Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

1. Decyzja o skierowaniu kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji wydana na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p. nie ma charakteru związanego. Oznacza to, że właściwy starosta w przypadku złożenia wniosku przez komendanta policji ma wybór, co do możliwości skierowania kierującego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji lub odstąpienie od takiego skierowania. Wydanie rozstrzygnięcia uzależnione jest bowiem od oceny istnienia w konkretnym stanie faktycznym uzasadnionych zastrzeżeń, co do kwalifikacji kierowcy.

2. Istotą postępowania administracyjnego w zakresie skierowania kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli zaistniały uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji kierowcy nie jest weryfikacja uprawnień i kwalifikacji zdrowotnych kierowcy, gdyż nie wpływają one na ocenę kwalifikacji osoby, które są podważane w trybie i na zasadach art. 49 ust. 1 pkt 2 u.k.p. w zw. z art. 129 ust. 2 pkt 13a u.p.r.d.

3. To wyłącznie wystąpienie przesłanki, związanej z zaistnieniem uzasadnionego zastrzeżenia co do kwalifikacji kierowcy obliguje organ administracji do wydania decyzji na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Melezini (spr.), sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 maja 2014 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami oddala skargę

Wnioskiem z dnia [...] września 2013 r. Komendant Wojewódzki Policji wystąpił do Prezydenta B. o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji P. B. (dalej przywoływany też jako: "Skarżący") do kierowania pojazdami w ramach posiadanych uprawnień, w związku z wielokrotnym naruszaniem przepisów ruchu drogowego w okresie od [...] marca 2009 r. do [...] września 2013 r., tj.:

1. [..].03.2009 r. - przekroczenie prędkości od 21 do 30 km/h;

2. [...].03.2009 r. – niestosowanie się do znaku P-4 "linia podwójna ciągła";

3. [...].04.2009 r. – przekroczenie prędkości od 11 do 20 km/h;

4. [...].11.2009 r. – inne naruszenie przepisów ruchu drogowego;

5. [...].11.2010 r. – spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego – kolizja drogowa;

6. [...].01.2011 r. - przekroczenie prędkości od 21 do 30 km/h;

7. [...].02.2011 r. – spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego – kolizja drogowa;

8. [...].03.2011 r. - spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego – kolizja drogowa;

9. [...].10.2011 r. – niezastosowanie się do sygnałów świetlnych;

10. [...].12.2012 r. - przekroczenie prędkości od 31 do 40 km/h.

Ponadto w dniu [...] września 2013 r., kierując taksówką P. B. nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu dla autobusu komunikacji miejskiej, doprowadzając do zderzenia się pojazdów, w wyniku czego dwoje pasażerów taksówki odniosło obrażenia ciała.

Z notatki służbowej sporządzonej przez inspektor S. K. wynika, że wniosek o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji dotyczący P. B. był poparty mandatami karnymi przyjętymi przez ww. za popełnione wykroczenia. P. B. nie podważał ich zasadności.

W związku z wnioskiem Prezydent Miasta B. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w przedmiocie skierowania P. B. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami.

Decyzją z dnia [...] października 2013 r., nr: [...], Prezydent Miasta B. skierował P. B., posiadającego prawo jazdy kategorii B, B+E, C, C+E, D, D+E, Nr [...], wydane przez Prezydenta Miasta B., na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami silnikowymi w zakresie kategorii B, C, C+E, D, uzasadniając, iż w przedmiotowej sprawie wielokrotne naruszenie przepisów prawa i zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego, w sposób rażący, budzi uzasadnione wątpliwości, co do kwalifikacji kierowcy.

Organ odnosząc się do okoliczności wskazanych w otrzymanym wniosku stwierdził, iż w sposób bezsporny potwierdzają one uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji P. B. w zakresie posiadanych uprawnień kierowcy.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył profesjonalny pełnomocnik, reprezentujący P. B., zarzucając naruszenie przepisów postępowania oraz ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 30, poz. 151 ze zm.; dalej powoływana jako: "u.k.p."), skutkujące zaniechaniem wyjaśnienia rzeczywiście istniejącego stanu faktycznego w sprawie.

