Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Jacek Bursa SWSA Agnieszka Nawara - Dubiel SWSA Paweł Darmoń po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 października 2016 r. sprawy ze skargi B.W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 20 lipca 2016 r, znak : [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej B.W. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Dnia 14 marca 2016 r. do Urzędu Miasta K. Wydziału Architektury i Urbanistyki wpłynął wniosek P.B. o ustalenie warunków zabudowy dla

zamierzenia inwestycyjnego pn.: "Budowa czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej z zagospodarowaniem terenu na działkach [...] ,[...] obr.[...] z budową zjazdu z dz. nr [...] ,[...] obr.[...] wraz z infrastrukturą techniczną na działkach nr [...],[...] ,[...] ,[...], obr [...] przy ul. [...] w K".

Postanowieniem nr [...] z dnia 10 maja 2016 r. Prezydent Miasta K. , działając na podstawie art. 62 ust.1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199 ze zm.) zawiesił postępowanie w sprawie na okres 9 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

W uzasadnieniu postanowienia podano, że teren objęty wnioskiem znajduje się w obszarze sporządzanego, zgodnie z uchwałą Nr [...] Rady Miasta K. z dnia 26 sierpnia 2015 r. Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Obszaru "[...]". Zgodnie z przyjętym harmonogramem zakończenie prac planistycznych powinno nastąpić w listopadzie 2016 r. Wymóg uwzględniania interesu publicznego w przedmiotowej sprawie, istotny z uwagi na fakt, że inwestycja objęta wnioskiem polega na zabudowie terenu dotychczas nie zainwestowanego - uzasadnia zawieszenie postępowania.

Z zażaleniem na postanowienie wystąpił inwestor P.B. zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego i materialnego tj.:

1) art. 62 ust. 1 u.p.z.p. poprzez jego zastosowanie, a w konsekwencji zawieszenie postępowania, pomimo, iż w analizowanym stanie faktycznym brak jest podstaw do zastosowania w/w przepisu przede wszystkim ze względu na brak istnienia realnego niebezpieczeństwa sprzeczności pomiędzy zamierzonym zagospodarowaniem terenu zaproponowanym we wniosku o ustalenie warunków zabudowy a koncepcją przyjmowaną w projekcie planu miejscowego;

2) art. 7 i art. 77 ust.1 k.p.a. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, przede wszystkim wyjaśnienia, czy zaproponowane we wniosku o ustalenie warunków zabudowy parametry naruszają ład przestrzenny i zagospodarowanie terenu;

3) art. 8 i art. 107 §3 w zw. z art. 126 k.p.a. poprzez zbyt skrótowe sformułowanie uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia i niewystarczające wyjaśnienie stronie zasadności przesłanek podjętego rozstrzygnięcia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. postanowieniem z dnia 20 lipca 2016 r., znak [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 144 i art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23), zwanej dalej "k.p.a." oraz art. 62 ust 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uchyliło zaskarżone postanowienie.

Uzasadniając to rozstrzygnięcie Kolegium wskazało, że zgodnie z regulacją art. 62 ust. 1 ustawy, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia warunków, jeżeli:

1. w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego albo

2. w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany.

Ta norma prawna posługuje się konstrukcją tzw. "uznania administracyjnego", którego istota sprowadza się do pozostawienia organowi administracji publicznej wyboru rozstrzygnięcia w zakresie tego, czy prowadzone postępowanie winno zostać zawieszone.

Uchwałą Rady Miasta K. Nr [...] z dnia 26 sierpnia 2015 r. przystąpiono do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]". Plan ten obejmować ma teren inwestycji wnioskowanej przez stronę żalącą się.

