Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic (spr.) Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Protokolant st. sekr. sąd. Agata Przybyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 r. sprawy ze skargi R.P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty oddala skargę.

W dniu 21 lipca 2016 r. do Starosty wpłynął wniosek R.P. Biuro [...] o wydanie wypisu z rejestru gruntów oraz wyrysu z mapy ewidencyjnej (w postaci papierowej) dla działek nr [...] jednostki rejestrowej [...] położonych w [...]. W rubryce numer 14 wniosku obejmującej dodatkowe wyjaśnienia i uwagi wnioskodawca zaznaczył, że dla każdej z działek zwraca się o sporządzenie dokumentów na odrębnym arkuszu.

W skierowanym do Starosty wniosku z dnia [...] lipca 2016 r. R.P. Biuro [...] wystąpił o zwrot nienależnej części opłaty, wskazując, że opłata została nieprawidłowo naliczona, gdyż powinna być iloczynem jednostek rejestrowych i stawki podstawowej, a nie iloczynem ilości dokumentów i stawki podstawowej. Opłata powinna wynieść 150 zł, a nie 300 zł.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...] Starosta odmówił zwrotu części opłaty za sporządzenie wypisów z rejestru gruntów oraz wyrysów z mapy ewidencyjnej dla działek nr [...] nr jednostki rejestrowej [...].

Jako podstawę prawną swego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał art. 7d pkt 1, art. 24 ust. 3, art. 40a ust. 1, art. 40b ust. 1 pkt 2, art. 40e ust. 1, art. 40f ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz Załącznik określający wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasad ustalania tych współczynników korygujących a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty (Dz. U. z 2015 r. poz. 520 ze zm. – określanej dalej jako p.g.i.k.), § 52 ust. 7 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1034) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. k.p.a.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wyjaśnił, że ustawodawca definiując w Tabeli nr 11 nazwy materiału zasobu, użył liczby pojedynczej i dał tym wyraz, iż za każdy pojedynczy dokument powinna być naliczona odrębna opłata. Jednocześnie organ powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. akt. II SA/Go 156/15. Jako dodatkowy argument potwierdzający słuszność naliczenia jednakowej opłaty za każdy egzemplarz sporządzonego i wydanego dokumentu, Starosta wskazał możliwość wykorzystania przez właściciela nieruchomości każdego z dokumentów do realizacji odrębnych wniosków wieczysto-księgowych. Organ przywołał treść § 52 ust. 7 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, zgodnie z którym tylko wypisy z rejestru gruntów i wyrysy z mapy ewidencyjnej organ opatruje klauzulą o treści: "Dokument niniejszy jest przeznaczony do dokonywania wpisu w księdze wieczystej", stwierdzając przy tym, że tylko takie dokumenty mogą posłużyć do przeniesienia prawa własności nieruchomości oraz urządzenia dla nich odrębnych ksiąg wieczystych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł R.P. wskazując na naruszenie przez Starostę przepisów dotyczących naliczenia opłaty, a określonych w tabeli 11 lp. 6, podnosząc, że organ nie rozróżnia nazwy materiału zasobu od jednostki rozliczeniowej lub robi to z premedytacją dla zwiększenia wpływów oraz, że dodatkowo wprowadza samowolnie kategorię "dokument drukowany", mimo że to pojęcie jest tylko odróżnieniem w stosunku do dokumentu elektronicznego w nazwie materiału. W ocenie skarżącego tabela nr 11 ze względu na to, że wszystkie współczynniki korygujące przyjmują wartość 1 jest najprostsza do stosowania, wystarczy dla obliczenia opłaty obliczyć iloczyn stawki podstawowej Sp i liczby jednostek rozliczeniowych Ljr i opłata w tym przypadku powinna być obliczona "jako iloczyn stawki podstawowej Sp= 150,00 zł i liczby jednostek rozliczeniowych Ljr=1, czyli 150,00x1=150,00 zł".

Strona zarzuciła organowi I instancji, że naliczając opłatę 300 zł za wydanie dla każdej działki osobnego dokumentu, wprowadził dodatkowe kryterium jakim jest działka, co nie ma swojego odzwierciedlenia w przepisach prawa, po czym zaznaczył, że z punktu widzenia obliczenia opłaty na podstawie tabeli nr 11 poz. 6, gdzie jednostką rozliczeniową nie jest działka lub dokument, ale jednostka rejestrowa i według niej powinna być naliczona opłata, kwestia liczby dokumentów, jak i kwestia liczby działek są równie nieistotne. Strona nie zgodziła się również z argumentacją organu dotyczącą możliwości wykorzystania każdego z wydanych dokumentów do "realizacji odrębnych celów wieczysto-księgowych", która potwierdzała słuszność naliczania przez organ podwójnej opłaty. Odnosząc się do powołanego przez organ wyroku WSA w Gorzowie Wlkp., sygn. akt II SA/Go 156/15 R.P. zauważył, że sprawa dotyczyła innej sytuacji, w której zamawiający złożył wniosek o wydanie dwóch jednakowych dokumentów o tej samej treści, czyli 2 egzemplarze z tego samego dokumentu.

