Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Dudar (spr.), asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk, Protokolant st. sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi D. Sp. j. w B., D. K., W. K., A. K., J. K., K. Z., A. Z., H. B. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w sprawie nadania nazwy ulic w miejscowości B. 1. stwierdza nieważność § 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Rady Gminy W. na rzecz skarżących: D. Sp. j. w B. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych, H. B. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych, D. K. i J. K. solidarnie kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych, A. K. i W. K. solidarnie kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych, K. Z. i A. Z. solidarnie kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu [...] października 2021 r. Rada Gminy W., wskazując w podstawie prawnej art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2021 r., poz. 1372) dalej powoływana jako u.s.g., podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie nadania nazwy ulic w miejscowości B. Powyższa uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa P. w dniu [...] listopada 2021 r., pod poz. 4047.

W § 1 pkt 2 ww. uchwały zapisano, że drodze wojewódzkiej, stanowiącej własność Województwa P. (...), położonej w obrębie ewidencyjnym miejscowości B., oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków, jako działka [...] nadaje się ulicy nazwę "S.". Rada uzasadniła podjęcie stosownej uchwały zapewnieniem prawidłowej i czytelnej numeracji porządkowych nieruchomości oraz zapewnieniem bezpieczeństwa mieszkańców m.in. poprzez precyzyjną lokalizację nieruchomości dla służb porządkowych.

Na powyższą uchwałę w zakresie § 1 pkt 2, czyli nadania drodze wojewódzkiej nazwy "S." skargi do tut. sądu wywiedli: D. Sp. jawna w B.1, D. K., W. K., A. K., J. K., K. Z., A. Z. i H. B. Skarżący, w jednobrzmiących skargach jak i uzupełnieniu skarg zarzucili uchwale, w zaskarżonej części, naruszenie art. 2 i art. 4 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, art. 5a ust. 1 i 2 u.s.g. oraz art. 3 ust. 1 zw. z art. 4 ust. 6 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego.

W uzasadnieniu skarg o identycznej treści, skarżący zarzucili przede wszystkim brak przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami B.1, brak informacji o planach nadania nowej nawy ulicy, nie uwzględnienie wysokich kosztów związanych z nadaniem nazwy ulicy (zmiany w dokumentach, rejestrach, umowach, bankach, urzędach), szczególnie względem podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Podkreślili, że w związku z nadaniem nazwy ulicy uległa zmianie także nazwa miejscowości z B.1 na B., o czym dowiedzieli się dopiero 7 miesięcy po podjęciu uchwały, kiedy otrzymali pismo z gminy o nadaniu nowych numerów porządkowych. Wskazali także, że zostali pozbawieni, czy w to w formie bezpośredniej (referendum lokalne) czy też pośredniej (poprzez własnego radnego) wpływu na tworzenie prawa lokalnego, bowiem są przypisani do wsi B.1 i dokonywali wyboru radnego w tej miejscowości, a nie we wsi B.

W odpowiedzi na skargi, Rada Gminy W. wniosła o ich oddalenie. Zaznaczyła, że przed podjęciem uchwały zostały przeprowadzone konsultacje z mieszkańcami wsi B.1 w okresie od 1 sierpnia do 15 września 2021r., w ramach których mieszkańcy mogli zgłaszać proponowane nazwy ulic. Bezpośrednio przed podjęciem uchwały na sesji Rady Gminy została przedstawiona informacja z przeprowadzonych konsultacjach. Jednocześnie w ramach ww. uchwały podjęto decyzję o uporządkowaniu obrębu ewidencyjnego B., na którego terenie położonych było kilka nieruchomości przypisanych do miejscowości B.1, bowiem system informatyczny nie pozwalał na przypisanie adresów i działek nieruchomości do innej miejscowości niż obręb ewidencyjny w którym są położone. Organ podkreślił, że skarżący czynnie uczestniczyli w pracach nad zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w 2019 r. i posiadali wiedzę, że ich nieruchomości są położone na obszarze ewidencyjnym B. a nie jak do tej pory błędnie były ich adresy były przypisane do miejscowości B.1. Dlatego też należało doprowadzić do stanu zgodnego z ewidencją gruntów i przypisach ich nieruchomości do miejscowości B. Oran zaznaczył także, że nie ma regulacji prawnej, która by nakładała na władze samorządowe obowiązek przeprowadzenia konsultacji społecznych w sprawie nadania nazwy ulicy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skargi podlegały uwzględnieniu.

