Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

zatwierdzenie przez starostę organizacji ruchu na drodze powiatowej (§ 2 ust. 1 pkt 1 lit. d i § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych waruknków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem - Dz.U. Nr 177, poz. 1729) nie jest aktem organu samorządu powiatowego w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 5 ani pkt 6 p.p.s.a., ani czynnością organu powiatu w rozumieniu art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1592 ze zm.) w związku z art. 3 § 3 p.p.s.a., lecz jest czynnością materialno-techniczną, w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Kacprzak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia WSA del. Maria Werpachowska Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Kr 108/09 w sprawie ze skargi A. K. [...] w K. na akt Starosty Chrzanowskiego z dnia [...] czerwca 2004 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia zmiany w organizacji ruchu oddala skargę kasacyjną.

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Kr 108/09 oddalający skargę A. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] na akt Starosty Chrzanowskiego w przedmiocie zatwierdzenia zmian w organizacji ruchu.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie sprawy:

Pismem z dnia [...] listopada 2008 r. A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [...] wezwał Starostę Chrzanowskiego do usunięcia naruszenia prawa dokonanego poprzez zatwierdzenie organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. "w zakresie wprowadzenia znaku drogowego B-18". Na uzasadnienie podał, że jest właścicielem szeregu działek w miejscowości G., na których prowadzi działalność gospodarczą i korzysta z drogi powiatowej nr [...]. Zatwierdzenie przez Starostę Chrzanowskiego zmiany organizacji ruchu polegającej na umieszczeniu znaku drogowego B-18 uniemożliwiło mu gospodarcze wykorzystywanie należących do niego nieruchomości i w rezultacie spowodowało konieczność zaprzestania prowadzenia działalności na tym terenie. Wezwany organ nie udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie.

Pismem z dnia [...] grudnia 2008 r. A. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie "o uchylenie aktu z zakresu administracji publicznej, jakim jest zatwierdzenie przez Starostę Chrzanowskiego w dniu [...] czerwca 2004 r. zmiany organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. w zakresie wprowadzenia znaku drogowego znakami B-18 zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 t". Na uzasadnienie skarżący podał argumenty, na które powoływał się przy wezwaniu organu do naruszenia prawa. W szczególności podniósł, że jako właściciel nieruchomości, do której dojazd przebiega powyższą drogą powiatową, prowadził na niej działalność gospodarczą w oparciu m.in. o decyzję z dnia [...] sierpnia 2003 r. zwalniającą z zakazu składowania żwiru na terenie międzywału Wisły wraz z ustawieniem maszyn służących do przeładunku żwiru z barek na składowisko i dalej na samochody. Powyższa kwestionowana w skardze zmiana organizacji ruchu powoduje konieczność zaprzestania tej działalności na tym terenie, w szczególności z uwagi na niemożność wwiezienia i wywiezienia sprzętu koniecznego do jej prowadzenia.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Kr 108/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. K.

Na wstępie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że przedmiotem skargi jest zatwierdzenie przez Starostę Chrzanowskiego w dniu [...] czerwca 2004 r. zmiany organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. w zakresie wprowadzenia znaku drogowego znakami B-18 - zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 ton i tak skarżący, działający przez zawodowego pełnomocnika, skonkretyzował przedmiot skargi. A zatem, przedmiotem skargi jest zatwierdzenie organizacji ruchu przez organ zarządzający ruchem właściwy dla danej drogi, na podstawie projektu organizacji ruchu. Sąd zwrócił uwagę, że Starosta Chrzanowski jako organ zarządzający ruchem ma kompetencje do wydawania zarządzeń w sprawie organizacji ruchu na terenie powiatu chrzanowskiego. Zarządzenia te w zakresie organizacji ruchu są aktami organu jednostki samorządu terytorialnego podejmowanymi w sprawach z zakresu administracji publicznej, a zatem podlegają kontroli sądownictwa administracyjnego.

