Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agata Ćwik-Bury (spr.), Sędziowie WSA Paweł Kornacki, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi G. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. oddala skargę.

1. Przedmiotem skargi G.M. (dalej także: skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej także: organ odwoławczy, SKO) z dnia [...] nr [...] uchylająca decyzję Prezydenta Miasta K. (dalej: organ pierwszej instancji) z dnia [...] nr [...] ustalającą wymiar podatku od nieruchomości za 2013 r. oraz ustalająca nowy wymiar tego podatku.

2. Postępowanie przed organami administracji.

2.1. Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a oraz art. 13 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej: O.p.) oraz art. 1 ust. 1, art. 2, art. 17 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1659 ze zm.) i § 1 pkt 12 lit. c rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925) organ odwoławczy decyzją z dnia [...] uchylił decyzję organu pierwszej instancji w sprawie ustalenia skarżącej podatku od nieruchomości położonej w K. przy ul. [...] na 2013 r. w kwocie [...] zł oraz ustalił nowy wymiar podatku w wysokości [...] zł w następujący sposób:

a) garaż [...] m x 7,35 zł = [...] zł ([...] zł);

b) grunty pozostałe – tereny mieszkaniowe [...] m2 x 0,36 zł = [...] zł;

c) budynki mieszkalne lub ich części [...] m x 0,64 zł = [...] zł ([...] zł);

d) pomieszczenia gospodarcze w budynku mieszkalnym [...] m x 0,66 zł = [...] zł ([...] zł).

2.2. Z akt sprawy wynika, że przedmiotem opodatkowania jest nieruchomość położona w K. przy ul. [...], która od 2009 r. w wyniku spadkobrania stała się własnością skarżącej (postanowienie Sądu Rejonowego K. z dnia [...] sygn. akt [...] o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłej w dniu [...] K.M.).

Organ pierwszej instancji wskazywał, że w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy istniał od miesiąca marca 2009 r. zaś informacja w sprawie podatku od nieruchomości złożona została dopiero w 2016 r.

Postanowieniem z dnia [...] organ pierwszej instancji wszczął postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia skarżącej zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2011 – 2016 oraz wezwał do złożenia informacji w sprawie podatku od nieruchomości. W dniu 5 lipca 2016 r. złożone zostały pismo oraz informacja IN-1 w sprawie podatku od nieruchomości, w których nie wykazano powierzchni gruntów, natomiast powierzchnie wszystkich pomieszczeń mieszkalnych oraz gospodarczych wykazano w rubryce o wysokości 1,40 – 2,20 m.

Postanowieniem z dnia [...] organ pierwszej instancji wezwał skarżącą do złożenia dodatkowych wyjaśnień i podania informacji, czy został złożony wniosek do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego o wyłączenie z użytkowania budynku mieszkalnego oraz podania powierzchni działki gruntu i budynku z rozróżnieniem wysokości pomieszczeń. Pismem z dnia 26 sierpnia 2018 r. skarżąca udzieliła odpowiedzi – podając wymiary poszczególnych pomieszczeń domu na podstawie pomiarów dokonanych przez siebie samodzielnie. Poinformowała też, że nie składała wniosku o wyłączenie z użytkowania budynku mieszkalnego oraz wskazała, iż od 2009 r. dach zabudowania gospodarczego przegnił i uległ zawaleniu.

Postanowieniem z dnia [...] organ pierwszej instancji wszczął postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości.

Decyzją z dnia [...] organ pierwszej instancji ustalił skarżącej wysokość podatku od nieruchomości na 2013 r., przyjmując do opodatkowania składniki zgodnie z pismem z dnia 26 sierpnia 2016 r. złożonym przez skarżącą, w którym m.in. podała ona wymiary poszczególnych pomieszczeń według przeprowadzonych samodzielnie pomiarów, z uwzględnieniem ich wysokości. Z kolei powierzchnię gruntów organ pierwszej instancji przyjął zgodnie z danymi, wynikającymi z ewidencji gruntów i budynków.

