Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2008 r. sprawy ze skargi A., S.A. z siedzibą w H. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2008 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowny "LA ESPAŇOLA" oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2008 r. nr [...], działając na podstawie art. 245 i art. 248 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r., Prawo własności przemysłowej ( Dz. U. z 2003 , Nr 119, po, 1117 , z późn. zm,) - zwanej dalej p.w.p., Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, po rozpoznaniu wniosku A. S.A. z siedzibą w H. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Urzędu Patentowego RP z dnia [...] października 2007 roku znak: [...] o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowny LA ESPAŇOLA zgłoszonego dnia 22 stycznia 2003 r. za numerem Z-260 063 - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia:

A. , S.A. z siedzibą w H. w dniu 22 stycznia 2003 r. złożyła podanie o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy LA ESPAŇOLA przeznaczony do oznaczania następujących towarów jadalnych olejów i tłuszczów w klasie 29.

Pismem z dnia 16 marca 2006 r. Urząd Patentowy RP poinformował zgłaszającego, iż nie może mu być udzielone prawo ochronne na przedmiotowy znak. Organ wskazał, że zgodnie z art. 129 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 p.w.p. przedmiotowy znak nie ma dostatecznych znamion odróżniających, albowiem składa się wyłącznie z elementów mogących służyć do wskazania pochodzenia, miejsca wytworzenia towaru. Znak LA ESPAŇOLA (hiszp. Hiszpanka, hiszpańska) wskazuje na oznaczenie towarów nim oznaczonych z Hiszpanii. Oznaczenie to, ze względu na swój opisowy charakter oraz brak jakiejkolwiek grafiki, nie będzie mogło spełnić funkcji oznaczenia pochodzenia, albowiem nabywcy nie będą mogli odróżnić towarów pochodzących od jednego przedsiębiorcy od tych pochodzących z innego źródła.

Zgłaszający, odpowiadając na zastrzeżenia Urzędu Patentowego, w piśmie z dnia 19 lipca 2006 r. wskazał znaczenie słowa "espaňola" jako "hiszpański", a połączenia "la espaňola" jako "hiszpanka". Podnosił, że znak składa się z wyrazów pisanych w języku hiszpańskim, czyli nie powszechnie zrozumiałym w Polsce, a ponadto nie oznaczający wprost nazwy państwa Hiszpanii (hiszp. Espaňa), z tego powodu, że znak nie składa się wyłącznie z elementów mogących wskazywać pochodzenie oznaczonych nim towarów. Znak określa bowiem kobietę Hiszpankę i w przypadku znaku towarowego służącego do oznaczania jadalnych olejów i tłuszczów może być uznany za fantazyjny. Ponadto podniósł, ze zgłoszony przez niego znak jest powszechnie znany i stosowany, zwłaszcza w Hiszpanii, w państwach Unii Europejskiej, a także w innych krajach, głównie dla towarów w klasie 29. Zgłaszający wskazał, iż znak został zarejestrowany w wielu krajach, w tym ponad 50 lat temu w Hiszpanii, krajach Wspólnoty Europejskiej i w innych krajach światach, na dowód czego przesłał wykaz zarejestrowanych i zgłoszonych znaków LA ESPAŇOLA w formie słownej i słowno-graficznej.

Przy piśmie z dnia 24 sierpnia 2006 r. zgłaszający dodatkowo przedstawił materiały mające świadczyć o powszechnej znajomości znaku LA ESPAŇOLA, m.in. materiały prasowe, reklamy i inne informacje zamieszczane przez zgłaszającego w prasie z lat 1994 - 2004, także informacje o nagrodach i targach, w których uczestniczyły wyroby zgłaszającego, informacje o znakach towarowych w Hiszpanii, sposobie ich promowania i celów dla jakich są rejestrowane, reklamowane i promowane. Ponadto zgłaszający podniósł, że powszechna znajomość znaku LA ESPAŇOLA w Europie i świecie, jego rejestracja w większości krajów należących do WIPO wskazuje, że znak ten nabył dostateczne znamiona odróżniające oraz nie wskazuje bezpośrednio na miejsce wytwarzania towarów nim oznaczonych.

W związku nadesłaną przez zgłaszającego umową przeniesienia praw z dnia 1 maja 2007 r., organ postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. dokonał zmiany zgłaszającego omawiany znak na A. S.A. z siedzibą w H..

