Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s, , Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, Przyznano prawo pomocy w części poprzez zwolnienie od kosztów sądowych., II SA/Łd 687/07 - Postanowienie WSA w Łodzi z 2007-11-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
II SA/Łd 687/07 - Postanowienie WSA w Łodzi
|
|
|||
|
2007-07-25 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi | |||
|
Grzegorz Szkudlarek /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s | |||
|
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego | |||
|
Przyznano prawo pomocy w części poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. | |||
Sentencja
Dnia 6 listopada 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 listopada 2007 roku wniosku A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia przyznać A. K. prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych. |
||||
Uzasadnienie
A. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. Nr [...] z dnia [...] roku w przedmiocie nakazu rozbiórki. W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi A. K. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Oświadczył, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną, dwiema córkami, zięciem i dwoma wnukami. Łączny dochód rodziny z tytułu wynagrodzenia za pracę córek i zięcia, emerytury żony i jego renty wynosi 2.257 złotych. Skarżący zadeklarował, że posiada dom o powierzchni 100 m2, przylegający do niego dom o powierzchni 137,60 m2, a ponadto nieruchomość rolną o powierzchni 1,097 ha oraz budynek gospodarczy i halę garażową. Skarżący nie posiada oszczędności ani papierów wartościowych. W uzasadnieniu wniosku A. K. wskazał, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji materialnej, albowiem przeważająca część dochodów przeznaczana jest na zakup leków dla niego i żony. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, w osobie referendarza sądowego, postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2007 roku, przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych. Sprzeciw od powyższego postanowienia złożyły uczestniczki postępowania M. Ż. i T. M., zdaniem których A. K. może ponieść koszty sądowe w sprawie bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego dla siebie i swej rodziny. W uzasadnieniu środka zaskarżenia podniesiono, iż A. K. faktycznie mieszka i prowadzi gospodarstwo domowe tylko z żoną i wnukiem - synem rozwiedzionej córki, która to córka mieszka i pracuje w W. Druga córka skarżącego wyprowadziła się i mieszka z mężem i córką w bloku (oboje pracują). Syn A. K. jest w dobrej sytuacji materialnej i nie musi korzystać z pomocy rodziców. W odpowiedzi na sprzeciw A. K. wyjaśnił, że z czwórki jego dzieci, trójka pozostaje zameldowana wraz z nim i jego żoną w domu przy ul. A w O. Jedna z córek mieszka obecnie w W., gdzie pracuje jako sprzedawca w sklepie. Przyjeżdża jednak do stałego miejsca zamieszkania co dwa tygodnie na 2-3 dni aby odwiedzić swojego syna. Druga z córek jest mężatką i do maja 2007 roku zamieszkiwała za skarżącym, który w dalszym ciągu jej pomaga dostarczając środków utrzymania. Trzecia z córek zamieszkuje na wsi, niedawno urodziła dwójkę dzieci i również domaga się pomocy ze strony skarżącego. Syn skarżącego prowadzi zaś działalność gospodarczą, która nie przynosi dochodu. A. K. oświadczył również, iż posiada jeden dom, który został rozbudowany przez dobudowę do budynku istniejącego domu o powierzchni 137,60 m2, posiada także budynek gospodarczy, który od wybudowania w 1978 roku pozostaje niewykorzystany oraz hale garażowe z 1978 i 1995 roku, w przeszłości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, obecnie nieużywane. Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył, co następuje: Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, która ma na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. Stanowi ono realizację uprawnień wynikających z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 roku (Dz.U. z 1993 roku, Nr 61, poz. 284 ze zm). Wskazać jednak należy, iż prawo dostępu do sądu nie ma charakteru absolutnego i może być przedmiotem uzasadnionych prawnie ograniczeń. W przypadku, gdy dostęp jednostki do sądu jest ograniczony czy to przez działanie prawa, czy faktycznie, ograniczenie tego prawa nie będzie sprzeczne ze wskazanymi wyżej przepisami Konstytucji i Konwencji, gdy ograniczenie dostępu do sądu nie narusza samej istoty tego prawa i gdy zmierza do realizacji uzasadnionego prawnie celu oraz gdy zachowana została rozsądna relacja proporcjonalności pomiędzy stosowanymi środkami a celem, do realizacji którego stosowane środki zmierzały. Stąd ograniczona ilość funduszy publicznych dostępna na udzielanie pomocy prawnej sprawia, że koniecznością systemu wymiaru sprawiedliwości jest przyjęcie procedury selekcji, a sposób, w jaki ta procedura funkcjonuje w poszczególnych sprawach, winien być pozbawiony arbitralności lub dysproporcjonalności i nie powinien rzutować na istotę prawa dostępu do sądu (por. wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 16 lipca 2002 roku w sprawie P., C. i S. vs. Wielka Brytania nr 56547/00, opubl. Lex nr 75481). Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej zwanej "p.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania /przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym/ lub, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny /przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym/. W myśl art. 260 p.p.s.a. w razie wniesienia sprzeciwu postanowienie przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Strona występująca na drogę postępowania sądowego winna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania, a wnosząc o zwolnienie z tego obowiązku musi uprawdopodobnić, w sposób bardzo rzetelny, okoliczności przemawiające za uwzględnieniem wniosku. Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Analiza akt sprawy nie pozwala podzielić stanowiska skarżącego, co do pozostawania przez niego we wspólnym gospodarstwie domowym z córkami, zięciem i wnukiem. Fakt pomocy finansowej członkom rodziny jest godny pochwały z etycznego punktu widzenia, nie skutkuje jednakże ustaleniem, że osoby te prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Córki skarżącego, zięć i wnuczka nie mieszkają z nim. W ocenie Sądu okresowe pobyty w domu rodzinnym nie uzasadniają przyjęcia, że w domu tym znajduje się centrum spraw życiowych wspomnianych wyżej osób. A. K. pozostaje zatem we wspólnym gospodarstwie domowym wyłącznie z żoną i wnuczkiem. Skarżący z żoną uzyskują łączny dochód w wysokości 1.182 złotych. A. K. jest też właścicielem domu, budynków gospodarczych oraz nieruchomości rolnej. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wartość majątku skarżącego wielokrotnie przekracza wysokość kosztów sądowych w sprawie. Nie można jednakże oczekiwać od strony postępowania wyzbycia się posiadanego majątku trwałego wyłącznie w celu pokrycia kosztów sądowych o wysokości nieproporcjonalnie niskiej w stosunku do wartości tego majątku. Nieracjonalne byłoby także obciążanie nieruchomości skarżącego w celu zabezpieczenia kredytu lub pożyczki zaciągniętych na pokrycie kosztów sądowych, albowiem - jak wynika z doświadczenia życiowego - koszty takiej operacji przekroczyłby koszty sądowe w sprawie. Skarżący dysponuje miesięcznym dochodem w wysokości 392 złotych na osobę. Uznając za wiarygodne oświadczenie skarżącego na okoliczność wydatkowania większości uzyskiwanych dochodów na leki dla niego i żony, Sąd stwierdza, iż A. K. uprawdopodobnił w sposób graniczący z pewnością, iż nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi orzekł jak w sentencji. |