Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części, wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Budowlane prawo, Wojewoda, Uchylono decyzję I i II instancji, VII SA/Wa 915/12 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-11-07, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
VII SA/Wa 915/12 - Wyrok WSA w Warszawie
|
|
|||
|
2012-04-19 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie | |||
|
Agnieszka Wilczewska-Rzepecka /przewodniczący/ Bożena Więch-Baranowska Tadeusz Nowak /sprawozdawca/ |
|||
|
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części, wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz | |||
|
Budowlane prawo | |||
|
II OSK 131/13 - Wyrok NSA z 2014-06-10 | |||
|
Wojewoda | |||
|
Uchylono decyzję I i II instancji | |||
|
Dz.U. 2010 nr 243 poz 1623 Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - tekst jednolity. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka, , Sędzia WSA Tadeusz Nowak (spr.), Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska, Protokolant ref. staż. Anna Dmowska - Paczuska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2012 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wniesienia sprzeciwu wobec zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Wojewody [...]na rzecz J. P. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. |
||||
Uzasadnienie
Prezydent [...]decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...], na podstawie art. 30 ust. 2 oraz art. 81 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623, zwana dalej Prawo budowlane) i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., zwana dalej k.p.a.) w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz.U. nr 41, poz. 361 ze zm.) oraz art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1592 ze zm.), wniósł sprzeciw do zgłoszenia złożonego w dniu 16 sierpnia 2011 r. dotyczącego zamiaru wykonania "prac remontowych"- robót budowlanych w lokalu użytkowym o numerze [...] położonym w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. .w W., na terenie działki o numerze ew. [...]w obrębie [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, iż w dniu 16 sierpnia 2011 r. wpłynęło zgłoszenie J. P. w sprawie wykonania robót budowlanych w ww. lokalu. Ponieważ złożone dokumenty nie odpowiadały warunkom zawartym w art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego, postanowieniem z dnia [...]września 2011 r., nr [...] nałożono na Inwestora obowiązek ich uzupełnienia. W dniu 3 października 2011 r. wpłynęło do organu pismo J. P. "uzupełnienie zgłoszenia", zgłoszenie uzupełniono w zakresie konieczności przedstawienia rysunku ze wskazaniem usytuowania nowych ścianek działowych szklanych i gipsowo-kartonowych. Prezydent [...] zaznaczył, iż zgodnie z przepisami Prawa budowlanego - pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie remontu istniejącego obiektu, a więc prowadzenie w nim robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, jak wynika bowiem z definicji określonej art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego remont to "wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym." Następnie stwierdził, że prace budowlane polegające na "postawieniu nowych ścianek działowych" w lokalu, w zakresie wyjaśnionym przez załączony do uzupełnienia zgłoszenia rysunek, stanowią jego przebudowę, a zatem wykraczają poza dyspozycje art. 29 ust. 2 pkt 1 Prawa budowlanego i zgodnie z przepisami ww. ustawy wymagają uzyskania pozwolenia organu administracji architektoniczno-budowlanej na ich wykonanie. W tym kontekście organ przywołał przepis art. 30 ust. 6 pkt 1 Prawa budowlanego, który stanowi, że właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę. Ponadto wskazał, iż zgłoszenia nie uzupełniono w zakresie konieczności złożenia prawidłowego oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W tym przypadku wskazał na art. 30. ust. 2 Prawa budowlanego, który stanowi, że w razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia właściwy organ nakłada, w drodze postanowienia, na zgłaszającego obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia - wnosi sprzeciw, w drodze decyzji. Odwołanie od powyższej decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] października 