Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 30 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla punkt 4. zaskarżonej decyzji.

Sygn. akt II SA/Lu [...]

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze – po ponownym rozpatrzeniu na wniosek J. J. sprawy zakończonej decyzją ww. Kolegium z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...], odmawiającą uchylenia we wznowionym postępowaniu własnej decyzji ostatecznej z dnia [...] września 2013 r. nr [...], utrzymującej w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta L. przez Kierownika Sekcji Realizacji Świadczeń Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w L. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania J. J. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. J. – na podstawie art. 138 § 1 pkt 2, art. 127 § 3 w związku z art. 151 § 1 pkt 2 i art. 145a § 1 ustawy z dnia [...] czerwca 1960 r. ustawy Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm. – dalej jako "k.p.a."), art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 3 i ust. 5 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1952 ze zm. – dalej jako "u.ś.r."), oraz obwieszczenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2017 r. w sprawie kwoty świadczenia pielęgnacyjnego w roku 2018 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1014), orzekło w następujący sposób:

1) uchyliło decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego

z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...],

2) uchyliło decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego

z dnia [...] września 2013 r. nr [...],

3) uchyliło decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta L. przez Kierownika Sekcji Realizacji Świadczeń Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w L. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...],

4) odmówiło przyznania J. J. za okres od [...] lipca 2013 r. do [...] stycznia 2018 r. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. J. (ur. 27 sierpień 1949 r.), legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,

5) przyznało J. J. od [...] lutego 2018 r. świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. J. (ur. 27 sierpień 1949 r.), legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności w kwocie [...]zł miesięcznie.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Kolegium przedstawiło następująco okoliczności faktyczne i prawne sprawy:

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. organ pierwszej instancji odmówił J. J. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. J..

Wnioskodawczyni wniosła odwołanie od powyższej decyzji, po rozpatrzeniu którego Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] września 2013 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Na ww. decyzję organu odwoławczego J. J. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Skargę tę jednak następnie skutecznie cofnęła przed rozprawą, co skutkowało wydaniem przez Sąd postanowienia z dnia [...] maja 2014 r. sygn. akt II SA/Lu [...] o umorzeniu postępowania sądowoadministracyjnego.

We wniosku z dnia [...] listopada 2014 r. J. J. zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w L. o wznowienie postępowania zakończonego jego decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. o odmowie przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego. Wniosek ten został następnie przekazany według właściwości Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu, jako organowi, który wydał w sprawie decyzję w ostatniej instancji.

Postanowieniem z dnia [...] marca 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wznowiło postępowanie w przedmiotowej sprawie, a następnie decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. odmówiło uchylenia własnej decyzji z dnia [...] września 2013 r., utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] lipca 2013 r. Następnie, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Kolegium decyzją z dnia [...] maja 2015 r. utrzymało w mocy decyzję z dnia [...] kwietnia 2015 r.

Wyrokiem z dnia [...] stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Lu [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2015 r.

Na skutek skargi kasacyjnej J. J. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia [...] lipca 2017 r. sygn. akt I OSK [...] uchylił wyrok ww. Sądu pierwszej instancji oraz uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2015 r., a także utrzymaną nią w mocy decyzję Kolegium z dnia [...] kwietnia 2015 r.

W piśmie z dnia [...] grudnia 2017 r. organ pierwszej instancji poinformował Kolegium, że J. J. pobiera aktualnie zasiłek dla opiekuna z tytułu opieki nad ojcem, przyznany decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. Nr [...] na czas nieokreślony.

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 w związku z art. 101 § 3 i art. 127 § 3, art. 144 i art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a., w związku z art. 17 ust. 5 pkt 5 u.ś.r. zawiesiło z urzędu postępowanie wznowione postanowieniem z dnia [...] marca 2015 r.. Kolegium stwierdziło, że warunkiem wydania w tej sprawie decyzji na zasadzie art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a. jest uprzednie uchylenie decyzją ostateczną decyzji organu pierwszej instancji z dnia [...] czerwca 2014 r. przyznającej J. J. zasiłek dla opiekuna od [...] maja 2014 r. na czas nieokreślony. W celu zaś uchylenia decyzji przyznającej J. J. zasiłek dla opiekuna strona winna się niezwłocznie zwrócić do organu pierwszej instancji z oświadczeniem, że rezygnuje z prawa do zasiłku dla opiekuna i wnosi o uchylenie decyzji przyznającej to prawo.

