Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.), Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Protokolant Specjalista Agnieszka Górecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w B. na uchwałę Rady Gminy Milówka z dnia 28 lipca 2011 r. nr XIII/66/2011 w przedmiocie trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków Zespołu Interdyscyplinarnego oraz warunków jego funkcjonowania stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części jej zaskarżenia tj. § 2 pkt 3, § 4 pkt 1 i 6, § 5 pkt 1 i 4 załącznika do zaskarżonej uchwały.

Skargą z 5 czerwca 2019 r. Prokurator Okręgowy w B. wniósł o stwierdzenie nieważności § 2 pkt. 3, § 4 pkt. 1 i 6, § 5 pkt. 1 i 4 uchwały Rady Gminy Milówka nr XIII/66/2011 w sprawie określenia trybu, sposobu powoływania i odwoływania członków Gminnego Zespołu Interdyscyplinarnego w Milówce oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego w dniu 13 września 2011 r.

Zaskarżonej uchwale zarzucił rażące naruszenie art. 9a pkt. 15 ustawy z dnia 29 lipca 2005 o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 1390 ze zm., dalej także: ustawa lub u.p.p.r.) poprzez:

a) wskazanie w § 2 pkt 3 załącznika do uchwały katalogu podmiotów wchodzących w skład Zespołu Interdyscyplinarnego,

b) wskazanie w § 4 pkt 1 załącznika do uchwały okresu trwania kadencji zespołu interdyscyplinarnego,

c) określenie w § 4 pkt. 6 załącznika do uchwały zadań Zespołu Interdyscyplinarnego,

d) wskazanie w § 5 pkt. 1 załącznika do uchwały Przewodniczącego Zespołu Interdyscyplinarnego, jako uprawnionego do powoływania członków tego Zespołu,

e) wskazanie w § 5 pkt 4 załącznika do uchwały zadań realizowanych przez grupy robocze.

W uzasadnieniu skargi — skarżący — wskazał, że w dniu 28 lipca 2011 r. Rada Gminy Milówka podjęła uchwałę nr XIII/66/2011 w sprawie w sprawie określenia trybu, sposobu powoływania i odwoływania członków Gminnego Zespołu Interdyscyplinarnego w Milówce oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania, opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego w dniu 13 września 2011 r. Jako podstawę prawną uchwały wskazano art. 18 ust. 2 pkt. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 506 ze zm., dalej także: usg) oraz 9a ust. 15 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Następnie zauważył, że analiza tej uchwały wskazuje, że § 2 pkt. 3, § 4 pkt. 1 i 6, § 5 pkt. 1 i pkt. 4 załącznika, rażąco naruszają art. 9a ust. 15 u.p.p.r. Zaznaczył, że zaskarżona uchwała ma charakter normatywny i należy do kategorii aktów wykonawczych odnosi się bowiem do wszystkich osób zamieszkałych na terenie gminy. Jako normatywny akt wykonawczy należący do kategorii prawa miejscowego, uchwała powinna spełniać wymogi prawne ustanowione dla tej kategorii aktów w zgodzie z art. 94 Konstytucji. Upoważnienie Rady Gminy do określenia w drodze uchwały, trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania zawiera art. 9a ust. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

W dalszych motywach podniósł, że w zakwestionowanym § 2 pkt 3 Rada Gminy Milówka postanowiła, że: w skład Zespołu Interdyscyplinarnego wchodzą przedstawiciele:

1) Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej,

2) Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Milówce,

3) Policji w Rajczy,

4) Oświaty w Milówce,

5) Ochrony zdrowia,

6) kuratorzy sądowi działający przy Sądzie Rejonowym w Żywcu.

Jednocześnie podkreślił, że również w § 5 pkt. 3 załącznika Rada Gminy określiła w taki sam sposób skład Grup Roboczych. Tymczasem, na co zwrócił uwagę, zgodnie z normą kompetencyjną, zawartą w art. 9a ust. 15 ustawy, rada gminy ma określić wyłącznie tryb i sposób powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowe warunki jego funkcjonowania. Przytoczona delegacja ustawowa nie przyznaje Radzie Gminy kompetencji do ustalania składu zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych poprzez wskazanie jednostek, których przedstawiciele są uprawnieni do uczestniczenia w pracach Zespołu. Mając na uwadze treść art. 9a ust. 2 ustawy stwierdził, że Zespół Interdyscyplinarny powołuje Wójt Gminy i to on określa jego skład stosując bezpośrednio przepisy ustawowe i działając w oparciu o zawarte porozumienia ze wskazanymi w ustawie podmiotami. Tym samym, Radzie Gminy nie przysługują jakiekolwiek kompetencje do określenia w sposób wiążący składu Zespołu Interdyscyplinarnego i Grup Roboczych, które powoływać może sam Zespół Interdyscyplinarny.

Wskazał także, że w § 4 ust. 1 uchwały przewidziano, że kadencja Zespołu Interdyscyplinarnego trwa 3 lata. Analiza przepisów ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie prowadzi do wniosku, że ustawodawca nie upoważnił Rady Gminy do określenia okresu na jaki Wójt może powołać Zespół Interdyscyplinarny. Rada Gminy w § 4 ust. 6 oraz § 5 ust. 4 załącznika do uchwały określiła zadania Zespołu Interdyscyplinarnego oraz zadania Grup Roboczych. Tymczasem, na co zwrócił uwagę, w ramach regulacji dotyczącej zespołu interdyscyplinarnego, ustawodawca upoważnił radę gminy do określenia w drodze uchwały trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania. W ocenie skarżącego wskazany przepis załącznika uchwały narusza te zasady. W zakwestionowanych zapisach uchwały Rada, wadliwie, określiła co należy do zadań Zespołu Interdyscyplinarnego i Grup Roboczych. Podniósł, że ustawodawca ustanowił w art. 9b ust. 1 ustawy, że zespół interdyscyplinarny realizuje działania określone w gminnym programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie. Przy czym, program ten przyjmuje postać odrębnych uchwał lub załączników do uchwał, a jego opracowywanie i realizacja należy do zadań własnych gminy. W związku z powyższym działanie Rady Gminy nie mieści się w ramach przekazanego upoważnienia ustawowego zawartego w art. 9a pkt. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

Następnie podkreślił, że w § 5 ust. 1 załącznika Rada Gminy przekazała przewodniczącemu Zespołu Interdyscyplinarnego kompetencje do powołania grupy roboczej. Zdaniem skarżącego mając na uwadze brzmienie art. 9a ust. 1 5 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, należy stwierdzić, iż akt ten nie przewiduje dla rady gminy kompetencji do udzielenia przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarnego upoważnienia w zakresie powołania bądź ustalania składu grupy roboczej. Zaznaczył, że organ stanowiący, podejmując akty prawne w oparciu o normę ustawową, musi ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu, zaś problem podmiotu powołującego grupę roboczą został przez ustawodawcę jednoznacznie rozstrzygnięty w art. 9a ust. 10 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Zgodnie z którym: Zespół interdyscyplinarny może tworzyć grupy robocze w celu rozwiązywania problemów związanych z wystąpieniem przemocy w rodzinie w indywidualnych przypadkach. Zatem, jak stwierdził, tylko zespół może tworzyć grupy robocze. Brak jest podstaw do przekazania przez radę gminy tej kompetencji Przewodniczącemu, któremu ustawa jej nie przyznała

W ocenie skarżącego zaskarżone przepisy uchwały podjęte zostały z przekroczeniem normy kompetencyjnej zawartej w art. 9a ust. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, co oznacza, że wskazane zapisy istotnie naruszają prawo, a tym samym uchwała jest niezgodna z przepisami obowiązującymi w dniu jej podjęcia.

W odpowiedzi na skargę, Wójt Gminy Milówka, wniósł o jej oddalenie. Podniósł, że zaskarżona uchwała w zakresie w jakim Rada Gminy określiła kadencję Zespołu Interdyscyplinarnego oraz zadania Zespołu oraz grup roboczych również nie jest sprzeczna z art. 9a ust. 15 Ustawy. W jego ocenie wskazany wyżej zakres mieści się w zakresie pojęcia "szczegółowe warunki funkcjonowania" zespołu jakie rada gminy jest uprawniona określić w drodze uchwały. W tym zakresie mieści się również możliwość powołania przez Przewodniczącego Zespołu Interdyscyplinarnego grupy roboczej. Uregulowanie takie nie jest sprzeczne z art. 9a ust. 10 ustawy, a w uchwale w § 5 ust. 1 wskazano jedynie, że członków grup roboczych powołuje Przewodniczący Gminnego Zespołu Interdyscyplinarnego. Niewątpliwie powołanie członków grup roboczych, a tworzenie grup roboczych nie są pojęciami tożsamymi. Dlatego uregulowanie takie w Uchwale nie jest sprzeczne z przepisami ustawy.

