Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), sędzia WSA Alina Balicka,, sędzia WSA Małgorzata Miron, Protokolant Julia Dobrzańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi B. R. i B. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę

Zaskarżoną przez B. R. i B. D. decyzją z dnia [...] stycznia 2005r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. – utrzymało w mocy swoją decyzję z dnia [...] października 2004r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Wójta Gminy M. z dnia [...] czerwca 2003r. nr [...], którą ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie zakładu usług medycznych – usługi handlowe wraz z urządzeniami technicznymi związanymi z obsługą obiektu budowlanego i zjazdem z drogi powiatowej na działkach nr [...], [...] oraz [...] w miejscowości B.

W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] października 2004r. nr [...] Kolegium Odwoławcze wskazało, że ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowej inwestycji nastąpiło po rozpoznaniu wniosku B. R. i B. D., dotyczącego ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie zakładu usług medycznych wraz z urządzeniami technicznymi związanymi z obiektem budowlanym na działkach o nr [...] i [...] w B.

Wójt Gminy M. natomiast swoją decyzją z dnia [...] czerwca 2003r. nr [...] ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie zakładu usług medycznych – usługi handlowe wraz z urządzeniami technicznymi związanymi z obsługą obiektu budowlanego i zjazdem z drogi powiatowej na działkach nr [...], [...] oraz [...] w B.

Kolegium Odwoławcze podkreśliło, iż w powyższej decyzji Wójta Gminy M. wskazano, że inwestycja jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy M. z dnia [...] marca 1994r., a teren objęty zamierzoną inwestycją położony jest na obszarze oznaczonym symbolem RPU – teren zespołu urządzeń obsługi rolnictwa – zainwestowanie sektora administracyjno-socjalnego i technicznego, a ponadto określono linie zabudowy od krawędzi jezdni drogi powiatowej na minimum 15 m i podano, że przebieg i szczególne warunki inwestycji oraz oznaczenia graficzne oznaczone na mapie literą ABCD stanowią załączniki do decyzji Wójta Gminy M.

W dalszej części uzasadnienia decyzji Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2004r. nr [...] wskazano, iż postanowieniem z dnia [...] lutego 2004 r. o znaku [...] Wójt Gminy M. dokonał w trybie art. 113 § 1 k. p. a. sprostowania swej decyzji z dnia [...] czerwca 2003r. nr [...] w ten sposób, że zamiast symbolu planu miejscowego "RPU" wpisał symbol "RPZ, RPR I – teren produkcji zwierzęcej, roślinnej i funkcji dodatkowych, zainwestowanie istniejącego sektora hodowlano-roślinnego R. przewidziane do adaptacji, modernizacji i stosownych uzupełnień z możliwością okresowej lub stałej zmiany funkcji podstawowych i towarzyszących – bez zwiększenia uciążliwości dla sąsiadujących terenów mieszkaniowych". Jak podało następnie Kolegium Odwoławcze, zdaniem Wójta Gminy M., przywołanie w decyzji symbolu planu "RPU" było następstwem oczywistej pomyłki.

Ponadto organ nadzoru w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] października 2004r. nr [...] wskazał, że w postępowaniu nieważnościowym organ nie rozpoznaje sprawy merytorycznie, lecz dokonuje – w świetle przepisów prawa obowiązujących w dacie wydania decyzji przez organ I instancji – oceny, czy decyzja jest dotknięta wadami określonymi w art. 156 § 1 k. p. a. lub w przepisach odrębnych.

Jak podniosło dalej Kolegium Odwoławcze, ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu następuje, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t. j.: Dz. U. z 1999r., nr 15, poz. 139 ze zm.) na wniosek zainteresowanego. Zdaniem Kolegium, Wójt Gminy M. rażąco naruszył powyższy przepis, ponieważ swoją decyzją objął również działkę nr [...] oraz zjazd z drogi powiatowej, czego nie dotyczył wniosek o ustalenie warunków zabudowy. Skoro, według organu nadzoru, nie ma pisemnej modyfikacji wniosku, to Wójt Gminy M. nie miał prawa wychodzić poza granice wniosku.

Kolegium wskazało ponadto, że w swej decyzji z dnia [...] czerwca 2003r. nr [...] Wójt Gminy M. odniósł swą ocenę zgodności inwestycji z planem miejscowym do terenu oznaczonego w tym planie symbolem RPU – terenu zespołu urządzeń obsługi rolnictwa, jako terenu istniejącego zainwestowania sektora administracyjno-socjalnego i technicznego R. Organ skonstatował, że z opisanego oznaczenia terenu wynika, iż na tym obszarze nie była możliwa inwestycja objęta wnioskiem, co skutkuje sprzecznością decyzji z planem miejscowym. Wójt Gminy M. w swojej decyzji nie odniósł się natomiast do kwestii zgodności zamierzonej inwestycji z planem zagospodarowania przestrzennego dla obszaru "RPZ, RPR I – teren produkcji zwierzęcej, roślinnej i funkcji dodatkowych, zainwestowanie istniejącego sektora hodowlano-roślinnego R. przewidziane do adaptacji, modernizacji i stosownych uzupełnień z możliwością okresowej lub stałej zmiany funkcji podstawowych i towarzyszących – bez zwiększenia uciążliwości dla sąsiadujących terenów mieszkaniowych" – gdzie w rzeczywistości inwestycja miała być lokalizowana.

Organ nadzoru stwierdził ponadto, że sprostowanie decyzji Wójta Gminy M. postanowieniem z dnia [...] lutego 2004r. rażąco naruszyło art. 113 § 1 k. p. a., ponieważ sprostowaniu podlegają tylko oczywiste omyłki, a dokonane sprostowanie dotyczyło istoty rozstrzygnięcia. Organ stwierdził, że w związku z nieważnością sprostowania decyzja Wójta Gminy M. jest sprzeczna z obowiązującym w dacie jej wydania planem miejscowym, co z mocy art. 156 § 1 pkt 2 k. p. a. i art. 46 a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym stanowi o nieważności tej decyzji.

Organ zauważył nadto, iż sprzeczne z ustaleniami planu miejscowego Gminy M. jest określenie linii zabudowy na minimum 15 m, podczas gdy działki objęte decyzją Wójta Gminy M. położne są przy drodze, oznaczonej na rysunku planu symbolem [...]. Organ wskazał, że zgodnie z planem linia zabudowy dla tej drogi wynosi 20 m, stąd rozstrzygnięcie w tym przedmiocie jest nieważne.

SKO podniosło także, że decyzja Wójta Gminy M. zawiera dwa różniące się ze sobą załączniki graficzne (mapy) i że na jednym z nich linie rozgraniczające teren inwestycji oznaczono literami ABCDE obejmującym działki nr [...], [...] i [...] (tj. działki objęte decyzją Wójta Gminy M.), natomiast w pkt 5 rozstrzygnięcia decyzji przywołano oznaczenie literowe ABCD. Ponadto organ wskazał, iż na drugim załączniku linie rozgraniczające teren inwestycji oznaczono literami ABCD obejmującym tylko dwie działki nr [...] i [...], a jest to sprzeczne z treścią decyzji obejmująca trzy działki. Powyższe stanowi o tym, zdaniem organu, że decyzja Wójta Gminy M. nie posiada wymaganego prawem załącznika graficznego. Kolegium zaznaczyło także, iż załącznik do decyzji, jako jej integralna część, powinien być podpisany przez organ wydający decyzję.

B. R. i B. D. zwróciły się o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] października 2004r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Wójta Gminy M. z dnia [...] czerwca 2003r. nr [...].

Wnioskodawczynie zarzuciły decyzji Kolegium z dnia [...] października 2004r. nr [...]:

- błędne przyjęcie, że należy stwierdzić nieważność decyzji wydanej zgodnie ze zmienionym wnioskiem strony dlatego, że strona zgłosiła zmianę wniosku ustnie,

- brak ustalenia przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,

- zastosowanie art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym w stanie faktycznym, w którym organ nie ustalił przeznaczenia terenu w planie, a tym samym nie ustalił sprzeczności warunków zabudowy z planem,

- błędne ustalenie, że teren położony jest poza terenem zabudowy miast i wsi, a w konsekwencji przyjęcie, że odległość od linii zabudowy powinna wynosić, co najmniej 20 m,

- błędne przyjęcie, że nie jest dopuszczalne stwierdzenie nieważności części decyzji, to jest jednego z dwóch sprzecznych ze sobą załączników decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,

- nieprawidłowe rozciągnięcie wymogu podpisania decyzji wynikającego z art. 107 § 1 k. p. a. także na jej załączniki graficzne.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. działając w trybie art. 127 § 3 k.p.a. po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [...] stycznia 2005r. nr [...] utrzymało w mocy swą decyzję z dnia [...] października 2004 r.

W jej uzasadnieniu organ podtrzymał argumentację zawartą w decyzji z dnia [...] października 2004r. oraz odpowiedział na zarzuty postawione we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Organ nadzoru podniósł, że – przy ustalaniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu – decyzja wydana na skutek złożonego przez stronę postępowania wniosku nie może wykraczać poza granice tego wniosku. Przy tym, zdaniem organu, wniosek taki musi być kompletny i pisemny, bowiem dopiero taki wniosek daje podstawę do podjęcia prawidłowej decyzji. Wszelkie zmiany wniosku, zgodnie z argumentacją organu, powinny być stosownie do art. 14 k. p. a. i art. 63 § 3 k.p.a. uczynione pisemnie, a naruszenie powyższego wymogu stanowi rażące naruszenie prawa. Zdaniem organu, podstawą do stosowania wymogu pisemności wniosku o ustalenie warunków zabudowy jest także § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie dokumentów stosowanych w pracach planistycznych przy ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ponadto organ nadzoru wskazał, że na dzień wydania decyzji przez Wójta Gminy M. obowiązywał miejscowy plan ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy M. uchwalony uchwałą Rady Gminy M. nr [...] z dnia [...] marca 1994r., Przedmiotowa inwestycja – według treści decyzji Wójta Gminy M.– położona jest w strefie o symbolu planu "RPU" – teren zespołu urządzeń obsługi rolnictwa – zainwestowanie sektora administracyjno-socjalnego i technicznego. Zdaniem organu nadzoru Wójt Gminy M. stwierdził, że inwestycja jest zgodna z ustaleniami planu dla strefy "RPU", a w świetle sprostowania decyzji Wójta Gminy M. z dnia [...] czerwca 2003 r. nr [...] w sposób, o którym mowa powyżej, że inwestycja leży – co jest według organu zgodne z prawdą – w strefie "RPZ, RPR I", dla której Wójt Gminy M. nie ustalił warunków zabudowy, a ponadto, że sprostowanie z powyżej wspomnianych powodów było niedopuszczalne i stanowiło rażące naruszenie art. 113 § 1 k. p. a. Organ zaznaczył, iż plan dopuszcza w strefie "RPZ, RPR I" możliwość okresowej lub stałej zmiany funkcji podstawowych i towarzyszących bez zwiększania uciążliwości, ale musi to być ściśle związane z istniejącym zainwestowaniem terenu i może odbywać się w ramach adaptacji, modernizacji i stosownych uzupełnień. Plan stanowi, zdaniem Kolegium Odwoławczego, że na terenie oznaczonym "RPZ, RPR I" znajduje się R. i zmiany w zagospodarowaniu lub zabudowie tego terenu mogą odbywać się tylko w ramach istniejącego sektora hodowlano-roślinnego, tj. na cele rolnicze. Natomiast budowa zakładu usług medycznych z urządzeniami technicznymi nie mieści się, według organu, w pojęciu obiektu produkcyjnego związanego z obsługa terenu przeznaczonego do produkcji zwierzęcej i roślinnej.

W związku z powyższym, zdaniem organu nadzoru, inwestycja jest sprzeczna z ustaleniami planu, co czyni decyzję Wójta Gminy M. nieważną (art. 46 a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym) i rażąco narusza przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.

Organ podniósł, że działki nr [...], [...] i [...] są usytuowane na terenie oznaczonym na planie symbolem "RPZ, RPR I" przy drodze wojewódzkiej (obecnie powiatowej), a wymagana planem odległość linii zabudowy od krawędzi jezdni drogi wynosi 20 m, a nie 15 m, jak ustalono w decyzji Wójta Gminy M.

Z tych względów Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. uznało, że badana w trybie nadzoru decyzja Wójta Gminy M. wydana została z rażącym naruszeniem prawa i dlatego stwierdzono jej nieważność.

Na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] stycznia 2005r. nr [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosły B. R. i B. D.

W skardze skarżące zarzuciły tej decyzji:

- błędne przyjęcie, że do zmiany wniosku o wydanie warunków zabudowy nie wystarczy ich ustne zgłoszenie,

- sprzeczność z planem zagospodarowania przestrzennego poprzez przyjęcie, że na terenie oznaczonym na planie "RPZ, RPR I" nie mogą być zlokalizowane inwestycje w zakresie usług medycznych,

- błędne przyjęcie odległości linii zabudowy od drogi i nie podanie, z czego przyjęta przez organ odległość wynika,

- błędne przyjęcie, że niezbędne jest podpisanie załącznika do decyzji,

- błędne przyjęcie, że sprzeczność między załącznikami do decyzji może być powodem stwierdzenia nieważności całej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi i podtrzymało swoją argumentacje zawartą w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] stycznia 2005r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga podlega oddaleniu, ponieważ zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości miedzy innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Zadaniem sądu administracyjnego jest badanie legalności zaskarżonej decyzji tj. ocena czy decyzja ta nie narusza prawa materialnego oraz czy przy jej wydaniu nie doszło do naruszenia przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Oceniając zaskarżoną decyzję w takim właśnie zakresie Sąd stwierdził, że decyzja ta nie narusza prawa w stopniu uzasadniającym jej uchylenie.

Skarżące B. R. i B. D. złożyły wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania, który wpłynął do organu właściwego (Wójta Gminy M.) w dniu 6 czerwca 2003r. Skarżące wniosły o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zakładu usług medycznych wraz z urządzeniami technicznymi związanymi z obiektem budowlanym na działkach nr [...] i [...] położonych w B., gmina M.

Wniosek został złożony na podstawie art. 41 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (tj.: Dz. U. z 1999 r., nr 15, poz. 139 ze zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww ustawy ustalenie warunków zabudowy zagospodarowania terenu następowało na wniosek zainteresowanego.

Wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu powinien zawierać określenie:

1) granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub w przypadku jej braku na kopii mapy ewidencyjnej, obejmującej teren, którego wniosek dotyczy, i najbliższe otoczenie tego terenu,

2) funkcji i sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu,

3) zapotrzebowania na wodę, energię i sposobu odprowadzania lub oczyszczania ścieków oraz innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w szczególnych przypadkach sposobu unieszkodliwiania odpadów,

4) charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko lub jego wykorzystanie, gdy inwestycja nie wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska.

Jak z powyższego wynika postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu może być wszczęte wyłącznie na wniosek zainteresowanego inwestora. Wniosek ten powinien między innymi określać granice objętego wnioskiem terenu. Organ rozstrzygający w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu ma obowiązek zbadania, czy na terenie objętym wnioskiem może być realizowana zamierzona inwestycja. Oznacza to, że organ orzekający jest związany treścią wniosku i nie jest dopuszczalne rozstrzygnięcie wykraczające poza jego granice. Takie rozstrzygnięcie, które wykracza poza granice wniosku stanowi rażące naruszenie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (tj.: Dz. U. z 1999 r., nr 15, poz. 139 ze zm.). W niniejszej sprawie decyzja Wójt Gminy M., który ustalił warunki zabudowy wykraczające poza granicę wniosku obciążona jest taką właśnie wadą.

Odnośnie zarzutu skarżących, że wniosek (modyfikacja wniosku) nie musi być złożony w formie pisemnej stwierdzić należy, że w postępowaniu administracyjnym obowiązuje zasada pisemności wynikająca z art. 14 § 1 k. p. a. Wyjątkiem od niej jest załatwianie spraw w formie ustnej, które – zgodnie z art. 14 § 2 k. p. a. – jest możliwe, gdy przemawia za tym interes strony, a przepis prawny nie stoi temu na przeszkodzie. Treść oraz istotne motywy ustnego załatwienia sprawy powinny być utrwalone w aktach w formie protokołu lub podpisanej przez stronę adnotacji. W związku z tym, że brak w aktach sprawy dowodu utrwalenia złożonej ustnie modyfikacji wniosku polegającej na jego rozszerzeniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania także na działkę nr [...], oprócz wcześniej na piśmie wyszczególnionych działek nr [...] i [...], uznać należy, iż przedmiotowy wniosek dotyczył tylko dwóch działek: o nr [...] i [...], nie dotyczył zaś działki o nr [...]. Wyjście przez Wójta Gminy M. poza granice wniosku było niedopuszczalne. Wniosek ten nie dotyczył także zjazdu z drogi powiatowej prowadzącego do planowanego obiektu o czym jednak rozstrzygnął organ gminy w decyzji nr [...].

Nie jest zasadny zarzut skarżących, iż organ błędnie przyjął podpisanie załącznika do decyzji jako warunek jej ważności. Załącznik graficzny do decyzji stanowi jej integralną część. Musi więc odpowiadać takim samym wymogom jak decyzja. Zgodnie z art. 107 § 1 k.p.a. załącznik do decyzji powinien zawierać stosowną adnotację opatrzoną podpisem i pieczęcią oraz wskazującą datę i numer decyzji, której stanowić ma integralną część (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego dnia 21 czerwca 1999 r., IV SA 1757/98).