W związku z tym - co zasady - w świetle art. 62 ust. 1 u.p.z.p., istnieje możliwość zawieszenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Organ odwoławczy zwraca dalej uwagę na to, że przepis ten, stanowiący podstawę prawną fakultatywnego zawieszenia postępowania z urzędu - w odróżnieniu od przepisu następnego, art. 62 ust. 2 u.p.z.p. wskazującego na obligatoryjność zawieszenia postępowania w przypadku, gdy inwestycja dotyczy obszaru, w odniesieniu do którego istnieje obowiązek sporządzenia planu miejscowego - nie formułuje szczegółowych przesłanek dla zawieszenia. Ich sprecyzowanie i wykazanie ustawodawca pozostawił organowi właściwemu w sprawie ustalenia warunków zabudowy.

Przewidziane przepisem art. 62 ust 1 u.p.z.p. uznanie administracyjne ma, zatem szeroki zakres. Nie może to jednak oznaczać całkowitej dowolności organu prowadzącego postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy, co do jego zawieszenia. Nie jest wystarczające samo powołanie się organu na uchwałę rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego. Niezbędnym jest tu wskazanie jasnych i konkretnych przyczyn, dla których organ prowadzący postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy, uznaje za celowe i uzasadnione, jego zawieszenie.

Kolegium nie podzieliło poglądu organu l instancji o konieczności zawieszenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla zmierzenia inwestycyjnego objętego wnioskiem w niniejszej sprawie.

Przede wszystkim zwrócono uwagę, iż ukończenie procedury planistycznej we wskazanym przez organ l instancji terminie - w listopadzie 2016 r., jest obarczone dużą dozą niepewności. Jak wynika z informacji pochodzących z dokumentów sprawy, ewentualnie zawieszone postępowanie w niniejszej sprawie, na zasadzie art. 62 ust.1 u.p.z.p. musiałoby natomiast zostać podjęte 14 grudnia 2016 r. ( 9 m-cy od dnia złożenia wniosku, czyli 14 marca 2016 r.), natomiast zakończenie prac związanych z uchwaleniem planu nastąpić ma - jak podaje organ - dopiero w II kwartale 2016 r. Jak wiadomo, procedura planistyczna jest wieloetapowa i długotrwała; przewiduje między innymi opiniowanie i uzgadnianie projektu planu miejscowego przez poszczególne podmioty, a następnie przedłożenie tego projektu do publicznego wglądu, dla umożliwienia osobom fizycznym i prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, wnoszenia uwag dotyczących projektu planu, które to uwagi muszą być następnie rozpatrzone przez organ wykonawczy gminy (zob. art. 17 pkt 6, 9, 11 i 12 u.p.z.p.). Jak zastrzegł sam organ l instancji, na przewidywany termin zakończenia prac planistycznych (listopad 2016 r.) może również wpłynąć ponowienie procedury planistycznej, między innymi w związku z nieuzyskaniem opinii, uzgodnień czy też koniecznością rozpatrzenia uwag do planu.

Kolegium ustaliło, że procedura sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]" na dzień wydania postanowienia osiągnęła ostatni etap, jakim jest wyłożenie do publicznego wglądu projektu w/w planu, od 26 lipca do 24 sierpnia 2016 r. Zgodnie z ogłoszeniem Prezydenta Miasta K. z dnia 15 lipca 2016 r., termin składania uwag dotyczących wyłożonego projektu planu upływa w dniu 7 września.2016 r. Mając na uwadze maksymalny 21 dniowy termin do ich rozpatrzenia (art. 17 pkt 12 u.p.z.p.), a następnie termin do wprowadzenia do planu ewentualnych zmian z nich wynikających, można przyjąć, że istotnie plan mógłby być gotowy do uchwalenia w przewidywanym przez organ l instancji terminie (listopad 2016 r.).

Byłaby to jednak sytuacja idealna; tymczasem nie można wykluczyć stwierdzenia przez Radę Gminy konieczności dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego, w wyniku ewentualnego uwzględnienia uwag do projektu planu, a w związku z tym ponowienia czynności procedury planistycznej (zob. art. 19 ust. 1 u.p.z.p.).

