Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 78/17 w sprawie ze skargi R. K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 21 września 2016 r., nr 1061-IPTPP3.4512.389.2016.2.MJ w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 21 września 2016 r., nr 1061-IPTPP3.4512.389.2016.2.MJ, 3) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz R. K. kwotę 1257 (słownie: jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

1. Zaskarżonym wyrokiem z 19 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 78/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi ("WSA") oddalił skargę Skarżącego – R. K., na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z 21 września 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. WSA przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

2.1. Opisując zdarzenie przyszłe we wniosku o wydanie interpretacji oraz w jego uzupełnieniu Skarżący wskazał, że pozostając z żoną w ustroju rozdzielności majątkowej, wspólnie z nią jest współwłaścicielem sąsiadujących ze sobą działek, w tym działek, na których znajdują się dwie elektrownie wiatrowe wraz z drogami dojazdowymi. Elektrownie te stanowią odrębną, samodzielną część przedsiębiorstwa Skarżącego, który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą m.in. na wytwarzaniu energii elektrycznej przy wykorzystaniu elektrowni wiatrowych. W celu uporządkowania majątkowych stosunków rodzinnych i uproszczenia sytuacji prawnej, w drodze zniesienia współwłasności, małżonka Skarżącego przekaże na jego rzecz działki, na których znajdują się elektrownie wiatrowe z drogą dojazdową, a Skarżący przekaże żonie pozostałe sąsiadujące działki. W efekcie Skarżący stanie się wyłącznym właścicielem działek, na których znajdują się elektrownie wiatrowe i drogi dojazdowe do nich, a jego żona będzie wyłącznym właścicielem pozostałych sąsiadujących działek, obecnie objętych współwłasnością. Następnie Skarżący, w drodze umowy darowizny, przekaże małżonce działki, na których znajdują się elektrownie wiatrowe (wraz z pełną infrastrukturą techniczną pozwalającą na prowadzenie działalności w zakresie elektrowni wiatrowej oraz z działkami dojazdowymi. Małżonka Skarżącego zamierza rozpocząć, w oparciu o całokształt przekazanego mienia, prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie pełnej infrastruktury technicznej elektrowni wiatrowych podmiotom posiadającym koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, i wykorzystującym wynajmowane od niej urządzenia. Niewykluczone, że wynajmującym będzie Skarżący, który obecnie nieruchomości te wraz z naniesieniami wykorzystuje bezpośrednio w swojej działalności, której jednym z przedmiotów jest produkcja i sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej przez te elektrownie.

Skarżący wyjaśnił, że małżonka będzie dysponować wszelkimi elementami pozwalającymi uznać, iż otrzymała zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w skład którego będą wchodziły: grunt (pod elektrowniami i drogą dojazdową), usadowione na nim elektrownie z całą infrastrukturą towarzyszącą oraz wierzytelnościami i zobowiązaniami związanymi z przedmiotem darowizny.

We wniosku postawiono następujące pytania:

1) Czy składniki przekazywane w ramach umowy darowizny przez Skarżącego będą tworzyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. Nr 710) – dalej "u.p.t.u."?

2) Czy nieodpłatne przekazanie przez Skarżącego w drodze umowy darowizny na rzecz małżonki składników tworzących zorganizowaną część przedsiębiorstwa będzie podlegało wyłączeniu z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o postanowienia art. 6 pkt. 1 u.p.t.u.?

Zdaniem Skarżącego zawarta z małżonką umowa darowizny będzie obejmować organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u. (pytanie 1).

Przeniesienie w drodze umowy darowizny działek i elektrowni wiatrowych, pozwalające żonie Skarżącego na rozpoczęcie, w oparciu całokształt przekazanego mienia, wykonywania działalności gospodarczej polegającej na wynajmie całokształtu infrastruktury pozwalającej na wytwarzanie energii przez podmiot dysponujący koncesją, będzie miało charakter nieodpłatnego zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z tym ustawa o podatku od towarów i usług w ogóle nie znajdzie do niej zastosowania (pytanie 2).

