Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński – spr. po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. P. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę adiacencką postanawia odrzucić skargę.

Działająca w imieniu S. P. – B. P., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę adiacencką. Skarga ta została odnotowana w Repertorium sądowym pod sygn. akt II SAB/Op 4/19 i stanowi przedmiot niniejszego postanowienia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, z uwagi na niewyczerpanie środków zaskarżenia przez złożenie ponaglenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu.

Na skutek zarządzeń Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu wezwano pełnomocnika skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi wysokości 100 zł, a także do wykazania, że przed wniesieniem skargi skarżący wyczerpał tryb z art. 37 K.p.a., i w tym celu tut. Sąd wezwał o nadesłanie kopii ponaglenia wystosowanego w tym trybie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu. Wezwania zawierały pouczenia, że niezastosowanie się do ich treści w terminie 7 dni, spowoduje odrzucenie skargi.

Powyższe wezwania zostały doręczone skutecznie pełnomocnikowi skarżącego w dniu 28 stycznia 2019 r. (por. k-11 akt sądowych), a następnie za pośrednictwem poczty w dniu 4 lutego 2019 r. (data stempla) złożono w sprawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w części. Wniosek ten został zarejestrowany pod sygn. akt II SPP/Op 22/19.

Ponadto, pełnomocnik skarżącego w piśmie z dnia 29 stycznia 2019 r. oświadczyła, że ponaglenie nie zostało w sprawie złożone i powołując się na orzeczenia sądów administracyjnych wydanych w sprawach o sygn. akt II SAB/Wa 20/13 i o sygn. akt II FSK 1262/11 stwierdziła, że " [...] Ponieważ w żadnym z przytoczonych przepisów nie ma mowy o obowiązku wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa w przypadku bezczynności i obowiązek ten nie wynika z żadnego innego przepisu ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uznać należy, że skarga na bezczynność samorządowego kolegium odwoławczego może być wniesiona bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Jak już wcześniej powiedziano również nie jest wymagane ponaglenie, o którym mowa w art. 141 § 1 O.p." Zawnioskowała także o zwrot kosztów korespondencji w wysokości 20 zł.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 25 lutego 2019 r., sygn. akt II SPP 22/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu działając na zasadzie art. 247 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odmówił przyznania prawa pomocy skarżącemu, z uwagi na oczywistą bezzasadność jego skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić, bowiem w sprawie nie wyczerpano środków zaskarżenia.

Stosownie do art. 53 § 2b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a.," skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu.

Nie można przy tym zaakceptować argumentacji skarżącego, o braku obowiązku złożenia ponaglenia przed wniesieniem skargi na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, który to pogląd skarżący wywodzi w piśmie z dnia 29 stycznia 2019 r., z przywołanych w nim orzeczeń sądowych. Wskazać bowiem należy, że instytucja ponaglenia została wprowadzona przez ustawodawcę z dniem 1 czerwca 2017 r. do Kodeksu postępowania administracyjnego oraz do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przepisami ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2017 r. poz. 935). Do dnia 31 maja 2017 r. wyczerpanie środków zaskarżenia w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłość organu następowało przez złożenie zażalenia do organu wyższego stopnia. W przypadku skarg na bezczynność organu od dnia 1 czerwca 2017 r., wyczerpanie środków zaskarżenia następuje poprzez wniesienie przez stronę ponaglenia przewidzianego w art. 37 § 1 pkt 1 K.p.a. Zgodnie z tym przepisem prawa, stronie przysługuje prawo do wniesienia ponaglenia jeżeli: nie załatwiono sprawy w terminie określonym w terminie w art. 35 K.p.a. lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 K.p.a. (bezczynność) lub gdy postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość).

W tej sytuacji należy stwierdzić, że skarżący nie wnosząc ponaglenia w sprawie - co wynika z akt sprawy i co oświadczył także pełnomocnik skarżącego w piśmie z dnia 21 stycznia 2019 r. - nie wyczerpał przysługujących stronie środków zaskarżenia. Tym samym nie spełnił jednego z niezbędnych warunków do wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego, co uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu. Odnosząc się natomiast do treści przywołanych orzeczeń sądowych mających potwierdzać argumentację skarżącego o braku obowiązku złożenia w sprawie ponaglenia, to zauważyć należy, że przywołane orzeczenia zostały wydane pod rządami uprzednio obowiązującej regulacji prawnej. Ponadto wyrok w sprawie II FSK 1262/11 zapadł w odmiennym stanie faktycznym i prawnym niż obecnie rozpatrywana sprawa, tj. w przedmiocie podatku od nieruchomości, do którego zastosowanie mają także przepisy Ordynacji podatkowej. Z tych względów, orzeczenia te nie oddają istoty zagadnienia w niniejszej sprawie.

Mając na względzie przywołane okoliczności sprawy, Sąd działając na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a. odrzucił skargę, co orzekł jak w sentencji.