Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Wiesner, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć (spr.), Protokolant Specjalista Beata Mahlhofer, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2016 r. przy udziale - sprawy ze skargi R. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z [...] r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania R. C., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z [...] r. nr [...], określającą wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od [...] do [...] r.

W podstawie prawnej powołał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 613, zwanej dalej O.p.), art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tj. Dz. U. z 2011 r. nr 41, poz. 214, ze zm.) oraz pozostałe przepisy powołane w uzasadnieniu decyzji.

Przedstawiając dotychczasowy przebieg postępowania podatkowego organ wyjaśnił, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z., w wyniku postępowania kontrolnego wobec R. C. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczenia i wpłacania podatku od towarów i usług za miesiące od [...] r., ustalił, że prowadzona przez podatnika w tym okresie działalność polegająca na sprzedaży przez Internet "środków farmaceutycznych na potencję" stanowiła działalność gospodarczą polegającą na odpłatnej dostawie towarów na terytorium kraju, pomimo niezachowania warunków oraz form określonych przepisami prawa. Wobec powyższego Dyrektor UKS w Z. decyzją z dnia [...] r. nr [...], uwzględniając w podstawie opodatkowania obrót ww. towarami określił stronie w podatku od towarów i usług zobowiązanie podatkowe za okresy od [...] r. w łącznej wysokości [...] zł, tj. w wysokości wyższej od deklarowanej o [...] zł oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe w wysokościach [...] zł, tj. łącznie w wysokości niższej od deklarowanej o [...] zł.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcia organ powołał m.in. art. art. 24 § 1 pkt 1 O.p. oraz art. art. 5 ust. 1 i 2, 6 pkt 2, 15 ust. 1 i ust. 2, 19 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm., zwanej dalej ustawą VAT), wskazując, iż zgodnie z art. 193 § 1 O.p., księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów, natomiast zgodnie z § art. 193 § 2 O.p. księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. W myśl art. 23 § 1 pkt 2 O.p. organ podatkowy określa podstawę opodatkowania w drodze szacowania, jeżeli dane wynikające z ksiąg podatkowych nie pozwalają na określenie podstawy opodatkowania. Natomiast zgodnie z art. 23 § 2 ww. ustawy organ podatkowy odstąpi od określenia podstawy opodatkowania w drodze szacowania, jeżeli dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalają na określenie podstawy opodatkowania. W rozpatrywanej sprawie organ kontroli skarbowej odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze szacowania przyjmując, że dane wynikające z ksiąg podatkowych uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania (w tym wpływy ze sprzedaży "środków farmaceutycznych na potencję" na konta J. K.), pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania.

Działając przez pełnomocnika R. C. złożył odwołanie od decyzji pierwszoinstancyjnej wnosząc o jej uchylenie.

Pełnomocnik strony zarzucił sprzeczność istotnych ustaleń z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez bezpodstawne przyjęcie, że R. C. w okresie od [...] r. zajmował się za pośrednictwem Internetu sprzedażą preparatów stosowanych na zaburzenia erekcji u mężczyzn, a uzyskane z tego tytułu przychody wpływały na konta bankowe osoby trzeciej (J. K.), która za namową R. C. otworzyła takie konta i udostępniła je stronie; następnie R. C. posiadający dostęp do tych rachunków dokonywał z nich wypłat gotówkowych za pomocą kart płatniczych w bankomatach, przeznaczając pieniądze na potrzeby własne, podczas gdy: (1) R. C. nigdy nie prowadził działalności gospodarczej opisanej w ustaleniach organu; (2) wobec niego Prokuratura Okręgowa w G. wszczęła postępowanie karne prowadzone pod sygn. akt [...] wnosząc akt oskarżenia do Sądu Okręgowego w W., przed którym sprawa jest prowadzona pod sygn. akt [...] ; w postępowaniu tym R. C. występuje w charakterze oskarżonego, a do zarzucanych mu czynów się nie przyznał; (3) z ustaleń postępowania karnego wynika, że R. C. albo sprzedawał środki niedopuszczone do obrotu na terytorium Polski albo ww. środki były podrobione.

Pełnomocnik strony zarzucił, że ustalenia organu oparte są na materiale dowodowym zgromadzonym przez Prokuraturę Okręgową w G.,

która przedstawiła zarzuty R. C. oraz skierowała akt oskarżenia do Sądu Okręgowego w W. (sygn. akt [...]). Tymczasem ustalenia jednego organu państwowego wykluczają ustalenia drugiego organu. Z zebranego przez UKS materiału dowodowego wynika, że R. C. prowadził legalną działalność gospodarczą i dokonywał sprzedaży "środków farmaceutycznych na potencję" za pośrednictwem sieci Internet. Z kolei Prokuratura ustaliła, że R. C. popełniał w tym okresie wskazane przestępstwa określone w akcie oskarżenia, tj. dokonywał obrotu towarami w postaci produktów leczniczych oznaczonych podrobionymi zastrzeżonymi znakami towarowymi "A" "B" oraz "C" czyniąc z tego stałe źródło dochodu oraz produktami leczniczymi nie posiadającymi dopuszczenia do obrotu o nazwie "D". Ponadto, cytując zeznania J. K. pełnomocnik wskazał, że w związku z treścią swoich wyjaśnień została ona poddana badaniu psychiatrycznemu, które nie stwierdziło u niej choroby psychicznej w znaczeniu psychozy ani upośledzenia umysłowego, a poczytalność opiniowanej nie budzi według biegłych żadnych wątpliwości.