2.3. W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca podnosiła, iż nastąpiła pomyłka w rubryce dotyczącej gruntów i pozostałych terenów mieszkaniowych. Zdaniem skarżącej w jej posiadaniu znajduje się [...] m2 gruntów ornych klasy IVb oraz [...] m2 gruntów oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako tereny mieszkaniowe. Zaznaczyła, że po zapoznaniu się ze stanowiskiem organu pierwszej instancji, nie zdawała sobie sprawy z dokonanych zmian w ewidencji gruntów odnośnie klasyfikacji gruntów. Zwróciła również uwagę na swoją trudną sytuację materialną.

2.4. Decyzją z dnia [...] SKO uchyliło decyzję organu pierwszej instancji oraz ustaliło skarżącej nowy wymiar podatku od nieruchomości na 2013 r.

W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy w pierwszej kolejności odwołał się do art. 68 § 1 i § 2 O.p. oraz zaznaczył, że z uwagi na niezłożenie w ustawowym terminie informacji podatkowej przez skarżącą organ pierwszej instancji mógł wydać oraz doręczyć jej decyzje ustalające wymiar podatku od nieruchomości za lata 2012 – 2017. SKO zaznaczyło nadto, że z uwagi na łączną kwotę podatku do zapłaty (za wszystkie lata podatkowe) oraz sytuację materialną skarżącej organ pierwszej instancji winien był (w drodze odrębnego postępowania) rozważyć, czy okoliczności wskazane w odwołaniu nie stanowią również wniosku o rozłożenie podatku za lata 2012 – 2017 na dogodne raty.

W kwestii zarzutów dotyczących nieprawidłowych powierzchni gruntów przyjętych do opodatkowania SKO stwierdziło, że z dodatkowych wyjaśnień organu pierwszej instancji – w szczególności zaś z ewidencji gruntów i budynków – wynika, iż w dniu [...] zostały zmienione dane ewidencyjne działki o nr [...] polegające na zmianie klaso – użytku "tereny mieszkaniowe – B" z powierzchni [...] m2 i "użytki rolne RIVb" o powierzchni [...] m2, do klaso – użytku "tereny mieszkaniowe o symbolu B" o łącznej powierzchni [...] m2. Z tego powodu powoływanie się przez skarżącą na wcześniejsze decyzje podatkowe kierowane do jej matki nie mają szczególnego znaczenia dla sprawy, gdyż dotyczą podatku od nieruchomości ustalonego przez zmianami dotyczącymi klasyfikacji gruntów.

Z kolei w kwestii prawidłowości obliczenia podatku w niniejszej sprawie organ odwoławczy stwierdził, że do podstawy opodatkowania należy przyjąć dane wskazane przez skarżącą w piśmie z dnia 26 sierpnia 2016 r. z uwzględnieniem treści art. 1a ust. 1 pkt 5 oraz art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz.U. z 2018, poz. 1445 ze zm., dalej: u.p.o.l., ustawa o podatkach i opłatach lokalnych).

Jak wskazało SKO, skarżąca zadeklarowała do opodatkowania następujące powierzchnie:

- parter:

1) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m (wysokość - 2,60 m);

2) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m (wysokość - 2,60 m);

3) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m ( wysokość - 2,60 m).

- I piętro:

4) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m ( wysokość - 2,47 m);

5) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m (wysokość - 2,47 m);

6) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m (wysokość - 2,47 m).

- parter łazienka:

7) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...]m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 2,15 m).

- garaż (pełniący obecnie według skarżącej funkcję "rupieciarni"):

8) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 2,20 m).

- zabudowanie (pomieszczenie gospodarcze):

9) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 2,10 m).

SKO zaznaczyło, że z uwagi na oświadczenie skarżącej, iż "zabudowania gospodarcze uległy zawaleniu" wskazana przez nią powierzchnia została wyłączona z opodatkowania.

- sień (pełniąca funkcję pomieszczenia gospodarczego):

10) parter o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m (wysokość - 2,60 m);

11) piętro o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m (wysokość - 2,47 m).

- piwnice:

12) o wymiarach: długość – [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 1,78 m);

13) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 1,78 m);

14) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 1,78 m);

14) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 1,78 m);

14) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 1,78 m);

14) o wymiarach: długość - [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 1,78 m);

14) o wymiarach: długość – [...] m x szerokość - [...] m = [...] m; ½ powierzchni - [...] m (wysokość - 1,78 m).

