Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 maja 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy Biesiekierz z dnia 22 lutego 2013 r. nr XXV/155/13 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, II. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Gminy Biesiekierz na rzecz skarżącego Wojewody kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wojewoda, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na uchwałę Nr XXV/155/13 Rady Gminy Biesiekierz z dnia 22 lutego 2013 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz, zarzucając jej naruszenie art. 17 pkt 14 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.).

Organ nadzoru stwierdził, że w podstawie prawnej kwestionowanego aktu Rada powołała art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały.

Zdaniem Wojewody, istotne znaczenie ma fakt, że realizacja uprawnienia rady gminy do uchwalenia planu miejscowego możliwa jest po uprzednim wykonaniu czynności, o których mowa w art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Organ wskazał, że w dokumentacji prac planistycznych, stanowiącej integralną część ww. uchwały, znajduje się, między innymi, dokument zatytułowany "Rozstrzygnięcie dotyczące pism złożonych po wyłożeniu do wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz", pismo znak: [...]. Z jego treści wynika, że uwagi i wnioski zawarte w pismach z dnia [...] zarejestrowanych pod pozycjami:

- Nr [...] nie były rozpatrywane przez Wójta.

Jednocześnie, dokumentacja prac planistycznych zawiera tabelaryczny wykaz nierozpatrzonych uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu przedmiotowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego załącznik stanowią , między innymi, pisma Wójta z dnia [...] znak: [...], skierowane do P.C., A.R., R.N., M. i H.Ł oraz Spółki A.

Z uwagi na powyższe, pismem z dnia [...], organ nadzoru zwrócił się do Wójta Gminy Biesiekierz z prośbą o udzielenie informacji, czy pisma złożone w dniu [...] zarejestrowane pod pozycjami Nr [...], przedłożone zostały Radzie Gminy Biesiekierz wraz z projektem uchwały, zgodnie z treścią art. 17 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W odpowiedzi na powyższe, Sekretarz Gminy, działając z upoważnienia Wójta Gminy Biesiekierz, pismem z dnia [...], wskazała, że "zgodnie ż treścią art. 17 pkt 14 ustawy z dnia 27 marca 2013 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Wójt przedstawia Radzie Gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11. Taka lista została Radzie Gminy przedłożona. W cytowanym pkt 14 nie mówi się o liście uwag nie rozpatrywanych".

Zdaniem organu nadzoru, wskazania wymaga, że przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie przewidują możliwości nie rozpatrzenia uwag, wniesionych w wyznaczonym terminie do projektu planu wyłożonego do publicznego wglądu. W analizowanym stanie faktycznym, zgodnie z treścią ogłoszenia Wójta Gminy Biesiekierz o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz, nieprzekraczalnym terminem do wniesienia uwag do tego projektu był dzień [...]. Wskazane wyżej pisma zarejestrowane pod pozycjami Nr [...] złożone zostały w Urzędzie Gminy Biesiekierz w dniu [...], a zatem w wyznaczonym terminie.

Wojewoda zaznaczył, że w pismach z dnia [...], stanowiących odpowiedzi na wnioski przedstawione w pismach Nr [...], Wójt Gminy Biesiekierz poinformował, iż dokumenty te złożone zostały przez osobę trzecią bez załączenia stosownego oświadczenia - imiennego pełnomocnictwa do tej sprawy, zgodnie z wymogami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wskazując jednocześnie, że powyższe wnioski zostały odrzucone bez rozpatrzenia z uwagi na brak podpisów wnioskujących "lub pisemnie upełnomocnionego przedstawiciela".

Następnie Wojewoda stwierdził, że w doktrynie przyjmuje się, iż otwarta formuła zgłaszania wniosków i uwag nie wyłącza zasad ogólnych dotyczących reprezentacji osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Wystąpienie w imieniu osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej powinno zawierać dokument dowodzący uprawnienia osoby, która podpisała to wystąpienie, do wypowiadania się w imieniu mocodawcy. W przeciwnym razie wystąpienie zostaje rozpatrzone jako wypowiedź osoby, która je podpisała (tak w "Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne Komentarz" pod redakcją prof. Zygmunta Niewiadomskiego 7. wydanie, Warszawa 2013, str. 190).

Z kolei, w kwestii dokumentów zarejestrowanych pod pozycjami Nr [...] w piśmie z dnia [...], Wójt wskazał, że powyższe wnioski zostały odrzucone bez rozpatrzenia w związku z brakiem uwag do projektu planu. Jednocześnie, w niniejszej sprawie wskazania wymaga, iż z analizy pism Wójta Gminy Biesiekierz z dnia [...], skierowanych do P.C., A.R., R.N., M. i H.Ł. oraz Spółki A. wynika, że organ wykonawczy Gminy Biesiekierz złożył wyjaśnienia do uwag wniesionych przez ww. podmioty do projektu planu wyłożonego do publicznego wglądu. W konsekwencji powyższego uznać należy, że de facto uwagi te zostały rozpatrzone i nie uwzględnione przez organ wykonawczy Gminy Biesiekierz.