Ponadto według strony ustalenia Dyrektora UKS w Z. są wzajemnie ze sobą sprzeczne, gdyż np. na str. 5 decyzji ustalono, że R. C. (1) w okresie od [...] r. prowadził działalność gospodarczą - firma "E" R. C. z siedzibą w K., która zajmowała się głównie zakupem i sprzedażą generatorów prądotwórczych, (2) w okresie od [...] r. zajmował się sprzedażą za pośrednictwem Internetu "środkami farmaceutycznymi na potencję".

Ponadto pełnomocnik zarzucił, że w zaskarżonej decyzji organ kontroli skarbowej stwierdził, powołując się na orzeczenia TSUE, że w wyroku w sprawie 294/82 Trybunał uznał, że obrót narkotykami nie podlega opodatkowaniu, stwierdzając następnie na tej samej stronie decyzji, że taka jest też linia orzecznictwa sądów polskich z której wynika, że nie mogą być opodatkowane tylko takie czynności, które nie mogą być w ogóle dokonywane w całej wspólnocie, np. handel narkotykami, wprowadzanie do obrotu fałszywych pieniędzy, handel ludźmi, handel organami. Natomiast podlegają opodatkowaniu wszystkie te czynności, nawet nielegalne według prawa krajowego, które przy zachowaniu wymogów wynikających z prawa krajowego byłyby legalne, gdyby podatnik dopełnił warunków formalnych (za wyrokiem WSA w Gliwicach z dnia 16 stycznia 2013 r., sygn. akt. Ill SA/G1 1393/12). Zatem stanowisko Dyrektora UKS w

Z. sprowadza się do stwierdzenia, że działalność R. C. była nielegalna tylko dlatego, że nie dochował warunków formalnych związanych z tą działalnością. Organ nie określił jednak, czy R. C. mógłby spełniać warunki formalne, aby zgodnie z prawem w Polsce sprzedawać podrobione produkty "A", "B", "C" i "D" i czy w ogóle można sprzedawać podrobione produkty i czy są one produktami leczniczymi. Na zakończenie pełnomocnik zacytował art. 305 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej i art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne.

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K., utrzymał w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne, uznając zarzuty odwołania za bezzasadne.

Organ przywołał treść art. 5 ust. 1 pkt 1, ust. 2, art. 7 ust. 1 oraz art. 6 ust. 2 ustawy VAT, stwierdzając, że przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Celem wskazanego unormowania jest nieopodatkowanie zachowań niepożądanych sprzecznych z prawem, aby nie stworzyć pozorów ich legalizacji. Za takie czynności w orzecznictwie należy uznać m.in. stręczycielstwo, paserstwo, szantaż, przemyt i handel narkotykami, wprowadzanie do obiegu fałszywych pieniędzy, handel ludźmi, handel ludzkimi organami. Natomiast podlegają opodatkowaniu wszystkie te czynności, które przy zachowaniu wymogów wynikających z prawa krajowego byłyby legalne, gdyby podatnik dopełnił wymaganych formalności.

Przywołując orzecznictwo sądowoadministracyjne sądów krajowych i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił, że dostawa towarów wykonywana w ramach paserstwa czy też paserstwa celnego powinna, co do zasady, podlegać opodatkowaniu (chyba że ich przedmiotem są towary wyłączone spod normalnego obrotu). Towary dostarczane przez pasera są bowiem oferowane także przez inne, legalnie działające podmioty, będące podatnikami VAT. Także dostawa tzw. "pirackich": muzyki czy też oprogramowania, powinna być opodatkowana VAT, bowiem towary te realnie konkurują z towarami legalnymi, będącymi przedmiotem czynności opodatkowanych. Natomiast sprzeczna z prawem dostawa dotycząca towarów, które nie mogą być przedmiotem normalnego obrotu - np. narkotyków, organów ludzkich - nie może podlegać opodatkowaniu (por. Komentarz do art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług , (w) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, LEX 2009).

Organ zaznaczył, że w rozpatrywanej sprawie przedmiotem obrotu były preparaty stosowane na zaburzenia erekcji u mężczyzn, nazwane na potrzeby niniejszego postępowania "środkami farmaceutycznymi na potencję". Z wydanej przez Narodowy Instytut Leków opinii nr NI-0494- 11 wynika, iż "przekazane do badań substancje: "L" 20 mg, "A" 100 mg, "B" 20 mg, "D" 100 mg, "F" 100 mg, "G" należy uznać za produkty lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne." Z powyższej opinii wynika także, że przedstawione do badań substancje w postaci tabletek opakowanych w blistry oznaczone nazwami "A", "B", "L", nie są oryginalnymi produktami leczniczymi pochodzącymi od producentów P., L., B., a przekazane do badań substancje oznaczone nazwami "D", "F" i saszetki oznaczone nazwą "G" nie są produktami dopuszczonymi do obrotu na terenie Polski.

Zatem w ocenie organu "środki farmaceutyczne na potencję", które zgodnie z ww. opinią należy uznać za produkty lecznicze spełniające dyspozycje art. 2 pkt 32 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. nr 45, poz. 271 ze zm.), zgodnie z którym produktem leczniczym jest "substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne" mogą być przedmiotem normalnego obrotu, ale tylko na podstawie recepty lekarskiej w aptekach ogólnodostępnych i punktach aptecznych oraz powinny posiadać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu. Zabroniona jest natomiast ich sprzedaż poza aptekami, w tym sprzedaż wysyłkowa.

W tej sytuacji organ odwoławczy zaakceptował stanowisko Dyrektora UKS w Z., że środki oferowane przez R. C. mogłyby być przedmiotem legalnego obrotu rynkowego, gdyby dochował on warunków formalnych dotyczących dopuszczenia do obrotu i sprzedaży na podstawie recept. Skoro R. C. dokonywał sprzedaży nieopodatkowanej, to naruszył zasady równości praw i swobody konkurencji w działalności gospodarczej, co skutkowało decyzyjnym określeniem zobowiązania podatkowego przez organ podatkowy.