Sąd I instancji powołując się na regulację prawną (art. 19 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm. oraz art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) przyznał, że to Starosta Chrzanowski jest organem zarządzającym ruchem na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. i jego kompetencje w tym zakresie zostały ustalone przez przepisy ustawy – Prawo o ruchu drogowym i przepisy wykonawcze odnoszące się do zadań organu zarządzającego ruchem na drodze powiatowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że z dokumentów dołączonych do odpowiedzi na skargę wynika, że na wniosek społeczności lokalnej poparty pismem Burmistrza L. dokonano zmian organizacji ruchu na drodze powiatowej i Starosta Chrzanowski zatwierdził w dniu [...] czerwca 2004 r. ([...]) projekt zmiany organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. w zakresie wprowadzenia znakami B-18 "zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 t". Projekt powyższy został złożony przez zarząd drogi (Powiatowy Zarząd Dróg w C.), a więc - zgodnie z § 7 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz.U. Nr 177, poz. 1729) - nie wymagał opinii tego zarządu drogi. Do przedstawionego do zatwierdzenia projektu została dołączona pozytywna opinia z dnia [...] czerwca 2004 r. Komendanta Powiatowego Policji w C. – właściwego według § 7 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zauważył, że wprowadzenie ograniczenia w ruchu pojazdów powoduje niewątpliwie utrudnienia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w rodzaju działalności skarżącego na terenie koniecznych przejazdów przez miejscowość G., jednakże uzasadnione są szeroko pojętym interesem społecznym w zachowaniu należytego stanu dróg. Wprowadzona przez Starostę Chrzanowskiego zmiana organizacji ruchu nie narusza prawa skarżącego do prowadzenia działalności na terenie własnej nieruchomości (przeładunku, składowania, czy przewozu żwiru) i nie zakazuje przejazdu drogą powiatową wszelkim pojazdom skarżącego, a jedynie pojazdom o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 ton, przy czym wprowadzone ograniczenie dotyczy każdego użytkownika tej drogi. Wprowadzona zmiana organizacji ruchu dopuszcza też możliwość uzyskiwania jednorazowej zgody na wyjątkowo uzasadniony przejazd pojazdem o wyższym tonażu. Nie ogranicza też innych swobód obywatelskich.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2009 r. wniósł A. K. domagając się jego uchylenia w całości oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego tj.: § 5 ust. 1, § 6 i § 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz.U. Nr 177, poz. 1729) poprzez nieprawidłowe zastosowanie.

Ponadto zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania tj. art. 146 i art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) co miało istotny wpływ na wynik sprawy.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że przedstawiony do zatwierdzenia przez Powiatowy Zarząd Dróg w C. projekt organizacji ruchu nie spełniał wymogów określonych w § 5 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia. Zatwierdzony projekt nie zawierał informacji tj. lokalizacji istniejących, projektowanych oraz usuwanych znaków drogowych oraz parametrów geometrycznych drogi. Istnieją braki w opisie technicznym do projektu zmian organizacji ruchu. Skarżący podniósł, że jak dotąd nie stwierdzono zainstalowania znaków F-5 "uprzedzenie o zakazie" i F-6 "zakaz uprzedzający umieszczany przed skrzyżowaniem" – jakie figurują w zbiorczym zestawieniu pod poz. 1.5 projektu. Ponadto na ul. [...] w G. jedynie na odcinku około 0,5 km wykonany jest jednostronny chodnik, a nie jak opisano w pkt 1.3 projektu, że chodnik jest na przemian prawo i lewostronny.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Starosta Chrzanowski wniósł o jej oddalenie. Starosta wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo ustalił, że przy kontroli sądów administracyjnych zatwierdzenia organizacji ruchu i zmian organizacji ruchu kontrola sprowadza się do oceny prawidłowości wydanego zarządzenia zatwierdzającego zmianę organizacji ruchu, jego zgodności z obowiązującą ustawą – Prawo o ruchu drogowym i wydanym na jej podstawie rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2009 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod uwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia

z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej. Dokonując tej kontroli Sąd nie jest uprawniony do badania ewentualnej wadliwości zaskarżonego orzeczenia wykraczającej poza ramy wyznaczone zarzutami skargi kasacyjnej. Oznacza to związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej. A zatem zakres rozpoznania sprawy wyznacza strona wnosząca skargę kasacyjną przez przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki nieważności postępowania określone w art. 183 § 2 p.p.s.a. Nie zachodzi też sytuacja, o jakiej mowa w art. 189 p.p.s.a. co do odrzucenia skargi (patrz uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 8 grudnia 2009 r. sygn. akt II GPS 5/09 – ONSAiWSA 2010, nr 3, poz. 40).

