Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 26 kwietnia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 1738/16 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi K. R. na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] października 2016 r., nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z 18 stycznia 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 1738/16, odrzucił skargę K. R. na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z [...] października 2016 r., którym utrzymano w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z [...] września 2016 r. w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym. Odrzucając skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a., jego kognicją objęte są postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu.

W skardze kasacyjnej od tego postanowienia skarżąca zarzuciła naruszenie art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. poprzez uznanie, że "nowelizacja z dnia 15 sierpnia 2015 r. znajduje zastosowanie do sprawy w toku i tym samym bezzasadne przyjęcie braku kognicji sądu administracyjnego". We wnioskach skargi kasacyjnej zażądano uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Ponadto wniesiono o rozpoznanie sprawy na rozprawie oraz o zwrócenie się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem co do zgodności art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. z art. 2, art. 30, art. 31 ust. 1–3, art. 45 ust. 1, art. 68 ust. 1–3 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP w zakresie, w jakim umożliwia odrzucenie skargi z powodu braku kognicji Sądu w sprawach postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu w sprawach będących w toku.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ administracji wniósł o jej oddalenie.

Rozpoznając skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jednolity tekst ustawy - Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie podstawy nieważności wskazane w art. 183 § 2 p.p.s.a. nie zachodzą, zaś granice skargi kasacyjnej zostały wyznaczone przez jej wniosek (uchylenie zaskarżonego orzeczenia) i podstawy (wskazane naruszenia przepisów prawa). Rozpoznając zatem w tak określonych granicach sprawę NSA uznał, że skarga kasacyjna nie jest zasadna.

W ocenie NSA, Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. odrzucając skargę w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym, jako złożoną w sprawie wyłączonej spod kognicji sądów administracyjnych.

Zgodnie z wyraźnym i jednoznacznym brzmieniem art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. skarga do sądu administracyjnego nie służy na wydane w postępowaniu egzekucyjnym postanowienie, którego przedmiotem jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu. Tak sformułowany przepis obowiązuje od 15 sierpnia 2015 r. i stosownie do art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r. poz. 658) ma zastosowanie do spraw wszczętych po tym dniu. W ocenie NSA, nie ulega przy tym wątpliwości, że postępowania w rozumieniu tego przepisu to postępowania przed sądem administracyjnym, a nie - jak wywodzi się w skardze kasacyjnej - postępowania z uwzględnieniem postępowania administracyjnego. W związku z tym wskazać należy, że skarga do sądu administracyjnego została wniesiona, z uwzględnieniem art. 54 § 1 p.p.s.a., 1 grudnia 2016 r., a więc już pod rządami art. 3 § 3 pkt 2 p.p.s.a. w obecnym brzmieniu.

W ocenie NSA rozpoznającego sprawę, art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. w obecnym brzmieniu nie jest sprzeczny z Konstytucją RP, w szczególności z jej art. 45 ust. 1 i innymi przepisami powołanymi w skardze kasacyjnej. Fakt, że nie jest dopuszczalna skarga do sądu administracyjnego na postanowienie, którego przedmiotem jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu, nie pozbawia skarżącej możliwości rozpoznania przez sąd administracyjny jej sprawy związanej z egzekwowaniem od niej obowiązku poddania jej dziecka obowiązkowemu szczepieniu, gdyż dopuszczalne jest wniesienie skargi do sądu administracyjnego na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie zgłoszonego zarzutu, dotyczącego postępowania egzekucyjnego. Tym samym nie jest zasadny zgłoszony w skardze kasacyjnej wniosek o przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego, co do zgodności art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. z Konstytucją RP.

Mając to wszystko na uwadze NSA, na mocy art. 184 w zw. z art. 182 § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.