drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono decyzję I i II instancji, II SA/Po 123/16 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2016-04-13, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Po 123/16 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2016-04-13 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-02-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Edyta Podrazik /przewodniczący/
Tomasz Świstak /sprawozdawca/
Wiesława Batorowicz
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono decyzję I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust.1, art. 3 ust. 1, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 16 ust. 1, art. 17 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2012 poz 749 art. 293 par. 1 i 2
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - tekst jednolity.
Dz.U. 2010 nr 95 poz 613 art. 7 ust. 1-3
Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - tekst jednolity.
Dz.U. 2013 poz 885 art. 33 ust. 1, art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - tekst jednolity
Dz.U. 2016 poz 23 art. 11, art. 107 par. 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi S. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2015 roku Nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzająca ją decyzję Wójta Gminy O. z dnia [...] 2015r. znak: [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżącego kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

W dniu 20 października 2015 r. do Urzędu Gminy O. wpłynął wniosek S. F., datowany na dzień 16 października 2015 r. o udzielenie informacji publicznej w następującym zakresie:

1. Podanie numeru i daty wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości tj. działek o numerach [...],[...] (Zespół dworsko-parkowy), położonych w S. Gmina O. w poszczególnych latach od roku 2010 – 2015 r.

2. Czy w latach począwszy od roku 2010 – 2015 r. płatnikami podatku od ww. nieruchomości były instytucje publiczne (organy administracji publicznej)? Jeżeli tak, to wskazanie jakie to były organy (agencje, jednostki samorządu terytorialnego zarządzające w imieniu Skarbu Państwa) i kiedy.

3. W przypadku niewydania decyzji ustalającej wysokość podatku od ww. nieruchomości o podanie przyczyny (przepisu) na podstawie której zwolniono posiadacza i/lub właściciela z obowiązku podatkowego.

Rozpoznając powyższy wniosek Wójt Gminy O. decyzją z dnia [...] 2015 r. nr [...] odmówił udostępnienia żądanej informacji publicznej.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż w myśl art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej oraz art. 293 § 1 Ordynacji podatkowej indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową. Tajemnicą skarbową objęte są także dane zawarte w:

1) informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez podmioty inne niż wymienione w art. 239 § 1 Ordynacji podatkowej ;

2) aktach dokumentujących czynności sprawdzające;

3) aktach postępowania podatkowego, kontroli podatkowej oraz aktach postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe;

4) dokumentacji rachunkowej organu podatkowego;

5) informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz z innych źródeł niż wymienione w art. 239 § 1 lub w pkt 1 Ordynacji podatkowej;

6) informacjach uzyskanych w toku postępowania w sprawie zawarcia porozumień, o których mowa w dziale IIa Ordynacji podatkowej.

Stąd też, wobec faktu, że wnioskodawca wnosi o udostępnienie danych objętych tajemnicą skarbową należało odmówić udostępnienia tych informacji.

Odwołanie od powyższej decyzji w terminie prawem przewidzianym złożył S. F..

W odwołaniu wnioskodawca zarzucił, że

decyzja nie została wydana w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku a więc z tj. naruszenie art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej;

decyzja nie zawiera wszystkich elementów określonych w art. 107 K.p.a. - brak oznaczenia strony;

decyzja nie zawiera wszystkich elementów określonych w art. 107 § 3 K.p.a. tj. nie zawiera uzasadnienia faktycznego, a jedynie uzasadnienie prawne;

bezzasadne powołano się na art. 293 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa i dokonano błędnej interpretacji w uzasadnieniu przedmiotowej decyzji.

Zdaniem strony tajemnicą skarbową objęte są takie informacje jak: imiona i nazwisko podatnika, imiona jego rodziców, numer identyfikacji podatkowej - NIP, numer ewidencyjny - PESEL, data urodzenia, miejsce zamieszkania. Ponadto zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej - udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym: treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności: treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć.

Decyzją z dnia [...] 2015 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Kolegium wyjaśniło, iż w myśl art. 5 ust 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Stosownie natomiast do ust. 2 wymienionego przepisu, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

Dalej organ zauważył, iż Ordynacja podatkowa, która w tym przypadku stanowi lex specialis w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej nie zawiera definicji terminu "tajemnica skarbowa". Natomiast w sposób opisowy określa zakres przedmiotowy i podmiotowy tajemnicy skarbowej. Na podstawie tych przepisów wykształciło się jednolite orzecznictwo sądowe, które uznaje za tajemnicę skarbową w szczególności imiona i nazwiska podatnika, numer identyfikacji podatkowej, miejsce zamieszkania czy też kwoty dotyczące zobowiązań podatkowych, niewątpliwie także dane dotyczące numerów poszczególnych spraw podatkowych oraz dat wszczęcia i zakończenia indywidualnych postępowań podatkowych. Idąc dalej tym tokiem rozumowania stanowią tajemnicę skarbową i dlatego nie mogą być ujawnione, indywidualne dane podatnika, płatnika, inkasenta znajdujące się w posiadaniu organu podatkowego w indywidualnej sprawie. Można je ujawniać tylko od strony zbiorczej, nie zaś w konkretnym, indywidualnym przypadku. Brak jest zatem możliwości udzielenia informacji osobie fizycznej wymienionej w art. 298 i 299 Ordynacji i niebędącej stroną postępowania wnioskowanych informacji. Niewątpliwie dane dotyczące wysokości ustalonego podatku od nieruchomości na rzecz konkretnej strony należą do dokumentacji rachunkowej organu podatkowego, o której mowa w art. 293 § 2 pkt 4 Ordynacji podatkowej, natomiast dane o zakresie opodatkowania wskazanym podatkiem zawarte są w deklaracji na podatek i podlegają tajemnicy skarbowej na podstawie art. 293 § 1 tej ustawy.