Decyzją z dnia [...] października 2016 r., nr [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, (dalej jako WINGiK) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W motywach rozstrzygnięcia organ II instancji obszernie przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania i obowiązujące regulacje prawne wynikające z p.g.i.k. oraz przepisów wykonawczych, w szczególności powołał się na § 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie udostępniania materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wydawania licencji oraz wzoru Dokumentu Obliczenia Opłaty (Dz. U. z 2014 r., poz. 917) wskazując, że wzór wniosku o wydanie wypisu lub wyrysu z ewidencji gruntów i budynków został określony w załączniku Nr 4 do rozporządzenia. Organ podkreślił, że w żadnym miejscu ww. rozporządzenia, w tym również we wzorze wniosku ustawodawca nie określił sposobu czy wyboru sporządzenia Wypisu z rejestru gruntów oraz wyrysu z mapy ewidencyjnej w przypadku większej ilości działek w jednej jednostce rejestrowej, np. dla każdej działki osobno. We wzorze powyższego wniosku do wyboru wskazano następujące dokumenty: wypis z rejestru gruntów, wypis z rejestru budynków, wypis z rejestru lokali, wypis z kartoteki budynków, wypis z kartoteki lokali, wypis z rejestru gruntów bez danych osobowych, wypis z rejestru gruntów oraz wyrys z mapy ewidencyjnej, wyrys z mapy ewidencyjnej. Jak już przedstawiono powyżej, strona w swoim wniosku zaznaczyła pozycję "Wypis z rejestru gruntów oraz wyrys z mapy ewidencyjnej", wnioskując jednocześnie, aby dokument sporządzić dla każdej działki na odrębnym arkuszu, a zatem aby sporządzić dwa oddzielne dokumenty ("arkusze"), co w następstwie naliczania opłaty za wydane dokumenty miało istotne znaczenie.

Zdaniem organu nazwa dokumentu (lp. 11.6) odpowiada przedmiotowi wniosku R.P. określonemu na wypełnionym przez niego formularzu i przekazanym do Starostwa Powiatowego w dniu [...] lipca 2016 r. w zakresie działek nr [...] z jednostki rejestrowej nr [...].

Organ zwrócił uwagę, że ustawodawca definiując użyte w tabeli nr 11 Nazwy dokumentu użył liczby pojedynczej (Nazwa dokumentu), co w kontekście powyższych uwarunkowań w sposób oczywisty oznacza, że za każdą pojedynczą sztukę takiego dokumentu, a w przedmiotowym przypadku dokumentu stanowiącego Wypis z rejestru gruntów oraz wyrys z mapy ewidencyjnej w postaci dokumentu drukowanego, winna być naliczona odrębna opłata. Powyższe rozumowanie potwierdza konstrukcja określonego w § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 9 lipca 2014 r. wzoru Dokumentu Obliczenia Opłaty, stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia.

R.P. złożył wniosek o wydanie Wypisu z rejestru gruntów i wyrysu z mapy ewidencyjnej dla każdej z działek na odrębnym arkuszu, odnoszących się co prawda tylko do jednej jednostki rejestrowej, ale w zakresie dodatkowych wyjaśnień i uwag rozszerzył swój wniosek na więcej niż jeden dokument. Zatem oczekiwał wydania mu dwóch różnych dokumentów o oryginalnej treści i takiej samej wartości formalnoprawnej, dlatego w Dokumencie obliczenia opłaty winny występować pozycje Lp. 1 oraz Lp. 2, a w obu z nich powinny być podane m.in. wskazane powyższej dane, tzn. określające za każdym razem Wartości opłaty w kwocie 150,00 zł, a w pozycji RAZEM łączną kwotę 300,00 zł.

Organ II instancji uznał, że w Dokumencie obliczenia opłaty z dnia [...] lipca 2016 r., wydanym przez Starostę dla Biura [...] R.P. ogólna wysokość opłaty została naliczona prawidłowo - 300,00zł, jednak samo obliczenie przedstawione tabelarycznie w punkcie 4 nie było w pełni poprawne. Wynika z niego, że w ramach powyższego wniosku sporządzono jeden dokument, na którym występują działki zapisane w dwóch różnych jednostkach rejestrowych gruntów, a w rzeczywistości zostały wykonane dwa różne dokumenty o tej samej nazwie, dla działek występujących w tej samej jednostce rejestrowej. W związku z treścią złożonego Wniosku w Dokumencie Obliczenia Opłaty powinny być wykazane dwie pozycje, dla których wartość opłaty wynosi dla każdej z nich po 150,00 zł, a kwota łączna należnej opłaty wynosi 300,00 zł.