Łącznie piwnice: [...]; ½ powierzchni – [...] m.

Organ odwoławczy zaznaczył, że organ pierwszej instancji w nieprawidłowy sposób dokonał ustaleń w zakresie podstawy opodatkowania, gdyż przy obliczeniu powierzchni użytkowej poszczególnych pomieszczeń dokonał zaokrągleń ich powierzchni, co nie znajduje oparcia w przepisach prawa. Powołując się na art. 63 § 1 O.p. SKO wskazało, że podstawy opodatkowania, kwoty podatków, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenie przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych. Tym samym zaokrągleniu podlega samo wyliczenie, czyli iloczyn łącznej powierzchni użytkowej i stawki podatkowej, a nie sama powierzchnia użytkowa pomieszczeń.

W związku z tym, SKO przyjęło do opodatkowania:

1) ½ powierzchni użytkowej garażu – [...] m;

2) [...] m pomieszczeń na parterze i piętrze;

3) [...] powierzchni sieni;

4) ½ powierzchni użytkowej piwnic – [...] m.

W kwestii zarzutu braku informacji o zmianie klasyfikacji gruntu organ odwoławczy stwierdził, iż na podstawie § 49 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (tj. Dz.U. z 2016, poz. 1034, dalej: rozporządzenie) starosta miał obowiązek zawiadamiać wyłącznie te osoby i jednostki organizacyjne, na których wniosek zmiana została wprowadzona. Tryb rozpowszechniania tego typu wiadomości polegał również na podaniu do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie w siedzibie starostwa powiatowego (urzędzie miasta), jak również ogłoszenie w dzienniku urzędowym województwa, przy czym powyższe działania, zgodnie z informacjami podanymi przez organ pierwszej instancji w piśmie z dnia 16 października 2017 r., miały miejsce.

3. Postępowanie przed Sądem pierwszej instancji.

3.1. Na powyższą decyzję organu odwoławczego skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę.

W skardze opisała swoją trudną sytuację materialną. Zarzuciła organom podatkowym, że po siedmiu latach obciążona została podatkiem od nieruchomości jednocześnie za sześć lat podatkowych, zamiast corocznie. Zaznaczyła, że w dniu [...] jedno pomieszczenie na parterze budynku nr [...] zostało wynajęte na cele magazynowo – handlowe. Zarzuciła, że absurdem jest zakwalifikowanie całego gruntu do kategorii "gruntów pozostałych – tereny mieszkaniowe", gdyż cała posesja wraz z ogrodem jest zalewana a nadto na terenie ogrodu rośnie kilkadziesiąt drzew i obecnie nie przewiduje się w tym miejscu budowy domu ani żadnego innego budynku. Zaznaczyła, że zmuszona będzie wszcząć procedurę zmiany danych w ewidencji gruntów i budynków. Zwróciła uwagę na niekorzystne położenie jej nieruchomości, która jest nie tylko zalewana ale i docierają do niej zanieczyszczenia powietrza. Końcowo skarżąca zwróciła się do Sądu o "możliwość umorzenia długu" w postaci podatku od nieruchomości za 6 lat podatkowych.

3.2. Odpowiadając na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał argumentację, zaprezentowaną w zaskarżonej decyzji.

3.3. W piśmie procesowym z dnia 9 lipca 2018 r. skarżąca podnosiła, że cała jej posesja jest opłacana podatkiem od nieruchomości w takiej wysokości, jakby stanowiła wyłącznie dom bez terenów zielonych i dodatkowej przestrzeni. Kwestią tą zajmują się organy administracji publicznej, do tej pory zostały przeprowadzone oględziny całego terenu.

3.4. Na rozprawie w dniu 5 grudnia 2018 r. skarżąca podtrzymała pisemną skargę a jej pełnomocnik ustanowiony z urzędu poparł tę skargę. Dodatkowo pełnomocnik skarżącej doprecyzował, że wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji w jej punkcie 2. Pełnomocnik ten podniósł również zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 70 i art. 77 k.p.a. (art. 121 i art. 122 O.p.) poprzez bezpodstawne przyjęcie, że skarżąca nie poinformowała organu o okolicznościach mających znaczenie w przedmiocie podatku od nieruchomości oraz nie została wezwana w trybie art. 274 O.p. do skorygowania złożonych deklaracji. Wskazał, że powyższe przepisy naruszone zostały poprzez wadliwe zakwalifikowanie gruntów, czym naruszono także zasadę prawdy materialnej. Zdaniem pełnomocnika skarżącej decyzja wydana została również z naruszeniem art. 68 O.p., tj. po upływie 3 - letniego okresu przedawnienia, który w jego ocenie ma zastosowanie w sprawie. Pełnomocnik skarżącej wniósł ponadto o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego z urzędu i oświadczył, że koszty te nie zostały pokryte w żadnej części.

Pełnomocnik organu odwoławczego wnosił i wywodził jak w odpowiedzi na skargę i podkreślił, że skarżąca informacje podatkowe złożyła dopiero w 2016 r. i zostały one uzupełnione. Zaznaczył nadto, że dla wymiaru podatku od nieruchomości znaczenie ma ewidencja gruntów.

4. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

4.1. Skarga okazała się niezasadna.

4.2. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2018r., poz. 1302, p.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg między innymi na decyzje administracyjne.

Art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. stanowi natomiast, że sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ponadto na podstawie art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57 a.

4.3. Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów prawa procesowego tj. art. 121 i art. 122 O.p wskazać należy, iż dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy podatkowej musi być dominującym celem postępowania podatkowego, a zwłaszcza tej jego części, która nazywana jest postępowaniem dowodowym (por. A. Hanusz, Podstawa faktyczna rozstrzygnięcia podatkowego, Kraków 2004, s. 236 i n.). Zgodnie z art. 121 § 1 O.p. postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. § 2 powołanego przepisu stanowi natomiast, że organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania.

W postępowaniu tym przyjęto również jako obowiązującą zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 191 O.p.). W myśl tej zasady organy podatkowe nie są skrępowane regułami dotyczącymi wartości poszczególnych dowodów, orzekają na podstawie własnego przekonania, popartego zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Mają także obowiązek oceny wszystkich zebranych w sprawie dowodów, każdego z nich z osobna i we wzajemnych ich związku. Zgodnie natomiast z zasadą prawdy obiektywnej (art. 122 i art. 187 § 1 O.p.) organ podatkowy jest zobowiązany zebrać i wyczerpująco rozpatrzyć cały materiał dowodowy.

Nie znajdując podstaw do stwierdzenia naruszenia prawa procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, Sąd za podstawę rozstrzygnięcia przyjął ustalony w zaskarżonej decyzji, a wynikający z akt sprawy stan faktyczny.

4.4. Zdaniem Sądu, a wbrew zarzutom pełnomocnika, w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy trafnie odwołał się do art. 68 § 1 i § 2 O.p. oraz zaznaczył, że z uwagi na niezłożenie w ustawowym terminie informacji podatkowej przez skarżącą organ pierwszej instancji mógł wydać oraz doręczyć jej decyzje ustalające wymiar podatku od nieruchomości za lata 2012 – 2017, albowiem w sprawie znajdzie zastosowanie 5 letni termin przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Art. 68 § 1 O.p. stanowi, że zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

§ 2. Jeżeli podatnik:

1) nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,

2) w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Z akt sprawy wynika, że w związku z nabyciem przez stronę w drodze spadku nieruchomości położonej w K., ul. [...], obowiązek podatkowy powstał od marca 2009 r., natomiast informacja w sprawie podatku od nieruchomości złożona została dopiero w 2016 r. na wezwanie organu. Postanowieniem z dnia [...] organ pierwszej instancji wszczął bowiem postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia skarżącej zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2011 – 2016 oraz wezwał do złożenia informacji w sprawie podatku od nieruchomości. W dniu 5 lipca 2016 r. złożone zostały pismo oraz informacja IN-1 w sprawie podatku od nieruchomości, w których nie wykazano powierzchni gruntów, natomiast powierzchnie wszystkich pomieszczeń mieszkalnych oraz gospodarczych wykazano w rubryce o wysokości 1,40 – 2,20 m. W konsekwencji postanowieniem z dnia [...] organ pierwszej instancji wszczął postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości. Nie doszło zatem do naruszenia art. 274 O.p, który znajduje zastosowanie w sytuacji stwierdzenia, że deklaracja zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami.