Należy bowiem podzielić co do zasady stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że kwestionowane zarządzenie Starosty Chrzanowskiego podlega kontroli sądownictwa administracyjnego zgodnie z przepisami art. 3 § 2 i § 3 p.p.s.a., aczkolwiek Sąd I instancji nie sprecyzował, czy zarządzenie to jest aktem lub czynnością w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., czy aktem o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 5 lub 6 p.p.s.a., czy wreszcie chodzi o sytuację określoną w art. 3 § 3 p.p.s.a. (wskazał ogólnie, że jest to akt podejmowany w sprawach z zakresu administracji publicznej podlegający zaskarżeniu do sądu administracyjnego). To niesprecyzowanie nie ma istotnego znaczenia w tej sprawie z uwagi na zarzuty skargi kasacyjnej.

W związku z tym należy jednakże podnieść, że kwalifikacja charakteru tego zarządzenia z powyższego punktu widzenia wynika z przepisów § 2 ust. 1 pkt 1 lit d) i ust. 2 oraz § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzeniem (Dz.U. Nr 177, poz. 1729). Przepisy te wprost stanowią, że zatwierdzenie organizacji ruchu, jako jedno z działań w zakresie zarządzania ruchem, jest "czynnością organizacyjno – techniczną". Taka kwalifikacja tego działania organu zarządzającego ruchem drogowym zawarta w akcie powszechnie obowiązującym sytuuje tę czynność w płaszczyźnie art. 3 p.p.s.a., jako, zdaniem składu orzekającego NSA w tej sprawie, czynność materialno – techniczną w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Po pierwsze, ma ona charakter nie tylko generalny lecz także konkretny, dotyczący uprawnień i obowiązków każdego uczestnika ruchu drogowego wynikających z ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. Nr 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), (porównaj stanowisko zawarte w uzasadnieniu uchwały siedmiu sędziów NSA z dnia 13 października 2003 r. sygn. akt OPS 4/03 – ONSA 2004, nr 1, poz. 8, dotyczące charakteru prawnego znaku drogowego i jego umieszczenia na drodze w kontekście obowiązującego wówczas art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) – skład orzekający w obecnie rozpoznawanej sprawie nie podziela odmiennego w tym zakresie stanowiska przyjętego w postanowieniu NSA z dnia 19 maja 2010 r. sygn. akt I OSK 735/10). Po drugie, starosta nie występuje tu jako organ samorządu terytorialnego – reprezentujący zarząd powiatu jako zarządcę drogi powiatowej (art. 19 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), lecz jako samodzielny organ administracji publicznej zarządzający ruchem na określonych drogach publicznych na mocy art. 10 ust. 5 z zastrzeżeniem ust. 6 powołanej ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Nie jest to zatem, zdaniem składu orzekającego NSA w tej sprawie, ani akt ani czynność prawna lub faktyczna, o jakich mowa w art. 87 ust. 1 i art. 88 ustawy z dnia 5 czerwca 1988 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.). Nadzór wojewodów nad zarządzaniem ruchem na określonych drogach publicznych, w tym na drogach powiatowych oraz jego uprawnienia w tym względzie w stosunku do starosty jako organu zarządzającego ruchem na drogach tej kategorii uregulowany jest odrębnie w przepisach o ruchu drogowym – art. 10 ust. 2 pkt 2 i ust. 10 powołanej ustawy – Prawo o ruchu drogowym, § 2 ust. 1 pkt 1 lit. h) i ust. 2 oraz § 3 ust. 2 powołanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. wydanego na podstawie upoważnienia zawartego w art. 10 ust. 12 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Do tego nadzoru nie mają więc zastosowania przepisy rozdziału 8 cytowanej ustawy o samorządzie powiatowym dotyczące nadzoru wojewody nad działalnością organów powiatu.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie uznał, że zatwierdzenie przez starostę organizacji ruchu na drodze powiatowej (§ 2 ust. 1 pkt 1 lit. d) i § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r.) nie jest aktem organu samorządu powiatowego w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 5 ani pkt 6 p.p.s.a., ani czynnością organu powiatu w rozumieniu art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym w związku z art. 3 § 3 p.p.s.a., lecz jest czynnością materialno – techniczną, w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Dokonując oceny zasadności wniesionej przez A. K. skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Kr 108/09, Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że skarga ta nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Podstawą prawną kontrolowanej przez Sąd I instancji czynności Starosty Chrzanowskiego w przedmiocie zmiany organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. było powołane rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzeniem. Przewidziane w rozporządzeniu działania w zakresie zarządzania ruchem, do których należą między innymi zatwierdzanie organizacji ruchu, podejmowane i realizowane są przez stosowne organy w celu zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim użytkownikom ruchu drogowego i przy uwzględnieniu potrzeb efektywnego wykorzystania dróg publicznych oraz potrzeb społeczności lokalnych (art. 10 ust. 12 ustawy - Prawo o ruchu drogowym).

