Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys – Kmiecik, Sędzia WSA Małgorzata Jużków (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Wita-Łyskawa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2010 r. przy udziale - sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

U z a s a d n i e n i e.

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z [...] r. nr [...] określającą w podatku od towarów usług za [...] 2004 r. zobowiązanie podatkowe M. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "A" ("A") w kwocie [...] zł.

Jako podstawę prawną wydanej decyzji organ odwoławczy wskazał art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 1 pkt 2a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm., w skrócie O.p.), art. 19 ust. 1 i 2, art. 23 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., w skrócie ustawa o VAT) i § 48 ust. 3 i § 49 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz.268, dalej rozporządzenie wykonawcze).

W uzasadnieniu przedstawiono następujące ustalenia:

M. S. w złożonej [...] 2004 r. deklaracji VAT-7 za [...] 2004 r. wykazał kwotę [...] zł podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego.

W dniu [...] 2009 r., kiedy wszczęto kontrolę podatnik oświadczył, że dokumentacja dotycząca prowadzonej przez niego działalności w latach 2002 do 2004 została skradziona i nie posiada żadnych rejestrów ani dokumentów źródłowych za kontrolowany okres. Na potwierdzenie powyższego przedłożył postanowienie Prokuratury Rejonowej w C. z dnia [...] r. o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw [...],[...] przez Komisariat IV w C.. Z treści postanowienia wynikało, że [...] 2006 r. miało miejsce włamanie do samochodu marki [...] nr rej [...] i kradzież dokumentów firmy "A" za lata 2002-2004. Wyszczególniono, faktury zakupu i sprzedaży, dowody wpłat, potwierdzeń przelewów bankowych, deklaracji oraz zeznań podatkowych.

W piśmie z [...] 2009 r. podatnik wskazał podjęte działania mające na celu odtworzenie zaginionej dokumentacji, w tym za miesiąc [...] 2004 r. oraz imiennie podmioty gospodarcze, z którymi współpracował (8 firm).

Organ podatkowy postanowieniem z [...] r. wyznaczył M. S. termin na odtworzenie dokumentów do [...] 2009 r. i nie wyraził zgody na jego przedłużenie. Wystosował pisma do wskazanych firm, Urzędu Skarbowego W. , Pierwszego Ś. Urzędu Skarbowego w S. o przeprowadzenie czynności sprawdzających oraz "B" A. S. o przekazanie informacji o transakcjach z Firmą "A" M. S..

Dalej organ wyjaśnił, że firma "C" Spółka z o.o., Spółka "D", "E" SA nie potwierdziły współpracy gospodarczej z firmą "A" w [...] 2004 r. Również negatywna informacja dotyczyła firm "F" i "G". Uzyskano jedynie potwierdzenie transakcji Biura Rachunkowego, "H" A. S. i "I". Nadto M. S. złożył wniosek o przeprowadzenie kontroli krzyżowej wskazanych 8 firm z którymi współpracował a od których nie może uzyskać duplikatów faktur. Nie wskazał jednak żadnych podejmowanych działań względem nich celem uzyskania duplikatów faktur poza wysłaniem pism.

Organ przeprowadził czynności sprawdzające celem weryfikacji wskazanych informacji i ustalił, "J" s.j. H. i A.F. , "K", "L" A. G., "M" nie potwierdziły współpracy z firmą "A" lub zaprzestały działalności. Uzyskano również informację o prowadzonym postępowaniu karnym przez Biuro do Spraw Przestępczości Zorganizowanej Prokuratury Krajowej Wydział III Zamiejscowy w K., sygn. akt [...] Sp, w toku którego ustalono, że M. S. do dokumentacji firmy "A" wprowadził faktury dokumentujące współprace z "O" i "P", która nigdy nie miała miejsca.