Następnie organ przywołał treść art. 15 ust. 1 ustawy VAT i wyjaśnił, że R. C. od marca do grudnia 2010 r. dokonywał za pośrednictwem Internetu sprzedaży

preparatów stosowanych na zaburzenia erekcji u mężczyzn. Przedmiotowa sprzedaż prowadzona przez niego stanowiła działalność gospodarczą polegającą na dokonywaniu odpłatnej dostawy towaru na terytorium kraju, pomimo niezachowania warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Odnosząc się szczegółowo do zarzutów odwołania organ wyjaśnił, że w myśl art. 180 § 1 i art. 181 O.p. brak jest ograniczeń krępujących organy podatkowe w zakresie odnoszącym się do możliwości wykorzystania, jako dowodów w sprawie materiałów zgromadzonych w postępowaniu karnym. Tym bardziej, iż R. C. składając wyjaśnienia w prowadzonym wobec niego postępowaniu karnym przyznał się do tego, iż zajmował się zakupem i sprzedażą "środków farmaceutycznych na potencję", opisując na czym działalność ta polegała, w jaki sposób dokonywał zakupu towaru, w jaki sposób oferował towar do sprzedaży, w jaki sposób dokonywana była sprzedaż, jak nabywcy regulowali płatności za zakupiony towar. Podał także, że towar do sprzedaży pakował sam oraz do czego potrzebna mu była J. K.. Natomiast w prowadzonym wobec niego postępowaniu kontrolnym nie udzielił odpowiedzi na żadne z pytań dotyczących zakupu oraz sprzedaży przez Internet "środków farmaceutycznych na potencję" (tom 6, k. 2128-2130).

Organ wyjaśnił też, że postępowanie podatkowe jest postępowaniem odrębnym w stosunku do postępowania karnego. Wymierzenie kary przez sąd karny, nie stanowi automatycznej podstawy do odstąpienia od wymiaru zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży "środków farmaceutycznych na potencję". Ponadto, nie można traktować podatku związanego z wykonywaniem podlegających opodatkowaniu czynności jako kary, ponieważ płacenie podatków jest jednym z podstawowych obowiązków obywatelskich.

Ponadto organ wskazał, iż pełnomocnik nie formułując żadnych konkretnych zarzutów zaznaczył (cytując fragment zeznania złożonego przez J. K.), iż J. K. w trakcie składanych zeznań nie potrafiła powiedzieć, czy podpisy na okazanych jej dokumentach bankowych są jej podpisami. Zdaniem organu z materiału zgromadzonego w sprawie wynika niezbicie, iż Prokuratura Okręgowa w G. wydała w dniu [...]r. postanowienie o zasięgnięciu opinii biegłego z dziedziny badań porównawczych pisma ręcznego w celu stwierdzenia, czy odręczne podpisy o treści "K. J." widniejące na umowach rachunków bankowych wskazanych w tym postanowieniu nakreślone zostały przez J. K.. Z opinii z [...] r. wydanej przez biegłego sądowego w zakresie kryminalistycznej ekspertyzy dokumentów wynika, że po przeprowadzeniu badań komparatystycznych na podstawie wyników uzyskanych z tych badań biegły stwierdził, że zapisy z funkcji podpisu K. J. na przekazanych do badań materiałach zostały nakreślone przez J. K. (tom 3, k 1206-1219).Organ podkreślił też, że J. K. została skazana prawomocnym wyrokiem sądu karnego za przestępcze współdziałania z R. C.. Zatem zgodnie z art. 11 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego, co do popełnienia przestępstwa, wiążą sąd administracyjny. Związanie ustaleniami prawomocnego wyroku oznacza, że sąd a także organ podatkowy w tym zakresie, w jakim związanie istnieje, pozbawiony jest możliwości dokonywania jakichkolwiek ustaleń, przede wszystkim zaś ustaleń odmiennych.

W ocenie organu nie można także zgodzić się z zarzutem, że ustalenia Dyrektora UKS w Z. są wzajemnie między sobą sprzeczne, bo działalność gospodarcza pod nazwą "E" prowadzona była przez R. C. w formie zgłoszonej działalności gospodarczej, natomiast sprzedaż za pośrednictwem Internetu preparatów stosowanych na zaburzenia erekcji u mężczyzn, nie została wykazana jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Także zarzut stwierdzenia faktów nieprawdziwych, iż R. C. sprzedawał za pośrednictwem Internetu środki farmaceutyczne na potencję typu "A", "B" "C", podczas gdy Prokuratura Okręgowa uznała, że ww. środki nie były środkami oryginalnymi tylko podróbkami, organ uznał za bezzasadny. Wskazał przy tym, że organ kontrolny twierdził, nie to że strona sprzedawała "A", "B", itp., lecz to, że sprzedawała środki typu "A", "B" czy "C".

