Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.), Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk, Waldemar Śledzik, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi M. B. na bezczynność Ministra Administracji i Cyfryzacji w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: 1. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie; 2. zasądzić od Ministra Administracji i Cyfryzacji na rzecz skarżącego M. B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

M. B. wniósł skargę na bezczynność Ministra Administracji i Cyfryzacji w zakresie udostępnienia informacji publicznej wnioskowanej przez niego w punktach 1, 3, 4 i 8 wniosku z dnia 22 września 2011 r. skierowanego do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (kierującego wówczas działem administracji rządowej "informatyzacja").

We wniosku z 22 września 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej M. B. zwrócił się do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, m. in.:

- w punkcie 1 o udostępnienie wszystkich dokumentów sporządzonych od dnia 1 stycznia 2005 r. do chwili złożenia niniejszego wniosku – niezależnie od ich postaci (dokumenty papierowe, pliki komputerowe, w tym wiadomości e-mail, prezentacje multimedialne) – w których wymienia się jego dane osobowe (zwłaszcza imię i nazwisko), między innymi w kontekście (cyt.) "eksperta MSWiA" lub osoby "świadczącej pomoc ekspercką", "osoby udzielającej wskazówek" w ramach szeroko pojętego przygotowywania założeń projektu nowelizacji lub przygotowywania projektu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Podkreślił przy tym, że jego wniosek dotyczy również dokumentów kierowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do osób trzecich (np. odpowiedzi na wnioski o udostępnienie informacji publicznej, informacje przekazywane prasie, mediom elektronicznym, itp.);

- w punkcie 3 o udostępnienie wszystkich ekspertyz powołanych w piśmie MSWiA o znaku [...] z dnia [...] października 2009 r.;

- w punkcie 4 o udostępnienie wszystkich dokumentów skierowanych przez Komisję Europejską do organów administracji rządowej w Polsce w sprawie implementacji dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. o ponownym wykorzystaniu informacji sektora publicznego, a posiadanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz pisma sporządzone w odpowiedzi na nadesłane pisma Komisji;

- w punkcie 8 o podanie informacji (pomijając tekst ekspertyz wnioskowanych w pkt 3), czy w okresie od 1 stycznia 2005 r. do chwili złożenia niniejszego wniosku G. S. lub X. K. otrzymywali z MSWiA lub kierowali do MSWiA jakiekolwiek wiadomości, niezależnie od postaci ich utrwalenia (np. tekst przyszłych założeń do projektu ustawy, teksty projektu ustawy, wypowiedzi, komentarze do istniejących projektów założeń projektu ustawy, zmiany w tekście projektowanych dokumentów) dotyczące nowelizacji ustawy o dostępie do informacji. W przypadku odpowiedzi twierdzącej zwrócił się o udostępnienie tych informacji.

Jednocześnie wnioskodawca wskazał, że jeżeli którekolwiek z wnioskowanych informacji zostały podane na stronie podmiotowej BIP, to prosi o powiadomienie o tej okoliczności listem elektronicznym ze wskazaniem hiperłącz do wnioskowanej informacji.

We wniosku określił też, że prosi o udostępnienie wnioskowanych informacji (możliwie w sposób nie generujący po stronie Ministerstwa dodatkowych kosztów):

a) w postaci kserokopii i przesłanie ich pocztą na adres podany we wniosku lub też poprzez przekształcenie (przeskanowanie) źródłowego dokumentu na dokument elektronicznych i przesłanie na adres e-mail podany we wniosku, ewentualnie

b) w postaci dokumentów elektronicznych i przesłanie ich na adres e-mail podany we wniosku.

Organ odpowiedział na powyższy wniosek w dniu 7 października 2011 r., przesyłając korespondencję na wskazany adres e-mail.

Odnośnie punktu 1 wniosku organ przekazał w załączeniu pisma – z [...] grudnia 2005 r. (nr sprawy [...]), z [...] listopada 2008 r. (nr sprawy [...]), z [...] maja 2009 r. (nr sprawy [...]), z [...] maja 2009 r. (nr sprawy [...]), z [...] listopada 2009 r. (nr sprawy [...]), z [...] stycznia 2010 r. (nr sprawy [...]) oraz z [...] stycznia 2010 r. (nr sprawy [...]) stanowiące odpowiedzi na wnioski o dostęp do informacji publicznej, w których wymienione zostało nazwisko wnioskodawcy jako eksperta służącego wskazówkami Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji w pierwszej fazie prac Ministerstwa dot. transpozycji dyrektywy 2003/98/WE do polskiego porządku prawnego. Organ poinformował ponadto, że pismem z dnia 16 października 2009 r. wystąpiono z wnioskiem o udostępnienie m.in. opinii M. B. w sprawie implementacji dyrektywy 2003/98/WE oraz zakresu nowelizacji ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. W odpowiedzi z dnia [...] września 2009 r. MSWiA poinformowało zainteresowanego, iż komórka merytoryczna w resorcie nie dysponuje takimi opiniami (pismo w załączeniu).

