Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Bohdanowicz Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Protokolant referent - stażysta Malwina Tomiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi Z.B. o wymierzenie grzywny Komendantowi Powiatowemu Policji z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Go 746/10 w przedmiocie cofnięcia uprawnień do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego oddala skargę.

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2010 r. (sygn. akt II SA/Go 746/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia Z.B. (emerytowi policyjnemu) uprawnień do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego. Jednocześnie Sąd określił, że powyższe decyzje nie podlegają wykonaniu.

W motywach uzasadnienia tego wyroku wskazano, iż organy administracji arbitralnie, z naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz postępowania administracyjnego, a nadto wbrew wiążącemu je zobowiązaniu nałożonemu prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2009 r. sygn. akt II SAB/Go 27/09, w sprawie administracyjnej o wypłatę Z.B. równoważnika za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za lata 2006, 2007 i 2008 (przyznanego decyzją z dnia [...] czerwca 2001 r.) orzekły z urzędu w przedmiocie, którego skarżący we wniosku z dnia [...] marca 2009 r. nie określił - w przedmiocie cofnięcia uprawnienia przyznanego wskazaną decyzją. Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że prowadząc ponownie postępowanie w sprawie organ administracji publicznej powinien zapewnić stronie korzystanie z wszelkich praw zagwarantowanych przepisami procedury administracyjnej oraz dokładnie ustalić zarówno stan faktyczny, jak i prawny uwzględniając treść poprzednich decyzji administracyjnych w przedmiocie przysługujących skarżącemu uprawnień. Nadto, zgodnie z treścią przepisu art. 153 p.p.s.a, organ związany jest oceną prawną

i wskazaniami wyrażonymi zarówno w wyrokach sądów administracyjnych w przedmiocie bezczynności organów w sprawie zainicjowanej wnioskiem skarżącego, jak i w niniejszym orzeczeniu.

Akta administracyjne powyższej sprawy zwrócono organowi wraz z odpisem wyroku ze stwierdzeniem jego prawomocności w dniu 25 stycznia 2011 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 78 akt sądowych).

Pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. (wpływ do organu 27 stycznia 2011 r.) Z.B. wezwał Komendanta Powiatowego Policji do wypłacenia równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za lata 2006-2010 wraz z ustawowymi odsetkami. W uzasadnieniu wnioskodawca, powołując się na fakt uprawomocnienia się powyższego wyroku z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Go 746/10, wezwał do natychmiastowej wypłaty należnego równoważnika wraz z ustawowymi odsetkami, pod rygorem dochodzenia swych roszczeń w trybie przepisu art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W odpowiedzi na powyższe pismo organ poinformował skarżącego, iż został zobowiązany do rozpoznania niniejszej sprawy w ciągu 30 dni, od dnia otrzymania akt. Następnie zawiadomieniem z dnia [...] lutego 2011r. poinformowano stronę

o zakończeniu postępowania w przedmiocie żądania wypłaty równoważnika za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego.

Decyzją z dnia [...] marca 2011r. nr [...] Komendant Powiatowy Policji

odmówił Z.B. wypłaty równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za lata 2006-2011 z powodu niemożności ustalenia jego wysokości. Decyzję doręczono stronie 4 marca 2011 r.

W dniu [...] marca 2011r. J.W. złożył za pośrednictwem organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie wlkp. skargę na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Go 746/10 z wnioskiem o:

- nakazanie Komendantowi Powiatowemu Policji natychmiastowego przystąpienia do realizacji wyroku Sądu poprzez realizacje czynności materialno-technicznych, które będą skutkowały wypłaceniem należnego mu równoważnika za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za lata 2006-2011,

- określenie organowi terminu wykonania orzeczenia,

- wymierzenie Komendantowi Powiatowemu Policji przewidzianej Prawem o postępowaniu przed sądami administracyjnymi grzywny

- zasadzenie odszkodowania (zadośćuczynienia) od Komendanta powiatowego Policji oraz Komendanta Wojewódzkiego Policji solidarnie po 4500 zł, za poniesione straty i wywołanie uszczerbku na zdrowiu.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, iż obawia się, że działania organu polegające na ponownym prowadzeniu postępowania i ponownej odmowie wypłaty równoważnika za remont zajmowanego lokalu mają na celu niewykonanie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp.

i pozbawienie go w dalszym ciągu należnych świadczeń pieniężnych lub przedłużenia

w czasie ostatecznego załatwienia sprawy. W ocenie skarżącego z treści uzasadnienia przedmiotowego Komendant Powiatowy Policji jest zobowiązany do podjęcia niezbędnych czynności materialno-technicznych służących realizacji (wypłaty) pozostającej w obrocie prawnym decyzji z [...] czerwca 2001 r. przyznającej równoważnik. Z.B. nadmienił, iż jest osoba w podeszłym wieku, a działania organów uchylających się od wypłaty należnych świadczeń wbrew wyrokom Sądu spowodowały straty i uszczerbek na zdrowiu.

