![]() |
Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a ustaw, Ubezpieczenie społeczne, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS, Oddalono skargę kasacyjną, II GSK 380/05 - Wyrok NSA z 2006-03-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
II GSK 380/05 - Wyrok NSA
|
|
|||
|
2005-11-30 | |||
|
Naczelny Sąd Administracyjny | |||
|
Jacek Chlebny /przewodniczący sprawozdawca/ Małgorzata Korycińska Stanisław Biernat |
|||
|
6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a ustaw | |||
|
Ubezpieczenie społeczne | |||
|
III SA/Wa 184/05 - Wyrok WSA w Warszawie z 2005-04-15 | |||
|
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS | |||
|
Oddalono skargę kasacyjną | |||
|
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 184 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.), Sędziowie NSA Stanisław Biernat, Małgorzata Korycińska, Protokolant Tomasz Filipowicz, po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 184/05 w sprawie ze skargi S. B. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 09 grudnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne - oddala skargę kasacyjną - |
||||
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2005r., sygn. akt III SA/Wa 184/05 oddalił skargę S. B. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 9 grudnia 2004 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że wnioskiem z dnia 10 sierpnia 2004 r. S. B. zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o umorzenie zaległości za część 2003 r. i 2004 r. z tytułu należnych składek. Skarżący wskazał, iż nie posiada majątku, z którego mógłby spłacić dług, a jego sytuacja majątkowa uległa pogorszeniu. Podkreślił, iż bieżące składki stara się płacić w miarę swoich możliwości. Decyzją z dnia 17 listopada 2004 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odmówił skarżącemu umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w części finansowanej zarówno przez płatnika jak i ubezpieczonych, jak również należności z tytułu składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wraz z odsetkami. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia podniesiono, iż w rozpoznawanej sprawie nie spełnione zostały przesłanki określone w art. 28 ust. 2 i 3a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), zwanej dalej: u.s.u.s. Art. 28 ust. 2 u.s.u.s. stanowi, że należności z tytułu składek mogą być umarzane tylko w przypadku ich całkowitej nieściągalności, która zachodzi w przypadkach o których mowa w ust. 3 pkt 1-6 powołanego artykułu. Ponadto istnieje możliwość umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonych będących równocześnie płatnikami składek pomimo braku ich całkowitej nieściągalności (art. 28 ust. 3a). Organ wskazał, że za pośrednictwem Pierwszego Urzędu Skarbowego w R. zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, wobec czego w sprawie nie stwierdzono całkowitej nieściągalności. Po rozpatrzeniu wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia 9 grudnia 2004 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ponownie odmówił wnioskodawcy umorzenia należności z tytułu ww. składek, podzielając argumentację przedstawioną w decyzji z dnia 17 listopada 2004 r. Organ zaznaczył, że z uwagi na młody wiek skarżącego i możliwość podjęcia pracy zarobkowej, a także fakt, że zgodnie z art. 24 ust. 4 u.s.u.s. należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 10 lat licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, umorzenie zadłużenia byłoby przedwczesne. Na powyższą decyzję skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie domagając się jej uchylenia. Wskazał, że wydana decyzja nie jest słuszna, ponieważ w sprawie zachodzi przesłanka całkowitej nieściągalności ciążącego ma nim zadłużenia, a więc spełnione są warunki do umorzenia zaległości. W odpowiedzi na skargę Prezes Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Oddalając skargę S. B. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podniósł, że rozpatrujący wniosek skarżącego organ nie uchybił przepisom prawa materialnego, nie przekroczył też granic uznania administracyjnego. Odnosząc się do zarzutów strony skarżącej Sąd zauważył, że organ ocenił sytuację skarżącego na podstawie przedstawionych przez skarżącego dokumentów, ponieważ - jak zaakcentował Sąd - to skarżący miał uwiarygodnić przesłanki przemawiające za uwzględnieniem wniosku. Ubiegając się o umorzenie należności wnioskodawca zobowiązany był do wskazania okoliczności umożliwiające pozytywne załatwienie jego sprawy. Sąd uznał, że skarżący w sposób ogólny przedstawił trudną sytuację swojej firmy, która spowodowała pogorszenie sytuacji materialnej jego rodziny. Podobnie we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący powołał się ogólnie na fakt wyrejestrowania prowadzonej działalności gospodarczej oraz na brak dochodów i majątku, z którego mogłaby być prowadzona egzekucja. Sąd zauważył, iż taka argumentacja dla potrzeb pozytywnego dla skarżącego rozstrzygnięcia jest niewystarczająca, zwłaszcza wobec wynikającej z art. 28 ust. 2 i 3 u.s.u.s. konieczności wykazania nieściągalności należności, bądź też - w odniesieniu do składek należnych od skarżącego jako ubezpieczonego i płatnika - konieczności oceny sytuacji skarżącego w kontekście § 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1365). S. B. w skardze kasacyjnej wniósł o uchylenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W podstawach skargi kasacyjnej podniósł zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 28 u.s.u.s. Skarżący wskazał, iż dokumenty znajdujących się w aktach sprawy w sposób jednoznaczny potwierdzają okoliczność, iż znajduje się on w trudnej sytuacji finansowej i w żaden sposób nie jest w stanie spłacić istniejącego zadłużenia. Wobec całkowitej nieściągalności skarżącego ewentualna egzekucja byłaby bezskuteczna. W ocenie skarżącego przedstawiony stan faktyczny wskazuje na zaistnienie przesłanki materialno-prawnej z art. 28 u.s.u.s. uzasadniającej umorzenie istniejącego zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie skorzystał z prawa wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skargę kasacyjną należało oddalić, albowiem podniesiony w niej zarzut naruszenia art. 28 u.s.u.s. nie zasługuje na uwzględnienie. Skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz zawierać, między innymi, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie (art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. nr 154, poz. 1277 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.). Rygoryzm formalny w stosunku do skargi kasacyjnej ma na celu ustalenie w sposób nie budzący wątpliwości zakresu rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd kasacyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu wyłącznie nieważność postępowania (art. 183 § 1 p.p.s.a), która zachodzi w przypadkach, o których mowa w art. 183 § 2 pkt 1-6 p.p.s.a. Wobec powyższego, Naczelny Sąd Administracyjny, odmiennie niż Sąd I instancji, nie ma możliwości stwierdzenia z urzędu nieważności zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach, w tym, jeżeli wydano decyzję z naruszeniem przepisów o właściwości. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał skargę kasacyjną w ramach zarzutu postawionego w zakresie podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. - tj. zarzutu naruszenia art. 28 u.s.u.s. Skarżący nie sprecyzował, której jednostki redakcyjnej tego przepisu konkretnie dotyczy skarga kasacyjna, jednakże z uzasadnienia środka odwoławczego wynika, że zarzut dotyczy art. 28 ust. 2 ustawy. Dla dokonania przez Naczelny Sąd Administracyjny oceny tak postawionego zarzutu istotne są niepodważone ustalenia faktyczne stanowiące podstawę rozstrzygnięcia Sądu I instancji. Sąd ten przyjął zaś, że Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydając zaskarżoną decyzję ocenił sytuację materialną skarżącego na podstawie przedstawionych przez skarżącego dokumentów, przy czym dochował ciążących na nim obowiązków wynikających z art. 7 i 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Sąd nie dopatrzył się naruszenia przepisów Kpa w stopniu uzasadniającym uchylenie zaskarżonej decyzji. Sąd wskazał, że ubiegając się o umorzenie należności wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych skarżący zobowiązany był do wskazania w treści wniosku okoliczności umożliwiających pozytywne załatwienie jego sprawy. Jednocześnie przedstawione przez stronę informacje na temat jej sytuacji materialnej uznano za wystarczające dla rozpatrzenia sprawy. W konsekwencji Sąd nie stwierdził również przekroczenia granic uznania administracyjnego przy podejmowaniu rozstrzygnięcia naruszenia przez organ oraz naruszenia przepisów materialnych. Zakwestionowany przez stronę art. 28 wskazuje na warunki, w jakich należności z tytułu składek, na wniosek płatnika, składek mogą być umarzane. Przewidziana w art. 28 ust. 2 u.s.u.s. możliwość umorzenia należności wiąże się z przesłankami całkowitej nieściągalności wymienionymi w ust. 3 pkt 1-6 tego przepisu. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że skarżący nie jest w stanie spłacić istniejącego zadłużenia, zaś ewentualna egzekucja - wobec całkowitej nieściągalności skarżącego - będzie bezskuteczna. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że próba zwalczania ustaleń faktycznych nie może nastąpić poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego i może być skuteczna podniesiona wyłącznie w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a W rozpoznawanej sprawie strona nie zakwestionowała w drodze stosownych zarzutów dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych, dotyczących jej sytuacji materialnej. Skoro zatem pozostaje w mocy ustalenie, że z uwagi na sytuację materialną skarżącego w sprawie nie zachodzi całkowita nieściągalność, czego dowodzi wszczęte wobec skarżącego postępowanie egzekucyjne, to należało stwierdzić, że Sąd I instancji nie naruszył art. 28 ust. 2 u.s.u.s. Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., skargę kasacyjną oddalił. |