Jak wynika z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia podstawą zmiany organizacji ruchu na istniejącej drodze jest zatwierdzenie organizacji ruchu przez organ zarządzający ruchem. Organizację ruchu zatwierdza, na podstawie projektu organizacji ruchu, organ zarządzający ruchem właściwy dla danej drogi (§ 6 ust. 1 ww. rozporządzenia). Natomiast stosownie do art. 10 ust. 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, starosta zarządza ruchem na drogach powiatowych i gminnych, z zastrzeżeniem ust. 6. Przy czym ust. 6 wskazuje, że to prezydent zarządza ruchem w miastach na prawach powiatu. Niewątpliwie więc to Starosta Chrzanowski jako organ zarządzający ruchem ma kompetencje do wydawania zarządzeń w sprawie organizacji ruchu na terenie powiatu chrzanowskiego.

Zarzuty naruszenia prawa materialnego przez nieprawidłowe zastosowanie przepisów § 5 ust. 1, § 6 i § 8 ww. rozporządzenia, wykraczają poza granicę sprawy wyznaczoną przedmiotowym zakresem skargi, którym jest tylko ta część zatwierdzonego projektu organizacji ruchu, która dotyczy, jak to określono w skardze, "wprowadzania znakami B-18 zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 ton na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G.". Przedmiotem tym nie jest zaś "postawienie – zainstalowanie lub niepostawienie – niezainstalowanie znaku drogowego" ("znaków F-5 – uprzedzenie o zakazie i F-6 – zakaz uprzedzający umieszczany przed skrzyżowaniem"). Są to bowiem odrębne czynności. Czynność polegająca na postawieniu znaku (lub jej zaniechanie) jest czynnością wykonawczą do zatwierdzonej organizacji ruchu – można stawiać lub należy stawiać tylko znaki legalne tj. takie, które zostały przewidziane w zatwierdzonym projekcie organizacji ruchu. Sama czynność postawienia znaku w konkretnym miejscu musi być poprzedzona czynnością zatwierdzenia jego rodzaju i jego ustawienia, wynikającą ze sformalizowanego zarządzenia organizacji ruchu. Należy przy tym podkreślić, że skarga dotycząca ustawienia znaku drogowego B-18 na tej drodze została już prawomocnie odrzucona (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2010 r. sygn. akt I OSK 735/10).

Wprowadzenie ograniczenia w dostępie do danej drogi publicznej dla pojazdów o określonych parametrach, jest co do zasady dopuszczalne i nie narusza art. 1 oraz art. 41 ustawy o drogach publicznych. Prawo do korzystania z drogi publicznej przez każdego, zgodnie z jej przeznaczeniem – jak stanowi art. 1 tej ustawy – nie zostaje w żaden sposób ograniczone przez wprowadzenie zakazu, o jakim mowa wyżej, gdyż zakaz ten dotyczy korzystania z konkretnych pojazdów, a nie użytkowników drogi publicznej.

Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, że kontrola sądowa w przedmiotowej sprawie sprowadza się do prawidłowości wydanego zarządzenia w zakresie objętym skargą (zatwierdzenia zmiany organizacji ruchu poprzez wprowadzenie zakazu wjazdu pojazdów, którego dotyczy znak B-18) – jego zgodności z obowiązującymi przepisami tj. ustawą Prawo o ruchu drogowym i wydanym na jej podstawie aktem wykonawczym, w szczególności z trybem jego wydania.

Z materiałów sprawy wynika, że wprowadzenie zakazu przejazdu pojazdów o masie całkowitej powyżej 8 ton na drodze powiatowej [...] znalazło, co trafnie uznał Sąd I instancji, swoje uzasadnienie zarówno w zakresie ochrony prawidłowego utrzymania nawierzchni dróg jak i bezpieczeństwa innych użytkowników tejże drogi publicznej.

Dla dokonania zaskarżonej czynności w zakresie zatwierdzenia zmiany organizacji ruchu na przedmiotowej drodze w przedmiotowym zakresie Starosta Chrzanowski uzyskał stanowisko Burmistrza Miasta L. (gminy w obszarze której znajduje się przedmiotowa droga) oraz opinię Komendanta Policji w C. Ponadto w dokumentacji sprawy znajduje się ekspertyza geologiczno – inżynierska, potwierdzająca zły stan drogi, na której wprowadzono zakaz, a także fakt, że droga ta stanowi część rampy wałowej Wisły, która jest uszkodzona i w złym stanie technicznym (o czym wspomniano w decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2008 r. nr [...]).

Za prawidłowe należy uznać zatem stanowisko Sądu I instancji, że w sposób zgodny z przepisami przeprowadzono postępowanie zmierzające do zatwierdzenia przez Starostę Chrzanowskiego zmiany organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] w przedmiotowym zakresie.

Wprawdzie skarżący miał interes prawny w rozumieniu art. 50 § 1 p.p.s.a. do wniesienia skargi na zatwierdzenie zmiany organizacji ruchu w zakresie wprowadzenia znakami B-18 zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 ton na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G., wynikający z powołanej przez skarżącego decyzji administracyjnej, to jednak prawidłowo Sąd I instancji oddalił skargę, skoro zatwierdzona zmiana organizacji ruchu w zaskarżonym zakresie związanym z powyższym interesem prawnym skarżącego została dokonana zgodnie z prawem.

Trafnie też Wojewódzki Sąd Administracyjny podniósł, że wprowadzony zakaz przejazdu pojazdów o masie całkowitej powyżej 8 ton, aczkolwiek powoduje utrudnienia w stosunku do stanu dotychczasowego, w prowadzeniu przez skarżącego działalności gospodarczej w zakresie wynikającym z powołanej decyzji administracyjnej, to jednak mają one tylko charakter faktyczny, albowiem kwestionowana w skardze zmiana organizacji ruchu, nie narusza prawa skarżącego do prowadzenia tej działalności na własnej nieruchomości (przeładunku, składowania czy przewozu żwiru), gdyż nie zakazuje przejazdu wszelkimi pojazdami skarżącego oraz dotyczy każdego użytkownika tej drogi, a nadto dopuszcza możliwość uzyskiwania na wniosek skarżącego jednokrotnych zezwoleń na przejazd o wyższym tonażu w celu wwiezienia i wywiezienia sprzętu dla potrzeb przeładunku żwiru.

Przechodząc do zarzutów naruszenia przepisów postępowania to wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nie naruszył art. 151 p.p.s.a., gdyż skoro uznał, że skarga nie podlega uwzględnieniu to ją oddalił, a zatem orzekł zgodnie z normą art. 151.

Zarzut naruszenia art. 146 p.p.s.a. sprowadzający się do stwierdzenia, że skoro akt został wydany z naruszeniem prawa materialnego to Sąd Wojewódzki powinien go uchylić – jest również niezasadny. Tak postawiony zarzut jest bezpośrednio ściśle związany z zarzutem naruszenia prawa materialnego. Jeśli więc nietrafne są zarzuty naruszenia prawa materialnego, to samego zarzutu naruszenia art. 146 p.p.s.a. nie można uznać za skutecznie podnoszony.

Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a., orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej.