Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 5 marca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska Sędziowie Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Protokolant asystent sędziego Nina Krzemieniewska-Oleszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2020 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia A w W. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w Ł., na rzecz strony skarżącej - Stowarzyszenia A w W., kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.bł.

W dniu 11 lipca 2019 r. do [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z siedzibą w Ł. wpłynął wniosek Stowarzyszenia A z/s w W. w formie korespondencji elektronicznej (e-mail) o udostępnienie informacji publicznej w przedmiocie podania listy lekarzy specjalistów geriatrii, którzy są wykazani w Oddziale Funduszu jako realizujący refundowane przez NFZ świadczenia zdrowotne w 2019 r.

W odpowiedzi na powołany e-mail [...] Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia przesłał informację o personelu medycznym wskazanym przez świadczeniodawcę do realizacji danego zakresu świadczeń wraz ze szczegółowym tygodniowym harmonogramem lub średnią tygodniową czasu pracy (w zależności od rodzaju świadczeń).

Jednocześnie wskazano, iż szczegółowe i aktualizowane na bieżąco dane dotyczące imion i nazwisk osób wymienionych w tabeli znajdują się w posiadaniu poszczególnych świadczeniodawców, zobowiązanych prawnie do prowadzenia ogólnodostępnego wykazu lekarzy i godzin ich przyjmowania. Ponadto, organ podniósł, iż jawność świadczeniodawców zagwarantowana została ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, jedynie w zakresie jawności kontraktów, które są upubliczniane na podstawie zapisów art. 135 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1373 ze zm.; dalej: u.ś.o.z.) wprowadzającego regułę jawności umów - lecz wyłącznie w zakresie danych ustawowo w nim wskazanym dotyczącym maksymalnej kwoty zobowiązania Funduszu wobec świadczeniodawcy wynikającej z zawartej umowy, rodzaju, liczby i ceny zakupionych świadczeń albo rodzaju zakupionych świadczeń, liczby jednostek rozliczeniowych (miara przyjęta do określenia wartości świadczenia opieki zdrowotnej w określonym zakresie lub rodzaju, w szczególności: punkt, porada, osobodzień) wyrażających wartość świadczenia oraz cenę jednostki rozliczeniowej, a także maksymalnej kwoty zobowiązania Funduszu wobec świadczeniodawcy wynikającej ze wszystkich zawartych umów.

Odpowiadając na powyższe, strona drogą e-mail przekazała pismo z dnia 12 sierpnia 2019 r. stanowiące wezwanie do wykonania pierwotnego wniosku o udostępnienie danych w trybie dostępu do informacji publicznej w części obejmującej imiona i nazwiska lekarzy specjalistów geriatrii, względnie o formalną odmowę udostępnienia informacji publicznej, tj. wydanie i doręczenie decyzji administracyjnej w ww. zakresie. Strona wskazała m.in., że wykonywanie zawodu zaufania publicznego, a z tym związana także jawność rejestrów w zakresie zweryfikowania, czy dana osoba spełnia wymogi ustawowe do wykonywania tego zawodu i czy posiada niezbędne w tym zakresie kwalifikacje, wiąże się z koniecznością udostępniania swych danych osobowych w zakresie imienia i nazwiska.

W dniu [...] r. Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, działając na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 w związku z art. 5 ust. 2 oraz w związku z art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1429, dalej: u.d.i.p.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm. dalej: K.p.a.) w związku z art. 4 pkt 7 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE, po rozpatrzeniu wniosku Stowarzyszenia A (dalej: Stowarzyszenie) o udostępnienie informacji publicznej w części obejmującej imiona i nazwiska lekarzy specjalistów geriatrii, wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej w zakresie listy tych lekarzy.

Zdaniem organu nie ulega wątpliwości, że informacja, której udostępniania dochodzi Stowarzyszenie, dotyczy sprawy publicznej, tj. danych osób, które w ramach jednostki publicznej służby zdrowia świadczą pracę w ramach zawartej umowy o pracę ze świadczeniodawcami. Dostęp do informacji publicznej nie ma jednak charakteru absolutnego i może podlegać ograniczeniom, o czym świadczy treść art. 61 ust. 3 Konstytucji RP. Stosownie do treści art. 31 ust. 3 Konstytucji RP ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanowione tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku prawnego bądź też dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osób. Przepis art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej określa ograniczenia w dostępie do informacji publicznej. Podstawę do tego ograniczenia stanowią informacje niejawne, inne ustawowo chronione tajemnice, tajemnica przedsiębiorcy i prywatność osoby fizycznej. Przesłankę prywatności osoby fizycznej należy natomiast powiązać z konstytucyjnym potwierdzeniem prawa do prywatności uregulowanym w art. 47 Konstytucji RP, który to przepis nakłada na władze publiczne obowiązek ochrony chronionych prawem dóbr jednostki przed bezzasadną interwencją. Zdaniem organu lekarze - co do zasady - nie są uznawani (z samego faktu wykonywania zawodu) za funkcjonariuszy publicznych. Jednak w pewnych okolicznościach, w przypadku pełnienia niektórych funkcji możliwe jest przyznanie im takiego przymiotu. Możliwe jest to na przykład, gdy lekarz wykonujący swój zawód jest jednocześnie członkiem sądu dyscyplinarnego w ramach samorządu lekarskiego, czy też jest dyrektorem publicznego szpitala. Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy wskazując, że przepisy szczególne zapewniają osobom pełniącym dane funkcje taką ochronę, jaka jest przewidziana dla funkcjonariuszy publicznych, mimo że nie mieszczą się w katalogu z art. 115 § 13 K.k., a więc nie są funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu kodeksu karnego. Lekarz zatrudniony w publicznej służbie zdrowia może być uznany za funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 115 § 13 K.k. jedynie wówczas, gdy swój zawód łączy z funkcjami o charakterze administracyjnym. Tym samym dla uznania lekarza za funkcjonariusza publicznego koniecznym jest połączenie faktu wykonywania zawodu z inną funkcją wskazaną w art. 115 § 13 K.k. Organ stwierdził zatem, że lekarze zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych dysponujących środkami publicznymi - wykonują jedynie czynności usługowe w ramach świadczenia przez szpital usług medycznych, wykonując zawód lekarza. Osoby te nie pełnią funkcji publicznych, a w konsekwencji nie są spełnione przesłanki ustawy do wyłączenia ochrony prywatności tych osób. Jednocześnie zaznaczył, powołując się na przepis art. 5 ust. 2 u.d.i.p., że prawo do informacji publicznej nie ma charakteru absolutnego i podlega ograniczeniom ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku prawnego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu państwa. Warunkiem jego zastosowania jest jednoznaczne ustalenie przez organ, że osoba, której dotyczy żądana informacja publiczna jest lub nie jest osobą pełniącą funkcje publiczną. Jeżeli zatem informacja dotyczy osoby pełniącej funkcję publiczną i ma związek z pełnieniem tej funkcji, wówczas organ nie może odmówić udostępnienia takiej informacji z uwagi na ograniczenie określone w art. 5 ust. 2 u.d.i.p., a zobowiązany jest do udzielenia informacji i podania imienia i