Ponadto w odpowiedzi na ten punkt wniosku organ przesłał linki do innych dokumentów, dostępnych na stronach BIP MSWiA, w których wymienione zostały dane wnioskodawcy.

W odpowiedzi na pkt 3 wniosku organ wyjaśnił, iż prace w MSWiA, obejmujące wdrożenie dyrektywy 2003/98/WE, były prowadzone przez pracowników MSWiA we współpracy z zewnętrznymi ekspertami. Przy opracowywaniu aktów prawnych korzystano z przekazanych przez [...] G. S. oraz [...] X. K. wstępnych ram propozycji brzmienia założeń, a także poszczególnych norm w projekcie ustawy o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw. Materiały od nich stanowiły przedmiot dalszych prac DI MSWiA, których wynikiem są dokumenty dostępne w BIP MSWiA pod wskazanymi linkami. Organ poinformował też, że problematyka dotycząca transpozycji dyrektywy 2003/98/WE została przedstawiona przez [...] G. S. w dniu [...] czerwca 2008 r. podczas posiedzenia Zespołu Zadaniowego ds. Usuwania Barier Prawno-Proceduralnych Administracji Komitetu Rady Ministrów do Spraw Informatyzacji i Łączności.

Odnośnie punktu 4 wniosku organ poinformował, iż wniosek w tej części został przekazany do Ministerstwa Spraw Zagranicznych w związku z tym, iż MSZ jest właściwe do koordynowania działań administracji rządowej w ramach postępowań Komisji Europejskiej dotyczących naruszenia prawa UE oraz udziału Polski w postępowaniach przed sądami UE i Trybunałem EFTA.

W odniesieniu natomiast do punktu 8 wniosku organ wskazał, iż Departament Społeczeństwa Informacyjnego nie jest w posiadaniu innej korespondencji kierowanej przez [...] G. S. i [...] X. K. do Departamentu, w okresie, w którym [...] W. W. pełnił funkcję [...] Departamentu Informatyzacji MSWiA, nie oznacza to jednak, iż takiej korespondencji nie było, natomiast z uwagi na jej charakter roboczy nie była archiwizowana.

Po otrzymaniu powyższej odpowiedzi M. B. w korespondencji skierowanej do organu drogą elektroniczną w dniu 8 października 2011 r. zwrócił się o natychmiastowe zaprzestania rozpowszechniania informacji o jego rzekomym udziale w pracach nad nowelizacją ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Jednocześnie poinformował, że oczekuje na zrealizowanie jego wniosku zgodnie z punktem 3 oraz 8, gdyż wśród nadesłanych dokumentów nie widzi wnioskowanych przez niego ekspertyz ani jakiejkolwiek odpowiedzi na pytanie o informacje przesyłane przez panów K. i S. do MSWiA oraz przesyłanych z MSWiA do wymienionych osób. Podkreślił też, że z jego wniosku wyraźnie wynika, że zakresem żądania został objęty czasookres aż do chwili złożenia jego wniosku (22 września 2011 r.), a nie tylko z okresu urzędowania [...] W. W.

Odnosząc się natomiast do kwestii braku informacji odnośnie otrzymania jego korespondencji adresowanej do W. W. (punkt 2 wniosku), zwrócił się o udostępnienie informacji, czy Minister i struktury jemu podległe odnotowały wpływ tego listu oraz o podanie znaku/cyfry, daty wpływu itp., oznaczeń, pod którymi zarejestrowano nadesłany przez niego list. Podkreślił przy tym, że interesuje go, czy jego korespondencja w ogóle dotarła do Ministerstwa.