Odpowiadając z kolei na zarzut, że stanowisko organu kontrolnego sprowadza się do stwierdzenia, że działalność R. C. była nielegalna tylko dlatego, że nie dochował warunków formalnych związanych z tą działalnością nie określając jednak, czy R. C. mógłby spełnić te warunki i sprzedawać w Polsce podrobioną "A", "B" czy "C" i czy w ogóle można sprzedawać podrobione produkty i czy są one produktami leczniczymi, organ przywołał treść art. 2 pkt 32 Prawa farmaceutycznego, wskazując, że produktem leczniczym jest "substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub

leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne", który może być przedmiotem normalnego obrotu, ale tylko na podstawie recepty lekarskiej w aptekach ogólnodostępnych i punktach aptecznych oraz powinny posiadać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu. Zabroniona jest natomiast ich sprzedaż poza aptekami, w tym sprzedaż wysyłkowa. Wskazał też, że z opinii Narodowego Instytutu Leków numer NI-0494-11 wynika, że produkty ("środki farmaceutyczne na potencję") oferowane do sprzedaży przez R. C. były "produktami leczniczymi" w rozumieniu Prawa farmaceutycznego, które muszą - posiadać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu. Gdyby R. C. spełnił określone warunki (uzyskanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, prowadzenie sprzedaży w miejscach do tego przeznaczonych na podstawie recepty lekarskiej) jego działania zyskałyby przymiot legalności, a więc zgodności z prawem. Takiego pozwolenia R. C. nie posiadał. Natomiast poza zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług pozostają towary, które nie mogą być w ogóle wprowadzone na rynek do obrotu publicznego takie jak narkotyki, podrobione pieniądze.

Zatem Dyrektor Izby Skarbowej zauważył, że skoro w sprawie ustalono, że możliwa jest legalna sprzedaż środków farmaceutycznych na potencję, to należy objąć podatkiem VAT sprzedaż tychże środków dokonywaną przez R. C. pomimo, że była ona dokonywana niezgodnie z prawem.

W skardze do sądu administracyjnego strona działając przez pełnomocnika zaskarżyła w całości decyzję drugoinstancyjną zarzucając jej:

1. sprzeczność istotnych ustaleń organu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez bezpodstawne przyjęcie, że R. C. w okresie od [...] r. zajmował się sprzedażą za pośrednictwem Internetu preparatów stosowanych na zaburzenia erekcji u mężczyzn, a uzyskane z tego tytułu przychody w [...] r. (od [...]) wpływały na konta bankowe osoby trzeciej (J. K.), która za namową R. C. otworzyła takie konta, a następnie udostępniła je stronie; z których to rachunków R. C. posiadający do nich dostęp, dokonywał wypłat gotówkowych za pomocą kart płatniczych w bankomatach, przeznaczając wypłacone pieniądze na potrzeby własne, podczas gdy: (1) R.

C. nigdy nie prowadził działalności gospodarczej opisanej w ustaleniach organu; (2) wobec niego Prokuratura Okręgowa w G. wszczęła postępowanie karne prowadzone pod sygn. akt [...], wnosząc akt oskarżenia do Sądu Okręgowego w W., przed którym sprawa jest prowadzona pod sygn. akt [...]; w postępowaniu tym R. C. występuje w charakterze oskarżonego, a do zarzucanych mu czynów się nie przyznał;

2. rażące naruszenie art. 6 pkt 2 ustawy VAT poprzez bezpodstawne uznanie, że w niniejszym przypadku o ile w ogóle skarżący R. C. dokonał sprzedaży jakichkolwiek środków na potencję, to nie kwalifikowały się one do sprzedaży, gdyż nie były prawnie dopuszczone do obrotu na terytorium RP, a tym samym stanowiły czynności, które nie mogły być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

W uzasadnieniu skargi, pełnomocnik skarżącego podniósł te same zarzuty co w odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej, wskazując że organ kontroli skarbowej uznał R. C. za podatnika VAT podejmującego działania zmierzające do świadomego ukrywania uzyskiwanych przychodów, co skutkowało zaniżeniem podstawy opodatkowania za objęte skargą okresy rozliczeniowe. Ustalono bowiem, że od [...] r. podatnik zajmował się sprzedażą za pośrednictwem Internetu preparatów stosowanych na zaburzenia erekcji u mężczyzn, a uzyskane z tego tytułu przychody w [...] r. wpływały na konta bankowe osoby trzeciej (J. K.), otworzone za namową R. C.. W ocenie skarżącego ustalenia powyższe oparte są na materiale dowodowym zgromadzonym przez Prokuraturę Okręgową w G., która przedstawiła zarzuty R. C. oraz skierowała akt oskarżenia do Sądu Okręgowego w W. (sygn. akt [...]). Następnie, pełnomocnik strony stwierdził, że art. 6 pkt 2 ustawy VAT stanowi, iż przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, zatem nawet gdyby przyjąć, że R. C. rzeczywiście dokonał sprzedaży określonych środków, to przepis ten nie znajdzie zastosowania w sprawie. Taki pogląd poparty jest również orzecznictwem TSUE odnoszącym się do treści art. 5 ust. 2 ustawy VAT. Według pełnomocnika z zebranego przez dwa niezależne organy państwowe materiału dowodowego wynika, że R. C. prowadził legalną działalność gospodarczą i dokonywał sprzedaży "środków farmaceutycznych na potencję" za pośrednictwem sieci Internet albo popełniał w tym okresie wskazane przestępstwa określone w akcie oskarżenia, tj. dokonywał obrotu towarami w postaci produktów leczniczych oznaczonych podrobionymi zastrzeżonymi znakami towarowymi ""A"" ""B"" oraz "C" czyniąc z tego stałe źródło dochodu oraz produktami leczniczymi nie posiadającymi dopuszczenia do obrotu o nazwie "D". Zatem ustalenia jednego organu państwowego wykluczają ustalenia drugiego organu. Ponadto, cytując zeznania J. K. złożone w toku postępowania przygotowawczego pełnomocnik wskazał, że w związku z treścią swoich wyjaśnień została ona poddana badaniu psychiatrycznemu, które nie stwierdziło u niej choroby psychicznej w znaczeniu psychozy ani upośledzenia umysłowego, a poczytalność opiniowanej nie budzi według biegłych żadnych wątpliwości.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, zważył co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie można skutecznie zarzucić, iż organy podatkowe przy wydawaniu zaskarżonej decyzji naruszyły obowiązujące przepisy prawa materialnego lub procesowego.

Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej p.p.s.a.) uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie zaskarżonego aktu w całości lub w części następuje wtedy gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy; naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego; inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.

Przeprowadzone w zakreślonych ramach badanie sprawy nie wykazało uchybień organów.

W rozpoznawanej sprawie spór pomiędzy organem a podatnikiem sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy słuszne jest stwierdzenie organu, że sprzedaż za pośrednictwem Internetu "środków farmaceutycznych na potencję", które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Polski lub były podrobione podlega

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też rację ma podatnik, że do sprzedaży środków, które nie są prawnie dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, na mocy art. 6 pkt 2 ustawy VAT nie stosuje się przepisów tej ustawy. Spór także koncentruje się wokół sprzeczności istotnych ustaleń organu z treścią zebranego materiału dowodowego, w zakresie ustalenia, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu za pośrednictwem Internetu niedopuszczonymi do obrotu na terytorium kraju środkami na potencję dla mężczyzn.

Przypomnieć trzeba, że zgodnie z art. 6 pkt 2 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

W kwestii opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podrobionych towarów (perfum, odzieży) zajmował się Naczelny Sąd Administracyjny, który w uzasadnieniu wyroku z 2 lipca 2014 r. sygn. akt I FSK 1132/13, wyjaśnił, że:

"W orzecznictwie ETS przyjmowane jest, że przesłanką wyłączenia z opodatkowania jest m.in. działalność prowadzona poza ramami prawa, ale przy braku wpływu na konkurencyjność (wyrok ETS z 29 czerwca 1999 r. w sprawie "H", C-158/98), jak też czynność nielegalna ze względu na jej charakter (wyrok ETS z 5 lipca 1988 r. w sprawie “I", C- 289/86).

Również w orzecznictwie NSA niejednokrotnie wyrażono pogląd, że istota przepisu art. 6 pkt 2 ustawy o VAT sprowadza się do tego, że wyłącza on z opodatkowania czynności, które są uznawane za nielegalne w obrocie prawnym, i to jeszcze tylko wówczas gdy czynności te nie mają wpływu na konkurencyjność.

W doktrynie podkreśla się "w obecnym stanie prawnym - zgodnie z regulacjami VI dyrektywy, jak i dyrektywy VAT z 2006 r. - zarówno pojęcie dostawy towarów, jak i świadczenia usług zostało w znacznej mierze oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące dla uznania, że czynność miała miejsce, są bowiem jej skutki faktyczne (realne), a nie skutki konwencjonalne. Stąd też nie może być już wątpliwości, że czynności, które są nieważne na gruncie prawa cywilnego z powodu niezachowania wymaganej formy, mogą podlegać opodatkowaniu. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie zyskuje bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji. Tym samym, czynność nieważna na gruncie prawa cywilnego może być uznana za wykonaną skutecznie na gruncie ustawy VAT" (Bartosiewicz A. [w:] A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz 2009, wyd. III, komentarz do art. 6). Zgodnie z art. 6 pkt 2 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Wyłączenie to ma zatem bardzo ograniczone znaczenie, gdyż pozostaje ono w konfrontacji z jedną z podstawowych zasad systemu VAT, jaką jest powszechność tego podatku, wyrażająca się w tym, że przedmiotem opodatkowania tym podatkiem objęte są wszelkie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem, niezależnie od tego na jakim etapie obrotu są realizowane, tzn. czy mają one np. charakter zaopatrzeniowy, inwestycyjny, czy też konsumpcyjny, oraz niezależnie od tego jaki podmiot je realizuje (por. wyrok NSA z dnia 5 listopada 2010r., sygn. akt I FSK 1913/09, publ. LEX nr 744486).

W orzecznictwie podkreśla się również, że redakcja art. 6 ust. 2 ustawy VAT wskazuje, na użycie słowa "bezskuteczność" w kontekście odnoszącym się do istoty samej czynności, a nie do skutku "bezskuteczności" z uwagi na okoliczności towarzyszące zawieranej umowie. Jak podkreśla NSA przepis ten mówi o "czynnościach, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy" co oznacza, że przedmiotowa norma dotyczy tego typu sytuacji gdzie określona czynność (działanie, zobowiązanie do działania lub zaniechania) in abstracto nie będzie mogła w żadnych okolicznościach faktycznych stać się przedmiotem prawnie skutecznej umowy (por. wyrok NSA z dnia 5 lutego 2009 r., sygn. akt I FSK 1920/07, publ. LEX nr 518726)."

Sąd w składzie orzekającym podziela to stanowisko.

Słusznie też wskazał organ, że zgodnie z regulacjami VI Dyrektywy, jak i Dyrektywy 112/2006/WE - zarówno pojęcie dostawy towarów, jak i świadczenia usług zostało w znacznej mierze oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące dla uznania, że czynność miała miejsce, są bowiem jej skutki faktyczne (realne), a nie skutki konwencjonalne. Stąd też nie może być wątpliwości, że czynności, które są nieważne na gruncie prawa cywilnego z powodu niezachowania wymaganej formy, mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Prawidłowe jest również stanowisko organu, że przy ustalaniu, czy doszło do dostawy towarów i powstania obowiązku podatkowego istotne jest dokonanie wykładni art. 6 pkt 2 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, w myśl którego przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Tak więc w każdym z przypadków, gdy ustawa przewidywać będzie skutek nieważności (bezskuteczności) zawartej umowy, badać należy, czy skutek ten związany jest z istotą samej umowy i uniemożliwia faktyczne rozporządzanie nabytą rzeczą "jak właściciel" czy też nieważność umowy w rozumieniu prawa cywilnego wynika z wad czynności, tj. niezachowania wymaganych prawem warunków oraz form określonych przepisami prawa, ale w rzeczywistości nabywca posiada praktyczną możliwość rozporządzania rzeczą "jak właściciel" (por. wyroki: NSA z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt I FSK 1920/07; WSA w W. z dnia 2 października 2009 r., sygn. akt VIII SA/308/09 i z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2010/09).

