Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2008 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego postanawia: 1. odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić radcę prawnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. wyrokiem z dnia 21 lutego 2008 r. oddalił skargę C.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] w przedmiocie zasiłku stałego. 17 marca 2008 r. do Sądu wpłynął wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu "PPF" w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika.

W uzasadnieniu wniosku C.T. podał, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, gdyż z dniem 1 lipca 2007 r. wstrzymano mu wypłatę zasiłku stałego. Z treści formularza PPF wynika, że skarżący nie posiada majątku ani oszczędności.

Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.

Wniosek o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych nie mógł zostać uwzględniony, już z tej tylko przyczyny, iż C.T. z mocy ustawy jest zwolniony od obowiązku uiszczenia tychże kosztów (art. 239 pkt 1 a p.p.s.a.). Dlatego też wniosek skarżącego w tym zakresie nie mógł zostać uwzględniony.

Uzasadniony jest natomiast wniosek C.T. o przyznanie pełnomocnika.

Zgodnie z art. 262 p.p.s.a., przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczania kosztów sądowych.

W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.). Regułą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych.

W świetle przedstawionych przez C.T. faktów należy uznać, że skarżący znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Skarżący przebywa bowiem w zakładzie karnym, nie posiada stałego źródła dochodu, majątku ani oszczędności. Uzasadniony jest zatem wniosek, że C.T. nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika. Nie można także tracić z pola widzenia, iż przy sporządzaniu skargi kasacyjnej ustawodawca wprowadził przymus adwokacko-radcowski (art. 175 § 1 p.p.s.a.).

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.