drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Administracyjne postępowanie Pomoc publiczna, Dyrektor Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych, Uchylono zaskarżoną decyzję, II SA/Go 675/14 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 2014-11-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Go 675/14 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp.

Data orzeczenia
2014-11-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-09-12
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Sędziowie
Aleksandra Wieczorek /przewodniczący/
Jacek Jaśkiewicz
Sławomir Pauter /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Pomoc publiczna
Sygn. powiązane
I OSK 230/15 - Wyrok NSA z 2016-09-20
Skarżony organ
Dyrektor Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2010 nr 102 poz 651 art. 145 § 1 pkt 1 lit. b
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - tekst jednolity.
Dz.U. 2013 poz 267 art. 24
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Pauter (spr.) Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Zacharia-Gardzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Sieci Obywatelskiej [...] na decyzję Dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych na rzecz skarżącego Sieci Obywatelskiej [...] kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja Dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych Fila z dnia [...] sierpnia 2014 roku, którą to decyzją w oparciu o art. 17 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej ( tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 782 ) w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz.U. z 2013 poz. 267 ze zm.) po rozpoznaniu wniosku skarżącego Stowarzyszenia [...] z dnia [...] lipca 2014 roku o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymano w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2014 roku tegoż organu w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o następujący stan faktyczny:

Wnioskiem z dnia [...] lutego 2014 roku powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej Stowarzyszenie [...] wnioskowało o udostępnienie wszystkich umów sprzedaży i dzierżawy nieruchomości rolnych niezabudowanych i zabudowanych oraz nieruchomości nierolniczych – inwestycyjnych, zawartych w okresie grudzień 2013 – luty 2014 rok. Wnioskodawca wnosił o przesłanie wnioskowanych informacji w wersji zeskanowanej, na wskazany we wniosku adres mailowy. Przystępując do rozpatrzenia wniosku pismem z dnia [...] marca 2014 roku Dyrektor Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych Fila wezwał wnioskodawcę w terminie 14 dni od doręczenia pisma, do podpisania złożonego wniosku, wskazania, że informacja, o którą się ubiega wnioskodawca jest szczególnie istotna dla interesu społecznego oraz przedstawienia umocowania prawnego do działania w interesie reprezentowanego podmiotu przez osobę wnoszącą wniosek i przesłanie aktualnego odpisu KRS Stowarzyszenia wraz z pełnomocnictwem. Na powyższe wezwanie wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi. W związku z brakiem zwrotnego potwierdzenia odbioru przez wnioskodawcę korespondencji zawierającej powyższe wezwanie, pismem z dnia [...] maja 2014 roku organ ponownie wezwał wnioskodawcę do wykazania, w terminie 14 dni, że udostępnienie informacji, o którą ubiega się wnioskodawca jest szczególnie istotna dla interesu publicznego. Powyższe wezwanie doręczono wnioskodawcy w dniu 3 czerwca 2014 roku, na które nie udzielił odpowiedzi.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 roku, powołując się na art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie o informacji publicznej oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego, Dyrektor Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych Filia odmówił wnioskodawcy udostępnienia informacji publicznej w postaci umów sprzedaży nieruchomości rolnych niezabudowanych i zabudowanych, umów sprzedaży nieruchomości nierolnych inwestycyjnych i umów dzierżawy nieruchomości rolnych zawartych w okresie grudzień 2013- luty 2014 rok w wersji zeskanowanej na dres mailowy.

W uzasadnieniu decyzji po przedstawieniu dotychczasowego przebiegu postępowania organ potwierdził, że Agencja Nieruchomości Rolnych jako jednostka gospodarująca nieruchomościami rolnymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej, co wynika z treści art. 4 i 6 ustawy z dnia 6 września 2001 roju o dostępie do informacji publicznej Uznając, że informacja, o udostępnienie której wnioskowało stowarzyszenie jest informacją przetworzoną, stowarzyszenie winno wykazać szczególnie istotny interes społeczny przemawiający za jej udostępnieniem. Skoro Stowarzyszenie na wezwanie organu nie wykazało powyższego interesu, w oparciu o art.16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej organ wydał decyzję odmawiającą udzielenia wnioskowanej informacji.