W przedmiotowej sprawie zarówno wydanie zaskarżonej decyzji jak i decyzji organu pierwszej instancji w przedmiocie zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2013r., jak i jej doręczenie nastąpiło w 2017r.

Wyjaśnić należy, że art. 274 O.p. znajduje zastosowanie w sytuacji stwierdzenia, że deklaracja zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca, albowiem, strona w ogóle nie złożyła deklaracji, choć była do tego zobowiązana.

Skoro decyzje organu podatkowego wydane zostały w terminie przedawnienia, to nie sposób uznać za naruszenie prawa wydanie w jednym dniu i doręczenie stronie decyzji wymiarowych obejmujących lata 2012-2017r.

4.5. Odnosząc się do zarzutów skargi dotyczących związania zapisami w ewidencji gruntów należy wskazać, iż Sąd podziela utrwalone w orzecznictwie stanowisko, że organy podatkowe ustalając wysokość podatku od nieruchomości nie mają podstaw do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 19 czerwca 2012r., sygn. akt II FSK 2241/10; z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. akt II FSK 1243/08; z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 836/08; z dnia 29 października 2009 r., sygn. akt II FSK 854/08; z dnia 1 października 2009 r., sygn. akt II FSK 652/08; z dnia 18 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1586/08, z 31 dnia lipca 2012, sygn. akt II FSK 44/11; z dnia 21 grudnia 2011r. II FSK 1160/10 oraz prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2014r., sygn. akt III SA/Wa 642/14).

Dane zawarte w ewidencji gruntów posiadają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 O.p. i zgodnie z tym przepisem stanowią one dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Podważenie tych zapisów bądź też ich zmiana może nastąpić w postępowaniu prowadzonym przed właściwymi w tej sprawie organami administracji. W postępowaniu podatkowym przeprowadzenie tego rodzaju działań nie jest możliwe (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia

2015 r., sygn. akt II FSK 3227/12, z dnia 15 kwietnia 2008 r., II FSK 372/07, LEX nr 490966, prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 1152/13).

Mając na uwadze powyższe wskazać przyjdzie, że organy podatkowe nie mogą dokonywać samodzielnych ustaleń faktycznych - co do klasyfikacji określonych gruntów jako użytki rolne, leśne, bądź nie - podważających dane w tym zakresie wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Dokonując wymiaru podatku od nieruchomości organ obowiązany jest opierać się przede wszystkim na danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków - art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2017r., poz.2101, dalej: p.g.k). Dane te wskazują m.in. na przedmiot opodatkowania. Ustalenia organów podatkowych oparte o treść ewidencji gruntów stanowią istotny element określenia podatkowego stanu faktycznego. Dokonując tych ustaleń organ jest związany treścią zapisów zawartych w ewidencji gruntów i nie jest uprawniony do ich weryfikacji. Trafnie stwierdził NSA w wyroku z dnia 8 luty 2018r., iż rozwiązanie takie, poprzez ustanowienie dających się w sposób jednoznaczny zweryfikować kryteriów przedmiotowych opodatkowania gruntów danego rodzaju podatkiem, gwarantuje podatnikom pewność co do zasad opodatkowania posiadanych przez nich gruntów. Z drugiej strony daje organom podatkowym jasne i jednoznaczne kryterium rozpoznawania przedmiotu opodatkowania (sygn. akt II FSK 100/16).