Zdaniem Kolegium, dane zawarte w rozstrzygnięciu organu podatkowego w sprawie indywidualnego wymiaru podatku przez konkretnego podatnika stanowią tajemnicę skarbową i w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej mogą być ujawnione jedynie informacje zbiorcze o podatnikach, nie mogą być natomiast udzielane żadne informacje indywidualne. Oceny tej nie zmienia fakt, że pytanie dotyczy podmiotów zarządzających nieruchomościami gminnymi lub Skarbu Państwa, gdyż przepis art. 293 Ordynacji podatkowej ma charakter uniwersalny. Nie sposób doszukać się przepisu prawa wyłączającego działanie art. 293 Ordynacji podatkowej w odniesieniu do takich nieruchomości.

Dodatkowo Kolegium stwierdziło, iż podniesione w odwołaniu zarzuty co do prawidłowości przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, nie mogą zostać uznane za usprawiedliwione, albowiem uchybienia te były na tyle nieistotne, iż nie miały wpływu na wynik sprawy.

Skargę na powyższą decyzję wniósł S. F. podnosząc, że informacja objęta wnioskiem z dnia 16 października 2015 r. stanowi informację publiczną i nie jest objęta tajemnicą skarbową. Nie znajduje się ona bowiem w ustawowym katalogu zawartym w art. 293 Ordynacji podatkowej. Organ odwoławczy bezpodstawnie uznał, iż dane dotyczące numerów poszczególnych spraw podatkowych oraz dat wszczęcia i zakończenia indywidualnych postępowań podatkowych stanowią tajemnicę skarbową. Data wydania i numer decyzji administracyjnej w żaden sposób nie pozwala na identyfikację podatnika. Tajemnicą skarbową są objęte indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów. Informacja, czy podatnik płaci daniny nie jest informacją skarbową, podobnie jak wiadomość o wydaniu decyzji w sprawie opodatkowania nieruchomości.

Skarżący wskazał, iż w odwołaniu zasygnalizował podejrzenia co do istotnych nieprawidłowości mogących wystąpić w Urzędzie Gminy w O. związanymi z ustaleniem podatku od nieruchomości tj. działki nr [...] i [...] położonych w S.. Dlatego też, Samorządowe Kolegium Odwoławcze powinno powiadomić stosowne organy w celu przeprowadzenia postępowania sprawdzającego, które wykluczyłoby lub potwierdziło podejrzenia, czego nie uczyniono.

Skarżący powołał się także na orzecznictwo sądów administracyjnych z którego jego zdaniem wynika, iż bez naruszenia tajemnicy skarbowej wolno udostępniać wynikające z decyzji podatkowych dane o stosowanych ulgach podatkowych ze wskazaniem podatników i kwot. Zatem, skoro takie indywidualne dane zawarte w decyzjach podatkowych, nie są objęte tajemnicą skarbową, to informacja o tym czy dana osoba jest podatnikiem podatku lokalnego od nieruchomości również nie może być za tajemnicę skarbową uznana i powinna na wniosek strony zostać udostępniona.

Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Pismem z dnia 23 marca 2016 r. S. F. wniósł o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z załączonego dokumentu, który w ocenie skarżącego potwierdza fakt, że Wójt Gminy O. musi udzielić informacji publicznej w myśl art. 37 ust. 2 Ustawy o finansach publicznych, który nakazuje obligatoryjnie organowi publikację "wykazu osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia". Na wniosek o informację publiczną z dnia 27 lutego 2016 r. organ zastosował się do tegoż przepisu, natomiast na wcześniejszy wniosek z dnia 16 października 2015 w części dotyczące podmiotów zwolnionych z płacenia podatku odmówił udzielenia informacji zasłaniając się tajemnicą skarbową. Doszło więc do wydania aktu prawnego - decyzji odmawiającą udzielenia informacji publicznej we wnioskowanym zakresie - niezgodnie z obowiązującym prawem tj. art. 37 ust. 2 Ustawy o finansach publicznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Przedmiotem kontroli jest zbadanie, czy organy administracji publicznej w toku rozpoznania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem, gdy jest zgodna z przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Uchylenie jej przez sąd administracyjny następuje w sytuacjach określonych w art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej zwana P.p.s.a., tj. w przypadku uchybienia przepisom prawa materialnego, jeżeli uchybienie to miało wpływ na wynik sprawy, w przypadku rozstrzygnięcia dotkniętego wadą uzasadniającą wznowienie postępowania, jak również w przypadku innych naruszeń przepisów postępowania, jeżeli mogły mieć istotny wpływ za wynik sprawy.

