Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Łomnicka Sędziowie: WSA Jacek Bursa (spr.) WSA Mirosław Bator Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2016 r. sprawy ze skargi P.D. na bezczynność Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej skargę oddala.

P.D. wniósł skargę na bezczynność Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, zarzucając mu naruszenie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198 ze zm., u.d.i.p.) poprzez nieudostępnienie skarżącemu dokumentów w postaci pisemnych sprawdzianów sporządzonych w trakcie IV rocznika aplikacji ogólnej oraz arkuszy ocen tych sprawdzianów.

W uzasadnieniu skargi P.D. wskazał, że w 2014 toku ukończył aplikację ogólną w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury. Ma poważne wątpliwości, co do rzetelności oceny sprawdzianów, dlatego w dniu 25 lutego 2014 r. wniósł pisemnie o udostępnienie mu prac sprawdzianowych pozostałych aplikantów wraz z arkuszami ocen - w stosunku do niektórych wskazanych w piśmie sprawdzianów. W dniu 4 marca 2014 r. w czasie osobistej wizyty w Szkole odmówiono mu wglądu do arkuszy ocen prac pisemnych pozostałych aplikantów. W piśmie datowanym na 12 marca 2014 Dyrektor Szkoły wyraził stanowisko, że zarówno prace pisemne sporządzone przez aplikantów, jak również arkusze ocen tych prac opracowane przez komisje sprawdzianowe w ogóle nie dotyczą podmiotu publicznego, a odnoszą się wyłącznie do konkretnych osób fizycznych i dlatego nie stanowią informacji publicznej. Skarżący pismem z dnia [....] 2014 r. wezwał Dyrektora do usunięcia naruszenia prawa. Wskazał, że komisje sprawdzianowe powoływane są przez Dyrektora dla celów prowadzonego przez niego postępowania administracyjnego, arkusze ocen są jedynymi dokumentami wskazującymi na motywy oceny, a pisemne sprawdziany i arkusze ocen informują o wiedzy i umiejętnościach aplikantów, o efektach szkolenia. Skarżący podniósł również, że nie są to informacje, które podlegają jakiejś szczególnej ochronie i powinny być w pełni jawne ze względu na fakt, że szkolenie odbywa się z wykorzystaniem środków publicznych. Zdaniem skarżącego w ten sposób doszło do zamierzonego nieudostępnienia informacji publicznej w sytuacji, gdy organ sam wskazał, że informację taką stanowią "treści dokumentów, których organ używa przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od niego" i stanowi ją "treść wszelkiego rodzaju dokumentów (...) w jakikolwiek sposób dotyczących organu, bez względu na to, co jest ich przedmiotem". Sam fakt, że wskazane dokumenty zostały wytworzone dla celów postępowania administracyjnego prowadzonego przez organ, niezależnie od tego, czy ich wytworzenie było obligatoryjne i tym samym są częścią akt administracyjnych - przesądza jednoznacznie o ich publicznym charakterze (wyrok NSA z dnia 11 maja 2006r., sygn. II OSK 812/05, LEX nr 236465). Nie wskazano jednocześnie na żadne przepisy szczególne mogące obejmować ochroną informacje w nich zawarte. Nie sposób również uznać, że w zasadzie jedyne dokumenty, których zbadanie może dostarczyć informacji, czy postępowanie "konkursowe" w administracji publicznej, (bo takim jest aplikacja ogólna) zostało przeprowadzone w sposób rzetelny oraz czy środki publiczne są wykorzystywane efektywnie - nie stanowią informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury wniósł o jej oddalenie wskazując, że zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. z 2012 r. poz. 1230), warunkiem ukończenia aplikacji ogólnej jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich sprawdzianów i praktyk objętych programem aplikacji. O kolejności miejsca na liście klasyfikacyjnej aplikantów decyduje suma punktów stanowiąca sumę ocen uzyskanych przez aplikanta z zaliczonych sprawdzianów oraz łącznej oceny przebiegu praktyk. W przypadku równej liczby punktów uzyskanych przez aplikantów o kolejności decyduje suma punktów stanowiąca sumę ocen uzyskanych przez aplikanta ze sprawdzianów. Przepis art. 18 ust. 2 ustawy stosuje się odpowiednio (art. 26 ust. 3 ustawy). Zagadnienie sprawdzianów uregulowane jest również w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 6 października 2011 r. w sprawie odbywania aplikacji ogólnej, sędziowskiej i prokuratorskiej (Dz. U. nr 217, poz. 1292 ze zm., dalej rozporządzenie). W myśl § 1 pkt 3 rozporządzenia, określa ono w szczególności sposób ustalania systemu punktowego oceny zaliczania sprawdzianów i ich poprawek, praktyk i stażu, objętych programem aplikacji. Jak stanowi § 6 ust. 1-5 rozporządzenia, cykl szkoleniowy zamyka sprawdzian wiedzy i umiejętności jej praktycznego wykorzystania z zakresu problematyki objętej danym cyklem szkoleniowym. Sprawdzian przeprowadza komisja sprawdzianowa w składzie od 3 do 5 osób, powoływana przez Dyrektora Krajowej Szkoły spośród wykładowców prowadzących zajęcia dla aplikantów. Nie później niż na 14 dni przed terminem sprawdzianu komisja sprawdzianowa przedstawia Dyrektorowi Krajowej Szkoły:

