Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Carnecki Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Asesor WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant Jadwiga Rytych po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2006 r. sprawy ze skargi D. S.p.A Włochy na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz D. S.p.A. Włochy kwotę 1615 zł (jeden tysiąc sześćset piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r. Nr [...] działając w trybie postępowania spornego po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] stycznia 2006 r. sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy DSL o numerze [...] udzielonego na rzecz M. z siedzibą w R. k/L. na skutek sprzeciwu – skarżącej - firmy D. z siedzibą w M., Włochy, na podstawie art. 246 i 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. z 1985 r., Nr 5 poz. 17 z późn. zm.) w związku z art. 315 ust. l i ust. 3 ustawy pwp oddalił sprzeciw.

Organ ustalił, że w dniu 29 października 2004 r. do Urzędu Patentowego wpłynął sprzeciw włoskiej firmy D. S.p.A. z siedzibą w M., wobec decyzji Urzędu z dnia [...] września 2003 roku o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy DSL o numerze [...]. Uprawnionym do tego znaku jest firma M. ze R. k/L., a znak przeznaczony jest do oznaczania pasków skórzanych do spodni, odzieży i klamer do pasków do odzieży. Składając sprzeciw skarżąca wykazywała, że prawo ochronne udzielone zostało z naruszeniem art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych. Zdaniem skarżącej znak towarowy DSL jest podobny w takim stopniu do znaków sprzeciwiającego tj znaku DIESEL ([...]) oraz znaku DIESEL ([...]), zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzić w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Wskazano na podobieństwo oznaczeń na płaszczyźnie wizualnej oraz fonetycznej, gdyż zdaniem sprzeciwiającego sporny znak powinien być odczytywany jako DESEL.

Wskazano, że elementy graficzne występujące w postaci poziomych kresek oddzielających litery stanowią stylizację liter "E" więc znak winien być odczytywany jako DESEL. Sprzeciwiający podkreślił nadto identyczność lub podobieństwo towarów dla których przeznaczone są przeciwstawione znaki. Ponadto skarżąca wskazała na siłę oddziaływania własnych znaków towarowych oraz fakt, że są to tzw. znaki mocne.

Uprawniony do znaku DSL nie zgodził się z zarzutami sprzeciwiającego uznając sprzeciw za bezzasadny. Stwierdził, że pomiędzy przeciwstawionymi znakami istnieją poważne różnice z uwagi na odmienną pisownię i brzmienie tych oznaczeń.

Analizując sprzeciw organ stwierdził, że towary dla których przeznaczone są przeciwstawione znaki są towarami identycznymi lub towarami tego samego rodzaju. Znaki towarowe sprzeciwiającego przeznaczone są do oznaczania ubrań, butów i nakryć głowy w klasie 25 oraz m.in. skór i imitacji skóry oraz wyrobów z tych materiałów zawartych w klasie 18. Tak więc organ uznał, że odzież i paski skórzane do spodni oznaczane spornym znakiem są towarami identycznymi z towarami oznaczanymi znakami towarowymi sprzeciwiającego. Towarami tego samego rodzaju są także klamry do pasków do odzieży znajdujące się w klasie 26. Zdaniem organu jest to bowiem typowy towar akcesoryjny w stosunku do odzieży, traktowany jako jej element i sprzedawany zazwyczaj w tych samych punktach sprzedaży - sklepach odzieżowych.

