przepisów |

|możliwe było naprawienie występującego w sprawie błędu polegającego na niedoręczeniu skarżącemu tytułów wykonawczych przez późniejsze |

|doręczenie tych tytułów; autor skargi kasacyjnej podniósł, że art. 89 § 3 pkt 2 i 3 u.p.e.a. obligował organ egzekucyjny do doręczeni|

|skarżącemu odpisów tytułów wykonawczych razem z zawiadomieniem o zajęciu wierzytelności; zarzucono także, że art. 54 u.p.e.a. nie |

|zawiera postanowień, które uniemożliwiałyby organowi nadzoru w przypadku uznania skargi na czynność egzekucyjną za zasadną, uchylenie |

|zaskarżonej czynności egzekucyjnej. |

|W związku z powyższymi zarzutami w skardze kasacyjnej wniesiono o: |

|- uchylenie zaskarżonego wyroku w całości; |

|- orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego. |

|W skardze kasacyjnej zawarte zostało oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy. |

|Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o: |

|- oddalenie skargi kasacyjnej; |

|- zasądzenie od skarżącego kosztów zastępstwa według norm przepisanych; |

|- rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie. |

|Pismami z 10 czerwca 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 15zzs4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych |

|rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi |

|sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374) zawiadomił strony o zamiarze skierowania sprawy do rozpoznania na posiedzeniu |

|niejawnym. W odpowiedzi na to zawiadomienie skarżący i organ skierowali do Sądu pisma, którymi oświadczyli, że wyrażają zgodę na |

|rozpocznie sprawy na posiedzeniu niejawnym. |

|Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym uznał, że jest ona zasadna jednakże nie z |

|powodu wszystkich zarzutów w niej podniesionych. |

|Błędne jest stanowisko autora skargi kasacyjnej, według którego pełnomocnictwo złożone do postępowania egzekucyjnego w administracji, |

|które następnie zostało umorzone, jest skuteczne także w innych postępowaniach egzekucyjnych w administracji, które zostaną wszczęte w|

|przyszłości w stosunku do mocodawcy pełnomocnika. |

|Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie reguluje kwestii pełnomocnictwa w postępowaniu egzekucyjnym, a zatem stosownie |

|do art. 18 u.p.e.a. - w tym zakresie odpowiednie zastosowanie mają przepisy k.p.a., tj. art. 32 i art. 33. Zgodnie z art. 32 k.p.a., |

|strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Stosownie do art. 33 § 1-4 |

|k.p.a., w stanie prawnym obowiązującym w 2017 r., pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności |

|prawnych. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu. Pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo |

|poświadczony odpis pełnomocnictwa. Organ administracji publicznej może w razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu |

|strony. W sprawach mniejszej wagi organ administracji publicznej może nie żądać pełnomocnictwa, jeśli pełnomocnikiem jest członek |

|najbliższej rodziny lub domownik strony, a nie ma wątpliwości co do istnienia i zakresu upoważnienia do występowania w imieniu strony.|

|Skoro na podstawie przytoczonych regulacji pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa (art. |

|33 § 3 k.p.a.), to - uwzględniając art. 18 u.p.e.a. - pełnomocnictwo powinno zostać złożone właściwemu organowi egzekucyjnemu do akt |

|konkretnej sprawy egzekucyjnej. Organ ten musi bowiem zostać zawiadomiony o fakcie ustanowienia pełnomocnika w danej, konkretnej |

|sprawie. Dotyczy to także sytuacji, gdy pełnomocnictwo udzielone zostało do prowadzenia wszelkich spraw w postępowaniu egzekucyjnym (w|

|jego treści nie oznaczono do której sprawy zostało udzielone), z tym jednak zastrzeżeniem, że w razie złożenia takiego pełnomocnictwa |

|w otwartych już postępowaniach, organ egzekucyjny powinien wezwać do złożenia brakujących dokumentów pełnomocnictwa bądź jego odpisów.|

|W stanie prawnym odnoszącym się do tej sprawy, czynności poprzedzające wszczęcie egzekucji, takie jak np. wysłanie do zobowiązanego |