Urząd Patentowy RP, powołując się na art. 129 ust. 1 oraz art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. decyzją z dnia [...] października 2007 r. odmówił udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy LA ESPAŇOLA.

W ocenie organu zgłoszony znak nie posiada dostatecznych znamion odróżniających pozwalających zindywidualizować źródło pochodzenia towarów lub usług. Organ przyznał, iż hiszpańskie sformułowanie "la espaňola" rzeczywiście, nie oznacza nazwy państwa Hiszpania, oznacza ono kobietę Hiszpankę, także przymiotnik "hiszpańska" odnoszący się do każdego rzeczownika, który w języku hiszpańskim ma rodzaj żeński. Wprawdzie język hiszpański nie jest zbyt znany, jednakże określenie LA ESPAŃOLA, tak zbliżone do nazw kraju (Espana) będzie zrozumiane przez większość konsumentów towarów nim oznaczonym. Urząd Patentowy uznał, że wyraz oznaczający "hiszpańska" lub "Hiszpanka" zdecydowanie będzie wskazywał na miejsce pochodzenia towarów nim oznaczonych. Zdaniem organu znak ten nie posiada jakichkolwiek znamion fantazyjności, wyraźnie wskazuje na miejsce wytworzenia towaru i nadaje się do użycia przez każdego z uczestników obrotu gospodarczego. Żaden odbiorca nie będzie w stanie utożsamić tego oznaczenia ze znakiem towarowym, będzie ono jedynie informowało potencjonalnego odbiorcę, iż towar został wyprodukowany w Hiszpanii.

Ponadto zdaniem organu przedmiotowy znak nie spełnia także przesłanek, o których mowa w art. 130 p.w.p. Zgłaszający przedstawił szereg materiałów mających wykazać powszechną znajomość znaku LA ESPAŇOLA w Hiszpanii i Unii Europejskiej, jednakże w nich - poza tekstem - występuje oznaczenie słowno-graficzne. W informacjach przygotowanych przez firmę mowa jest o charakterystycznej "czerwonej etykiecie z czarnowłosą pięknością" oraz o zróżnicowaniu etykiet, między innymi kolorystycznie, w zależności od kraju przeznaczenia towaru. Ponadto zdaniem organu wszelkie przedstawione materiały, nawet jeśli uznać by, że udowadniają powszechną znajomość znaku LA ESPAŇOLA formie słownej, nie mają jakiegokolwiek odniesienia do terytorium Polski, do polskiego odbiorcy. Zgłaszający nie próbował udowadniać znajomości tejże marki wśród polskich konsumentów, nabycia wtórnej zdolności odróżniającej na terytorium Polski. Przedstawiona przez zgłaszającego długa lista zgłoszonych i w części zarejestrowanych znaków towarowych LA ESPAŇOLA nie może być brana pod uwagę jako argument przemawiający za udzieleniem ochrony na przedmiotowy znak w Polsce. Większość z przedstawionych i zarejestrowanych znaków to znaki słowno-graficzne, których zdolność rejestracyjna musi być oceniana diametralnie inaczej. Fakt rejestracji znaku towarowego, w kraju o innym systemie prawnym, a co za tym idzie innych przepisach regulujących możliwości udzielenia ochrony na znak towarowy nie może przesądzać udzielenia ochrony na ten znak w Polsce. W krajach, gdzie zostało zarejestrowane słowne oznaczenia LA ESPAŇOLA, mogły być brane inne okoliczności związane z oznaczaniem nim towarów w obrocie - np. znak ten mógł uzyskać wtórną zdolność odróżniającą..

Pismem z dnia [...] stycznia 2008 r. A. S.A. z siedzibą w H., zwana dalej skarżącą, złożyła wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej wydaniem decyzji z dnia [...] października 2007 r. Wniosła o uchylenie decyzji I instancji i wydanie decyzji o rejestracji znaku towarowego. We wniosku powtórzyła argumentację zawartą w pismach z dnia 19 lipca 2006 r. oraz z dnia 24 sierpnia 2006 r. Dodatkowo powołała się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 maja 1999 r. w sprawie Chimsee, wskazując, iż Trybunał opowiedział się za tezą, zgodnie z którą przydatność oznaczenia do przekazywania informacji powinna być oceniana nie tylko zgodnie z punktu widzenia aktualnego stanu rynku ale również z uwzględnieniem możliwości pełnienia przez oznaczenie funkcji informacyjnej w przyszłości, w związku z tym elementy opisowe mogą stanowić jeden ze składników znaku. Ponadto skarżąca podniosła, iż uzyskała wspólnotowa rejestrację znaku LA ESPAŇOLA CTM 000132092, który mimo, że ma formę słowno-graficzną, to faktycznie jest znakiem słownym.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Urząd Patentowy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję powtarzając argumentację zawartą w decyzji I instancji. Dodatkowo wskazano, iż każdy przeciętny odbiorca, zarówno znający język hiszpański jak i nie znający, będzie silnie kojarzył przedmiotowe oznaczenie z Hiszpanią. Dla odbiorcy nie znającego hiszpańskiego przedmiotowe oznaczenie będzie się kojarzyło z nazwą kraju, a nie znając gramatyki hiszpańskiej nie będzie w stanie dostrzec istotnej różnicy. Dla osób znających hiszpański różnica między formami gramatycznymi również będzie nieduża i może zostać niezauważona, gdyż przedmiotowe oznaczenie ma służyć do oznaczania towaru masowego oferowanego bardzo często w sklepach wielkopowierzchniowych. Przedmiotowe oznaczenie służy do oznaczania między innymi oliwy, towaru, który jest silnie kojarzony ze strefą śródziemnomorską, w tym z Hiszpanią. Przedmiotowe oznaczenie zwraca więc uwagę na kraj pochodzenia, głównym zaś zadaniem znaku towarowego powinno być wytworzenie skojarzenia pomiędzy producentem a oznaczanym towarem. Zdaniem organu w omawianym wypadku jest to prawie niemożliwe.

Odnosząc się do powołanej rejestracji znaku towarowego CTM 000132092 organ nie zgodził się z poglądem skarżącej, iż grafika tego oznaczenia jest tak uboga, że w zasadzie powinno się je traktować jako słowne, albowiem krój pisma tego znaku jest dosyć charakterystyczny a napisy tego typu były wcześniej elementami innych znaków towarowych.

Ponadto organ wskazał, iż w orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 4 maja 1999 r. w sprawie Chimsee rozszerzono katalog sytuacji, w których oznaczenie powinno zostać uznane za opisowe.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A. S.A. z siedzibą w H. zarzuciła zaskarżonej decyzji:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 129 ust. 1 pkt 2 praz art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. poprzez jego błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie w sprawie,

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 81 praz art. 107 § 3 k.p.a. oraz art. 145 ust. 2 p.w.p. poprzez dopuszczenie do istotnych uchybień proceduralnych oraz oparcie decyzji na błędnych założeniach dotyczących stanu faktycznego i prawnego.

Wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, powtórzyła argumenty zawarte we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy oraz w skierowanych do organu pismach z dnia 19 lipca 2006 r. i 24 sierpnia 2006 r. Ponadto wskazała, iż kwestię możliwości rejestracji znaku opisowego w kraju, gdzie dany język obcy nie jest powszechnie używany, przesądził Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie Matratzen II (C - 421/04). Zgodnie z nim organ nie ma prawa odmawiać ochrony znakom, które mogą mieć znaczenie opisowe w języku innym niż język polski. Zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego, skarżąca wskazała, iż organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji pominął szereg przedstawionych przez skarżącą argumentów świadczących o nieistnieniu w przedmiotowej sprawie przeszkód udzielenia rejestracji na znak LA ESPAŇOLA wynikających z przywołanych art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p., a szczególności okoliczność, iż zgłoszenie znaku LA ESPAŇOLA składa się faktycznie z dwóch odrębnych części słownych "LA" i "ESPAŇOLA " czyli że jest to znak dwuwyrazowy, co zasadniczo zmienia postrzeganie jak też odbiór tego znaku przez odbiorców towarów nim oznaczanych, zwłaszcza w Polsce.

Dodatkowo podniosła, iż organ w uzasadnieniu wskazał jako podstawę wydania decyzji dodatkowo na art. 131 ust. 1 pkt 3 p.w.p., którego uprzednio nie przywoływał w decyzji z dnia [...] października 2007 r. ani nie uzasadnił powodów jego powołania.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosił o jej oddalenie, powtarzając argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Dodatkowo, odnosząc się do wyroku Europejskiego Trybunał Sprawiedliwości w sprawie Matratzen II, organ wskazał, iż wobec ogromnego znaczenia kultury masowej, pochodzenie oznaczenia z obcego języka nie może automatycznie zapewniać zdolności odróżniające, albowiem poprzez środki masowego przekazu, słowa pochodzące z bardzo egzotycznych języków mogą się stać znane na całym świecie.