Sądy administracyjne są właściwe w sprawach kontroli zgodności z prawem uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego oraz aktów organów administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego (art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329, dalej: p.p.s.a.). Sąd administracyjny dokonuje wskazanej kontroli według stanu prawnego istniejącego w dacie podejmowania zaskarżonego aktu oraz nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a., sąd stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności (art. 147 § 1 p.p.s.a.). Unormowanie to nie określa, jakiego rodzaju naruszenia prawa są podstawą do stwierdzenia przez sąd nieważności uchwały. Doprecyzowanie przesłanek określających kompetencje sądu administracyjnego w tym względzie następuje w ustawach samorządowych. Z tych względów przepis art. 147 § 1 p.p.s.a. należy stosować wraz z art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zgodnie z którym uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne (ust. 1); w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały lub zarządzenia, ograniczając się do wskazania, że uchwałę lub zarządzenie wydano z naruszeniem prawa (ust. 4). Oznacza to, że stwierdzenie nieważności (w całości bądź w części) zaskarżonej uchwały, w tym stanowiącej akt prawa miejscowego, następuje w wyniku stwierdzenia istotnego naruszenia prawa przy jej podejmowaniu.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że do istotnych wad uchwały, których wystąpienie skutkuje stwierdzeniem jej nieważności, zalicza się naruszenie przepisów wyznaczających kompetencję organów jednostek samorządu terytorialnego do podejmowania uchwał, naruszenie podstawy prawnej podjętej uchwały, naruszenie przepisów prawa ustrojowego oraz prawa materialnego poprzez wadliwą ich interpretację oraz przepisów regulujących procedury podejmowania uchwał (vide np. wyrok NSA z 11 lutego 1998 r., sygn. akt II SA/Wr 1459/97, zob. także: Z. Kmieciak, M. Stahl, Akty nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego, Samorząd Terytorialny, 2001, z. 1-2, s. 102).

Dokonując kontroli zaskarżonej uchwały w oparciu o wyżej wskazane kryteria sąd stwierdził, że jest ona dotknięta istotnym naruszeniem prawa w zakwestionowanym w skargach zakresie.

Zgodnie z art. 101 ust. 1 u.s.g. każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Przepis ten determinuje legitymację skargową, a także – zwłaszcza w przypadku kontroli aktów prawa miejscowego – zakres rozpoznania i orzekania sądu administracyjnego. Kontrola zaskarżonego aktu dokonywana jest w granicach wyznaczonych prawną ochroną przysługującą skarżącemu; w konsekwencji ewentualne uwzględnienie skargi powinno nastąpić wyłącznie w części wyznaczonej indywidualnym interesem skarżącego. Także potencjalne naruszenia procedury podejmowania uchwały mogą być brane pod uwagę tylko wtedy, gdy pozostają w związku z interesem prawnym skarżącego (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 grudnia 2017 r., II SA/Kr 1037/17, CBOSA oraz powołane tam orzecznictwo).

Uchwała w zaskarżonej części - § 1 pkt 2 implikowała zmianę adresu skarżących, a to z kolei zrodziło określone powinności, choćby powinność umieszczenia stosownej tablicy z nazwą ulicy i nadanym numerem, czy też powinnościami o charakterze notyfikacyjnym wobec różnych podmiotów, a także potrzebna wymiany dokumentów. Dodatkowo, względem wszystkich skarżących, których nieruchomości są położone wzdłuż drogi wojewódzkiej – działki nr [...] nastąpiła zmiana przynależności do miejscowości – dotychczas zamieszkiwali pod adresami we wsi B.1 zaś w wyniku podjętej uchwały, w miejscowości B. Także względem skarżącej spółki, jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą oraz mającego swoją siedzibę w miejscowości B.1, podjęta uchwała zrodziła określone skutki prawne. W tej sytuacji sąd uznał, że wszyscy skarżący mają uwarunkowaną naruszeniem interesu prawnego legitymację skargową do złożenia niniejszej skargi w oparciu o treść art. 101 ust. 1 u.s.g.