Ponadto, zgodnie z art. 134 § 1 i art. 135 P.p.s.a., sąd dokonuje również z urzędu kontroli rozstrzygnięć administracji publicznej pod względem ich zgodności z prawem i nie jest związany w tym zakresie zarzutami, podstawą prawną i wnioskami sformułowanymi w skardze, a także stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

Skarga analizowana pod tym kątem zasługuje na uwzględnienie.

Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy w pierwszym rzędzie niezbędne jest ustalenie, czy Wójt Gminy O. był jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej oraz czy żądane przez stronę informacje są informacją publiczną.

Rozstrzygnięcie powyższego zagadnienia jest istotne dla sprawy, albowiem art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, ze zm., dalej jako u.d.i.p.) stanowi, że odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 u.d.i.p. przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji.

Z regulacji powyższych wyprowadzić należy wniosek, iż decyzyjna forma odmowy udostępnienia informacji publicznej znajdzie zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy żądana informacja stanowi informację publiczną, a podmiot do którego żądanie to skierowano jest organem władzy publicznej lub innym podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy.

Rozstrzygając powyższe zagadnienie stwierdzić należy, iż Wójt Gminy O. jako organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego wyposażony między innymi w kompetencje do władczego rozstrzygania spraw indywidualnych należących do właściwości rzeczowej wójta (burmistrza, prezydenta miasta oraz starosty) niewątpliwie jest organem administracji publicznej i co za tym idzie organem władzy publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc się do drugiego z zasygnalizowanych wyżej zagadnień zauważyć natomiast należy, iż pojęcie informacji publicznej określone jest w art. 1 ust. 1 u.d.i.p., zgodnie z którym informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 u.d.i.p. Informacją publiczną jest zatem każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa, o ile odnosi się do faktów (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 września 2007 r., sygn. IV SAB/Gl 28/07, dostępny CBOSA).

Jednocześnie art. 3 ust. 1 u.d.i.p. stanowi, że prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego oraz wglądu do dokumentów urzędowych.

Dalej wskazać należy, iż pomocnym dla określenia zakresu pojęcia informacji publicznej może być także, art. 6 ust. 1 u.d.i.p. stanowiący, że udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o:

1) polityce wewnętrznej i zagranicznej, w tym o:

a) zamierzeniach działań władzy ustawodawczej oraz wykonawczej,

b) projektowaniu aktów normatywnych,

c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych, sposobie ich realizacji, wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań;

2) podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:

a) statusie prawnym lub formie prawnej,

b) organizacji,

c) przedmiocie działalności i kompetencjach,

d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach,

e) strukturze własnościowej podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3-5,

f) majątku, którym dysponują;

3) zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:

a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych,

b) trybie działania państwowych osób prawnych i osób prawnych samorządu terytorialnego w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki budżetowej i pozabudżetowej,

c) sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych,

d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw,

e) stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania,

f) prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych,

g) naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych,

h) konkursie na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, w zakresie określonym w przepisach odrębnych;

4) danych publicznych, w tym:

a) treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności:

- treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć,

- dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających,

– treść orzeczeń sądów powszechnych, Sądu Najwyższego, sądów administracyjnych, sądów wojskowych, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu,

b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego,

c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej,

d) informacja o stanie państwa, samorządów i ich jednostek organizacyjnych;

5) majątku publicznym, w tym o:

a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych,

b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego długach,

c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządów zawodowych i gospodarczych oraz majątku osób prawnych samorządu terytorialnego, a także kas chorych,

d) majątku podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5, pochodzącym z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a-c, oraz pożytkach z tego majątku i jego obciążeniach,

e) dochodach i stratach spółek handlowych, w których podmioty, o których mowa w lit. a-c, mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych, oraz dysponowaniu tymi dochodami i sposobie pokrywania strat,

f) długu publicznym,

g) pomocy publicznej,

h) ciężarach publicznych.

Pamiętać przy tym należy, iż sposób sformułowania powyższego przepisu i użycie w nim zwrotu, że "udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o (...)" jednoznacznie wskazuje, iż zawarte w nim wyliczenie nie ma charakteru enumeratywnego, a jedynie przykładowy. Inaczej rzecz ujmując każda informacja wprost wskazana w tym przepisie niewątpliwie stanowi informację publiczną, jednocześnie brak wskazania w nim określonego rodzaju informacji nie przesądza o tym, iż pozbawiona jest ono przymiotu bycia informacja publiczną, a jedynie powoduje konieczność jej oceny pod kątem art. 1 ust. 1 u.d.i.p. oraz art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, celem zweryfikowania czy jest ona informacją o sprawach publicznych, względnie informacją o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, iż skarżący domagał się udostępnienia mu nie jednej konkretnej informacji, lecz kilku rodzajów informacji i dokumentów, w tym:

1. Podania numeru i daty wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości tj. działek o numerach [...] , [...] (Zespół dworsko-parkowy), położonych w S. Gmina O. w poszczególnych latach od roku 2010 – 2015 r.

