Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik (spr.), Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. Sp. komandytowa z siedzibą w Ł. na interpretację indywidualną Wójta Gminy K. z dnia 30 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie opłaty reklamowej oddala skargę.

"A" sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Ł. (dalej jako "spółka", "wnioskodawca") złożyła do Urzędu Gminy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego co do stosowania ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 716 ze zm., dalej jako "u.p.o.l"), ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 778 ze zm., dalej jako "u.p.z.p.") oraz uchwały nr [...] Rady Gminy z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie ustalenia zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy spółka podała, że jest właścicielem nieruchomości, położonej w miejscowości K., na której prowadzona jest działalność polegająca na sprzedaży detalicznej paliw ciekłych w ramach urządzonej samoobsługowej stacji paliw.

Na ww. nieruchomości znajduje się konstrukcja nośna w postaci wiaty, zbudowanej z blachy lakierowanej w kolorach oraz wzorach marki stacji należącej do wnioskodawcy. Na dwóch otokach wiaty, umieszczono po jednym przestrzennym termoformowanym logo z poliwęglanu wyklejonym od frontu folią w kolorze dobranym do koloru marki. Logotyp składa się z napisu o wymiarach 212 cm x 53 cm, który został umieszczony na białym tle o wymiarach 300 cm x 63 cm.

Na przedmiotowej nieruchomości posadowiono również odrębną budowlę, stanowiącą dwustronny pylon cenowy. Na każdej ze stron pylonu, na jego szczycie, znajduje się logotyp stacji składający się z nazwy marki umieszczonej na białym tle w kształcie elipsy. Jest to logo przestrzenne, podświetlone, z poliwęglanu, z frontem wyklejonym folią. Element ten zajmuje część pylonu o powierzchni 200 cm x 175 cm. Po obu stronach pylonu znajdują się dwa moduły o wymiarach 200 cm x 42,5 cm, które pozwalają na wskazanie aktualnej ceny sprzedawanych paliw.

Ostatnim elementem stacji, wskazanym przez spółkę, jest wolnostojący nośnik reklamowy (billboard), który jest wykorzystywany przez osobę trzecią do prezentacji materiałów reklamowych. Składa się z metalowej konstrukcji nośnej, na której umieszczone są dwa ekrany ekspozycyjne, skierowane w różne strony o wymiarach 600 cm x 300 cm. Ekrany posiadają własne elementy konstrukcyjne, zaś każda powierzchnia ekspozycyjna oświetlona jest zewnętrznie, przy czym oświetlenie to jest niezależne od siebie - istnieje możliwość podświetlenia wybranego przez użytkownika ekranu ekspozycyjnego, a także obu z nich jednocześnie.

Na tle przedstawionego powyżej stanu faktycznego wnioskodawca zadał następujące pytania:

czy w świetle definicji "tablicy reklamowej" oraz "urządzenia reklamowego" w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nośnik reklamowy znajdujący się na nieruchomości spółki, składający się z jednego słupa pionowego, będącego konstrukcją nośną dla dwóch ekranów ekspozycyjnych skierowanych w różnych kierunkach, posiadających niezależne od siebie oświetlenie zewnętrzne, stanowić będzie - dla potrzeb ustalenia wysokości opłaty reklamowej - jedno urządzenie reklamowe czy też dwie tablice reklamowe?

czy pylon cenowy posadowiony na nieruchomości należącej do wnioskodawcy, stanowi nośnik będący "urządzeniem reklamowym" lub "tablicą reklamową" w rozumieniu u.p.o.l.?

w razie uznania, że ww. pylon cenowy stanowi tablicę reklamową albo urządzenie reklamowe w rozumieniu u.p.o.l., czy opłata reklamowa od tego nośnika powinna być obliczona jedynie o części pylonu cenowego, na której umiejscowiony jest logotyp stacji, czy też od całej powierzchni takiego pylonu, w tym również z uwzględnieniem jego części, na której znajduje się informacja dotycząca cen oferowanych paliw ciekłych?

czy logotyp umieszczony na fragmencie wiaty (zadaszenia), stanowi "tablice reklamową" albo "urządzenie reklamowe" w rozumieniu u.p.o.l.?

w przypadku uznania, że logotyp zamieszczony na fragmencie wiaty (zadaszenia), stanowi "tablicę reklamową" albo "urządzenie reklamowe" w rozumieniu u.p.o.l., czy taką tablicę reklamową albo urządzenie reklamowe można zakwalifikować również jako "szyld reklamowy" i czy będzie miało do niego zastosowanie zwolnienie od opłaty reklamowej przewidziane w art. 17a ust. 5 pkt 2 u.p.o.l.?