Podsumowując stwierdził, że w przedmiotowej sprawie wbrew twierdzeniom zawartym w skardze Rada Gminy Milówka podejmując zaskarżoną uchwałę nie naruszyła wskazanych przepisów prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Na wstępie należy wskazać, że mocą art. 1 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 2107 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę legalności działalności administracji publicznej. Zgodnie z art. 3 § 1 w zw. z § 2 pkt. 5 i 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej powoływanej jako: p.p.s.a.) zakres kontroli administracji publicznej obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego. Sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 p.p.s.a., stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności (art. 147 § 1 p.p.s.a.).

Stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną, z zastrzeżeniem jej art. 57a.

Przedmiotem skargi jest uchwała rady gminy w sprawie trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego stanowiąca akt prawa miejscowego. Należy zatem zwrócić uwagę na charakter tego zespołu, jego zróżnicowany skład osobowy, zakres kompetencji, stosowane przez niego środki oraz treść upoważnienia ustawowego zamieszczonego w art. 9a ust. 15 u.p.p.r., co nie może wywoływać wątpliwości, że zawarte w tym podustawowym akcie wykonawczym normy prawne winny mieć charakter norm generalnych, wyznaczających adresatom tych norm określony sposób funkcjonowania, a ponadto charakter powszechny na terenie gminy i wywoływać określone skutki prawne (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt II OSK 1922/11, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 lutego 2019r., sygn. II SA/Ol 60/19, wszystkie przywoływane orzeczenia sądów administracyjnych publikowane są na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Równocześnie podkreślenia wymaga, że tworzenie zespołów interdyscyplinarnych stanowi zadanie własne gminy, określone w art. 6 ust. 2 pkt. 4 przytoczonej na wstępie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Z kolei art. 91 ust. 1 i 4 ustawy o samorządzie gminnym przewiduje, że uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. O nieważności uchwały lub zarządzenia w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały lub zarządzenia, w trybie określonym w art. 90 (ust. 1) u.s.g.

W przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały lub zarządzenia, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę lub zarządzenie wydano z naruszeniem prawa.

Nadto stosownie do art. 70 ustawy z 28 stycznia 2016 r. Prawo o Prokuraturze (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1767 ze zm.), jeżeli uchwała lub zarządzenie organu samorządu terytorialnego albo rozporządzenie wojewody są niezgodne z prawem, prokurator zwraca się do organu, który je wydał, o ich zmianę lub uchylenie albo kieruje wniosek o ich uchylenie do właściwego organu nadzoru; w przypadku uchwały lub zarządzenia organu samorządu terytorialnego prokurator może także wystąpić o stwierdzenie ich nieważności do sądu administracyjnego.

Z powyższego wynika, że przesłanką stwierdzenia nieważności uchwały czy zarządzenia organu gminy jest istotna sprzeczność z prawem, a Prokurator jest legitymowany do wystąpienia ze skargą w przedmiocie stwierdzenia ich nieważności do sądu administracyjnego.

Rację ma Prokurator wskazując na ujawnione wadliwości, obszernie uzasadniając prezentowane stanowisko, które skład orzekający w pełni akceptuje i uznaje za uzasadnione wraz z wnioskami zawartymi w skardze. Podnieść należy, że stwierdzenie nieważności uchwały może nastąpić tylko wówczas, gdy pozostaje ona w wyraźnej sprzeczności z określonym przepisem prawnym, co jest oczywiste i bezpośrednie oraz wynika wprost z treści tego przepisu. Za istotne naruszenie prawa w takim kontekście uznaje się uchybienie, prowadzące do skutków, które nie mogą być tolerowane w demokratycznym państwie prawnym. Zgodnie z szeroko aprobowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, naruszeniem istotnym jest np. naruszenie przepisów określających kompetencję do podjęcia uchwały, przepisów podstawy prawnej podejmowanych uchwał, przepisów ustrojowych, przepisów prawa materialnego - przez ich wadliwą wykładnię - oraz przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2017r., sygn. akt I OSK 1136/17).