2. Poinformowania czy w latach począwszy od roku 2010 – 2015 r. płatnikami podatku od ww. nieruchomości były instytucje publiczne (organy administracji publicznej)? Jeżeli tak, to wskazania jakie to były organy (agencje, jednostki samorządu terytorialnego zarządzające w imieniu Skarbu Państwa) i kiedy.

3. Podania - w przypadku niewydania decyzji ustalającej wysokość podatku od ww. nieruchomości - przyczyny (przepisu) na podstawie której zwolniono posiadacza i/lub właściciela z obowiązku podatkowego.

Zestawiając treść żądania skarżącego z przywołanymi wyżej przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej nie budzi wątpliwości Sądu rozpatrującego niniejszą sprawę, iż wszystkie żądane informacje posiadały przymiot bycia informacjami publicznymi w rozumieniu przepisów tej ustawy, albowiem dotyczyły informacji o ciężarach publicznych i pomocy publicznej polegającej na zwolnieniu z tych ciężarów oraz treści aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć wydawanych w związku z postępowaniami prowadzonymi w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości.

Powyższe oznacza, iż orzekające w sprawie organy trafnie zastosowały do odmowy udostępnienia S. F. żądanych informacji tryb decyzyjny określony w art. 16 u.d.i.p.

W związku powyższym oceny wymagało, czy postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją przeprowadzone zostało zgodnie z wymogami prawa procesowego oraz czy właściwe zastosowano w sprawie przepisy prawa materialnego.

Przechodząc do oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji wskazać należy, iż odmowa udzielenia wnioskowanych informacji publicznych przez podmiot zobowiązany nastąpiła ze względu na to, że żądane informacje należą do kategorii informacji chronionych ze względu na tajemnicę skarbową.

Przypomnieć w tym miejscu trzeba, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Przepis ten koresponduje z art. 61 ust. 3 Konstytucji RP, wedle którego ograniczenie prawa do uzyskiwania informacji może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa.

Do tego rodzaju tajemnic ustawowo chronionych należy tajemnica skarbowa, unormowana w Dziale VII ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749), co wskazuje na jej ścisłe związanie z postępowaniem podatkowym. Zakres tajemnicy skarbowej określony został w art. 293, który stanowi, że tajemnicą skarbową objęte są indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów (§ 1). Na zasadzie art. 293 § 2, przepis § 1 stosuje się również do danych zawartych w: 1) informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez podmioty inne niż wymienione w § 1, 2) aktach dokumentujących czynności sprawdzające, 3) aktach postępowania podatkowego, kontroli podatkowej oraz aktach postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, 4) dokumentacji rachunkowej organu podatkowego, 5) informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz z innych źródeł niż wymienione w § 1 lub w pkt 1, 6) informacjach uzyskanych w toku postępowania w sprawie zawarcia porozumień, o których mowa w dziale IIa.

Z przytoczonej wyżej regulacji wynika, że istotę tajemnicy skarbowej stanowi wyłączenie jawności indywidualnych danych zawartych we wszelkich dokumentach, jakie podatnik, płatnik, inkasent składa organowi podatkowemu, a także, jakie znajdują się w dokumentach tego organu lub pozyskanych przez organ informacji na temat tych danych. Dane objęte tajemnicą skarbową dotyczą w zasadzie pełnej treści dokumentów składanych przez podatników, płatników lub inkasentów. Obejmują one przede wszystkim dane osobowe podatnika (imiona i nazwisko, nazwisko rodowe, imiona rodziców), datę urodzenia, miejsce zamieszkania i miejsce wykonywania działalności gospodarczej lub miejsce zatrudnienia (nauki), numer ewidencyjny (PESEL), numer identyfikacji podatkowej (NIP), stan cywilny, osoby pozostające na utrzymaniu podatnika, dane dotyczące spadkodawcy, zapisodawcy, pożyczkodawcy, itp.

Ograniczenie tajemnicy skarbowej wyłącznie do danych indywidualnych dotyczy przy tym zarówno art. 293 § 1 Ordynacji podatkowej, jak i § 2 tegoż artykułu, co wynika z odesłania w § 2 do stosowania do danych zawartych w dokumentach w nim wskazanych wprost (a nie na przykład odpowiednio) regulacji z § 1. Inaczej rzecz ujmując jakkolwiek w art. 293 § 2 nie powtórzono określenia "indywidualne dane", zastosowanego w § 1, posługując się jedynie wyrazem "dane", to jednak należy - biorąc pod uwagę wykładnię systemową - opowiedzieć się za wyłączeniem z tego pojęcia zbiorczych, niezindywidualizowanych danych (por. Babiarz S., Dauter B., Gruszczyński B., Hauser R., Kabat A., Niezgódka-Medek M., Ordynacja podatkowa. Komentarz.,WK 2015, teza 3. do art. 293, dost. w Lex). Powyższe oznacza, iż także w przypadku danych zawartych w dokumentach o jakich mowa w art. 293 § 2 Ordynacji podatkowej, w tym na przykład w przywoływanej przez organ II instancji dokumentacji rachunkowej organu podatkowego, objęcie tajemnicą skarbową dotyczyć będzie tylko tych informacji, które mają charakter danych indywidualnych podatnika, płatnika lub inkasenta.