1) założenia do sprawdzianu, obejmujące szczegółowy zakres tematyczny, metody i formę jego przeprowadzenia;

2) szczegółowe kryteria oceny.

Dyrektor przyznał, że jest podmiotem realizującym zadania publiczne, o których mowa w art. 4 u.d.i.p., a zatem jako dysponent informacji publicznej zobowiązany jest do jej udostępnienia. W ustawowym pojęciu informacji publicznej z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. mieszczą się wszelkie informacje w przedmiocie zadań postawionych przed Krajową Szkołą, jak i przed Dyrektorem Krajowej Szkoły, jak również zagadnień personalnych, a więc wskazane w art. 2, art. 4 i 6 - 15 ustawy - o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury. Wszelkie informacje z omawianego zakresu winny zostać udostępnione chyba, że informacja taka została już wcześniej udostępniona lub funkcjonuje w obiegu publicznym albo żądane informacje mieszczą się w treści art. 5 ust. 1 i ust. 2 u.d.i.p. ze względu na przepisy ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. - o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631) lub innych tajemnic ustawowo chronionych ze względu na ochronę prywatności osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorstwa. Wbrew zarzutom skargi, jakkolwiek wnioskowane do udostępnienia informacje wytworzone zostały częściowo przez komisje sprawdzianowe funkcjonujące w ramach podmiotu publicznego - Krajowej Szkoły i co do zasady kwalifikują się, jako informacja publiczna, to zawierają informacje o osobach fizycznych, niebędących osobami publicznymi, ani nie wykonujących jakichkolwiek funkcji publicznych oraz zawierają oceny poziomu wiedzy konkretnych osób fizycznych, informacje o tych osobach, ich zdolnościach, kompetencjach oraz wiedzy nabytej w toku aplikacji ogólnej. W ocenie Dyrektora Krajowej Szkoły uzasadnione jest stanowisko, iż zobligowany jest on do ochrony prywatności aplikantów Krajowej Szkoły, jako osób fizycznych. Aktem prawnym ustanawiającym ochronę prawa do prywatności jest ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - o ochronie danych osobowych. Przepis art. 6 ust. 1 tej ustawy definiuje dane osobowe, jako wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do identyfikowania osoby fizycznej. Odnosząc się do zarzutów skargi wskazano, że jakkolwiek żądanie zgłoszone przez Skarżącego dotyczy informacji, których dysponentem jest Dyrektor Krajowej Szkoły, przechowujący w ramach nadzorowanej jednostki arkusze ocen oraz prace (sprawdziany) aplikantów aplikacji ogólnej, które determinują miejsce aplikanta na liście klasyfikacyjnej aplikantów w rozumieniu art. 26 ust. 2 ustawy, to odnośnie prac aplikantów nie są to informacje wytworzone przez Krajową Szkołę, jej Dyrektora, bądź inny powiązany organ. Kolejno, odnośnie arkuszy ocen sporządzanych przez komisje sprawdzianowe, w celach zachowania transparentności i równości oceniania prac i stworzenia jednakowych reguł oceny w odniesieniu do wszystkich prac sporządzanych przez aplikantów, nie są one regulowane, ani w ustawie, ani w rozporządzeniu. Mają charakter oceny komisji sprawdzianowej, dokonanej z uwzględnieniem przyjętych zasad oceny sprawdzianów w trybie § 6 ust 2 rozporządzenia. Zgodnie z § 32 zarządzenia Dyrektora wydanego na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 11 ustawy, oceny sprawdzające Komisji, mogą zostać ujawnione wyłącznie aplikantowi, który sporządził pracę pisemną. Nadto w myśl § 36 zarządzenia od wystawionej przez Komisję oceny ze sprawdzianu odwołanie nie przysługuje. Odwołania nie przewiduje również ustawa ani rozporządzenie. W okolicznościach rozpoznawanej sprawy Dyrektor Krajowej Szkoły udzielił skarżącemu kompleksowej odpowiedzi na każde z jego pism oraz przekazał informacje, które kwalifikowały się do udostępnienia w trybie u.d.i.p. Jednocześnie szczegółowo wyjaśnił podstawy prawne i podstawy faktyczne odmowy udostępnienia żądanych prac pozostałych aplikantów IV rocznika aplikacji ogólnej wraz z arkuszami ich ocen ze Sprawdzianów nr. 2, 3,4, 5, 7 i 9.

Z ostrożności procesowej strona podniosła, że pomimo nie dochowania wymogów formalnych wynikających z przepisu art. 107 k.p.a., odpowiedzi udzielone Skarżącemu przez Dyrektora Krajowej Szkoły zawierają minimalne elementy pozwalające zakwalifikować pismo kierowane do skarżącego, jako decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, zgodnie z zasadą domniemania załatwienia sprawy w formie decyzji administracyjnej.

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2014r. sygn. II SAB/Kr 148/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zobowiązał Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w K. do wydania w terminie 14 dni aktu lub dokonania czynności z wniosku P.D. z dnia 25 lutego 2014 r .; stwierdził, że bezczynność Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w K. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; zasądzając od Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w K. na rzecz skarżącego koszty postępowania.

Następnie jednak Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2016r. sygn. 2967/14 po uwzględnieniu skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w K. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.

W ocenie Sądu II instancji przed Sądem I instancji nie przeprowadzono koniecznych ustaleń i rozważań, przez co pozbawione dostatecznego uzasadnienia jest zaliczenie żądanych grup materiałów do zawierających informacje o sprawach publicznych, a w konsekwencji przedwczesne zastosowanie art. 149 § 1 p.p.s.a. Zdaniem NSA sporne sprawdziany te nie mają charakteru państwowego egzaminu zawodowego odnoszącego się do nabycia prawa wykonywania zawodu zaufania publicznego, zatem nie znajduje w sprawie zastosowania argumentacja odnosząca się do udostępniania dokumentów związanych z przebiegiem i wynikami takiego egzaminu, w tym uzasadnień pozytywnych ocen z określonej dziedziny prawa w ramach egzaminu zawodowego (adwokackiego). Z tego względu konieczne było wnikliwe rozważenie, czy tego rodzaju prace egzaminacyjne sporządzane w toku szkolenia oraz arkusze tych ocen odnoszą się do spraw publicznych i co wskazuje na publiczny charakter danych. Nie można przy tym przyjąć, że odpowiedzi na pytania egzaminacyjne udzielone przez poszczególnych aplikantów stanowią informację o poziomie nauczania w szkole finansowanej ze środków publicznych i w ten sposób dotyczą sprawy publicznej. Prowadziłoby to do posłużenia się kryterium majątkowym w stosunku do danych nie świadczących o wysokości i sposobie wydatkowania środków publicznych, lecz co najwyżej odnoszących się do wiedzy i pracowitości aplikantów. Nie są one także dokumentami urzędowymi. Natomiast w stosunku do arkuszy ocen prac egzaminacyjnych wnikliwego rozważenia wymagało, czy można im przypisać walor dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 lub ocen dokonanych przez organ władzy publicznej w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. c u.d.i.p. W każdym z tych przypadków ustawa wprowadza kryteria, które w odniesieniu do ewaluacji prac egzaminacyjnych nie są spełnione. Ocena odpowiedzi na pytania egzaminacyjne nie jest oświadczeniem wiedzy lub woli egzaminatora (ze względu na niesprawozdawczy charakter tych ocen i ich odniesienie do wiedzy osób trzecich), nie jest także oceną dokonywaną przez organ władzy publicznej (ze względów podmiotowych). W tej sytuacji konieczne było wskazanie, jakie argumenty przemawiają za zaliczeniem każdej z żądanych informacji do kategorii informacji dotyczących spraw publicznych. Przysługujące każdemu prawo do nauki i dostępu do wykształcenia (art. 70 ust. 1 Konstytucji) oraz wyłączna pozycja Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w sferze kształcenia kadr sądownictwa i prokuratury, nie oznacza publicznego charakteru sprawy w rozumieniu u.d.i.p. W przypadku żądań udzielenia informacji o nietypowej treści, nie dającej się w prosty sposób zakwalifikować do jednej z grup wymienionych wprost w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. konieczna jest precyzyjna identyfikacja treści żądanych danych, po drugie ich kwalifikacja z punktu widzenia przesłanki publicznego charakteru sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. Nr 270 ze zm.), w skrócie "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Natomiast § 2 cytowanego artykułu w pkt 8 w związku z pkt 4 precyzuje, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów, w tym na bezczynność w dokonywaniu czynności materialno – technicznych z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień wynikających z przepisów prawa.

Skarga nie jest zasadna, gdyż żądanie zawarte we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu u.d.i.p.

Przedmiotem żądania były pisemne sprawdziany sporządzone przez aplikantów aplikacji ogólnej w trakcie IV rocznika aplikacji ogólnej oraz arkusze ocen tych sprawdzianów określające aplikantów z imienia i nazwiska oraz stanowiące wytwór pracy osoby fizycznej, wskazujący na poziom wiedzy konkretnego aplikanta I zawierający informacje o jego zdolnościach, kompetencjach i wiedzy nabytej w toku aplikacji.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż okoliczności faktyczne nie były w sprawie sporne. Nie było kwestionowane, że co do zasady Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury jest podmiotem obowiązanym do udostępniania informacji publicznej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. Obowiązek ten dotyczy jednak tylko takich danych, które dają się zakwalifikować jako dotyczące spraw publicznych, gdyż brak jest podstaw aby wszelkie dane jakimi dysponuje podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznych, nie będący organem władzy publicznej, stanowiły takie informacje.

Co do zakresu spraw publicznych przykładowy katalog zawiera art. 6 ust. 1 u.d.i.p. Stanowią je dane dotyczące polityki wewnętrznej i zagranicznej, podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1, zasad funkcjonowania tych podmiotów, danych publicznych, majątku publicznego. W zakresie danych publicznych wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p. mieści się treść i postać dokumentów urzędowych (w rozumieniu art. 6 ust. 2 u.d.i.p.), stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy i funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepisów K.k., treść wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej, informacje o stanie państwa, samorządów i ich jednostek organizacyjnych. Jakkolwiek przedmiot informacji o sprawach publicznych został w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. określony poprzez podanie katalogu o charakterze otwartym, to regulacja ta stanowi zbiór podstawowych kryteriów pozwalających na kwalifikowanie rozmaitych danych jako odnoszących się do spraw publicznych. W przypadku dokonywania takiej kwalifikacji konieczne jest zatem w każdym przypadku określenie, czy żądana informacja mieści się w katalogu z art. 6 ust. 1 u.d.i.p. i ze względu na jakie kryterium. Odpowiedź negatywna nie wyklucza informacji z katalogu danych o sprawach publicznych, konieczne jest jednak ustalenie poprzez czytelne i przekonywujące kryteria czy cechy żądanych danych, mają one aspekt publiczny, z uwzględnieniem konstytucyjnej zasady określonej w art. 61 Konstytucji RP.

Kierując się powyższymi wskazaniami ustawowymi, aby zakwalifikować żądane w kontrolowanej sprawie dokumenty jako dotyczące sprawy publicznej, dokumenty musiałyby być wytworzone przez Dyrektora Krajowej Szkoły, Krajową Szkołę, lub odnosić się do tych podmiotów, ewentualnie dotyczyć osób pełniących funkcje publiczne, lub mających związek z pełnieniem tych funkcji.

W tym zakresie odrębnie potraktować i ocenić należy pisemne sprawdziany sporządzone przez aplikantów aplikacji ogólnej w trakcie IV rocznika aplikacji ogólnej oraz arkusze ocen.

Nie było kwestionowane i z treści wniosku jak i stanowisk stron wynika, iż pisemne sprawdziany sporządzone przez aplikantów nie są to informacje wytworzone przez Krajową Szkołę, jej Dyrektora, bądź inny powiązany organ.