Sąd podziela też stanowisko organu, że w orzecznictwie TSUE przyjmuje się że mając na uwadze zasadę neutralności podatku oraz konieczność eliminowania zakłóceń konkurencji, na gruncie opodatkowania nie można czynić rozróżnienia pomiędzy czynnościami legalnymi a czynnościami nielegalnymi, z wyjątkiem tych, w przypadku których nie jest możliwa jakakolwiek konkurencja pomiędzy sektorem legalnym a nielegalnym oraz z wyjątkiem czynności mających za przedmiot takie towary, które nie mogą być w ogóle wprowadzane do obrotu publicznego (np. podrobione pieniądze, narkotyki, handel ludzkimi organami). Tylko zatem takie czynności, które nie mogą być w ogóle dokonywane w całej Unii Europejskiej, nie powinny być przedmiotem opodatkowania. I tak np. w orzeczeniach: C-3/97 ("J") Trybunał uznał, że obrót podrabianymi towarami (kosmetykami) podlega opodatkowaniu VAT; C-455/98 ("K") uznał, że import, a także dostawa przemycanych towarów (alkoholu) również podlega opodatkowaniu; C-294/82 ("L") oraz w C-289/86 (“I") uznał, że dostawa oraz import narkotyków nie podlegają opodatkowaniu VAT, gdyż nie jest to obrót wykonywany w ramach działalności gospodarczej.

Odnosząc te spostrzeżenia do okoliczności rozpoznawanej sprawy, stwierdzić przyjdzie, że należy objąć podatkiem VAT sprzedaż spornych środków dokonywaną przez R. C. pomimo, że środki te nie były dopuszczone do obrotu na terenie kraju.

Sąd nie dopatrzył się sprzeczności istotnych ustaleń organu z treścią zebranego materiału dowodowego, co do drugiej kwestii spornej tj. w zakresie ustalenia, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu za pośrednictwem Internetu niedopuszczonymi do obrotu na terytorium kraju środkami na potencję dla mężczyzn.

W tym miejscu przypomnieć trzeba, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast ust. 2 wyżej cytowanego przepisu stanowi, że: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie podatnika podatku od towarów i usług konstruowane na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy VAT, poprzez odwołanie się do definicji działalności gospodarczej, obejmuje swym zakresem wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ustawodawca określił podmiot zobowiązany na tyle szeroko, by w każdym wypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, wykonywanej w sposób niezależny i z zamiarem dokonywania czynności opodatkowanych w taki sposób - mógł on zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przynosi ona żadnych widocznych efektów, co dotyczy także podjęcia czynności przygotowawczych do faktycznego rozpoczęcia danego typu działalności. Należy zatem przyjąć, że w każdym przypadku, gdy działalność m.in. osoby fizycznej przybierze charakter zorganizowany, zarobkowy, w ramach której podejmowane są aktywne działania, pozwalające na uczestnictwo w obrocie gospodarczym - stanie się działalnością gospodarczą. Przenosząc te spostrzeżenia na grunt rozpoznawanej sprawy, wskazać przyjdzie, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że R. C. w okresie od [...] r. dokonywał za pośrednictwem Internetu sprzedaży preparatów stosowanych na zaburzenia erekcji u mężczyzn. Przedmiotowa sprzedaż prowadzona przez niego stanowiła działalność gospodarczą polegającą na dokonywaniu odpłatnej dostawy towaru na terytorium kraju, pomimo niezachowania warunków oraz form określonych przepisami prawa. Przemawia za tym:

- duża częstotliwość dokonywanych sprzedaży (łącznie od [...] r. 2704 transakcje, średnio 270 transakcji miesięcznie),

- ciągłość dokonywanych transakcji (transakcje miały miejsce w każdym miesiącu od [...] r., najmniejsza ilość transakcji w danym miesiącu to 127, największa to 348),

- zakładanie specjalnych rachunków bankowych (siedem kont bankowych założonych na osobę trzecią J. K.), w tym na sześć kont wpływały środki ze sprzedaży,

- wielkość wpływów na te rachunki (2704 wpływy w okresie od [...] r. w kwotach od kilkudziesięciu złotych, np. [...] zł lub [...]zł do kilkudziesięciu tysięcy zł, np. [...] zł, [...]zł,

- zorganizowany i przemyślany charakter prowadzenia działalności oraz jej zarobkowy cel (pozyskiwanie wiedzy na temat tego rodzaju działalności gospodarczej od A. K., prowadzenie sprzedaży detalicznej i hurtowej, pozyskanie osoby trzeciej w osobie J. K. celem założenia kont bankowych i udostępnienia ich do korzystania z nich przez R. C.).

Zaznaczyć też trzeba, że stan faktyczny sprawy został ustalony prawidłowo i ustalenia organu w tym zakresie Sąd podziela, stwierdzając, że zgodnie z przepisami zawartymi w dziale IV O.p., organy podatkowe podęły wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy (art.122 O.p.).