Dla oceny zgodności prawem zaskarzonej decyzji istotna jest okoliczność, iż inicjujący postępowanie wniosek o udostępnienie informacji publicznej miał charakter złożony i nie dotyczył udostępnienia jednej, konkretnie wskazanej informacji, lecz udostępnienia szeregu różnego rodzaju informacji, których wspólnym mianownikiem było odnoszenie się do zagadnień związanych z podatkiem od nieruchomości przedmiotem opodatkowania, którym miał być konkretnie określona nieruchomość składająca się z działek nr [...]i [...] położonych w S. Gmina O..

Pomimo takowej niewątpliwej złożoności wniosku podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej (organ I instancji) choć odmówił uwzględnienia wniosku strony w całości, to swoje lakoniczne rozważania co do powodów odmowy ograniczył do zacytowania art. 293 Ordynacji podatkowej, bez wskazania jakie spośród informacji objętych wnioskiem uznaje za tajemnice skarbową i dlaczego, w sytuacji gdy zacytowany art. 293 Ordynacji podatkowej skalda się z dwóch paragrafów, a jego § 2 z sześciu punktów wskazujących jakie dane objęte są tajemnica skarbową. Sposób sformułowania wniosku o udostępnienie szeregu informacji publicznych w połączeniu z treścią art. 293 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej nakładał zaś za organ obowiązek odniesienia się do każdej z żądanych informacji z osobna, wraz z wskazaniem na podstawie jakiego konkretnie przepisu dna informacje uznaje za objętą tajemnicą skarbową. Wskazanie podstawy prawnej uznania danej informacji za objętej tajemnicą skarbową oznacza przy tym konieczność jednoznacznego podania przez organ czy informacje tę zalicza do kategorii danych określonych w art. 293 § 1 Ordynacji podatkowej, czy też do danych wskazanych w którymś z punktów § 2 tego przepisu.

Wymogom powyższym decyzja organu I instancji nie sprostała, co oznacza, iż został ona wydana z naruszeniem art. 107 § 3 K.p.a., albowiem nie zawierała praktycznie uzasadnienia prawnego.

Rozpatrując odwołanie organ II instancji wskazał natomiast w uzasadnieniu swojej decyzji, że dane dotyczące wysokości ustalonego podatku od nieruchomości na rzecz konkretnej strony należą do dokumentacji rachunkowej organu podatkowego, o której mowa w art. 293 § 2 pkt 4 Ordynacji podatkowej, natomiast dane o zakresie opodatkowania wskazanym podatkiem zawarte są w deklaracji na podatek i podlegają tajemnicy skarbowej na podstawie art. 293 § 1 tej ustawy. Zdaniem Kolegium, dane zawarte w rozstrzygnięciu organu podatkowego w sprawie indywidualnego wymiaru podatku przez konkretnego podatnika stanowią tajemnicę skarbową i w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej mogą być ujawnione jedynie informacje zbiorcze o podatnikach, nie mogą być natomiast udzielane żadne informacje indywidualne.

Organ II instancji podjął zatem próbę wskazania konkretnych przepisów uzasadniających uznanie wnioskowanych przez skarżącego informacji za objęte tajemnica skarbową, jednakże rozważań swoich nie odniósł do wszystkich żądanych przez skarżącego informacji, ograniczając się jedynie do danych dotyczących wysokości ustalonego podatku od nieruchomości na rzecz konkretnej strony, które w jego zdaniem objęte są tajemnicą skarbową na podstawie art. 293 § 2 pkt 4 Ordynacji podatkowej oraz danych o zakresie opodatkowania wskazanym podatkiem, które mają być objęte tajemnica skarbową na podstawie art. 293 § 1 Ordynacji podatkowej.

Porównanie treści uzasadnienia decyzji organu II instancji z wnioskiem skarżącego o udostępnienie informacji publicznych wskazuje, iż organ posługuje się sformułowaniami odmiennymi niż zawartymi we wniosku, w tym sformułowaniem cyt. "dane o zakresie opodatkowania wskazanym podatkiem", którego nie używa wnioskodawca, co wobec braku bardziej szczegółowych wyjaśnień w uzasadnieniu zaskarzonej decyzji uniemożliwia ustalenie jakie konkretnie informacje publiczne wnioskowane przez stronę organ pod tym określeniem rozumie i co za tym idzie, których dokładnie informacji przez stronę żądanych dotyczy stanowisko, iż są one objęte tajemnicą skarbowa na podstawie art. 293 § 1 Ordynacji podatkowej. Organ nie wskazuje przy tym wprost na podstawę prawną uznania, iż tajemnicą skarbowa objęte są pozostałe wnioskowane przez stronę w piśmie z dnia 16 października 2015 r. informacje, w tym przede wszystkim informacje o ewentualnych zwolnieniach z podatku od wskazanych w tym pismem nieruchomości, czy tez o sygnaturach ewentualnie wydawanych w sprawach decyzji. Organ nie wyjaśnia także w żaden sposób podstawy prawnej uznania, iż tajemnicą skarbową objęta jest pierwsza z informacji wnioskowanych w pkt 2 wniosku, a więc informacja ogólna czy podatnikami podatku od nieruchomości wskazanych we wniosku były instytucje publiczne, względnie organy administracji publicznej, koncentrując się jedynie na wyjaśnieniu powodów odmowy wskazania danych identyfikujących konkretnych podatników.

Zauważyć wreszcie trzeba, iż ze sposobu sformułowania wniosku, w tym w szczególności z zestawienia jego punktów 3 i 1 wynika, iż podmiot domagający się udostępnienia informacji publicznej, wnioskiem tym objął nie tylko informacje co do numerów i data wydania decyzji w przedmiocie wymiary podatku od nieruchomości, lecz także informacje, czy decyzje takowe w ogóle odnośnie wskazanych we wniosku nieruchomości były wydawane, jeśli nie to z jakich przyczyn.

Również na powyższej informacji wnioskodawcy nie udzielono, a jednocześnie zarówno w zaskarżonej decyzji jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji brak jakichkolwiek wyjaśnień w oparciu o co organy uznały, iż sama informacja o wydawaniu bądź braku decyzji wymiarowych w przedmiocie podatku od nieruchomości dotyczących danej nieruchomości objęta jest tajemnicą skarbową.

Zdaniem Sądu orzekającego w niniejszej sprawie informacja dotycząca samego faktu wydania bądź niewydania decyzji nie narusza, tajemnicy skarbowej, gdyż treść odpowiedzi na pytanie czy został wymierzony podatek nie mieści się w zakresie przedmiotowym pojęcia "tajemnica skarbowa", określonym w art. 293 ustawy Ordynacja podatkowa, nawet w jego szerokim ujęciu, bowiem nie dotyczy jakichkolwiek indywidualnych danych podatnika.

Brak poczynienia w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji rozważań w zakresach wskazanych powyżej uniemożliwia jej kontrolę przez sąd administracyjny, który nie zastępuje organów administracji, a jedynie ocenia zgodność z prawem ich rozstrzygnięć.

Przypomnieć bowiem w tym miejscu trzeba, iż Istotnym składnikiem prawidłowo wydanej decyzji jest bowiem jej uzasadnienie. Powinno ono w sposób wyczerpujący informować stronę o motywach, którymi kierował się organ rozstrzygając sprawę. Strona może, bowiem skutecznie bronić swych interesów tylko w sytuacji, gdy znane są jej przesłanki powziętej decyzji. Zgodnie z art. 107 § 3 K.p.a. uzasadnienie decyzji składa się z uzasadnienia faktycznego oraz uzasadnienia prawnego zawierającego wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów, które zadecydowały o treści decyzji. Organ zarówno I jak i II instancji, musi, zatem nie tylko zająć stanowisko wobec całego materiału dowodowego oraz uzasadnić jasno i należycie swoje zdanie lecz także odnieść się do wszystkich występujących w sprawie zagadnień prawnych. Pominięcie w uzasadnieniu decyzji uzasadnienia prawnego w całości lub jak w niniejszej sprawie w znacznej części, w tym w szczególności brak wyjaśnienia podstawy prawnej decyzji odnośnie wszystkich wnioskowanych do udostępnienia informacji publicznych wraz z przytoczeniem odpowiednich przepisów prawa, stwarza przesłankę do uznania naruszenia przez organ przepisów o postępowaniu administracyjnym w stopniu wywierającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Obowiązek sporządzenia uzasadnienia wiąże się także z wyrażoną w art. 11 K.p.a. zasadą przekonywania, która zobowiązuje organy administracji publicznej do dołożenia szczególnej staranności w uzasadnieniu swoich rozstrzygnięć.

Podkreślić w tym miejscu trzeba, iż uzasadnienie prawne decyzji nie może ograniczać się do zacytowania przez organ wydający decyzję treści danego przepisu prawa, lecz powinno zawierać umotywowaną ocenę obowiązku zastosowania danego przepisu w ustalonym prawidłowo stanie faktycznym sprawy. Uzasadnienie decyzji winno więc odzwierciedlać stanowisko organu, w tym wykładnię zastosowanych przepisów prawa, aby strona postępowania miała możliwość oceny poprawności przeprowadzonego w sprawie postępowania i zastosowanych w sprawie przepisów prawa. Motywy decyzji powinny być tak ujęte, aby strona mogła zrozumieć i w miarę możliwości zaakceptować zasadność przesłanek faktycznych i prawnych, którymi kierował się organ przy załatwianiu sprawy.

Już tylko powyższe okoliczności uzasadniały uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ja decyzji Wójta Gminy O. ma podstawie art. 145 § 1 [lt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 134 P.p.s.a. jako wydanych z naruszeniem wskazanych wyżej przepisów postępowania, które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Kolejnym uchybieniem orzekających w sprawie organów było nieuwzględnienie okoliczności, iż z ogólnego żądania strony udostępnienia jej informacji co do przyczyn (przepisu) na podstawie której zwolniono posiadacza i/lub właściciela z obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości obejmujących działki nr 268/8 i 270 w S. gmina O. (pkt 3 wniosku inicjującego postępowanie) w sposób jednoznaczny wynika, że strona domagała się udostępnienia jej informacji o wszelkich zwolnieniach podatkowych przyznanych osobom zobowiązanym do zapłaty podatku od nieruchomości wskazanych we wniosku.

Zauważyć w tym miejscu trzeba, iż ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) w art. 7 ust. 1 określa szereg zwolnień przedmiotowych od podatku od nieruchomości wskazując jakiego rodzaju nieruchomości i pod jakimi dodatkowymi warunkami zwalnia się od tego podatku, w art. 7 ust. 2 konstytuuje zwolnienie o charakterze podmiotowym, zaś w ust. 3 upoważnia rady gmin do wprowadzania w drodze uchwał innych zwolnień przedmiotowych niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.

Z powyższego rozróżnienia ustawowego na zwolnienia o charakterze przedmiotowym i podmiotowym wynika, że pytanie wnioskodawcy należało rozumieć w ten sposób, że domaga się on zarówno informacji czy wskazana w pytaniu nieruchomość objęta jest zwolnieniem przedmiotowym, a jeśli tak to jakim, to jest wynikającym z którego punktu art. 7 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, względnie z jakiego aktu prawa miejscowego (art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych), bądź ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz czy podatnik podatku od tej nieruchomości korzysta ze zwolnienia podmiotowego, a jeśli tak to na podstawie, którego punktu art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W takim też zakresie, to jest odrębnie dla zwolnień przedmiotowych i odrębnie dla zwolnień podmiotowych, organy winny rozpoznać wniosek strony o udostępnienie informacji publicznej, czego jednakże nie uczyniły generalnie uznając, że tego rodzaju informacje, to jest wszelkie informacje dotyczące zwolnień podatkowych objęte są tajemnica skarbową.

Stanowisko to w stosunku do informacji dotyczących zwolnień podatkowych w podatku od nieruchomości o charakterze przedmiotowym uznać zaś należy za wadliwe.

Skoro bowiem podmiot domagający się udostępnienia mu informacji publicznej zmierza między innymi do ustalenia, czy przedmiot opodatkowania, a zatem, czy dana konkretna nieruchomość, korzysta ze zwolnienia podatkowego niezależnego od indywidualnej osoby podatnika, to udzielenie odpowiedzi na tak postawione pytanie nie narusza sfery tajemnicy skarbowej, o której mowa art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa.

Zauważyć bowiem trzeba, że zgodnie z artykułem 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.).gospodarka środkami publicznymi jest jawna, natomiast art. 34 ust. 1 pkt 8 tej regulacji wyjaśnia, że zasada jawności gospodarowania środkami publicznymi jest realizowana m.in. poprzez udostępnianie przez jednostki sektora finansów publicznych wykazu podmiotów spoza sektora finansów publicznych, którym ze środków publicznych została udzielona dotacja, dofinansowanie realizacji zadania lub pożyczka, lub którym została umorzona należność wobec jednostki sektora finansów publicznych. Przepis art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f ww. ustawy o finansach publicznych wskazuje zaś, że zarząd jednostki samorządu terytorialnego podaje do publicznej wiadomości – w terminie do dnia 31 maja roku następnego – informację obejmującą wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia. Ustawa – Ordynacja podatkowa w art. 3 wyjaśnia, że ilekroć w ustawie jest mowa o ulgach podatkowych – rozumie się przez to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku, z wyjątkiem obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, oraz innych odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku.

W świetle przywołanych przepisów, nie może zatem budzić wątpliwości, że pytanie, które zmierza do ustalenia, czy nieruchomość będąca przedmiotem zainteresowania korzysta ze zwolnienia podatkowego, nie mieści się w zakresie przedmiotowym tajemnicy skarbowej. Skoro bowiem z woli samego ustawodawcy kwestia zwolnień podatkowych – w myśl generalnej zasady jawności finansów publicznych – nie korzysta z ochrony, to udzielenie odpowiedzi na tak sformułowane pytanie powinno obejmować stwierdzenie, z którego jasno będzie wynikać, czy nieruchomość objęta jest zwolnieniem podatkowym czy też nie.

Jak trafnie wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. I OSK 2129/13 samo potwierdzenie, bądź zanegowanie, okoliczności, czy nieruchomość korzysta ze zwolnienia podatkowego, nie naruszy brzmienia art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa.

Podkreślić bowiem należy, iż czym innym jest bowiem indywidualny wymiar zobowiązania podatkowego wynikający z decyzji podjętej w jednostkowej sprawie podatnika, której treść niewątpliwie objęta jest działaniem tajemnicy skarbowej, a czym innym jedynie informacja o korzystaniu z przedmiotowego zwolnienia podatkowego przez konkretną nieruchomość, jako mieszcząca się w kategorii informacji podlegających upublicznieniu. Przedmiot tajemnicy skarbowej ogranicza bowiem dostęp do objętej tą tajemnicą informacji publicznej w zakresie indywidualnych danych o podatniku, co oznacza, że przez wzgląd na tę tajemnicę uzasadnioną byłaby odmowa udostępnienia danych podatnika korzystającego z danej nieruchomości, natomiast brak jest podstaw do odmowy udzielenia informacji dotyczących zwolnienia od podatku samej nieruchomości, jako że zwolnienie z podatku związane jest z nieruchomością i łączy się z szerszym zagadnieniem gospodarowania środkami publicznymi, zaś sama gospodarka środkami publicznymi – jak zostało wykazane – jest jawna.

Wobec tego odpowiedź na pytanie, które zmierza w intencji wnioskodawcy do ustalenia, czy nieruchomość korzysta ze zwolnienia od podatku, nie narusza tajemnicy skarbowej, albowiem nie obejmuje sfery indywidualnych danych podatnika, mimo że informacja ta zawarta jest dokumentacji rachunkowej organu podatkowego.

W tym też zakresie zaskarżona decyzja zapadła z naruszeniem przepisów prawa materialnego – to jest art. 5 ust. 1 u.d.i.p. w zw. z art. 293 § 1 Ordynacji podatkowej, co również uzasadniało jej uchylenie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 200 P.p.s.a.

Wskazania co do dalszego postępowania wynikają wprost z przedstawionych rozważań i wobec kasacyjnego charakteru niniejszego wyroku sprowadzają się do ponownego rozpatrzenia sprawy z uwzględnieniem wykładni przepisów prawa materialnego i procesowego przedstawionej przez Sąd, w tym przede wszystkim z uwzględnieniem faktu, iż wniosek S. F. dotyczy szeregu różnych informacji i winien być wnikliwie rozpatrzony w stosunku do każdego zawartego w nim żądania.

Organ ponownie rozpoznając sprawę winien uwzględnić, że prawo do uzyskania informacji publicznej jest konstytucyjnym prawem podmiotowym każdego obywatela, co rodzi po stronie organów obowiązek szczególnie wnikliwej oceny, czy odnośnie poszczególnych informacji żądanych przez stronę faktycznie zachodzi przesłanka odmowy ich udostępnienia ze względu na tajemnicę skarbową, pamiętając, iż generalną zasadą jest udostępnianie przez organ wnioskowanych informacji publicznych, zaś przepisy ustanawiające wyjątek od tej zasady generalnej musza być interpretowane ściśle.

Oceniając poszczególne informacje żądane przez skarżącego pod kątem objęcia ich tajemnicą skarbową organ winien mieć pamiętać, iż tajemnicą tą objęte są wyłącznie informacje, które mają charakter danych indywidualnych dotyczących podatnika, a równocześnie pochodzą ze źródeł wskazanych w art. 293 § 1 lub § 2 pkt 1 do 6 Ordynacji podatkowej.

W przypadku zaistnienia przesłanek odmowy udostępnienia poszczególnych informacji z powodu objęcia ich tajemnicą skarbową obowiązkiem organu będzie precyzyjne wskazanie jakich informacji odmowa dotyczy oraz uargumentowanie swojego stanowiska w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wraz ze wskazaniem w oparciu o jaki konkretnie przepis (to jest ze wskazaniem nie tylko artykułu lecz także § i ewentualnie punktu) uznał daną informację za objętą tajemnicą skarbową.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż niniejszy wyrok nie przesądza o merytorycznym sposobie załatwienia wniosku skarżącego poza wnioskiem o udostępnienie mu informacji co wydawania decyzji wymiarowych odnośnie wskazanych we wniosku nieruchomości i we wskazanym okresie oraz co do objęcia tych nieruchomości zwolnieniami przedmiotowymi w podatku od nieruchomości w tymże okresie, w tym w szczególności o konieczności udostępnienia mu wszystkich żądanych informacji albowiem charakter uchybień jakich dopuściły się w tym zakresie orzekające w sprawie organy uniemożliwił sądowi dokonanie merytorycznej oceny trafności poglądu, iż w sprawie zachodzą przesłanki do generalnej odmowy udostępnienia skarżącemu wszelkich żądanych informacji. Ocena takowa będzie bowiem możliwa dopiero po proceduralnie prawidłowym rozpoznaniu sprawy i w przypadku odmowy udostępnienia wnioskowanych informacji w całości lub w części po sporządzeniu odpowiadającego wymogom art. 107 § 3 K.p.a. i art. 11 K.p.a. uzasadnienia rozstrzygnięcia.



Powered by SoftProdukt