Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski Sędzia WSA Joanna Wojciechowska po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 listopada 2020 r. sprawy ze skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] marca 2020 r. nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącego R. S. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

R. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą

w S., reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, zaskarżyła do sądu decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] określającą spółce zobowiązanie w podatku akcyzowym w kwocie 40.470 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.

Skarżąca 16 lutego 2018 r. złożyła deklarację AKC-U w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym pojazdu marki BMW 640, rok produkcji 2016, pojemność silnika 2993 cmł. Jako podstawę opodatkowania skarżąca zadeklarowała 177.515 zł. Obliczony podatek akcyzowy od zadeklarowanej podstawy opodatkowania wyniósł 33.018 zł. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w S. - na podstawie art. 104 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r. poz. 43 ze zm.); dalej: "u.p.a.", - pismem z dnia 16 września 2019 r. wezwał skarżącą do zmiany wysokości podstawy opodatkowania poprzez złożenie korekty deklaracji uproszczonej nabycia wewnątrzwspólnotowego lub wskazanie przyczyn uzasadniających podatnie wysokości podstawy opodatkowania w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej ww. samochodu osobowego. W odpowiedzi na wezwanie skarżąca złożyła wyjaśnienia dotyczące zadeklarowanej kwoty podstawy opodatkowania, wskazując, że ceny samochodów używanych klasy Premium na terenie Niemiec są znacznie niższe niż w Polsce, nadto, że samochód posiada silnik Diesla, a co do takich samochodów władze Niemiec wprowadziły opłaty ekologiczne i ograniczenia ich wjazdu do centrów miast, jak też że samochód został nabyty u autoryzowanego dealera BMW. Spółka dodatkowo wskazała linki do stron potwierdzających ceny takich samochodów na terenie Niemiec oraz wydruki artykułów prasowych dot. zakazu wjazdów samochodów z silnikami Diesla do centów miast niemieckich. Natomiast organ, oceniając te przyczyny za nieuzasadniające zaniżenie wartości rynkowej nabytego samochodu oraz niezłożenie korekty deklaracji, postanowieniem z dnia [...] grudnia 2019 r. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym, powstałego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego ww. samochodu, a następnie ww. decyzją z dnia [...] marca 2020 r. określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w kwocie 40.470 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał między innymi, że wartość rynkowa samochodu znacznie odbiega od cen rynkowych w kraju, gdyż różnica wynosi 40.064 zł (18%), a jest to samochód klasy Premium, więc przyjmowana w praktyce różnica 30% nie znajduje zastosowania w tej sprawie, a nadto bez uzasadnionej przyczyny, gdyż wartość samochodu została potwierdzona na podstawie dostępnych katalogów, prowadzonych przy wykorzystaniu danych pochodzących z największych giełd samochodowych, auto-komisów, salonów sprzedaży oraz ogłoszeń prasowych na terenie całego kraju. Informacje tam zawarte uwzględniają również spadek cen względem rocznika, przebiegu oraz stanu technicznego danego pojazdu. Katalogi te są również wykorzystywane przez rzeczoznawców i biegłych sądowych oraz firmy ubezpieczeniowe, czy urzędy administracji państwowej. Ponadto organ wskazał, że skarżąca nie wykazała żadnych uszkodzeń nabytego pojazdu oraz żadnych dowodów świadczących o dokonaniu w pojeździe jakichkolwiek napraw. Tym samym, za niewystarczające organ uznał wyjaśnienia skarżącej, że samochody tej klasy na rynku niemieckim są w znacznie niższej cenie niż na rynku polskim.

Skarżąca złożyła odwołanie od ww. decyzji organ, a - wyniku przeprowadzonego postępowania odwoławczego - organ odwoławczy wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] czerwca 2020 r. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał między innymi, że przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego jest samochód osobowy wyprodukowany w 2016 r., zarejestrowany po raz pierwszy 6 października 2016 r., bez uszkodzeń, z niskim przebiegiem (14.900 km), kupiony w cenie niższej niż inne tego typu pojazdy sprzedawane na rynku niemieckim. Różnica między średnią wartością rynkową, pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług oraz kwotę akcyzy (217.579 zł), a podstawą opodatkowania wskazaną przez spółkę w deklaracji AKC-U/S (177.515 zł) wynosi 40.064 zł. Pojazd został sprzedany na terenie kraju firmie I. L. (Polska) Spółka z o.o. za kwotę 269.364,99 zł, tj. o 91.733,99 zł wyższą od kwoty zakupu. W wyniku przeprowadzonego postępowania organ odwoławczy dokonał zestawienia wartości oraz przebiegu pojazdów tego typu na portalach internetowych. Z poczynionych ustaleń wynika, że nie potwierdzają one tez podnoszonych przez skarżącą, odnoszących się do wskazanej wartości rynkowej nabytego samochodu.