W odwołaniu pełnomocnik P. B. stwierdził, że organ nie rozpoznał merytorycznie sprawy i błędnie stwierdził, że jest związany wnioskiem inicjującym to postępowanie, co skutkowało pozbawieniem możliwości dowodzenia racji i ochrony swego interesu w postępowaniu przez P. B., co z kolei przejawiło się całkowicie bezzasadnym oddaleniem wszystkich wniosków dowodowych strony i odmową wyznaczenia i przeprowadzenia rozprawy administracyjnej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., znak: [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W ocenie organu odwoławczego wniosek Komendanta Policji, powoduje uruchomienie postępowania przez Prezydenta, które musi zostać zakończone decyzją kierującą na egzamin sprawdzający kwalifikacje w pełnym zakresie (zarówno co do zakresu posiadanych kategorii prawa jazdy, jak też co do zakresu egzaminu teoretycznego i praktycznego).

Zdaniem Kolegium w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, nie budziło wątpliwości, że skarżący we wskazywanym okresie wielokrotnie naruszał przepisy ruchu drogowego, co dało podstawę do sformułowania stwierdzenia, że istniały poważne zastrzeżenia, co do kwalifikacji osoby, która dopuściła się tych naruszeń.

Natomiast organ l instancji nie uwzględnił żądania strony i nie dopuścił dowodu z zeznań świadków, orzeczenia psychologicznego i zaświadczenia lekarskiego, a także zaświadczeń z Poczty Polskiej o zatrudnianiu strony w charakterze kierowcy zawodowego i zaświadczenia ze Związku [...] Taxi o wykonywaniu zawodu taksówkarza, gdyż ocena wskazywanych dokumentów pozwalała stwierdzić, iż zaświadczają one o stanie zdrowia umożliwiającym świadczenie przez P. B. pracy na określonym stanowisku pracy, o braku przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, o braku zastrzeżeń pracodawcy do wykonywania obowiązków na stanowisku pracy oraz o fakcie prowadzenia od 4 lat w ramach Stowarzyszenia Kierowców [...] działalności polegającej na przewozie osób, nie stanowią natomiast świadectwa na okoliczność posiadanych kwalifikacji w zakresie prawa ruchu drogowego.

Kolegium stwierdziło, że ocena kwalifikacji do kierowania pojazdami, w świetle obowiązujących przepisów, dokonywana jest natomiast w formie egzaminu państwowego. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, iż ww. dowody pozostawały bez wpływu i bez znaczenia dla rozstrzygniętej sprawy.

Na powyższą decyzję P. B., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, w której zarzucił naruszenie przepisów oraz ważnego interesu Skarżącego, tj.:

1. naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik rozstrzygnięcia – art. 7, art. 8, art. 10, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 136 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej powoływana jako: "k.p.a."), poprzez podzielenie przez organ II instancji niezasadnego stanowiska organu I instancji o oddalenie wniosków dowodowych strony/skarżącego P. B. – składanych w toku postępowania oraz poprzez bezzasadne nieuwzględnienie wniosku o przeprowadzenie dodatkowego postępowania w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie w postępowaniu odwoławczym, wbrew dyspozycjom wskazanych przepisów k.p.a. oraz naczelnym zasadom postępowania administracyjnego: prawdy obiektywnej, pogłębiania zaufania uczestników do władzy publicznej oraz zasady wysłuchania stron, co skutkowało zupełnym pozbawieniem strony możliwości dowodzenia swych racji i ochrony swego interesu w postępowaniu;

2. naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 7, art., 8, art. 10, art. 89 § 1 i 2 k.p.a., poprzez podzielenie przez organ II instancji niezasadnego stanowiska organu I instancji o nie przeprowadzeniu rozprawy administracyjnej, wbrew dyspozycjom wskazanych przepisów k.p.a. oraz naczelnym zasadom postępowania administracyjnego: prawdy obiektywnej, pogłębiania zaufania uczestników do władzy publicznej oraz zasady wysłuchania stron, co skutkowało zupełnym pozbawieniem strony możliwości dowodzenia swych racji i ochrony swego interesu w postępowaniu;

3. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p. przez jego błędną wykładnię oraz zastosowanie, przejawiającą się wadliwym przyjęciem, iż starosta zobligowany jest wydać decyzję o skierowaniu kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji po otrzymaniu wniosku organu kontroli ruchu drogowego, a tym samym, iż jest on takim wnioskiem związany.