Z uwagi na brak odpowiedzi na powyższą korespondencję M. B. w dniu 27 grudnia 2011 r. skierował, za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na bezczynność Ministra Administracji i Cyfryzacji polegającą na:

nieudostępnieniu prezentacji opatrzonej datą [...] grudnia 2008 r. i zawierającej jego dane osobowe wraz ze wskazaniem przynależności do tzw. "grupy ekspertów" Departamentu Informatyzacji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, co stanowi niepełne rozpoznanie punktu pierwszego wniosku z 22 września 2011 r.;

nieudostępnieniu ekspertyz powołanych w piśmie MSWiA z dnia [...] października 2009 r. (znak pisma [...]), co stanowi nierozpoznanie punktu trzeciego wniosku z 22 września 2011 r.;

- nieudostępnieniu korespondencji prowadzonej pomiędzy Polską a Komisją Europejską w sprawie implementacji dyrektywy 2003/98/WE wnioskowanej w punkcie 4 wniosku z 22 września 2011 r.;

- nieudostępnieniu informacji wnioskowanych w punkcie 8 wniosku z 22 września 2011 r.

W skardze wniósł też o zwrot kosztów postępowania według stawek przepisanych prawem.

W uzasadnieniu skargi podniósł, iż jest mu wiadome, że między 2 a 8 grudnia 2008 r. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zorganizowało konferencję, na której zebranym wyświetlono prezentację W. W., ówczesnego [...] Departamentu Społeczeństwa Informacyjnego MSWiA, dotyczącą implementacji dyrektywy 2003/98/WE. Osoby trzecie informowały go, że w prezentacji tej zamieszczono wyraźną informację o włączeniu go do bliżej mu nieznanej grupy ekspertów Ministerstwa. Mimo usilnych starań, nie może odnaleźć tego materiału na stronach podmiotowych BIP administracji rządowej. Do chwili zatem kategorycznego stanowiska zaprzeczenia istnieniu informacji przez organ należy domniemywać, że informacja istnieje, ale nie funkcjonuje w publicznym obiegu. W odpowiedzi nadesłanej 7 października 2011 r. podano natomiast tylko lakoniczną informację o tym wydarzeniu, ale nie ustosunkowano się do przestanki posiadania tej informacji. W związku z powyższym w ocenie skarżącego skarga w części dot. punktu 1 wniosku nadal pozostaje zasadna.

Odnośnie punktu 3 wniosku skarżący podkreślił, iż nie można w żadnej mierze podzielić stanowiska Ministra, jakoby wnioskowane dokumenty – chociażby częściowo – istniały w Biuletynie Informacji Publicznej, zwłaszcza, że dokumenty stanowiące "wynik prac" prowadzonych w oparciu o wnioskowane materiały nie są tożsame z wnioskowaną przez niego informacją. Podkreślił też, że wnioskowane informacje powinny od dawna znajdować się w Biuletynie Informacji Publicznej, jednak do chwili złożenia niniejszej skargi nie doszło do ich udostępnienia.

Odnośnie punktu 4 wniosku z 22 września 2011 r. skarżący podniósł, że do chwili złożenia skargi organ nie zajął stanowiska, czy jest w posiadaniu wnioskowanych informacji, a jedynie dokonał czynności nieznanej ustawie o dostępie do informacji publicznej, tzn. przekazał część wniosku według "właściwości".

Odnośnie punktu 8 wniosku skarżący podkreślił, iż z treści wniosku wyraźnie wynika, że zakresem żądania został objęty czasookres od 1 stycznia 2005 r. aż do chwili złożenia wniosku (22 września 2011 r.), a nie tylko z okresu urzędowania [...] Departamentu W. W.

Skarżący zaznaczył jednocześnie, że do chwili złożenia skargi organ nie ustosunkował się w żaden sposób do jego ponownego żądania skierowanego pocztą elektroniczną do MSWiA w dniu 8 października 2011 r.

Po wniesieniu powyższej skargi Minister Administracji i Cyfryzacji w dniu 13 stycznia 2012 r. skierował do skarżącego drogą elektroniczną odpowiedź na jego wystąpienie z 8 października 2011 r.

W korespondencji tej organ poinformował skarżącego, że informacje udzielone przez ówczesne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, w których wymienia się skarżącego jako eksperta służącego wskazówkami Ministerstwu w zakresie wdrożenia dyrektywy 2003/98/WE opierały się przede wszystkim na jego pracach w nieformalnym zespole ds. prac nad tzw. "Nowym BIP", przy okazji których zajmował on również stanowisko co do zgodności dyrektywy z ustawą z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (pismo z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...]).