|upomnienia, tytułu wykonawczego czy zawiadomienia o zajęciu wierzytelności, powinny być co do zasady dokonywane wobec zobowiązanego |

|(zob. K. Sobieralski (w:) J. Demczyńska i inni, Praktyka administracyjnego postępowania egzekucyjnego, Wrocław 2008, s.70). Dopiero po|

|skutecznym wszczęciu egzekucji zobowiązany może ustanowić pełnomocnika. Wcześniejsze czynności podejmowane przez wierzyciela oraz |

|organ egzekucyjny (art. 15 § 1, art. 26 § 1 i art. 29 § 1 u.p.e.a.) poprzedzają wszczęcie egzekucji administracyjnej. Na tym etapie |

|ustanowienie pełnomocnika przez zobowiązanego nie jest możliwe. Nie została bowiem wszczęta egzekucja administracyjna, do której |

|wszczęcia w sposób przewidziany w art. 26 § 5 pkt 1 lub 2 u.p.e.a. nie zawsze musi dojść (np. z uwagi na wcześniejszą zapłatę |

|należności pieniężnej na skutek doręczenia upomnienia). W takiej sytuacji adresatem odpisu tytułu wykonawczego (art. 26 § 5 pkt 1 |

|u.p.e.a.) jest zobowiązany wskazany przez wierzyciela w tytule wykonawczym (wyrok NSA z 23 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 945/08. |

|Na podstawie art. 26 § 5 pkt 1 i 2 u.p.e.a., wszczęcie egzekucji administracyjnej następuje z chwilą: |

|1) doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego lub |

|2) doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to |

|doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. |

|Dopiero po skutecznym wszczęciu egzekucji zobowiązany może ustanowić pełnomocnika w postępowaniu egzekucyjnym (wyroki NSA : z 23 |

|grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1344/07; z 2 czerwca 2010 r. sygn. akt II FSK 1539/09; z 23 października 2013 r. sygn. akt II FSK |

|2782/11). Wszczęcie egzekucji administracyjnej, rozumianej jako jedno ze stadium postępowania egzekucyjnego, związane jest z |

|doręczeniem zobowiązanemu tytułu wykonawczego (art. 26 § 5 pkt 1 u.p.e.a.) lub doręczeniem dłużnikowi zajętej wierzytelności |

|zawiadomienia o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego, jeżeli to doręczenie nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu |

|odpisu tytułu wykonawczego (art. 26 § 5 pkt 2 u.p.e.a.). Wiąże się to z faktem, że organ egzekucyjny przystępując do czynności |

|egzekucyjnych w egzekucji należności pieniężnych od razu dokonuje zajęcia wierzytelności lub innego prawa majątkowego (art. 67 § 1 |

|u.p.e.a.). Na etapie poprzedzającym wszczęcie egzekucji czynności organu egzekucyjnego zmierzają dopiero do skutecznego wszczęcia |

|egzekucji administracyjnej, jako postępowania wykonawczego obowiązków o charakterze pieniężnym, stąd mogą być kierowane wyłącznie do |

|zobowiązanego. Dotyczy to także wskazanego w art. 89 § 3 pkt 3 u.p.e.a. obowiązku doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego |

|w związku z zajęciem wierzytelności u dłużnika oraz zawiadomienia zobowiązanego, o którym mowa w art. 89 § 3 pkt 2 u.p.e.a. o tym, że |

|nie wolno mu zajętej kwoty odebrać ani też rozporządzać nią lub ustanowionym dla niej zabezpieczeniem, gdyż czynności te dokonywane są|

|jednocześnie z wysłaniem do dłużnika zawiadomienia o zajęciu wierzytelności, które doręczenie zobowiązanemu stosownie do art. 26 § 5 |

|pkt 2 u.p.e.a. skutkuje wszczęciem egzekucji. Zatem czynności te jako dokonywane w fazie poprzedzającej wszczęcie postępowania |

|egzekucyjnego nie mogą być dokonane z udziałem pełnomocnika, który jak już wskazano powyżej może zostać ustanowiony dopiero po |