2011 r. wniosła J. P., zarzucając naruszenie art. 30 ust. 5, art. 29 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 3 ust. 1 lit. a-c i art. 3 pkt 8 Prawa budowanego, jak również art. 77 § 4 k.p.a. Wojewoda [...]decyzją z dnia [...]stycznia 2012 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 82 ust. 3 Prawa budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania J.P., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z art. 30 ust. 6 Prawa budowlanego organ administracji publicznej ma kompetencję do wydania decyzji wnoszącej sprzeciw do zamiaru wykonania robót objętych w zgłoszeniu. Wniesienie sprzeciwu oznacza brak zgody organu administracji architektoniczno-budowlanej na przystąpienie przez inwestora do realizacji zamierzonej działalności budowlanej. Sprzeciw jest rozstrzygnięciem sprawy co do jej istoty i dlatego powinien być wyrażony w formie decyzji administracyjnej. Dalej, organ podniósł, że stosownie do art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego: W zgłoszeniu należy określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych oraz termin ich rozpoczęcia. Do zgłoszenia należy dołączyć oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2, oraz, w zależności od potrzeb, odpowiednie szkice lub rysunki, a także pozwolenia, uzgodnienia i opinie wymagane odrębnymi przepisami. W razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia właściwy organ nakłada, w drodze postanowienia, na zgłaszającego obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia - wnosi sprzeciw, w drodze decyzji. Wojewoda [...] wskazał, że w niniejszej sprawie Inwestor zgłosił zamiar wykonywania robót budowlanych, które w ocenie organu, polegać miały na remoncie w lokalu użytkowym o numerze 35, zlokalizowanym w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. Z.w W. Do zgłoszenia dołączono oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, dotyczące działki nr ewid. [...]z obrębu [...]. W toku postępowania wyjaśniającego organ pierwszej instancji ustalił (na podstawie wypisu z rejestru gruntów), że nieruchomość zlokalizowana przy ul. Z. w W. położona jest na działce nr ewid. [...] z obrębu [...], a nie [...] z obrębu [...]. W związku z powyższym postanowieniem Prezydenta [...] z dnia [...] września 2011 r., nr [...] (wysłanym, jak wynika z adnotacji na egzemplarzu aktowym w dniu [...] września 2011 r.) nałożono na Inwestora obowiązek uzupełnienia zgłoszenia, w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia, poprzez: 1) złożenie prawidłowego oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, tj. podanie w tym oświadczeniu oraz załączonych dokumentach prawidłowego numeru działki ewidencyjnej, na której zlokalizowany jest budynek przy ul. Z. w W., 2) przedstawienie odpowiednich szkiców i rysunków. Organ odwoławczy stwierdził, iż mając na względzie, że Inwestor nie zastosował się do prawidłowo na niego nałożonych ww. postanowieniem obowiązków, uznać należy, że organ pierwszej instancji prawidłowo skorzystał z dyspozycji art. 30 ust. 2 zdanie drugie in fine i zasadnie wniósł sprzeciw wobec przedmiotowego zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych. Odnosząc się zaś do zarzutów odwołania Wojewoda [...] wskazał, iż w badanym postępowaniu organ ustalił, że wskazany na złożonej przez stronę kopii umowy najmu lokalu użytkowego położonego przy ul. Z. w W. nr ewidencyjny działki ([...]z obrębu [...]) nie jest prawidłowy, wobec czego wezwał Inwestora do złożenia prawidłowego oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, dotyczącego działki nr ewid. [...]z obrębu [...], na której położona jest wskazana nieruchomość. Stwierdził, iż uznać należy, że od daty doręczenia postanowienia Prezydenta [...] z dnia [...]września 2011 r. J. P. posiadała wiedzę o faktycznym numerze działki ewidencyjnej, na której położony jest lokal użytkowy położony przy ul. Z. i winna była złożyć prawidłowe oświadczenie o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane, czego nie uczyniła. Organ odwoławczy nie zgodził się także, jakoby niedoręczenie Inwestorowi sprzeciwu w terminie 30 dni od dnia wniesienia zgłoszenia obrażało normę art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego. Ustosunkowując się do tej kwestii Wojewoda [...] wskazał na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w wyroku z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt II OSK 105/10, w którym Sąd zauważył, iż zgodnie z art. 57 § 5 k.p.a. termin uważa się za zachowany m.in., jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Organ podkreślił również, że nałożenie na inwestora w drodze postanowienia wydanego na podstawie art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego, obowiązku uzupełnienia zgłoszenia o określone braki powoduje przerwanie trzydziestodniowego terminu do zgłoszenia sprzeciwu. Przerwany termin liczony jest od nowa od daty wniesienia przez inwestora odpowiedzi na postanowienie nakładające obowiązki, a w wypadku ich niezłożenia, od końcowego dnia wyznaczonego postanowieniem terminu. W tym zakresie organ powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt II OSK 574/08 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 644/10. W konkluzji organ odwoławczy stwierdził, że w niniejszej sprawie organ pierwszej instancji przed upływem 30 dni od doręczenia mu zgłoszenia nadał do Inwestora przesyłkę zawierającą postanowienie Prezydenta [...] z dnia [...] września 2011 r., oraz przed upływem 30 dni od doręczeniu mu odpowiedzi na wskazane postanowienie doręczył Inwestorowi decyzję wnoszącą sprzeciw wobec wniesionego zgłoszenia zamiaru prowadzenia robót budowlanych. Powyższe nastąpiło z zachowaniem terminu do wniesienia sprzeciwu. Skargę na powyższą decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła J. P., wnosząc o jej uchylenie, jak również o uchylenie poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji. Zaskarżonej decyzji zarzuciła obrazę przepisów postępowania tj. przepisu art. 138 § 1 ust. 2 k.p.a., poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie uchylenia zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji i umorzenia postępowania, pomimo tego, iż decyzja ta została wydana z uchybieniem: 1) przepisów prawa materialnego, tj.: - art. 29 ust. 2 pkt 1 Prawa budowlanego, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji błędne ustalenie, że prace prowadzone przez skarżącą nie mają charakteru remontu, podczas gdy ze złożonego do akt sprawy porozumienia remontowego zawartego z właścicielem (nota bene - [...], a więc podmiotem tożsamym temu, który wydał decyzję w pierwszej instancji), zakres i charakter prac w lokalu nie ma charakteru budowy i co za tym idzie, nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, - art. 3 ust. 1 lit. a-c i art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego, poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie m.in., że postawienie kartonowo-gipsowych ścianek działowych wewnętrznych w lokalu stanowi prowadzenie prac budowlanych w rozumieniu ustawy i jest możliwe wyłącznie w oparciu o prawomocną decyzję o pozwoleniu na budowę, - art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego, poprzez jego niezastosowanie i wniesienie sprzeciwu po upływie terminu 30-dniowego, - art. 30 ust. .6 Prawa budowlanego, poprzez jego niezastosowanie i wydanie decyzji o sprzeciwie na podstawie przesłanki w nim niewymienionej, tj. sprzeciwienie się prowadzeniu prac remontowych - postawieniu ścianek działowych, mimo że przepis ten zawiera zamknięty katalog okoliczności nakazujących organowi administracji wniesienie sprzeciwu, 2) przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: - art. 57 § 5 k.p.a., poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że sposób liczenia terminów procesowych w nim wskazany stanowi także reguły procedowania organów i co za tym idzie - nadanie przez organ przesyłki w urzędzie pocztowym równoważne jest nie tylko załatwieniu sprawy w terminie, ale także - związaniu strony danym rozstrzygnięciem, co z kolei nie jest zgodne z regulacją przepisu art. 82 k.p.a., podczas gdy, organ w niniejszej sprawie związany jest jedynie terminem, o którym mowa w przepisie art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego - terminem do załatwienia sprawy, a nie sporządzenia aktu administracyjnego, - art. 77 § 4 k.p.a., poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie przez organ orzekający faktu dysponowania z urzędu danymi wynikającymi z ewidencji gruntów a odnoszącymi się do numeracji budynku, w którym położony