drukuj    zapisz    Powrót do listy

6320 Zasiłki celowe i okresowe 658, Odrzucenie skargi, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Odrzucono skargę, III SAB/Gd 58/13 - Postanowienie WSA w Gdańsku z 2013-12-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SAB/Gd 58/13 - Postanowienie WSA w Gdańsku

Data orzeczenia
2013-12-12 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-09-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Sędziowie
Alina Dominiak /przewodniczący sprawozdawca/
Felicja Kajut
Jacek Hyla
Symbol z opisem
6320 Zasiłki celowe i okresowe
658
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Odrzucono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 58 par. 1 pkt 6, art. 52 par. 1 i 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędzia WSA Felicja Kajut Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi J. N. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 czerwca 2013 r. nr [...] Wójt Gminy odmówił J. N. przyznania świadczenia pieniężnego.

Organ pierwszej instancji prawidłowo pouczył skarżącego, że odwołanie od decyzji wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu pierwszej instancji.

J. N. wniósł w dniu 24 czerwca 2013 r. odwołanie od tej decyzji bezpośrednio do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.

SKO w dniu 27 czerwca 2013 r. przekazało odwołanie organowi pierwszej instancji celem ustosunkowania się do złożonych zarzutów i przesłania z całością akt, o ile nie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 132 k.p.a.

Następnie, po wpływie do SKO w dniu 8 lipca 2013 r. dokumentów przesłanych przez organ pierwszej instancji, SKO w dniu 9 lipca 2013 r. wezwało ten organ do nadesłania oryginalnego odwołania, przesłanego organowi pierwszej instancji.

Oryginał odwołania wpłynął do SKO w dniu 12 lipca 2013 r.

W dniu 24 lipca 2013r. J. N. wezwał Samorządowe Kolegium Odwoławcze do usunięcia naruszenia prawa poprzez załatwienie jego sprawy, tj. wydanie decyzji.

Następnie w dniu 23 sierpnia 2013r. J. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego, wskazując na przekroczenie przez Kolegium terminu do rozpoznania odwołania, które wpłynęło w dniu 24 czerwca 2013 r.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej. W uzasadnieniu wskazał, iż skarga na bezczynność została wniesiona z naruszeniem sześćdziesięciodniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a. Organ wskazał, że zgodnie z tym przepisem skargę na bezczynność organu wnosi się w terminie 30 dni od doręczenia odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn (niż wymienione w punktach 1-5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Niedopuszczalność skargi z innych przyczyn obejmuje w szczególności sytuację, gdy strona skarżąca przed wniesieniem skargi nie wyczerpała środków zaskarżenia, jakie przysługiwały jej w administracyjnym toku instancji. Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2).

W sprawie skargi na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego takim środkiem zaskarżenia jest wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2013r., poz. 267). Powołany przepis stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Do wnoszącego skargę na bezczynność należy wykazanie, że skorzystał z ww. trybu przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a.

Podkreślić należy, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa służy na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a.

Z art. 35 k.p.a. wynika , że organ odwoławczy powinien rozpatrzyć odwołanie nie później niż w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania.

Tak więc o wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa przez organ odwoławczy na niezałatwienie sprawy w terminie, o jakim mowa w art. 35 k.p.a., można mówić dopiero wówczas, gdy zostało ono złożone po upływie miesięcznego terminu, o jakim mowa w tym przepisie.

W niniejszej sprawie skarżący co prawda złożył osobiście odwołanie w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w dniu 24 czerwca 2013 r., ale nie można uznać, by od tej daty biegł termin dla organu odwoławczego do rozpatrzenia jego odwołania. Z art. 129 § 1 k.p.a wynika bowiem, że odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego, ale nie bezpośrednio, a za pośrednictwem organu, który wydał decyzję. Po wniesieniu odwołania bowiem- w pewnych wypadkach - możliwe jest uchylenie lub zmiana decyzji przez organ, który ją wydał ( art. 132 § 1 k.p.a.). Jeżeli organ pierwszej instancji nie wydał nowej decyzji w myśl art. 132 k.p.a., obowiązany jest przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy organowi odwoławczemu w terminie siedmiu dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie.

Skarżący był prawidłowo pouczony o tym, że odwołanie wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu pierwszej instancji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze przesłało odwołanie złożone do niego bezpośrednio przez skarżącego do organu pierwszej instancji. Następnie odwołanie wraz z kompletem dokumentów wpłynęło do SKO w dniu 12 lipca 2013 r. Dopiero ten dzień jest dniem, od którego należy liczyć termin do rozpoznania przez organ odwoławczy odwołania skarżącego.

Tymczasem skarżący wezwał Samorządowe Kolegium Odwoławcze do usunięcia naruszenia prawa w dniu 24 lipca 2013r. W dniu tym termin miesiąca, o jakim mowa w art. 35 k.p.a. , jeszcze nie upłynął.

W tej sytuacji nie można mówić o tym, by pismo skarżącego z dnia 24 lipca 2013 r. można było uznać za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, bowiem nie doszło jeszcze do niezałatwienia sprawy w miesięcznym terminie określonym w art. 35 k.p.a.

Z treści art. 52 § 1 p.p.s.a. wynika, że skargę wnieść można skutecznie dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia. Skoro pisma skarżącego z dnia 24 lipca 2013 r. za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa uznać nie można, skargę złożył on bez wyczerpania środków zaskarżenia.

Wskazać też trzeba, że Sąd nie podziela poglądu Samorządowego Kolegium Odwoławczego wyrażonego w odpowiedzi na skargę, wedle którego skarga została wniesiona z naruszeniem sześćdziesięciodniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a. Przepis ten dotyczy bowiem jednoznacznie przypadków, o których mowa w art.52 § 3 i § 4 p.p.s.a. Przypadki te związane są wyłącznie z zaskarżaniem aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a p.p.s.a. oraz innych aktów, co do których ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia. Zatem regulacje powołanych wyżej przepisów nie odnoszą się bynajmniej do skargi na bezczynność organu, która jest odrębnym przedmiotem zaskarżenia, określonym w art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.

Wobec powyższych okoliczności należało uznać, że skarga J. N. podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., bowiem jest niedopuszczalna z uwagi na niewyczerpanie trybu określonego w art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a.

Z tego względu Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.



Powered by SoftProdukt