Podstawę kompetencyjną zaskarżonej uchwały stanowi art. 18 ust. 2 pkt 13 u.s.g., w myśl którego do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach herbu gminy, nazw ulic i placów będących drogami publicznymi lub nazw dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, a także wznoszenia pomników.

Uchwała o nadaniu nazwy konkretnej ulicy ma nieograniczony krąg adresatów, jest zatem uchwałą o charakterze generalnym. Adresatami tymi są wszyscy, którzy muszą posługiwać się tą nazwą i zmieniać (co często związane jest z obowiązkiem poniesienia stosownych opłat) adres zamieszkania, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej czy też miejsce położenia nieruchomości w dokumentach, rejestrach i ewidencjach urzędowych. Konieczność aktualizowania adresu jest niekiedy objęta także systemem sankcji administracyjnych. Nazwa ulicy jest tym samym także elementem realizacji praw i obowiązków publicznych, a takie prawa i obowiązki muszą mieć podstawę normatywną powszechnie obowiązującą. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w art. 18 ust. 2 pkt 13 daje radzie gminy podstawę do podejmowania uchwał o nadaniu nazwy ulicom i - choć trudno ją uznać za pełną - jest to podstawa wyraźnie określona, uprawniająca do podejmowania takich uchwał przez organ stanowiący, i to na zasadzie wyłączności, zamieszczona w przepisach samej ustawy ustrojowej. Zaskarżona uchwała została zatem niewątpliwie podjęta przez organ właściwy, w ramach przyznanych temu organowi kompetencji szczegółowej do stanowienia prawa miejscowego.

W ocenie sądu, analiza procedury podjęcia zaskarżonej uchwały prowadzi do konkluzji o istotnych naruszeniach prawa mogących mieć wpływ na interes prawny skarżących w niniejszej sprawie. Główny zarzut skargi sprowadzał się do kwestii pominięcia skarżących w przeprowadzonych konsultacjach społecznych w związku z nadaniem nazw ulic w miejscowości B.

W obowiązującym obecnie w Polsce porządku prawnym istnieją dwie zasadnicze podstawy prawne przeprowadzenia konsultacji w gminach: Europejska Karta Samorządu Lokalnego (Dz.U. z 1994 r., Nr 124, poz. 607), dalej powoływana jako EKSL oraz u.s.g. W przypadku EKSL do zagadnienia konsultacji ze społecznościami lokalnymi nawiązuje art. 3 ust. 1 wyrażający istotę samorządu lokalnego. Przepis ten wprowadza zasadę, że prawo do regulowania i zarządzania sprawami lokalnymi jest realizowane przede wszystkim przez organy przedstawicielskie, co nie wyklucza możliwości odwołania się do zgromadzeń obywateli, referendum lub każdej innej formy bezpośredniego uczestnictwa obywateli, jeśli ustawa dopuszcza takie rozwiązanie (art. 3 ust. 2 zd. 2). Dalej należy wskazać na art. 4 ust. 6 EKSL, w świetle którego społeczności lokalne powinny być konsultowane o tyle, o ile jest to możliwe, we właściwym czasie i w odpowiednim trybie, w trakcie opracowywania planów oraz podejmowania decyzji we wszystkich sprawach bezpośrednio ich dotyczących. Zaznaczyć przy tym należy, że EKSL wymaga przeprowadzenia konsultacji z zainteresowaną społecznością w przypadku zmiany granic społeczności lokalnej (art. 5), możliwie w drodze referendum, jeżeli ustawa na to zezwala.

Z kolei w ustawie o samorządzie gminnym podstawowy charakter w kwestii problematyki konsultacji ma art. 5a. Zgodnie z powyższym przepisem, w przypadkach przewidzianych ustawą oraz w innych sprawach ważnych dla gminy mogą być przeprowadzane na jej terytorium konsultacje z mieszkańcami gminy. Zasady i tryb przeprowadzania konsultacji z mieszkańcami gminy określa uchwała rady gminy.