Wnioskodawca zajął następujące stanowisko w sprawie:

nośnik reklamowy (billboard) składający się ze słupa (nogi), na którym umieszczone zostały dwa ekrany ekspozycyjne stanowi jedno urządzenie reklamowe;

pylon cenowy znajdujący się na nieruchomości nie stanowi urządzenia reklamowego lub tablicy reklamowej w rozumieniu u.p.o.l.;

w razie uznania, że ww. pylon cenowy stanowi tablicę reklamową albo urządzenie reklamowe w rozumieniu u.p.o.l., ewentualna opłata reklamowa od tego nośnika powinna być obliczona jedynie od części pylonu cenowego, na której umiejscowiony jest logotyp stacji;

logotyp stacji umieszczony na zadaszeniu stacji nie stanowi urządzenia reklamowego lub tablicy reklamowej w rozumieniu u.p.o.l.;

w przypadku uznania, że logotyp umieszczony na fragmencie wiaty (zadaszenia), stanowi "tablicę reklamową" albo "urządzenie reklamowe" w rozumieniu u.p.o.l., może on zostać zakwalifikowany również jako "szyld reklamowy", do którego zastosowanie znajdzie zwolnienie od opłaty reklamowej określone w art. 17a ust. 5 pkt 2 u.p.o.l.

W złożonym wniosku o wydanie interpretacji podatkowej wnioskodawca zwięźle uzasadnił argumentację faktyczną oraz prawną, przemawiającą za prawidłowością przedstawionego stanowiska.

Po wezwaniu wnioskodawcy do uzupełnienia braków wniosku, w piśmie datowanym na dzień 22 maja 2017 r. spółka wyjaśniła, że ekrany ekspozycyjne znajdujące się na wolnostojącym nośniku reklamowym typu BB18 posiadają płaską powierzchnię, na której w całości umieszczona jest reklama. Wskazano, że logotypy na wiacie znajdujące się na otokach wiaty stacji paliw nie są od siebie niezależne oraz nie mogą "działać" niezależnie od siebie tj. nie stanowią dwóch odrębnych nośników informacji wizualnej. Wyjaśniono, że na rzeczonej nieruchomości nie ma innych niż wskazane we wniosku logotypów obrazujących markę należącą do spółki.

Zaskarżoną interpretacją indywidualną z dnia [...] 2017 r. Wójt Gminy uznał:

1. za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy, dotyczące kwalifikacji nośnika reklamowego (billboardu) składającego się ze słupa (nogi) i dwóch ekranów ekspozycyjnych jako jednego urządzenia reklamowego;

2. za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy, w przedmiocie braku przyznania pylonowi cenowemu charakteru urządzenia reklamowego lub tablicy reklamowej;

3. za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, w przedmiocie przyjęcia, że opłata reklamowa od urządzenia reklamowego w postaci pylonu cenowego, powinna być obliczona jedynie od tej jego części, na której umieszczony jest logotyp stacji, z zastrzeżeniem, że opłata reklamowa od tego urządzenia powinna być uiszczana przez wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2022 r.;

4. za nieprawidłowe stanowisko spółki, że logotyp stacji umieszczony na zadaszeniu stacji nie stanowi urządzenia reklamowego lub tablicy reklamowej;

5. za częściowo prawidłowe stanowisko spółki, że logotyp stacji umieszczony na zadaszeniu stacji stanowi szyld reklamowy, do którego zastosowanie znajdzie zwolnienie od opłaty reklamowej określone w art. 17a ust. 5 pkt 2 u.p.o.l., z zastrzeżeniem, że zwolnienie to będzie obowiązywało do dnia 1 stycznia 2022 r.