Badanie wskazanej na wstępie uchwały doprowadziło Sąd do przekonania, że skarga jest zasadna, gdyż – w zaskarżonej części – została ona podjęta z istotnym naruszeniem prawa, uzasadniającym stwierdzenie jej nieważności.

Zgodnie z art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa.

Taką podstawę dla ustanowienia aktu prawa miejscowego i granice tego upoważnienia w zakresie dotyczącym Zespołu Interdyscyplinarnego określa art. 9a ust. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy. Stanowi on dla rady gminy delegację ustawową do określenia, w drodze uchwały, trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania.

Z przytoczonej regulacji bezsprzecznie zdaniem Sądu wynika, że granice uprawnienia Rady obejmują kwestie jedynie proceduralne, a nie materialnoprawne, związane z określeniem kwalifikacji członków tego Zespołu. Kompetencje pozostające w zakresie pojęć: "sposobu" i "trybu" odnoszą się bowiem do zagadnień proceduralnych związanych z powoływaniem i odwoływaniem członków Zespołu, podczas gdy organ stanowiąco-kontrolny Gminy Milówkę tychże kwestii nie sformułował prawidłowo w zaskarżonych paragrafach.

Zasadny zatem jest zarzut prokuratora, że przedmiotowa uchwała w zaskarżonej części narusza zarówno art. 9a ust. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy, jak i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowiący, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Zgodnie z normą kompetencyjną, zawartą w art. 9a ust. 15 ustawy, rada gminy ma określić wyłącznie tryb i sposób powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowe warunki jego funkcjonowania. Przytoczona delegacja ustawowa nie przyznaje Radzie Gminy kompetencji do ustalania składu zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych poprzez wskazanie jednostek, których przedstawiciele są uprawnieni do uczestniczenia w pracach Zespołu. W świetle regulacji ustawowych zawartych w art. 9a ust. 2 stwierdzić należy, że Zespół interdyscyplinarny powołuje Wójt Gminy i to on określa jego skład stosując bezpośrednio przepisy ustawowe i działając w oparciu o zawarte porozumienia ze wskazanymi w ustawie podmiotami. Tym samym, Radzie Gminy nie przysługują jakiekolwiek kompetencje do określenia w sposób wiążący składu Zespołu Interdyscyplinarnego i Grup Roboczych, które powoływać może sam Zespół Interdyscyplinarny. I jakkolwiek organ w odpowiedzi na skargę wyjaśnił, że "powołanie członków grup roboczych, a tworzenie grup roboczych nie są pojęciami tożsamymi. Dlatego uregulowanie takie w uchwale nie jest sprzeczne z przepisami ustawy", to stanowisko to jest nie do zaakceptowania w świetle jednobrzmiącej normy kompetencyjnej ustawy określającej zakres normowania prawotwórczego Rady Gminy a także wobec nieprzejrzystości tego aktu. Art. 9a ust. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie nie ustanowił dla rady gminy kompetencji do udzielenia przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarnego upoważnienia w zakresie powołania bądź tworzenia czy ustalania członków (czy składu) grupy roboczej. Należy wyraźnie podkreślić, że organ stanowiący, podejmując akty prawne w oparciu o normę ustawową, musi ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu. Zgodnie z art. 9a ust. 10 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie: "Zespół interdyscyplinarny może tworzyć grupy robocze w celu rozwiązywania problemów związanych z wystąpieniem przemocy w rodzinie w indywidualnych przypadkach".

Rację ma zatem skarżący, że tylko zespół może tworzyć grupy robocze. Brak jest podstaw do przekazania przez radę gminy tej kompetencji Przewodniczącemu, któremu ustawa jej nie przyznała (w jakiejkolwiek formie jego działania).

Działanie takie narusza także powołany art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż przedmiotowa uchwała w części zakwestionowanej wykracza poza granice upoważnienia zawartego w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy. Wadliwie także Rada określiła co należy do zadań Zespołu Interdyscyplinarnego i Grup Roboczych albowiem zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy, zespół interdyscyplinarny realizuje działania określone w gminnym programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie. Przy czym, program ten przyjmuje postać odrębnych uchwał lub załączników do uchwał, a jego opracowywanie i realizacja należy do zadań własnych gminy. W związku z tym działanie Rady Gminy nie mieści się w ramach przekazanego upoważnienia ustawowego zawartego w art. 9a pkt. 15.

Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, zważywszy na charakter zespołu interdyscyplinarnego, jego zróżnicowany skład osobowy, zakres kompetencji, stosowane przez niego środki oraz treść upoważnienia ustawowego zamieszczonego w art. 9a ust. 15 u.p.p.r. nie ulega wątpliwości, iż zawarte w tym akcie wykonawczym normy prawne mają charakter norm generalnych, wyznaczających adresatom tych norm określony sposób funkcjonowania oraz charakter powszechny na terenie gminy i wywołujący określone skutki prawne, a tym samym stanowi akt prawa miejscowego. Zgodnie z art. 9a ust. 3 u.p.p.r. w skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą przedstawiciele: 1) jednostek organizacyjnych pomocy społecznej; 2) gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych; 3) Policji; 4) oświaty; 5) ochrony zdrowia; 6) organizacji pozarządowych; 7) kuratorzy sądowi. Art. 9a u.p.p.r. w ust 3, ust 4 i ust 5 szczegółowo określa skład zespołu interdyscyplinarnego, zaś norma art. 9a ust. 15 u.p.p.r., co wymaga podkreślenia, nie przyznaje radzie gminy kompetencji do określania takiego składu, a jedynie określenia w drodze uchwały trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania. Przepis ten nie przewiduje natomiast dla rady gminy kompetencji do samodzielnego wskazywania podmiotów wchodzących w skład tego zespołu (podobnie np.: wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 14 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Go 10/18).

Równocześnie zwrócenia uwagi wymaga, że powszechnie obowiązujący charakter norm zawartych w uchwale, wydawanej na podstawie art. 9 a ust. 15 u.p.p.r. norm zobowiązuje bowiem do formułowania ich jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego, precyzyjnie i kompleksowo realizujących delegację ustawową. Stanowione przez organy jednostek samorządu terytorialnego akty prawa miejscowego winny bowiem regulować kwestie wynikające z delegacji ustawowej w taki sposób, by przyjęte w oparciu o nią normy uzupełniały, wydane przez inne podmioty, przepisy powszechnie obowiązujące kształtujące prawa i obowiązki ich adresatów. Ustawodawca, formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego, przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nie objętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym w celu ukształtowania stanu prawnego uwzględniającego m.in. specyfikę, możliwości i potrzeby środowiska, do którego właściwy akt wykonawczy jest skierowany.

Na zakończenie wskazania wymaga, że wadliwie w zakwestionowanych zapisach uchwały Rada określiła co należy do zadań Zespołu Interdyscyplinarnego i Grup Roboczych. Tymczasem, zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy, zespół interdyscyplinarny realizuje działania określone w gminnym programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie. Przy czym, program ten przyjmuje postać odrębnych uchwał lub załączników do uchwał, a jego opracowywanie i realizacja należy do zadań własnych gminy. W związku z powyższym działanie Rady Gminy nie mieści się w ramach przekazanego upoważnienia ustawowego zawartego w art. 9a pkt. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. W § 5 ust. 1 załącznika Rada Gminy przekazała przewodniczącemu Zespołu Interdyscyplinarnego kompetencje do powołania grupy roboczej. Zdaniem skarżącego mając na uwadze brzmienie art. 9a ust. 1 5 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, należy stwierdzić, iż akt ten nie przewiduje dla rady gminy kompetencji do udzielenia przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarnego upoważnienia w zakresie powołania bądź ustalania składu grupy roboczej. Racje ma prokurator wskazując, że organ stanowiący, podejmując akty prawne w oparciu o normę ustawową, musi ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu. Ponadto problem podmiotu powołującego grupę roboczą został przez ustawodawcę jednoznacznie rozstrzygnięty w art. 9a ust. 10 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

Zaskarżone przepisy uchwały, jak zasadnie uznał prokurator, podjęte zostały z przekroczeniem normy kompetencyjnej zawartej w art. 9a ust. 15 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, co oznacza, że wskazane zapisy istotnie naruszają prawo, a tym samym uchwała jest niezgodna z przepisami obowiązującymi w dniu jej podjęcia.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uwzględnił skargę i stwierdził nieważność uchwały nr XIII/66/2011 w zaskarżonej części na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 91 ust. 1 u.s.g.