Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. W. i A. W. wspólników spółki cywilnej "W. [...] – S." s.c. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 maja 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 630/08 w zakresie zawieszenia postępowania w sprawie w sprawie ze skargi A. W. i A. W. wspólników spółki cywilnej "W. [...] – S." s.c. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia: odrzucić zażalenie

Postanowieniem z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 630/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił A. W. i A. W. (wspólnikom spółki cywilnej "W. [...]-S.") zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie z ich skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej.

Sąd I instancji wyjaśnił, iż wnioskodawcy w uzasadnieniu żądania twierdzili, że 28 marca 2008 r. Gmina L. złożyła do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie niezgodności art. 18 ust. 5 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym a także art. 8 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw. Na poparcie powyższego przedłożono kserokopię ww. wniosku z prezentatą kancelarii TK.

WSA podniósł, że z treści art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) – dalej: p.p.s.a. - wynika fakultatywność zwieszenia postępowania. Wywodził, że zgodnie z art. 7 powołanej ustawy, zawierającej zasadę koncentracji materiału dowodowego, sąd powinien podejmować czynności zmierzające do szybkiego załatwienia sprawy i dążyć do jej rozstrzygnięcia na pierwszym posiedzeniu. Sąd wskazał też na prawo strony do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki, powołując treść art. 45 ust. 1 Konstytucji RP i art. 6 ust. 1 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Z uwagi na powyższe unormowania - zmierzające do przeciwdziałania przewlekłości postępowania sądowego - w ocenie Sądu I instancji dla rozpoznania niniejszej sprawy nie jest celowe ponowne oczekiwanie na ewentualny wyrok TK. Powołując postanowienie TK z dnia 11 marca 2008 r. sygn. akt Tw 32/07, Sąd wskazał, że analogicznemu wnioskowi O. O. P. T. D. odmówiono nadania dalszego biegu.

WSA podzielił stanowisko Sądu Najwyższego, że ze względów celowościowych nieuzasadnione jest zawieszenie postępowania, gdy można samodzielnie dokonać ustaleń potrzebnych do rozstrzygnięcia. Wskazał też na możliwość - w razie wątpliwości co do konstytucyjności przepisu - przedstawienia TK stosownego pytania prawnego w trybie art. 193 Konstytucji RP i art. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

W zażaleniu na powyższe postanowienie A. W. i A. W. twierdzili, że na mocy art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. celowość zawieszenia postępowania podlega badaniu przez sąd, ale uznanie sądu w tym zakresie nie może być dowolne. Ich zdaniem - skoro powołany w sprawie wniosek Gminy L., dotyczący kluczowego w sprawie art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym, stanowiącego materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji - rozstrzygniecie sprawy przez WSA zależy od wyniku postępowania toczącego się przez TK. Wnioskodawcy wywodzili - powołując stanowisko komentatorów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - że za zasadnością zawieszenia postępowania z uwagi na postępowanie toczące się przed Trybunałem Konstytucyjnym przemawia ekonomia procesowa. Zapobiega to późniejszym wznowieniom postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie podlega odrzuceniu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia wymienione enumeratywnie w punktach od 1 do 10 tego przepisu.

Przepis art. 194 § 1 pkt 3 p.p.s.a. daje stronie postępowania prawo do wniesienia zażalenia na postanowienie, którego przedmiotem jest zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania. Mając zatem na względzie treść tego przepisu wskazać należy, iż nie jest dopuszczalne zażalenie na postanowienie odmawiające zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego.

Zauważyć należy, że powołany przepis art. 194 § 1 p.p.s.a. zawiera katalog przypadków, w których jest dopuszczalne zaskarżenie określonego postanowienia sądu pierwszej instancji, zatem jeżeli ani powyższy przepis ani inny przepis p.p.s.a. nie przewiduje wprost prawa strony do wniesienia środka odwoławczego w postaci zażalenia na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania sądowego oznacza to, że zażalenie na to postanowienie nie jest dopuszczalne.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 maja 2008 r. nie podlegało zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem w oparciu o przepis art. 180 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.