W ocenie Wojewody, najistotniejsze w sprawie jest to, iż z treści załącznika nr 3 do zaskarżonej uchwały zatytułowanego "rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu" wynika w istocie, że nie uwzględniono uwag i wniosków wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu - zgodnie z wykazem uwag znajdujących się w dokumentacji planistycznej, przez:

- osobę fizyczną - pismo złożone w dniu [...], zarejestrowane w dzienniku podawczym Urzędu Gminy pod poz. Nr [...],

- osobę fizyczną - pismo złożone w dniu [...], zarejestrowane dzienniku podawczym Urzędu Gminy pod poz. Nr [...],

- osobę fizyczną 2 pisma złożone w dniu [...], odnoszące się do rozwiązań przestrzennych, zarejestrowane w dzienniku podawczym Urzędu Gminy pod poz. Nr [...].

Nie ma natomiast w treści tego dokumentu żadnej informacji o uwagach wniesionych do projektu planu w pismach z dnia [...] zarejestrowanych pod pozycjami Nr [...].

Zgodnie z treścią art. 17 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11.

Uwagi do projektu planu miejscowego może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu (art. 18 ust. 1 ww. ustawy), o którym mowa w art. 17. Z kolei, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego, w tym także w wyniku uwzględnienia uwag do projektu planu - czynności, o których mowa w art. 17, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian, przepis art. 20 ust. 1 omawianej ustawy stanowi natomiast, że plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały.

Rada gminy podejmując uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rozstrzyga ostatecznie o kształcie tej uchwały. Oczywistym jest jednak to, że rada gminy nie jest jedynym organem zaangażowanym, z mocy prawa w proces stanowienia planu. Określone kompetencje w tym zakresie ma również wójt (burmistrz, prezydent miasta). Porównanie zakresu zadań wójta i rady gminy w procesie uchwalania miejscowego planu świadczy o potrzebie współdziałania tych organów gminy. Polem, na którym owa konieczność współdziałania obu organów jest szczególnie widoczna, jest etap rozpatrzenia uwag zgłoszonych do projektu planu. Przepisy obowiązującego prawa jednoznacznie wskazują na konieczność rozstrzygania o zasadności każdej zgłoszonej uwagi, oddzielnie przez wójta i oddzielnie przez radę gminy. Przy czym rada odrębnie rozstrzyga o zasadności tylko tych uwag, które nie zostały uwzględnione przez wójta.

Z powyższego podziału zadań jednoznacznie wynika po stronie wójta obowiązek ustosunkowania się do wszystkich przedłożonych uwag, zgłoszonych w ramach procedowania nad projektem planu. W razie nieuwzględnienia ich w projekcie planu, a więc negatywnego ich rozstrzygnięcia, na wójcie spoczywa bezwzględny obowiązek przekazania wszystkich nieuwzględnionych uwag radzie gminy. To rada jest właściwa do dokonania ostatecznej oceny zasadności tych uwag. Rada posiada bowiem samodzielne uprawnienie w tym przedmiocie, a tym samym może - odmiennie niż uczynił to wójt - potwierdzić zasadność zgłoszonych uwag. Uwzględnienie zaś uwag przez radę, bezpośrednio wpływa na treść uchwały w sprawie planu.

Szczegółowa analiza dokumentacji prac planistycznych dołączona do uchwały Nr XXV/155/13 Rady Gminy Biesiekierz z dnia 22 lutego 2013 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz, w ocenie organu nadzoru wykazała, że Wójt Gminy Biesiekierz, wbrew ustawowemu obowiązkowi, nie przedłożył Radzie Gminy uwag wniesionych w pismach z dnia [...], zarejestrowanych pad pozycjami Nr [...]. Oczywistym jest, że nieprzekazanie Radzie Gminy Biesiekierz wszystkich uwag nieuwzględnionych przez Wójta w trakcie prac nad projektem planu spowodowało, że organ stanowiący Gminy Biesiekierz nie mógł się do nich w ogóle ustosunkować. Powyższe, w ocenie organu nadzoru, stanowi jaskrawe i ewidentne naruszenie zasad procedowania nad kwestionowaną uchwałą, skoro ustawodawca przewidział bezwzględnie wiążący organy gminy dwustopniowy tryb rozstrzygania o zasadności uwag wniesionych do projektu planu - najpierw przez organ wykonawczy, a następnie - w zakresie uwag nieuwzględnionych - przez organ stanowiący gminy.

Organ nadzoru wyraził pogląd, iż Wójt Gminy Biesiekierz w celu obejścia prawa podzielił uwagi wniesione do planu na 3 kategorie: uwzględnione, nieuwzględnione i nierozpatrywane. Autorzy uwag nierozpatrywanych zostali pozbawieni zatem, zagwarantowanej ustawą możliwości weryfikacji swoich twierdzeń przez Radę Gminy Biesiekierz przez to, że Rada nie mogła się z nimi zapoznać.

Z uwagi na fakt, że Rada Gminy Biesiekierz nie miała możliwości zapoznania się z treścią wszystkich wniesionych i nieuwzględnionych przez Wójta Gminy Biesiekierz uwag do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Wojewoda Zachodniopomorski uznał, że przy podejmowaniu przedmiotowej uchwały doszło do istotnego naruszenia trybu sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co w myśl art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, skutkuje nieważnością uchwały.

W odpowiedzi na skargę Gmina Biesiekierz wniosła o oddalenie skargi. Zdaniem Gminy, skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem wbrew twierdzeniom organu nadzoru, w trakcie uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz, nie doszło do naruszenia art. 17 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z treścią obowiązku wynikającego z powyższego przepisu, Wójt Gminy Biesiekierz wraz z projektem planu miejscowego przedłożył Radzie Gminy Biesiekierz, listę nieuwzględnionych uwag dotyczących projektu. Uwagi te zostały zarejestrowane w dzienniku podawczym Gminy pod nr [...]. Podejmując uchwałę Rada Gminy Biesiekierz, również nie uwzględniła zgłoszonych uwag.

Natomiast wbrew stanowisku organu skarżącego innych uwag, które podlegałyby procedurze określonej w treści art. 17 pkt 14 ustawy, nie było. W ocenie Gminy, przedmiotem rozpatrywania mogą być jedynie uwagi, które skutecznie zostały wniesione. Odnosząc się jednak do tej kwestii, na wstępie Gmina wskazała, iż tryb postępowania w sprawie projektowania i uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego nie jest określony przepisami ustawy Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071) - zwanej dalej "K.p.a.", albowiem nie są to sprawy, o których mowa w art. 1 K.p.a. Tryb ten jest natomiast w sposób samodzielny ustalony w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w zakresie w niej nieunormowanym obowiązują ogólne zasady.

I tak, zgodnie z treścią art. 18 ust. 2 ww. ustawy, uwagi do projektu planu winny być wniesione na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu, co w przypadku niniejszego planu winno nastąpić do dnia 17 września 2012 r. Termin jest terminem zawitym, którego przekroczenie skutkuje pozostawieniem uwag bez rozpoznania, bez konieczności przedkładania ich radzie gminy. Ustawa nie przewiduje możliwości przywrócenia terminu. Zdaniem Gminy, z uwagi na brak zapisów w ustawie, kwestie dotyczące terminów i ich dochowania, winny być rozpatrywane według zasad ogólnych, tj. wynikających z przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964, Nr 16, poz. 93) - zwanej w dalej "K.c." I tak, przepisy K.c. opowiadają się za teorią doręczenia, a nie jak w przypadku K.p.a., teorią nadania. Oznacza to, iż dla przyjęcia, że oświadczenie woli zostało złożone innej osobie właściwa jest chwila dojścia treści tego oświadczenia do wiadomości tej osoby. Powyższe implikuje szereg dalszych konsekwencji. Otóż wyznaczony termin jest również datą graniczną do przedłożenia wraz z uwagami wszelkich dokumentów potwierdzających upoważnienie do występowania w imieniu podmiotu składającego uwagi. Wynika to z faktu, iż uwagi do projektu planu nie muszą być składane osobiście przez zainteresowanego. Może on działać poprzez swojego pełnomocnika. W takiej sytuacji, organ musi mieć realną szansę oceny legitymacji osoby składającej uwagi do ich złożenia, zwłaszcza, że przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowywaniu przestrzennym nie przewidują instytucji "uzupełnienia braków formalnych". Powyższe jest o tyle istotne, iż zgodnie z treścią art. 104 K.c. jednostronna czynność prawna dokonana w cudzym imieniu bez umocowania jest nieważna.

Zadośćuczynienie temu obowiązkowi winno nastąpić poprzez przedłożenie pisemnego pełnomocnictwa, najpóźniej do ostatniego dnia terminu, przewidzianego na składanie uwag. Zgodnie bowiem z treścią art. 99 K.c. jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, to pełnomocnictwo do dokonania tej czynności winno być udzielone w tej samej formie. Skoro więc uwagi do projektu mogą być składane wyłącznie w formie pisemnej, to pełnomocnictwo do reprezentowania strony zgłaszającej uwagi, również winno być udzielone w tej formie. Podobnie rzecz się ma z osobami posiadającymi osobowość prawną. Wraz ze zgłoszeniem uwag, osoba reprezentująca podmiot winna uwierzytelnić swoje uprawnienie do reprezentacji.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ww. ustawy, każdy kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu wyłożonym do publicznego wglądu, może wnieść uwagi w. ustalonym przez Wójta terminie. Oznacza to, iż uwagi muszą się odnosić do planu w takiej treści w jakiej został wyłożony do konsultacji. Przesłanką merytoryczną wniesienia uwagi do projektu planu miejscowego jest zakwestionowanie przez wnoszącego ustaleń planu miejscowego. Zatem uwagi do projektu planu miejscowego mogą mieć w istocie wyłącznie krytyczny charakter w stosunku do ustaleń projektu planu. Uwagi, których treścią nie jest zakwestionowanie ustaleń projektu planu, mogą być rozpatrzone pozytywnie lub negatywnie przez organ sporządzający plan, ale nie podlegają przekazaniu Radzie Gminy. Uwagi mogą dotyczyć zarówno warstwy merytorycznej planu (np. zawierać żądania dotyczące konkretnej nieruchomości) lub również formy jego ustaleń (np. skali mapy, sposobu redakcji tekstu).