Powyższe ustalenia skutkowały wydaniem przez organ I instancji decyzji z dnia [...] r., w której określono zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za [...] 2004 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że celem ustalenia przychodów na poziomie najbardziej zbliżonym do stanu rzeczywistego, wobec braku dokumentów źródłowych, organ przyjął jako obrót za [...] 2004 r. kwoty wynikające ze złożonej deklaracji.

Organ przyjął także podatek należny w kwocie wynikającej z deklaracji podatnika oraz uwzględnił podatek naliczony w kwocie [...] zł, wynikający z przedłożonych przez podatnika duplikatów faktur. Natomiast pozbawił podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego w kwocie [...] zł, gdyż nie przedstawił oryginałów faktur VAT, ani ich duplikatów czego wymaga ustawa dla skorzystania z prawa do odliczenia. Jako podstawę prawną tych działań wskazał przepisy art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o VAT oraz § 48 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego. Podkreślono, że już w 2008 r. była prowadzona u podatnika kontrola w zakresie zobowiązań w podatku VAT za 2003 r. i podatnik miał świadomość ciążących na nim obowiązków i ewentualnych konsekwencji prawnych braku oryginałów faktur zakupu.

Strona nie zgodziła się z tym rozstrzygnięciem zarzucając w odwołaniu naruszenie: art. 120, art. 121, art. 122, art. 123, art. 124, art. 180, art. 181, art. 182, art. 187 § 1, art. 191, art. 200, art. 210 § 4, art. 284b § 2 O.p. Pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu podkreślił, że M. S. od samego początku aktywnie uczestniczył w procesie odtwarzania dokumentacji, ale termin wyznaczony przez organ do jej odtworzenia był zbyt krótki. Podatnik ma świadomość obowiązku posiadania dokumentów aż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego i od razu po rozpoczęciu kontroli podjął działania zmierzające do pozyskania od kontrahentów duplikatów faktur. Jednakże ze względu na upływ czasu wielu jego kontrahentów zmieniło siedzibę lub zaprzestało prowadzenia działalności gospodarczej, co uniemożliwiało uzyskanie niezbędnych dokumentów. Wskazał na pozorne działania organów podatkowych ograniczające się do wystosowania pism do wskazanych przez podatnika firm, bez podjęcia czynności sprawdzających czy działań kontrolnych. Zarzucił także odstąpienie od przesłuchania samego podatnika oraz wskazanych przez niego świadków, którzy w postępowaniu karnym posiadali status podejrzanych.

Postanowieniem z [...] r. organ odwoławczy poinformował pełnomocnika M. S. o możliwości skorzystania z praw, o których mowa w art. 123 § 1 i art. 200 § 1 O.p. Pełnomocnik, pismem z [...] 2009 r. ustosunkował się do zgromadzonego materiału dowodowego zarzucając organowi brak rzetelności postępowania.

Decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu wskazano, że obowiązujący ówcześnie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT stanowił podstawowa zasadę podatku VAT, jaka jest prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. W myśl ust. 2 tego przepisu kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 15 ust. 2 tej ustawy. Wskazano, że bezspornym jest, że dokumentacja finansowa firmy "A" została skradziona [...] 2006 r., jak również zapis § 48 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego wymaga do odliczenia podatku naliczonego tylko i wyłącznie oryginałów prawidłowo wystawionych faktur lub faktur korygujących albo ich duplikatów. Tak więc podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia, jeżeli nie posiada faktury VAT potwierdzającej dokonanie zakupu. Natomiast w przypadku, gdy oryginał faktury ulegnie zagubieniu lub zniszczeniu, podstawę odliczenia stanowi prawidłowo wystawiony duplikat faktury. Zasady sporządzania duplikatów faktur i faktur korygujących określone są w § 49 rozporządzenia wykonawczego.