W orzecznictwie wielokrotnie wypowiadano się w przedmiocie udziału mieszkańców społeczności lokalnej w procesie nadania nazw i zmiany ulic. W tym zakresie pojawiły się dwa rozbieżne stanowiska, wskazujące że z jednej strony przepisy nie nakładają na rady gmin obowiązku przeprowadzenia konsultacji w procesie nadania lub zmiany nazwy ulicy (zob. m.in. wyrok WSA w Olsztynie z 14 sierpnia 2009 r. sygn. akt II SA/Ol 176/09), z drugiej zaś, że z uwagi na istotny wpływ na funkcjonowanie gminy i warunki życia jej mieszkańców i zaspokajanie ich potrzeb, takie konsultacje powinny mieć miejsce (zob. wyroki WSA w Lublinie z 16 grudnia 2004 r., sygn. akt III SA/Lu 487/04 i z dnia 6 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Lu 321/11).

Zdaniem sądu w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, biorąc pod uwagę treść przepisów regulujących ustrój samorządu terytorialnego oraz art. 3 ust. 1 EKSL, na który powołują się skarżący - należy uznać, że nadanie nazwy ulicy należy do istotnych zagadnień mających wpływ na funkcjonowanie społeczności lokalnej, w związku z czym zasadne jest przeprowadzenie odpowiednich konsultacji z mieszkańcami. Tym niemniej, skoro istnieją wątpliwości natury prawnej co do konieczności ich przeprowadzenia, samo nieprzeprowadzenie konsultacji trudno traktować jako uchybienie skutkujące koniecznością stwierdzenia nieważności uchwały. Wymogu takiego nie da się natomiast z całą pewnością wywieść z treści u.s.g., która w tych sprawach wprowadza jedynie konsultacje fakultatywne. Nie oznacza to jednak deprecjacji znaczenia konsultacji społecznych w procesie podejmowania uchwał w sprawie nazw ulic i placów. Wypada podzielić pogląd WSA w Lublinie wyrażony w ww. wyroku, że zaniechanie przez organ gminy przeprowadzenia konsultacji wymaga podania (w uzasadnieniu uchwały) przyczyny, z powodu której nie skonsultował uchwały ze społecznością.

Podkreślenia wymaga, że w niniejszej sprawie konsultacje społeczne zostały przeprowadzone, jednakże co znajduje potwierdzenie w aktach sprawy w sposób nieprawidłowy. Zgodzić się należy z pełnomocnikiem organu, że nie ma regulacji prawnej, która by wprost nakładała na władze samorządowe obowiązek przeprowadzenia konsultacji społecznych w sprawie nadania nazwy ulicy, jednakże organ decydujący się na ich przeprowadzenie powinien to uczynić w sposób zgodny z prawem, z poszanowaniem praw wszystkich mieszkańców i podmiotów, których ewentualna uchwała będzie dotyczyć.

Zgodnie z zarządzeniem Nr [...] Wójta Gminy W. z dnia [...] lipca 2021 r., podjętego na podstawie art. 5a ust. 1 u.s.g. w związku z uchwałą nr [...] Rady Gminy W. z dnia [...] lutego 2011 r. w sprawie określenia zasad i trybu przeprowadzania konsultacji z mieszkańcami Gminy W. (Dz.U. Woj. P. Nr 82 poz. 904) przeprowadzono konsultacje społeczne z mieszkańcami wsi B. w sprawie nadania nazw ulic. Konsultacje te zostały skierowane do mieszkańców wsi B. celem poznania ich opinii w sprawie nazw ulic w sołectwie (§ 1 ust. 2 zarządzenia). Konsultacje te miały polegać na zebraniu od mieszkańców miejscowości B. ankiet konsultacyjnych, przekazanych w trakcie zebrania wiejskiego lub bezpośrednio w urzędzie gminy. Takie konsultacje społeczne odbyły się z mieszkańcami sołectwa B. w okresie od 1 sierpnia do 15 września 2021 r., zaś wyniki tych konsultacji zostały opisane w "Informacji z przeprowadzonych konsultacji społecznych z mieszkańcami sołectwa B. w sprawie nadania nazw ulic" (k. 22-23 akt sąd.). Jednakże brak jest w aktach jakichkolwiek dokumentów potwierdzających, że konsultacje zostały przeprowadzone także z częścią mieszkańców sołectwa B.1, których nieruchomości są położone w obrębie ewidencyjnym miejscowości B., a które objęła także kwestionowana uchwała. Także z odpowiedzi na skargi organu nie wynika, aby konsultacje z częścią mieszkańców B.1 zostały przeprowadzone.