nazwiska takiej osoby (lekarza) oraz jej stanowiska służbowego. Natomiast ustalenie, że żądana informacja publiczna dotyczy osoby niepełniącej funkcji publicznej umożliwia wydanie decyzji o odmowie udzielenia informacji z uwagi na ograniczenie wynikające z art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Osoba wykonująca zawód medyczny nie jest funkcjonariuszem publicznym i jej dane w zakresie imienia i nazwiska oraz miejsca pracy podlegają prawnej ochronie, jak każdego obywatela na podstawie przepisów prawa. NFZ jest uprawniony do przetwarzania tych danych w określonym prawem celu, przy czym zakres udostępnionych informacji w ramach zawartych umów został wskazany w art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Harmonogram pracy poszczególnych lekarzy zatrudnionych u świadczeniodawcy może w zależności od potrzeb ulegać sukcesywnym zmianom, co oznacza, że choćby już z tego względu, takich informacji należy poszukiwać raczej u świadczeniodawcy, a nie w podmiocie finansującym świadczenia opieki zdrowotnej. Organ dodał, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie zawiera legalnej definicji "osoby pełniącej funkcję publiczną", którym to zwrotem posłużył się ustawodawca w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Definicja taka znajduje się natomiast w art. 115 § 19 w zw. z art. 115 § 13 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. nr 2018, poz. 1600 ze zm.). Osobą pełniącą funkcję publiczną jest funkcjonariusz publiczny, członek organu samorządowego, osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba, której uprawnienia i obowiązki w zakresie działalności publicznej są określone lub uznane przez ustawę lub wiążącą Rzeczpospolitą Polską umowę międzynarodową. Natomiast funkcjonariuszem publicznym jest: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, poseł, senator, radny, poseł do Parlamentu Europejskiego, Sędzia, ławnik, prokurator, funkcjonariusz finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, notariusz, komornik, kurator sądowy, syndyk, nadzorca sądowy i zarządca, osoba orzekająca w organach dyscyplinarnych działających na podstawie ustawy, osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba w zakresie, w którym uprawniona jest do wydawania decyzji administracyjnych, osoba będąca pracownikiem organu kontroli państwowej lub organu kontroli samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, osoba zajmująca kierownicze stanowisko w innej instytucji państwowej, funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusz Służby Więziennej, osoba pełniąca czynną służbę wojskową, pracownik międzynarodowego trybunału karnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe. Wobec tego organ wyjaśnił, że lekarze mogą wykonywać swój zawód w ramach działalności leczniczej na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 2190 ze zm.) oraz w przepisach odrębnych, po wpisaniu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100 ustawy o działalności leczniczej. Działalność lecznicza lekarza i pielęgniarki w rozumieniu tej ustawy może być wykonywana w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, w sposób określony w art. 5 tej ustawy. Lekarze i pielęgniarki, niebędący funkcjonariuszami publicznymi, ale podlegający wpisowi do właściwego rejestru, nie mogą korzystać z ochrony danych w rejestrze tym zawartych (w szczególności dotyczy to imienia i nazwiska). W takim też zakresie prawo do prywatności jest wyłączone. Wobec tego zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