Biorąc powyższe pod uwagę, pełnomocnik Skarżącego wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2013 r., znak: [...] oraz poprzedzającej jej wydanie decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] października 2013 r., nr: [...] oraz zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów postępowania, obejmujących koszty zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Skarżący powtórzył swoje argumenty zawarte w odwołaniu od decyzji organu I instancji, dodając, iż zdumiewające jest bezrefleksyjne podzielenie stanowiska organu I instancji przez organ odwoławczy.

Sprawa, według pełnomocnika Skarżącego, nie została w ogóle rozpoznana przez organ administracji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie z uwagi na brak sformułowania nowych zarzutów w skardze w stosunku do tych zawartych w odwołaniu od decyzji organu I instancji, wniosło o oddalenie skargi jako bezzasadnej.

Dodatkowo organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji odniósł się do każdego dokumentu, który zdaniem Skarżącego był istotnym dowodem w sprawie i wykazał jego zbędność dla istoty postępowania.

Dodał, że w ocenie organów obu instancji przedstawione we wniosku Komendanta Wojewódzkiego Policji naruszenia przepisów ruchu drogowego przez P. B. w ocenie organów obu instancji potwierdziły uzasadnione zastrzeżenia, co do jego kwalifikacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji i stosują prawem przewidziane środki. Zakres kontroli sprawowanej przez sądy wynika z treści art. 134 § 1 cytowanej wyżej ustawy, zgodnie z którym sądy rozpoznając skargi nie są związane ich zarzutami, podstawą prawną, ani formułowanymi przez strony wnioskami. Sądy rozpoznają skargi w granicach danej sprawy. Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowym podlega prawidłowość zastosowania przez organy administracji publicznej przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność zastosowania wykładni tych przepisów.

Oceniając legalność zaskarżonej decyzji w świetle powołanych wyżej kryteriów oraz w oparciu o zebrany materiał dowodowy, zgodnie z art. 133 § 1 p.p.s.a., Sąd stwierdził, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż kwestionowana decyzja oraz utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji nie naruszają prawa.

Organy orzekające dokonały prawidłowej subsumcji ustaleń faktycznych, zasadnie zobowiązując Skarżącego do poddania się sprawdzeniu kwalifikacji do kierowania pojazdami w związku z wielokrotnym naruszaniem przepisów ruchu drogowego, które nie budziło wątpliwości w sprawie.

Na podstawie art. 129 ust. 2 pkt 13a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.; dalej powoływana jako "u.p.r.d.") policjant, w związku z wykonywaniem czynności takich jak czuwanie nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu na drogach, kierowanie ruchem i jego kontrolowanie jest uprawniony do występowania do starosty z wnioskiem o skierowanie kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na egzamin sprawdzający kwalifikacje, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji tej osoby.

Zgodnie zaś z art. 49 u.k.p. sprawdzeniu kwalifikacji w formie egzaminu państwowego podlega osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem w razie uzasadnionych zastrzeżeń co do jej kwalifikacji.

W literaturze wskazuje się, że istota powyższego rozwiązania stanowi zaistnienie takich okoliczności czynu, z których będzie wynikało, że dana osoba nie ma umiejętności lub wiadomości potwierdzonych dokumentem uprawniającym do kierowania pojazdami - a więc dających podstawę do tych "uzasadnionych zastrzeżeń". Podstawą wystąpienia z wnioskiem o sprawdzenie kwalifikacji może być zarówno jedno jak i wielokrotne naruszenie przez kierującego przepisów ruchu drogowego nawet, jeżeli w określonym czasie nie przekroczył on dopuszczalnego limitu punktów karnych. Systematycznie powtarzające się wykroczenia, zwłaszcza mające istotny wpływ na bezpieczeństwo ruchu, np. nieustępowanie pierwszeństwa przejazdu, niestosowanie się do ograniczeń prędkości, mogą rodzić uzasadnione zastrzeżenia, co do kwalifikacji takiego kierującego (por. W. Kotowski, Ustawa o kierujących pojazdami. Komentarz., LEX/el.).