Stowarzyszenie [...] wnioskiem z dnia [...] lipca 2014 roku zwróciło się o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że informacja, o udzielenie której wnioskodawca wnosił w piśmie z dnia [...] lutego 2014 roku, nie jest informacją przetworzoną w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej , a tym samym nie jest obowiązany do wykazania szczególnie istotnego interesu społecznego. Nie można utożsamiać informacji przetworzonej z jej wyszukiwaniem. Nie stanowi również informacji przetworzonej sięganie do materiałów archiwalnych. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wnioskodawca podniósł, że czasochłonność oraz trudności organizacyjno- techniczne lub biurowe, związane z odnalezieniem żądanej informacji, nie mogą przemawiać za uznaniem danej informacji za przetworzoną oraz zwalniać obowiązanych podmiotów z obowiązku jej udostępnienia.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 roku Dyrektor Oddziału Terytorialnego Agencji Nieruchomości Rolnych Fila z dnia [...] sierpnia 2014 roku, powołując się na art. 17 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie o informacji publicznej oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego, po rozpoznaniu wniosku skarżącego Sieć [...] z dnia [...] lipca 2014 roku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2014 roku tegoż organu w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej prawo do uzyskania informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie , w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Informacja publiczna przetworzona to taka informacja, na którą składa się pewna suma tak zwanej informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej nawet o prostym charakterze, wiązać się może z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Takie zabiegi czynią takie informacje proste, informacją przetworzoną, której udzielenie skorelowane jest z potrzebą wykazania interesu publicznego. Jeżeli utworzenie zbioru informacji prostych wymaga takiego nakładu środków i zaangażowania pracowników, które negatywnie wpływa na tok realizacji ustawowych zadań nałożonych na zobowiązanego do udostępnienie informacji publicznej, a w szczególności gdy wymaga to analizowania całego zasobu posiadanych dokumentów w celu wybrania tylko tych, których oczekuje wnioskodawca, to jest to informacja przetworzona. W niniejszej sprawie wnioskodawca wnosił o udostępnienie umów sprzedaży nieruchomości rolnych zabudowanych i niezabudowanych, umów sprzedaży nieruchomości nierolnych inwestycyjnych, umów dzierżawy nieruchomości zawartych w okresie grudzień 2013 – luty 2014 rok w wersji zeskanowanej. Mając na uwadze treść powyższego żądania organ uznał, że z uwagi na powyższe kryteria jest to informacja przetworzona. Wymaga to bowiem wyboru spośród wszystkich umów zawartych przez agencję (kilku tysięcy), tylko umów dotyczących żądanego zakresu. Nadto należałoby dokonać anonimizacji wybranych umów oraz wykonania ich skanu. Tym samym żądaną przez wnioskodawcę informację należy uznać za informację przetworzoną w rozumieniu art. 3 ust 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a to wymaga ze strony wnioskodawcy wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego. Uznając, że wnioskodawca nie wykazał szczególnie uzasadnionego interesu społecznego w udostępnieniu żądanej informacji decyzja organu z dnia [...] czerwca 2014 roku o odmowie udzielenia informacji publicznej jest zgodna z prawem, a tym samym w oparciu o art. 138 § 1 pkt k.p.a. podlega utrzymaniu w mocy.

Skargę na decyzję organu z dnia [...] sierpnia 2014 roku złożyło Stowarzyszenie [...], wnosząc o jej uchylenie wraz z poprzedzającą ją decyzją z dnia [...] czerwca 2014 roku oraz o zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi podniesiono zarzut naruszenia:

- art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 10 Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności, poprzez rozstrzygnięcie wątpliwości w ramach toczącego się postępowania w ten sposób, że zastosowana wykładnia art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 czerwca 2001 roku o dostępie do informacji publicznej prowadzi do wyłączenia jawności w zakresie wnioskowanym przez Stowarzyszenie,

- art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez prowadzenie postępowania w ten sposób, iż wszelkie wątpliwości zostały rozstrzygnięte na korzyść wyłączenia prawa do informacji publicznej, co prowadzi do naruszenia istoty prawa do informacji,

- art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez uznanie, iż wniosek o przesłanie istniejących umowa dotyczy informacji publicznej przetworzonej,

- art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 33 ust. 1 i art. 35 ustawy o finansach publicznych poprzez przyjęcie, iż wyłączeniu z jawności podlegają strony umowy.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy Filia wnosił o jej oddalenie. W uzasadnieniu podtrzymano stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji wraz z argumentacją przedstawioną w jej uzasadnieniu.