W ramach realizacji tego obowiązku organy podatkowe są zobowiązane, na podstawie art.187 § 1 O.p., w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy, a następnie, zgodnie z art. 191 O.p., dokonać oceny, na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Organ jako dowód może dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy i nie jest sprzeczne z prawem (art. 180 § 1 O.p.).

W toku postępowania kontrolnego organ kontroli skarbowej postanowieniami z dnia: [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r. - włączył do akt sprawy materiały zgromadzone przez Prokuraturę Okręgową w G. oraz przesłane przez Sąd Okręgowy w W. za pismami z dnia [...] r. i [...] r.

Powyższe materiały zostały zebrane w toku postępowania karnego prowadzonego wobec R. C., a także J. K., A. K., M. L., R. B. i W. B..

Do akt sprawy włączono również materiały z postępowań kontrolnych prowadzonych wobec A. K. pod numerem [...] i [...], gdyż miały one wpływ na ustalenia w przedmiotowym postępowaniu. Ponadto, w celu uzyskania informacji dotyczących postępowania kontrolnego organ kontroli skarbowej wystosował pisma m.in. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K., który pismem z dnia [...] r. poinformował, iż R. C. figuruje w rejestrze podatników tego Urzędu i posiada NIP: [...] oraz przesłał wydruk z podsystemu "Kontrola" deklaracji VAT-7 za okresy od [...] r. (tom 4, k 1388-1408). W toku postępowania kontrolnego został sporządzony protokół z badania ksiąg i dokumentów z dnia [...] r. uzupełniony następnie w dniu [...] r.

Słusznie też wskazał organ, że z mocy art. 11 p.p.s.a., ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego, co do popełnienia przestępstwa, wiążą sąd administracyjny. Związanie ustaleniami prawomocnego wyroku oznacza, że sąd w tym zakresie, w jakim związanie istnieje, pozbawiony jest możliwości dokonywania jakichkolwiek ustaleń, przede wszystkim zaś ustaleń odmiennych. Związanie sądu administracyjnego wyrokiem karnym skazującym i prawomocnym odnosi się tylko do faktu popełnienia przestępstwa, a więc odnosi się do sfery ustaleń faktycznych mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy sądowo- administracyjnej.

Zatem ustalenia - zawarte w wyroku z [...] r., sygn. akt [...], w którym Sąd Okręgowy w W. uznał J. K. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, tj. osiągnięcie korzyści majątkowej poprzez ułatwienie R. C. podejmowania czynności mających na celu udaremnienie stwierdzenia przestępczego pochodzenia oraz wykrycia i zajęcia środków płatniczych pochodzących z korzyści związanych z popełnieniem przestępstw, polegających na sprzedaży nieoryginalnych środków leczniczych z podrobionymi znakami towarowymi oraz produktów leczniczych, które nie posiadały pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, poprzez otworzenie na swoje nazwisko siedmiu rachunków bankowych oraz przekazanie w zamian za korzyść majątkową w wysokości [...] zł kodów dostępu do tych rachunków przez kanały internetowe oraz karty płatnicze dla R. C. umożliwiając mu przyjmowanie na te rachunki należności za sprzedane środki lecznicze oraz dokonywanie operacji bankowych w postaci wypłat gotówkowych za pomocą kart płatniczych oraz transferu środków na inne rachunki bankowe, stanowiące korzyść z przestępstw polegających na obrocie środkami leczniczymi z podrobionymi znakami towarowymi oraz produktami leczniczymi, które nie posiadały pozwolenia na dopuszczenie do obrotu - odnoszą się do stanu faktycznego w rozpoznawanej sprawie i są wiążące dla organu i dla Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę.

W tym miejscu wskazać przyjdzie, że strona skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów na okoliczność, że stan faktyczny sprawy przedstawiał się inaczej niż ustalił to organ podatkowy. W trakcie odwołania strona podnosiła, że nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu w postępowaniu karnym. Tym niemniej jednak jak wynika z załączonych do akt zeznań składanych przez R. C. w postępowaniu karnym prowadzonym wobec niego przez Prokuraturę Okręgową w G. w składanych w dniach [...]r., [...]r., [...]r., [...] r., [...] r. oraz [...] r., oświadczył on, że w [...] r. chcąc zakupić preparat "A" nawiązał przez stronę internetową kontakt z A. K.. Natomiast w [...] r. po otrzymaniu propozycji zakupu tabletek typu "A" czy "D" uznał, że potencjalnym odbiorcą może być A. K., który zaakceptował jego ofertę w kwotach od [...] zł do [...] zł za tabletkę i zaczął od niego kupować, najpierw małe ilości celem sprawdzenia ich jakości, a potem większe partie. Następnie R. C. za namową A. K., znalazł osobę, która otworzyła na swoje imię i nazwisko rachunki bankowe, na które z kolei wpływały pieniądze ze sprzedaży "środków farmaceutycznych na potencję". Osobą tą była J. K., która w zamian za pomoc finansową (w kwocie [...]zł za każdy otwarty rachunek) otworzyła ww. rachunki bankowe i udostępniła je do korzystania R. C. Podatnik umawiał się z J. K. w jednym ustalonym miejscu w K., nie miał z nią kontaktu telefonicznego, umawiał się z nią na konkretny dzień miesiąca i na ustaloną godzinę. J. K. nie wiedziała gdzie mieszka R. C.. Na rachunki przez nią otwarte wpływały wpłaty od indywidualnych odbiorców oraz od A. K.. R. C. oferował towar do sprzedaży ("specyfiki do sprzedaży") za pośrednictwem strony internetowej o nazwie "potencja24.pl" lub "potencja24com.pl". Nie był właścicielem tej domeny, ale miał klucz cyfrowy na podstawie którego mógł wyświetlać złożone zamówienia i je realizować. Część osób kupowała towar na własne potrzeby, a część w celu dalszej odsprzedaży.