Zdaniem organu przeciwstawione oznaczenia są na tyle zróżnicowane, że nie zachodzi niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów. Wskazano, że oznaczenia powinny być oceniane jako całość gdyż sama powtarzalność wyodrębnionych elementów lub zbieżność członów oznaczeń nie musi determinować stworzenia ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd. Mając na uwadze całościową ocenę znaku towarowego organ uznał, że proporcje w sile odróżniającej poszczególnych elementów, a także ich oryginalność, rozmiar i miejsce w znaku powodują, że jest to inny znak. Wskazano, że dokonanie oceny porównawczej odbywało się na różnych płaszczyznach postrzegania mając na uwadze jednocześnie ogólne wrażenie jakie znaki wywierają na odbiorcy. Zdaniem organu spornemu znakowi DSL przeciwstawiono słowne znaki towarowe DIESEL. Dominującym elementem spornego znaku jest element słowny DSL. Organ nie podzielił stanowiska sprzeciwiającego, że elementy graficzne wykorzystane w spornym znaku postrzegane są jako stylizacja liter "E". Zdaniem organu intencją uprawnionego do spornego znaku towarowego było uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy złożony z trzech liter DSL, a świadczy o tym zarówno opis znaku towarowego znajdujący się w zgłoszeniu jak i treść decyzji udzielającej prawo ochronne na znak towarowy. Poziome kreski oddzielające poszczególne litery nie nawiązują w swej stylistyce do liter DSL, a przez to nie sugerują odczytywania ich jako liter "E". Dlatego przeciętny odbiorca nie będzie kojarzyć wspomnianych kresek jako liter.

Zdaniem organu w spornym znaku towarowym jest sugestia skierowana do odbiorcy by postrzegał to oznaczenie jako oznaczenie złożone wyłącznie z trzech liter.

Organ nie neguje możliwości przedstawienia litery "E" w sposób udokumentowany przez pełnomocnika skarżącego przedstawiającego sposób zapisu nazwy zespołu muzycznego DEPECHE MODE. Niemniej jednak zdaniem organu zapis taki nie tylko nie jest powszechnie stosowany, ale także nie jest znany przeciętnemu odbiorcy. Stąd też zdaniem Urzędu przeciwstawione oznaczenia będą postrzegane w sposób odmienny i nie będą prowadzić do ryzyka pomylenia znaków. Potwierdza to ocena znaków na płaszczyźnie fonetycznej, gdyż znak sporny nie tylko będzie odczytywany przez przeciętnego odbiorcę jako znak DSL, ale także przez uprawnionego podczas werbalnej prezentacji towaru. Brzmienie takiego znaku, w którym wyraźnie akcentowane są poszczególne spółgłoski będzie zasadniczo różniło się od znaków DIESEL. Znaki te z uwagi na podniesioną znajomość oznaczenia oraz powszechną znajomość wyrazu "diesel" jako silnika samochodowego będą odczytywane prawidłowo, a więc z opuszczeniem pierwszej litery "e".

Wobec czego uznano, że przeciwstawione znaki oceniane jako całość, są na tyle zróżnicowane, że wywierają odmienne wrażenie na odbiorcach, a tym samym nie są podobne w takim stopniu, który prowadziłby do następstw określonych w art. 9 ust. l pkt l.

W skardze do sądu zarzucono naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 9 ust. l pkt l ustawy z 51 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz.U. z 1985 r. Nr 5, póz. 17 z późn. zm.), przez niewłaściwe zastosowanie, przejawiające się w przyjęciu, że podobieństwo znaków towarowych, których przedmiotowa sprawa dotyczy, nie jest tego rodzaju, aby mogło wprowadzać odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów; naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, art. 77 § l 107 §1 i §3 Kodeksu postępowania administracyjnego z 1960 r. (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. z późn. zm.), przez oparcie decyzji na błędnie ustalonym i ocenionym stanie faktycznym oraz pominięcie mających istotne znaczenie dla sprawy argumentów strony.

Wskazując na powyższe wnoszono o uchylenie zaskarżonej decyzji jako niezgodnej z prawem i przekazanie sprawy Urzędowi Patentowemu RP do ponownego rozpoznania.