Ponadto, ustosunkowując się do zarzutu pominięcia przez organ okoliczności, iż zgłoszenie znaku LA ESPANOLA składa się faktycznie z dwóch odrębnych części słownych "LA" i "ESPANOLA" wskazano, iż w orzecznictwie powszechne jest stanowisko, że oznaczenia dwuliterowe nie mają zdolności odróżniającej. W Polsce znanych jest wiele słów pochodzących z języków romańskich, które posiadają rodzajnik "la", a wątpliwe jest żeby przeciętny odbiorca potraktował słowo "la" jako mające samodzielne znaczenie.

Organ przyznał, że art. 131 ust. 1 pkt 3 p.w.p. został przywołany w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji omyłkowo, co nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Na rozprawie w dniu 18 listopada 2008 r. pełnomocnik organu złożył plik wydruków z bazy Urzędu Exeptu jako przykład zastosowania słowa "espaňola" w różnych znakach słowno-graficznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), dalej p.p.s.a.

Analizując zaskarżoną decyzję z punktu widzenia powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż rozstrzygnięcie dokonane przez Urząd Patentowy jest prawidłowe i nie narusza obowiązującego w tym zakresie prawa, przynajmniej w stopniu mającym wpływ na wynik rozstrzygnięcia.

Stosownie do art. 129 ust. 1 p.w.p. nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mogą być znakiem towarowym lub nie mają dostatecznych znamion odróżniających.

Z zastrzeżeniem art. 130 p.w.p. nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności (art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p.).

Powodem wydania decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na słowny znak towarowy LA ESPAŇOLA było stwierdzenie Urzędu Patentowego, iż przedmiotowe oznaczenie nie ma dostatecznych znamion odróżniających, albowiem wskazuje na miejsce pochodzenia towarów.

Nie jest sporne, że określenie LA ESPAŇOLA w języku hiszpańskim oznacza Hiszpankę, stanowi również przymiotnik "hiszpańska". Zgłaszającym znak jest firma mająca siedzibę w Hiszpanii. Znak został zgłoszony jako znak słowny i jest pozbawiony jakiejkolwiek grafiki. Zgłoszenia dokonano w trybie krajowym.

Należy zgodzić się z organem, iż dla przeciętnego odbiorcy towarów (jadalne oleje i tłuszcze) znak wskazuje na miejsce pochodzenia towarów, tj. Hiszpanię. Dla większości konsumentów znak z racji zbliżonej formy do nazwy kraju ESPANA będzie odbierane jako oznaczenie pochodzenia.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przeciętny konsument jest osobą dojrzałą, należycie poinformowaną, należycie uważną i racjonalną (vide: wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 1999 r., C-342/97).

Trafnie zatem organ uznał, iż niezależnie od znajomości języka hiszpańskiego, odbiorcy olejów i tłuszczy określenie LA ESPAŇOLA bezbłędnie powiążą z Hiszpanią. Uznają, iż jest to oznaczenie wskazujące bezpośrednio na kraj pochodzenia. Wprawdzie język hiszpański nie jest językiem powszechnie znanym w Polsce ale określenie to z racji kultury masowej (imprez sportowych) należy do grupy oznaczeń, które dla konsumentów towarów oznaczają po prostu Hiszpanię. Rodzajnik "la" przed oznaczeniem ESPAŇOLA nie zmienia tej oceny.

Informacyjny charakter oznaczenia LA ESPAŇOLA podkreśla rodzaj towarów, na co wrócił uwagę Urząd Patentowy w zaskarżonej decyzji; Hiszpania jako kraj strefy śródziemnomorskiej jest producentem oliwy, która wchodzi w zakres olejów i tłuszczy jadalnych.

Brak zdolności odróżniającej uznaje się za bezwzględną przeszkodę rejestracji, jednakże znaki pozbawione tej zdolności mogą ją nabyć w rezultacie używania.

Artykuł 130 p.w.p. stanowi bowiem, że przy ocenie, czy oznaczenie ma dostateczne znamiona odróżniające, należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z oznaczaniem nim towarów w obrocie, natomiast odmowa udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy ze względu na brak dostatecznych znamion odróżniających nie może nastąpić w szczególności, jeżeli przed datą zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym znak ten nabrał, w następstwie jego używania, charakteru odróżniającego w przeciętnych warunkach obrotu.