2.2. W interpretacji indywidualnej z 21 września 2016 r. Minister Rozwoju i Finansów, z upoważnienia którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, powyższe stanowisko Skarżącego ocenił jako nieprawidłowe.

Zdaniem organu interpretacyjnego przekazanie w drodze darowizny działek, na których znajdują się elektrownie wiatrowe wraz z pełną infrastrukturą techniczną, nie będzie przekazaniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u., ponieważ w przedsiębiorstwie Skarżącego nieruchomości te nie stanowią składników majątkowych zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zakresie wynajmu. Są to bowiem składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej przy wykorzystaniu elektrowni wiatrowych, która nie będzie przedmiotem zbycia.

Minister Rozwoju i Finansów wyjaśnił, że w rozumieniu art. 6 pkt 1 u.p.t.u. zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części ma miejsce, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to też z art. 91 ust. 9 u.p.t.u. stanowiącego o korektach dokonywanych w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Aksjomat racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 u.p.t.u. mamy do czynienia tylko wtedy, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Nabywcą części przedsiębiorstwa jest żona Skarżącego, której zamiarem jest wynajem pełnej infrastruktury technicznej elektrowni wiatrowych – nie zamierza więc ona kontynuować działalności prowadzonej przez Skarżącego. Skoro zaś zbycie części przedsiębiorstwa na rzecz żony Skarżącego nie jest przeprowadzane w celu kontynuowania przez nią działalności, to nie zostanie spełniony warunek dotyczący kontynuacji działalności zbywcy. Przekazanie w drodze darowizny działek, na których znajdują się elektrownie wiatrowe wraz z pełną infrastrukturą techniczną, dla celów podatku od towarów i usług, nie będzie traktowane jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

2.3. Po bezskutecznym wezwaniu organ interpretacyjny do usunięcia naruszenia prawa, Skarżący złożył skargę na interpretację indywidualną, wnosząc o uchylenie tej interpretacji. Zarzucił błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

2.4. W odpowiedzi na skargę Minister Rozwoju i Finansów wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał stanowisko zajęte w interpretacji indywidualnej.

3. Zaskarżonym wyrokiem Sąd pierwszej instancji oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) – dalej "p.p.s.a.".

Wyjaśnił, że z treści art. 2 pkt 27e u.p.t.u. wynika, iż organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (u zbywcy) i zachodzić w trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Brak zaistnienia którejkolwiek z tych przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu tego przepisu.

Powołując na art. 2 pkt 27e, art. 6 ust. 1 i art. 91 ust. 9 u.p.t.u. oraz na art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347) – dalej Dyrektywa 2006/112/WE, a także na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE") z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl, WSA stwierdził, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 u.p.t.u. mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Zdaniem WSA stan faktyczny pozwala na stwierdzenie, że będące przedmiotem darowizny składniki majątkowe u nabywcy (małżonki Skarżącego), nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa zajmującego się wytwarzaniem energii, bo do takiej działalności są przeznaczone, tylko będą stanowić składniki majątkowe wykorzystywane jako przedmiot najmu. Rację ma zatem organ interpretujący uznając, że skoro nie ma mowy o kontynuowaniu działalności prowadzonej przez zbywcę, to nie może być mowy o zastosowaniu zwolnienia z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. Jest to tym bardziej uzasadnione, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i muszą być interpretowane ściśle. Zakładając racjonalność ustawodawcy uznać należy, że zwolnienie dotyczy sytuacji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod warunkiem kontynuacji działalności prowadzonej z wykorzystaniem nabytej części przedsiębiorstwa. Wynajmu przez nabywcę nabytych składników majątkowych służących do wytwarzania energii elektrycznej nie można uznać za jej kontynuację.

4. Skarżący złożył skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości. Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi względnie przekazanie sprawy WSA do ponownego rozpoznania, a także o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zarzucił naruszenie prawa materialnego przez dokonanie błędnej wykładni oraz w konsekwencji niewłaściwej oceny co do zastosowania art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e u.p.t.u., polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że w ramach przedstawionego we wniosku o interpretację zdarzenia przyszłego, przekazywane małżonce Skarżącego składniki nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa składającej się na podstawę prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem zawarta pomiędzy Skarżącym a jego małżonką umowa darowizny nie będzie obejmować organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u., a zatem dokonana przez Skarżącego darowizna nie będzie skutkowała wyłączeniem owej transakcji z opodatkowania podatkiem na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u.