Dostawcą towarów dla R. C. w pierwszej wersji jego zeznań miała być osoba, której danych personalnych nie potrafił wskazać, a z którą spotykał się w mieście i kupował od niej jednorazowo większe ilości, tj. około [...] sztuk za [...] zł. Jednak później zmienił zeznania i oświadczył, że prawdziwym źródłem dostaw specyfików była osoba dysponująca rachunkiem bankowym, na który dokonywał przelewów. Osobę tę znalazł w zagranicznym serwisie ogłoszeniowym. Danych osobowych tej osoby nie znał, wiadomościami sms otrzymywał dane do przelewu i było tam napisane "C.". Przelewy dokonywane były na wskazane konto przez osobę, którą znalazł w Internecie i która oferowała do sprzedaży produkty typu "A", "C", "B", "D". Po otrzymaniu oferty dokonywał przelewu na wskazany rachunek. Kontakt utrzymywał telefonicznie w języku angielskim. Po otrzymaniu wpłaty osoba ta wysyłała towar kurierem.

Środki pieniężne, które R. C. wpłacał na swój rachunek walutowy pochodziły ze sprzedaży wysyłkowej leków na potencję. Po wypłaceniu pieniędzy z rachunków otwartych przez J. K. wymieniał je na Euro i kupował kolejną partię środków na potencję. Paczki z H. przychodziły na jego adres domowy, a przechowywał je w samochodzie. Na stronę logował się w kawiarenkach internetowych, a paczki przygotowywał do wysyłki w garażu. Wszystko robił sam, nikt nie pomagał mu przy wysyłce i konfekcjonowaniu paczek.

W Sądzie Okręgowym w W., do którego został skierowany akt oskarżenia przeciwko m.in. R. C. również składał on zeznania. Na rozprawie w dniu [...]r. złożył obszerne zeznania w których podtrzymał swoje wyjaśnienia złożone w Prokuraturze Okręgowej w G. w dniach [...]

r., [...]r., [...]r., [...]r., [...]r. oraz [...]r.

Skarżący odmówił składania wyjaśnień w niniejszym postępowaniu podatkowym.

Zdaniem Sądu, organ podatkowy prawidłowo ocenił, że okoliczności sprawy wskazują na działalność gospodarczą skarżącego w zakresie obrotu środami na potencję. Organ nie popadł również w sprzeczność wskazując, iż skarżący prowadził w okresie [...] r. działalność gospodarczą w zakresie zakupu i sprzedaży generatorów prądotwórczych, a w okresie [...] r. zajmował się sprzedażą za pośrednictwem Internetu środków farmaceutycznych na potencję. Albowiem wykonywanie prawidłowo zgłoszonej działalności gospodarczej nie wyklucza wykonywania działalności polegającej na sprzedaży środków niedopuszczonych do legalnego obrotu.

Sąd podziela także stanowisko organów w zakresie pozostałych zarzutów skargi, które są powtórzeniem zarzutów odwołania i do których szeroko odniósł się organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Niezasadnie skarżący zarzucił, że w uzasadnieniu organu zachodzą istotne sprzeczności w zakresie rozbieżności pomiędzy ustaleniami organu i Prokuratury Okręgowej oraz w samym uzasadnieniu decyzji.

Słusznie wskazał organ, że postępowanie podatkowe jest postępowaniem odrębnym w stosunku do postępowania karnego. Wymierzenie kary przez sąd karny, nie stanowi automatycznej podstawy do odstąpienia od wymiaru zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży spornych środków farmaceutycznych.

Z kolei zarzut, że stanowisko organu kontrolnego sprowadza się do stwierdzenia, że działalność R. C. była nielegalna tylko dlatego, że nie dochował warunków formalnych związanych z tą działalnością, bez odniesienia się czy R. C. mógłby spełnić te warunki i sprzedawać w Polsce podrobioną "A", "B" czy ""C i czy w ogóle można sprzedawać podrobione produkty i czy są one produktami leczniczymi, zauważyć przyjdzie, że z opinii Narodowego Instytutu Leków numer NI-0494-11 wynika, że produkty ("środki farmaceutyczne na potencję") oferowane do sprzedaży przez R. C. były "produktami leczniczymi" w rozumieniu Prawa farmaceutycznego, które muszą - posiadać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu. Takiego pozwolenia R. C. nie posiadał. Skoro zatem możliwa jest legalna sprzedaż środków farmaceutycznych na potencję, to należy objąć podatkiem VAT sprzedaż tychże środków dokonywaną przez R. C. pomimo, że była ona dokonywana niezgodnie z prawem.

Trudno odnieść się do zacytowanego zeznania J. K., albowiem pełnomocnik nie wskazał, jakie wywodzi wnioski z tych zeznań i jakie formułuje zarzuty wobec organu w tym zakresie.

Reasumując stwierdzić przyjdzie, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do zarzucanego naruszenia przepisów postępowania podatkowego. Organy zgodnie z art. 122 O.p., w toku postępowania podjęły niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Prawidłowo też zostały sporządzone uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji oraz organu odwoławczego, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych oraz ich oceną prawną z powołaniem treści stosownych przepisów, zgodnie z art. 210 § 4 O.p. Organy dokonały także prawidłowej oceny materiałów dowodowych zgromadzonych w postępowaniu kontrolnym, nie przekraczając granic określonych w art. 191 O.p.

Mając na uwadze powyższe Sąd w oparciu o art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalił skargę.

-----------------------

Sygn. akt III SA/GI 1211/15

Sygn. akt III SA/Gl 1211/15

Sygn. akt III SA/G11211/15

15