Z akt sprawy wynika, że zarówno decyzja z dnia [...] czerwca 2014 roku, jak i z dnia [...]sierpnia 2014 roku, zostały wydane i podpisane przez tą samą osobę tj. zastępcę dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych Fila E.D..

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 tego artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd administracyjny rozpoznaje zatem sprawę rozstrzygniętą ostateczną decyzją organu administracji publicznej z punktu widzenia legalności, tj. zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i prawidłowości zastosowania przepisów prawa.

Natomiast zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej w skrócie p.p.s.a., uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji bądź postanowienia w całości lub w części następuje wtedy, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy; naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego; inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem kontroli sądu w niniejszej sprawie była kontrola legalności decyzji w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej. Decyzja ta została wydana w oparciu o regulacje prawne zawarte w ustawie z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 powołanej ustawy odmowa udzielenia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadkach określonych w art. 14 ust. 1 ustawy przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji. Do powyższych decyzji stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni, a uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji winno zawierać także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 do rozstrzygnięć o odmowie udostępnienia informacji oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Zgodnie z ust. 2 tegoż art. wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1 o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania.

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji, nie będąc związany wnioskami i zarzutami skargi (art. 134 § 1 p.p.s.a.) Sąd stwierdził, że pod decyzjami z dnia [...] czerwca 2014 r. jak i wydaną w następstwie skierowanego przez skarżącą wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wydaną w dniu [...] sierpnia 2014 r., jako osoba upoważniona, w imieniu organu podpisał się Zastępca Dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnej Filia E.D..

Należy stwierdzić, iż przepisy rozdziału 5 działu 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 267, dalej k.p.a.) regulują kwestie wyłączenia pracownika oraz organu od udziału w postępowaniu. Przyczyny wyłączenia pracownika organu administracji publicznej od udziału w postępowaniu wymienione zostały w art. 24 § 1 k.p.a. Są to przyczyny dające się ustalić jednoznacznie. Stosownie między innymi do treści art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. pracownik podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji. Zgodnie zaś z art. 24 § 3 k.p.a. bezpośredni przełożony pracownika jest obowiązany na jego żądanie lub na żądanie strony albo z urzędu wyłączyć go od udziału w postępowaniu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności niewymienionych w § 1, które mogą wywołać wątpliwość, co do bezstronności pracownika. Wyłączenie pracownika na podstawie art. 24 § 3 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia, że istnieją okoliczności, które mogą wywołać wątpliwość co do jego bezstronności.

Przepisy o wyłączeniu pracownika odgrywają ważną rolę i mają na celu zapewnienie stronom obiektywizmu i bezstronności przy ponownym rozpatrzeniu sprawy przez organ odwoławczy, na co zwrócił uwagę Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 7 marca 2005r., sygn. akt P 8/03 (OTK ZU 2005/3A/20). Uregulowane w art. 24 i art. 25 k.p.a. przesłanki wyłączenia pracownika organu administracji publicznej oraz wyłączenia organu mają stwarzać warunki do bezstronnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy przez pracownika organu lub sam organ oraz eliminowanie jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie wśród uczestników postępowania. Przepisy prawa procesowego o wyłączeniu pełnią zatem funkcję gwarancyjną. Z założenia mają chronić bezstronność i obiektywizm orzekania, zapewniając warunki "uczciwego procesowania" (W. Chróścielewski, Organ administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym, Dom Wydawniczy ABC, s. 12 oraz glosa do uchwały składu siedmiu sędziów NSA z dnia 22 lutego 2007 r., II GPS 2/06, ZNSA nr 3/2007, s. 137).