|wszczęciu postępowania egzekucyjnego. |

|W rozpoznanej sprawie zawiadomienie o zajęciu wierzytelności przysługującej skarżącemu w stosunku do Dyrektora Izby Administracji |

|Skarbowej w Łodzi z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego i postępowania kasacyjnego, z dnia 19 stycznia 2017 r., zostało |

|wysłane do skarżącego 20 stycznia 2017 r. 14 lutego 2017 r. do skarżącego zostały wysłane odpisy tytułów wykonawczych, które omyłkowo |

|nie zostały dołączone do zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z 19 stycznia 2017 r. Czynności te nie mogły zostać dokonane z |

|udziałem pełnomocnika skarżącego I. K., gdyż pełnomocnictwo uprawniające go do reprezentowania skarżącego w postępowaniu egzekucyjnym,|

|którego dotyczy niniejsza sprawa zostało złożone do organu egzekucyjnego w dniu 30 marca 2017 r. Podstawą do udziału w tym |

|postępowaniu nie mogło być udzielone wcześniej I. K. pełnomocnictwo do występowania w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym zobowiązań |

|w podatku od towarów i usług za rok 2007, gdyż jak sam przyznaje pełnomocnik w pismach kierowanych do organów oraz w skardze a także |

|skardze kasacyjnej, postępowanie to zostało umorzone. W tej sytuacji toczące się w sprawie postępowanie egzekucyjne, w którym wydano |

|zaskarżone postanowienie było nowym postępowaniem egzekucyjnym, wszczętym po umorzeniu wcześniejszego postępowania egzekucyjnego, do |

|którego pełnomocnik miał obowiązek złożyć pełnomocnictwo upoważniające go do reprezentowania w tym postępowaniu skarżącego. |

|Mając na uwadze powyższe wnioski Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niezasadny zarzut naruszenia art. 151 w zw. art. 145 § 1 lit. |

|c) przez oddalenie skargi w sytuacji, gdy organ przy wydaniu zaskarżonego postanowienia naruszył art. 32 w zw. z art. 40 k.p.a. przez |

|doręczenie tytułów wykonawczych skarżącemu a nie jego pełnomocnikowi. |

|Naczelny Sąd Administracyjny nie zgodził się ze stanowiskiem sądu pierwszej instancji według, którego organ nadzoru w przypadku |

|uznania, że skarga na czynność egzekucyjną jest zasadna, uchylając z tego powodu postanowienie organu pierwszej instancji oddalające |

|skargę, może jedynie uznać zasadność tej skargi bez uchylenia zaskarżonej czynności egzekucyjnej. Stanowisko to sąd pierwszej |

|instancji oparł na treści art. 54 § 5a u.p.e.a., który stanowi, że w przypadku uwzględnienia skargi na czynności egzekucyjne organ |

|egzekucyjny uchyla zakwestionowaną czynność egzekucyjną lub usuwa stwierdzone wady czynności. Zdaniem sądu z przepisu tego wynika |

|wprost, że uprawnienie do uchylenia zaskarżonej czynności egzekucyjnej przysługuje organowi egzekucyjnemu. Okoliczność ta wyłącza |

|możliwość zrealizowania tego uprawnienia przez organ nadzoru przy rozpoznaniu zażalenia na postanowienie organu egzekucyjnego |

|oddalające skargę na czynność egzekucyjną, gdyż organ nadzoru nie jest organem egzekucyjnym wskazanym w powołanym przepisie. |

|Pogląd ten jest błędny gdyż stoi w oczywistej sprzeczności z treścią art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., który określa kompetencję organu |

|drugiej instancji przy rozpoznaniu odwołania od decyzji. Stosownie do tego przepisu organ drugiej instancji rozpoznając odwołanie może|

|uchylić w całości lub w części decyzję i w tym zakresie rozstrzygnąć sprawę co do istoty. Przepis ten na podstawie art. 144 k.p.a. ma |

|zastosowanie do zażaleń na postanowienia. Powołane przepisy k.p.a. na podstawie art. 18 k.p.a. mają odpowiednie zastosowanie do |