Uregulowanie dotyczące możliwości nabycia wtórnej zdolności odróżniającej zawiera również Pierwsza Dyrektywa Rady EWG nr 89/104 z dnia 21 grudnia 1988 r. mająca na celu zbliżanie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz. Urz. WE z 1989 r. Nr L 40, poz. 1, z późn. zm.), dalej: dyrektywa.

Stosownie do art. 3 ust. 3 dyrektywy, nie można odmówić rejestracji znaku towarowego ani stwierdzić jego nieważności ze względu na to, że wskazuje na właściwości oznaczanych nim towarów lub usług (art. 3 ust. 1 lit. b), c), lub d) dyrektywy), jeżeli przed datą złożenia wniosku o rejestrację i w następstwie używania tego znaku uzyskał on charakter odróżniający.

W piśmiennictwie (U. Romińska [w] Prawo własności przemysłowej, Warszawa 2005, s. 198) w ślad za orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Chiemsee (wyrok z 4 maja 1999 r. w połączonych sprawach C-108/97 i C-109/97) przyjmuje się, że dla uzyskania wtórnej zdolności odróżniającej, oznakowany towar musi być wprowadzony na rynek i dostępny dla kupujących (tzw. rzeczywiste używanie znaku). Przy ustalaniu zdolności odróżniającej znaku, w związku z którym wnosi się o rejestrację, mogą być brane również pod uwagę czynniki takie jak: udział w rynku, intensywność, zasięg geograficzny i długotrwałość używania znaku, kwota zainwestowana przez przedsiębiorstwo w promocję znaku, procent osób danej kategorii, które ze względu na znak, identyfikują towary jako pochodzące z konkretnego przedsiębiorstwa, a także oświadczenia stosownych izb handlowych i przemysłowych oraz innych stowarzyszeń handlowych i zawodowych.

Skarżąca dowodziła, iż znak powinien być zarejestrowany ze względu na to, iż jest znakiem znanym i stosowanym, zwłaszcza w Hiszpanii. Na dowód używania przedstawiła szereg materiałów reklamowych dotyczących samej firmy jak i rejestracji oraz zgłoszeń znaków towarowych w różnych postaciach, również w wersji słownej. Żaden z materiałów nie dotyczył używania znaku w zgłoszonej postaci w Polsce.

W ocenie Sądu Urząd Patentowy zasadnie uznał, iż przedłożone materiały nie świadczą o używaniu znaku w zgłoszonej w Polsce postaci. Świadczą o długiej historii firmy skarżącej i jej udziału w rynku producentów tłuszczów jadalnych, a zwłaszcza oliwy z oliwek. W oparciu o przedłożone dowody skarżąca nie wykazała, iż znak w wyniku używania znaku w Hiszpanii i innych krajach Europy nabył wtórną zdolność odróżniającą w Polsce, w kraju w którym ubiega się o udzielenie prawa ochronnego.

W świetle powyższych rozważań rozstrzygnięcie Urzędu Patentowego pozostaje też w zgodzie z przywołanym w skardze orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie C-421/04 Matratzen Concorde AG przeciwko Germany SA "Matratzen II" zgodnie, z którym nie ma przeszkód rejestracji w państwie jako krajowego znaku towarowego wyrazu zapożyczonego z języka innego państwa, chyba że - jak zastrzegł Trybunał - właściwi odbiorcy w państwie, w którym wniesiono o rejestrację, byliby w stanie odczytać znaczenie tego słowa.

Urząd Patentowy wykazał, iż właściwi odbiorcy w państwie polskim oznaczenie LA ESPAŇOLA odczytają jako wskazanie miejsca pochodzenia towarów.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ błędnie wskazał, iż podstawą wydania decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak towarowy w I instancji jest również art. 131 ust. 1 pkt 3 p.w.p. Znak nie był kwestionowany przez organ na podstawie tego przepisu co sugeruje, iż jest to oczywista omyłka, którą organ może sprostować w trybie art. 113 § 1 k.p.a. w każdym czasie.

Sąd nie podzielił zarzutów skarżącej odnośnie naruszenia w toku rozpatrywania sprawy przepisów postępowania, tj. art. 7 i 77 § 1 oraz art. 107 § 3 k.p.a.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, iż zaskarżona decyzja odpowiada prawu, co w świetle art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skutkuje oddaleniem skargi.