Zdaniem skarżącej porównywane znaki towarowe są do siebie niezwykle podobne zarówno pod względem fonetycznym, jak i wizualnym. Różnice między znakami sprowadzają się jedynie do pominięcia w znaku DESEL (DSL) litery "I" oraz zapisanie liter "E" za pomocą trzech poziomych kresek. W ocenie skarżącej nie są to różnice wystarczające dla umożliwienia przeciętnemu odbiorcy, który w wypadku wyrobów i akcesoriów odzieżowych (będących towarami powszechnego użytku) nie zwraca zwykle szczególnej uwagi na oznaczenia, łatwego rozróżnienia ww. znaków towarowych. Jednorodzajowość towarów, do oznaczania których przeznaczone są przeciwstawione znaki towarowe przedsiębiorstw "M." i D. S. p. A. nie budzi jakichkolwiek wątpliwości a jej występowanie zostało potwierdzone w zaskarżonej decyzji.

Wskazał, że daleko idące podobieństwo wizualne i brzmieniowe porównywalnych znaczeń, przy jednoczesnej jednorodzajowości (podobieństwie) towarów, pozwala na stwierdzenie, iż równoległe występowanie na rynku znaków towarowych DESEL (DSL) i DIESEL wprowadzać może odbiorców w błąd co do źródła pochodzenia oznaczonych tymi znakami towarów. Spotykając się w obrocie z artykułami i akcesoriami odzieżowymi (w tym paskami) oznaczonymi znakiem DESEL (DSL), nabywcy mogą w szczególności przypuszczać, że pochodzą one od skarżącego lub przedsiębiorstwa posiadającego zgodę skarżącego na wykorzystywanie chronionego oznaczenia. Zdaniem skarżącego powołującego się na orzecznictwo, na ocenę podobieństwa oznaczeń rzutuje ogólne wrażenie jakie oznaczenia te wywierają na nabywców, którzy z reguły spostrzegają i zachowują w pamięci jedynie ogólny zarys znaku.

Zdaniem skarżącej, organ z jednej strony powołuje się na ogólne wrażenie jakie ma wywoływać znak u przeciętnego odbiorcy i wskazuje że należy dokonywać całościowej oceny powyrównywanych znaków a z drugiej strony dokonuje swoistego rozbioru znaku DSL (DESEL) rozdzielając i różnicując poszczególne jego elementy tak, jakby mogły one być postrzegane przez odbiorców rozłącznie, a nie jako integralna całość. Zdaniem skarżącej nie ma żadnej podstawy do twierdzenia, że któreś z elementów przedmiotowego oznaczenia (w tym wypadku litery DSL) są bardziej istotne dla odbiorcy niż elementy pozostałe (poziome kreski, stanowiące w ocenie skarżącego oczywistą stylizację liter "E"). Zdaniem skarżącego właśnie dlatego, że znaki towarowe powinny być analizowane całościowo, przy uwzględnieniu ogólnego wrażenia jakie wywierają one na odbiorcy to ogólne wrażenie wywierane na przeciętnym odbiorcy przez znaki towarowe DSL (DESEL) oraz DIESEL nakazuje uznać, że są to oznaczenia niemal jednakowe. Zdaniem skarżącego nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Urzędu Patentowego RP, iż poziome kreski między literami, umieszczone w środku wyrazu, w tej samej skali i proporcji co litery, nie będą postrzegane przez przeważającą cześć klienteli również jako litery, a wiec integralna części samego wyrazu. Ponadto, podkreślono, że Urząd Patentowy RP, dostrzegając możliwość przedstawienia litery "E" za pomocą trzech poziomych kresek (a tym samym - możliwość odczytania trzech poziomych kresek jako litery "E"). nie wyciąga z tego faktu konsekwencji wynikających z brzmienia art. 9 ust. 1 pkt 1 uzt.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że w przedmiotowej sprawie podstawowym zagadnieniem była ocena podobieństwa spornego znaku słowno - graficznego DSL, na który udzielono prawo ochronne na rzecz M., do słownych znaków towarowych sprzeciwiającego to jest znaków: DIESEL o numerze [...] oraz DIESEL o numerze [...], zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem. Powyższa ocena dokonana została w oparciu o art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych.