W dniu 4 grudnia 2019 r. Stowarzyszenie A wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na powyższą decyzję. W skardze skarżący podniósł, iż organ naruszył art. 61 ust. 1 w zw. z art. 61 ust. 3 i art. 31 ust. 3 Konstytucji w zakresie, w jakim z przepisów tych wynikają zasady ograniczenia prawa do informacji publicznej, poprzez błędne zastosowanie, polegające na nieuzasadnionej odmowie udzielenia informacji, a także naruszenie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1429, dalej: u.d.i.p.) w zakresie, w jakim przepis ten stanowi o tym, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej poprzez błędne przyjęcie, iż udostępnienie informacji o imionach i nazwiskach lekarzy geriatrów wskazanych w oddziale NFZ jako realizujących refundowane przez NFZ świadczenia zdrowotne w 2019 r. naruszyłoby prywatność osób fizycznych oraz naruszenie art. 5 ust. 2 zdanie 2 u.d.i.p. w zakresie w jakim przepis ten stanowi, o tym że ograniczenie prawa do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, poprzez brak zastosowania polegający na braku ustalenia, czy lekarze geriatrzy, których dotyczą żądane informacje, są osobami pełniącymi funkcje publiczne.

Strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi do ponownego rozpatrzenia, nadto o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi podkreślono, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą zarówno przesłanki do stosowania RODO, bowiem podmiot zobowiązany ma wyraźnie określoną przesłankę ewentualnej odmowy udostępnienia informacji publicznej tj. prywatność. Poszukiwanie ograniczenia w innym akcie w zakresie jakim nie ma on zastosowania jest błędne. Zdaniem strony skarżącej ograniczenie ze względu na prywatność nie dotyczy lekarzy w zakresie danych takich jak imiona i nazwiska, bowiem wykonują oni zawód zaufania publicznego i szczególnej odpowiedzialności, stąd też powinni być podmiotami możliwymi do pełnej identyfikacji na płaszczyźnie zawodowej. Osiągnięcie tego celu możliwe jest poprzez odpowiednie rejestry, których prowadzenie przewidziano w przepisach ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (art. 8 ust. 1) oraz ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (art. 101 ust. 1). Lekarze podlegający wpisowi do właściwego rejestru nie mogą korzystać z ochrony danych w rejestrze tam zawartych, w szczególności dotyczy to ich imion i nazwisk. Ponadto, praca lekarza ma charakter publiczny w tym sensie, że polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych wszystkim zainteresowanym ze środków publicznych.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz.2167), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Jednocześnie zaś, zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325), zwanej dalej: "p.p.s.a.", Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, natomiast art. 135 p.p.s.a. obliguje sąd do wzięcia pod uwagę z urzędu wszelkich naruszeń prawa.

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie stała się decyzja Dyrektora [...]OW NFZ o odmowie udostępnienia informacji obejmującej imiona i nazwiska lekarzy specjalistów geriatrii, którzy są wskazani w Oddziale Funduszu jako realizujący refundowane przez NFZ świadczenia zdrowotne w 2019 r.

W sprawie bezsporne jest, że informacja, której udzielenia odmówiono zaskarżoną decyzją jest informacją publiczną, a Dyrektor Funduszu jest podmiotem zobowiązanym do jej udzielenia.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2019 r., poz. 1429), powoływanej dalej również jako: u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Podmiotami zobowiązanymi do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.).

Z kolei art. 6 ust. 1 u.d.i.p. określa przykładowy katalog informacji publicznych podlegających udostępnieniu. Obejmuje on m.in. informacje o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. i zasadach funkcjonowania tych podmiotów. W orzecznictwie przyjęto, że informację publiczną stanowi każda informacja wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez podmioty publiczne, lecz odnosząca się do tych podmiotów (por. wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., sygn. II SA 1956/02, LEX nr 78062).

Co istotne, prawo do informacji publicznej jest zasadą, a wyjątki od niej powinny być interpretowane ściśle (Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt II SA 3572/02, LEX nr 144641).

Krąg podmiotów zobligowanych do udzielenia informacji publicznej, wskazany w art. 4 ust. 1 ustawy, nie jest ograniczony wyłącznie do podmiotów mieszczących się w pojęciu administracji w sensie organizacyjnym. Z mocy tego przepisu, obowiązane do udostępniania informacji publicznej są bowiem nie tylko władze publiczne, ale również inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Do takich podmiotów należy również Dyrektor Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia. Jest on organem Narodowego Funduszu Zdrowia będącego państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną (art. 98 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 96 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - Dz. U. z 2019 r., poz. 1373). Jest on zatem podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej w świetle art. 4 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p.

Informację publiczną stanowi zaś, jak wskazano wyżej, każda informacja o sprawach publicznych, w tym o majątku publicznym. Do tego rodzaju spraw należą niewątpliwie także sprawy związane z finansowaniem ze środków publicznych usług medycznych, w ramach których do zadań Dyrektora Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia należy m.in. zawieranie i rozliczanie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w tym świadczeń wysokospecjalistycznych (art. 107 ust. 5 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ). Wykonując te zadania, Dyrektor wchodzi w posiadanie informacji dotyczących imion i nazwisk lekarzy legitymujących się konkretną specjalizacją, świadczących usługi medyczne finansowane ze środków publicznych w poszczególne dni i godziny, którzy zostali sprawozdani przez danego świadczeniodawcę.