Podsumowując: przewidywany przez organ l instancji termin zakończenia procedury planistycznej na listopad 2016 r., z dużym prawdopodobieństwem może zostać przekroczony. Mając na uwadze to, iż 9 miesięczny termin o jakim mowa w art. 62 ust.1 minąłby 14 grudnia 2016 r., zawieszenie postępowania należy uznać za bezzasadne.

O bezzasadności zawieszenia postępowania w przedmiotowej sprawie świadczy jednak przede wszystkim fakt niewykazania przez organ l instancji, sprzeczności wnioskowanego zamierzenia inwestycyjnego z projektowanymi zapisami planu miejscowego - która to okoliczność mogłaby istotnie przesądzać o słuszności wstrzymania procedury ustalania warunków zabudowy.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 65 ust. 1 pkt 2 u.p.z.p. organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy ma obowiązek stwierdzić jej wygaśnięcie, jeżeli dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji. W sytuacji zatem, gdy procedura planistyczna osiągnęła daleki stopień zaawansowania, a projektowane zapisy planu miejscowego przewidują dla terenu objętego wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy odmienne zasady zagospodarowania niż te, mieszczące się w zamiarze inwestora - zawieszenie postępowania na podstawie art. 61 ust.1 jest w pełni zasadne, a to właśnie ze względu na realną możliwość stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o warunkach zabudowy, po uchwaleniu planu.

Organ l instancji w ogóle nie rozważył przedmiotowej kwestii, nie podał w uzasadnieniu, jakie są projektowane zapisy planu dla terenu inwestycji, a w związku z tym, czy inwestycja jest nie do pogodzenia z tymi zapisami w jakimkolwiek zakresie.

Jak natomiast zauważa strona żaląca się, z zapisów studium (z którym wszak zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego muszą być zgodne), nie wynika, by inwestycja miała być nie do pogodzenia z przyszłymi postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu.

Nie przeczy temu treść opinii Biura Planowania Przestrzennego z dnia 26 kwietnia 2016 r., znajdująca się w aktach niniejszej sprawy, uzyskana w toku postępowania wyjaśniającego (k. [...] akt sprawy).

Podano w niej, że obszar objęty wnioskiem o wydanie decyzji w.z., znajduje się w obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniowa jednorodzinną, wolnostojąca lub bliźniaczą (symbol 13 MN) - czyli właśnie taką, o jaką wnioskuje inwestor.

Kolegium dostrzegło, że w opinii wskazano także, że w ocenie BPP inwestycja nie jest zgodna z ustaleniami projektu planu w zakresie: parametru wysokości zabudowy (wnioskowana - 12 m, wg projektu planu max. 11 m), kształtu dachu (wniosek - dachy płaskie wg projektu planu - dachy dwuspadowe lub wielospadowe) minimalnej liczby miejsc parkingowych (wniosek - 1 miejsce w garażu wbudowanym w każdym budynku, wg projektu planu - 2 miejsca parkingowe na 1 dom). Należy zauważyć jednak, że podane przez inwestora we wniosku o ustalenie warunków zabudowy, parametry planowanych obiektów budowlanych nie są dla organu wiążące w tym sensie, że zapisy wydanej w rezultacie przeprowadzonego postępowania decyzji w.z. muszą ściśle im odpowiadać.

Ustalenie optymalnych parametrów dla nowej zabudowy podlega przede wszystkim regulacji rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U.2003.164.1588), i jest wynikiem analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu sąsiedniego w stosunku do terenu inwestycji (zob. §3 ust 1 i 2 rozporządzenia). Jeżeli wnioskowane parametry nie mieszczą się w wielkościach charakterystycznych dla zabudowy istniejącej w obszarze analizowanym, i jako takie, zaburzałyby ład przestrzenny, nie są one wszak dopuszczane przez organ. W takiej sytuacji inwestorowi powinna być proponowana modyfikacja wniosku w tym zakresie.

Jeżeli organ l instancji, w wyniku przeprowadzenia w/w analizy, uzna, iż wnioskowana przez inwestora, P.B. wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej budynku oraz forma dachu koliduje z założeniami przestrzennymi tego obszaru, powinien zaproponować inwestorowi zmianę koncepcji w tym zakresie. Jeśli natomiast organ uzna i wykaże na podstawie przeprowadzonej analizy, że zamierzenie inwestycyjne w całości będzie kolidowało z istniejącym ładem przestrzennym, będzie uprawniony do wydania decyzji negatywnej - o odmowie ustalenia warunków zabudowy.

To samo dotyczy ilości miejsc parkingowych dla planowanych przez inwestora budynków. To w gestii organu l instancji pozostaje stwierdzenie, jaka jest minimalna ilość miejsc parkingowych, niezbędna dla obsługi komunikacyjnej inwestycji oraz władcze ustalenie w tym zakresie.

Kolegium dodatkowo wskazało że z uzasadnienia postanowienia o zawieszeniu nie wynika, by organ zbadał ewentualną niezgodność zamierzenia inwestycyjnego z projektowanymi zapisami planu, co jest oczywistym naruszeniem przepisów art. 7, 77 80 k.p.a. Zawieszenie postępowania w tej sytuacji, wydaje się rozwiązaniem bezzasadnie krzywdzącym inwestora.

Opisane wyżej postanowienie zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie B.W. , zarzucając mu, że:

1. narusza art. 62 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez przyjęcie błędnej wykładni przepisu skutkującej uznaniem, że nie można zawiesić postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia warunków zabudowy jeżeli nie ma pewności, że w terminie 9 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy - zostanie uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego,

2. narusza art. 7, 77 § l oraz 80 kodeksu postępowania administracyjnego poprzez nienależyte rozpatrzenie całego materiału dowodowego, skutkujące przyjęciem, że brak jest sprzeczności pomiędzy wnioskowanym zamierzeniem inwestycyjnym, a projektowanymi zapisami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego.

Na podstawie tych zarzutów skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości jako naruszającego prawo oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o jej oddalenie i w całości podtrzymało stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Niniejsza sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym, bowiem zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.) - dalej "p.p.s.a." - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 658) sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę, co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie.

Zaskarżone postanowienie należy do pierwszej z wymienionych kategorii, zatem dopuszczalne było rozpoznanie niniejszej skargi w postępowaniu uproszczonym i wydanie wyroku na posiedzeniu niejawnym.

Po dokonaniu kontroli sądowoadministracyjnej zaskarżonego postanowienia należało dojść do wniosku, że nie jest ono prawidłowe. Wbrew twierdzeniom organu odwoławczego zawieszenie postępowania przez organ I instancji nie miało cech dowolnego a oparte było o właściwe zastosowanie przepisów prawa.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli:

1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo

2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany.

Z treści przepisu wynika, że przesłanką zawieszenia postępowania w sprawie warunków zabudowy jest podjęcie i prowadzenie prac, bądź nawet zamiar podjęcia prac nad miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym ma być realizowana inwestycja. Wystarczającą do zawieszenia postępowania okolicznością jest, zatem już samo powzięcie przez organ wiedzy o zamiarze podjęcia przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych konstrukcja art. 62 ust. 1 ustawy daje organowi prowadzącemu postępowanie o ustaleniu warunków zabudowy podstawę prawną do fakultatywnego zawieszenia postępowania z urzędu, nie stanowiąc żadnych dodatkowych wymagań, co do przesłanek zawieszenia, jednocześnie nie zezwalając na podważenie tego uprawnienia organu. Władztwo planistyczne zastrzeżone zostało radzie gminy, która ma kompetencje do stanowienia planów zagospodarowania przestrzennego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest podstawowym instrumentem celowego i racjonalnego kształtowania przestrzeni. Możliwość zawieszenia postępowania o ustalenie warunków zabudowy, jaką daje przepis art. 62 ust 1 ustawy z uwagi na rozpoczęte i kontynuowane prace planistyczne jest wyrazem prymatu planu miejscowego nad konkretnymi wymogami, jakie spełnić musi projektowa inwestycja i skutecznie zabezpiecza realizację władztwa planistycznego.