W świetle poglądów doktryny, reguła określona we wspomnianym przepisie

art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. ma zastosowanie także do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, o którym mowa w przepisie art. 127 § 3 k.p.a., a więc do sytuacji, w której pracownik brał udział w wydaniu przez ten organ decyzji w pierwszej instancji, następnie zaskarżonej do tego samego organu wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy (tak. m.in. A. Wróbel [w:] M. Jaśkowska. A. Wróbel. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Kraków 2005, s. 221; tak również J. Borkowski [w:] |B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Warszawa 2005, s. 183). Należy bowiem pamiętać, że pracownik, który raz już uczestniczył w czynnościach procesowych, ma przez to ugruntowane poglądy zarówno na stan faktyczny, jak i na sposób rozstrzygnięcia sprawy. Może to z kolei nasuwać uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności i obiektywizmu. Pogląd ten znajduje również, potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 22 lutego 2007 r., akt II GPS 2/06, ONSAiWSA 2007/3/61).

Stanowisko to w pełni podzielił Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia

15 grudnia 2008 r., sygn. akt P 57/07, orzekając, że art. 24 § 1 pkt 5 w zw. z art. 27

§ 1 i art. 127 § 3 k.p.a. w zakresie, w jakim nie wyłącza członka organu

z postępowania, z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, gdy członek ten brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji, jest niezgodny z art. 2 w zw. z art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika z powyższych rozważań, pracownik, który brał udział w wydaniu decyzji w I instancji, nie może rozpoznawać środka odwoławczego wniesionego od tej decyzji. Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy stanowi natomiast taki środek odwoławczy.

Potwierdzeniem takiego stanowiska była nowelizacja art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. dokonana przepisem art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r., Nr 6, poz. 18 ze zm.). Wykreślono wówczas z treści tego przepisu zwrot "w niższej instancji", podkreślając w ten sposób sam "udział" pracownika organu "w wydaniu zaskarżonej decyzji". Nowelizacja ta usunęła zatem wszelkie wątpliwości dotyczące możliwości ponownego orzekania przez osobę, która brała udział w wydaniu zaskarżonej decyzji, które to wątpliwości pojawiały się w związku z wcześniejszym brzmieniem omawianego przepisu, a mianowicie, czy wyłączenie to ma zastosowanie również do wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Celem tej nowelizacji było wyłączenie pracowników, którzy brali udział w wydaniu zaskarżonej decyzji, zarówno pracowników organu I instancji, jak również pracowników ministerstw i urzędów centralnych, którzy przygotowują

i podpisują decyzje ministrów i kierowników urzędów centralnych wydawanych na skutek rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy.

W kontrolowanym postępowaniu doszło więc do naruszenia art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a., gdyż wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy załatwiono decyzją, w której wydaniu brał udział ten sam pracownik organu, który brał udział w wydaniu decyzji pierwotnej, choć osoba ta podlegała wyłączeniu. To zaś oznacza, że postępowanie wywołane wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy dotknięte jest kwalifikowaną wadą formalną, która uniemożliwia merytoryczną ocenę zaskarżonej, a zatem również odniesienie się do istoty zarzutów przedstawionych w skardze. Należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a. wydanie decyzji przez pracownika organu, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 24, 25 i 27 k.p.a. jest podstawą wznowienia postępowania administracyjnego.

Nadto należy zauważyć, że organ w zaskarżonej decyzji zawarł jedynie rozważania dotyczące definicji informacji przetworzonej. Nie wykazał natomiast w żadem sposób przytaczając na przykład dane dotyczące ilości faktycznie zawartych umów, opisując posiadany system ewidencji zawartych umów oraz jaki faktycznie musi ponieść nakład pracy w celu wykonania wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Wobec powyższego w oparciu o art. 145 § 1 ust. 1b p.p.s.a. zaskarżona decyzja podlega uchyleniu. W oparciu o art. 152 p.p.s.a stwierdzono, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. O kosztach postępowania sadowego orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądzono od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego w wysokości 200 złotych tj. uiszczoną opłatę od wniesionej skargi.



Powered by SoftProdukt