Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek,, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant specjalista Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie oddala skargę.

Starosta [...] decyzją z dnia [...] r., nr [...], wydaną na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 978 z późn. zm. – dalej u.k.p.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 – dalej k.p.a.) skierował na badania lekarskie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. M. N., posiadającego uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie kategorii B.

W uzasadnieniu podano m. in., że w ww. kierował pisma do Prokuratury, które to zdaniem Sądu Rejonowego w R. w sprawie [...] budzą uzasadnione wątpliwości co do jego stanu zdrowa psychicznego i zdolności psychicznych do kierowania pojazdami. W pismach M. N. kierowanych do Prokuratury Rejonowej w R. zwraca się on z prośbą o wszczęcie dochodzenia w sprawie uporczywego nękania go od 2000 r. Pisze dalej, że od 18 lat jest pozbawiony wszelkich praw obywatelskich, zniszczono jego reputację oraz osobowość. Nie ma szans zwrócić się do kogokolwiek o pomoc, gdyż wszędzie panuje zmowa milczenia, obojętnie gdzie się znajduje jest poniżany, wyszydzany, izolowany oraz truty podczas jedzenia, przebywania w pomieszczeniach, czy samochodzie. Dalej podaje też, że od 1972 r. jest faszerowany różnymi truciznami, niszczona jest jego odzież, meble, uszkadzany jest sprzęt gospodarstwa domowego, w sklepach czeka zatruta żywność i gazety, telefon jest na podsłuchu, nawet w kościele jest atakowany. Wizyty u lekarzy są wyreżyserowane i nagrywane, a oni odmawiają dalszego leczenia, itp.

Pismem z dnia 25 września 2017 r. odwołanie od ww. decyzji wniósł M. N., wskazując że decyzję uważa za bezzasadną i krzywdzącą. Zaznaczył przy tym, że w wieku 72 lat samochód jest szczególnie potrzebny do życia, w związku z czym prosił o wycofanie ww. skierowania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej SKO) decyzją z dnia [...] r., znak [...], wydaną na podstawie art. 138 §1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podano m. in., że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy niewątpliwie uzasadnia skierowanie M. N. na badanie lekarskie przeprowadzane w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Pismem z dnia 21 czerwca 2017 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w R. poinformował Starostwo o okolicznościach nasuwających zastrzeżenia co do stanu zdrowia ww. i jego zdolności psychicznych do kierowania pojazdami. W swych pismach odwołujący zaznaczał, że jego nogi mają kolor siny, brązowy, czarny, a nie ma kto ich leczyć, wnioskując iż widocznie trucizny przez 18 lat zrobiły takie spustoszenie w organizmie. Wyraźnie oświadczał, że jego zdrowie jest całkowicie zrujnowane. Organy administracji publicznej nie mają kompetencji do diagnozowania stanu zdrowia kierujących z uwagi na brak specjalistycznej wiedzy w tym zakresie i jednocześnie brak podstaw prawnych.

Pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu) M. N. wniósł skargę na decyzję SKO do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Wskazał m. in. że decyzja jest niesłuszna, podyktowana złośliwością i uwłacza godności człowieka. Wskazał też, że w jego rodzinie choroby psychiczne nie występują. Ponadto doprecyzował treści zawarte w odwołaniu, rzekomo niewłaściwie interpretowane przez SKO. Podał, że jego stan zdrowia nie jest na tyle zły, by uzasadniał wydanie takiej decyzji. Brak jest podstaw, jak twierdzi, do skierowania go na badania, bowiem nie zostały uprawdopodobnione przesłanki. Podniósł także, że do tej pory nie było zastrzeżeń do jego zdrowia, które mogłyby wpłynąć negatywnie na zdolność prowadzenia pojazdów.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie. Podał, że działał na podstawie i w granicach prawa, a rozstrzygnięcie znajduje umocowanie w zgromadzonym materiale dowodowym. W uzasadnieniu powtórzył swą poprzednią argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m. in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 tegoż artykułu kontrola, o której mowa, jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd rozpoznaje sprawę rozstrzygniętą zaskarżonym aktem z punktu widzenia kryterium legalności, to jest zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i prawidłowości zastosowania prawa materialnego. Nadto zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1369 z późn. zm., dalej p.p.s.a.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.

W wyniku analizy akt sprawy Sąd stwierdził, że skarga nie jest uzasadniona. Zaskarżone rozstrzygnięcie nie narusza bowiem ani prawa materialnego, ani też organ odwoławczy nie naruszył reguł procedury administracyjnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, bądź skutkującym wznowieniem tego postępowania. Tymczasem, zgodnie z art. 145 § 1 p.p.s.a., dopiero stwierdzenie tego rodzaju naruszenia prawa uzasadnia uwzględnienie skargi.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b u.k.p. starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy na badanie lekarskie, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia. Przesłanka ta, zgodnie z tezą wyroku NSA z dnia 7 września 2016 r., sygn. I OSK 1051/16, powinna być oceniana zgodnie z celem ustawy, którym jest zapobieganie zagrożeniom w ruchu drogowym, powodowanym przez osoby, których stan zdrowia uniemożliwia sprawne prowadzenie pojazdów. Zatem, zastrzeżenia co do stanu zdrowia kierowcy powinny dotyczyć tego rodzaju aspektów zdrowia, które mogłyby mieć wpływ na zdolność bezpiecznego prowadzenia pojazdów. Sformułowanie "uzasadnione zastrzeżenia" oznacza, że są one oparte na słusznych i usprawiedliwionych podstawach. Wydanie decyzji na podstawie tego przepisu nie musi być poprzedzone wykazaniem pewności istnienia przeciwwskazań zdrowotnych kierowcy do prowadzenia pojazdami. Nie jest zatem konieczne udowodnienie przez organ istnienia takich przeciwwskazań, lecz wystarcza wysokie prawdopodobieństwo ich wystąpienia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy skład orzekający stwierdza, że ustalenia dokonane w sprawie przez organy administracji są prawidłowe. Skarżący np. w piśmie do Prokuratury w R. z 18 maja 2016 r. sygnalizował zatrucie jego organizmu, w wyniku czego m. in. tracił pamięć. Pisał np.: "(...) ledwo dojeżdżam do domu, tracąc wzrok, słuch i poczucie równowagi." Niewątpliwie są to okoliczności, które musiały skutkować skierowaniem ww. na badania lekarskie.

Dlatego, w ocenie Sądu, organy administracji prawidłowo oceniły stan faktyczny i trafnie uznały, iż zaistniała przesłanka o której mowa w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b u.k.p. Celem tego rozwiązania jest bowiem dokonanie oceny stanu zdrowia kierującego pojazdem w celu wykluczenia mogących pojawiać się zagrożeń w ruchu drogowym stąd wynikających.

Niezależnie od tego skład orzekający uznaje, że zebrany w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający do wydania decyzji i co do zasady jest bezsporny, skoro organ wziął pod uwagę wypowiedzi samego skarżącego, co do stanu jego zdrowia, znajdujące się w jego własnych pismach. Sąd przy tym nie ocenia jednoznacznie, czy skarżący może prowadzić pojazdy mechaniczne, czy nie, gdyż wymaga to wiedzy specjalistycznej. W tym celu wydano zaskarżony akt, by osoba kompetentna dokonała tu stosownych ustaleń. Jeśli skarżący jest, jak twierdzi w skardze, wystarczająco zdrowy i sprawny, będzie mógł dalej prowadzić pojazdy.

Uzasadnienie decyzji pierwszoinstancyjnej było oparte na zgromadzonych dokumentach, a samo rozstrzygnięcie odpowiada prawu. Z kolei uzasadnienie zaskarżonej decyzji SKO w szerokim zakresie odnosiło się do ustalonego stanu faktycznego i oceny prawnej, a także zarzutów zawartych w odwołaniu. Treść skargi stanowi w istocie polemikę strony niezadowolonej z rozstrzygnięcia z zebranymi materiałami postępowania, które zostały ocenione przez organy w sposób uprawniony.

Nie doszło zatem do naruszenia art. 7, 77 §1, 80, 107 §3 k.p.a., art. 99 ust. 1 pkt 2 lit b u.k.p., ani też innych przepisów, uzasadniających uwzględnienie skargi.

Z powyższych względów skarga nie mogła odnieść skutku i jako nieuzasadniona podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Powołane wyżej orzecznictwo sądowo-administracyjne dostępne jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem internetowym http://orzeczenia.nsa.gov.pl.