|postepowania egzekucyjnego w administracji. Art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. przyznaje organowi drugiej instancji kompetencję do |

|rozstrzygnięcia sprawy co do meritum w takim samym zakresie, w jakim może być ona rozstrzygnięta przez organ pierwszej instancji. |

|Sentencja decyzji reformatoryjnej organu odwoławczego, przewidzianej w art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., jest złożona i obejmuje dwa |

|elementy: pierwszy to rozstrzygnięcie o uchyleniu w całości lub w części zaskarżonej decyzji, a drugi to rozstrzygnięcie co do istoty |

|sprawy w odpowiednim zakresie. W razie uchylenia zaskarżonej decyzji w całości, ów drugi element musi mieć charakter kompleksowy i |

|kompletny, gdyż musi być zredagowany niejako "od początku"; musi zawierać pełną, determinowaną prawem materialnym i okolicznościami |

|faktycznymi, treść. Odnoszą się doń te same wymogi co do osnowy decyzji organu pierwszej instancji (art. 107 § 1 k.p.a.). Musi on |

|obejmować całą sprawę administracyjną, chyba że organ świadomie, mając ku temu podstawy faktyczne i prawne, wydaje decyzję częściową |

|(zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 stycznia 2019 r., sygn. akt II SA/Kr 1313/18). Te wnioski uzasadniają twierdzenie, że w przypadku |

|uwzględnienie skargi na czynność egzekucyjną na etapie postępowania zażaleniowego dotyczącego postanowienia organu pierwszej instancji|

|oddalającego skargę na czynność egzekucyjną, organ drugiej instancji ma obowiązek wydać rozstrzygnięcie takie, jakie ma obowiązek |

|wydać organ pierwszej instancji, gdy uznaje skargę za zasadną tj. rozstrzygnięcie którego zakres wyznacza art. 54 § 5a u.p.e.a. Tylko |

|wydanie rozstrzygnięcia, które będzie miało zakres wskazany w powołanym przepisie stanowić będzie określone w art. 138 § 1 pkt 2 |

|k.p.a. rozstrzygnięcie sprawy co do istoty przez organ drugiej instancji. Przyjęcie za prawidłowe stanowiska zaprezentowanego w |

|sprawie w odniesieniu do omawianej kwestii przez sąd pierwszej instancji oznaczałoby, że pozycja prawna zobowiązanego, który wniósł |

|skargę na czynność egzekucyjną, w przypadku zasadności tej skargi jest zróżnicowana w zależności od tego na jakim etapie postępowania |

|zasadność skargi zostanie uznana przez organ. W przypadku uznania skargi za zasadną przez organ pierwszej instancji zobowiązanemu |

|przysługiwałoby uprawnienie do uchylenia zaskarżonej czynności egzekucyjnej lub usunięcia stwierdzonych wad czynności, natomiast w |

|przypadku uznania racji skarżącego na etapie postępowania przed organem drugiej instancji przysługiwałoby mu jedynie uprawnienie do |

|uzyskania postanowienia uchylającego postanowienie organu pierwszej instancji i stwierdzającego, że skarga jest zasadna. Oznaczałoby |

|to, że w tym samym postępowaniu egzekucyjnym w zakresie tego samego uprawnienia strony mogą zapaść dwa diametralnie różne |

|rozstrzygnięcia merytoryczne. Takie różnicowanie uprawnień strony do rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej z oczywistych względów |

|jest niedopuszczalne. Oznacza to, że jeżeli organ drugiej instancji po rozpoznaniu zażalenia na postanowienie oddalające skargę na |

|czynność egzekucyjną, uzna tę skargę za zasadną to na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. i art. 54 § 5a u.p.e.a. ma obowiązek |

|uchylić postanowienie organu pierwszej instancji i uchylić zaskarżoną czynność egzekucyjną lub usunąć stwierdzoną wadę czynności. |

|Zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi w świetle treści art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. i art. 54 § 5a |