W uzasadnieniu interpretacji indywidualnej organ wyjaśnił, że Rada Gminy zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 17a ust. 1 i 2 u.p.o.l. podjęła uchwały z dnia 25 listopada 2016 r. : nr [...] w sprawie ustalenia zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane oraz nr [...] w sprawie opłaty reklamowej, zatem Gmina spełniła przesłanki formalnoprawne do pobierania opłaty reklamowej.

Organ przytaczając definicje: "reklama", "tablica reklamowa", "urządzenie reklamowe" oraz "szyld" zawarte w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w pierwszej kolejności odniósł się do kwalifikacji prawnej nośnika reklamowego w postaci słupa z dwoma ekranami ekspozycyjnymi.

Wójt Gminy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, że odmienność urządzenia reklamowego od tablicy reklamowej polega na tym, że tablica reklamowa może posiadać wyłącznie jedną płaską powierzchnię, natomiast urządzenie reklamowe powinno posiadać dwie lub więcej płaskich powierzchni albo jedną lub więcej niepłaskich powierzchni. W ocenie organu ustawodawca definiując pojęcie "tablicy reklamowej" nie położył nacisku na ilość płaskich powierzchni tego nośnika, lecz na okoliczność przeznaczenia tej powierzchni na ekspozycję reklamy. Zatem tablicą reklamową będzie każda powierzchnia płaska, na której eksponowana jest reklama. Natomiast z uwagi na negatywny sposób zdefiniowania "urządzenia reklamowego", takim nośnikiem reklamy będzie każdy przedmiot materialny służący ekspozycji reklamy, nieposiadający powierzchni płaskich, na których w całości ta reklama zostałaby zamieszczona. Organ zwrócił uwagę, iż w praktyce istnieją dwa wiodące sposoby wykorzystywania tablic reklamowych - pierwszy, polegający na umieszczeniu reklamy na innej nieprześwitującej powierzchni płaskiej (np. ścianie budynku) oraz drugi, który wiąże się z pionowym ustawieniem obiektu płaskiego w taki sposób, że obie jego strony są widoczne. Drugi z wymienionych wyżej obiektów posiada dwie powierzchnie płaskie mogące służyć ekspozycji reklamy (po jednej z każdej strony), jednak nie ulega wątpliwości, że będzie to jedna tablica reklamowa zamontowana w taki sposób, że obie ww. powierzchnie mogą służyć ekspozycji reklamy. Z pewnością z uwagi na fakt posiadania owych płaskich powierzchni, taki dwustronny nośnik reklamy nie może być uznany za urządzenie reklamowe. Tym samym upatrywanie odrębności tablic reklamowych od urządzeń reklamowych w oparciu o kryterium ilości powierzchni płaskich organ uznał za chybione.

Kolejno organ wskazał, że z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu wynika, iż przedmiotowy billboard składa się z dwóch odrębnych ekranów ekspozycyjnych z płaskimi powierzchniami, posiadającymi własne elementy konstrukcyjne oraz własne niezależne od siebie oświetlenie, na których w całości umieszczona jest reklama. Są to więc dwie odrębne powierzchnie płaskie, posiadające własne elementy konstrukcyjne. Te dwie odrębne powierzchnie płaskie, służące ekspozycji reklamy, wypełniają przesłanki uznania ich za tablice reklamowe, w rozumieniu art. 2 pkt 3 a) u.p.o.l. w zw. z art. 2 pkt 16b u.p.z.p. Kryteriami uznania przedmiotowych ekranów za dwie odrębne tablice reklamowe są: 1) odrębność, polegająca na posiadaniu niezależnych elementów konstrukcyjnych, 2) płaski charakter ekranów, 3) ekspozycja na każdym z tych ekranów reklam, przy uwzględnieniu, że z zasad wiedzy i doświadczenia życiowego wynika, iż mogą być to dwie niezależne od siebie reklamy, promujące inne osoby, przedsiębiorstwa, towary itp. Zatem znajdujący się na nieruchomości wnioskodawcy nośnik reklamowy, składający się z jednego słupa pionowego będącego konstrukcją nośną dla dwóch ekranów ekspozycyjnych skierowanych w różnych kierunkach, stanowi dwie tablice reklamowe w rozumieniu art. 2 pkt 3 a) u.p.o.l. w zw. z art. 2 pkt 16b u.p.z.p.