Z nadesłanych do sądu dokumentów w sposób niewątpliwy wynika, że konsultacje społeczne zostały przeprowadzone jedynie z mieszkańcami sołectwa – miejscowości B., zaś nie odnosiły się do mieszkańców sołectwa – miejscowości B.1, których nieruchomości są położone w obrębie ewidencyjnym miejscowości B. To właśnie ci mieszkańcy są skarżącymi w niniejszej sprawie, a zatem słusznie wskazują w skargach, że nie brali udziału w jakichkolwiek konsultacjach związanych z nadaniem nazw ulic. Pominięcie przez Wójta Gminy W. konsultacji z grupą mieszkańców, względem których uchwała w przedmiocie nadania nazwy ulicy bezpośrednio oddziałuje – czy to poprzez zmianę adresu, konieczność wymiany dokumentów czy danych w innych rejestrach niewątpliwe stanowi naruszenie wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP zasady równości wobec prawa - wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Zasada równości polega na tym, że wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez różnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. W realiach niniejszej sprawy, organ nie potraktował równo mieszkańców miejscowości B.1, których nieruchomości są położone w obrębie ewidencyjnym miejscowości B., z mieszkańcami miejscowości B., bowiem pominęły ich w przeprowadzonych konsultacjach. Potwierdzeniem powyższego jest fakt, że z Informacji z przeprowadzonych konsultacji społecznych z mieszkańcami sołectwa B. w sprawie nadania nazw ulic wynika, że w zakresie § 1 pkt 2 uchwały, czyli ulicy "S." nie wpłynęła żadna propozycja. Wynika to zapewne z faktu, że tymże mieszkańcom w ogóle nie zostały przesłane ankiety konsultacyjne, nie mogli zatem oni wziąć udziału w wyrażeniu opinii o konkretnych nazwach ulic.

Rada gminy, przeprowadzając konsultacje powinna kierować się celem i rolą konsultacji, aby stanowiły one rzeczywisty instrument partycypacji społeczeństwa w rozstrzyganiu ważnej dla społeczności lokalnej sprawy i stosownie do tego, uwzględniając uwarunkowania konkretnej sprawy, określić krąg podmiotowy adresatów konsultacji i zasady jej przeprowadzenia. Tego niewątpliwie w przeprowadzonych konsytuacjach zabrakło, bowiem została w nich pominięta część mieszkańców, którym nie tylko zmieniono nazwę miejscowości ale także nadano nową nazwę ulicy. Podkreślić wręcz należy, że w przypadku zmiany granic społeczności lokalnej (w tym wypadku zmiany przynależności mieszkańców do innej miejscowości) konsultacje społeczne są bezwzględnie wymagane - art. 5 EKSL.

Skarżący w skargach podnieśli także kwestie związane z koniecznością poniesienia przez nich znacznych kosztów związanych z nadaniem nazwy ulicy, nie tylko w zakresie konieczności zmiany dokumentów, ale także a nawet przede wszystkim dotyczących kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W ocenie sądu, rada gminy podejmując kwestionowaną uchwałę nienależycie rozważyła powyższą kwestię, w szczególności nie wynika to ani z uzasadnienia podjętej uchwały – w skutkach finansowych wskazuje się jedynie, że uchwała pociąga wydatki dla mieszkańców (nie są wskazane jakie to wydatki, zupełnie też zostali pominięci przedsiębiorcy) ani wyciągu z protokołu z XXVII sesji Rady Gminy W. z dnia [...] października 2021 r., kiedy to była podejmowana zaskarżona uchwała.

Podkreślić należy, że konsekwencje zmiany (nadania) nazwy ulicy mają zróżnicowany charakter, mogą się z nimi wiązać koszty, które mogą być wysokie, ponadto niekiedy przepisy ustaw (m.in. podatkowych) ustalają termin wykonania, z reguły dość krótki, obowiązku zmiany dokumentów. Rada gminy ma swobodę w ustalaniu i zmianie nazwy ulicy, ale z konsekwencjami takich działań musi się liczyć. Podejmując uchwałę prowadzącą do obciążenia osób fizycznych i prawnych - zwłaszcza podmiotów gospodarczych - kosztami wprowadzenia w życie uchwały, rada powinna wnikliwie rozważyć także tę kwestię (zob. wyrok NSA z 29 maja 2012 r., sygn. akt II OSK 631/12). Tymczasem takich rozważań w przedmiotowej sprawie zupełnie zabrakło.

Końcowo wskazać należy, że w wyniku podjętej uchwały, w zakresie nieruchomości skarżących, nie została jedynie nadana nazwa ulicy (w poprzednim stanie prawnym istniała jedynie numeracja budynków), ale uległy zmianie granice miejscowości. Skarżący przed podjęciem zakwestionowanej uchwały byli mieszkańcami lub prowadzili działalność gospodarczą w miejscowości B.1, a ich nieruchomości miały przypisane nr od [...] do [...]. W wyniku podjętej uchwały, nie tylko w miejsce numerów nadano nazwę ulicy "S." ale zmieniono przynależność z miejscowości B.1 na miejscowość B. Art. 18 ust. 2 pkt 13 u.s.g. stanowi przepis kompetencyjny wyłącznie w przedmiocie nadania/zmiany nazwy ulicy a nie zmiany przynależności poszczególnych nieruchomości do danej miejscowości. Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 u.s.g. nie można dokonywać zmian granic miejscowości, co w istocie oznacza, że w tym zakresie, część kwestionowanej uchwały została podjęta bez wskazania podstawy prawnej.

Na powyższą ocenę nie może mieć wpływu, podnoszona przez organ w odpowiedzi na skargę kwestia, że system informatyczny nie pozwala na przypisanie adresów z miejscowości B.1 do nieruchomości położonych w obrębie ewidencyjnym miejscowości B. To system informatyczny, z którego korzysta gmina powinien być dostosowany do nietypowej sytuacji prawnej, w której znajdują się nieruchomości skarżących (przypisanych adresowo do miejscowości B.1, mimo położenia w obszarze ewidencyjnym miejscowości B.) a nie odwrotnie.

W konsekwencji, w ocenie sądu, należało przyjąć, że pominięcie w przeprowadzonych konsultacjach części mieszkańców oraz osób prawnych, których bezpośrednio dotyczyła zakwestionowana część uchwały w przedmiocie nadania nazwy ulicy oraz brak analizy kwestii finansowych jakie niesie za sobą podjęcie ww. uchwały dla tychże mieszkańców, w szczególności prowadzących działalność gospodarczą, stanowi istotne naruszenie prawa – art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zw. z art. 5a u.s.g. oraz art. 3 ust. 1 EKSL.

Tym samym zasadne jest stwierdzenie nieważności § 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały, odnoszącej się do ulicy "S.", przy której są położone nieruchomości skarżących, na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. – o czym sąd orzekł jak w sentencji wyroku (pkt 1 wyroku).

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265). Z uwagi, iż w realiach niniejszej sprawy, profesjonalny pełnomocnik reprezentował wszystkich skarżących, którzy mieli zbieżne interesy oraz podstawę prawną swego żądania (złożyli identyczne skargi i uzupełnienie skarg) sąd stosując art. 206 p.p.s.a. stosunkowo odstąpił od zasądzenia od organu na rzecz stron skarżących zwrotu części kosztów w postaci 50% wynagrodzenia należnego pełnomocnikowi wynikającego z norm przypisanych. Z uwagi na powyższe na wysokość zasądzonych kosztów od organu na rzecz poszczególnych skarżących (działających indywidualnie lub solidarnie) składał się wpis w kwocie 300 zł, obniżone wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 240 zł oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. (pkt 2 wyroku).