Sąd podziela wyrażany w orzecznictwie pogląd, że reguła bezwzględnego związania danymi ewidencyjnymi w pewnych przypadkach może zostać w ramach postępowania podatkowego podważona, nawet bez potrzeby uprzedniej zmiany samej ewidencji. Odstępstwa te mogą mieć miejsce w sytuacji, gdy informacje zawarte w tej ewidencji pozostają w sprzeczności z danymi zamieszczonymi w innych rejestrach publicznych, których pierwszeństwo (przed danymi ewidencyjnymi) wynika z regulujących ich prowadzenie bezwzględnie obowiązujących przepisów, lub też w przypadku, gdy posłużenie się wyłącznie danymi ewidencyjnymi musiałoby się wiązać z pominięciem przepisów zawartych w ustawie podatkowej, mających wpływ na wymiar podatku (możliwe do zastosowania symbole ewidencyjne nie przewidują oznaczenia dla pewnych przedmiotów opodatkowania, wymienionych wprost w ustawie podatkowej). W takim przypadku organ podatkowy obowiązany będzie do pominięcia informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków, sprzecznych z prawnie wiążącymi danymi innego rejestru publicznego lub tych danych ewidencyjnych, które wykluczają zastosowanie regulacji zawartych w ustawie podatkowej, mających znaczenie dla wymiaru podatku (por. uchwała NSA z dnia 18 listopada 2013 r. sygn. akt II FPS 2/13; wyrok NSA z dnia 1 sierpnia 2014 r. sygn. akt II FSK 1930/12). Jako dopuszczalną uznać należy również możliwość podważenia zapisów ewidencji gruntów i budynków w zakresie klasyfikacji gruntów, ale tylko w odniesieniu do sytuacji, gdy wpis w ewidencji jest niezgodny z treścią dokumentu, który stanowił podstawę jego dokonania. Ewentualnie, gdy pomimo istnienia dokumentu stanowiącego podstawę wpisu do ewidencji gruntów i budynków właściwy organ nie czyni stosownego wpisu pomimo upływu określonego w tym celu terminu (wyrok NSA z dnia 8 lutego 2018r., sygn. akt II FSK 100/16).

Jednak żadna z wyżej opisanych sytuacji w niniejszej sprawie nie zaistniała.

Skarżąca nie przedstawiła żadnego dowodu, który mógłby podważyć treść zapisów ewidencji, również sama nie wystąpiła do właściwego organu o ich zmianę. W konsekwencji organy podatkowe były nie tylko uprawnione, ale zobowiązane do oparcia się na treści ewidencji gruntów i budynków ustalając skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości.

4.6. Sąd nie podzielił również zasadności zarzutu dotyczącego niepoinformowania skarżącej o zmianie klasyfikacji gruntu przez właściwy organ.

Z akt sprawy wynika, iż w piśmie z dnia [...] [...] Wydział Geodezji wyjaśnił stronie (w odpowiedzi na jej pismo z dnia 19.10.2017r.), iż oznaczenie w bazie danych ewidencji gruntów i budynków użytków działki nr [...], położonej przy ul. [...] jest zgodne z posiadaną przez organ dokumentacją źródłową stanowiącą podstawę wpisów.

Zmiana w ewidencji gruntów nastąpiła w związku z przeprowadzona w 2011r. w procesie "Modernizacji ewidencji budynków i aktualizacji ewidencji gruntów w zakresie użytków gruntowych dla terenów zabudowanych i zurbanizowanych na obrębach ewidencyjnych: [...], [...], [...], [...] i [...] Miasta K.". W wyniku prowadzonych prac geodezyjnych sporządzona została dokumentacja techniczna przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego pod nr [...] stanowiąca podstawę aktualizacji danych ewidencyjnych. Na podstawie wykazu zmian gruntowych będącego częścią składową w/w dokumentacji, w bazie danych ewidencyjnych dla przedmiotowej działki wprowadzono użytek gruntowy B o powierzchni [...]m2 w miejsce dotychczasowych użytków B o powierzchni [...]m2 oraz RIVb o powierzchni [...]m2.

Przeprowadzona przez starostę modernizacja ewidencji gruntów i budynków dokonana została w oparciu o art. 24a p.g.k. Zgodnie z przewidzianą w tym przepisie procedurą informacja o rozpoczęciu prac, opracowaniu projektu operatu opisowo-kartograficznego oraz wyłożeniu projektu do publicznego wglądu jest podawana do publicznej wiadomości. W przypadku skarżącej projekt operatu opisowo-kartograficznego podlegał wyłożeniu do wglądu osób zainteresowanych w dniach od 14.03.2011r. do 01.04.2011r. W tym okresie dla przedmiotowej działki nie zgłoszono żadnych uwag. Po upływie tego terminu projekt operatu opisowo-kartograficznego stał się operatem ewidencji gruntów i budynków. Informacja o powyższym została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego nr 186, poz. 3485 z dnia 24 sierpnia 2011r., co Sąd stwierdza z urzędu.