Zdaniem Gminy, przyjąć należy, iż pisma które w swej treści nie zawierają krytycznych uwag w stosunku do projektu planu nie stanowią materii podlegającej przekazaniu do rozpoznania Radzie Gminy.

Odnosząc powyższe do poszczególnych pism, które zostały złożone jako uwagi, a które nie były przedmiotem rozpoznania przez Wójta Gminy Biesiekierz, a następnie przez Radę Gminy Biesiekierz, pełnomocnik Gminy Biesiekierz stwierdził, że:

1. pisma zarejestrowane w dzienniku pod poz. [...] podpisane przez K.S. działającego "z up." osób wskazanych w pismach,

2. pisma zarejestrowane w dzienniku pod poz. [...] - podpisane przez E.D. działającego z "z up." osób wskazanych w pismach

- jakkolwiek zostały złożone w terminie przewidzianym dla składania uwag do projektu planu (w ostatnim dniu, tj. [...]), to jednak do żadnego z nich nie dołączono stosownego upoważnienia od osób, w imieniu których były składane. Co więcej, pełnomocnictwa takie nie zostały złożone w terminie późniejszym, mimo stosownej informacji o ich braku, jaką strony otrzymały w pismach od Wójta Gminy Biesiekierz. Oznacza to, iż składający w przewidzianym terminie nie tylko nie wykazali się legitymacją do występowania w postępowaniu w imieniu osób, które wskazane były w treści złożonych pism, ale wręcz takiego upoważnienia nigdy nie posiadały. W konsekwencji, zgodnie z treścią art. 104 K.c, zgłoszone uwagi, jako jednostronne czynności rzekomego pełnomocnika były nieważne i organ nie miał prawa brania ich w ogóle pod uwagę. Zatem Wójt Gminy Biesiekierz, wydając postanowienie o nierozpatrywaniu uwag zamieszczonych w powyższych pismach działał zgodnie z prawem, co oznacza, że zarzuty o ich nierozpoznaniu i nieprzedłożeniu Radzie Gminy Biesiekierz nie znajdują podstawy prawnej.

3. Pismo zarejestrowane w dzienniku pod poz. [...] - podpisane w imieniu nadawcy Spółkę A. przez członka zarządu M.R.

Po pierwsze, pismo zostało wniesione z uchybieniem terminu (winno zostać wniesione najpóźniej do dnia [...]), tymczasem faktyczne zostało złożone w dniu nadejścia przesyłki, tj. [...] - art. 61 K.c. zasada doręczenia, a nie nadania.

Po drugie nawet, gdyby uznać, iż pismo z uwagami zostało doręczone w terminie (czemu strona zaprzecza), to i tak nie mogło wywołać skutków prawnych. Na przeszkodzie stanął bowiem brak należytej reprezentacji spółki. Dokument został podpisany tylko przez jedną osobę. Tymczasem, zgodnie z zapisami w KRS w zakresie reprezentacji spółki, do jej reprezentacji uprawnionych było dwóch członków zarządu lub członek zarządu z prokurentem. Oznacza to, iż czynność prawna, jaką było zgłoszenie uwag do projektu planu, podjęta przez jednego członka zarządu (o ile w ogóle nim był) bez koniecznego współdziałania innej osoby nie spełniła warunków czynności dokonanej przez osobę prawną.

Po trzecie, odnieść się należy do kwestii wykazania legitymacji M.R. do reprezentowania Spółki A. Do pisma zawierającego uwagi do planu nie załączono żadnych dokumentów, obalających domniemanie wynikające z art. 17 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 2007 r., Nr 168, poz. 1186), zgodnie z którym dane w KRS uważa się za prawdziwe. Zgodnie z danymi w dniu [...] M.R. nie figurował jako członek zarządu spółki. Faktem jest, iż powołanie do władz spółki nie wymaga wpisu i jest skuteczne od chwili powzięcia uchwały w tym przedmiocie, nie mniej jednak fakt ten winien zostać wykazany najpóźniej w dniu [...], tj. wtedy, kiedy upływał termin do składania uwag do projektu planu, co nie nastąpiło.

Powyższe argumenty w sposób jednoznaczny wskazują na brak podstaw do przyjęcia pisma do rozpoznania. Również i w tym przypadku Wójt Gminy Biesiekierz wydając postanowienie o nierozpatrywaniu uwag zamieszczonych w piśmie działał zgodnie z prawem. W konsekwencji zarzut o ich nierozpoznaniu i nieprzedłożeniu Radzie Gminy Biesiekierz nie znajduje podstawy prawnej.