W kwestii kwalifikacji pylonu cenowego organ wskazał, że pylon cenowy, znajdujący się na nieruchomości wnioskodawcy, na którym umieszczony jest logotyp stacji paliw (stanowiący logo przestrzenne, podświetlone z poliwęglanu, z frontem wyklejonym folią translucentną), jest urządzeniem reklamowym w rozumieniu art. 2 pkt 16c u.p.z.p., a zarazem szyldem w rozumieniu art. 2 pkt 16d u.p.z.p. Wskazano, że wbrew twierdzeniom zawartym we wniosku, informacja w postaci logotypu stacji, choć nie służy promowaniu, zachwalaniu i lansowaniu towarów i usług, spełnia przesłanki uznania jej za szyld, stanowiący formę tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego. Przedmiotowy logotyp nie został umieszczony na powierzchni płaskiej, w związku z czym jak wskazano powyżej należy uznać go za urządzenie reklamowe. Mając na uwadze, że częścią urządzenia reklamowego są jego elementy konstrukcyjne i zamocowania, za tego typu urządzenie należy uznać cały pylon cenowy.

W ocenie organu, z podobnych względów za urządzenie reklamowe w postaci szyldu należy uznać dwa przestrzenne termoformowane logotypy znajdujące się na otokach stacji (212 cm x 53 cm). Z wyjaśnień udzielonych przez wnioskodawcę wynika, że logotypy te nie stanowią dwóch odrębnych nośników informacji wizualnej, w związku z czym organ przyjął, że stanowią one jeden szyld, a zarazem jedno urządzenie reklamowe. Również i w tym przypadku logotyp nie został umieszczony na powierzchni płaskiej, co uniemożliwia uznanie go za tablicę reklamową.

Zgodnie z art. 17a ust. 5 pkt 2 u.p.o.l. opłaty reklamowej nie pobiera się jeżeli tablice reklamowe lub urządzenia reklamowe, stanowią szyld, o ile jest on zgodny z zasadami i warunkami sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń. Zasady i warunki sytuowania szyldów, określone zostały między innymi w § 5 ust. 1 pkt 5 oraz § 5 ust. 3 pkt 2 uchwały Rady Gminy Nr [...] z dnia 25 listopada 2016 r. Przepisy te stanowią, że przy sytuowaniu tablic reklamowych i urządzeń reklamowych w formie szyldów obowiązuje limit ilościowy wynoszący maksymalnie 2 szyldy na każdy podmiot prowadzący działalność na terenie danej nieruchomości oraz że ich wysokość, szerokość, grubość nie powinny przekraczać wartości odpowiednio 250cm, 120cm i 40cm. Z informacji przekazanych przez wnioskodawcę wynika, że na przedmiotowej nieruchomości znajdują się dwa szyldy (jeden w postaci pylonu, drugi na otokach wiaty), stąd też istnieje tutaj zgodność z regulacją przewidzianą w § 5 ust. 1 pkt 5 powołanej powyżej uchwały. Oba szyldy nie spełniają warunku dotyczącego wymiarów, bowiem przekraczają one określoną w uchwale szerokość (odpowiednio 212 cm - wiata i 200 cm - pylon, a więc powyżej 120 cm). Niemniej jednak organ uwzględniając § 8 ust. 3 uchwały Rady Gminy Nr [...], w którym określono termin na dostosowanie istniejących szyldów (1 stycznia 2022 r.) jak również z uwagi na brzmienie zasady wynikającej z art. 2a O.p. rozstrzygania wątpliwości prawnych na korzyść podatnika - przyjął, że w okresie dostosowawczym szyldy nieposiadające odpowiednich wymiarów, są zgodne z zasadami i warunkami ich sytuowania określonymi w uchwale.

