drukuj    zapisz    Powrót do listy

6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele, Prawo pomocy, Kurator Oświaty, Odmówiono przyznania prawa pomocy, II SA/Ol 998/10 - Postanowienie WSA w Olsztynie z 2011-01-13, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Ol 998/10 - Postanowienie WSA w Olsztynie

Data orzeczenia
2011-01-13  
Data wpływu
2010-11-22
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Sędziowie
Agnieszka Bińczyk /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele
Hasła tematyczne
Prawo pomocy
Sygn. powiązane
I OSK 290/11 - Postanowienie NSA z 2011-03-08
Skarżony organ
Kurator Oświaty
Treść wyniku
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 245 par. 2, art. 246 par. 1 pkt 1 i 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. Z. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie zawodowego pełnomocnika w sprawie ze skargi D. Z. na pismo Kuratora Oświaty z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie oceny pracy zawodowej nauczyciela postanawia odmówić przyznania skarżącej prawa pomocy.

Uzasadnienie

We wniosku z dnia 8 stycznia 2011 r., złożonym na urzędowym formularzu, D. Z. wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie zawodowego pełnomocnika (radcy prawnego lub adwokata) w sprawie ze skargi na pismo Kuratora Oświaty z dnia "[...]", Nr "[...]". W uzasadnieniu podniosła, iż jako nauczycielka przeniesiona została do dnia "[...]" w stan nieczynny. Do tego czasu otrzymuje wynagrodzenie w kwocie "[...]". Od "[...]" pozostanie jednak bez pracy i źródła utrzymania. Skarżąca stwierdziła, że znajduje się w trudnej sytuacji życiowej i materialnej. Ponosi samodzielnie koszty utrzymania, spłaca ponadto mieszkaniowy kredyt hipoteczny. Ma również problemy zdrowotne, które ze względu na swoją sytuację zaniedbuje. Podniosła, iż stara się żyć oszczędnie i odkładać środki na raty kredytu, które staną się wymagalne od "[...]". Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżąca prowadzi 1-osobowe gospodarstwo domowe. Do jej majątku należy mieszkanie. W rubryce nr 7.2.1. wykazała zasoby pieniężne na rachunku oszczędnościowym w kwocie "[...]", natomiast w rubryce nr 9 na rachunku bieżącym w kwocie ok. "[...]", dodając, iż jest to kwota zmienna, przeznaczona głównie na spłatę kredytu mieszkaniowego. W rubryce nr 10 skarżąca wykazała obecne źródło dochodu z tytułu wynagrodzenia w kwocie "[...]" brutto.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ppsa, zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie zawodowego pełnomocnika (radcy prawnego lub adwokata), czyli przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, następuje jeśli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 ppsa, przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje natomiast, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z treści przytoczonych przepisów wynika, że to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy. Nie wystarczy przy tym wykazanie, iż poniesienie kosztów postępowania sądowego pogorszy sytuację materialną strony. Strona wykazać powinna, że posiadane środki są tak skromne, że uiszczenie kosztów tego postępowania spowoduje uszczerbek w wydatkach na zaspokojenie najniezbędniejszych jej potrzeb, a ponadto, że środki, którymi dysponuje nie dają możliwości poczynienia jakichkolwiek oszczędności, które mogłyby być przeznaczone na ten cel.

W niniejszej sprawie, przedstawiona wyżej sytuacja materialna skarżącej nie przemawia za uznaniem, że zachodzi przesłanka uzasadniająca przyznanie jej prawa pomocy. Zauważyć należy, iż obecnie skarżąca posiada dochód w wysokości "[...]", a ponadto środki pieniężne na rachunkach bankowych w łącznej wysokości ok. "[...]", których wartość przewyższa ewentualne koszty postępowania sądowego w niniejszej sprawie. W świetle powyższego, stwierdzić należy, że skarżąca dysponuje obecnie środkami, z których możliwe jest poniesienie przedmiotowych kosztów bez uszczerbku koniecznego dla niej utrzymania.

Zauważyć jednocześnie należy, iż zabezpieczanie środków pieniężnych na pokrycie wydatków, które mają pojawić się dopiero w przyszłości, nie może uzasadniać przerzucenia na Skarb Państwa ciężaru finansowania procesu prowadzonego z inicjatywy skarżącej obecnie, szczególnie, że nie podnosiła ona, aby wykorzystała wszystkie możliwości, aby wydatkom tym zapobiec np. podejmując starania o uzyskanie prolongaty spłaty rat kredytu. Nie można zatem akceptować sytuacji, w której strona, dysponując środkami pieniężnymi żąda, aby koszty postępowania sądowego pokrywał za nią Skarb Państwa z powodu preferencyjnego traktowania innych wydatków i to takich, które mają pojawić się dopiero w przyszłości. Zauważyć należy, iż prawo pomocy stanowi instytucję wyjątkową i jako taka powinno być przyznawane wyłącznie, gdy strona istotnie nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym było i jest dla niej obiektywnie niemożliwe. W niniejszej sprawie, możliwość taką dają skarżącej środki pieniężne z uzyskiwanego obecnie dochodu oraz zgromadzone na rachunkach bankowych. W konsekwencji, stwierdzić należy, że na obecnym etapie postępowania sądowego nie istnieje podstawa do przyznania skarżącej prawa pomocy w jakimkolwiek zakresie.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, orzeczono jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt