Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia B. Z. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Po 1052/07 w sprawie ze skargi B. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 18 kwietnia 2007 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. p o s t a n a w i a uchylić zaskarżone zarządzenie.

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Po 1052/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę B. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 18 kwietnia 2007 r. w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. W tym samym dniu skarżący złożył wniosek o doręczenie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

Następnie, po odebraniu wezwania do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w wysokości 100 zł, B. Z. pismem z dnia 21 grudnia 2007 r. cofnął wniosek o przesłanie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

W pismach kierowanych do skarżącego Sąd pierwszej instancji wyjaśniał, że odwołanie uprzednio zgłoszonego żądania nie jest możliwe, tym bardziej, iż sporządzenie uzasadnienia nastąpiło w dniu 17 grudnia 2007 r., a zatem jeszcze przed cofnięciem wniosku.

Mając powyższe na względzie, Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zarządzeniem z dnia 29 stycznia 2008 r., na podstawie art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), ponownie wezwał stronę do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł za odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

W zażaleniu B. Z. wniósł o uchylenie powyższego zarządzenia, wskazując, że wobec cofnięcia wniosku z dnia 6 grudnia 2007 r. nie było podstaw do wzywania strony do uiszczenia opłaty kancelaryjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Istotą sporu zaistniałego na gruncie niniejszej sprawy pozostaje kwestia dopuszczalności żądania opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem, w przypadku, gdy strona cofnęła wniosek zgłoszony w trybie art. 141 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Odnosząc się do tak sformułowanego problemu, na wstępie podkreślenia wymaga, że cofnięcie wniosku o doręczenie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem należy uznać za prawnie dopuszczalne. Okoliczność, że przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie regulują wprost takiej sytuacji, nie pozbawia strony możliwości odwołania wcześniejszego oświadczenia woli. Brak stosownej regulacji prawnej nie powinien być w tym przypadku utożsamiany z zakazem dokonywania przedmiotowej czynności.

Odrębnym zagadnieniem pozostaje natomiast ocena konsekwencji cofnięcia wniosku i jego wpływu na toczące się w tym zakresie postępowanie.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, w rozpatrywanej sprawie skarżący odwołał żądanie zgłoszone w dniu 6 grudnia 2007 r. w sposób skuteczny. Z akt sprawy wynika, że B. Z. zrezygnował z doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem jeszcze przed jego otrzymaniem. Skarżącemu doręczono odpis orzeczenia w dniu 1 lutego 2008 r., jednocześnie z powtórnym wezwaniem do uiszczenia opłaty kancelaryjnej (por. k. 61 akt sądowych).

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że strona nie była zobowiązana do uiszczenia opłaty sądowej przewidzianej w art. 234 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W myśl powołanego przepisu, opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Brzmienie przytoczonego unormowania jednoznacznie wskazuje, że opłata kancelaryjna – pobierana z chwilą złożenia wniosku – jest opłatą należną za odpis wyroku z uzasadnieniem, doręczony na żądanie strony. Skuteczne cofnięcie wniosku (brak żądania) wyklucza tym samym dopuszczalność wzywania skarżącego do pokrycia tej opłaty.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. art. 185 § 1 w związku art. 197 § 2 i art. 198 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.