Z uwagi na powyższe organ uznał stanowisko wnioskodawcy zawarte w punkcie 3 wniosku za prawidłowe, z tym zastrzeżeniem, że do dnia 1 stycznia 2022 r. nie ma konieczności obliczania i uiszczania opłaty reklamowej od części pylonu cenowego, na którym umiejscowiony jest logotyp stacji, z uwagi na istniejące zwolnienie wynikające z art. 17a ust. 5 pkt 2 u.p.o.l. w zw. z § 8 ust. 3 uchwały Rady Gminy Nr [...]. Prawidłowe jest stanowisko w takim zakresie, w jakim podstawą do wymierzenia opłaty reklamowej po dniu 1 stycznia 2022 r. jest ta część pylonu cenowego, na której umiejscowiony jest logotyp stacji.

Podobnie za częściowo prawidłowe organ uznał stanowisko spółki zawarte w punkcie 5 wniosku, który dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia od opłaty reklamowej w stosunku do logotypu umieszczonego na wiacie stacji. Zwolnienie to, z uwagi na wymiary szyldu nieodpowiadające zapisom § 5 ust. 3 pkt 2 lit. b) ww. uchwały, będzie skuteczne jedynie do końca upływu terminu "dostosowawczego", a więc do dnia 1 stycznia 2022 r. Po tym dniu art. 17a ust. 5 pkt 2 u.p.o.l. nie będzie zastosowania miał do szyldu na wiacie stacji.

Po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji, jednocześnie zarzucając jej naruszenie:

przepisów prawa materialnego tj. art. 1a ust. 1 pkt 3a u.p.o.l. w zw. art. 2 pkt 16c u.p.z.p. poprzez błędną wykładnię pojęcia "urządzenia reklamowego" i przyjęcia, iż stanowi ono "przedmiot materialny służący ekspozycji reklamy, który nie posiada powierzchni płaskich, na których miałaby zostać zamieszczona reklama" (pkt 2, s.4 interpretacji), podczas gdy jak wynika z prawidłowej, literalnej interpretacji tej definicji legalnej, "urządzenie reklamowe" należy rozumieć (z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem) jako przedmiot materialny przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, inny niż "tablica reklamowa", a co za tym idzie nośnik mogący posiadać nie tylko jedną lub więcej niepłaską powierzchnię, lecz również więcej niż jedną płaską powierzchnię;

będące wynikiem nieprawidłowej wykładni pojęcia "urządzenia reklamowego", naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 1a ust. 1 pkt 3a u.p.o.l. w zw. z art. 2 pkt 16b u.p.z.p. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w przedmiotowej sprawie, polegające na przyjęciu, że wolnostojący nośnik reklamowy (billboard) typu BB18 składający się z jednej, wspólnej, metalowej konstrukcji nośnej, zwanej słupem, na szycie którego zostały umieszone dwa ekrany ekspozycyjne o płaskich powierzchniach, nie może zostać uznany za jedno "urządzenie reklamowe" stanowiące w ocenie organu dwie odrębne "tablice reklamowe", w sytuacji gdy przedmiotowy billboard:

a. jest w istocie pojedynczą budowlą w rozumieniu ustawy Prawo budowlane i powinien być traktowany jako całość gospodarcza,

b. posiada więcej niż jedną powierzchnie reklamową,

- przez co nośnik taki powinien zostać zakwalifikowany jako jedno "urządzenie reklamowe" do którego zastosowanie znajdą przepisy art. 1a ust. 1 pkt 3a u.p.o.l. w zw. z art. 2 pkt 16c u.p.z.p. i od którego należna jest wyłącznie jedna opłata reklamowa stała, o której mowa w art. 12b ust. 2 u.p.o.l.;

naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 1a ust. 1 pkt 3a u.p.o.l. w zw. z art. 2 pkt 16a, 16c i 16d u.p.z.p. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w przedmiotowej sprawie i przyjęcie, iż pylon cenowy (totem), jak również logotypy umieszczone na wiacie stacji stanowią "urządzenia reklamowe", co pozwala zakwalifikować takie obiekty do kategorii "szyldów", w sytuacji gdy opisywane przedmioty nie stanowią nośnika "reklamy" w rozumieniu u.p.z.p., ponieważ nie spełniają funkcji promującej (zachwalającej, namawiającej), a jedynie informacyjną wobec braku dodatkowych składników, które miałyby skłonić potencjalnych klientów do zakupu, w szczególności w postaci haseł reklamowych, zapewnień o szczególnej jakości produktów, marki czy informacji o obowiązujących promocjach, konkursach, przez co nie mogą zostać uznane za urządzenie reklamowe ani szyld i nie jest od nich należna opłata reklamowa określona w art. 17a i 17 b u.p.o.l.

W uzasadnieniu skargi spółka szczegółowo przedstawiła własne stanowisko w sprawie.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu.

Na wstępie należy wyjaśnić, że rozpoznanie sprawy w postępowaniu sądowoadministracyjnym w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach następuje wyłącznie we wskazanym w skardze zakresie. Zgodnie bowiem z art. 57a p.p.s.a. sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Granice rozpoznania przez sąd sprawy dotyczącej skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydanej w indywidualnej sprawie wyznaczają zatem zarzuty skargi.

Pierwsza kwestia sporna dotyczy zarzutu naruszenia art. 1a ust. 1 pkt 3a u.p.o.l. w zw. art. 2 pkt 16c u.p.z.p. poprzez błędną wykładnię pojęcia "urządzenie reklamowe". Zdaniem spółki przyrównanie w ujęciu literalnym pojęć tablica reklamowa i urządzenie reklamowe wskazuje, że elementem je odróżniającym jest to, że tablica reklamowa musi posiadać wyłącznie jedną płaską powierzchnie, o czym świadczy zastosowana forma gramatyczna. Natomiast urządzenie reklamowe może posiadać: jedną lub więcej niepłaskich powierzchni, lub posiadać więcej niż jedną płaską powierzchnię ekspozycyjną.

Ustosunkowując się do powyższego należy wskazać, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w art. 1a ust. 1 pkt 3a w zakresie pojęć reklama, tablica reklamowa, urządzenie reklamowe, szyld zawiera odesłanie do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 2 pkt 16c u.p.z.p. przez urządzenie reklamowe należy rozumieć przedmiot materialny przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, inny niż tablica reklamowa, z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem.

Zgodnie z art. 2 pkt 16b u.p.z.p przez tablicę reklamową należy rozumieć przedmiot materialny przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, o płaskiej powierzchni służącej ekspozycji reklamy, w szczególności baner reklamowy, reklamę naklejaną na okna budynków, i reklamy umieszczone na rusztowaniu, ogrodzeniu lub wyposażeniu placu budowy, z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem.

Zdaniem sądu, ustawodawca definiując w art. 2 pkt 16b u.p.z.p. pojęcie "tablicy reklamowej" nie położył nacisku na ilość płaskich powierzchni tego nośnika, lecz na okoliczność przeznaczenia tej powierzchni na ekspozycję reklamy. Z treści tego przepisu należy więc wywieść, że tablicą reklamową będzie każda powierzchnia płaska, na której eksponowana jest reklama.

Zauważyć należy, że definicja "urządzenia reklamowego", ma charakter tzw. definicji negatywnej, co oznacza, że w wypadku niespełnienia przestanek do zaliczenia nośnika reklamy do kategorii tablic reklamowych uważa się, że nośnik taki zalicza się do urządzeń reklamowych. Dokonując przyporządkowania danego nośnika do ww. kategorii istotne jest to, że w definicji urządzenia reklamowego użyto sformułowania: przedmiot (...) inny niż tablica reklamowa. Literalne brzmienie art. 2 pkt 16c u.p.z.p. jednoznacznie nakazuje zatem, by przy weryfikacji danego nośnika reklamowego w pierwszej kolejności zbadać, czy stanowi on tablicę reklamową. Użycie powyższego sformułowania, jednoznacznie wskazuje, że dopiero po stwierdzeniu, że dany nośnik nie mieści się w zakresie pojęcia tablica reklamowa uzasadnia możliwość dalszego doszukiwania się cech urządzenia reklamowego, nie zaś odwrotnie.

Mając na uwadze, że w art. 2 pkt 16b i 16c u.p.z.p. jedynym kryterium różnicującym urządzenie i tablicę reklamową jest płaska powierzchnia, to dokonując wykładni językowej należy przyjąć, że wszystkie nośniki reklamy, które nie posiadają płaskiej powierzchni należy zaliczyć do urządzeń reklamowych. Zasygnalizowania wymaga, że antonimem dla "powierzchnia płaska": jest powierzchnia nierówna, falista, niepłaska, stercząca.

Zatem należy przyjąć, że urządzeniem reklamowym będzie każdy przedmiot materialny służący ekspozycji reklamy, nieposiadający powierzchni płaskich, (czyli przestrzenny, wypukły, nierówny), na których w całości ta reklama zostałaby zamieszczona.

W związku z powyższym upatrywanie odrębności tablic reklamowych od urządzeń reklamowych w oparciu o kryterium ilości powierzchni płaskich należy uznać za błędne. Tym samym sąd uznał za bezzasadne zarzuty w tym zakresie.

Zauważenia wymaga, że tablice reklamowe można m.in. wykorzystywać: poprzez umieszczenie reklamy na nieprześwitującej powierzchni płaskiej (np. ścianie budynku) lub ustawić obiekt płaski w taki sposób, że obie jego strony posiadające płaskie powierzchnie (po jednej z każdej strony), mogące służyć ekspozycji reklamy są widoczne. Jednak nie ulega wątpliwości, że drugi w wymienionych przykładów nośnika reklamy jest jedną tablicą reklamową, zamontowaną w taki sposób, że obie powierzchnie mogą służyć ekspozycji reklamy i z uwagi na fakt posiadania owych płaskich powierzchni, taki dwustronny nośnik reklamy nie może być uznany za urządzenie reklamowe.

Zatem prawidłowe jest stanowisko organu, że billboard składający się z dwóch odrębnych ekranów ekspozycyjnych z płaskimi powierzchniami, posiadającymi własne elementy konstrukcyjne oraz własne niezależne od siebie oświetlenie, na których w całości umieszczona jest reklama - są dwoma odrębnymi powierzchniami płaskimi, posiadającymi własne elementy konstrukcyjne. Te dwie odrębne powierzchnie płaskie, służące ekspozycji reklamy, wypełniają przesłanki uznania ich za tablice reklamowe, w rozumieniu art. 2 pkt 3 a) u.p.o.l. w zw. z art. 2 pkt 16b u.p.z.p. Mogą one stanowić nośnik dwóch zupełnie niezależnych od siebie reklam, promujący dwa różne podmioty, towary, usługi itp. Niewątpliwie słup stanowi wyłącznie element nośny, poprawiający widoczność przekazu reklamowego dla odbiorcy. Powyższe argumenty powodują, że należy zakwalifikować przedmiotowy nośnik jako dwie odrębne tablice reklamowe, od których należne są dwie opłaty reklamowe stałe, określone w art. 17b ust. 2 u.p.o.l.

Kryteriami uznania przedmiotowych ekranów za dwie odrębne tablice reklamowe są: 1) wskazywana przez wnioskodawcę odrębność, polegająca na posiadaniu niezależnych elementów konstrukcyjnych, 2) płaski charakter ekranów, 3) ekspozycja na każdym z tych ekranów reklam, przy uwzględnieniu, że mogą być to dwie niezależne od siebie reklamy, promujące podmioty czy towary.

W świetle powyższych wywodów sąd uznał, że na tle przedstawionego stanu faktycznego sprawy organ prawidłowo przyporządkował dwa nośniki reklamy umieszczone na słupie o płaskiej powierzchni, jako tablicę reklamową. Powyższa, prawidłowa kwalifikacja wyłącza zaś możliwość potraktowania ich za urządzenie.

Wskazania wymaga, że ustawodawca definiując pojęcia "tablica reklamowa" i "urządzenie reklamowe" nie odwołał się do pojęcia "budowli", lecz "przedmiotu", stąd też odwoływanie się do klasyfikacji słupa i dwóch tablic w ramach przepisów Prawa budowlanego, nie może mieć wpływu na jego klasyfikację w ramach u.p.z.p. i u.o.p.l.

Spółka zakwestionowała również stanowisko organu co do uznania pylonu cenowego (totemu), jak również logotypów umieszczonych na wiacie stacji jako "urządzenia reklamowe", co pozwalało zakwalifikować takie obiekty do kategorii "szyldów". Spółka podnosiła, że przedmioty te nie stanowią nośnika "reklamy" w rozumieniu u.p.z.p., ponieważ nie spełniają funkcji promującej (zachwalającej, namawiającej), a jedynie informacyjną wobec braku dodatkowych składników, które miałyby skłonić potencjalnych klientów do zakupu, przez co nie mogą zostać uznane za urządzenie reklamowe ani szyld i nie jest od nich należna opłata reklamowa.

Ze powyższym stanowiskiem spółki nie można się zgodzić.

Stosownie do art. 2 pkt 16a u.p.z.p przez reklamę należy rozumieć upowszechnianie w jakiejkolwiek wizualnej formie informacji promującej osoby, przedsiębiorstwa, towaru, usługi, przedsięwzięcia lub ruchy społeczne.

W znaczeniu słownikowym reklama to (1) działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, (2) plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celów (internetowe wydanie Słownika Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN)

Zatem upowszechnianie w jakiejkolwiek wizualnej formie informacji promującej osoby, przedsiębiorstwa, towary, usługi, przedsięwzięcia lub ruchy społeczne, stanowi niewątpliwie reklamę. Z powyższego wynika, że również samo logo, czy nazwa firmy stanowią reklamę, albowiem niewątpliwie reklamuje konkretne przedsiębiorstwo.

Zgodnie z art. 2 pkt 16d u.p.z.p. szyld to tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe informujące o działalności prowadzonej na nieruchomości, na której ta tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe się znajdują.

Dokonując wykładni językowej, należy zauważyć, że w języku potocznym zawartym w "szyld" to: (1) tablica przy wejściu do sklepu, warsztatu, instytucji itp., podająca ich nazwę, (2) nazwa, hasło itp., które ktoś wykorzystuje w działaniu, lub organizacja, instytucja, w której imieniu występuje (internetowe wydanie SJP PWN).

Przywołana definicja słownikowa wskazuje, że pojęcie to na gruncie języka potocznego ma takie same znaczenie, jakie użyto w ustawie, dodatkowo definicja słownikowa podaje również inne (oprócz nazwy) przykładowe elementy szyldu jak np. hasło.

Zdaniem sądu ustawodawca w jasny sposób zakomunikował, że szyldem jest zarówno tablica jak i urządzenie reklamowe, którego celem jest informowanie o działalności prowadzonej na nieruchomości i szyld może również zawierać takie elementy jak logo, hasło, grafikę. Szyld spełnia bowiem funkcję zarówno informującą jak i zachęcającą. Dlatego też logotyp umieszczony na pylonie cenowym oraz logotyp umieszczonego na fragmencie wiaty (zadaszeniu stacji pali) należy zakwalifikować jako urządzenia reklamowe, które niewątpliwie informuje i zachęca potencjalnych klientów do korzystania z usług stacji. Z treści art. 2 pkt 16d u.p.z.p. wynika, że urządzeniem lub tablicą reklamową nie musi być wyłącznie obiekt zawierający reklamę (a więc element promujący), lecz wystarczające jest zawarcie informacji o działalności prowadzonej na danej nieruchomości.

Z powyższych względów sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem w sprawie nie doszło do naruszenia wskazywanych w skardze przepisów prawa materialnego.

Mając na względzie wszystkie przedstawione okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 151 p.p.s.a., oddalił skargę.