W odpowiedzi na skargę Komendant Powiatowy Policji stwierdził, iż nie pozostawał w bezczynności, jednocześnie stosując się do oceny prawnej wyrażonej w wyroku WSA z dnia 9 listopada 2010 r. ponownie rozpoznał wniosek Z.B. z dnia [...] marca 2009 r., zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 98, poz. 1071), wydając w dniu [...] marca 2011r. decyzję nr [...]. Ponadto stwierdził, iż zarzuty skarżącego są bezzasadne, a jego stanowisko co do niezastosowania się do oceny prawnej wyrażonej w wyroku Sądu jest subiektywne, wobec czego wniósł o odrzucenie skargi.

W piśmie procesowym z dnia [...] kwietnia 2011r. Z.B. zakwestionowała stanowisko organu wyrażone w odpowiedzi na skargę i podniósł, iż sposób załatwienia jego wezwania do zapłaty z dnia [...] stycznia 2011 r. uważa za niezgodny z prawem. Skarżący zakwestionował również merytorycznie decyzję organu nr [...]. Zdaniem skarżącego działanie Komendanta Powiatowego Policji stanowi celowe i złośliwe łamanie prawa, przewlekanie postępowania oraz manipulację faktami w celu ośmieszenia i podważenia wiarygodności Sądu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako: "P.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone

w ustawie. Natomiast w myśl przepisu art. 154 § 1 P.p.s.a., w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania przez Sąd, w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego (art. 154 § 2). W § 4 i 5 ustawodawca przewidział, iż osobie, która poniosła szkodę wskutek niewykonania orzeczenia sądu, służy roszczenie o odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Odszkodowanie to przysługuje od organu, który nie wykonał orzeczenia sądu. Jeżeli organ w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku o odszkodowanie nie wypłacił odszkodowania, uprawniony podmiot może wnieść powództwo do sądu powszechnego. Zgodnie z § 6 art. 154 grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że warunkiem formalnym złożenia skargi na niewykonanie wyroku jest uprzednie pisemne wezwanie organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy. Jednakże termin na złożenie przedmiotowego wezwania nie jest dowolny. Wymagane jest, aby przed jego złożeniem doszło do uprawomocnienia się wyroku (i tym samym uzyskania przez ten wyrok przymiotu wykonalności). Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 286 § 2 P.p.s.a. termin do załatwienia sprawy przez organ administracji określony w przepisach prawa lub wyznaczony przez sąd liczy się od dnia doręczenia akt organowi.

Zatem warunkiem prawidłowego wezwania organu do wykonania wyroku jest jego złożenie nie wcześniej niż po otrzymaniu przez organ orzeczenia sądowego wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności. Jednocześnie wezwanie nie może nastąpić późnej niż data złożenia skargi (por. wyrok NSA z 26 lutego 2008 r., I OSK 1259/07, publ. Lex nr 453494). Wezwanie skierowane w innym czasie jest albo przedwczesne (gdy nastąpi przed doręczeniem organowi prawomocnego wyroku), albo spóźnione (gdy nastąpi po wniesieniu skargi) i nie wywiera skutku, o którym mowa w art. 154 § 1 P.p.s.a. Natomiast nie ma znaczenia czy wezwanie zostało doręczone organowi przed upływem terminu jaki ma on na załatwienie sprawy zgodnie z art. 35 k.p.a., czy też dopiero po upływie tego terminu.

W rozpoznawanej sprawie tryb określony w art. 154 P.p.s.a, warunkujący wniesienie skargi, został przez skarżącego zachowany. Należy bowiem uznać, iż wniosek skarżącego z dnia [...] stycznia 2011 r. wzywający Komendanta Powiatowego Policji do wypłaty należnego równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, w którym jednoznacznie powołuje się on na prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Go 746/10, stanowił wezwanie organu do wykonania tego właśnie wyroku Sądu.

Z powołanego przepisu wynika, że omawiana grzywna w sposób oczywisty stanowi nie tylko środek dyscyplinujący organ do określonego zachowania się, ale przede wszystkim ma charakter represyjny. Wyjaśnić trzeba bowiem, że przez niewykonanie wyroku należy rozumieć pozostawanie w bezczynności w podjęciu lub kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu zakończenie sprawy decyzją administracyjną lub w innej formie przewidzianej prawem. Niewykonanie wyroku ma więc miejsce zarówno wtedy, gdy organ nie wykonał orzeczenia w ogóle, jak i wtedy, gdy organ wykonał orzeczenie, ale z przekroczeniem wyznaczonego terminu (por. post. NSA z dnia 28 listopada 2000 r., IV SA 2001/98, publ. Lex nr 77621). Jeżeli sąd nie określił terminu wydania aktu lub podjęcia czynności, w sprawie mają zastosowanie terminy ustawowe do załatwienia sprawy (bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu miesiąca, a w sprawach szczególnie skomplikowanych - w ciągu dwóch miesięcy) przy czym termin ustawowy należy liczyć od dnia doręczenia akt organowi (por. wyrok NSA z dnia 4 marca 2010 r., II OSK 489/09, publ. LEX nr 597633).

Odnosząc wskazane przesłanki do stanu niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skarga w przedmiocie wymierzenia Komendantowi Powiatowemu grzywny w związku z bezczynnością po przedmiotowym wyroku nie jest zasadna. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Go 746/10 uprawomocnił się bowiem w dniu 8 stycznia 2011 r., natomiast akta administracyjne tej sprawy zostały zwrócone do organu w dniu 25 stycznia 2011 r. Od daty otrzymania odpisu prawomocnego orzeczenia z aktami administracyjnymi organ podjął czynności zmierzające do ponownego rozpatrzenia sprawy spornych równoważników za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, o czym poinformował stronę.

Wskazać przyjdzie, iż w wyroku z dnia 9 listopada 2011 r. sygn. akt II SA/Go 746/10 Sąd uchylając decyzje organów zarówno pierwszej jak i drugiej instancji w przedmiocie cofnięcia uprawnień do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, nie określił terminu jego wykonania. Sąd w uzasadnieniu powyższego orzeczenia jednoznacznie wskazał jednakże, iż przez wydanie uchylonej decyzji organ pierwszej instancji nie załatwił sprawy administracyjnej wszczętej wnioskiem Z.B. z [...] marca 2009 r., bowiem nie rozstrzygnął sprawy żądania wypłaty równoważnika za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za lata 2006-2008, do czego zobowiązany był na mocy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 3 września 2009 r. sygn. akt II SAB/Go 27/09., utrzymanym w mocy wyrokiem NSA z dnia 23 marca 2010 r. sygn. akt I OSK 1574/09. Zainicjowane bowiem przez organ z urzędu postępowanie w przedmiocie "cofnięcia uprawnień" przyznanych ostateczną decyzją administracyjną stanowiło odrębną sprawę administracyjną, od zgłoszonego przez stronę żądania wypłaty równoważnika za lata 2006-2008. W konsekwencji tego jednoznacznego wskazania jednocześnie "odżył" obowiązek Komendanta Powiatowego Policji załatwienia sprawy, zgodnie z nakazem Sądu wyrażonym w wyroku z dnia 3 września 2009 r. sygn. akt II SAB/Go 27/09, czyli załatwienia we właściwej do treści rozstrzygnięcia formie sprawy administracyjnej zainicjowanej wnioskiem skarżącego z [...] marca 2009 r. o wypłatę równoważnika.

Należy stwierdzić, iż po otrzymaniu przez organ odpisu wyroku z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Go 746/10, w związku z zawartym w pkt II jego sentencji stwierdzeniem, iż uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu, nie istniały przeszkody aby zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego i zasadą szybkości postępowania, organ bezzwłocznie przystąpił do realizacji wskazań wyroku WSA z dnia 3 września 2009 r. uwzględniającego skargę Z.B. na bezczynność organu w przedmiocie rozpoznania jego wniosku o wypłatę spornego równoważnika pieniężnego i załatwienia przedmiotowej sprawy administracyjnej (jeszcze przed uprawomocnieniem się wyroku w sprawie II SA/Go 746/10).

Podkreślić przyjdzie jednak, iż skarżący jako dysponent skargi określił jednoznacznie przedmiot skargi – bezczynność organu po wyroku z 9 listopada 2010 r., Podobnie w wezwaniu do zapłaty (wykonania wyroku), stwierdził, iż żądanie wykonania wyroku poprzez zapłatę należnej według niego kwoty, wywodzi z treści wyroku z dnia 9 listopada 2010 r., a nie uprzedniego wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność. W okolicznościach przedmiotowej sprawy jak już wskazano zwrot organowi akt administracyjnych sprawy wraz z odpisem wyroku w sprawie II SA/Go 746/10 ze stwierdzeniem prawomocności nastąpił 25 stycznia 2011 r., od tego momentu ostatecznie rozpoczął dla organu bieg termin do załatwienia sprawy. Z.B. złożył swe wezwanie do zapłaty (do wykonania wyroku) kierowane do Komendanta Powiatowego Policji [...] stycznia 2011 r. (w Komisariacie Policji), a do organu właściwego wpłynęło ono 27 stycznia 2011 r. Wywołało zatem skutek prawny , o którym mowa w art. 154 § 1 P.p.s.a.

W ocenie Sądu z podanych przyczyn w przedmiotowym postępowaniu kontroli można poddać jedynie zaistnienie ewentualnych przesłanek nałożenia na organ grzywny z uwagi na bezczynność po wyroku WSA z 9 listopada 2011 r. uchylającym decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] sierpnia 2010 r. i decyzję Komendanta Powiatowego Policji z dnia [...] czerwca 2010 r. w przedmiocie cofnięcia uprawnień do równoważnika pieniężnego. W tym wypadku z uwagi na treść przedmiotowego wyroku bezczynny pozostawałby organ gdyby w terminie przewidzianym dla załatwienia sprawy administracyjnej bądź przed wniesieniem skargi nie załatwił sprawy, w sposób przewidziany w procedurze administracyjnej. Przy czym, wbrew oczekiwaniu skarżącego, nie chodzi tu wyłącznie o "załatwienie sprawy" zgodnie z żądaniem, lecz o podjęcie czynności lub wydanie aktu administracyjnego.

Z akt sprawy wynika, iż w dniu [...] marca 2011 r. Powiatowy Komendant Policji

wydał decyzję nr [...] o odmowie wypłaty równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za lata 2006-2011. Wskazać należy zatem, iż powyższa decyzja stanowi załatwienie co do istoty sprawy administracyjnej zainicjowanej wnioskiem skarżącego z 2009 r. o wypłatę równoważnika za lata 2006 i 2008. W tym zakresie wydana została zatem także "po wyroku uchylającym akt", w rozumieniu art. 154 § 1. Decyzja została doręczona skarżącemu.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że zgodnie z przepisem art. 154 § 3 P.p.s.a. wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi. Z przepisu tego a contrario wynika zatem, że stan w postaci niewykonania wyroku istnieć musi w chwili złożenia skargi do sądu administracyjnego. Jednocześnie też, sąd nie może wymierzyć grzywny, jeżeli wniesienia skargi nastąpiło po wykonaniu wyroku.

Zauważyć przyjdzie, że stanowisko takie znajduje potwierdzenie w doktrynie, na gruncie której wyrażono pogląd, że w razie spełnienia warunków określonych w art. 154 § 1 P.p.s.a., sąd obowiązany jest wymierzyć organowi grzywnę, chyba że wniesienie skargi nastąpiło po wykonaniu wyroku lub załatwieniu sprawy (vide "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" B.Dauter, B.Gruszczyński, A.Kabat

i M.Niezgódka-Medek. Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o. Warszawa 2009 r. str. 409, pkt 13 zdanie trzecie).

Stosownie do powyższych okoliczności podkreślić jeszcze raz trzeba, że

w niniejszej sprawie, obejmującej swym zakresem żądanie skarżącego wymierzenia organowi grzywny z tytułu bezczynności po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 lutego 2010 r. sygn. akt II SA/Go 746/10, skarga wniesiona została 16 marca 2011 r., a więc już po ponownym rozpatrzeniu sprawy przez Powiatowego Komendanta Policji i jej załatwieniu poprzez wydanie decyzji merytorycznej z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] (okoliczność bezsporna wynikająca z akt administracyjnych sprawy). Uznać tym samym, w ocenie Sądu należy, że w dacie wniesienia skargi inicjującej niniejsze postępowanie sądowe organ nie pozostawał już w bezczynności, o której mowa w art. 154 § 1 P.p.s.a. Wobec tego brak jest materialnoprawnej podstawy uzasadniającej nałożenie na Komendanta Powiatowego Policji grzywny oraz innych wskazanych w skardze obowiązków, na podstawie tego przepisu,.