|u.p.e.a. jest wewnętrznie sprzeczne, gdyż rozstrzygnięcie tego postanowienia wskazuje, że wniesiona w sprawie przez M. C. skarga na |

|czynność egzekucyjna jest zasadna natomiast w uzasadnieniu postanowienia organ stwierdził, że występujące uchybienie w postaci |

|spóźnionego doręczenia skarżącemu odpisów tytułów wykonawczych nie miało wpływu na zasadność i prawidłowość zaskarżonej czynności. Z |

|treści art. 54 § 5a u.p.e.a. wynika wprost, że w przypadku uwzględnienie skargi na czynność egzekucyjną organ nie może uchylić się od |

|uchylenia tej czynności lub usunięcia jej wady. Oznacza to, że w przypadku uchylenia postanowienia organu pierwszej instancji i |

|uznania skargi na czynność za zasadną w uzasadnieniu postanowienia organu drugiej instancji nie mogą zostać zawarte stwierdzenia, że |

|czynność była prawidłowa, co w ocenie organu wykluczało uchylenie tej czynności. W świetle tych konstatacji Naczelny Sąd |

|Administracyjny uznał, że w skardze kasacyjnej zasadnie zarzucono, że sąd pierwszej instancji z naruszeniem art. 151 i art. 145 § 1 |

|pkt 1 lit. c) P.p.s.a. nie dostrzegł naruszenia przez organ drugiej instancji art. 107 § 1 i 3 k.p.a. przez wydanie postanowienia, |

|którego rozstrzygnięcie w oczywisty sposób było sprzeczne z jego uzasadnieniem. Sąd pierwszej instancji akceptując stanowisko organu |

|drugiej instancji, że zaskarżona czynność egzekucyjna była niezgodna z prawem w stopniu uzasadniającym uznanie na tę czynność za |

|zasadną oraz stanowisko organu, że pomimo tych wad zaskarżona czynność powinna pozostać w obrocie prawnym, gdyż jej wadliwość nie |

|miała wpływu na wynik sprawy, naruszył art. 54 § 5a u.p.e.a. przez błędną ocenę jego zastosowania w sprawie, gdyż z przepisu tego |

|jednoznacznie wynika, że uznanie skargi na czynność egzekucyjną za zasadną obliguje organ do uchylenia tej czynność lub usunięcia jej|

|wad. Oznacza to, że jeżeli w sprawie wystąpią wady czynności, które nie mają znaczenia dla prawidłowości zaskarżonej czynności |

|egzekucyjnej brak jest podstaw do uznania skargi na czynność egzekucyjną za zasadną. |

|W świetle powyższych wniosków Naczelny Sąd Administracyjny za zasadny uznał podniesiony w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia art. |

|151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. przez oddalenie skargi pomimo występujących w sprawie naruszeń art. 138 § 1 pkt 2 , |

|art. 107 § 1 i § 3 w zw. z art. 144 k.p.a. i w zw. z art. 18 u.p.e.a. oraz art. 54 § 5a u.p.e.a., które miały istotny wpływ na wynika |

|sprawy. |

|W rozpoznanej sprawie organ drugiej instancji ponownie rozpoznając sprawę będzie obowiązany uwzględnić oceną prawna wyrażoną w |

|niniejszym wyroku. Organ będzie obowiązany rozważyć, czy w sprawie doszło do naruszenia art. 89 § 3 pkt 3 u.p.e.a. w stopniu |

|uzasadniającym uwzględnienie skargi na czynność egzekucyjną. Z powodu błędnego przyjęcia w zaskarżonym wyroku, że możliwie było |

|uwzględnienie przez organ skargi bez uchylenia czynności egzekucyjnej lub usunięcia jej wady, w sprawie nie została dokonana przez sąd|

|pełna ocena prawna stanu sprawy. Ocena ta powinna zostać dokonana przy uwzględnieniu powyżej sformułowanej oceny sądu drugiej |

|instancji według, której na podstawie art. 54 § 5a u.p.e.a. w razie uwzględnienia skargi na czynność egzekucyjną, postanowieniem |