Skarżąca zaskarżyła decyzję organu odwoławczego do sądu, zarzucając:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 104 ust. 1 pkt 2 u.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że średnia wartość rynkowa samochodu w sprawie wynosi 217.579 zł i na tej podstawie przyjęcie podstawy opodatkowania samochodu;

b) art. 104 ust. 8 w zw. z art. 104 ust. 9 u.p.a. poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że cena rynkowa samochodu znacznie odbiegała od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego i na tej podstawie określenie wysokości opodatkowania, mimo że skarżąca wskazała przyczyny, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego;

c) art. 104 ust. 8 w zw. z art. 104 ust. 11 u.p.a. poprzez ich błędną wykładnię i automatyczne przyjęcie podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym i wyrównania jej do podstawy jaką jest średnia wartość na rynku krajowym bez zbadania czy zaistniały w sprawie uzasadnione przyczyny, na których podstawie cena samochodu znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego;

2. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 122 w zw. z art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.); dalej: "O.p.", poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, polegające na niepodjęciu wszelkich możliwych działań niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego zebranego w sprawie;

b) art. 121 § 1 O.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przeprowadzenie postępowania podatkowego w sposób niebudzący zaufania obywateli do organów podatkowych, co przejawia się m.in. poprzez fakt niedostatecznego zbadania przez organ odwoławczy w wydanej decyzji czy zaistniały rzeczywiste uzasadnione przyczyny, dla których cena nabycia samochodu znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej w rozumieniu art. 104 ust. 11 u.p.a.;

c) art 210 § 4 O.p. poprzez jego niezastosowanie i niewskazanie w uzasadnieniu faktycznym decyzji faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę, oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności, tj.

w szczególności dlaczego organ nie uznał wyjaśnień skarżącej za dostateczną przesłankę uzasadniającą okoliczność podania w deklaracji podstawy podatkowej znacznie odbiegającej od średniej krajowej takiego samochodu;

d) art. 197 § 1 O.p. poprzez jego niezastosowanie i niepowołanie przez organ odwoławczy osoby posiadającej wiadomości specjalnych w celu wydania opinii, mimo że zachodziła taka potrzeba.

Skarżąca wniosła o uwzględnienie skargi i uchylenie decyzji w całości oraz o zasądzenie od organu na jej rzecz kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego radcy prawnego.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie w całości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Sporna w sprawie jest podstawa opodatkowania sprowadzonego wewnątrzwspólnotowo do kraju przez skarżącą z Niemiec samochodu

osobowego marki BMW 640, rok produkcji 2016, pojemność silnika 2993 cmł. Skarżąca, jako podstawę opodatkowania zadeklarowała kwotę

177.515 zł oraz podatek akcyzowy od zadeklarowanej podstawy opodatkowania w wysokości 33.018 zł, natomiast - według organów obu

instancji - kwota ta znacznie odbiega od wartości rynkowej samochodu, zaś skarżąca nie wskazała uzasadnionych przyczyn, a powodu

których cena ta znacznie odbiega od ceny rynkowej samochodów w kraju, i w rezultacie organy ustaliły podstawę opodatkowania w wysokości

217.579 zł i podatek w wysokości 40. 470 zł.

W sprawie znajdują zastosowanie następujące regulacje prawne.

Przepis art. 104 ust. 1 pkt u.p.a. stanowi, że kwota, jaką podatnik jest obowiązany zapłacić za samochód osobowy - w przypadku jego

nabycia wewnątrzwspólnotowego, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podstawą opodatkowania jest średnia wartość

rynkowa samochodu osobowego pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy. Natomiast, przepisy art. 104 ust. 8 i

ust. 9 u.p.a. przewidują, że jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3

oraz ust. 2, bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy wzywa

podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie

odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego (ust. 8); w razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany

wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej

wartości rynkowej samochodu osobowego, organ podatkowy określi wysokość podstawy opodatkowania (ust. 9).

Zgodnie także z art. 104 ust. 11 u.p.a., średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalana na podstawie notowanej na

rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej

samej marki, tego samego modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie

technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy.

Z przywołanej regulacji prawnej wynika, że w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, podstawę

opodatkowania - co do zasady - stanowi kwota, którą podatnik jest obowiązany zapłacić za samochód osobowy (art. 104 ust. 1 pkt 2

u.p.a.). Ustawodawca przewidział jednak pewne odstępstwa od tej zasady, opierając podstawę opodatkowania na kryterium wartości rynkowej

samochodu. Tak jest w przypadku, o którym mowa w art. 104 ust. 1 pkt 2 in fine w zw. z art. 101 ust. 2 pkt 3 u.p.a., czy też w sytuacji

opisanej w art. 104 ust. 8 i 9 u.p.a., jeżeli bowiem wysokość podstawy opodatkowania bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od

średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości

podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości

rynkowej samochodu osobowego. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania

przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, organ

podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wysokość podstawy opodatkowania.