W nawiązaniu do zarzutów przytoczonych w uzasadnieniu skargi wskazać należy, że środki przewidziane w art. 154 P.p.s.a. mają na celu ukaranie organu za niewykonanie wyroków sądowych oraz jego dyscyplinowanie. Z treści § 3 tego przepisu wynika, że przewidziana w tym przepisie grzywna stanowi w istocie karę za ignorowanie przez organy administracji publicznej wyroków sądowych. Nie jest jednak środkiem kontrolowania legalności wydanych przez organy decyzji. W ramach postępowania wywołanego przedmiotową skargą należy bowiem ustalić jak przebiegało postępowanie organu i dokonać jego oceny pod kątem, czy ustalone fakty na tle przepisów określających terminy prowadzenia postępowania wskazują na bezczynność organu. Natomiast kontrola treści wydanej decyzji administracyjnej, także w aspekcie oceny prawnej zawartej w wyroku sądowym, jest dopuszczalna wyłącznie w drodze postępowania instancyjnego i dalej skargi do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną wydaną w sprawie (por. post. NSA z 25.05.2001 r., V SA 354/01 - ONSA 2002, nr 3, poz. 117; także wyrok NSA z dnia 25 listopada 2005 r., I OSK 426/05, publ. LEX nr 198147). Oznacza to, iż ewentualne rozstrzygnięcie organu administracji, które nie uwzględnia stanowiska sądu, wyrażonego w wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność bądź uchylającym zaskarżony akt nie może skutkować ukaraniem go grzywną na podstawie art. 154 P.p.s.a. Niezastosowanie się do oceny prawnej zawartej w wyroku (wyrokach) sądu może być tylko podstawą uchylenia decyzji, nie może natomiast skutkować ukaraniem organu grzywną.

Tryb opisany w art. 154 ustawy p.p.s.a. nie służy bowiem wymuszeniu załatwienia sprawy przez inny niż właściwy organ. Przepis ten nie znajduje zastosowania dla oceny zasadności rozstrzygnięcia organu wydanego w następstwie wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność organu. Załatwienie sprawy polega na obowiązku jej rozstrzygnięcia w oznaczonym terminie, a nie na powinności uwzględnienia stanowiska Sądu, wyrażonego w wyroku. A zatem zarzut skarżącego nierespektowania przez organy przy rozstrzyganiu sprawy oceny prawnej czy wskazań co do dalszego postępowania wyrażonych w wyrokach sądu uwzględniającego jego skargi może być podnoszony tak w toku postępowania instancyjnego jak i w skardze do sądu administracyjnego (art. 153 ustawy pPp.s.a.). Nie może jednak stanowić podstawy do żądania wymierzenia grzywny, o której mowa w art. 154 ustawy p.p.s.a.

Skoro z treści przedmiotowej skargi wynika, że skarżący zgłosił, wymienione

w niej żądania, z uwagi na wydawanie przez organ rozstrzygnięć - jego zdaniem - nieuwzględniających ocen wyrażonych w wyroku tutejszego Sądu z dnia 3 września 2009r. sygn. akt II SAB/Go 27/09 oraz 9 listopada 2010 sygn. akt II SA/Go 746/10r. to tym samym tak skonstruowana skarga nie mogła skutkować zastosowaniem art. 154 P.p.s.a. Tak więc nie było zasadnym wymierzanie grzywny organowi w przedmiotowym postępowaniu w sytuacji gdy organ ten zgodnie z nałożonym na niego obowiązkiem rozpoznał sprawę. Stanowisko skarżącego co do niezastosowania się organu do oceny prawnej wyrażonej w wyrokach sądu w przedmiotowej sprawie jest subiektywne i nawet gdyby było słuszne nie mogło stanowić podstawy do wymierzenia grzywny, grzywna nie jest bowiem środkiem, który ma wpływać na treść rozstrzygnięć organów (vide wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie wlkp. z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt II SA//Go 726/10 – Centralna Baza Informacji o Sprawach).

Na marginesie wskazać należy, iż niniejsze orzeczenie nie pozbawia skarżącego prawa do poddania kontroli zgodności z prawem kwestionowanej przez niego decyzji Komendanta Powiatowego Policji z dnia [...] marca 2011r. w trybie odwoławczym oraz ewentualnego zaskarżenia ostatecznej decyzji organu administracji drugiej instancji do sądu administracyjnego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę oddalił.