Dodatkowo organ wyjaśnił, iż podczas konferencji zorganizowanej w dniu 2 grudnia 2008 r. w MSWiA i poświęconej zagadnieniom ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego nie wyświetlano prezentacji [...] W. W. W zasobach zgromadzonych w Ministerstwie nie odnaleziono też żadnej prezentacji [...] W., w tym opatrzonej datą [...] grudnia 2008 r. Organ wskazał jednocześnie adres, pod którym prezentacja [...] W. z tą datą jest ogólnie dostępna w sieci Internet.

Ponadto organ wyjaśnił, iż współpraca z ekspertami, o których mowa w piśmie MSWiA z dnia [...] października 2009 r. znak: [...] miała charakter roboczy i polegała na bieżącym przekazywaniu propozycji rozwiązań, które podlegały analizie w ówczesnym Departamencie Informatyzacji MSWiA i były wprowadzane bezpośrednio do treści opracowywanych założeń. Ze względu na roboczy charakter tej współpracy nie jest możliwe przekazanie powołanych w ww. piśmie ekspertyz jako odrębnych dokumentów. W związku z tym, że [...] W. W. od lipca 2010 r. nie pełni funkcji publicznych w Ministerstwie jego korespondencja robocza nie została zachowana. Także korespondencja z [...] X. K. oraz [...] G. S. z całego okresu, który został wskazany we wniosku o dostęp do informacji publicznej z dnia 22 września 2011 r. miała charakter roboczy i nie podlegała archiwizacji. W związku z powyższym, Departament Społeczeństwa Informacyjnego Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji aktualnie jej nie posiada i odmawia jej udostępnienia.

Odnosząc się do kwestii listu poleconego skarżącego z kserokopią artykułu naukowego, organ przypomniał, iż w udzielonej odpowiedzi informował, iż Departament Społeczeństwa Informacyjnego nie posiada wiedzy, czy [...] W. W. otrzymał od M. B. list polecony wraz z kserokopią artykułu naukowego. Ponowna analiza rejestru wpływu korespondencji do MSWiA z okresu pełnienia funkcji publicznych przez [...] W. W. w MSWiA potwierdziła natomiast brak wpływu wskazanej korespondencji.

Organ poinformował też, że żądanie przekazania dokumentów skierowanych przez Komisję Europejską w sprawie naruszenia 2008/2245 zostało przekazane do Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a następnie do Sekretariatu Generalnego Komisji Europejskiej zgodnie z właściwością. W związku z powyższym, odmawia udostępnienia przedmiotowych informacji.

W odpowiedzi na skargę na bezczynność skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie organ wniósł o jej oddalenie.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w skardze, organ wyjaśnił, iż skarżący otrzymał wszystkie dokumenty znajdujące się w posiadaniu ówczesnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Organ zaznaczył też, iż ówczesne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji w korespondencji z 7 października 2011 r. przesłanej drogą elektroniczną odniosło się do wszystkich przedstawionych przez skarżącego żądań, przesyłając wnioskowane dokumenty lub udzielając wyjaśnień. Dodatkowych wyjaśnień udzielono także w piśmie przesłanym drogą elektroniczną w dniu 13 stycznia 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kontrola ta, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

W przypadku skargi na bezczynność organu, przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

Jakkolwiek przepisy ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie określają na czym polega stan bezczynności organów administracji publicznej, to w orzecznictwie sądowym oraz w doktrynie prawniczej zgodnie przyjmuje się, że z taką bezczynnością mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (por. T. Woś: Postępowanie sądowoadministracyjne, Wyd. Prawnicze PWN, Warszawa 1996, s. 62 - 63). Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma przy tym znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty, lub czynność nie została dokonana, a w szczególności, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wiąże się z przeświadczeniem organu, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana, wyrażającym się np. w odmowie wydania decyzji w związku z błędnym przekonaniem organu, że załatwienie sprawy nie wymaga jej wydania (por. wyrok NSA – OZ we Wrocławiu z 14 czerwca 1983 r., sygn. akt SA/Wr 6/83, "Gazeta Prawnicza" 1983 r., nr 24), albo z przekonaniem, że występują negatywne przesłanki do załatwienia sprawy (por. wyrok NSA z dnia 5 listopada 1987 r., sygn. akt IV SAB 23/87, ONSA 1988, nr 1, poz. 13. oraz W. Bochenek: "Bezczynność a milczenie organu administracji", Samorząd Terytorialny 2003 r., nr 12, s. 49).