jest lokal, prowadzące w konsekwencji do przyjęcia, iż skarżąca nie złożyła oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, podczas gdy skarżąca złożyła oświadczenie zgodne z treścią zawartej z właścicielem umowy najmu lokalu, a treść tegoż oświadczenia, w szczególności w zakresie numeru ewidencyjnego działki, wynikała z załączonej dokumentacji przekazanej przez właściciela lokalu, tj. miasto [...][...]w W., zawierającej informację, że lokal położony jest na działce o numerze ewidencyjnym [...]w obrębie [...], - art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji wezwanie skarżącej do złożenia oświadczenia o prawie do dysponowania nieruchomością, mimo tego, że oświadczenie to zostało już przez skarżącą złożone, Strona skarżąca wskazała również, iż utrzymanie w mocy decyzji organu pierwszej instancji skutkowało także obrazą ogólnych zasad postępowania administracyjnego, w tym zasady praworządności (art. 6 k.p.a.), prawdy obiektywnej (art. 7 k.p.a.) oraz pogłębiania zaufania do władzy publicznej (art. 8 k.p.a.). W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej jedynie pod względem zgodności z prawem, a więc prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w prowadzonym postępowaniu (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270, zwana dalej p.p.s.a.). Ponadto, w myśl zaś art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia wystąpiły, wobec czego skarga zasługuje na uwzględnienie. Podstawę prawną decyzji kontrolowanej w niniejszym postępowaniu sądowym stanowił art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego. Zgodnie z ww. przepisem w zgłoszeniu należy określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych oraz termin ich rozpoczęcia. Do zgłoszenia należy dołączyć oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2, oraz, w zależności od potrzeb, odpowiednie szkice lub rysunki, a także pozwolenia, uzgodnienia i opinie wymagane odrębnymi przepisami. W razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia właściwy organ nakłada, w drodze postanowienia, na zgłaszającego obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia - wnosi sprzeciw, w drodze decyzji. Wskazać należy, że warunkiem umożliwiającym dokonanie przez organ architektoniczno-budowlany oceny prawidłowości zgłoszenia jest niewadliwość formalna i materialna zgłoszenia, z tego względu organ ma obowiązek nakazać inwestorowi w drodze postanowienia, po myśli art. 30 ust. 2 zd. 3 Prawa budowlanego, uzupełnienie brakujących dokumentów. Wadliwość takiego oświadczenia powoduje, iż nie może ono wywołać zamierzonego skutku, chyba że zostanie naprawione w terminie zakreślonym przez organ. Jak wynika z wyżej przywołanego przepisu, przedmiotem postanowienia może być jedynie nałożenie obowiązku do uzupełnienia brakujących dokumentów, w tym dokumentów, które zdaniem organu powinny być do zgłoszenia dołączone, bo takie wymaganie stawia przepis prawa. Nałożenie postanowieniem obowiązku uzupełnienia zgłoszenia nie jest kwestią uznania, lecz musi wynikać nie tylko z właściwie uzasadnionej potrzeby, ale także z obowiązujących przepisów prawa. Żądanie dodatkowych szkiców, dokumentów uzgodnień itd. powinny zatem znajdować oparcie w okolicznościach sprawy i odpowiednich przepisach. Analiza akt sprawy wykazuje, iż zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych dokonano w dniu 16 sierpnia 2011 r., postanowienie nakładające na inwestora obowiązek uzupełnienia braków dostrzeżonych przez organ w zgłoszeniu i wyznaczające siedmiodniowy termin do usunięcia tych braków zostało wysłane w dniu 13 września 2011 r., doręczone zaś zostało skarżącej w dniu 21 września 2011 r. Oznacza to, że postanowienie organ wysłał jeszcze w dacie nieprzekraczającej 30 dni od daty wpływu zgłoszenia, lecz skutecznie doręczył go pełnomocnikowi strony już po upływie tego terminu. W ocenie Sądu, w rozpatrywanej sprawie, organ nie miał podstaw do wyprowadzania skutków prawnych opisanych w art. 30 ust. 2 zd. 3 Prawa budowlanego z faktu niezrealizownia postanowienia, które adresat otrzymał po upływie wskazanego tam terminu. Termin określony w art. 30 ust. 5 zd. 2 Prawa budowlanego ma charakter terminu prawa materialnego, takiego zaś terminu nie można ani skrócić, ani przedłużyć czynnościami procesowymi. Z