W piśmie z dnia [...] grudnia 2017 r. J. J. oświadczyła, że nie zamierza rezygnować z zasiłku dla opiekuna, gdyż w razie rezygnacji z tego świadczenia, nie będzie już możliwości powrotu do tego świadczenia. Wyraziła pogląd, że rozstrzygnięcie w tej sprawie leży całkowicie w gestii Kolegium.

W takim stanie rzeczy Kolegium decyzją z dnia [...] stycznia 2018 r. odmówiło uchylenia własnej decyzji z dnia [...] września 2013 r. utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie odmowy przyznania J. J. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. J.. W uzasadnieniu Kolegium powołało się na art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. "b" u.ś.r. wskazując, że przepis ten uniemożliwia osobie sprawującej opiekę jednoczesne legitymowanie się prawem do zasiłku dla opiekuna oraz prawem do świadczenia pielęgnacyjnego.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy J. J. podniosła, że na każdym etapie procedowania jej sprawy składała (ponawiała, podtrzymywała) deklarację o oczywistej rezygnacji z zasiłku dla opiekuna we właściwym momencie. Strona do wniosku dołączyła kopię decyzji organu pierwszej instancji, uchylającej jej prawo do zasiłku dla opiekuna oraz jej oświadczenie o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania od tej decyzji.

Ponownie rozpatrując sprawę Kolegium wskazało, że zagadnienie przysługiwania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobie sprawującej opiekę nad pełnoletnią osobą, której niepełnosprawność nie powstała przed ukończeniem przez nią 18-ego roku życia, legitymującej się stosownym orzeczeniem o stopniu niepełnosprawości znajduje swoje pozytywne rozstrzygnięcie w pkt 2 wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 1443), w którym wskazano, iż " art. 17 ust. 1b ustawy powołanej w punkcie 1 (ustawa o świadczeniach rodzinnych) w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji". Mając na względzie powyższy wyrok Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w niniejszej sprawie wyroku z dnia [...] lipca 2017 r. sygn. akt I OSK [...] przesądził o prawie wnioskodawczyni do świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na sprawowaną opiekę nad chorym ojcem.

W ocenie Kolegium, przy rozstrzyganiu wniosku J. J. istotne znaczenia ma okoliczność pobierania przez nią zasiłku dla opiekuna w okresie od [...] lipca 2013 r. do [...] stycznia 2018 r. w związku ze sprawowaną opieką nad J. J.. Powyższy stan rzeczy obrazują decyzje organu pierwszej instancji:

- z dnia [...] maja 2014 r. o przyznaniu J. J. zasiłku dla opiekuna w kwocie [...]zł miesięcznie za okres od [...] lipca 2013 r. do [...] kwietnia 2014 r. oraz w kwocie [...]zł za okres od 1 do [...] maja 2014 r.;

- z dnia [...] czerwca 2014 r. o przyznaniu J. J. zasiłku dla opiekuna w kwocie [...]zł za okres od 15 do [...] maja 2014 r. oraz w kwocie [...]zł miesięcznie na okres od [...] czerwca 2014 r.

Decydujące znaczenie dla pozytywnego załatwienia sprawy J. J. w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego ma natomiast decyzja organu pierwszej instancji z dnia [...] stycznia 2018 r. o uchyleniu ww. decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. przyznającej zasiłek dla opiekuna, jak też pisemna informacja tego organu o tym, że ostatnia wypłata zasiłku dla opiekuna na rzecz J. J. miała miejsce w miesiącu styczniu 2018 r.

W świetle powyższego, zdaniem Kolegium, co do zasady kwestia przysługiwania wnioskodawczyni prawa do świadczenia pielęgnacyjnego jest bezsporna, natomiast oddzielną kwestią jest to, od kiedy prawo to jej przysługuje.

Organ odwoławczy stwierdził, ze skoro art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. "b" u.ś.r. nie dopuszcza do równoczesnego korzystania przez osobę uprawnioną ze świadczenia pielęgnacyjnego oraz z zasiłku dla opiekuna, to w sprawie rozstrzyganej, z uwagi na uprawnienie wnioskodawczyni w okresie od [...] lipca 2013 r. do [...] stycznia 2018 r. do zasiłku dla opiekuna, nie jest prawnie dopuszczalne jednoczesne przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego za ww. okres, co potwierdza zasadność pkt 4 sentencji decyzji.