Organ stwierdził, że skarżący błędnie określił sporny znak towarowy identyfikując go jako DESEL. Urząd Patentowy wskazał, że nie wydał - jak podnosi się w skardze - decyzji oddalającej sprzeciw wnioskodawcy w sprawie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy DESEL. Spornym znakiem towarowym w niniejszej sprawie był znak towarowy DSL o numerze [...]. Urząd w zaskarżonej decyzji wyraźnie wskazał, że decyzja, na mocy której uprawniony uzyskał prawo ochronne wymienia znak towarowy DSL. Decyzja ta zgodna była z opisem znaku przedstawionym przez uprawnionego. Zdaniem organu skarżący może utrzymywać, że sporny znak towarowy powinien być inaczej postrzegany (i w konsekwencji inaczej słyszalny). Nie oznacza to jednak, że treść decyzji udzielającej prawo ochronne można dowolnie zmieniać w celu uwiarygodnienia podnoszonych argumentów.

Zdaniem organu brzmienie znaku (DSL), w którym wyraźnie akcentowane są poszczególne spółgłoski będzie zasadniczo różniło się od znaków DIESEL". Sposób odczytywania zaś znaków wnioskodawcy nie budzi wątpliwości z racji znajomości znaku oraz znajomości silnika samochodowego.

Odnośnie z braku w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji odniesienia do znajomości i siły odróżniającej znaków towarowych DIESEL - "jako oznaczeń o międzynarodowej renomie", Urząd uznaje, że skarżący nie wykazał w toku postępowania renomy powyższych znaków towarowych. Zdaniem organu renoma znaku towarowego, której naruszenie łączy się z naruszeniem zasad współżycia społecznego wymaga udowodnienia.

Na rozprawie strony podtrzymały stanowiska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu. Sąd administracyjny nie ocenia rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej także: p.p.s.a.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów, skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja narusza prawo w sposób mający wpływ na wynik sprawy.

Zgodnie z art. 2 Konstytucji, Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Stosownie zaś do art. 6 k.p.a. organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. W świetle powołanych wyżej przepisów decyzja administracyjna, musi być oparta na obowiązującym przepisie prawa i zgodna z jego treścią. Tych wymogów nie spełnia wspomniana wyżej decyzja administracyjna.

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja organu z dnia [...] stycznia 2006r. oddalająca sprzeciw firmy D. z siedzibą w M., Włochy, na udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy DSL udzielonego na rzecz M. z siedzibą w R. k/L.

Sprzeciw został rozpoznany na podstawie art. 246 i 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. z 1985 r., Nr 5 poz. 17 z późn. zm.) w związku z art. 315 ust. 1 i ust. 3 ustawy pwp.

Zgodnie z art. 246 ustawy Prawo własności przemysłowej każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego w ciągu sześciu miesięcy od opublikowania w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa. W świetle wyżej cytowanego przepisu sprzeciw jest powszechnym środkiem prawnym służącym każdej osobie, która nie musi wykazywać interesu prawnego we wszczęciu tego postępowania.

Przepis art. 315 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wskazuje, że prawa m.in. w zakresie znaków towarowych istniejące w dniu wejścia w życie ustawy (22 sierpnia 2001 roku) pozostają w mocy, a ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa z rejestracji znaku towarowego ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia tego znaku do zarejestrowania.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych niedopuszczalna jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest on podobny w takim stopniu do znaku zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzić odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów.