Natomiast uprawnionym do wydania decyzji administracyjnej o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia, co do ich kwalifikacji jest na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p. starosta.

Zdaniem Sądu decyzja o skierowaniu kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji wydana na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p. nie ma charakteru związanego. Oznacza to, że właściwy starosta w przypadku złożenia wniosku przez komendanta policji ma wybór, co do możliwości skierowania kierującego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji lub odstąpienie od takiego skierowania. Wydanie rozstrzygnięcia uzależnione jest bowiem od oceny istnienia w konkretnym stanie faktycznym uzasadnionych zastrzeżeń, co do kwalifikacji kierowcy.

Przenosząc powyższe ustalenia na stan faktyczny sprawy należy stwierdzić, że wniosek z dnia [...] września 2013 r. Komendanta Wojewódzkiego Policji skierowany do Prezydenta B. o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji Skarżącego do kierowania pojazdami w ramach posiadanych uprawnień, w związku z wielokrotnym naruszaniem przepisów ruchu drogowego w okresie od [...] marca 2009 r. do [...] września 2013 r. spełnia wymogi, stawiane przez ustawodawcę, a wynikające z art. 129 u.p.r.d.

Zdaniem Sądu wymienione we wniosku naruszenia przepisów ruchu drogowego przez Skarżącego w ilości jedenastu wykroczeń popełnionych w przeciągu niecałych pięciu lat kierowania pojazdami, w tym cztery kolizje drogowe, bezsprzecznie potwierdzają istnienie uzasadnionych i poważnych zastrzeżeń, co do kwalifikacji kierowcy w osobie Skarżącego.

Tym bardziej, iż od zawodowego kierowcy, jakim jest Skarżący, należy wymagać szczególnej ostrożności i staranności w wykonywaniu zawodu. Popełnione wykroczenia przez zawodowego kierowcę poddają tym bardziej w wątpliwość kwalifikacje do kierowania pojazdami w ruchu drogowym.

Zatem Sąd nie ma najmniejszych wątpliwości, że w sprawie zaistniały przesłanki z art. 49 ust. 1 pkt 2 u.k.p., gdyż Skarżący posiadał niewątpliwie prawo jazdy, a w sprawie zaistniały uzasadnione zastrzeżenia co do posiadanych kwalifikacji.

Stwierdzenie powyższego uprawniało zatem Prezydenta Miasta B. do wydania decyzji administracyjnej o skierowaniu Skarżącego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, co uczynił decyzją z dnia [...] października 2013 r., nr: [...].

Istotą postępowania administracyjnego w zakresie skierowania kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli zaistniały uzasadnione zastrzeżenia, co do kwalifikacji kierowcy nie jest weryfikacja uprawnień i kwalifikacji zdrowotnych kierowcy, gdyż nie wpływają one na ocenę kwalifikacji osoby, które są podważane w trybie i na zasadach art. 49 ust. 1 pkt 2 u.k.p. w zw. z art. 129 ust. 2 pkt 13a u.p.r.d.

To wyłącznie wystąpienie przesłanki związanej z zaistnieniem uzasadnionego zastrzeżenia, co do kwalifikacji kierowcy obliguje organ administracji do wydania decyzji na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p.

Sąd, odnosząc się do zarzutów skargi w zakresie prawidłowości oceny stanu faktycznego sprawy, dokonanej przez organy administracji, uznał te zarzuty za bezzasadne.

Organ I instancji ocenił w decyzji czy zaistniały w sprawie uzasadnione zastrzeżenia, co do kwalifikacji Skarżącego w oparciu o wniosek Komendanta Policji. Stwierdził, iż wymienione w nim okoliczności w sposób bezsporny potwierdzają uzasadnione i poważne zastrzeżenia, co do kwalifikacji w zakresie posiadanych uprawnień kierowcy. Różnorodność naruszonych przepisów i ich znaczenie dla bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu drogowego świadczą o braku kwalifikacji niezbędnych do kierowania pojazdami w sposób niezagrażający bezpieczeństwu ruchu drogowego i nienarażający kogokolwiek na szkodę.