Sądy administracyjne, rozpoznając skargi na decyzje wydawane w analogicznych sprawach, stanęły na stanowisku, że przepis art. 6 ust. 1 RODO oraz 5 ust. 2 u.d.i.p., nie wyklucza możliwości udostępnienia imion i nazwisk lekarzy legitymujących się specjalizacją z geriatrii, świadczących usługi medyczne finansowane ze środków publicznych w poszczególne dni i godziny, którzy zostali wskazani jako realizujący refundowane przez NFZ świadczenia zdrowotne ( vide: wyroki WSA w Olsztynie: z dnia 5.12.2019r. sygn. akt II SA/Ol 722/19, z dnia 19.10.2018r., sygn. akt II SA/Ol 542/18 oraz WSA w Gdańsku z dnia 13.11.2013 r., sygn. akt II SA/Gd 647/13 - dostępne www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Co prawda, w świetle w świetle art. 5 ust. 2 u.d.i.p.,, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej, która nie pełni funkcji publicznych, to jednak ograniczenie to nie dotyczy lekarzy w zakresie takich danych jak ich imiona i nazwiska. Jak trafnie wywiódł bowiem skarżący, lekarze wykonują zawód zaufania publicznego i szczególnej odpowiedzialności, stąd też winni być podmiotami możliwymi do pełnej identyfikacji na płaszczyźnie zawodowej. Osiągnięcie tego celu możliwe jest zaś m.in. poprzez odpowiednie rejestry, których prowadzenie przewidziano w przepisach ustawy z dnia grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty ( Dz. U. z 2019 r., poz. 537 ) oraz ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej ( Dz. U. z 2018 r., poz. 2190 ). Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz, który uzyskał prawo wykonywania zawodu, podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską. Stosownie zaś do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, wpisowi do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, prowadzonemu przez właściwą okręgową radę lekarską, podlega natomiast lekarz, który zamierza wykonywać zawód w ramach działalności leczniczej. We wniosku o wpis do tego rejestru lekarz podaje m.in. imię i nazwisko. Z powyższych przepisów należy wywieść, że lekarze niebędący funkcjonariuszami publicznymi, ale podlegający wpisowi do właściwego rejestru, nie mogą korzystać z ochrony danych w rejestrze tym zawartych – w szczególności dotyczy to ich imion i nazwisk. ( por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. akt II SA/Gd 647/13, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Takie stanowisko sądów powołał zresztą sam organ w uzasadnieniu kwestionowanej decyzji oraz w odpowiedzi na skargę.

Nie można też podzielić stanowiska organu, że podstawą do odmowy udzielenia żądanej informacji są przepisy RODO, gdyż przepisy te nie wyłączają stosowania przepisów u.d.i.p. Powołane przez Dyrektora Funduszu przepisy RODO dotyczą zbierania i przetwarzania danych osobowych osób fizycznych, a nie ich udostępniania w ramach dostępu do informacji publicznej. Te kwestie regulują bowiem przepisy u.d.i.p. Słusznie skarżący wskazał też na postanowienia art. 86 RODO, zgodnie z którymi – dane osobowe zawarte w dokumentach urzędowych, które posiada organ lub podmiot publiczny lub podmiot prywatny w celu wykonania zadania realizowanego w interesie publicznym, mogą zostać przez ten organ lub podmiot ujawnione zgodnie z prawem Unii lub prawem państwa członkowskiego, któremu podlegają ten organ lub podmiot, dla pogodzenia publicznego dostępu do dokumentów urzędowych z prawem do ochrony danych osobowych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Powyższe potwierdza wprost możliwość udostępnienia danych osobowych zawartych w dokumentach urzędowych.

Mając powyższe na uwadze i wobec zasadności argumentów sformułowanych w skardze, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., orzeczono o uchyleniu zaskarżonej decyzji.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 200 p.p.s.a..

E.S.