J. J. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w L. ww. decyzję ostateczną Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2018 r., w części obejmującej pkt 4. tej decyzji. W złożonej skardze rozstrzygnięciu temu skarżąca zarzuciła:

1) naruszenie art. 2 Konstytucji RP poprzez jego niezastosowanie skutkujące odmową przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego za okres od dnia 1 lipca 2013 r. w związku z błędnym zastosowaniem przez organ regulacji prawnej zawartej w art. 11 ust. 1 i art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2012r. poz. 1548) spowodowanym całkowitym pominięciem retroaktywnego wpływu wyroku Trybunału Konstytucyjnego K38/13 oraz uzyskanego po wznowieniu postępowania finalnie korzystnego dla skarżącej wyroku NSA w postępowaniu kasacyjnym;

2) naruszenie art. 153, art. 170 i art. 171 ustawy z dnia [...] sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) poprzez niezastosowanie się do wiążącej oceny oraz wskazań co do dalszego postępowania wyrażonych w wyroku NSA o sygnaturze I OSK [...], które ostatecznie skutkowało odmową przyznania świadczenia od chwili złożenia wniosku o jego przyznanie tj. od [...] lipca 2013 r. co z kolei stanowiło naruszenie zasady legalizmu, określonej w art. 6 k.p.a., który powtarza zasadę praworządności za art. 7 Konstytucji RP;

3) błędną wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. "b" u.ś.r., polegającą na pominięciu celów tej ustawy i wyłącznie literalnym przyjęciu, że okoliczność pobierania zasiłku dla opiekuna przyznanego w oparciu o przepisy ustawy z dnia [...] kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2016 r., poz. 162 ze zm.) stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a w konsekwencji błędne uznanie, że fakt pobierania zasiłku dla opiekuna ma od razu negatywnie przesądzające znaczenie dla oceny wniosku o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, który został złożony w dniu [...] lipca 2013 r.;

4) niezastosowanie art. 27 ust. 5 w zw. z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. "b" u.ś.r. i przez to nieuwzględnienie, iż w razie zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego oraz zasiłku dla opiekuna osoba uprawniona ma prawo wyboru jednego ze świadczeń, jak wynika z treści art. 27 ust. 5 u.ś.r. Skarżąca zaznaczyła, że takiej możliwości (prawa wyboru) nigdy jej nie dano;

5) naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 6, art. 8, art. 9, art. 77 § 1, art. 7 w zw. z art. 80 k.p.a., poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i przyjęcie a priori, że sam fakt uprzedniego pobierania zasiłku dla opiekuna skutkuje automatycznym brakiem prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i zwalnia organy rozstrzygające w sprawie z podejmowania działań zmierzających do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy oraz pozwalających na wydanie właściwego rozstrzygnięcia.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 4 zaskarżonej decyzji oraz orzeczenie w tym zakresie o przyznaniu skarżącej wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego od miesiąca, w którym został złożony wniosek w tym przedmiocie, tj. od [...] lipca 2013 r., przy uwzględnieniu faktu skutecznie dokonanego uchylenia prawa do zasiłku dla opiekuna.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Jednocześnie Kolegium wniosło o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym, na podstawie art. 119 pkt 2 p.p.s.a.

W piśmie z dnia [...] maja 2018 r. skarżąca przychyliła się do wniosku organu o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.

Mając na względzie zgodne wnioski stron Sąd, na podstawie art. 119 pkt 2 p.p.s.a., rozpoznał niniejszą sprawę w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem objęty nią punkt 4 decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2018 r. narusza prawo.

W niniejszej sprawie pozostaje poza sporem, że J. J. – w związku z wygaśnięciem z mocy prawa decyzji Prezydenta Miasta L. z dnia [...] maja 2010 r., na podstawie której pobierała ona świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym ojcem J. J. – w dniu [...] lipca 2013 r. zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w L. o (ponowne) przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego z tego samego tytułu. Powodem odmowy przyznania jej wnioskowanego świadczenia, wskazanym w decyzji organu pierwszej instancji z dnia [...] lipca 2013 r., było natomiast ustalenie, że niepełnosprawność J. J. w stopniu znacznym powstała już po ukończeniu przez niego 25 roku życia, co organ zakwalifikował wówczas jako wypełnienie negatywnej przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, określonej w art. 17 ust. 1b u.ś.r.