Podaniem z dnia 22 marca 2000r. uprawniony M. wniosła o rejestrację znaku słowno graficznego DSL. Wskazano, że litery oddzielone będą trzema poziomymi kreskami. Znak został zgłoszony w kolorze czarno białym. Znak dotyczył działalności: produkcja i handel w klasie 18 paski skórzane do spodni, odzież klasa 25, klamry do pasków do odzieży klasa 26. Decyzją z dnia [...] września 2003r. organ udzielił prawa ochronnego na znak towarowy DSL. Od tej decyzji złożony został sprzeciw włoskiej firmy D. S.p.A. z siedzibą w M.. Składając sprzeciw skarżąca wykazywała, że prawo ochronne udzielone zostało z naruszeniem art. 9 ust. l pkt l ustawy o znakach towarowych. Zdaniem skarżącej znak towarowy DSL jest podobny w takim stopniu do znaków sprzeciwiającego tj znaku DIESEL ([...]) oraz znaku DIESEL ([...]), zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzić w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Wskazano na podobieństwo oznaczeń na płaszczyźnie wizualnej oraz fonetycznej, gdyż zdaniem sprzeciwiającego sporny znak powinien być odczytywany jako DESEL. Wskazano, że elementy graficzne występujące w postaci poziomych kresek oddzielających litery stanowią stylizację liter "E" więc znak winien być odczytywany jako DESEL. Organ uznał identyczność lub podobieństwo towarów dla których przeznaczone są przeciwstawione znaki.

Organ uznał, że przeciwstawione oznaczenia są na tyle zróżnicowane, że nie zachodzi niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów. Wskazano, że oznaczenia powinny być oceniane jako całość gdyż sama powtarzalność wyodrębnionych elementów lub zbieżność członów oznaczeń nie musi determinować stworzenia ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd. Mając na uwadze całościową ocenę znaku towarowego organ uznał, że proporcje w sile odróżniającej poszczególnych elementów, a także ich oryginalność, rozmiar i miejsce w znaku powodują, że jest to inny znak. Wskazano, że dokonanie oceny porównawczej odbywało się na różnych płaszczyznach postrzegania mając na uwadze jednocześnie ogólne wrażenie jakie znaki wywierają na odbiorcy. Zdaniem organu spornemu znakowi DSL przeciwstawiono słowne znaki towarowe DIESEL. Dominującym elementem spornego znaku jest element słowny DSL. Organ nie podzielił stanowiska sprzeciwiającego, że elementy graficzne wykorzystane w spornym znaku postrzegane są jako stylizacja liter "E". Zdaniem organu intencją uprawnionego do spornego znaku towarowego było uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy złożony z trzech liter DSL, a świadczy o tym zarówno opis znaku towarowego znajdujący się w zgłoszeniu jak i treść decyzji udzielającej prawo ochronne na znak towarowy. Poziome kreski oddzielające poszczególne litery nie nawiązują w swej stylistyce do liter DSL, a przez to nie sugerują odczytywania ich jako liter "E". Organ jednocześnie nie zanegował możliwości przedstawienia litery "E" w sposób prezentowany przez skarżącą, niemniej jednak uznał, że zapis taki nie tylko nie jest powszechnie stosowany, ale także nie jest znany przeciętnemu odbiorcy. Dlatego też zdaniem organu przeciętny odbiorca nie będzie kojarzyć wspomnianych kresek jako liter. Zdaniem organu brzmienie takiego znaku, w którym wyraźnie akcentowane są poszczególne spółgłoski będzie zasadniczo różniło się od znaków DIESEL. Znaki te z uwagi na podniesioną znajomość oznaczenia oraz powszechną znajomość wyrazu "diesel" jako silnika samochodowego będą odczytywane prawidłowo, a więc z opuszczeniem pierwszej litery "e".

Zdaniem skarżącej porównywane znaki towarowe są do siebie niezwykle podobne zarówno pod względem fonetycznym, jak i wizualnym. Różnice między znakami sprowadzają się jedynie do pominięcia w znaku DESEL (DSL) litery "I" oraz zapisanie liter "E" za pomocą trzech poziomych kresek. W ocenie skarżącej nie są to różnice wystarczające dla umożliwienia przeciętnemu odbiorcy, który w wypadku wyrobów i akcesoriów odzieżowych (będących towarami powszechnego użytku) nie zwraca zwykle szczególnej uwagi na oznaczenia, łatwego rozróżnienia ww. znaków towarowych. Jednorodzajowość towarów, do oznaczania których przeznaczone są przeciwstawione znaki towarowe przedsiębiorstw "M. " i D. S. p. A. nie budzi wątpliwości a jej występowanie zostało potwierdzone w zaskarżonej decyzji.