W powołanym piśmie Wydział Geodezji poinformował również stronę, iż w myśl art. 24 ust. 2b pkt 1 lit. h p.g.k. aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje na podstawie wniosku zainteresowanego podmiotu ewidencyjnego i wskazanej w tym wniosku dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W przypadku gdy aktualizacja dotyczy zmiany użytku gruntowego na użytek rolny lub leśny konieczne jest określenie klasy gruntu poprzez przeprowadzenie gleboznawczej klasyfikacji gruntów w trybie określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 września 2012r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Sporządzenie wskazanej dokumentacji przez osoby legitymujące się stosownymi uprawnieniami odbywa się na zlecenie i koszt osoby zainteresowanej.

Strona została również poinformowana ww pismem, iż w przypadku niezgodności w zapisach ewidencji gruntów i budynków ze stanem faktycznym w terenie, w celu dokonania aktualizacji należy wystąpić z wnioskiem oraz załączyć stosowną dokumentacją, z której wynikać będzie żądana zmiana. Do czasu przedłożenia dokumentacji sprawa zmiany użytków działki nr [...] pozostanie bez rozpatrzenia.

Ponadto w toku postępowania podatkowego postanowieniem z dnia [...] organ pierwszej instancji wezwał skarżącą do złożenia dodatkowych wyjaśnień i podania informacji, czy został złożony wniosek do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego o wyłączenie z użytkowania budynku mieszkalnego oraz podania powierzchni działki gruntu i budynku z rozróżnieniem wysokości pomieszczeń. Pismem z dnia 26 sierpnia 2018 r. skarżąca poinformowała min., że nie składała wniosku o wyłączenie z użytkowania budynku mieszkalnego oraz wskazała, iż od 2009 r. dach zabudowania gospodarczego przegnił i uległ zawaleniu.

Mając na uwadze powyższe, trafnie organy podatkowe obu instancji odwołały się do ewidencji gruntów i budynków, z której wynika, iż w dniu [...] zostały zmienione dane ewidencyjne działki o nr [...] polegające na zmianie klaso – użytku "tereny mieszkaniowe – B" z powierzchni [...] m2 i "użytki rolne RIVb" o powierzchni [...] m2, do klaso – użytku "tereny mieszkaniowe o symbolu B" o łącznej powierzchni [...] m2. Do podstawy opodatkowania zasadnie przyjęto dane wskazane przez skarżącą w piśmie z dnia 26 sierpnia 2016 r. z uwzględnieniem treści art. 1a ust. 1 pkt 5 oraz art. 4 ust. 2 u.p.o.l. Ponadto, Sąd działając na podstawie art. 134 p.p.s.a., przyjął, że SKO prawidłowo zastosowało art. 63 O.p., korygując decyzję organu pierwszej instancji.

Mając na uwadze powyższe rozważania, pełnomocnik nie wykazał naruszenia przepisów prawa procesowego tj. art. 121 i art. 122 O.p., a także art. 274 O.p. oraz zasady prawdy obiektywnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

4.7. Końcowo wskazać trzeba, że z uwagi na powołane w pkt 4.2. uzasadnienia przepisy, Sąd dokonuje kontroli zgodności zaskarżonej decyzji z prawem; nie posiada natomiast kompetencji do umorzenia objętych niniejszą sprawą zaległości. Ponadto wszelkie argumenty strony, które zostały podniesione w jej osobistej skardze dotyczące jej trudnej sytuacji finansowej i zdrowotnej pozostają bez wpływu na wynik sprawy, albowiem nie dotyczą meritum sporu, tj. podatku od nieruchomości.

Powołane w uzasadnieniu wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych i NSA są dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

4.8. Mając powyższe na uwadze, Sąd na zasadzie art. 151 p.p.s.a., skargę oddalił.