Dokonanie przez WSA błędnej wykładni, a w konsekwencji niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisów prawa materialnego, zdaniem Skarżącego, miało wpływ na wynik sprawy, bowiem skutkowało wydaniem przez ten Sąd orzeczenia, które pozostaje w sprzeczności z obowiązującymi unormowaniami.

5. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Szef Krajowej Administracji Skarbowej ("Szef KAS"), jako od 1 marca 2017 r. nowa strona postępowania w miejsce ministra właściwego do spraw finansów publicznych, wniósł o oddalenie tej skargi w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od Skarżącego kosztów zastępstwa prawnego.

6. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

6.1. Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania sądowego, której przesłanki – wymienione w § 2 tego artykułu – w rozpoznanej sprawie nie wystąpiły. Nie stwierdzono też podstaw do odrzucenia skargi oraz do umorzenia postępowania w oparciu o art. 189 p.p.s.a.

6.2. Skarga kasacyjna Skarżącego zasługuje na uwzględnienie.

Podnosząc zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 2 pkt 27e i art. 6 pkt 1 u.p.t.u. zakwestionowano w niej stanowisko Sądu pierwszej instancji, który akceptując ocenę przedstawioną w zaskarżonej interpretacji indywidualnej stwierdził, iż nie może być mowy o zastosowaniu art. 6 ust. 1 u.p.t.u. w sytuacji, gdy składniki majątkowe. przekazane przez Skarżącego w drodze darowizny, u nabywcy (małżonki Skarżącego) nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa zajmującego się wytwarzaniem energii, bo do takiej działalności są przeznaczone, a będą wykorzystywane jako przedmiot najmu. W ocenie WSA wynajmu przez nabywcę otrzymanych składników majątkowych służących do wytwarzania energii elektrycznej nie można uznać za kontynuację tej działalności. Przepis art. 6 pkt 1 u.p.t.u. dotyczy zaś sytuacji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod warunkiem kontynuacji działalności prowadzonej z wykorzystaniem nabytej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Skarżącego wśród zawartych w art. 2 pkt 27e oraz w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. ustawowych przesłanek pozwalających przyporządkować określone składniki majątkowe do kategorii "zorganizowana część przedsiębiorstwa", nie ma jakichkolwiek warunków związanych z kontynuacją prowadzonej działalności gospodarczej dokładnie w takim samym zakresie, w jakim prowadził ją zbywca.

6.3. Zgodnie z art. 2 pkt 27e u.p.t.u. przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zauważyć należy, że w istocie niesporna jest okoliczność, że składniki majątkowe mające być przedmiotem darowizny Skarżącego na rzecz małżonki, przed ich zbyciem, spełniają przesłanki pozwalające zakwalifikować je jako rozumianą w powyższy sposób zorganizowaną część przedsiębiorstwa Skarżącego, służącą mu do prowadzenia działalności polegającej na wytwarzaniu energii w elektrowniach wiatrowych. Przyznał to Minister Rozwoju i Finansów (s. 8 interpretacji indywidualnej) stwierdzając, że przedmiotowe składniki majątkowe "stanowią bowiem składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej przy wykorzystaniu elektrowni wiatrowych", z czym zgodził się Sąd pierwszej instancji (s. 15 uzasadnienia zaskarżonego wyroku).