Niektóre z tych uregulowań, w szczególności przepisy art. 104 ust. 1 pkt 2 in fine w zw. z art. 101 ust. 2 pkt 3 u.p.a., art. 104 ust.

8 i ust. 9 u.p.a., mają przeciwdziałać nieuczciwemu zaniżaniu podstawy opodatkowania, a nie przeciwdziałać podstawowym prawom ekonomii

polegającym na kupnie towaru taniej po to, aby sprzedać go drożej. Jednak, nabycie pojazdu na rynku wspólnotowym za cenę niższą niż

średnia cena w kraju nie jest naganne i nie uprawnia do każdorazowej i automatycznej zmiany podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym

i wyrównania jej do podstawy jaką jest średnia wartość na rynku krajowym. Zmiana podstawy opodatkowania jest uprawniona tylko wtedy,

kiedy różnica w podstawie opodatkowania jest znaczna i nie ma uzasadnionej przyczyny (por. wyrok NSA z dnia 30 listopada 2016 r. sygn.

akt I GSK 120/15).

Zatem, w toku weryfikacji podstawy opodatkowania organ zobowiązany jest, po pierwsze - ustalić czy zadeklarowana podstawa opodatkowania

"znacznie" odbiega od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego i, po drugie - czy różnica ta ma "uzasadnione przyczyny".

Wykładnia językowa art. 104 ust. 8 u.p.a. daje podstawę do przyjęcia, że ocena ta nie może mieć charakteru automatycznego, przez

porównanie wskazanej przez podatnika podstawy opodatkowania ze średnią wartością rynkową określoną zgodnie z art. 104 ust. 11 u.p.a.,

bowiem w ten sposób organ ustalić może jedynie przesłankę "znacznej" różnicy między podstawą deklarowaną, a średnią wartością rynkową

pojazdu.

W jednolitym w tym zakresie orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że za uzasadnioną różnicę pomiędzy kwotą, o której

mowa w art. 104 ust.1 pkt 2 u.p.a., a średnią wartością rynkową, o której mowa w art. 104 ust. 8 w zw. z ust. 11 u.p.a, przyjmuje się

uwarunkowania na rynku, na którym samochód stanowiący przedmiot czynności opodatkowanej jest nabywany i które są determinowane w

różnych krajach wieloma zróżnicowanymi czynnikami, w tym ekonomicznymi i kulturowymi. Ponadto istotne są także okoliczności w jakich

podatnik nabył pojazd (por. wyroki NSA z dnia: 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt I GSK 1704/11; 17 marca 2015 r. sygn. akt I GSK 799/13; 11

sierpnia 2015 r. I GSK 4/14). W orzecznictwie tym zwraca się także uwagę, że ustawodawca w żaden sposób nie ogranicza przesłanek,

które mogą uzasadniać niższą podstawę opodatkowania. Uzasadnieniem takim może być nie tylko gorszy stan techniczny, czy też uszkodzenia

mechaniczne, ale również fakt, że np. samochody osobowe w krajach bardziej rozwiniętych szybciej tracą na wartości niż w Polsce (por.

wyrok NSA z dnia 17 września 2014 r. sygn. akt I GSK 632/13).

Mając na uwadze ww. poczynione wstępne uwagi, stwierdzić należy, że sprawie organy oceniły, iż wystąpiła przesłanka znacznej różnicy

między podstawą deklarowaną, a średnią wartością rynkową pojazdu. Skarżąca zadeklarowała bowiem wartość netto pojazdu w kwocie 177.515

zł, zaś średnia wartość rynkowa netto takiego pojazdu w Polsce wynosi 217.579 zł, czyli o 40.064 zł, co stanowi 18% różnicy, a nadto -

co szczególnie podkreślał organ odwoławczy - skarżąca sprzedała samochód po upływie ok. 1,5 miesiąca firmie I. L. (Polska) spółce z

o.o. za kwotę 269.364,99 zł, czyli o 91.733,99 zł więcej. Według organów, skarżąca także nie uzasadniła przyczyn podania wartości

samochodu tak znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego, bowiem przeprowadzona przez organy analiza cen

samochodów podobnych na rynku niemieckim znacznie odbiega od wartości takich samochodów na tym rynku.

Według składu orzekającego w sprawie organy - przyjmując, że różnica między podstawą deklarowaną, a średnią wartością rynkową pojazdu

wynosząca przy klasie samochodu zaliczanego do Premium 18% - jest "znaczna" przekroczyły granice swobodnej oceny dowodów, o której mowa

w art. 191 O.p. Z żadnych bowiem regulacji prawnych nie wynika, aby nie mogła ona oscylować w okolicach 18% w przypadku samochodów tej

klasy.