Powyższe uregulowania prawne w sposób jednoznaczny stanowią, że podatnik, który utracił oryginały faktur bądź faktur korygujących, dokumentujące zakup towarów i usług w związku z prowadzona działalnością opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w celu udowodnienia prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w utraconych fakturach, zobowiązany jest z własnej inicjatywy i w swoim dobrze pojętym interesie, legitymować się duplikatami utraconych faktur zakupu lub faktur korygujących. Przedmiotowe duplikaty, wystawione – co podkreślono – wyłącznie na wniosek nabywcy, winny spełniać wymogi zawarte w ustanowionych przez ustawodawcę przepisach wykonawczych. Obowiązek poszukiwania dowodów nie ciąży na organie podatkowym ale na podatniku, który z określonego faktu wyprowadza skutki prawne. Wskazano, że czas od [...] 2006 r. do [...] 2009 r., kiedy wydano decyzję organu I instancji był wystarczający do odtworzenia dokumentacji księgowej. Dokumenty, które strona przedłożyła zostały w rozliczeniu uwzględnione. Innych, oryginałów ani duplikatów faktur strona nie przedłożyła, a zatem nie mogła skorzystać z przysługującego jej prawa do odliczenia. Ustalenia kontroli podatkowej o współpracy czy przesłuchania świadków nie dają podatnikowi prawa do odliczenia, a zatem ich zaniechanie nie miało wpływu na wydane rozstrzygnięcie.

W skardze łącznej (obejmującej 12 decyzji za poszczególne miesiące 2004 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach M. S. zarzucił organowi podatkowemu obrazę przepisów dotyczących postępowania, a w szczególności naruszenie:

- art.121 § 1 O.p. wskutek przeprowadzenia postępowania w sposób podważający zaufanie podatnika do organów podatkowych,

- art.122 O.p. poprzez pominięcie szeregu działań niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu sprawy i dojścia prawdy obiektywnej,

- art. 124 O.p. zasady przekonywania,

- art. 127 O.p. dwuinstancyjności postępowania,

- art. 180 O.p. zasady rozpatrzenia całego materiału dowodowego, jak również wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych dowodów mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności,

- art.187 § 1 O.p. zupełności materiału dowodowego.

W uzasadnieniu skargi M. S. stwierdził, że już [...] 2006 r. powiadomił Urząd Skarbowy w K. o kradzieży dokumentów finansowych firmy. Organ podatkowy nie przedłużył mu do dnia [...] 2009 r. terminu do odtworzenia dokumentów, jak również nie przedłużył czasu prowadzenia kontroli i postanowieniem z dnia [...] r. wszczął postępowanie podatkowe w zakresie określenia wysokości podatku VAT za poszczególne miesiące 2004 r. Wskazał, na wcześniejsze kontrole przeprowadzone w firmie w 2005 r., które nie wykazały nieprawidłowości oraz zapisy VI Dyrektywy VAT dotyczące neutralności podatku od towarów i usług oraz prawa podatnika do odzyskania podatku naliczonego. Zarzucił organowi, że nie udzielił mu pomocy w uzyskaniu duplikatów faktur, jak również nie przedstawił dowodów uprawniających go do pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2010 r. pełnomocnik wniósł o przeprowadzenie dowodu dokumentów w postaci kopii faktur "L" A.G., które pozostają w dyspozycji Urzędu Skarbowego w K. w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawie podatku dochodowego za rok 2004. oraz oświadczenie M. S. z [...] 2010 r. Wniosek i pismo skarżącego pełnomocnik złożył w jednym egzemplarzu. Podkreślił, że wskazane kopie są dokumentami uprawniającymi podatnika do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego i wskazują na konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymał dotychczasowe stanowisko i argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia oraz wniósł o oddalenie skargi. Szeroko wskazał na bezzasadność podniesionych zarzutów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga okazała się niezasadna.