Organ II instancji również wskazał, że w okolicznościach sprawy nie budziło wątpliwości, że Skarżący we wskazanym okresie wielokrotnie naruszał przepisy ruchu drogowego, co dało podstawę do sformułowania stwierdzenia, że istnieją poważne zastrzeżenia, co do kwalifikacji osoby, która dopuściła się tych naruszeń.

Zdaniem Sądu, organ odwoławczy nie przesądził, że wszystkie tego typu sprawy, z uwagi na wnioski Komendanta Policji, zakończone być muszą obligatoryjnie decyzją, kierującą na sprawdzenie kwalifikacji. Wskazał jedynie, że przedmiotowy stan faktyczny powoduje brak uprawnienia do odstąpienia od jej wydania.

W ocenie Sądu, organy, uzasadniając swoje stanowisko w sprawie posiłkowały się prawidłową wykładnią art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p. Zatem nie może być mowy o naruszeniu ww. artykułu prawa.

Nie można też zaaprobować naruszenia przez organ przepisów prawa proceduralnego zawartych w skardze, a sięgających zasad ogólnych postępowań administracyjnych.

Organy orzekające, rozpoznając sprawę odniosły się do dowodów i stanowiska Skarżącego. Postanowieniem z dnia [...] października 2013 r., znak: [...]., organ I instancji nie uwzględnił żądania strony w sprawie przeprowadzenia rozprawy administracyjnej, celem przesłuchania świadków oraz zaliczenia na poczet materiału dowodowego załączonego zaświadczenia lekarskiego z dnia [...].09.2013 r. i orzeczenia psychologicznego nr [...] z dnia [...].09.2013 r., zaświadczeń o zatrudnieniu w charakterze kierowcy zawodowego i wykonywaniu zawodu taksówkarza przez Skarżącego, czym oddalił przedmiotowy wniosek.

Zdaniem Sądu działanie to, które w istocie rzeczy polegało na ocenie przedłożonego przez Stronę materiału dowodowego nie naruszyło przepisów prawa proceduralnego k.p.a. Co więcej, organ uzasadnił rzeczowo swoje stanowisko w uzasadnieniu postanowienia stwierdzając, że wniosek Komendanta Policji jest oparty na konkretnych okolicznościach, ujawnionych i zaobserwowanych przez Policję brakach kwalifikacji, co do znajomości przepisów ruchu drogowego oraz umiejętności kierowania pojazdem. Skarżący nie podważał wskazanych we wniosku wykroczeń spowodowanych wielokrotnym naruszeniem przepisów ruchu drogowego, poprzez odmowę przyjęcia mandatów, co skutkowałoby przekazaniem spraw do Sądu. Prezydent nie może, zdaniem organu, dokonywać samodzielnych ocen co do tego, czy kierowca wielokrotnie naruszający przepisy ruchu drogowego jest w stanie kierować pojazdem w sposób niezagrażający bezpieczeństwu ruchu drogowego. Organ jest związany wnioskiem Komendanta Policji.

Organ II instancji również, odnosząc się do wniosku Skarżącego, stwierdził, że ww. dowody nie stanowią świadectwa na okoliczność posiadanych kwalifikacji w zakresie prawa ruchu drogowego, zatem zarzuty bezzasadnego oddalenia wniosków dowodowych Skarżącego oraz bezpodstawnego przyjęcia przez organ odwoławczy stanowiska za organem I instancji należy uznać za bezpodstawne i niemające potwierdzenia w zebranym materiale dowodwym.

Sąd nie dopatrzył się zatem naruszenia przez organy administracji powoływanych w skardze przepisów art. 7, art. 8, art. 10, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 89 § 1 i 2 art. 136 § 1 k.p.a. Stanowisko zajęte w sprawie przez organy odpowiadało specyfice tego rodzaju postępowania.

Sąd pragnie też wskazać, że nawet działanie organów, które dopuściłoby materiał dowodowy Skarżącego, nie wpłynęłoby na poprawność zajętego stanowiska w sprawie.

Zatem zebrany materiał dowodowy należy ocenić jako zupełny i odpowiadający wymaganiom k.p.a. Ocena tego materiału dowodowego została dokonana bez pominięcia dowodów przedłożonych przez Skarżącego.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzeczono jak w sentencji.