Wskazał, że daleko idące podobieństwo wizualne i brzmieniowe porównywalnych znaczeń, przy jednoczesnej jednorodzajowości (podobieństwie) towarów, pozwala na stwierdzenie, iż równolegle występowanie na rynku znaków towarowych DESEL (DSL) i DIESEL wprowadzać może odbiorców w błąd co do źródła pochodzenia oznaczonych tymi znakami towarów.

Należy zauważyć, że zaskarżony znak został opublikowany w bazie danych Urzędu w wersji, w jakiej został zgłoszony do rejestracji.

|Baza |(540) Nazwa |(210) Numer zgłoszenia |(111) Numer prawa |(511) Klasyfikacja |(531) Klasyfikacja |

| | | |wyłącznego |nicejska |wiedeńska |

|TOW |D S L |[...] |[...] |[...] |[...] |

|[pic] |

Na rozprawie w dniu 3 listopada 2006 r. przedstawiciel organu stwierdził, że znak należy traktować zgodnie ze zgłoszeniem, jako znak słowno graficzny o czym decydują poziome kreski między literami DSL.

Odnosząc się do braku analizy znajomości i siły odróżniającej znaków towarowych DIESEL - "jako oznaczeń o międzynarodowej renomie", Urząd prawidłowo uznał, że skarżący nie wykazał w toku postępowania renomy powyższych znaków towarowych. Słusznie twierdzi się, że renoma znaku towarowego, której naruszenie łączy się z naruszeniem zasad współżycia społecznego wymaga udowodnienia.

Zdaniem Sądu chybione jest twierdzenie Urzędu Patentowego RP, iż poziome kreski między literami, umieszczone w środku wyrazu, w tej samej skali i proporcji co litery, nie będą mogły być postrzegane przez cześć klientów jako litery, a wiec integralna części samego wyrazu.

Nadto należy stwierdzić, że Urząd Patentowy RP, dostrzegając możliwość przedstawienia litery "E" za pomocą trzech poziomych kresek (a tym samym - możliwość odczytania trzech poziomych kresek jako litery "E"), nie wyciąga z tego faktu wniosków wynikających z brzmienia art. 9 ust. 1 pkt 1 uzt a przynajmniej widząc taki problem nie podejmuje się przeprowadzenia takiej analizy. Przy tak zgromadzonym materiale dowodowym nie można uznać za prawidłowe twierdzenie organu, że skarżący błędnie określił sporny znak towarowy identyfikując go jako DESEL. Faktem jest, że Urząd Patentowy wydał decyzję oddalającą sprzeciw wnioskodawcy w sprawie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy DSL. Jednak spornym znakiem towarowym w niniejszej sprawie był znak towarowy opisany w zgłoszeniu. Prawidłowe jest twierdzenie organu, że w przedmiotowej sprawie podstawowym zagadnieniem była ocena podobieństwa spornego znaku słowno-graficznego DSL, na który udzielono prawo ochronne na rzecz M., do słownych znaków towarowych sprzeciwiającego to jest znaków: DIESEL (o numerach [...],[...]), zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem, jednakże organ nie dokonał całościowej analizy przeciwstawionych znaków. Jak wskazano wyżej znak opublikowany w Wiadomościach Urzędowych został przedstawiony zgodnie ze zgłoszeniem. Z tego też powodu organ winien ocenić znak jako całość a więc oprócz analizy liter DSL organ winien dokonać także analizy poziomych kresek rozdzielających te litery.

W ocenie Sądu oznaczenia winny być oceniane jako całość. Mając na uwadze całościową ocenę znaku towarowego należy ustalić, czy proporcje w sile odróżniającej poszczególnych elementów, a także ich oryginalność, rozmiar i miejsce w znaku nie powodują podobieństwa oznaczeń. Oceny porównawczej należy dokonać na różnych płaszczyznach postrzegania mając na uwadze jednocześnie ogólne wrażenie jakie znaki wywierają na odbiorcy. Zdaniem Sądu spornemu znakowi DSL przeciwstawiono słowne znaki towarowe DIESEL. Organ nie przeciwstawił znaku DSL rozdzielonego poziomymi kreskami co podważa wiarygodność oceny.

Należy zauważyć, że tworząc określone bodźce, można manipulować kontekstem zewnętrznym, a wpływając na doświadczenie człowieka, można manipulować kontekstem wewnętrznym. Prawo bliskości wskazuje, że elementy położone blisko siebie w porównaniu z innymi, bardziej oddalonymi elementami tworzą figurę. Natomiast prawo podobieństwa oparte na prawie bliskości w stosunku do elementów podobnych wskazuje, że percepcja człowieka może powodować powstanie nowej odrębnej figury. Z kolei prawo domykania wskazuje, że system percepcyjny dodaje brakujące elementy i zamyka kształt niekompletnej figury. Należy stwierdzić, że człowiek tworzy spostrzeganą rzeczywistość na podstawie interakcji posiadanej wiedzy wypływającej z różnych gałęzi i doświadczenia, z odbieranymi bodźcami. Tak też może być w tym wypadku. Wiedza człowieka wywiedziona z innych gałęzi nauki może "uzupełnić" brak w oznaczeniu i zamknąć kształt poziomych kresek w literę "E" oraz dodać brakująca literę "I". Tak więc kontekst wewnętrzny może pozwolić na zastosowanie praw domykania figury, czyli pełnego odczytania znaczenia wyrazu. Z kolei prawo dobrej figury wykorzystując prostotę spostrzegania przedmiotu może doprowadzić do tego, że elementy położone blisko siebie tworzą łagodną całość i niezależny kształt ("Psychologia zachowań konsumenckich" A. Falkowski, T. Tyszka, Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne str. 24, 26).

Organ wprawdzie twierdzi, że poziome kreski zastosowane w znaku nie spowodują tego, że przeciętny odbiorca będzie kojarzył te kreski jako litery ale jednocześnie organ nie wyjaśnił na jakiej podstawie to twierdzenie jest usprawiedliwione.

Badając ponowie sprawę organ dokona całościowej analizy znaku przedstawionego w zgłoszeniu i opublikowanego w Wiadomościach Urzędu. Wykorzystując przedstawione wyżej sugestie Sądu wskaże czy takie usytuowanie poziomych kresek może doprowadzić przeciętnego ale jednocześnie dobrze poinformowanego i zorientowanego klienta do możliwości pomylenia oznaczeń skarżącego i uprawionego. Wykaże czy elementy graficzne wykorzystane w spornym znaku postrzegane są jako stylizacja liter "E" czy też dominującym elementem jest element słowny DSL.

W ocenie Sądu przedwczesne jest dopatrywanie się, że intencją uprawnionego do spornego znaku towarowego było uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy złożony z trzech liter DSL. Zdaniem Sądu (z powodów podanych powyżej) nie świadczy o tym opis znaku towarowego znajdujący się w zgłoszeniu jak i treść decyzji udzielającej prawo ochronne na znak towarowy. Należy zauważyć, że poziome kreski oddzielające litery są tej samej wysokości i podobnej szaty graficznej co litery DSL, mogą więc one nawiązywać w swej stylistyce do wskazanych liter, a przez to z powodów opisanych wyżej mogą sugerować one odczytywanie ich jako litery "E".

Wszystkie przytoczone okoliczności świadczą o tym, że organ nie wyjaśnił sprawy w sposób wymagany przez art. 7, 77 i 107 § 3 kpa, które to naruszenie przepisów postępowania administracyjnego miało istotny wpływ na wynik sprawy.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art.145§ 1 pkt.1 lit c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.

Stosownie do przepisu art. 152 p.s.a. orzeczono o niewykonywaniu zaskarżonej decyzji do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.