Nie można także uznać trafności zarzutu błędnego przyjęcia przez organ, iż sprzeczność między załącznikami do decyzji jest powodem stwierdzenia nieważności całej decyzji. Jak wskazano wyżej, załącznik jest częścią decyzji i powinien spełniać wymogi formalne, jakie powinna spełniać decyzja. W związku z tym, że decyzja Wójta Gminy M. zawiera dwa różniące się ze sobą załączniki graficzne i że na jednym z nich linie rozgraniczające teren inwestycji oznaczono literami ABCDE obejmującym działki nr [...], [...] i [...] (tj. działki objęte decyzją Wójta Gminy M.), natomiast w pkt 5 rozstrzygnięcia decyzji przywołano oznaczenie literowe ABCD. Ponadto na drugim załączniku linie rozgraniczające teren inwestycji oznaczono literami ABCD obejmującym tylko dwie działki nr [...] i [...], a jest to sprzeczne z treścią decyzji obejmująca trzy działki. Powyższe stanowi o tym, że decyzja Wójta Gminy M. nie posiada wymaganego prawem załącznika graficznego.

Ustosunkowując się do zarzutu skarżących, że organ błędnie przyjął, iż na terenie oznaczonym na planie symbolem "RPZ, RPR I" nie można lokalizować inwestycji w zakresie usług medycznych należy podnieść, że w decyzji Wójta Gminy M. z dnia [...] czerwca 2003r. nr [...] ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania dla inwestycji, która miała być realizowana w obszarze oznaczonym w planie symbolem "RPU", a nie dla terenu oznaczonego symbolem "RPZ, RPR I".

Wójt Gminy M. w decyzji nr [...] stwierdził, że inwestycja jest zgodna z ustaleniami planu dla strefy "RPU", zaś inwestycja faktycznie miała być realizowana w strefie "RPZ, RPR I".

Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji Wójta Gminy M. nr [...], “ W sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu orzeka się, w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego(...)".

Z przepisu tego wynika, że organ gminy wydając decyzje w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu musiał w pierwszej kolejności brać pod uwagę ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Decydujące znaczenie dla oceny dopuszczalności określonego zamierzenia inwestycyjnego na konkretnym terenie miały zatem ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego.

Skoro Wójt Gminy M., co jednoznacznie wynika z decyzji nr [...], zbadał dopuszczalność realizacji ww. inwestycji w obszarze "RPU", a nie dla terenu oznaczonego symbolem "RPZ, RPR I" w granicach, którego inwestycja faktycznie miała być realizowana, to uznać należy, że decyzja ta w rażący sposób naruszała również art. 40 ust. 1 cyt. ustawy, bowiem nie została wydana na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla właściwego obszaru.

Należy również wskazać, że zasadnie organ nadzoru stwierdził nieważność także postanowienia Wójta Gminy M. z dnia [...] lutego 2004 r. o znaku [...], którym dokonano w trybie art. 113 § 1 k. p. a. sprostowania decyzji z dnia [...] czerwca 2003 r. nr [...] w ten sposób, że zamiast symbolu planu miejscowego "RPU" wpisał symbol "RPZ, RPR I – teren produkcji zwierzęcej, roślinnej i funkcji dodatkowych, zainwestowanie istniejącego sektora hodowlano-roślinnego R. przewidziane do adaptacji, modernizacji i stosownych uzupełnień z możliwością okresowej lub stałej zmiany funkcji podstawowych i towarzyszących – bez zwiększenia uciążliwości dla sąsiadujących terenów mieszkaniowych". W trybie art. 113 § 1 k. p. a. organ administracji publicznej może prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach. Natomiast nie podlegają sprostowaniu w omawianym trybie błędy i omyłki istotne, których dopuszczono się w stosowaniu prawa, a więc co do ustalenia prawa obowiązującego, stanu faktycznego i jego kwalifikacji prawnej oraz ustalenia konsekwencji prawnych zastosowania określonej normy prawnej. Zmiana postanowienia wyrażonego w decyzji, chociażby nawet powziętego na skutek błędu, nawet wskutek mylnego wyobrażenia o stanie faktycznym albo prawnym - nie podpada pod pojęcie błędu czy omyłki, których dotyczy art. 113 § 1 k. p. a. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2001 r., II SA 863/00). W związku z powyższym niedopuszczalne było sprostowanie, jakiego dokonał Wójt Gminy M., ponieważ dotyczyło ono istoty sprawy – terenu, dla którego ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania, a więc Wójt Gminy M. ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania nie dla terenu, na którym leży przedmiotowa inwestycja, lecz dla innego, sąsiadującego z nim terenu oznaczonego na planie symbolem "RPU".

W związku z powyższym Sąd uznał za bezzasadne odnoszenie się do zarzutów skarżących dotyczących kwestii, czy na terenie oznaczonym na planie symbolem "RPZ, RPR I" możliwa jest lokalizacja przedmiotowej inwestycji ani czy odległość linii zabudowy od krawędzi drogi jest zgodna z przepisami prawa, gdyż zaskarżona decyzja dotyczyła ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania nie dla terenu oznaczonego symbolem "RPZ, RPR I", lecz "RPU".

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.