|organu drugiej instancji, konieczne jest uchylenie zaskarżonej czynności lub usunięcie wady tej czynności oraz oceny, że wystąpienie |

|wad czynności egzekucyjnych, które nie mają istotnego wpływu na przebieg czynności egzekucyjnej oraz ochronę praw zobowiązania |

|związanych z tą czynnością, nie stanowi podstawy do uwzględnienia skargi na czynność egzekucyjną. Ocena prawna zawarta w zaskarżonym |

|wyroku jest niejednoznaczna, gdyż nie wynika jakie okoliczności przesądziły o uznaniu zaskarżonego postanowienia za zgodne z prawem, |

|czy była ta okoliczność, że zdaniem sądu pierwszej instancji na podstawie art. 54 § 5a u.p.e.a. organ drugiej instancji pomimo uznania|

|skargi na czynność egzekucyjną za zasadną nie miał prawa do uchylenia czynności lub usunięcia jej wady, czy też błędny pogląd sądu, że|

|pomimo nieistotnego charakteru wad czynności egzekucyjnej, które nie miały wpływu na postępowa nie egzekucyjne możliwe jest uznanie |

|skargi na czynność egzekucyjna za zasadną. Powyższe wady związane z oceną skutków stanu faktycznego sprawy powodowały, że w ocenie |

|Naczelnego Sądu Administracyjnego na obecnym etapie postępowania przedwczesna byłaby ocena podniesionego w skardze kasacyjnej zarzutu |

|naruszenia przez sąd art. 89 § 3 pkt 3 u.p.e.a. |

|Nie mógł spowodować uwzględnienia skargi kasacyjnej podniesiony w niej zarzut naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a w związku z naruszeniem|

|przepisów wymienionych w pkt 1 skargi kasacyjnej. Zarzut ten w istocie polegał na kwestionowaniu oceny prawnej zawartej w zaskarżonym |

|wyroku odnoszącej się do skutków prawnych stanu faktycznego występującego w sprawie. Przepis art. 141 § 1 P.p.s.a. ma charter |

|formalny, gdyż określa elementy, które powinno zawierać uzasadnienie wyroku. Przepis ten nakłada na sąd pierwszej instancji |

|obowiązek zawarcia w uzasadnieniu wyroku m.in. oceny prawnej sprawy. W rozpoznanej sprawie ocena taka zawarta została w uzasadnieniu |

|zaskarżonego wyroku, co oznacza że sąd nie naruszył tego przepisu. Niezgodność z prawem oceny prawnej zawartej w uzasadnieniu wyroku |

|sądu pierwszej instancji nie stanowi naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a. Na podstawie art. 141 § 4 p.p.s.a. można kwestionować |

|kompletność elementów uzasadnienia, a nie jego prawidłowość merytoryczną. Ewentualna wadliwość argumentacji bądź prezentowanie przez |

|stronę innego poglądu niż wskazany w uzasadnieniu nie stanowi o naruszeniu przez sąd art. 141 § 4 p.p.s.a. (wyroki NSA: z dnia 6 marca|

|2013 r., II GSK 2243/11; z dnia 20 marca 2013 r., II FSK 2230/13; z dnia 17 kwietnia 2013 r., I GSK 95/12; z dnia 17 grudnia 2019 r.,I|

|FSK 1789/17). Merytoryczne nieprawidłowości oceny prawnej zawartej w wyroku mogą stanowić podstawę do podniesienia zarzutu naruszenia |

|przepisów P.p.s.a. stanowiących podstawę prawną procesową do wydania zakażonego wyroku. |

|Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny uznawszy skargę kasacyjną za zasadną oraz, że sprawa jest dostatecznie |

|wyjaśniona, stosownie do art. 188 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. uchylił zaskarżony wyrok i zaskarżone postanowienie. O |

|kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 209, art. 203 pkt 1 i art. 205 § 2 P.p.s.a. w zw. z § 3 ust. 1 pkt 2 i |

|ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy |

|podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez |

|doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. nr 31, poz. 153) i w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 sierpnia 2018 r.|

|w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1687). |

| |

| |

| |