Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2013 r. sprawy ze skargi Rady [...] w W. na bezczynność Ministra Finansów w przedmiocie udzielenia informacji publicznej na wniosek z [...] kwietnia 2013 r. nr [...] oddala skargę.

1.1. Pismem z [...] kwietnia 2013 r. [...] w W. (dalej: "skarżąca") wystąpiła do Ministra Finansów (dalej: "Minister" lub "organ") z wnioskiem o przekazanie jej drogą elektroniczną informacji publicznej, w trybie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r., Nr 112, poz. 1198 ze zm.; dalej: "u.d.i.p."), w zakresie:

1) skanu ewidencji, z której (z których) wynika kolejność wpływu i załatwiania spraw, o których mowa w postanowieniu z [...] kwietnia 2013 r. ([...] w zakresie odpowiedzi na wnioski o informację publiczną załatwiane przez Departament Kontroli Skarbowej Ministerstwa Finansów (dalej: "Departament KS");

2) liczby spraw na dzień wydania ww. postanowienia, które były do załatwienia przez Departament KS przed załatwieniem pisma skarżącej z [...] marca 2013 r. (nr [...]);

3) skanu ewidencji spraw, które były do załatwienia przez Departament KS na dzień wydania ww. postanowienia przed załatwieniem pisma skarżącej z [...] marca 2013 r.

1.2. Minister Finansów odpowiadając na wniosek skarżącej pismem z [...] maja 2013 r. poinformował, że w Ministerstwie funkcjonuje Elektroniczny System Zarządzania Dokumentami, w którym rejestrowane są wszystkie dokumenty wpływające

i wypływające do (z) urzędu. Nie prowadzi się odrębnej ewidencji spraw pozostających do załatwienia. Brak jest też możliwości wygenerowania raportów o treści wskazanej we wniosku skarżącej. Z tej przyczyny organ nie ma możliwości udostępnić skanów żądanych ewidencji (pkt 1 i 3 wniosku). Odnosząc się do informacji wskazanej w pkt 2 organ wyjaśnił, że informacja taka nie została wytworzona. Dodatkowo system elektroniczny urzędu nie umożliwia jej wygenerowania. Powyższe pismo przekazano skarżącej w formie elektronicznej [...] maja 2013 r.

2.1. Pismem z [...] maja 2013 r. skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność w załatwieniu jej wniosku

z [...] kwietnia 2013 r. Ministrowi Finansów zarzuciła naruszenie: art. 7, art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c), art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. e) – f), art. 10 ust. 1 oraz art. 13 ust. 1 u.d.i.p. Wniosła o zobowiązanie organu do udostępnienia żądanej informacji publicznej w terminie 14 dni od zwrotu akt administracyjnych, włączenie do akt sprawy wnioskowanej informacji oraz wymierzenie organowi grzywny.

Uzasadniając skargę jej autor stwierdził, że żądane informacje stanowią informacje publiczne podlegające udostępnieniu, zaś stanowisko organu jest przejawem arogancji i lekceważącego stosunku do obowiązujących przepisów prawa, w tym ustanowionych w Konstytucji RP. Nie zgodził się z twierdzeniem organu, o rzekomym nieposiadaniu informacji objętych wnioskiem, gdyż wskazane liczby wynikają wprost z ewidencji prowadzonych w urzędzie. Dodał, że nie jest możliwe, aby dany departament nie posiadał stosownej wiedzy na temat ilości spraw pozostających

do załatwienia, ich zakresu i terminowości załatwienia. Zdaniem skarżącej, udzielenie wymaganych informacji wymagało dokonania prostych działań matematycznych. Informacje, o których mowa we wniosku, stanowią przy tym informacje publiczne. Organ pozostaje zatem w bezczynności, gdyż w terminie przewidzianym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. nie udzielił żądanej informacji publicznej. Nie wydał nadto decyzji, o której mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

2.2. W odpowiedzi na skargę Minister wniósł o jej oddalenie. Podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Zarzuty skargi uznał za chybione. Zdaniem Ministra, nie pozostaje on w bezczynności, gdyż w terminie wskazanym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. udzielił odpowiedzi na wniosek skarżącej. Zauważył, że w realiach rozpoznawanej sprawy nie posiadał wymaganych przez skarżącą informacji, jednak bez zbędnej zwłoki poinformował skarżącą o tym fakcie. Czyli załatwił jej wniosek. Natomiast okoliczność, że odpowiedź nie jest satysfakcjonująca dla skarżącej, nie świadczy o tym, że organ uchybił terminowi i pozostaje w bezczynności. Dodatkowo wyraził stanowisko, że prawo do informacji publicznej oznacza dostęp do informacji już istniejącej. Czyli będącej w posiadaniu organu zobowiązanego do jej udzielenia. Nie może być jednak utożsamiane z prawem do inicjowania działań kontrolnych, do czego w ocenie organu zdaje się zmierzać skarżąca.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

3.1. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.

- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270

ze zm.; dalej: "u.p.p.s.a.") wynika, że zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1 – 4a tej ustawy. Zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest zatem dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności. Stosownie do treści art. 149 u.p.p.s.a., sąd, uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających

z przepisów prawa, w tym ustawy o dostępie do informacji publicznej.

