Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej z wniosku Fundacji L. V. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji w sprawie ze skarg kasacyjnych Fundacji L. V. z siedzibą w W. oraz [..] Sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia [..] maja 2012 r. sygn. akt [...] w sprawie ze skarg Fundacji L. V. z siedzibą w W. oraz [..] Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [..] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego postanawia: oddalić wniosek

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 25 maja 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 627/12, oddalił skargę Fundacji L.V. z siedzibą w W. oraz Mediasat Sp. z o. o z siedzibą w W. w przedmiocie zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego.

Fundacja L.V. z siedzibą w Warszawie złożyła skargę kasacyjną od powyższego wyroku i wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że nie podziela poglądu Sądu I instancji, zgodnie z którym uruchomienie nadawania przez koncesjonariuszy nie spowoduje trudnych do odwrócenia skutków, jak również, że dokonanie obsady MUX-1 jest celem społecznie pożądanym. Co za tym idzie, w ocenie Sądu I instancji, skarżąca w dalszym ciągu ma możliwość uzyskania możliwości nadawania na MUX-3. Skarżąca zarzuciła, że przy formułowaniu takiego poglądu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zdaje się nie uwzględniać zdarzeń prawnych związanych z rozpoczęciem nadawania, jak chociażby nawiązanie szeregu umów cywilnoprawnych przez nadawców, których, "rozmiar z pewnością będzie się poszerzał w miarę upływu czasu". Tym samym, trudniejszym, jej zdaniem, będzie odwrócenie skutków w razie uwzględnienia niniejszej skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

W art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: p.p.s.a.) określono przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd jest uprawniony do uwzględnienia wniosku, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy. Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, skarżąca musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niezbędne jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że skarżąca Fundacja nie wykazała, aby zaistniały przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku nie powołano żadnych okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić zaistnienie przesłanek przemawiających za zastosowaniem w rozpoznawanej sprawie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji. Żądanie wstrzymania wykonania decyzji bez wskazania konkretnych okoliczności i dowodów na potwierdzenie istnienia przesłanek uzasadniających takie żądanie należy, wskutek dokonanej wyżej wykładni art. 61 § 3 p.p.s.a., uznać za niewystarczające. Podkreślić należy, iż w uzasadnieniu wniosku skarżąca ograniczyła się jedynie do gołosłownych stwierdzeń, skupiając się na wyłącznie wyrażeniu sprzeciwu wobec poglądu wyrażonego w zaskarżonym skargą kasacyjną wyroku WSA w Warszawie. Nadto skarżąca zarzuciła Sądowi nieuwzględnienie zdarzeń prawnych związanych z rozpoczęciem nadawania, jak chociażby nawiązanie szeregu umów cywilnoprawnych przez nadawców, których rozmiar zdaniem skarżącej, będzie się poszerzał w miarę upływu czasu i tym trudniejsze będzie odwrócenie skutków w razie uwzględnienia skargi kasacyjnej. Powyższe uzasadnienie wniosku ogranicza się zatem jedynie do wyrażenia dezaprobaty wobec stanowiska Sądu pierwszej instancji odnośnie wniosku skarżącej o wstrzymanie zaskarżonej decyzji zawartego w uzasadnieniu wyroku tego Sądu z dnia 25.05.2012 r. oraz wskazania na zawieranie przez nadawców umów cywilnoprawnych.

Fundacja w żaden sposób nie wykazała, aby wykonanie powyższej decyzji naraziło ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nadto zgodzić się tu należy z poglądem Sądu pierwszej instancji, że istnieje nadal możliwość przydzielenia skarżącej Fundacji miejsca na multipleksie trzecim - oczywiście, po spełnieniu określonych prawem warunków.

Zatem wykonanie zaskarżonej decyzji Przewodniczącego KRRiT z dnia 17 stycznia 2012 r., którą w wykonaniu Uchwały KRRiT Nr 6/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r., uchylono decyzję Przewodniczącego KRRiT z dnia 29 lipca 2011 r. w części dotyczącej pkt. I ppkt 5 lit. j-k, tj. odmowy zmiany (rozszerzenia) koncesji spółek T.P. S.A. i TV P.G. Sp. z o.o. oraz umorzono postępowanie w tej części, a w pozostałym zaś zakresie utrzymano w mocy przedmiotową decyzję nie tworzy sytuacji, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.