Bezsporne jest również, że decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. organ pierwszej instancji przyznał skarżącej, na podstawie przepisów ustawy z dnia [...] kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2092 ze zm.), zasiłek dla opiekuna. Zasiłek ten miał charakter swoistej rekompensaty dla osób, wobec których decyzja o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego wygasła z dniem 1 lipca 2013 r. z mocy prawa na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. poz. 992 ze zm.). Do osób tych – jak już wyżej wskazano – należała skarżąca.

Faktem prawidłowo dostrzeżonym przez organ administracji jest również to, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 orzekł, że art. 17 ust. 1b u.ś.r. (będący podstawą prawną orzeczonej wobec skarżącej decyzją z dnia 16 lipca 2013 r. odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego) w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Podkreślić też trzeba, że wcześniej, wyrokiem z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt K 27/13 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji.

Przedstawione wyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, że skarżąca konsekwentnie, przez cały okres sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem J. J., domagała się wypłacania jej z tego tytułu świadczenia pielęgnacyjnego. Rację ma Kolegium wskazując, że wobec pozbawienia jej tego świadczenia wskutek wygaśnięcia z mocy prawa decyzji organu pierwszej instancji z dnia [...] maja 2010 r., skarżącej przyznany został zasiłek dla opiekuna. Należy jednak zauważyć, że działanie to stanowiło konsekwencję wprowadzenia w art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw, niekonstytucyjnej normy prawnej. Późniejsza odmowa przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego na wniosek z dnia [...] lipca 2013 r., orzeczona decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., również stanowiła konsekwencję wprowadzenia przez ustawodawcę przepisu niezgodnego z Konstytucją, co stwierdzono w wyroku TK z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że w świetle art. 27 ust. 5 u.ś.r. niedopuszczalne jest pobieranie przez tę samą osobę w tym samym okresie jednocześnie świadczenia pielęgnacyjnego oraz zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów. Z przepisu tego jednoznacznie wynika jednak również, że wybór świadczenia w razie zbiegu prawa do świadczeń pozostaje w gestii osoby uprawnionej.

W ocenie Sądu oznacza to, że okoliczność, iż skarżąca w okresie od dnia [...] lipca 2013 r. do dnia [...] stycznia 2018 r. pobierała zasiłek dla opiekuna, nie może decydować o odmowie przyznania jej obecnie za ten okres świadczenia pielęgnacyjnego. Należy bowiem mieć na względzie, że skarżąca świadczenia pielęgnacyjnego, do którego była uprawniona, będącego zdecydowanie korzystniejszą dla niej (ze względu na wysokość świadczenia) formą pomocy niż zasiłek dla opiekuna, została w tym okresie pozbawiona wskutek potwierdzonych ww. wyrokami Trybunału Konstytucyjnego błędów legislacyjnych. W konsekwencji skarżąca została również za dany okres pozbawiona możliwości dokonania wyboru pomiędzy przysługującymi jej świadczeniami, którą to możliwość gwarantował jej przepis art. 27 ust. 5 u.ś.r. W ocenie Sądu, w tym stanie rzeczy obarczenie skarżącej konsekwencjami powyższych nieprawidłowości w działaniu ustawodawcy, poprzez pozbawienie jej za okres od dnia [...] lipca 2013 r. do dnia [...] stycznia 2018 r. świadczenia dla niej korzystniejszego spośród dwóch świadczeń, do których była w tym okresie uprawniona, godzi we wskazaną wyżej normę prawa materialnego, a nade wszystko godzi w konstytucyjne zasady sprawiedliwości społecznej oraz praworządności, wyrażone w art. 2 i art. 7 Ustawy Zasadniczej.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" p.p.s.a., uchylił pkt 4 zaskarżonej decyzji.

Obowiązkiem Samorządowego Kolegium Odwoławczego będzie w tej sytuacji ponowne orzeczenie w zakresie uchylonej części zaskarżonej decyzji, poprzez przyznanie skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego za okres od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 stycznia 2018 r. Po uprawomocnieniu się tego rozstrzygnięcia Kolegium zasygnalizuje organowi pierwszej instancji zasadność rozważenia wszczęcia postępowania w sprawie uznania wypłaconego skarżącej w tym samym okresie zasiłku dla opiekuna, za świadczenie nienależnie pobrane (ze względu na zaistniały w tym okresie zbieg świadczeń) i zobowiązania do jego zwrotu (ewentualnie dokonania stosownego rozliczenia tych świadczeń za dany okres).