Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Asesor WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 8 sierpnia 2007 r. Nr PP [...] w przedmiocie : uchylenia decyzji p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie

Decyzją z dnia 7 listopada 2006r. Nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego odmówił stronie skarżącej Spółce A. we W. stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług . Podstawą wydanego rozstrzygnięcia było uznanie, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002r. sygn. k 45/01, na który powoływał się podatnik występując z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku nie dotyczy skarżącego , ponieważ utracił on prawo do zwolnienia z opłat podatku w związku z dokonaniem sprzedaży wyrobów akcyzowych . Trybunał Konstytucyjny nie rozważał zaś kwestii pozbawienia podatników podatku akcyzowego prawa do ulgi w rozliczeniu podatku od towarów i usług a tylko ograniczenia w tym zakresie spowodowane zmianami dotyczącymi zasad wyliczania kwot zwrotu.

Od powyższej decyzji podatnik wniósł odwołanie. Wedle strony odwołującej się orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego należy odnieść nie tylko do sytuacji częściowej utraty ulgi ale również całkowitej.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Dyrektor Izby Skarbowej we W. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia decyzją z dnia 1 lutego 2007r. Nr [...]. Organ podzielił stanowisko podatnika, że w jego sprawie ma zastosowanie powołany wyżej wyrok Trybunału Konstytucyjnego, co powoduje, że wniosek o stwierdzenie nadpłaty co do zasady należało rozpatrzyć pozytywnie.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy organ I instancji decyzją z dnia 5 marca 2007r. nr [...] stwierdził wystąpienie nadpłaty w podatku od towarów i usług za wymienione w sentencji decyzji okresy rozliczeniowe, odmawiając jednakże określenia oprocentowania nadpłat za powyższe okresy.

Od decyzji w tejże części która odmawia określenia oprocentowania nadpłat podatnik wniósł odwołanie.

Dyrektor Izby Skarbowej we W. wszczął jednak postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 1 lutego 2007r. nr [...] i w dniu 22 maja 2007r. decyzją o nr [...] stwierdził jej nieważność. W wyniku złożenia odwołania od tej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie.

Po wydaniu zatem ostatecznej decyzji w zakresie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej kierującej sprawę do ponownego rozpatrzenia, powstała konieczność ponownego rozpatrzenia:

1. odwołania od decyzji pierwotnej Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego we W. z dnia 07 listopada 2006r. znak [...] w sprawie odmowy określenia nadpłaty w podatku od towarów i usług

2. oraz odwołania od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego we W. z dnia 5 marca 2007r. nr [...] w sprawie stwierdzenia nadpłat w podatku od towarów i usług oraz odmowy określenia oprocentowania tych nadpłat która stanowi przedmiot niniejszego rozstrzygnięcia.

Przedmiot niniejszej skargi związany jest z decyzją Dyrektora Izby Skarbowej we W. wydaną jako rozpatrzenie odwołania wymienionego w punkcie drugim.

Sposób rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy zdeterminowany został wydaniem ostatecznej decyzji przez Dyrektora Izby Skarbowej we W. w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dnia 01.02.2007r. nr [...] kierującej do ponownego rozpatrzenia sprawę z odwołania od decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego we W. z 7.11.2006r. nr [...]. Wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji Dyrektora Izby Skarbowej o której mowa wyżej spowodowało, że decyzja wydana przez organ pierwszej instancji po ponownym rozpatrzeniu sprawy utraciła umocowanie do jej powstania. W związku z faktem, że od tej decyzji podatnik złożył odwołanie, postępowanie to należało zakończyć.

Jedynym możliwym rozstrzygnięciem w takiej sytuacji było wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji i umorzenie postępowania w tym zakresie, czyli w sprawie prowadzonej w wyniku uchylenia przez Dyrektora Izby Skarbowej we W. decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego we W. z dnia 7.11.2006r. nr [...] i skierowania sprawy do ponownego rozpatrzenia. Decyzja będąca przedmiotem odwołania straciła swoje umocowanie wraz z wyeliminowaniem decyzji kierującej sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Merytorycznie sprawę rozstrzygnięto decyzją Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 08.08.2007r. nr [...], będącą rozpatrzeniem odwołania od decyzji pierwotnej Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego we W. z 7.11.2006r. nr [...].

Na Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 8 sierpnia 2007r. Nr [...] podatnik wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wnosząc o jej uchylenie. Skarżący podniósł zarzut rażącego naruszenia prawa a to art. 233§1 pkt 2a ordynacji podatkowej w zw. z art. 61§2 i ust. 1 i art. 63 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez wydanie decyzji pomimo nierozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 22 maja 2007r.

Organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie która odbyła się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu pełnomocnik strony skarżącej cofnął skargę.

Wobec uznania przez Sąd, iż cofnięcie skargi jest skuteczne należało zgodnie z art. 161§1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270) orzec jak w sentencji postanowienia.