Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Hałabis po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku K. K. w przedmiocie wymierzenia grzywny Prezydentowi Miasta za nieprzekazanie do sądu skargi dotyczącej niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w sprawie sygn. akt II SAB/Lu 78/13 p o s t a n a w i a: I. wymierzyć Prezydentowi Miasta grzywnę w wysokości 500 zł (pięćset złotych); II. zasądzić od Prezydenta Miasta na rzecz K. K. kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

We wniosku z dnia 12 listopada 2014 r. skarżący K.K. na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej jako "p.p.s.a."), wniósł o wymierzenie Prezydentowi Miasta grzywny w największym dopuszczalnym wymiarze za nieprzekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie w terminie skargi na niewykonanie wyroku tego Sądu z dnia 23 maja 2013 r., w sprawie sygn. akt II SAB/Lu 78/13, odnośnie udostępnienia informacji publicznej, która wpłynęła do Prezydenta Miasta w dniu 2 października 2013 r.

W uzasadnieniu podniósł, że do dnia złożenia wniosku organ nie przekazał sądowi jego skargi na niewykonanie wyroku. Jest to ponowny wniosek o wymierzenie grzywny, gdyż uprzednio postanowieniem z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt II SO/Lu 145/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wymierzył organowi grzywnę w wysokości 200 zł stwierdzając, że do dnia wydania postanowienia obowiązek nie został wykonany.

W odpowiedzi na skargę Prezydent miasta reprezentowany przez Dyrektora [...] wniósł o jej odrzucenie.

Organ wyjaśnił, że K. K. złożył wniosek o wymierzenie grzywny na podstawie art. 154 p.p.s.a., który to przepis wymaga uprzedniego pisemnego wezwania do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy. Przesłanka ta nie została spełniona, bowiem skarżący skierował wniosek do niewłaściwego organu. Skarga nie została przekazana sądowi, ponieważ wyrok z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie sygn. akt II SAB/Lu 78/13 został wykonany, poprzez przekazanie skarżącemu pismem z dnia 22 października 2013 r. żądanej przez niego informacji publicznej. Zdaniem organu, wniosek o wymierzenie grzywny nie może zostać zbadany, gdyż został wniesiony w związku ze skargą na bezczynność, która nie zachodzi. Nie może zaś dojść do sytuacji, że postępowanie nie związane z meritum sprawy zostałoby rozpoznane, a skarga zostałaby odrzucona ze względu na jej niedopuszczalność.

Natomiast dnia 10 grudnia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skarga K. K.z dnia 2 października 2014 r. (data jej doręczenia organowi), w przedmiocie wymierzenia grzywny za niewykonanie orzeczenia sądu w sprawie sygn. II SAB/Lu 78/13 – wpłynęła i została zarejestrowana w sprawie sygn. akt SA/Lu 1106/14.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 54 § 1 i 2 p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, zaś organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.

Według art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

Jeżeli organ nie przekazał sądowi skargi mimo wymierzenia grzywny, sąd może na żądanie skarżącego rozpoznać sprawę na podstawie nadesłanego odpisu skargi, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości (art. 55 § 2 p.p.s.a.). Natomiast zgodnie z art. 154 § 6 p.p.s.a., grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Grzywna, o której mowa w powyższym unormowaniu nie ma charakteru jednorazowego. W sytuacji, gdy organ pomimo wymierzenia takiej grzywny, w dalszym ciągu nie wypełnia obowiązku przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, wówczas dopuszczalne jest ponowne jej wymierzenie. Skoro postanowieniem z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt II SO/Lu 145/13 wymierzono już Prezydentowi Miasta grzywnę w wysokości 200 zł za nieprzekazanie skargi K. K. z dnia 2 października 2014 r. na niewykonanie wyroku sądu w sprawie sygn. II SAB/Lu 78/13, to organ w chwili złożenie wniosku o wymierzenie ponownej grzywny pozostawał w dalszej bezczynności z jej przekazaniem przez okres kilkunastu miesięcy.

Przekazanie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzą na skargę jest bezwzględnym obowiązkiem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono. Opóźnienie w przekazaniu skargi do sądu wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę lub nieprzekazanie jej w ogóle, a co za tym idzie przewlekanie w czasie możliwości rozpoznania sprawy przez sąd, ogranicza w istocie stronie skarżącej możliwość realizacji jej konstytucyjnego prawa do sądu i prowadzi do przewlekłości postępowania.

Odnośnie stanowiska organu w zakresie niedopuszczalności ponownego wniosku o wymierzenie grzywny wyjaśnić należy, że złożenie wniosku o wymierzeniu organowi grzywny nie wymaga uprzedniego wezwania do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, skutkiem czego wniosek o odrzucenie skargi (wniosku) nie był zasadny. Organ powołał się w tym zakresie ogólnie na przepis art. 154 p.p.s.a., do którego przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. odsyła jedynie w zakresie wysokości grzywny uregulowanej w art. 154 § 6 p.p.s.a., który stosuje się odpowiednio.

Natomiast przepis art. 154 § 1 p.p.s.a. dotyczy odmiennej instytucji prawnej, jaką jest grzywna za niewykonanie wyroku i jako taki nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, stąd argument o wadliwym skierowaniu przez skarżącego wezwania jest w tej sprawie chybiony.

Kwestia, czy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2013 r., sygn. akt II SAB/Lu 78/13 w sprawie udostępnienia informacji publicznej został już wykonany poprzez przekazane stronie żądanych informacji publicznych – nie ma znaczenia w niniejszej sprawie. Co prawda, w aktach sprawy sygn. SA/Lu 1106/14 tut. Sądu znajduje się pismo organu, w którym ustosunkował się on do wniosku skarżącego o udzielenie informacji publicznej, które datowane jest na dzień 22 października 2013 r., lecz nie niweczy to w żaden sposób obowiązku przekazania przez organ sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 p.p.s.a.) Nawet bowiem w razie wykonania wyroku w całości, obowiązek przekazania sądowi takiej skargi (na niewykonanie wyroku) nadal pozostaje aktualny. To sąd bowiem w takiej sytuacji bada, czy wykonanie wyroku przez organ nastąpiło i czyni wszczęte skargą postępowanie sądowe w tym przedmiocie w jakimkolwiek zakresie bezprzedmiotowym lub bezzasadnym.

Argument organu, że złożenie wniosku o wymierzenie grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. jest niedopuszczalne, ponieważ ustała bezczynność organu – nie należy do jego oceny. Wszystkie okoliczności związane z wniesiona skargą podlegają ocenie sądu, nie zaś organu.

Wymierzenie grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., uzależnione jest od spełnienia dwóch warunków, a mianowicie złożenia stosownego wniosku przez stronę oraz stwierdzenia uchybienia przez organ ustawowemu terminowi do przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.

W przedmiotowej sprawie warunki te zostały spełnione. Jak wynika z akt sprawy sygn. SA/Lu 1106/14 tut. Sądu, skarga K. K. z dnia 2 października 2013 r. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie wyroku sądu w sprawie sygn. II SAB/Lu 78/13 została obecnie przekazana Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, jednakże nastąpiło to dopiero w dniu 10 grudnia 2014 r. (data wpływu do sądu).

W związku z powyższym, skoro nie budzi wątpliwości to, że Prezydent Miasta pomimo ukarania go już uprzednio przez Sąd grzywną za nieprzekazanie skargi K. K. z dnia 2 października 2014 r., w dalszym ciągu uchylał się od tego obowiązku – to należało uznać, że zachodzą podstawy do ponownego ukarania go grzywną na podstawie art. 55 § 1 i 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a.

Wysokość wymierzonej grzywny mieści się w granicach wyznaczonych przepisem art. 154 § 6 p.p.s.a. Określając jej wysokość Sąd miał na uwadze wszystkie okoliczności sprawy, w tym przede wszystkim znaczny, bo przeszło roczny okres w uchybieniu terminu do przekazania skargi oraz fakt, iż uprzednio wymierzona organowi grzywna w kwocie 200 zł okazała się niewystarczająca dla osiągnięcia zarówno jej dyscyplinującego, jak i prewencyjnego celu. Dlatego Sąd wymierzając grzywnę ponownie, tym razem orzekł ją w wyższej wysokości, adekwatnej do naruszenia prawa stwierdzonego na obecnym etapie postępowania. Odstępując zaś od wymierzenia organowi grzywny w wysokości żądanej we wniosku skarżącego Sąd miał na uwadze, iż ostatecznie przed rozpoznaniem wniosku o ponowne wymierzenie grzywny organ swój obowiązek w omawianym zakresie ostatecznie wykonał.

Mając powyższe rozważania na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł jak w postanowieniu.