Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi S. L. na bezczynność Zarządu Dzielnicy [...] m. W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy 1. stwierdza, iż bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa i w pozostałej części umarza postępowanie sądowoadministracyjne; 2. zasądza od Zarządu Dzielnicy [...] m. W. na rzecz skarżącego S. L. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

W dniu 8 lipca 2013r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie skarga S. L. z dnia 30 czerwca 2013r. na bezczynność Zarządu [...] W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z

dnia 23 maja 2013 r. o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania części parteru budynku mieszkalnego

jednorodzinnego wolnostojącego na cele opiekuńczo-wychowawcze na działce ew.

nr [...] z obrębu [...], położonej przy ul. [...] w W. Skarżący domaga się:

I. zobowiązania organu do:

1. wydania rozstrzygnięcia w terminie 14 dni od otrzymania przez organ akt sprawy,

2. ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy;

II. wymierzenia skarżącemu organowi grzywny w wysokości 5.000 zł

III. zasądzenia kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że do dnia jej wniesienia organ nie rozpoznał jego wniosku z 23 maja 2013r. W dniu 30 czerwca 2013r. na podstawie

art. 37 § 1 k.p.a złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie.

W odpowiedzi na skargę organ wskazała, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z dnia [...] lipca 2013r. Nr

[...] rozpatrzyło zażalenie skarżącego. Akta przesłało zaś w dniu 3

września 2013r. W dniu [...] września 2013r. została wydana decyzja Nr [...]. odmawiająca ustalenia warunków zabudowy.

Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2014r. Sygn. akt IV SAB 188/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie w sprawie, wskazując, że wydanie przez organ wyżej wskazanej decyzji z dnia [...] września

2013 r. Sąd uznał za wypełnienie dyspozycji art. 54 §3 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r.,

poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", zgodnie z którym organ, którego

bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Z tej przyczyny na podstawie art. 161 § 1 pkt 3

w związku z art. 54 3 i art. 161 2 P.p.s.a. orzeczono o umorzeniu postępowania jako bezprzedmiotowego.

W wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej od powyższego rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2013r. Sygn. akt II OSK 895/14 uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania przez ten Sąd. W uzasadnieniu NSA wskazał,

że prawidłowo rozpoznając skargę wniesioną w niniejszej sprawie przez S. L. Sąd I instancji, mając na względzie katalog możliwych rozstrzygnięć wymienionych w art. 149 p.p.s.a., winien odnieść się do całości sprawy orzekając zarówno w zakresie bezczynności oraz przewlekłego prowadzenia postępowania dokonując jednocześnie oceny, czy miało miejsce rażące naruszenie prawa oraz rozważając, czy zachodzą podstawy do wymierzenia organowi grzywny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.,

dalej: p.p.s.a.), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność lub przewlekłe

prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest bezczynność Zarządu [...] W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 23 maja 2013 r.

o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania części parteru budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego

na cele opiekuńczo-wychowawcze na działce ew. nr [...] z obrębu [...],

położonej przy ul. [...] w W.

Na wstępie podnieść należy, iż bezczynność organu zachodzi, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie - ale mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu. Okoliczności jakie spowodowały zwłokę organu oraz jego działania w toku rozpoznawania sprawy (jak też

zaniechania) oraz stopień przekroczenia terminów będą miały natomiast znaczenie

przy ocenie Sądu, czy stwierdzona bezczynność miała charakter kwalifikowany, tj.

czy była ona rażąca, w rozumieniu art. 149 § 1 zdanie drugie p.p.s.a., czy też nie.

Zgodnie z ustanowioną w art. 12 k.p.a., zasadą szybkości postępowania organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia (§ 1). Sprawy,

które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwione bezzwłocznie (§ 2). W myśl art. 35 § 1 k.p.a. organy administracji

publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Załatwienie zaś

sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż

w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu

dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania (art. 35 § 3 k.p.a.). Artykuł 36 § 1 k.p.a. nakłada natomiast na organy administracji publicznej obowiązek

zawiadomienia strony o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie

określonym w art. 35 k.p.a., a także o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w przepisie szczególnym, z podaniem przyczyny zwłoki oraz wskazania nowego terminu jej załatwienia.

