Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, , , po rozpoznaniu w dniu 19 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.M. na decyzję A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie informacji publicznej p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Wnioskiem z dnia [...] r. A.M. zwrócił się do A Sp. z o.o. w T. na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej o udzielenie informacji na temat:

1. ile wynoszą zarobki członków zarządu spółki i poszczególnych członków rady nadzorczej;

2. Ile wynosiły nagrody, premię lub jakiekolwiek inne gratyfikacje finansowe dla prezesa i członków rady nadzorczej w przeciągu ostatnich trzech lat;

3. Ile spółka wydała w przeciągu ostatnich 3 lat na reklamę lub szeroko rozumianą promocję (daty, nazwy, kwoty, rodzaje medium oraz sposób ich wyłaniania);

4. Ile spółka wydała w przeciągu ostatnich 3 lat na dotacje dla organizacji pozarządowych (daty, nazwy i kwoty);

5. Ile spółka wydała na szkolenia dla pracowników w przeciągu ostatnich 3 lat (daty, nazwy, kwoty, nazwy firm i sposób ich wyłaniania);

6. Czy w przeciągu ostatnich 3 lat spółka organizowała bankiety lub jakiekolwiek inne kameralne spotkanie. Jeżeli tak to wskazać gdzie się odbywały, z jakiej okazji, jaka firma zapewniała catering z uwzględnieniem kosztów i procedury wyboru firmy.

Wnioskodawca zaznaczył, że odpowiedzi oczekuje w drodze e-maila.

W dniu [...] r. Zarząd A Sp. z o.o. w T. udzielił wnioskodawcy częściowo informacji natomiast w zakresie zapytań zawartych w pkt od 2 do 6 wskazał, że informacje te należą do kategorii informacji przetworzonej zatem należy wskazać w jakim zakresie udostępnienie tych informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Ponadto organ wezwał wnioskodawcę do uiszczenia opłaty w wysokości [...] zł. Pismo to przesłane zostało na adres mailowy wnioskodawcy.

W dniu [...] r. A.M. wyjaśnił, że informacja o którą się zwrócił do Spółki nie miała charakteru przetworzonej, a ponadto jako dziennikarz nie działa w interesie własnym.

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] organ odmówił udzielenia wnioskodawcy informacji w zakresie pkt od 2 do 6 zawartych we wniosku. Decyzja ta został przesłana stronie w formie dokumentu elektronicznego na adres mailowy wskazany we wniosku w dniu [...] r.

W dniu [...] r. A.M. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wyżej opisaną decyzję A Sp. z o.o. w T. wskazując, że skarży decyzję z dnia [...] r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na jej niedopuszczalność.

Zarządzeniem z dnia [...] r. Sąd wezwał skarżącego do nadesłania odpisu decyzji organu z dnia [...] r. wobec informacji zawartej w odpowiedzi na skargę, iż w sprawie wydawał tylko jedną decyzję, która za pośrednictwem e-maila została przesłana skarżącemu w dniu [...] r. pod rygorem uznania, że przedmiotem skargi jest decyzja organu z dnia [...] r. Wezwanie to zostało doręczone skarżącemu w dniu [...] r. W wyznaczonym przez Sąd terminie skarżący nie nadesłał żadnych dokumentów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji sądu jest możliwe jedynie wówczas, gdy skarga na nie jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniósł uprawniony podmiot oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została wniesiona w terminie.

W niniejszej sprawie ta wstępna kontrola skargi przeprowadzona przez Sąd uzasadnia jej odrzucenie.

Zgodnie z regulacją art. 16 w związku z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej odmowa udostępnienia informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji. Do decyzji tej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że odwołanie rozpatruje się w terminie 14 dni, a uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Z brzmienia powołanego przepisu wynika, że jedynie odmowa udostępnienia informacji publicznej lub umorzenie postępowania przybierają postać decyzji administracyjnej do których stosuje się przepisy K.p.a.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że skarżący w swoim wniosku o udzielenie informacji publicznej wskazał, że żąda doręczenia decyzji w formie elektronicznej podał bowiem, że chce ją otrzymana na adres e- mail. Rozważenia zatem wymaga czy wobec treści wniosku dysponent zobligowany był wydać decyzję w formie dokumentu elektronicznego aby można było mówić o skutecznym i prawidłowym jej doręczeniu. Jest to kwestia zasadnicza bowiem wydanie przez organ administracji decyzji w formie dokumentu elektronicznego jest obarczone szczególnymi wymaganiami wynikającymi bezpośrednio z przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej K.p.a.). Ważność takiej decyzji została uzależniona od spełnienia specjalnych warunków związanych z jej podpisaniem. Zgodnie z regulacją art. 107 § 1 K.p.a. decyzja administracyjna powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby uprawnionej do wydania decyzji lub jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Zatem w sytuacji wydania przez organ administracji decyzji w formie dokumentu elektronicznego, dla jej ważności wymagane jest umieszczenie na niej bezpiecznego podpisu elektronicznego. Zagadnienia związane z podpisem elektronicznym uregulowane zostały w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. nr 130, poz. 1450 ze zm.). W myśl art. 3 pkt 2 przywołanej ustawy bezpieczny podpis elektroniczny to podpis elektroniczny, który:

a) jest przyporządkowany wyłącznie do osoby składającej ten podpis,

b) jest sporządzany za pomocą podlegających wyłącznej kontroli osoby składającej podpis elektroniczny bezpiecznych urządzeń służących do składania podpisu elektronicznego i danych służących do składania podpisu elektronicznego,

c) jest powiązany z danymi, do których został dołączony, w taki sposób, że jakakolwiek późniejsza zmiana tych danych jest rozpoznawalna.

Dlatego decyzja administracyjna, która nie została opatrzona tymże bezpiecznym podpisem elektronicznym nie może być uznana za podpisaną. Jeżeli decyzja taka zostanie wydrukowana w formie papierowej i zostanie podpisana przez osobę uprawnioną zwykłym podpisem tejże osoby wówczas należy przyjąć, że wydano decyzję w zwykłym trybie, czego konsekwencją jest konieczność jej doręczenia również w takim zwykłym trybie. Zwrócić również trzeba uwagę, iż stosownie do regulacji art. 14 § 1 k.p.a. sprawy należy załatwiać formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne doręczanego środkami komunikacji elektronicznej. Przyjąć więc należy, że obecnie istnieją dwie drogi prowadzące do załatwienia sprawy: forma pisemna oraz elektroniczna i wybór danej formy wymusza niejako na organie administracji dokonywanie konkretnych czynności w danym postępowaniu w odpowiedniej formie.

Przypomnieć ponadto należy, że decyzja administracyjna wywołuje skutki prawne dopiero z chwilą wprowadzenia jej do obrotu prawnego w skutek jej doręczenia lub ogłoszenia (art. 110 K.p.a.). Dopóki decyzja nie zostanie doręczona w pewien sposób wiąże organ administracji lecz nie wchodzi ona do obrotu prawnego. Wprawdzie w niniejszej sprawie treść decyzji znana była skarżącemu lecz należy przyjąć, iż nie została doręczona w przewidzianej przepisami formie i we właściwym trybie zatem w obrocie prawnym nie istnieje. Decyzja została bowiem wydana w formie pisemnej natomiast jej doręczenie nastąpiło za pomocą środków komunikacji elektronicznej i to w sposób niezgodny z przepisami K.p.a., co nie może zostać uznane za skuteczne, zatem nie została ona wprowadzona do obrotu prawnego choć formalnie istnieje.

Przyjdzie więc stwierdzić, że jeżeli skarżący chciałby zmusić organ do podjęcia czynności zmierzających do doręczenia decyzji, a co się z tym wiąże do wprowadzenia jej do obrotu prawnego winien złożyć skargę na przewlekłość postępowania w związku z jego wnioskiem z dnia [...] r. o udzielenie informacji publicznej.

Mając wszystko powyższe na uwadze skargę należało uznać za niedopuszczalną.

Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 tej ustawy).

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd postanowił jak w sentencji.