Według internetowego Słownika Języka Polskiego PWN, wyraz "znacznie" oznacza: "w znacznym stopniu, o wiele, bardzo; wyraźnie, jawnie, w

sposób widoczny", zaś wyraz "odbiega" znaczy tyle co: "być dalekim od czegoś; różnić się". Zatem, aby wartość "znacznie odbiegała"

powinna być: ewidentna, oczywista, widoczna na pierwszy rzut oka.

Nadto, argumentacja organu odwoławczego, iż skarżąca sprzedała samochód po upływie ok. 1,5 miesiąca firmie I. L. (Polska) spółce z

o.o. za kwotę 269.364,99 zł, czyli o 91.733,99 zł więcej - co ma potwierdzać, iż wartość zadeklarowana przez skarżącą znacznie

odbiegała od wartości takich samochodów na rynku - nie mogła mieć żadnego wpływu na ocenę zaistnienia w sprawie przesłanki znacznej

różnicy między podstawą deklarowaną, a wartością rynkową pojazdu. Okoliczność taka nie została uznana przez ustawodawcę w jakimkolwiek

przepisie za jeden z warunków, czy przesłanek, od których zależna jest ocena zaistnienia "znacznej" różnicy, czy "znacznego"

odbiegania.

W konsekwencji należało stwierdzić, że różnica wynosząca 18% takim kryteriom nie odpowiada, zatem organy dowolnie, bez uzasadnionej

przyczyny, uznały, że różnica wartości samochodu wynosząca 18 % jest "znaczna".

Ponadto, według składu orzekającego w sprawie - chociaż ww. ocena powinna zakończyć rozważania co do dopuszczalności weryfikowania

przez organy zadeklarowanej przez skarżącą podstawy opodatkowania, skoro różnica nie była "znaczna" - nie można jednak pominąć

koniecznych uwag co do wadliwości oceny tychże organów zaistnienia w sprawie przesłanki nieuzasadnienia przez skarżącą przyczyn podania

wartości samochodu znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu. Konieczność ta wynika z podania przez organy w swoich

decyzjach niepełnych informacji co do procentowych różnic w wartościach przykładowo wymienionych w tabelach samochodów na rynku

niemieckim w stosunku do wartości podanej przez skarżącą (str. 9 decyzji organu I instancji oraz str. 8 decyzji organu odwoławczego).

Otóż, w żadnej z tych tabel organy nie wskazały procentowych różnic, a jedynie cenę sprzedaży i przebiegu (w km) samochodów podobnych

na rynku niemieckim. Tymczasem, z pełnej tabeli sporządzonej przez eksperta skarbowego M. G. (k.49 akt organu I instancji),

obejmującej poza ww. elementami, także pozycje: "Różnica w cenie (EUR)" oraz "Różnica w cenie (%)", jasno wynika, że średnia wartość 6

podobnych samochodów na rynku niemieckim wynosi 44.775 EUR, co stanowi różnicę w EUR 1.959,87 w stosunku co wartości samochodu

skarżącej wynoszącej 42.815,13 EUR, zaś średnia różnica wynosi zaledwie 4,58%.

Zatem, także ta okoliczność potwierdza, że organy w sprawie w sposób zupełnie dowolny, bez uzasadnionej przyczyny, uznały, że różnica

wartości samochodu jest znaczna, a skarżąca nie podała uzasadnionej przyczyny, dla której wartość samochodu znacznie odbiega od

średniej wartości rynkowej samochodu.

Wskazać należy, że - na podstawie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

(Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.); dalej "p.p.s.a.", sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i

wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a. Natomiast, zgodnie z art. 135 p.p.s.a., sąd stosuje

przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich

postępowaniach prowadzonych

Uznając, że organ obu instancji naruszyły w sprawie przepis art. 191 O.p. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów - na

podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 134 § 1 oraz art. 135 p.p.s.a. - które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy -

orzekł jak w sentencji wyroku w pkt I.

O kosztach postępowania orzeczono w pkt II. wyroku, na podstawie do art. 200, art. 205 § 2 i art. 209 p.p.s.a. Na zasądzony zwrot

kosztów postępowania składają się: wpis od skargi w wysokości [...] zł, pobrany od skarżącej na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady

Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami

administracyjnymi (Dz. U. Nr 221 poz. 2193 ze zm.); koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego w kwocie [...]zł, ustalone zgodnie

z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za

czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265) oraz kwota [...]zł z tytułu opłaconego pełnomocnictwa (pkt IV załącznika do ustawy

z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. Nr 225 poz. 1635 ze zm.).

Wszystkie ww. orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są w internetowej bazie orzeczeń NSA - http://orzeczenia.nsa.gov.pl.