Z akt sprawy wynika, że sprawa została wszczęta wnioskiem Pana S. L. z dnia 23 maja 2013r. przy czym co istotne organ dopiero pismem z dnia

17 czerwca 2013r. wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku - a zatem

po ponad 3 tygodniach od wszczęcia postępowania, do dnia wydania orzeczenia

przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. tj. do [...] lipca 2013r. w sprawie nie została wydana decyzja przez organ I instancji tym samym został przekroczony 2 miesięczny termin dla spraw skomplikowanych Sąd podziela zatem stanowisko zaprezentowane w postanowieniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2013r. sygn. akt IV SA/Wa 3882/Ar/13,

że w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki, uzasadniające stwierdzenie

bezczynności organu.

Wobec jednak rozpoznania przez organ wniosku skarżącego poprzez wydanie

przez organ w dniu [...] września 2013r. merytorycznej decyzji, Sąd uznał za

stosowne umorzyć jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie w zakresie

określony w zdaniu 1 art. 149 p.p.s.a zgodnie z którym, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym

terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Mając na uwadze wytyczne Naczelnego Sądu Administracyjnego określone w postanowieniu z dnia 16 kwietnia 2013r. Sąd wziął pod uwagę, że określając kompetencje orzecznicze sądu w sprawach bezczynności i przewlekłości należy mieć na uwadze, że środki stosowane na podstawie art. 149 p.p.s.a. nie mają na celu

wyłącznie dyscyplinowania organów administracji, ale mają w szerszym zakresie przeciwdziałać ich opieszałości w prowadzeniu spraw oraz służyć usuwaniu negatywnych skutków wynikających z bezczynności lub przewlekłości postępowań administracyjnych. Z tych względów wyrażony został w orzecznictwie pogląd, że wydanie przed organ administracji decyzji po wniesieniu do sądu skargi na

bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, a także wydanie decyzji

przed wniesieniem wymienionych skarg, nie stanowi przeszkody do ich

merytorycznego rozpoznania przez sąd administracyjny, na podstawie art. 149 § 1 zdanie drugie p.p.s.a. Uwzględnienie skargi w takim przypadku polega na rozstrzygnięciu czy bezczynność lub przewlekłość postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa i ewentualnym wymierzeniu grzywny (por. wyrok NSA z

3 września 2013 r., II OSK 891/13).

Odnosząc powyższe uwagi odpowiednio do stanu rozpatrywanej sprawy należało przyjąć, że wydanie przez organ administracji decyzji z dnia [...] września 2013r.

przed datą wyrokowania w przedmiocie bezczynności, nie stanowi przeszkody do orzekania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny o tym, czy bezczynność miała

miejsce czy nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Jak wskazano na wstępie, w niniejszej sprawie mieliśmy do czynienia z bezczynnością organu w rozpoznawaniu sprawy. W ocenie jednak Sądu nie

załatwienie sprawy w terminie nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa,

bowiem maksymalne terminy rozpoznawania sprawy określone w przepisie art. 35

par. 3 k.p.a. zostały przekroczone w sposób nieznaczny, a po wniesieniu przez skarżącego zażalenia do organu wyższej instancji, organ I instancji zastosował się do jego wytycznych i zgodnie z postanowieniem SKO z dnia [...] lipca 2013r, decyzję

wydał w dniu [...] września 2013r.

Wobec wydania przez organ decyzji zgodnie z wytycznymi Samorządowego kolegium Odwoławczego w W. oraz uznania, że bezczynność nie miała charakteru rażącego Sąd uznał, za niezasadne wymierzanie organowi grzywny w oparciu o art. 149 §2 p.p.s.a

Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 149 §1 oraz art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a orzekł jak w pkt 1 sentencji.

Orzeczenie o kosztach zapadło w oparciu o art. 200 p.p.s.a.