3.2. Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie określonym przepisami prawa, organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub prowadził postępowanie w sprawie, ale pomimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył postępowania wydaniem stosownej decyzji, postanowienia lub też innego aktu, bądź też nie podjął stosownej czynności.

W przypadku udostępniania informacji publicznej na wniosek, bezczynność oznacza milczenie adresata wniosku, tj. podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, które sprowadza się do:

1) nieudostępnienia informacji w terminie określonym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p bądź niepodjęcia w tym terminie wskazanych w tej ustawie czynności zmierzających

do realizacji wniosku (art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2 u.d.i.p.);

2) niewydania w terminie określonym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej;

3) nieudostepnienia informacji w sposób i formie zaaprobowanych przez wnioskodawcę po uprzednim powiadomieniu go w trybie art. 14 ust. 2 u.d.i.p.;

4) nieudostępnienie informacji po upływie 14 dni od powiadomienia wnioskodawcy

o wysokości opłaty w trybie art. 15 ust. 2 u.d.i.p.;

5) udostępnienia informacji niepełnej;

6) niedoinformowania wnioskodawcy odpowiednio o tym, że informacja nie stanowi informacji publicznej, została ogłoszona w BIP, a zatem nie ma obowiązku jej udostępniania na wniosek, adresat nie posiada żądanej informacji.

Bezczynność, w świetle u.d.i.p. oznacza nadto, że podmiot zobowiązany do podjęcia czynności materialno – technicznej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje lub też nie wydaje decyzji w przypadku, gdy zachodzą ustawowe przesłanki do jej wydania, o których mowa w powołanej ustawie.

3.3. Stan faktyczny. Skarżąca wystąpiła z wnioskiem o udzielenie informacji publicznych. Minister Finansów w terminie 14 dni od dnia otrzymania przedmiotowego wniosku poinformował skarżącą, że funkcjonujący w Ministerstwie Elektroniczny System Zarządzania Dokumentami uniemożliwia udostępnienia skarżącej skanów, o których mowa w pkt 1 i 3 wniosku. Informacje, o których mowa w pkt 2 nie zostały zaś wytworzone, a system elektroniczny uniemożliwia ich wygenerowanie. Następnego dnia po otrzymaniu odpowiedzi na swój wniosek, skarżąca wniosła skargę na bezczynność organu. Bezsporne jest, że wniosek skarżącej dotyczył informacji publicznych.

4. Zdaniem Sądu, brak jest wystarczających podstaw do wniosku, że Minister Finansów w realiach niniejszej sprawy pozostawał w bezczynności w udzieleniu wnioskowanych informacji publicznych. Podkreślenia wymaga, że wniosek skarżącej z [...] kwietnia 2013 r. został załatwiony w przewidzianym w przepisach art. 13 u.d.i.p., 14 dniowym terminie do jego załatwienia. Organ stosownej odpowiedzi udzielił bowiem [...] maja 2013 r., którą przesłał następnego dnia skarżącej w formie elektronicznej. Natomiast skarga w niniejszej sprawie została zainicjowana wnioskiem skarżącej z [...] maja 2013 r. Organ zachował zatem przewidziany prawem termin do dokonania stosownej czynności (udzielił odpowiedzi na wniosek). Skarżąca niezadowolona z tej odpowiedzi, wniosła niezwłocznie skargę na bezczynność organu. Nie zmodyfikowała swojego wniosku. Nie podjęła próby podważenia wiarygodności wyjaśnień organu.

Skoro skarżąca otrzymała odpowiedź na swój wniosek w terminie przewidzianym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. i nie podważyła skutecznie wiarygodności wyjaśnień udzielonych przez organ w odpowiedzi na wniosek skarżącej, to skargę na bezczynność należało uznać za niezasadną.

5. Zarzuty skargi Sąd uznał za chybione lub (i) oczywiście chybione. W sprawie nie sposób uznać, że organ dopuścił się bezczynności w załatwieniu wniosku skarżącej z [...] kwietnia 2013 r. Udzielił bowiem stosownej odpowiedzi na wniosek skarżącej w terminie przewidzianym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. Zarzuty skargi stanowią w istocie polemikę skarżącej ze stanowiskiem organu wyrażonym w odpowiedzi na jej wniosek o udzielenie wskazanych informacji publicznych. Koncentrują się na zagadnieniu informacji publicznej, a nie na bezczynności. Skoro skarżąca domaga się udostępnienia informacji publicznych w określonym zakresie i formie (skany), nie podważyła wiarygodności wyjaśnień organu, to za oczywiście chybione i (lub) pozbawione wpływu na wynik sprawy uznać należy jej przypuszczenia dotyczące posiadanych przez organ informacji. Wbrew stanowisku autora skargi, jeżeli organ zawiadomi wnioskodawcę w terminie przewidzianym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. o tym, że nie dysponuje wymaganą informacją publiczną, to nie pozostaje w bezczynności (zob. wyrok NSA z 30 listopada 2012 r., I OSK 1991/12; dostępny w bazie Lex nr 1291370 oraz w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, adres: www.cbois.nsa.gov.pl). Sąd nie znalazł także podstaw do uwzględnienia pozostałych wniosków skargi.

Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 151 u.p.p.s.a., Sąd oddalił skargę.