Wskazać jednocześnie należy, że w sprawach skarg na bezczynność organu sąd orzeka, biorąc za podstawę stan faktyczny sprawy w czasie wydania orzeczenia sądowego. Jeżeli zatem w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wydał akt lub dokonał czynności, chociażby z przekroczeniem ustawowych terminów, oznacza to, że organ nie pozostaje w stanie bezczynności i sąd nie może uwzględnić skargi na tzw. milczenie władzy. Nie może bowiem zobowiązać organu do określonego działania, które przed dniem orzekania zostało już podjęte. W takich przypadkach, zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, które z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym i doktrynie powszechnie przyjmuje się bowiem, że bezprzedmiotowość postępowania sądowego nie zachodzi w przypadku wydania aktu lub podjęcia czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których organ pozostawał w bezczynności (por. uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08 oraz wyrok NSA z dnia 25 października 2005 r., sygn. akt II OSK 85/05, Lex nr 188791; postanowienie NSA z dnia 14 stycznia 1987 r., sygn. akt IV SAB 14/86, ONSA 1987/1/7).

Taka sytuacja zaistniała w ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie. Skarżący przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uczynił bezczynność Ministra Administracji i Cyfryzacji w zakresie udostępnienia żądanej w punktach 1, 3, 4 i 8 wniosku z dnia 22 września 2011 r. informacji publicznej.

Z akt administracyjnych wynika, iż organ (wówczas Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji) udzielił odpowiedzi na wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej w dniu 7 października 2011 r. Udzielona odpowiedź była jednak niepełna, co skarżący podniósł w korespondencji skierowanej do organu drogą elektroniczną w dniu [...] października 2011 r., w której poinformował, że oczekuje na zrealizowanie jego wniosku zgodnie z jego punktem 3 oraz 8.

Organ nie odpowiedział na powyższe wystąpienie skarżącego. Dopiero po skierowaniu przez M. B. w dniu 27 grudnia 2011 r. skargi do Sądu na bezczynność organu w zakresie udostępnienia informacji publicznej, w korespondencji z 13 stycznia 2012 r. przesłanej drogą elektroniczną, organ udzielił skarżącemu dodatkowych informacji, wyczerpujących w ocenie Sądu zakres żądania wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

W tak zarysowanych okolicznościach faktycznych sprawy Sąd uznał, iż w dacie wyrokowania organ nie pozostawał w bezczynności, gdyż udzielił – wprawdzie z uchybieniem ustawowego terminu – wyczerpującej odpowiedzi na wniosek skarżącego z dnia 22 września 2011 r. Należy przy tym podkreślić, iż przepis art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej wyraźnie stanowi, że organy administracji publicznej obowiązane są do udostępnienia informacji publicznych będących w ich posiadaniu. Organ nie pozostaje zatem w bezczynności w sytuacji, gdy poinformuje wnioskodawcę, iż nie dysponuje żądaną informacją publiczną.

W kwestii natomiast przekazania wniosku o udostępnienie informacji publicznej w zakresie punktu 4 do Sekretariatu Generalnego Komisji Europejskiej, należy wyjaśnić, iż ustawodawca konstytucyjny przewidując prawo do uzyskania informacji publicznych wskazał jednocześnie w art. 61 ust. 4 Konstytucji, iż tryb ich udzielania określają ustawy. Jedną z tych ustaw jest ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Nie dotyczy ona jednak udostępniania wszelkiego typu informacji publicznych. Zgodnie bowiem z jej art. 1 ust. 2 przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że pewne rodzaje informacji publicznej mogą być ujawnione tylko w specjalnym trybie bądź na odmiennych zasadach.

Taki odrębny tryb dostępu do dokumentów sporządzanych oraz otrzymywanych przez organy Unii Europejskiej, w tym przez Komisję Europejską, przewiduje Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz. U. UE. L. 2001.145.43). Organ mógł zatem przekazać wniosek w zakresie punktu 4 do Komisji Europejskiej zgodnie z zapisem drugiego akapitu art. 5 ww. Rozporządzenia (WE).

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia. O zwrocie kosztów postępowania Sąd orzekł na zasadzie art. 201 § 1 i art. 209 ww. ustawy.