Natomiast w zakresie arkuszy ocen, sporządzanych przez komisje sprawdzianowe standardy dotyczące arkuszy w celu zachowania transparentności i równości oceniania prac i stworzenia jednakowych reguł oceny w odniesieniu do wszystkich prac sporządzanych przez aplikantów, nie są regulowane ani w ustawie, ani w rozporządzeniu. Mają charakter oceny komisji sprawdzianowej, dokonanej z uwzględnieniem przyjętych zasad oceny sprawdzianów w trybie § 6 ust 2 rozporządzenia. Zgodnie z § 32 zarządzenia Dyrektora wydanego na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 11 ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, oceny sprawdzające Komisji mogą zostać ujawnione wyłącznie aplikantowi, który sporządził pracę pisemną. Nadto w myśl § 36 zarządzenia, od wystawionej przez Komisję oceny ze sprawdzianu odwołanie nie przysługuje. Odwołania nie przewiduje również ustawa ani rozporządzenie.

Zatem żądane informacje – zarówno sprawdziany pisemne (prace) jak i arkusze ocen stanowią w ocenie Sądu jedynie indywidualny wytwór pracy osób fizycznych i zawierają informacje o wynikach tej pracy, wskazując na poziom wiedzy tych osób i informacje o ich zdolnościach, kompetencjach i nabytych umiejętnościach w toku aplikacji. Nie można przy tym również przyjąć, że odpowiedzi na pytania egzaminacyjne udzielone przez poszczególnych aplikantów stanowią informację o poziomie nauczania w szkole finansowanej ze środków publicznych i poprzez kryterium majątkowe powiązać, że dotyczą sprawy publicznej. Nie dotyczą one bezpośrednio informacji o wysokości i sposobie wydatkowania środków publicznych, lecz co najwyżej odnoszących się do wiedzy i pracowitości aplikantów. Nie są one także w ocenie Sądu dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 6 ust. 2 lub ocenami dokonanymi przez organ władzy publicznej w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. c u.d.i.p. Ocena odpowiedzi na pytania egzaminacyjne nie jest oświadczeniem wiedzy lub woli egzaminatora (ze względu na niesprawozdawczy charakter tych ocen i ich odniesienie do wiedzy osób trzecich), nie jest także oceną dokonywaną przez organ władzy publicznej (ze względów podmiotowych). W tej sytuacji brak jest podstaw do zaliczenia każdej z żądanych informacji do kategorii informacji dotyczących spraw publicznych, tym samym informacji publicznej, także w oparciu o konstytucyjnej zasady określonej w art. 61 Konstytucji RP, albowiem dokumenty te nie zostały wytworzone przez Dyrektora Krajowej Szkoły, ani Krajową Szkołę, nie odnoszą się też do tych podmiotów. Nie dotyczą również osób pełniących funkcje publiczne, ani osób mających związek z pełnieniem tych funkcji. Stanowią zaś indywidualny wytwór pracy osób fizycznych i zawierają informacje o wynikach tej pracy i wskazują na poziom wiedzy tych osób i informacje o ich zdolnościach, kompetencjach i nabytych umiejętnościach w toku aplikacji. Gdy sprawa nie ma charakteru informacji publicznej, wystarczało zatem zawiadomienie o tym wnioskodawcy zwykłym pismem informującym, co nastąpiło w niniejszej sprawie. W świetle bowiem art. 13, 14 i 16 u.d.i.p. jedynie dokumenty stanowiące informację publiczną objęte wnioskiem o udostępnienie informacji winny zostać udostępnione w formie czynności materialno – technicznej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, bądź winno się wydać decyzję o odmowie udostępniania takich informacji w formie decyzji administracyjnej. Przepis art. 16 ust. 1 u.d.i.p. swoją regulacją nie obejmuje sytuacji, w której żądana informacja nie jest informacją publiczną. W wypadku ustalenia, że informacja, o której udzielenie strona zwróciła się nie jest informacją publiczną, stanowisko organu odmawiające jej udzielenia powinno być wyrażone w formie pisemnej odpowiedzi, zawierającej argumentację w przedmiotowym zakresie i wobec spełnienia tego organ nie pozostaje w stanie bezczynności.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku, oddalając skargę w oparciu o art. 151 p.p.s.a.