Sądowa kontrola zaskarżonego aktu przeprowadzona wedle kryterium jego legalności (art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.) a przy tym niezależnie od zarzutów i wniosków skargi, którymi Sąd nie jest związany (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. –Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270, w skrócie p.p.s.a.) nie dowiodła takich naruszeń prawa materialnego czy procesowego, które miałyby lub mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy i przez to dawałyby podstawę do uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji. Tylko naruszenie prawa w stopniu opisanym w art. 145 § 1 pkt 1 lit a) do c) p.p.s.a. obliguje Sąd do wyeliminowania zaskarżonego aktu z obrotu prawnego.

Tego rodzaju naruszeń prawa ani w samej treści rozstrzygnięcia ani w postępowaniu poprzedzającym jego wydanie Sąd się nie dopatrzył.

Zawarte w skardze zarzuty mają charakter proceduralny na których skarżący buduje tezę o błędnym ustaleniu przez organy skarbowe stanu faktycznego i pozbawienie go prawa do obniżenia podatku VAT należnego. Generalnie skarżący zarzuca Dyrektorowi Izby Skarbowej w K. wadliwe poprowadzenie postępowania w sposób naruszający art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 127, art. 180 i art. 187 § 1 O.p.

Zarzutów tych Sąd nie podzielił.

W przypadku zarzutu zaniechania przez organ podatkowy działań prowadzących do zebrania materiału dowodowego i oparciu decyzji na niekompletnym materiale dowodowym należy rozróżnić dwie podstawowe kwestie; obowiązek prowadzenia postępowania dowodowego i rozkład ciężaru dowodowego. Obowiązek prowadzenia postępowania dowodowego w oczywisty sposób ciąży na organie podatkowym i wynika z art. 122 i 187 § 1 O.p. Zgodnie z nimi w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i obowiązane są w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Tak więc rolą organu podatkowego jest określenie granic postępowania dowodowego, faktów koniecznych do ustalenia jako niezbędnych dla rozstrzygnięcia sprawy i przeprowadzenie dowodów, które temu służą. Natomiast rozkład ciężaru dowodowego wskazuje na kim ciąży obowiązek przedstawienia dowodu. Nie wynika on z przepisów procesowych, ale znajduje swoje źródło w materialnym prawie podatkowym przy zastosowaniu ogólnej zasady, w myśl której ciężar udowodnienia okoliczności spoczywa na tym uczestniku postępowania, który wywodzi z niej skutki prawne.

Wracając zatem do sytuacji skarżącego należy podkreślić, że domagał się on rozliczenia jego zobowiązania w podatku od towarów i usług za [...] 2004 r. w sposób inny, niż to miało miejsce w ostatecznej decyzji z [...] r. Jego zdaniem nie było podstaw do kwestionowania rozliczenia wynikającego ze złożonej przez podatnika deklaracji VAT-7 za sporny miesiąc 2004 r. Jest zatem oczywiste, że ciężar udowodnienia tej okoliczności spoczywał na skarżącym jako stronie postępowania, która z podniesionych przez siebie faktów wywodziła skutki prawne. Źródeł takiego rozkładu ciężaru dowodowego należy także upatrywać w zasadniczym założeniu konstrukcyjnym podatku od towarów i usług, wynikającym tak z poprzedniej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), jak i obowiązującej od 1 maja 2004 r. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Podatek od towarów i usług jest bowiem podatkiem rozliczanym na zasadzie samoobliczenia przez podatnika, który obowiązany jest składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe dla potrzeb tego podatku. Rozliczenia tego zobowiązania musi dokonywać w oparciu o szczególne dowody, jakimi są, m.in. faktury VAT, czasem ich duplikaty. Organ podatkowy dokonuje natomiast kontroli prawidłowości samoobliczenia tego podatku przez podatnika.

Czy zatem postępowanie poprzedzające wydanie zaskarżonej decyzji zostało przeprowadzone z naruszeniem tychże zasad ? Zdaniem Sądu taki zarzut nie ma umocowania. Postanowieniem z [...] r. organ podatkowy wyznaczył skarżącemu termin do odtworzenia dokumentacji prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą "A" za rok 2004 do dnia [...] 2009 r. Od tej chwili obowiązek dostarczenia duplikatów faktur spoczywał na skarżącym. Jeśli skarżący uważał, że decyzję wydano bez zgromadzenia całego materiału dowodowego, co musi być rozumiane w ten sposób, że istnieją jeszcze inne duplikaty faktur, które nie zostały uwzględnione przez organ podatkowy, to zgodnie z przedstawionymi tu zasadami postępowania fakt ten nie obciąża organu podatkowego, a jedynie skarżącego i winien te duplikaty przedłożyć organowi. Należy podkreślić, że w zakreślonym przez organ terminie ani terminie wskazanym przez skarżącego ([...] 2009 r.), jak również do czasu wydania decyzji organu II instancji ([...] 2009 r.) skarżący nie przedstawił żadnych duplikatów faktur, innych niż te, które organ podatkowy I instancji uwzględnił w rozliczeniu podatku VAT za sporny miesiąc. Organ podatkowy nie miał obowiązku występować do kontrahentów skarżącego o wystawienie duplikatów wcześniej wydanych mu faktur, bo taki obowiązek spoczywa na podatniku. Tryb wystawiania duplikatów faktur, dla stanu faktycznego ze stycznia 2004 r., uregulowany był w § 49 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) i stanowił, że sprzedawca wystawia duplikat faktury na wniosek nabywcy. W dacie kradzieży dokumentacji firmy "A" w dniu [...] 2006 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których maja zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798). Jego § 22 stanowił, że jeżeli oryginał faktury ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek ponownie wystawia fakturę, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury. Żaden przepis ustawy o podatku VAT ani przepis wykonawczy nie zwalnia podatnika z obowiązku udokumentowania fakturą VAT lub jej duplikatem prawa do obniżenia podatku należnego o określoną kwotę podatku naliczonego nawet w przypadku, gdy utrata dokumentów źródłowych nastąpiła na skutek działania siły wyższej (pożaru, powodzi) a tym bardziej kradzieży. Podatnik jest zobowiązany do posiadania dokumentów finansowo księgowych potwierdzających m.in. prawo do odliczenia określonych kwot podatku naliczonego nie tylko w momencie dokonywania samego odliczenia i składania deklaracji VAT za dany okres, lecz przez cały okres po odliczeniu, aż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za ten okres.

Wracając do zarzutów skargi należy zastanowić się nad następną kwestią, czy postępowanie przeprowadzono w sposób, który uniemożliwił skarżącemu przedstawienie wszystkich duplikatów faktur. I z tym zarzutem nie sposób się zgodzić. Postępowanie podatkowe musi mieć swe ramy czasowe. Nie może być prowadzone bez zważania na upływ czasu, ponieważ upływ czasu oznacza bieg różnorodnych terminów, w tym terminu przedawnienia zobowiązania, co organ podatkowy musi mieć na względzie a ten upływał [...] 2009 r. Ponadto, brak ostatecznego uregulowania otwartej kwestii prawnej samo w sobie stwarza stan niepewności w obrocie prawnym, którego należy unikać. Stąd ustawodawca sformułował w art. 125 O.p. zasadę szybkości postępowania stanowiąc, że organy podatkowe powinny działać w sprawie szybko, po czym w art. 139 O.p. wyznaczył terminy, w jakich sprawy mają być załatwione (nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowane – nie później niż w ciągu 2 miesięcy).

Patrząc pod tym kątem na przebieg postępowania w niniejszej sprawie nie można powiedzieć, że organ podatkowy nadmiernie skrócił czas jego trwania, uniemożliwiając tym skarżącemu dowodzenie korzystnych dla niego okoliczności. Czas od doręczenia podatnikowi zawiadomienia o kontroli ([...] 2009 r.) do wydania zaskarżonej decyzji ([...] r.), nie licząc nawet okresu od [...] 2006 r. kiedy to dokumenty zostały skradzione, był ku temu wystarczający i nie zmienia tego kontuzja skarżącego, iż nie miał wystarczającego czasu do uzyskania duplikatów faktur. Słusznie też organ podatkowy podkreśla fakt, iż skarżący miał w toku postępowania kontrolnego i podatkowego pełnomocnika umocowanego do działania w jego imieniu, a więc nie był pozbawiony możliwości działania w sprawie.