Nie ulega też wątpliwości, że definicja zawarta w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. musi być uwzględniana w ocenie, czy w konkretnych okolicznościach faktycznych do zbycia określonych składników majątkowych zastosowanie znajdzie art. 6 pkt 1 u.p.t.u. stanowiący, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zbycie składników majątkowych składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

Powodem, dla którego w rozpoznanej sprawie zakwestionowano zastosowanie art. 6 pkt 1 u.p.t.u. do transakcji opisanej przez Skarżącego we wniosku o wydanie interpretacji, była okoliczność, że nabywca (żona Skarżącego) nie będzie prowadziła działalności polegającej na wytwarzaniu energii w oparciu o darowany jej zespół składników majątkowych, a zespół ten wynajmie podmiotowi, który wykorzysta go do wytwarzania energii. Tym samym nie będzie kontynuowała działalności, do której tenże zespół składników majątkowych wykorzystywany był w działalności gospodarczej Skarżącego, tj. do wytwarzania energii.

Sąd pierwszej instancji stanął zaś na stanowisku, że "z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa)".

Przepis art. 6 pkt 1 u.p.t.u. stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, który w zdaniu pierwszym stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Z właśnie z powyższymi przepisami wiązać należy wymóg kontynuowania działalności przez nabywcę. Sama w sobie definicja zawarta w art. 2 pkt 27e u.p.t.u., nie uzależnia uznania określonego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa od okoliczności, co z zespołem tychże składników majątkowych uczyni jego nabywca. Istotne jest tu, że zespół ten, posiadając cechy takie, jak wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne (rozumiane jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych), posiada tym samym zdolność do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Skoro zaś art. 6 pkt 1 u.p.t.u. określa skutki zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to uprawniony jest wniosek, że cechy wskazane w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. dany zespół składników majątkowych musi posiadać w momencie jego zbycia.

Na gruncie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 5 ust. 8 poprzednio obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U.UE.L.77.145.1 ze zm.) w orzecznictwie TSUE przyjęto, że nabywca majątku powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania działalności (np. wyroki TSUE: z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 [...], Lex 155324; z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 [...] oraz z 19 grudnia 2018 r. w sprawie C-17/18 w postępowaniu karnym przeciwko [...]; http://curia.europa.eu).

Z powyższego wynika, że brak zamiaru nabywcy kontynuacji działalności z wykorzystaniem nabytego zespołu składników majątkowych powoduje, że dana transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu. Jak bowiem stwierdził TSUE w wyroku w sprawie C-497/01, zasada braku dostawy ma zastosowanie do każdego przeniesienia przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, włączając składniki rzeczowe i w razie konieczności inne, łącznie stanowiące przedsiębiorstwo lub jego część.

Oznacza to, że w świetle art. 6 pkt 1 u.p.t.u. dopiero stwierdzenie, że przedmiotem zbycia jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, zasadnym czyni odwoływanie się do faktu kontynuowania (lub nie) działalności przez nabywcę. Niewłaściwe jest natomiast powoływanie się na brak kontynuacji działalności przez nabywcę jako na argument świadczący o tym, że dany zespół składników majątkowych nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

Wykładnia celowościowa art. 6 ust. 1 u.p.t.u., uwzględniająca orzecznictwo TSUE, stanowi podstawę wymogu dotyczącego zachowania się nabywcy w odniesieniu do nabytej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zważywszy na powyższe, w zasadniczej kwestii spornej, a mianowicie, czy zastosowanie art. 6 pkt 1 u.p.t.u. uniemożliwia okoliczność, iż nabywca zespołu składników majątkowych służących produkcji energii z wykorzystaniem elektrowni wiatrowych, nie będzie samodzielnie wytwarzał tej energii, a otrzymany zespół składników majątkowych wynajmie innemu podmiotowi, który wykorzysta go do wytwarzania energii, Naczelny Sąd Administracyjny zgadza się ze Skarżącym, że wśród ustawowych przesłanek pozwalających na przyporządkowanie określonych składników majątkowych do kategorii "zorganizowana część przedsiębiorstwa", w art. 2 pkt 27e i w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. nie ma jakichkolwiek warunków związanych z kontynuacją prowadzonej działalności gospodarczej dokładnie w takim samym zakresie, w jakim prowadził ją zbywca.

Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela przy tym stanowisko zajęte we wskazanym przez Skarżącego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 375/12 (dostępny na http://orzeczenia.nsa.gov.pl), zgodnie z którym ani art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, ani art. 6 pkt 1 u.p.t.u. nie wypowiadają wiążącej zasady, że dana konkretna działalność zbywcy musi być, jako rodzajowo taka sama, kontynuowana przez nabywcę majątku. Element kontynuowania takiej samej co do rodzaju działalności jest w większości wypadków determinowany nie tyle charakterem działalności gospodarczej zbywcy, co charakterystycznym zakresem przekazywanego, zorganizowanego co do rodzaju majątku w postaci np. nieruchomości, maszyn i urządzeń służących konkretnemu rodzajowi działalności.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego istotne jest więc, aby zbyta zorganizowana część przedsiębiorstwa służyła nabywcy do prowadzenia działalności gospodarczej z zachowaniem przeznaczenia nabytego zespołu składników majątkowych, aby nie została zlikwidowana działalność, której tenże zespół składników majątkowych może służyć.

Specyfika zdarzenia przyszłego opisanego przez Skarżącego polega na tym, że w gruncie rzeczy zbyty przez niego zespół składników majątkowych w dalszym ciągu będzie wykorzystywany do celów, do jakich został utworzony i do czego służył w jego przedsiębiorstwie, czyli do wytwarzania energii za pomocą elektrowni wiatrowych. Tym samym w ujęciu przedmiotowym, a tak zdefiniowana została zorganizowana część przedsiębiorstwa w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. i tak należy ją rozumieć jako przedmiot transakcji zbycia, o jakim mowa w art. 6 pkt 1 u.p.t.u., działalność gospodarcza prowadzona bezpośrednio w oparciu o przekazany zespół składników majątkowych nie ulegnie zmianie, tyle że nabywca (żona Skarżącego) nie będzie prowadziła tej działalności bezpośrednio, a w tym celu wynajmując otrzymany zespół składników majątkowych innemu podmiotowi. Z wniosku o wydanie interpretacji nie wynika, aby nabywca zamierzała zbyć otrzymane składniki majątkowe, podzielić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, którą one tworzą lub zaprzestać wykorzystywania tych składników, jako zespołu o określonym przeznaczeniu (wytwarzaniu energii). Skarżąca wciąż będzie wykorzystywała otrzymaną zorganizowaną część przedsiębiorstwa do wykonywania czynności opodatkowanych w taki sposób, że wytwarzanie energii będzie kontynuowane.

Za prawidłowością stanowiska Sądu pierwszej instancji nie przemawia treść art. 91 ust. 9 u.p.t.u. zgodnie z którym w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekty podatku naliczonego (określonej w ust. 1-8) dokonuje nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przepis ten nie ustanawia żadnych przesłanek klasyfikowania zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz wyłączenia transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W przepisie tym ustawodawca określił skutki, jakie dokonanie takiej transakcji wywołuje w zakresie obowiązku korygowania podatku naliczonego z uwagi na okoliczność, że nabywca powinien być traktowany jako następca prawny podatnika, który zbył zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadny był więc podniesiony przez Skarżącego zarzut naruszenia art. 2 pkt 27e i art. 6 pkt 1 u.p.t.u.

6.4. W tym stanie rzeczy uznając, że skarga kasacyjna ma uzasadnione podstawy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 p.p.s.a. uchylił zaskarżony wyrok, a w oparciu o art. 146 § 1 tej ustawy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Ponownie wydając interpretację indywidualną organ interpretacyjny uwzględni przedstawioną wyżej ocenę prawną.

6.5. Na wniosek Skarżącego, na podstawie art. 203 pkt 1, art. 205 § 2 w związku z art. 207 § 1 i art. 209 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny zasądził na jego rzecz od Szefa KAS koszty postępowania sądowego w kwocie stanowiącej sumę wpisu od skargi, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, opłaty kancelaryjnej za odpis wyroku z uzasadnieniem sporządzonym na wniosek, wpisu od skargi kasacyjnej oraz kosztów zastępstwa procesowego adwokata, wyliczonych za udział przed Sądami obu instancji, z uwzględnieniem § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) oraz pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800, ze zm.).