przywołanego zaś przepisu jasno wynika, że do wykonywania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie w drodze decyzji sprzeciwu. Zasadnicze znaczenie w tym przypadku ma kwestia, od jakiej daty należy liczyć bieg terminu prawa materialnego, w sytuacji gdy organ korzysta z możliwości jaką daje mu przepis i nakłada postanowieniem obowiązek uzupełnienia zgłoszenia, poprzez złożenie określonych dokumentów. W orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, że termin na wniesienie sprzeciwu należy liczyć od następnego dnia po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego w postanowieniu, lub też od następnego dnia po wypełnieniu nakazu zawartego w postanowieniu, jeżeli nakaz ten zostanie zrealizowany przed terminem wskazanym w postanowieniu. Pogląd ten w pełni należy podzielić, ponieważ dopiero kompletne zgłoszenie i milczenie organu daje inwestorowi po upływie trzydziestodniowego terminu podstawę do realizacji zgłoszonego zamiaru. Stwierdzić należy, że skoro bieg terminu trzydziestodniowego nie może być czynnością procesową zatrzymany, termin ten biegnie od dnia doręczenia zgłoszenia właściwemu organowi, w sytuacji gdy zgłoszenie zawiera zaś wady, to zachowanie przez organ kompetencji do wniesienia sprzeciwu będzie zachodziło wówczas, gdy postanowienie wskazujące na istnienie nieskuteczności zgłoszenia inwestor otrzyma przed upływem terminu uprawniającego go do rozpoczęcia robót objętych zgłoszeniem. Kompetencję do wniesienia sprzeciwu organ zachowuje do ostatniego dnia trzydziestodniowego terminu, o którym mowa w art. 30 ust. 5 zd. 2 Prawa budowlanego, warunkiem zatem wniesienia sprzeciwu, jest nie tylko wysłanie, lecz i doręczenie postanowienia, o którym mowa w art. 30 ust. 2 zd. 3 Prawa budowlanego, w takim terminie, aby po pierwsze nie upłynął jeszcze termin do wniesienia sprzeciwu, po drugie aby wykonanie nakazu w wyznaczonym terminie było możliwe. W innym przypadku trzeba by przyjąć, że to organ, przez wysłanie postanowienia w dowolnym czasie, będzie decydował, od kiedy liczyć należy bieg terminu prawa materialnego, a przez, to w jakim terminie może wnieść sprzeciw. Zgodnie zaś z treścią art. 110 w zw. z art. 126 k.p.a. postanowienie nie tylko wiąże organ, ale także dla adresata jest źródłem zawartego tam nakazu. Adresat aktu administracyjnego musi mieć świadomość, że taki akt został w stosunku do niego wydany, co będzie możliwe tylko w momencie skutecznego doręczenia takiego aktu. Nie można zakładać, że strona zobowiązana jest do zastosowania się do nakazów wynikających z aktu administracyjnego, skoro taki akt nie wszedł do porządku prawnego. Ponieważ z postanowienia doręczonego stronie po utracie przez organ kompetencji do ustalenia jej praw i obowiązków w drodze decyzji administracyjnej nie można wyprowadzić negatywnych dla strony okoliczności, uchyleniu podlegała zarówno zaskarżona jak i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji. Wniesienie sprzeciwu powołującego się na niewykonanie obowiązków wymienionych w postanowieniu okazało się sprzeczne z prawem z powodu naruszenia art. 126 w zw. z art. 110 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 2 zd. 3 i w zw. z w art. 30 ust. 5 zd. 2 Prawa budowlanego. Powyższe rozważania Sądu mają swoje oparcie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 895/12. Z uwagi na wskazane naruszenia, Sąd został zwolniony do odniesienia się do wszystkich zarzutów podniesionych w skardze. Na marginesie wypada jedynie zaznaczyć, iż w uzasadnieniu swojej decyzji organ pierwszej instancji wspomniał, że prace objęte zgłoszeniem wykraczają poza dyspozycje art. 29 ust. 2 pkt 1 Prawa budowlanego i wymagają uzyskania pozwolenia organu architektoniczno-budowlanego na ich wykonanie. W tym zaś kontekście, należy dodać, że niedostrzeżenie przez organ naruszenia prawa i niewniesienie sprzeciwu lub też wniesienie sprzeciwu nieskutecznego nie zapewnia jeszcze inwestorowi ochrony, albowiem zgłoszenie zamiaru budowlanego uprawnia do jego realizacji, tylko pod warunkiem, iż nie narusza on obowiązującego prawa. W związku z powyższym, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzekł jak w sentencji wyroku. W pkt II wyroku orzeczono na podstawie art. 152 ww. ustawy. Koszty zasądzono na podstawie art. 200 p.p.s.a. |