Skargę na wskazaną decyzję złożył R.P. Biuro [...] wskazując, że opłata za wypisy i wyrysy na działki znajdujące się w jednej jednostce rejestrowej, bez względu na ilość tych działek i bez względu na to, czy wypisy i wyrysy są sporządzane na odrębnych dla każdej z działek arkuszach, czy też nie, wynosi 150 zł. Opłata wynikająca z tab. 11 poz. 6 jest iloczynem jednostek rejestrowych i stawki podstawowej, a nie iloczynem ilości dokumentów i stawki podstawowej. Przykładem opłaty będącej iloczynem ilości dokumentów i stawki podstawowej jest np. opłata wg tabeli 16 poz. 2. Działki [...] znajdują się w jednej jednostce rejestrowej (G.139), zatem opłata powinna wynieść 150 zł, a nie 300 zł. Skarżący zarzucił organowi I instancji, że nie rozróżnia nazwy materiału zasobu od jednostki rozliczeniowej i wprowadza samowolnie pojęcie dokumentu drukowanego, zaś organ II instancji "gmatwa sprawę wprowadzając kryterium ilości dokumentów", która jego zdaniem jest nieistotna, gdyż opłata powinna być naliczona wyłącznie wg liczby jednostek rejestrowych.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( t.j. Dz.U. 2016. 1066 ze zm. ) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie natomiast z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U 2016. 718 ze zm.; dalej jako p.p.s.a.) wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Sądowa kontrola legalności zaskarżonych decyzji i postanowień sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Przeprowadzone w określonych wyżej ramach badanie zgodności z prawem zaskarżonej decyzji wykazało, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi była decyzja WINGiK utrzymująca w mocy decyzję Starosty odmawiającą zwrotu części opłaty za sporządzenie wypisów z rejestru gruntów oraz wyrysów z mapy ewidencyjnej, a spór dotyczył wysokości opłaty za wydanie wypisów z rejestru gruntów oraz wyrysów z mapy ewidencyjnej dla działek nr [...] jednostki rejestrowej [...].

Zgodnie z tabelą nr 11 lp.6, stanowiącą załącznik do p.g.k. za udostępnienie wypisu z rejestru gruntów oraz wyrysu z mapy ewidencyjnej w postaci dokumentu drukowanego pobiera się opłatę w wysokości 150 zł za jednostkę rozliczeniową, a jest nią jednostka rejestrowa. Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454 z późn. zm.) działki położone w granicach jednego obrębu, wchodzące w skład jednej nieruchomości, tworzą jednostkę rejestrową gruntów. W rozpoznawanej sprawie wniosek skarżącego dotyczył działek które stanowią jedną jednostkę rejestrową w rozumieniu powołanego § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa. W związku z tym należna opłata za wypis z rejestru gruntów oraz wyrys z mapy ewidencyjnej dotyczący tych działek wynosi 150 zł, a ponieważ skarżący wnioskował o sporządzenie dokumentów dla każdej działki na odrębnym arkuszu, a więc dwóch wypisów z rejestru gruntów oraz dwóch wyrysów z mapy ewidencyjnej , prawidłowo organy przyjęły, że w takiej sytuacji opłata wynosi 300 zł (2x150).

Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, w pełni podziela przemawiająca za tym argumentację zawartą w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 kwietnia 2015 r. (II SA/Go 156/15, LEX nr 1937286), przywoływanym zresztą przez organy. Mianowicie ustawodawca definiując w tabeli nr 11 nazwy materiału zasobu użył liczby pojedynczej, dając tym samym wyraz, iż za każdą pojedynczą sztukę takiego materiału zasobu (w tym przypadku wypis z rejestru gruntów oraz wyrys z mapy ewidencyjnej w postaci dokumentu drukowanego - lp. 6), powinna być naliczona odrębna opłata. Za takim stanowiskiem przemawia również trafnie przywołany przez organ wzór Dokumentu Obliczenia Opłaty, stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie udostępniania materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wydawania licencji oraz wzoru Dokumentu Obliczenia Opłaty (Dz. U. z 2014 r., poz. 917).

Skoro zatem skarżący domagał się wydania dwóch dokumentów, to logiczne i zgodne z przywołanymi wyżej przepisami było naliczenie opłaty w podwójnej wysokości i to niezależnie od tego, że obie działki stanowią jedną jednostkę rejestrową.

Podsumowując, w ocenie Sądu, zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Wobec powyższego skarga jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.