4. Pisma zarejestrowane w dzienniku pod poz. [...] podpisane przez A.R..

Odmiennie niż w przypadkach omówionych powyżej, nierozpoznanie uwag zawartych w pismach zarejestrowanych w dzienniku pod poz. [...] wynikało nie z uchybień proceduralnych, odnoszących się do kwestii skutecznego wniesienia uwag, lecz związane było z niespełnieniem kryterium merytorycznego. Wskazać bowiem należy, iż jakkolwiek treść pism pośrednio nawiązywała do planu, to jednak nie zawierała uwag odnoszących się do wyłożonego projektu planu zagospodarowania, co jest wymogiem zakwalifikowania pisma jako uwagi. Tymczasem w pismach zarejestrowanych pod nr:

- [...] - autor domaga się wstrzymania lub unieważnienia uchwały nr XXIII/180/08 Rady Gminy w Biesiekierzu z dnia 29 października 2008 r. z uwagi na fakt popełnienia przestępstwa.

- [...] - autor domaga się informacji dotyczących Gminnej Komisji Urbanistycznej, zasad jej powołania, funkcjonowania, składu,

- [...] - autor przedstawia zarzuty do naruszenia procedur planistycznych i to głownie na etapie studium.

Już bez specjalnej analizy widać, iż nie tylko brak tu jest faktu kwestionowania ustaleń projektu planu, ale brak jest w ogóle jakiegokolwiek innego odniesienia do projektu. Powoduje to, iż pisma te nie mogły zostać zakwalifikowane jako uwagi do projektu planu.

Gmina Biesiekierz wskazała także, że nie każde naruszenie procedury skutkować winno stwierdzeniem nieważności uchwały (zgodnie z treścią art. 28 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym tylko istotne naruszenie).

W ocenie Gminy, w trakcie uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz nie doszło do istotnego naruszenia trybu jego sporządzania, skutkującego nieważnością uchwały. Cała procedura została przeprowadzona z uwzględnieniem obowiązujących w tym zakresie przepisów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności – art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

W pierwszej kolejności rozważając skargę Wojewody jako organu nadzoru wskazać należy, że przepis art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym stanowi, że uchwała organu gminy jest nieważna, gdy jest sprzeczna z prawem. Ustawa o samorządzie gminnym wyróżnia dwie kategorie wad uchwał organów gminy: istotne naruszenie prawa oraz nieistotne naruszenie prawa. Przepis art. 91 ust. 4 stanowi, że w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały, ograniczając się do wskazania, że uchwałę wydano z naruszeniem prawa. Po upływie terminu wskazanego w art. 91 ust. 1 organ nadzoru nie może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały lub zarządzenia organu gminy. W tym przypadku organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego (art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Ustawa o samorządzie gminnym nie określa rodzaju naruszeń prawa, które należy zakwalifikować do istotnego naruszenia prawa. Orzeczenia sądu administracyjnego stwierdzające nieważność uchwał w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego są wydawane w przypadku zajścia co najmniej jednej z podstaw nieważności wymienionych w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o planowaniu". Zgodnie z tym przepisem do przesłanek tych należą: naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, istotne naruszenie trybu jego sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie.

W niniejszej sprawie Wojewoda zakwestionował uchwałę Nr XXV/155/13 Rady Gminy Biesiekierz z dnia 22 lutego 2013 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz, zarzucając jej istotne naruszenie art. 17 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a więc naruszenie trybu sporządzania planu miejscowego.

Należy wskazać, że tryb postępowania to szereg czynności jakie podejmuje, między innymi, organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego w celu doprowadzenia do uchwalenia planu. Czynności te, krok po kroku, zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 17 ustawy o planowaniu.

Punkt 9 ww. art. stanowi, iż wójt wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień oraz ogłasza, w sposób określony w pkt 1 (w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości), o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami. Następnie wójt, w oparciu o pkt 11, wyznacza w ogłoszeniu, termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu.

Dodać należy, że zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o planowaniu, uwagi do projektu planu miejscowego może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu z tym, że uwagi winny być wniesione na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu.

Wójt rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania (art. 17 pkt 12) i wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia tych uwag, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia (art. 17 pkt 13).

Następnie art. 17 pkt 14 ustawy o planowaniu stanowi, iż wójt przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy, Wójt Gminy Biesiekierz przedstawił Radzie Gminy w Biesiekierzu listę nieuwzględnionych uwag do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu, składającą się z czterech wniesionych uwag osób fizycznych (pisma zarejestrowane w dzienniku podawczym Urzędu Gminy pod poz.: [...]).

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do tego czy jest to pełny wykaz uwag nieuwzględnionych, a tym samym, czy w sposób prawidłowy Wójt Gminy Biesiekierz sporządził, nie przedstawiony Radzie Gminy Biesiekierz, "wykaz nierozpatrywanych uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu".

W ocenie sądu, sam tytuł wykazu znajdującego się w dokumentacji planistycznej sugeruje, że są to uwagi, które winny być przedłożone organowi stanowiącemu, nie mniej sąd uznał za konieczne ocenę każdego z pism, jakie zostały zamieszczone w tym wykazie.

Przystępując do tej oceny, sąd wyjaśnia, że rację ma pełnomocnik Gminy Biesiekierz stwierdzając, że w procedurze planistycznej nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Zastosowanie mają natomiast zasady ogólne wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego, zdaniem sądu, przy uwzględnieniu specyfiki postępowania planistycznego, określonego w ustawie o planowaniu.

Po pierwsze, należy podkreślić, że uwagi może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu.

Po drugie, kwestionowanie ustaleń to nie tylko uwagi krytyczne lecz również ewentualne wskazanie alternatywnych rozwiązań, które są, w ocenie piszącego, bardziej dla niego korzystne.

Po trzecie, jedynym wymogiem formalnym dla treści uwag, określonym w ustawie o planowaniu, jest by były sporządzone na piśmie – nie ma żadnych warunków lub przesłanek ich wnoszenia.

Po czwarte, prognoza oddziaływania na środowisko wyłożona razem z projektem planu do publicznego wglądu jest jednym z dokumentów, który winien znajdować się w zbiorze dokumentacji planistycznej. Jest ona sporządzana na podstawie art. 46 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235), a na podstawie art. 54 ust. 2 organ opracowujący projekt dokumentu zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, zgodnie z przepisami działu III rozdział 1 i 3, w strategicznej ocenie oddziaływania na środowisko. Wskazać należy także, że zestawienie treści ww. przepisów oraz przepisów ustawy o planowaniu, w ocenie sądu, prowadzi do wniosku, że jeżeli procedura ogłoszenia i wyłożenia planu i prognozy prowadzona jest jednocześnie, to i uwagi do projektu planu i do prognozy oddziaływania na środowisko mogą być wnoszone jednocześnie. W dokumentacji planistycznej oprócz prognozy winno znajdować się podsumowanie, o którym mowa w art. 55 ust. 3 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Prawidłowość postępowania organu w tym zakresie podlega badaniu w ramach oceny procedury uchwalania planu.

Według sądu, należy zgodzić się z pełnomocnikiem Gminy Biesiekierz, iż przedłożenie uwag po upływie terminu ich składania powoduje pozostawienie ich bez rozpoznania, a nadto za datę wniesienia uwag, należy uważać datę doręczenia ich organowi. Również, nie każde pismo, nawet zatytułowane "uwaga", czy też "dotyczące projektu planu", faktycznie stanowi uwagę do projektu planu. Ocena w tym zakresie winna być jednak dokonywana przy uwzględnieniu powyżej przedstawionych spostrzeżeń sądu. Pisma nie będące uwagami do planu mogą być pozostawione bez rozpoznania i jako takie nie powinny znajdować się w wykazie wniesionych i nieuwzględnionych uwag, co jednakże nie zamyka drogi do ich rozpatrzenia na zasadach określonych w dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego. Powinny jednak znajdować się w zbiorze dokumentacji planistycznej.

Przechodząc do "wykazu nierozpatrywanych uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu" stwierdzić należy, co następuje:

I. Pisma A.R.:

1) Nr rej. [...] – wniosek o wstrzymanie lub unieważnienie wykonania uchwały z dnia 29 października 2008 r. Nr XXIII/180/08 (o przystąpieniu do sporządzania planu) z uwagi na podrobienie dokumentów - w ocenie sądu, nie dotyczy projektu planu;

2) Nr rej. [...] – wniosek o informację dot. Gminnej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej – w ocenie sądu, nie dotyczy projektu planu;

3) Nr rej. [...] – powiększenie terenu określonego w zał. Nr 2 do uchwały Nr XXIII/180/08 zostało przeprowadzone z pominięciem procedur określonych w ustawie o planowaniu, wniosek o unieważnienie uchwał związanych z projektem planu – w ocenie sądu, nie dotyczy planu;

4) Nr rej. [...] - wniosek o unieważnienie uchwał związanych z projektem planu, naruszenie zasad sporządzania tych uchwał – w ocenie sądu, nie dotyczy planu;

5) Nr rej. [...] – opinie o projekcie planu i uzgodnienia zostały ustalone w oparciu o treść i załączniki inne niż aktualnie zawarte w projekcie planu, załączniki do prognozy oddziaływania na środowisko również nie pokrywają się z aktualną treścią projektu planu – w ocenie sądu uwaga do projektu planu oraz prognozy,

I. Pisma wniesione przez K.S. w imieniu M. i H. Ł.. W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że do pism nie załączono pełnomocnictwa. W takiej sytuacji należy stwierdzić, mając na uwadze przepisy Kodeksu cywilnego, a także specyfikę ustawy o planowaniu, iż mogą wystąpić dwa rodzaje działań organu – albo uznanie, że pismo wniesione przez rzekomego pełnomocnika faktycznie zostało wniesione w imieniu własnym osoby podającej się za pełnomocnika, albo poprzez wyrażenie przez adresata pisma zgody na działanie bez umocowania (art. 103 i 104 K.c.). W drugim przypadku organ winien był wyznaczyć termin na potwierdzenie czynności przez rzekomego mocodawcę. Organ tego nie zrobił, natomiast odpowiedź na pisma skierował wprost do M. i H. Ł.. Uznał tym samym wyżej wymienionych za wnoszących pisma;

1) Nr rej. [...]- wniosek o ponowne sporządzenie prognozy o oddziaływaniu na środowisko z uwagi na jej nieprecyzyjność i oraz to, że nie pokrywa się ze wszystkimi warunkami projektu planu – w ocenie sądu, uwaga do projektu planu oraz prognozy;

2) Nr rej. [...] - punkty zawarte w prognozie: [...], są opisane w sposób nierzetelny i niezgodny ze stanem faktycznym - w ocenie sądu, uwaga do prognozy;

3) Nr rej. [...] - cała prognoza opiera się na twierdzeniu, że powstanie jedno centrum handlowe, jeden parking i jedna kotłownia, podczas gdy stanie się to możliwe dla każdej działki po uchwaleniu planu, wniosek o zmianę prognozy - w ocenie sądu, uwaga do projektu planu oraz prognozy;

4) Nr rej. [...] – punkt [...] prognozy jest niezgodny ze stanem faktycznym (klasyfikacja gruntów) - w ocenie sądu, uwaga do prognozy;

5) Nr rej. [...] – punkt [...] prognozy jest niezgodny ze stanem faktycznym, napisano w nim, że projekt planu graniczy od strony północnej z działkami rolnymi, nieużytkowanymi - w ocenie sądu, uwaga do prognozy;

6) Nr rej. [...] punkt [...] prognozy jest niezgodny ze stanem faktycznym, napisano w nim, że teren jest odłogowany zaś gleby są sklasyfikowane jako IVa, IVb i V klasy- w ocenie sądu, uwaga do prognozy;

7) Nr rej. [...] – punkt [...] prognozy określa, że lokalizacja obiektu handlowego przy drodze krajowej jest lokalizacją optymalną. Obecnie przy działce [...] jest bardzo mały ruch, brak zanieczyszczeń i hałasu zmiana planu spowoduje wzrost hałasu, zanieczyszczeń – trzeba najpierw przeprowadzić stosowne badania - w ocenie sądu, uwaga do projektu planu oraz prognozy;

8) Nr rej. [...] – prognoza została oparta o inwentaryzację przyrodniczą, która nie przedstawia stanu faktycznego, powinna być przeprowadzona inwentaryzacja oparta na całorocznej obserwacji w ocenie sądu, uwaga do prognozy;

9) Nr rej. [...] – w prognozie (punkt [...]) zapisano, że projekt planu graniczy od strony zachodniej z nieużytkami rolnymi, podczas gdy działki [...] są nieprzerwanie uprawiane, wniosek o nową prognozę, w ocenie sądu, uwaga do prognozy,

II. Pisma E.D. wniesione z upoważnienia P. C.:

Zaznaczyć należy, że do pism nie załączono pełnomocnictwa. W takiej sytuacji należy stwierdzić, mając na uwadze przepisy Kodeksu cywilnego, a także specyfikę ustawy o planowaniu, iż mogą wystąpić dwa rodzaje działań organu – albo uznanie, że pismo wniesione przez rzekomego pełnomocnika faktycznie zostało wniesione w imieniu własnym osoby podającej się za pełnomocnika, albo poprzez wyrażenie przez adresata pisma zgody na działanie bez umocowania (art. 103 i 104 K.c.). W drugim przypadku organ winien był wyznaczyć termin na potwierdzenie czynności przez rzekomego mocodawcę. Organ tego nie zrobił, natomiast odpowiedź na pisma z [...] skierował wprost do P.C. Uznał tym samym wyżej wymienioną za wnoszącą pisma (pełnomocnictwo zostało doręczone [...] na wniosek organu z [...]);

1) Nr rej. [...] – wniosek o zapewnienie w projekcie wjazdu i zjazdu na działkę [...] - projekt planu tego nie zapewnia - w ocenie sądu, uwaga do projektu planu;

2) Nr rej. [...] – autor nie zgadza się z projektem planu, tj. umieszczeniem odcinka drogi na działce [...] - w ocenie sądu, uwaga do projektu planu;

3) Nr rej. [...] – wnosi o niestosowanie 39% stawki wzrostu wartości nieruchomości - w ocenie sądu, uwaga do projektu planu,

III. Pisma wniesione przez K.S. z upoważnienia Spółki A. W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że do pism nie załączono pełnomocnictwa. W takiej sytuacji należy stwierdzić, mając na uwadze przepisy Kodeksu cywilnego, a także specyfikę ustawy o planowaniu, iż mogą wystąpić dwa rodzaje działań organu – albo uznanie, że pismo wniesione przez rzekomego pełnomocnika faktycznie zostało wniesione w imieniu własnym osoby podającej się za pełnomocnika, albo poprzez wyrażenie przez adresata pisma zgody na działanie bez umocowania (art. 103 i 104 K.c.). W drugim przypadku organ winien był wyznaczyć termin na potwierdzenie czynności przez rzekomego mocodawcę. Organ tego nie zrobił, natomiast odpowiedź na pisma z [...] skierował wprost do Spółki A. Uznał tym samym wyżej wymienioną za wnoszącą pisma (pełnomocnictwo zostało wpłynęło [...]);