Na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2010 r. pełnomocnik skarżącego okazał kserokopie faktur zakupu wystawionych przez firmę "L", a które okazał organowi prowadzącemu postępowanie dowodowe w sprawie podatku dochodowego za 2004 r. a które miały uzasadniać uchylenie zaskarżonej decyzji.

W tym miejscu należy skarżącemu wyjaśnić, że w ten sposób nie da się postawić organowi zarzutu naruszenia zasad postępowania. Sąd bada zgodność z prawem zaskarżonej decyzji według stanu na dzień orzekania przez organ podatkowy. Wszelkie fakty lub dowody nie ujawnione do tego momentu nie mogą powodować uchylenia decyzji, ponieważ nie można organowi postawić skutecznie zarzutu nieuwzględnienia dowodów, których mu nie przedstawiono. Inną kwestią pozostaje czy faktury te spełniają wymogi prawa do odliczenia i czy są to duplikaty faktur.

Pozostaje jeszcze jedna, ostatnia kwestia natury procesowej - prowadzenia postępowania w sposób podważający zaufanie podatnika do organów państwowych (art. 121 § 1 O.p.). I tego zarzutu Sąd nie uznał. W sytuacji, gdy postępowanie podatkowe prowadzone jest zgodnie z prawem, a tak Sąd przyjął i to powyżej uzasadnił, co do zasady nie można mówić o naruszeniu tej zasady postępowania. Podatnik nie może zarzucać, że podważono jego zaufanie do organów podatkowych, ponieważ potraktowano go zgodnie z prawem, bo to jest po prostu nielogiczne.

Wszystkie przedstawione dotychczas rozważania Sądu zadecydowały o tym, że Sąd nie podzielił zasadności zarzutów zawartych w skardze M. S..

Skarga nie zawiera zarzutów natury materialno-prawnej. Niemniej jednak, z uwagi na zawarte w jej końcowej części wyliczenie zobowiązania podatkowego, należy podnieść, że zgodnie z § 48 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podstawę do odliczenia podatku naliczonego stanowiły tylko oryginały prawidłowo wystawionych faktur lub faktur korygujących albo ich duplikaty. W przypadku zagubienia lub zniszczenia oryginału faktury podstawę taką stanowił prawidłowo wystawiony duplikat faktury. Zasady sporządzania duplikatów faktur określał § 49 tego rozporządzenia. Zgodnie z nim sprzedawca na wniosek nabywcy wystawiał fakturę, zgodnie z danymi zawartymi w kopii faktury. Tak wystawiona faktura musiała zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia. Duplikat faktury wystawiało się w dwóch egzemplarzach, przy czym jeden otrzymywał nabywca, a kopię zatrzymywał sprzedawca. Tylko tak wystawiony duplikat faktury dawał podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o zawartą w nim kwotę podatku naliczonego. Nadto zgodnie z § 50 ust. 1 tego rozporządzenia podatnik zobowiązany był przechowywać oryginały faktur, a także duplikaty w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wystawiono fakturę. Brzmienie powyższych przepisów jest jasne , jednoznaczne i nie budzi wątpliwości.

Stanowisko organu podatkowego, który uwzględnił w rozliczeniu podatku VAT tylko duplikaty faktur będące w posiadaniu podatnika jest zatem uzasadnione. Z racji przystąpienia Polski do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. regulacje prawne VI Dyrektywy VAT również obowiązują od tej daty i nie mogą mieć zastosowania w niniejszej sprawie.

Mając to wszystko na uwadze Sąd oddalił skargę M. S. zgodnie z art. 151 p.p.s.a..