Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 7 października 2008 roku Naczelny Sąd Administracyjny w osobie: Sędziego NSA Tomasza Zbrojewskiego po rozpoznaniu w dniu 7 października 2008 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2008 roku o sygn. akt II SA/Wa 211/08 uchylające postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2008 roku o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2008 roku w sprawie ze skargi W. J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.

Wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w

Warszawie oddalił skargę W. J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] w przedmiocie odmowy

przyznania świadczenia w drodze wyjątku.

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 25 kwietnia 2008 r. Następnie, postanowieniem z dnia 13 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka w W. w dniu 26 maja 2008 r. wyznaczyła do reprezentowania skarżącego adwokata A. Z.

W dniu 17 czerwca 2008 r. pełnomocnik skarżącego złożył w Sądzie

pełnomocnictwo udzielone przez W. J., zaś w dniu 1 lipca 2008 r. - skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2008 r. W treści skargi pełnomocnik skarżącego wniósł o

rozpoznanie skargi kasacyjnej pomimo wniesienia jej po terminie biegnącym dla skarżącego.

Postanowieniem z dnia 8 lipca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej z uwagi na jego złożenie po terminie.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik strony podniósł, iż Sąd błędnie potraktował wniosek skargi kasacyjnej jako wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Zdaniem autora zażalenia skarga kasacyjna nie

została bowiem złożona po terminie. W związku z powyższym wniósł o uchylenie

zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego

rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego postanowienia w całości

i rozpoznanie złożonej skargi kasacyjnej.

Postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając w oparciu o art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) – dalej p.p.s.a., uchylił zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż zgodnie z treścią art. 195 § 2 p.p.s.a., jeżeli zażalenie zarzuca

nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd

administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie może je uchylić i w miarę

potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. W ocenie Sądu I instancji, skoro pełnomocnik skarżącego podniósł, iż nie składał wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, należy uznać, iż zażalenie jest oczywiście uzasadnione.

Zaskarżone postanowienie należało uchylić, jako że nie można rozpoznać wniosku, który nie został złożony.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik strony skarżącej

podniósł zarzut naruszenia art. 195 § 2 p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe

zastosowanie i przyjęcie, że zażalenie należy uwzględnić w sytuacji, gdy Sąd nie uznał tego zażalenia za uzasadnione i nie podzielił jego zarzutów oraz wniosków zmierzających do rozpoznania skargi kasacyjnej, a także błędne przyjęcie, że nie

został złożony alternatywny wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi

kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż w niniejszej sprawie nie

można Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie postawić zarzutu naruszenia prawa przy podejmowaniu zaskarżonego postanowienia.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.

Z treści cytowanego przepisu wynika, iż przywrócenie terminu jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy strona, która uchybiła terminowi, wystąpiła o jego przywrócenie. Niedopuszczalne jest natomiast orzeczenie w przedmiocie przywrócenia terminu z urzędu, czyli bez skutecznego wniosku strony.

W rozpoznawanej sprawie skarga kasacyjna złożona od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2008 r. zawierała wniosek o następującej treści: "wnoszę o rozpoznanie skargi kasacyjnej pomimo wniesienia jej po terminie biegnącym dla skarżącego". Sąd I instancji, mając na uwadze fakt, iż skarga kasacyjna została wniesiona po terminie, potraktował cytowane żądanie jako wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Jednakże postanowieniem z dnia 8 lipca 2008 r. wniosek ten został odrzucony z uwagi na fakt, że został on wniesiony po upływie terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a.

Składając zażalenie na postanowienie z dnia 8 lipca 2008 r. pełnomocnik skarżącego zakwestionował kwalifikację wniosku zawartego w skardze kasacyjnej, podnosząc, iż błędne został on potraktowany jako wniosek o przywrócenie terminu, zważywszy, że skarga kasacyjna została wniesiona w terminie. Tym samym pełnomocnik skarżącego w sposób wyraźny oświadczył, iż jego intencją nie było złożenie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej.

W tym miejscu należy podkreślić, iż skoro przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej zdeterminowane jest złożeniem wniosku strony, a więc wolą strony, to woli tej nie można domniemywać. Oświadczenie zaś przez pełnomocnika skarżącego, iż żądanie rozpoznania skargi kasacyjnej pomimo upływu terminu biegnącego dla skarżącego nie stanowiło w istocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, musiało wywołać skutek w postaci stwierdzenia, że Sąd I instancji działał w tym zakresie z urzędu. Żądanie uchylenia zaskarżonego postanowienia było zatem uzasadnione i Sąd I instancji uprawniony był do jego uwzględnienia na podstawie art. 195 § 2 p.p.s.a. Sąd podzielił pogląd wnoszącego zażalenie, iż postanowienie wydane zostało mimo braku wniosku, co - wbrew twierdzeniom skarżącego - stanowi wystarczającą przesłankę do jego uchylenia.

W świetle powyższych rozważań niezrozumiały jest postawiony przez autora zażalenia zarzut, iż Sąd I instancji błędnie przyjął, że nie został złożony alternatywny wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Analiza skargi kasacyjnej i wniosków w niej zawartych w świetle oświadczeń pełnomocnika skarżącego, nakazuje przyjąć bowiem, iż wniosek o przywrócenie terminu nie został skutecznie wniesiony.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił zażalenie oddalić.