drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Odrzucenie skargi, Urząd Patentowy RP, Odrzucono skargę, VI SA/Wa 808/10 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2010-06-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 808/10 - Postanowienie WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2010-06-28 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-04-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Zbigniew Rudnicki /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Odrzucono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 58 par. 6 pkt 6 w zw. z art. 3 par. 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. S.A. z siedzibą w G. na pismo Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2009 r. postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] listopada 2006 r. L. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P. (dalej: wnioskodawca) wystąpił do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: organ, UP RP) o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy słowny [...].

Pismem z dnia [...] lutego 2007 r. pełnomocnik R. S.A. (dalej: strona skarżąca) wystąpił z protestem przeciwko zarejestrowaniu przedmiotowego znaku towarowego wskazując, iż został on zgłoszony w złej wierze i z naruszeniem osobistych praw majątkowych skarżącej, jak również wskazał, iż znak ten jest podobny do znaku [...] wcześniej zarejestrowanego na rzecz skarżącej w takim stopniu, że jego używanie może wprowadzać w błąd nabywców rękawic i innej odzieży co do ich pochodzenia. Mając powyższe na uwadze pełnomocnik skarżącej wniósł o wydanie decyzji o odmowie zarejestrowania znaku towarowego [...].

Pismem z dnia [...] lutego 2007 r. organ poinformował pełnomocnika strony skarżącej, iż jego uwagi zostały włączone do akt przedmiotowego zgłoszenia, zaś decyzja w sprawie tego zgłoszenia będzie podana w Wiadomościach Urzędu Patentowego RP. Jednocześnie organ przesłał wnioskodawcy odpis pisma skarżącej z dnia [...] lutego 2007 r. celem zajęcia stanowiska w sprawie. Pismem z dnia [...] kwietnia 2008 r. wnioskodawca ustosunkował się do podniesionych kwestii.

Dnia [...] sierpnia 2009 r. do organu wpłynął ponowny protest strony skarżącej przeciwko zarejestrowaniu znaku towarowego [...], w którym pełnomocnik skarżącej poinformował, aby wszelką korespondencję w sprawie kierować na jego adres. W piśmie z dnia [...] lipca 2009 r. skarżąca spółka zawarła dodatkowe informacje do swojego protestu.

Pismem z dnia [...] października 2009 r. UP RP poinformował pełnomocnika strony skarżącej, iż Urząd Patentowy RP nie ma obowiązku zawiadamiać osób trzecich, nie będących stroną w postępowaniu o przebiegu tego postępowania. Decyzje organu o rejestracji znaków towarowych i o odmowie ich rejestracji znajdują się natomiast na stronie internetowej UP RP w zakładce "Wiadomości i ogłoszenia". Ponadto organ wskazał, iż osoba trzecia ma prawo skorzystać ze sprzeciwu bądź innych środków przewidzianych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117) – dalej p.w.p. w sytuacji, gdy nie zgadza się z decyzją wydaną przez UP RP.

Decyzją z dnia [...] października 2009 r. organ udzielił wnioskodawcy prawa ochronnego na znak towarowy słowny [...].

Na pismo z dnia [...] października 2009 r. strona skarżąca wniosła skargę uznając je za postanowienie organu nieuwzględniające jej stanowiska i nieuznające jej za stronę postępowania. W związku z powyższym wniosła o uchylenie powyższego pisma. W uzasadnieniu skarżąca wskazała na swoje pisma kierowane do organu, w których uzasadniała dlaczego nie powinna zostać wydana decyzja o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy [...] oraz wskazała, iż pismo z dnia [...] października 2009 r. potraktowała jako postanowienie w rozumieniu art. 248 ustawy Prawo własności przemysłowej. Jednocześnie wskazała, iż stanowisko organu jest niezgodne z prawem i narusza jej interesy majątkowe i prawne, a także może rodzić jej przyszłe roszczenia odszkodowawcze kierowane do Skarbu Państwa.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie. W uzasadnieniu wskazał, iż strona skarżąca nie jest stroną w postępowaniu przed Urzędem Patentowym RP w sprawie uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji, gdyż stroną jest jedynie zgłaszający.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuję:

Sąd administracyjny sprawuje sądową kontrolę działalności administracji publicznej, lecz kontrola ta ogranicza się do zakresu określonego ustawą z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej zwana p.p.s.a.) oraz do spraw, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę. Kontrola sprawowana przez sądy administracyjne ma więc charakter ograniczony, co oznacza, że zasadniczo objęte są nią jedynie akty i działania wskazane w p.p.s.a. Zakres kontroli sądowej sprecyzowany został w art. 3 § 2 p.p.s.a. Zgodnie z jego treścią kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach ze skarg na:

decyzje administracyjne;

postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1- 4 i 4a.

Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę oraz rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, jak też spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej (art. 3 § 3, art. 4 p.p.s.a.).

Oznacza to zasadniczo, iż czynności organów administracji publicznej nie mieszczące się w wykazanym wyżej zakresie działań administracji publicznej nie podlegają merytorycznej ocenie przez sąd administracyjny.

W myśl zaś art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn niż wymienione w poprzednich punktach tego artykułu wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

W przedmiotowej sprawie należy zauważyć, iż pismo informujące organu nie zalicza się do żadnego z rodzaju aktów wskazanych w art. 3 § 2 p.p.s.a. Nie jest bowiem ani decyzją, ani postanowieniem, ani nie stanowi innego rodzaju aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Udzielenie informacji nie jest czynnością prawną ani aktem administracyjnym, ponieważ brak tu woli organu administracji publicznej skierowanej na wywołanie skutków prawnych. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się bowiem, iż decyzją administracyjną jest kwalifikowany akt administracyjny, stanowiący przejaw woli administrujących w państwie organów, wydany na podstawie powszechnie obowiązującego prawa, o charakterze władczym i zewnętrznym, rozstrzygający konkretną sprawę administracyjną, konkretnie określonej osoby fizycznej lub prawnej w postępowaniu unormowanym przez przepisy proceduralne (por. uchwała SN z dnia 5 lutego 1988 r., III AZP 1/88). Pismo z dnia [...] października 2009 r. nie zawiera rozstrzygnięcia w indywidualnej sprawie, a zatem nie może zostać również uznane za postanowienie niezależnie od faktu, iż strona skarżąca potraktowała je jako postanowienie. Zaskarżone pismo nie jest również czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, bowiem nie rodzi żadnych uprawnień czy obowiązków i nie wywołuje żadnych skutków prawnych w sferze praw i obowiązków strony skarżącej. A zatem nie może być zakwalifikowane jako czynność z zakresu administracji publicznej o której mowa jest w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy p.p.s.a.

Jednocześnie nie można uznać, iż pismem tym organ odmówił skarżącej przymiotu strony postępowania. Organ jedynie poinformował skarżącą, iż jako osoba trzecia nie może być informowana o czynnościach podejmowanych w sprawie, która jej nie dotyczy. W myśl bowiem art. 235 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej stroną w postępowaniu przed Urzędem Patentowym w sprawie uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji jest tylko zgłaszający. A zatem w przedmiotowej sprawie skoro wniosek o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy złożył L. M., to tylko on jest stroną tego postępowania.

Należy również zauważyć, iż zgodnie z art. 143 tej ustawy Urząd Patentowy RP dokonuje ogłoszenia niezwłocznie po upływie 3 miesięcy od daty dokonania zgłoszenia. Od dnia ogłoszenia osoby trzecie mogą zapoznać się ze wskazanym w zgłoszeniu znakiem towarowym oraz wykazem towarów, dla których znak jest przeznaczony, jak też zgłaszać do Urzędu Patentowego uwagi co do istnienia okoliczności uniemożliwiających udzielenie prawa ochronnego. A zatem strona skarżąca miała prawo zgłaszać swoje uwagi co do wniosku o udzielenie prawa ochronnego, jednakże nie powodowało to uznania jej za stronę postępowania. Zgłoszone uwagi mogą bowiem stanowić jedynie materiał do uwzględnienia w toku postępowania zgłoszeniowego, jednakże nie powodują, iż osoba, która je zgłosiła staje się przez to stroną tego postępowania. Należy również zauważyć, iż ustawa p.w.p. daje każdemu prawo wniesienia sprzeciwu wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa(art. 246 p.w.p.), bądź każdemu, która ma w tym interes prawny złożenia wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania tego prawa (art. 164 p.w.p.). W takich przypadkach podmiot wnoszący sprzeciw bądź wniosek o unieważnienie jest stroną postępowania.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 58 § 3 p.p.s.a., skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.



Powered by SoftProdukt