1) Nr rej. [...] – nie wyraża zgody na przeznaczenie części działki [...] pod teren drogi GP – plan nie uwzględnia interesu właścicieli - w ocenie sądu, uwaga do projektu planu;

2) Nr rej. [...] - nie wyraża zgody na przeznaczenie części działki [...] pod teren drogi lokalnej klasy 2 KD-L, wnosi o inną koncepcję przebiegu drogi - w ocenie sądu, uwaga do projektu planu;

IV. Pismo wniesione przez K.S. z upoważnienia R.N. Do pism nie załączono pełnomocnictwa. W takiej sytuacji należy stwierdzić, mając na uwadze przepisy Kodeksu cywilnego, a także specyfikę ustawy o planowaniu, iż mogą wystąpić dwa rodzaje działań organu – albo uznanie, że pismo wniesione przez rzekomego pełnomocnika faktycznie zostało wniesione w imieniu własnym osoby podającej się za pełnomocnika, albo poprzez wyrażenie przez adresata pisma zgody na działanie bez umocowania (art. 103 i 104 K.c.). W drugim przypadku organ winien był wyznaczyć termin na potwierdzenie czynności przez rzekomego mocodawcę. Organ tego nie zrobił, natomiast odpowiedź na pisma skierował wprost do R.N.. Uznał tym samym wyżej wymienionego za wnoszącego pismo o nr rej. [...]- które dotyczy braku zgodności prognozy o oddziaływaniu planu na środowisko ze stanem faktycznym -- w ocenie sądu, uwaga do prognozy.

Tak więc, w ocenie sądu, w terminie wniesionych zostało 9 uwag do projektu planu, które winny podlegać rozpatrzeniu przez Wójta Gminy Biesiekierz, a następnie lista uwag nieuwzględnionych winna być przedłożona wraz z projektem planu Radzie Gminy w Biesiekierzu, zgodnie z art.17 pkt 14 ustawy o planowaniu.

Odnośnie do wyłożonej do publicznego wglądu prognozy oddziaływania planu na środowisko, której dotyczy 11 wniesionych uwag, sąd nie może się jednoznacznie wypowiedzieć, bowiem w dokumentacji planistycznej brak jest prognozy i dokumentów potwierdzających udział społeczeństwa przy jej sporządzaniu. Sąd nie żądał uzupełnienia dokumentów planistycznych w tym zakresie, gdyż dla stwierdzenia nieważności uchwały wystarczające jest istotne naruszenie trybu sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego polegające na naruszeniu art. 17 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, polegające na pominięciu przedłożenia Radzie Gminy w Biesiekierzu listy nieuwzględnionych uwag wniesionych do wyłożonego projektu planu. Nie budzi bowiem wątpliwości, że ustawodawca przewidział dwustopniowy tryb rozstrzygania w przedmiocie uwag wniesionych do projektu planu miejscowego: najpierw organ wykonawczy gminy rozpatruje uwagi w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania (art. 17 pkt 12), a następnie organ ten przedstawia radzie gminy listę nieuwzględnionych uwag (art. 17 pkt 14).

W przypadku uwag nieuwzględnionych decydujące stanowisko zostało więc przypisane organowi stanowiącemu gminy, bowiem zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały. Ww. przepisy stanowią gwarancję udziału społeczeństwa w procedurze uchwalania planu i stwarzają jedną z możliwości wpływania przez osoby zainteresowane na treść planu.

W ocenie sądu, nieprzedstawienie radzie do rozpatrzenia listy uwag nieuwzględnionych naruszyło zasadę udziału społeczeństwa w procesie uchwalania planu, co stanowi o istotnym charakterze tego naruszenia. Zgodnie z art.28 ust.1 ustawy o planowaniu, naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, istotne naruszenie trybu jego sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.

Dodać także należy, że wątpliwość sądu wzbudza fakt, że uchwała Nr XXI/125/12 podjęta przez Radę Gminy w Biesiekierzu w dniu 8 listopada 2012 r. została następnie uchylona uchwałą tegoż organu Nr XXV/154/13 z dnia 22 lutego 2013 r. z "powodów technicznych", a następnie na podstawie tej samej procedury została podjęta kolejna uchwała, stanowiąca przedmiot zaskarżenia do sądu, Nr XXV/155/13 Rady Gminy Biesiekierz z dnia 22 lutego 2013 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 wraz z towarzyszącymi obiektami oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowej realizacji funkcji przeznaczenia podstawowego w Gminie Biesiekierz.

Brak wskazania jakie były faktyczne przyczyny wyżej opisanego działania Rady Gminy Biesiekierz uniemożliwia ocenę prawnej dopuszczalności "podwójnego" uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi( Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały. Rozstrzygnięcie w pkt II sentencji wyroku zapadło na podstawie art. 152, zaś w pkt III na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 ww. ustawy.