Inwestor złożył wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla planowanej przez siebie inwestycji w dniu 14 marca 2016r., podczas gdy teren objęty wnioskiem znajduje się na obszarze sporządzanego zgodnie z uchwałą Nr [...] Rady Miasta K. z dnia 26 sierpnia 2015 r Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Obszaru "[...] ".

Zgodnie z ogłoszeniem Prezydenta Miasta K. z dnia 15 lipca 2016 r termin składania uwag dotyczących wyłożonego projektu planu upłynął w dniu 7 września 2016 r. W związku z tym organ I instancji zasadnie mógł przyjąć, że plan może być gotowy do uchwalenia w dopuszczalnym okresie zawieszenia.

Nadto ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta K. wynika, że działki, na której realizowana ma być inwestycja znajdują się na obszarze przeznaczonym pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu MN.13 o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę jednorodzinną w układzie wolnostojącym lub bliźniaczym a w zakresie zachodnich fragmentów działek, jako teren komunikacji o symbolu KDL.1 o podstawowym przeznaczeniu pod drogę publiczną klasy lokalnej. Z przepisów art. 9 ust. 4 i 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że wprawdzie studium nie jest aktem prawa miejscowego, ale co do zasady ustalenia studium wiążą organy gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Jak wskazało Biuro Planowania Przestrzennego UMK w piśmie z dnia 26 kwietnia 2016 r ( k – [...]) planowana inwestycja nie jest zgodna z ustaleniami projektu planu w zakresie parametrów wysokości zabudowy, kształtu dachu i minimalnej liczby miejsc parkingowych. Jednocześnie wskazano, że w wyniku prowadzonej procedury planistycznej oraz opiniodawczej, ustalenia projektu planu mogą ulec zmianie miedzy innymi w zakresie wyodrębnienia terenów, dla których ponownie zostaną określone parametry intensywności zabudowy. Już z tego powodu (wbrew poglądowi organu II instancji) wydane postanowienie o zawieszeniu zdaje się chronić uzasadnione interesy inwestora przed koniecznością ograniczenia bądź zmiany jego koncepcji inwestycyjnej.

Z tego względu od momentu podjęcia przez Radę Gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organ miał prawo do zawieszenia postępowania w przedmiocie warunków zabudowy na czas 9 miesięcy od dnia złożenia wniosku w tym przedmiocie.

W tej sytuacji wskazane było zawieszenie postępowania w przedmiocie warunków zabudowy i zastosowanie dyspozycji przepisu art. 62 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że postanowienie o zawieszeniu postępowania w przedmiocie warunków zabudowy opiera się na uznaniu organu. Wzruszenie tego postanowienia może nastąpić w zasadzie jedynie z powodu uchybień formalnych. Tego rodzaju wad w niniejszej sprawie Sąd, jednak nie dostrzega.

Organ podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 62 ust. 1 zd. 2 pkt 2 ustawy).

Organ I instancji przekonująco i obiektywnie wskazuje na prawdopodobieństwo uchwalenia planu w ciągu 9 miesięcy od złożenia wniosku, co w ocenie Sądu rozpoznającego sprawę jest wystarczające do zastosowania art. 62 ust 1 w granicach uznania administracyjnego, którego nie przekroczono.

W tej sytuacji nie mają istotnego znaczenia rozważania organu II instancji na temat ewentualnej zgodności przedsięwzięcia z projektem planu, bowiem nabiorą one aktualności dopiero po upływie terminu 9 miesięcy od złożenia wniosku.

Wszystkie naprowadzone motywy sprawiły, że orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.)

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w punkcie II wyroku na podstawie art. 200 p.p.s.a., zasądzając ich zwrot od organu na rzecz skarżącej w kwocie równej uiszczonemu wpisowi sądowemu.